ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ - ΣΤΙΧΟΙ...

[aggeliki 30]

ΣΚΕΥΤΗΚΑ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΤΕ ΘΕΜΑΤΑΚΙ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΜΕ ΤΟ "ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"...

ΒΡΗΚΑ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ, ΠΡΑΓΜΑΤΑΚΙΑ...

ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕ ΑΥΤΟ...

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΛΙΓΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ, ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΒΙΝΤΕΟ...

http://www.youtube.com/watch?v=aFy-OX42iO0

[aggeliki 30]

ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΠΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ... ΣΤΙΣ ΤΑΡΑΧΩΔΗΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ!

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ...

ΣΕ 2 ΜΕΡΕΣ (6/12) ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΑΤΥΧΟΥ 15 ΧΡΟΝΟΥ ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ... ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ, ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΟΥ!

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ, Ο ΠΟΙΗΤΗΣ.

http://www.youtube.com/watch?v=A5fbp0mkbnM

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ... ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΣΗΚΩΝΕΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΠΡΟΣ ΤΑ 15 ΧΡΟΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ...

[katrina]

Αγγελική σε πάω πιο πολύ!!!

''Δεν εδεσμεύτηκα...αφέθηκα και επήγα...

και ήπια από δυνατά κρασιά που πίνουν οι ανδρείοι της ηδονής''...

Καβάφης βεβαίως-βεβαίως...

ΥΣ.λίγο όμως ψυχοπλακώθηκα...

[liberty81]

"Εδω σωπαινουν τα πουλια

σωπαινουν και οι καμπανες

σωπαινει και ο μικρος ρωμιος μαζι με τους νεκρους του"

Ριτσος

δεν ξερω γιατι αλλα μου αρεσουν πολυ αυτοι οι στιχοι,αν και καταθλιπτικοτατοι

[Θέλω να γίνω μαμά]

Τάκης Σινόπουλος, Ο καιόμενος

Κοιτάχτε! μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ' το πλήθος.

Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν

στ' αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του

μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.

Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.

Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένoς να παραξενεύομαι.

Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;

Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;

Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.

Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.

Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.

Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.

Γινόταν ήλιος.

Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές

άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.

Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.

Οδυσσέας Ελυτης, Η Μαρίνα των βράχων

Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα που γύριζες

Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας

Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους

Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο

Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της Χί-

μαιρας

Ριγώνοντας μ' αφρό τη θύμηση!

Που είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου

Στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω

Τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών

Τις γωνιές όπου οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές τα δυο-

σμαρίνια

- Μα που γύριζες

Ολονυχτίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας

Σού 'λεγα να μετράς μέσ' στο γδυτό νερό τις φωτεινές του

μέρες

Ανάσκελη να χαίρεσαι την αυγή των πραγμάτων

Η πάλι να γυρνάς κίτρινους κάμπους

Μ' ένα τριφύλλι φως στο στήθος σου ηρωίδα ιάμβου.

Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη

Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα

Βαθιά μέσ' στο χρυσάφι του καλοκαιριού

Και τ' άρωμα των γυακίνθων - Μα που γύριζες

Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τους κόλπους με τα

βότσαλα

Ηταν εκεί ένα κρύο αρμυρό θαλασσόχορτο

Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο αίσθημα που μάτωνε

Κι άνοιγες μ' έκπληξη τα χέρια σου λέγοντας τ' όνομα του

Ανεβαίνοντας ανάλαφρα ως τη διαύγεια των βυθών

Οπου σελάγιζε ο δικός σου ο αστερίας.

Ακουσε, ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση

Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος

Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας

Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα

Εχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη.

Δεν είναι για να λογαριάζεις γαλανή ως το κόκκαλο άλλο

καλοκαίρι

Για ν' αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια

Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους,

Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές

Η για να πας καβάλα στο μαϊστρο

Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο,

Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας

Θ' αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου.

Αχ αχ...

[theopoula80]

Pablo Neruda:

Γρήγορα τρέξε θάλασσα

και δώστης όποια καλύτερη ευχή

στον κόσμο απάνω υπάρχει

Με τρυφεράδα στον αφρό να την κρατάς

Μη λαβωθεί

Απ'τα σκληρά σου κύμματα

στο μακρινό ταξίδι

Τους λατρεύω αυτούς τους στίχους!!!

[sweetmammy]

Κεριά

Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ' εμπροστά μας

σα μιά σειρά κεράκια αναμένα -

χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,

μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·

τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,

κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,

και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.

Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω

τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,

τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

[efi21]

και θελω να΄ρθω να σε αρπαξω απο την αλλη

να τη ρωτησω με τα ματια δακρυσμενα

με ποιο δικαιωμα σε πηρε απο μενα

και ποια θυσια, ποια θυσια εχει κανει αυτη για σενα

αντζελα δημητριου

υ.γ ειπα να γελασουμε λιγο

:laugh: :laugh: :woohoo: :woohoo:

[MamaToBe]

http://www.youtube.com/watch?v=i-4HAAa36kw

[DeniM]

sweetmammy,

ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ!!!

