Μετάβαση σε περιεχόμενο

ειστε ετοιμες να γινετε μανουλες??


Recommended Posts

καλησπερα.....εγω μολις πριν 2 μερες εμαθα οτι ειμαι εγκυος και πανικοβληθηκα!!! ειμαι 32 χρονων, και ηλικιακα υποτιθετε οτι θα επρεπε να ειμαι ετοιμη , και να το περιμενω πως και πως, αλλα στην πραγματικοτητα εμενα με τρομαζε και μονο η ιδεα....

δεν ξερω αν ειμαι ετοιμη....

εννοω οτι μ'αρεσουν τα παιδια, λατρευω τα ανηψακια μου, τα περνω και τα πηγενω σε παιδοτοπους,σινεμα, παιζουμε, περναμε πολυ ομορφα αλλα....οταν αρχιζουν να γκρινιαζουν τα πηγενω στην μαμα τους!!!

τωρα???? θα εχω ενα πλασματακι που θα εξαρτατε 100% απο 'μενα...και θα το εχω 24 ωρες το 24ωρο...

και η ζωη μου? η δουλεια μου? πως θα τα προλαβαινω ολα? εγω δουλευα 12-13 ωρες την μερα και ταξιδευα συνεχεια λογο δουλειας.

το σκεφτικατε καθολου??? εσας σας τρομαζει η ιδεα?μονο εγω εχω πανικοβληθει???

ΥΓ:συγνωμη για τα ορθωγραφικα μου λαθοι..

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

προσωπικα θεωρω οτι ποτε δεν εισαι ετοιμος να γινεις γονιος γιατι πολυ απλα δεν γνωριζουμε το πως ειναι να εισαι...

τωρα για τα ταξιδια που γραφεις και γενικως πραγματα που εκανες πριν συνηθως δυσκολα συμβαδιζουν με ενα μωρο...τουλαχιστον στην αρχη...αλλα αξιζει το κοπο να χανεις καποια απο αυτα για το παιδι σου...γιατι δεν ειναι το ιδιο με τα ανηψακια σου..και οταν θα γκρινιαζει ακομα και τοτε θα το λατρευεις... :)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

ισως εχεις δικιο, απλα μου αρεσε η ζωη μου και οι ρυθμοι που ειχα στην ζωη μου μεχρι τωρα, και φοβαμε τις αλλαγες...

ισως την δευτερα που θα παω στον γιατρο να κανω τον πρωτο υπερηχο και θα ακουσω την καρδουλα του απ'οτι μου ειπαν, ισως τοτε το συνειδητοποιησω. απλα τωρα μου ειναι δυσκολο να το πιστεψω οτι εχω ενα πλασματακι μεσα μου. και γυρνανε ολα στο μυαλο μου...

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Καλησπέρα maya1!! Εγώ ξεκίνησα συνειδητά να κάνω ελεύθερα με σκοπό να πιάσω! Μόλις έμεινα έγκυος κι αφού είχα την τέλεια εγκυμοσύνη.. όλα κυλούσαν τέλεια για τον ερχομό του μωρού! Μόλις τον γέννησα όλα καλά!! Μόλις λοιπόν ήρθα σπίτι με το παιδί... εκεί έπαθα ένα ψιλοσοκ!! ΈΝιωθα άχρηστη! Ότι δεν θα τα καταφέρω! Εν το μεταξύ είχα και τον περίγυρο, μαμά πεθερά.. ειδικά την 2η.. :angry: που μ'έκαναν ρετάλι ώρες ώρες!! Αλλά περνώντας ο καιρός, και βλέπω ότι το παιδάκι μου μεγαλώνει μια χαρά.. και τα καταφλερνω πολύ καλά μόνη μου.. μιας και μένω στην Εύβοια .. Είναι ασύλληπτο συναίσθημα!! Δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο ωραία νιώθω που έχω αυτό το μωράκι και κοιμάτα δίπλα μου, που το θηλάζω, το αλλάζω, το φροντίζω και που με κοιτάει μέσα στα μάτια και λιώνει!! Εγώ λιώνω περισσότερο αλλά δεν το κάνουμε θέμα!! :laugh:

Η γνώμη μου λοιπόν είναι ότι ποτέ δεν είσαι έτοιμος για να γίνεις γονιός κι ούτε πρόκειτε να γίνεις ποτέ! Στην πορεία είναι που γίνεσαι!! ;) ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ!!! Είναι ευλογία πραγματικά!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

thelw na ginw oso tipota allo mama kai eimai molis 22!!!!spoudazw ,douleuw!!!

alla den yparxei PIO OMORFO PRAGMA apo tin mitrotita!!!me tromazei kai mena alla gia mena oti pio polytimo tha exoume se auth tin zwi EINAI KAI THA EINAI MONO TA PAIDIA MAS!!!

tipota allo!!!!

