ειστε ετοιμες να γινετε μανουλες??

[maya1]

καλησπερα.....εγω μολις πριν 2 μερες εμαθα οτι ειμαι εγκυος και πανικοβληθηκα!!! ειμαι 32 χρονων, και ηλικιακα υποτιθετε οτι θα επρεπε να ειμαι ετοιμη , και να το περιμενω πως και πως, αλλα στην πραγματικοτητα εμενα με τρομαζε και μονο η ιδεα....

δεν ξερω αν ειμαι ετοιμη....

εννοω οτι μ'αρεσουν τα παιδια, λατρευω τα ανηψακια μου, τα περνω και τα πηγενω σε παιδοτοπους,σινεμα, παιζουμε, περναμε πολυ ομορφα αλλα....οταν αρχιζουν να γκρινιαζουν τα πηγενω στην μαμα τους!!!

τωρα???? θα εχω ενα πλασματακι που θα εξαρτατε 100% απο 'μενα...και θα το εχω 24 ωρες το 24ωρο...

και η ζωη μου? η δουλεια μου? πως θα τα προλαβαινω ολα? εγω δουλευα 12-13 ωρες την μερα και ταξιδευα συνεχεια λογο δουλειας.

το σκεφτικατε καθολου??? εσας σας τρομαζει η ιδεα?μονο εγω εχω πανικοβληθει???

ΥΓ:συγνωμη για τα ορθωγραφικα μου λαθοι..

[ΚΕΛΥ]

γλυκεια μου εγω ειμαι 24 χρονων δουλευω κανονικα 8ωρο, τα απογευματα κανω μαθηματα σε παιδακια γιατι τελειωνω φιλολογος(εχω να διαβαζω και για τα 3 μαθηματα που χρωσταω),πηγαινω ιταλικα,διαβαζω για να δωσω για το χαρτι των ιταλικων και ταυτοχρονα εχω να φροντιζω τον αντρουλη μου και το σπιτακι μας.μαγειρεμα καθημερινα κλπ..ομως πιστεψε με θελω σαν τρελη κυριολεκτικα σαν τρελη να ερθει στη ζωη μου το αγγελουδι μου και σιγουρα θα χωρεσει κι αυτο το μικρουλι στο προγραμμα μου αλλωστε για ποιο λογο να δουλευω τοσο και να κανω ολα αυτα;;μονο για να παιρνω περισσοτερα ρουχα και να πηγαινω πιο ανετα διακοπες;;;αυτο ειναι το νοημα της ζωης;καταλαβαινω οτι τωρα εισαι ακομη αναστατωμενη και δεν το εχεις συνειδητοποιησει καλα καλα ομως οταν θα ακουσεις την καρδουλα του και νιωσεις να σου κλωτσαει την κοιλιτσα σου τοτε ολα αυτα θα σου φανταζουν πολυ μικρα μπροστα στο μεγαλειο της μητροτητας.σου ευχομαι απο καρδιας καλη εγκυμοσυνη!!!!και κοιτ να την πολαυσεις οσο μπορεις γιατι αυτες ειναι στιγμες μοναδικες

[Athena]

ΚΕΛΥ ΜΟΥ ΕΓΩ ΤΟ ΗΘΕΛΑ ΠΟΛΥ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΕΜΑΘΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΠΕΡΝΟΥΣΑΝ ΑΠ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΡΜΟΝΕΣ.ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΡΟΩ ΚΑΤΙ ΦΡΙΚΕΣ ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΚΟΙΤΑΩ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΞΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΑΠ ΑΥΤΟ.ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΑΛΛΑΖΑ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

[tonia28]

Μαγια μου ακριβως τα ιδια σκεφτομουν κι εγω!!! μαλιστα επειδη ειμαι και βρεφονηπιοκομος,ξεροντας τις αναγκες και τις ευθυνες που εχει ενα παιδι ελεγα "πως θα κανω παιδια που ειμαι τρεις λαλουν και δυο χορευουν,πως θα αναλαβω τετοια ευθυνη,πως θα περιοριστω...κτλ"..μια καταθλιψαρα τη περασα... :silly:

Ομως οταν το παρεις στα χερια σου τα βλεπεις αλλιως..ξερεις απο την αρχη τι να κανεις ενστικτοδως,νιωθεις λες και δεν υπηρχε το πριν,οτι υπηρχε παντα στη ζωη σου..βεβαια αν δεν εχεις και βοηθεια,υπαρχουν και οι στιγμες που αγανακτεις,που θελεις να μεινεις μονη,που σου λειπει η ελευθερια σου, αλλα ολα τα ξεχνας με ενα του χαμογελο...