[MariaIoanna]

efi21 έγραψε:

και θελω να΄ρθω να σε αρπαξω απο την αλλη

να τη ρωτησω με τα ματια δακρυσμενα

με ποιο δικαιωμα σε πηρε απο μενα

και ποια θυσια, ποια θυσια εχει κανει αυτη για σενα

αντζελα δημητριου

υ.γ ειπα να γελασουμε λιγο

:laugh: :laugh: :woohoo: :woohoo:

Α! αυτό το ξέρω κι εγώ :laugh: . Τα υπόλοιπα όχι

[marianda]

sweetmammy έγραψε:

Κεριά

Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ' εμπροστά μας

σα μιά σειρά κεράκια αναμένα -

χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,

μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·

τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,

κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,

και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.

Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω

τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,

τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

τι μου θυμησες ρε μαρινα τωρα! αυτο το ποιημα το ειχα διαβασει στην εφηβεια μου,οταν εψαχνα στην βιβλιοθηκη του πατερα μου τα βιβλια του και μου εχει μεινει πολυ ωραιο!!

[Lenaki26]

efi21 έγραψε:

και θελω να΄ρθω να σε αρπαξω απο την αλλη

να τη ρωτησω με τα ματια δακρυσμενα

με ποιο δικαιωμα σε πηρε απο μενα

και ποια θυσια, ποια θυσια εχει κανει αυτη για σενα

αντζελα δημητριου

υ.γ ειπα να γελασουμε λιγο

:laugh: :laugh: :woohoo: :woohoo:

:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: diavasa tosa kai

psyxoplakwthika kai molis diavasa to diko sou psofisa sta gelia!!

Eisai apaixth bravo!!!

[DeniM]

efi21,

ΥΜΝΟΣ....................!

ΝΑ ΠΩ ΚΙ ΕΓΩ;;;;

"ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΓΓΕΛΟΙ ΣΟΥ ΛΕΩ,

ΝΟΜΙΖΑ ΠΩΣ ΕΙΧΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ..."

[DeniM]

ΤΩΡΑ ΒΕΒΑΙΑ ΑΛΛΑΞΑ ΓΝΩΜΗ!!!

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΓΓΕΛΟΙ ΣΤΗ ΓΗ!

ΒΛΕΠΕΤΕ ΕΝΑΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ!!!

[efi21]

υπαρχει και το

" σ΄εχω κανει θεο

μια φορα να σε δω

να σου πω σ΄αγαπω γυρνα πισω

σ΄εχω κανει θεο

μια φορα να σε δω

μα με διωχνεις πριν καν σου μιλησω"

πω,πω πρεπει να βγω και λιγο

η κλεισουρα της μητροτητας δε μου κανει καλο

:silly: :silly:

[manoula3]

ειναι μεγαλο για να το βαλω ολο αλλα μ'αρεσει πολυ αυτο το αποσπασμα:

οδυσσεας ελυτης:το μονογραμμα!!!

Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί

απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα

με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή

Έχω ρίξει μες στ' άπατα μιαν ηχώ

να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ,

να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό

και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο.

[Lenaki26]

Ta vhmata otan akous kai ta gnwrizeis

demenos ma eleytheros vadizeis

ekei h agaph katoikei... (anwnymos)

Oso apexei to mathainw apo to didaskomai

allo toso apexei to ksexnw apo to arnoumai (anwnymos)

Pwta h eleytheria thn agaph: ta ftera pou sou xarisa ti

ta ekanes kai erxese pali me ta podia?

Ta exw alla opote ta foresa exasa ton dromo...

Krima,giati to ypsos pou sou tairiazei, mono me ta

dika mou ftera mporeis na pas..

Petaxe oso pio pshla mporeis,ta ypsh den skotwnoun..

ta xamilopetagmata ponane kai plhgwnoun.. (anwnymos)

H agaph einai statherh,emeis eimaste oi astatoi.

H agahph eggyatai,oi anthrwoi prodinoun.

Thn agaph mporeis pantote na ths empisteyesai,

tous anthrwpous oxi.( Leo Buskalia)

Na agapate o enas ton allon,alla mhn aghnetai thn agaph na

metatrapei se desma.Afhste thn kalytera na einai mia kinoumenh

thalassa anamesa stis aktes ths psyxhs sas.

Gemiste o enas thn koupa tou allou,alla mhn pinete apo thn idia koupa

Dwste apo to diko sas pswmi,alla mhn fate apo to idio karveli.

Tragoudiste kai xorepste mazi,xareite,alla afhste o kathenas

ton eayto tou na einai monos tou... (KAHLIL GIBRAN)

[manoula3]

ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ:σαν πεθανω....

μου κοβεται η ανασα οποτε του διαβαζω!!

Θα πεθάνω μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη

όταν αντίκρυ θανοίγη μες’ στη γλάστρα μου δειλά

ένα ρόδο – μια ζωούλα. Και θα μου κλειστούν τα χείλη

και θα μου κλειστούν τα μάτια μοναχά τους, σιωπηλά.

