Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

κορίτσια...

είμαι λίγο down σήμερα... δεν ξέρω γιατί... ούτε με την μικρή δεν έχω όρεξη να παίξω... είμαστε και όλη η οικογένεια κάπως συναχωμένη...

περίμενα πώς και πώς να ξυπνήσει ο άντρας μου να αράξουμε όλοι μαζί να ανάψουμε το τζάκι κτλ αλλά εκείνος ήθελε να πάει στο συνεργείο. εντάξει δεν μπορώ να πω και τίποτα, δουλεύει από το πρωί ως το βράδυ και θέλει να κάνει και κάτι που του αρέσει για μερικές ώρες...

απλά δεν ξέρω, δεν ήμουνα καλά σήμερα... μέχρι που του είπα να πάμε όλοι μαζί με το αμάξι να δούνε και οι φίλοι του λίγο την μικρή και θα την έπαιρνα καμιά βολτίτσα στα μαγαζιά. πριν γεννηθεί η μικρή πάντα μαζί πηγαίναμε...

αχ δεν ξέρω τι με έχει πιάσει

μου φαίνεται ότι τώρα που δεν δουλεύω ο άντρας μου με εκτιμάει λιγότερο. δεν ξέρω πως να σας το γράψω. νομίζω ότι τα περιμένει όλα από μένα και με ρίχνει αυτό. για να καταλάβετε εργαζόμουνα τα 2 τελευταία χρόνια με συμβάσεις έργου σε ΔΕΚΟ, ήμουνα σχετικά ευχαριστημένη γιατί η δουλειά μου ήταν 100% πάνω στο αντικείμενο μου.

δυστυχώς όταν ήταν να βγω σε άδεια εγκυμοσύνης μου διακόψανε την σύμβαση μου εκβιάζοντας με να υπογράψω και ένα χαρτι ότι οικειοθελώς αποχωρώ, αλλιώς δεν μου δίνανε από το πρωτόκολλο το χαρτί του ικα (για να μην μπορώ να δικδικήσω τίποτα άλλο ως εγκυμονούσα).

τελοσπάντων, επειδή είχα τους λόγους μου συμφωνήσαμε να επιστρέψω τον ιούνιο. και από τον ιούνιο έως τώρα, παρά το ότι είχε γίνει εισήγηση, δεν προχώρησε τίποτα λόγω του ότι μόνο να ξύνουνε τα αρ#$^^ τους ξέρουνε και να κάνουνε εκλογές κτλ κτλ. οι βασικοί λόγοι που ήθελα να επιστρέψω ήταν το μειωμένο ωράριο και ότι η δουλειά ήταν κοντά στο σπίτι μου. δεν θέλω να συζητήσω πόσο άδικο έιναι οι μόνιμες συνάδελφοι μου να παιρνουνε 2 χρονια αδεια μετ αποδοχων και εμείς που βγάζουμε όλοι την δουλειά να έχουμε τέτοια αισχρή μεταχείριση, ούτε επιδοτούμενο εξάμηνο, ούτε καν να τους υποχρεώνει κάποιος να μας επαναπροσλάβουνε...

και έτσι έχω βρεθέι να ψάχνω πάλι για δουλειά σε έναν πολύ δύσκολο κλάδο αυτή την περίοδο και να στενοχωριέμαι πολύ γιατί ξέρω πώς είναι να δουλεύω δεκάωρα και δεν θέλω να μεγαλώνει μόνη της η μικρή... αλλά από την άλλη αισθάνομαι ότι όντας απλά στο σπίτι ο άντρας μου δεν με εκτιμάει και δεν βλεπει την κοπέλα που γνώρισε που ήτανε μέσα σε όλα κτλ κτλ. και γενικά δεν μ αρέσει να θέλω να κάνω μανικιούρ και να πρέπει να ζητάω από τον άντρα μου, παράλογο είναι?