[molly]

ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΟΤΑΝ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΕΚΤΩΣ ΑΠΟ ΧΑΡΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΦΟΒΟ,ΑΓΧΟΣ ΚΛΠ.

ΕΓΩ ΕΜΕΙΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡ ΟΛΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΒΡΕΦΟΚΟΜΟΣ ΔΗΛ.ΕΞΟΙΚΙΩΜΕΝΗ ΜΕ ΤΑ ΒΡΕΦΑΚΙΑ,ΔΕ ΣΟΥ ΚΡΥΒΩ ΟΤΙ ΜΟΛΙΣ ΕΙΔΑ ΤΟ ΡΟΖ ΠΑΡΑΘΥΡΑΚΙ ΣΤΟ ΤΕΣΤ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ,ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΘΗΚΑ!!!!!

ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ.ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΟΜΩΣ.ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΘΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙ ΕΤΣΙ,ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ.

ΤΩΡΑ ΕΧΩ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ 2.5 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ(ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ),ΓΥΡΝΑΩ ΣΠΙΤΙ,ΠΑΙΖΩ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ,ΤΟ ΤΑΙΖΩ,ΤΟ ΚΟΙΜΗΖΩ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΑΩ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ.ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΩ ΒΟΛΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΜΟΛΙΣ ΝΥΧΤΩΣΕΙ.ΤΟ ΚΑΝΩ ΜΠΑΝΙΟ,ΤΟ ΤΑΙΖΩ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΜΑΓΕΙΡΕΥΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ.ΕΙΜΑΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ Η ΜΑΙΡΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΑ,ΜΕ ΩΡΑΡΙΟ 5 ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕ 12 ΤΟ ΒΡΑΔΥ.ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΟΜΩΣ.ΚΑΙ ΕΧΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΟΧΗ.ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΗ ΒΡΙΣΚΩ ΔΕ ΞΕΡΩ.ΕΓΩ ΠΟΥ ΑΝ ΔΕΝ ΚΟΙΜΟΜΟΥΝΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΗΜΟΥΝ ΑΡΡΩΣΤΗ!ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ.

ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΤΟ ΧΩΡΕΣΕΙΣ.ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΣΟΥ!ΤΟΣΟ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΓΛΥΚΕΙΑ.......

ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΜΑΝΟΥΛΑ.ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΖΟΡΙ ΑΛΛΑ ΚΑΘΕ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ,ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ....

[hope_89]

maya καλησπέρα!

Νομίζω είναι φυσιολογικά όλα όσα νιώθεις και σε απασχολούν.Έχεις ένα πρόγραμμα,έχεις συνηθίσει σε ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής,οπότε ένα μωρό σε αγχώνει.

Η μητρότητα είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να μας συμβεί.Είναι κάτι πρωτόγνωρο για όλες μας,ειδικά την πρώτη φορά.Καμία δεν γεννήθηκε μάνα εξάλλου Όλες στην πορεία μαθαίνουμε.

Εγώ όταν έμεινα έγκυος ήμουνα φοιτήτρια(και ακόμα είμαι τυπικά)...

Είχα αγχωθεί λίγο για την σχολή αλλά λέω θα τα καταφέρω γιατι το θέλω πολύ αυτό το μωρό

Απο εκεί και πέρα,όσο προχωρούσε η εγκυμοσύνη,αγχωνόμουν και ανησυχούσα για άλλα πράγματα.Όπως πχ. η ανατροφή του παιδιού,τα αποτελέμστα των ιατρικών εξετάσεων,το τάισμα,το άλλαγμα...

Δεν ήξερα κυριολεκτικά τίποτα.Όχι μόνο σχετικά με το μωρό αλλά και με το σπίτι.