Θα πεθάνω μιαν αυγούλα θλιβερή σαν την ζωή μου,

που η δροσιά της, κόμποι δάκρι θα κυλάη πονετικό

στο άγιο χώμα που με ρόδα θα στολίζη τη γιορτή μου,

στο άγιο χώμα που θα μου είνε κρεβατάκι νεκρικό.

Όσα αγάπησα στα χρόνια της ζωής μου θα σκορπίσουν

και θαφανιστούν μακριά μου, σύννεφα καλοκαιριού.

Όσα μ’ αγάπησαν μόνο θάρθουν να με χαιρετίσουν

και χλωμά θα με φιλούνε σαν αχτίδες φεγγαριού.

Θα πεθάνω μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη.

Η στερνή πνοή μου θάρθη να στο πη και τότε πια,

όση σου απομένει αγάπη, θάναι σα θαμπό καντήλι

- φτωχή θύμηση στου τάφου μου την απολησμονιά.

[DeniM]

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΠΟΛΥ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΕΝΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΛΛΩΣΤΕ ΔΙΑΛΕΞΑ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΜΑΣ:

"ΘΑ Σ'ΑΓΑΠΩ, ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΓΙΝΩ ΕΓΩ ΕΣΥ ΚΙ ΕΣΥ ΕΓΩ,

ΚΙ ΩΣΠΟΥ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΤΟ ΠΑΡΟΝ, ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΓΙΝΟΥΝ ΕΣΥ

ΚΙ ΕΣΥ ΕΓΩ, ΕΓΩ ΘΑ Σ'ΑΓΑΠΩ..."

[Lenaki26]

Sorry koritsia den kserw giati den ekane thn metafrash sta Ellhnika.

[sweetmammy]

marianda έγραψε:

τι μου θυμησες ρε μαρινα τωρα! αυτο το ποιημα το ειχα διαβασει στην εφηβεια μου,οταν εψαχνα στην βιβλιοθηκη του πατερα μου τα βιβλια του και μου εχει μεινει πολυ ωραιο!!

Εχω διαβασει τα απαντα του Καβαφη και αυτο το εχω ξεχωρισει...!!!

[Lenaki26]

manoula3 έγραψε:

ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ:σαν πεθανω....

μου κοβεται η ανασα οποτε του διαβαζω!!

Θα πεθάνω μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη

όταν αντίκρυ θανοίγη μες’ στη γλάστρα μου δειλά

ένα ρόδο – μια ζωούλα. Και θα μου κλειστούν τα χείλη

και θα μου κλειστούν τα μάτια μοναχά τους, σιωπηλά.

Θα πεθάνω μιαν αυγούλα θλιβερή σαν την ζωή μου,

που η δροσιά της, κόμποι δάκρι θα κυλάη πονετικό

στο άγιο χώμα που με ρόδα θα στολίζη τη γιορτή μου,

στο άγιο χώμα που θα μου είνε κρεβατάκι νεκρικό.

Όσα αγάπησα στα χρόνια της ζωής μου θα σκορπίσουν

και θαφανιστούν μακριά μου, σύννεφα καλοκαιριού.

Όσα μ’ αγάπησαν μόνο θάρθουν να με χαιρετίσουν

και χλωμά θα με φιλούνε σαν αχτίδες φεγγαριού.

Θα πεθάνω μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη.

Η στερνή πνοή μου θάρθη να στο πη και τότε πια,

όση σου απομένει αγάπη, θάναι σα θαμπό καντήλι

- φτωχή θύμηση στου τάφου μου την απολησμονιά.

Einai foverh h Polydourh! Ontos sou kovei thn anasa...

[manoula3]

sweetmammy έγραψε:

Κεριά

Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ' εμπροστά μας

σα μιά σειρά κεράκια αναμένα -

χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,

μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·

τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,

κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,

και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.

Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω

τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,

τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

αχ πολυ πολυ ωραιο!!!!!!ανατριχιασα!!

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

[vivianka]

Οι κύκνοι το φθινόπωρο ζητάνε τη χαρά τους

γιατί η χαρά τους πέταξε μαζί με τ᾿ αγιοκαίρι...

Θα ζήσουν τάχα να τη βρουν, την άνοιξη; -Ποιός ξέρει;

...γιατί μπορεί και να χαθούν πριν βρούνε τη χαρά τους...

Απόψε την περίμεναν, σχεδόν όλο το βράδυ,

ώσπου στο τέλος νύσταξαν κοιτώντας το σκοτάδι,

κι έγειραν και κοιμήθηκαν απάνω στα φτερά τους...

(Ναπολέων Λαπαθιώτης)

Όσο δε ζεις να μ' αγαπάς...

Ναι, ναι μου φτάνει το αδύνατο - κι άλλωτε αγαπήθηκα από αυτό.

Όσο δε ζεις να μ' αγαπάς. Διότι νέα σου δεν έχω...

Κι αλίμονο αν δε δώσει σημεία ζωής το παράλογο!

(Κική Δημουλά)