συγγνώμη σας έπρηξα αλλά δεν ξέρω τί έχω πάθει, είμαι πολύ χάλια, πείτε κάτι να με ανεβάσετε λιγάκι

από το πρωί κλαίω χωρίς λόγο και δεν θέλω να με βλέπει έτσι η μικρή

και σε ποιον να μιλήσω γαμώτο... είμαι και μικ΄ρη σχετικά και οι φίλες μου δεν έχουνε παιδιά, δεν είναι παντρεμένες και τι να καταλάβουνε...

ειμαι και μπουκωμένη και ούτε στο γυμναστήριο δεν μπορώ να πάω να ξελαμπικάρω λιγάκι

Δημοσίευση

Όχι,δεν είναι παράλογο.

Μου αρέσει και εμένα να είμαι ανεξάρτητη και να φτάνω όπου φτάνω με τις δικές μου δυνάμεις αποκλειστικά.Είναι φυσικό να νιώθεις έτσι.Το είπες και μόνη σου.Ήσουν μια εργαζόμενη κοπέλα που ξαφνικά βρέθηκε στο σπίτι με ένα μωρό όλη την ημέρα.Στην αρχή αυτό μας ξεκουράζει και αποφορτιζόμαστε απο την δουλειά αλλά μετά απο κάποιο χρονικό διάστημα βαριόμαστε την αδράνεια(Αδράνεια σε σχέση με τα παλιά δεδομένα που είχαμε συνηθίσει,γιατι μόνο αδράνεια δεν έχει η ζωή μιας νοικοκυράς)

Βγες μια βόλτα με το κοριτσάκι σου να δεις τις βιτρίνες,να πας για καφέ ή στο πάρκο.Διάβασε ένα καλό βιβλίο.

Όσο για την δουλειά άστα βράστα.Είναι ένα θέμα συζήτησης που αν ανοίξει δεν κλείνει ποτέ.Να θυμάσαι οτι όλες οι γυναίκες περνάμε τέτοιες φάσεις μετά την εγκυμοσύνη.Το ξέρω απο πολλές φίλες μου.Θα περάσει με υπομονή.

Δημοσίευση

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ

ΕΓΩ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΩΡΑΚΙ ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΑΣΗ ΤΗΝ

ΠΕΡΑΣΑ ΠΡΙΝ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΟΤΑΝ ΑΛΛΑΞΑ ΠΟΛΗ

ΕΙΠΑΜΕ ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΑΜΟ ΝΑ ΕΡΘΟΥΜΕ Κ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ

ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΕΜΕΝΕ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ

Κ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΜΟΥ Κ ΟΛΑ ΗΤΑΝ

ΚΑΛΑ ΗΡΘΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΙΝΙΟΥΡΓΙΑ ΠΟΛΗ ΧΩΡΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΧΩΡΙΣ

ΦΙΛΕΣ (ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΚΑΤΙ ΦΙΛΙΚΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ

ΜΙΛΗΣΩ Κ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΑΝΕΤΑ)

ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ ΟΛΑ ΜΕ ΕΠΝΙΓΑΝ ΑΡΧΙΣΑ ΑΜΕΣΩΣ ΝΑ ΨΑΧΝΩ ΔΟΥΛΕΙΑ

Κ ΕΚΕΝΑ ΟΠΟΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ Κ ΑΝ ΕΥΡΙΣΚΑ ΑΛΛΑ ΣΤΑΘΙΚΑ ΤΥΧΕΡΗ

Κ ΒΡΗΚΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΓΡΗΓΟΡΑ

ΒΡΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΣΟΥ Κ ΝΑ ΔΕΙΣ

ΠΟΥ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Αχ και εγώ όλα αυτά+ ναυτίες εμετούς, πονοκέφαλο. Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές  Αύριο έχω ραντεβού να δούμε τι γίνεται. Εγώ είμαι στην 9 βδομάδα ☺️
    • Γειά σου Κορίτσι Μ! Αχ εγώ το κατάλαβα οτι είμαι έγκυος απο βουλωμένη μύτη όπως είχα στην πρώτη εγκυμοσύνη. Και γενικά από την αρχή έχω ναυτίες, εμετούς, πονοκέφαλο, δυσκοιλιότητα. Όλα οσα είχα στον γιο μου😔 δεν περνάω και πολύ καλά. Μακάρι στο δεύτερο τρίμηνο να είναι καλύτερα τα πράγματα 
    • Συγγνώμη για την παρέμβαση κορίτσι μου αλλά θα ξεκινήσει η δική μου μετά το Πάσχα παιδικο. Δεν κόβει την πάνα ακόμα. Εσένα τα κατάφερε; από τον παιδικό μας είπαν δεν πειράζει. 
    • Όπως σου είπαν και τα κορίτσια εξαρτάται από την περίπτωση. Εμείς ταξιδεύουμε με τη μικρή μας και στο εξωτερικό από 4 μηνών όπως είπες κι εσύ. Και καλοκαιρινές διακοπές σε νησιά κλπ. Ωστόσο, αρκετά συχνά βγαίνουμε οι 2 μας με τον άντρα μου και τους φίλους μας και η μικρή μένει στους παππούδες της (στους γονείς του άντρα μου ή με τη μητέρα μου στο σπίτι μας αν τη φιλοξενούμε). Αυτό μπορεί και 1 φορά την εβδομάδα που πια τη ζητάει κιόλας. Πέρσι και πρόπερσι το καλοκαίρι πήγαμε από 5 βραδια διακοπές μόνοι μας κι έμεινε με όλους τους παππούδες της (φιλοξένησαν και τη μητέρα μου οι γονείς του άντρα μου) στο χωριό (ήταν 1 και 2 ετών αντίστοιχα) και πέρναγε τέλεια. Πρόπερσι ούτε μας αναζήτησε. Περσι κάναμε κάθε μέρα μια βιντεοκληση και λίγο μιλούσαμε και ήταν οκ. Ωστόσο, ενώ ήταν τόσο άνετη με αυτό, το ίδιο καλοκαίρι (πέρσι) χρειάστηκε να γυρίσουμε για 1 βράδυ Αθήνα, ενώ ήμασταν διακοπές στη μητέρα μου στην πόλη της (που μεγάλο μέρος του καλοκαιριού το περνάμε εκεί από τότε που γεννήθηκε και δουλεύουμε εξ αποστάσεως) και επειδή δεν έχει τη σχέση που έχει με τους γονείς του άντρα μου που μένουν δίπλα μας, μας ζήταγε συνέχεια 1,5 μέρα και έβγαλε αρκετό άγχος και κλάμα. Και δεν είναι ότι δεν την ξέρει. Περνάμε αρκετούς μήνες όλοι μαζί, είτε στο δικό μας σπίτι, είτε στο πατρικό μου και δεν έχει πρόβλημα να την κοιμίσει ή να μαγειρέψουν, να φάνε, να πάνε βόλτες κλπ. Απλά προφανώς δεν την έχει καταχωρήσει στους βασικούς φροντιστες της. Θα πρότεινα κι εγώ να κάνετε λίγη εξάσκηση πριν φύγετε πολλές ημέρες για να δείτε πώς θα πάει και για να μην έρθει ξαφνικό στο παιδί. Πρέπει το παιδί να νιώθει σίγουρο ότι φεύγετε, αλλά θα γυρίσετε και αυτό είναι κάτι φυσιολογικό και δεν έχει να κάνει με το ίδιο. Είναι κάτι που κάνουν οι άνθρωποι στη ζωή τους. Εμάς τώρα είναι 2,5 και βλέπω ότι είναι σε ηλικία που το επεξεργαζεται κανονικά και πχ μια νύχτα πρόσφατα την ώρα που τη έβαζα για ύπνο μου είπε χαρούμενη "οι μαμάδες και οι μπαμπάδες πηγαίνουν βόλτες με τους φίλους τους. Κι εγώ όταν μεγαλώσω θα πηγαίνω βόλτες με τους φίλους μου" 😂
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...