TA PAIDIA MAS EINAI TO MELLON MAS KAI TO PARON MAS!!!

na exeis mia teeeeeeeeeeeleiaaaaaaaaa egkimosini kai min masas!!!! ;)

alles prospathoun xronia kai den mporoun!skepsou auto! :kiss:

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Ακριβως αυτο σκεφτομουν σημερα το απογευμα..το ποσο δυσκολο θαναι ,γενικα η εγκυμοσυνη και το μεγαλωμα του μωρου...ελεγα ,αν μεινω εγκυος (που το θελω τρελα)θα τα καταφερω η θα αποτρελαθω? :S

Μετα ομως ,σκεφτομαι το ποσο μεγαλη χαρα θα μας δωσει ενα μπεμπουλινι να τρεχει μες στο σπιστι μας!!! :woohoo:

Αχ,μακαρι να μας το στειλει ο θεουλης και θα βρουμε τη δυναμη για ολα!!!οι μαμαδες μας που μας κανανε μικρουλες πως τα καταφερανε?ε...ετσι θα τα καταφερουμε κι εμεις!!!

ΘΑΡΡΟΣ κοριτσια!!!

Και Μαγια μου,συγχαρητηρια και μη φοβασαι τιποτα,εισαι υπευθυνος ανθρωπος γιαυτο αγχωνεσαι και ειμαι σιγουρη πως θα γινεις μια υπεροχη μανουλα!!! :kiss:

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Περαστικά κορίτσι μου μίλησες με παιδίατρο; Σου έδωσε τίποτα οδηγίες ; 
    • Κορίτσια εμένα ο μικρούλης μου είναι κρυμμένος.  Βασικά εγώ τον κόλλησα...είχα πονόλαιμο και καταρροη.  Τώρα προς το παρόν έχει μυξουλες και μπούκωμα.  Ελπίζω να του περάσει γρήγορα και να πάρει αντισώματα με τον θηλασμό 
    • Ευχαριστούμε για το μοίρασμα!! Τι ωραίες στιγμές!  Χαρα, συγκίνηση, αγωνία, άγχος...όλα μαζί  Θα σου πω ότι κι εγώ δεν την χάρηκα όσο θα ήθελα την εγκυμοσύνη αλλά θυμάμαι ότι όταν το έμαθα παρόλο το άγχος είχα χαρεί πολύ ότι αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά τα πράγματα!  Αφού τις πρώτες μέρες κοιτούσα τον άντρα μου σε άσχετες φάσεις και γελούσα και αυτός ήταν πολύ πιο συγκρατημενος μην χαρεί τζάμπα. Αλλά του έλεγα και να μην πάει καλά το ίδιο θα λυπηθουμε είτε χαιρόμαστε τώρα είτε όχι  Μετά φυσικά που όλα πήγαιναν καλά με έπιανε πού και πού το άγχος 
    • Που λέτε κορίτσια, αφού περιμέναμε 4 ώρες αυτό το εξιτήριο, κι ενώ είχε ήλιο, με το που πιάνουμε το μωρό να βγούμε έξω από το μαιευτήριο μαζεύτηκαν όλα τα σύννεφα του κόσμου κι αρχίζει να ψιχαλιζει. Φτάνουμε σπίτι και το μεγάλος (πλέον) κοιμόταν 😆 Οπότε δεν υπήρξε καμία αναμονή στην είσοδο, μπήκαμε τρέχοντας μην παγώσει το μωρό και τον αφήσαμε πάνω στον καναπέ 🥲 Καθόλου instagramable 😆 3 ώρες μετά που πήγα να ξυπνήσω τον μεγάλο, νόμιζε ότι ήμουν εξωγήινος κι άρχισε να φωνάζει τη γιαγιά του!! Αφού τον συνεφεραμε, του λέμε έλα να δεις το μωρό και καθόταν από μακριά και το κοιτούσε. Μετά ξεκόλλησε και του βάλε το χέρι στην κοιλιά κι εκεί ξεμπλοκαρε!! Άρχισε να χοροπηδάει, να χαίρεται!! Ήθελε να τον πάρει αγκαλιά, τον άρπαξε και κόντεψε ο λαιμός του μωρού να μας φύγει!! Μετά του τον βάλαμε στην αγκαλιά του, αλλά τον γύρισε κάπως και τον έφερε από κάτω του κεφαλοκλειδωμα, σμακ ντάουν φάση, αλλα το έκανε με πολύ χαρά κι αγάπη (ελπίζω 😅) του έδινε και φιλάκια μετά!  Σήμερα το πρωί ήρθε στο δωμάτιο μας, γιατί εκεί έχουμε το λίκνο, και φώναζε "το μωρό κοιμάται" και προσπάθησε να τον νανουρισει κουνώντας το λίκνο με φόρα! Μετά όταν θήλαζα, ήρθε και έλεγε "το μωρό πίνει γάλα" και του έριξε μια φαπα, η οποία στη δική του γλώσσα μάλλον ήταν χάδι... στη συνέχεια άρχισε να χοροπηδάει κιόλας δίπλα μας και να φωνάζει "τραμπολίνο"! Μετά σκούπισε με το χέρι τη μύτη του που είχε μυξες και προσπάθησε να το βάλει στο στόμα του μωρού...  Κορίτσια, νιώθω ότι καλά πάει γενικά, τον συμπαθεί, αλλά νιώθω ότι θα τον ξεκανει κιόλας ταυτόχρονα!! Αλλά μια πραγματική ιστορία αγάπης αδερφών μόλις ξεκίνησε 😅😅
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...