Όμως αυτά τα μικρά πλασματάκια μας κάνουν να τα μαθαίνουμε όλα,να προσπαθούμε και να γινόμαστε κάθε μέρα και καλύτερες μανούλες!

Μην σε αγχώνει τίποτα,παραμόνο το μωρό σου!Για τα υπόλοιπα υπάρχουν λύσεις

[xamiloblepousa]

maya1

γεννάω σε 2 μήνες και δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα τι αλλαγές θα γίνουν στην ζωή μου....

Το ήθελα πολύ να μείνω εγκυος και η χαρά μου δεν περιγράφεται τους τελευταίους μήνες. Αλλά πιστεύω οτι μόλις το πιάσω στα χέρια μου όλα τα υπόλοιπα θα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Ευτυχώς είμαι εκπαιδευτικός και σε λίγες μέρες ξεκινάει η άδειά μου (δούλεψα κανονικά σε όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης κ στο σχολείο κ σε ενα φροντιστήριο). Απο την άλλη βδομάδα που θα κάθομαι σπίτι θα αρχίσω να καταλαβαίνω τι γίνεται....

Στο κάτω κάτω ούτε η πρώτη μητέρα είμαι ουτε η τελευταία. Θα τις βρούμε τις ισορροπίε....

Με το καλό το μωράκι σου!

[ZOUZOUΝITSA]

Athena έγραψε:

ΚΕΛΥ ΜΟΥ ΕΓΩ ΤΟ ΗΘΕΛΑ ΠΟΛΥ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΕΜΑΘΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΠΕΡΝΟΥΣΑΝ ΑΠ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΡΜΟΝΕΣ.ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΡΟΩ ΚΑΤΙ ΦΡΙΚΕΣ ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΚΟΙΤΑΩ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΞΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΑΠ ΑΥΤΟ.ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΑΛΛΑΖΑ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΕΛΥ!!!!ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΟ ΔΕ ΘΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΠΙΑ!!!!!ΚΙ ΕΓΩ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΩ ΜΟΥ ΑΡΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ!!!

[anthoula]

ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ Η ΑΛΗΘΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΟΤΙ ΤΟ ΘΕΣ ΚΑΙ ΕΙΣΙ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΓΙ ΑΥΤΟ.ΕΓΩ ΕΧΩ ΕΝΑΝ ΜΠΕΜΠΗ 6 ΜΗΝΩΝ.ΟΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΟΜΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΗΜΟΥΝ ΕΤΟΙΜΗ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.ΝΙΩΘΩ ΕΝΑ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ ΣΥΚΑΙΣΘΗΜΑ.ΥΠΗΡΞΑΝ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΕΓΛΩΒΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΛΟΓΩ ΚΟΥΡΑΣΗΣ ΟΜΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ ΚΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΟΥ.ΘΑ ΤΟ ΔΕΙΣ!

[PURPLE]

ΚΑΙ ΓΩ ΕΤΣΙ ΕΝΙΩΣΑ ΟΤΑΝ ΕΙΔΑ ΤΟ ΘΕΤΙΚΟ ΤΕΣΤ..

ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΧΑΡΑ ΚΑΙ....ΑΓΧΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΡΟΛΟ

ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ.

ΑΛΛΑ ΠΟΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΞΕΡΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ?

ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΝΑΙ,ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΟΛΕΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ.

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΦΕΡΝΕΙ ΠΙΟ

ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ

Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΨΙΛΟΦΡΙΚΑΡΩ,ΜΑ Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ

ΝΙΩΘΩ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΔΩ

ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ,ΟΠΟΤΕ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ

"ΕΥΚΟΛΑ" ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ ΔΕΣΙΜΟ.

ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΥΠΟΔΕΧΤΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ

[marker]

καλημέρα σου

φυσιολογική την βρήσκω την αντιδραση σου κουκλα μου

αν κι εγω ένιωσα έτοιμη να γίνω μανούλα σε πολύ μικρότερη ηλικία

μιας και με τον σύζηγο μου είμαστε πραγματικά αδερφές ψυχές

ήθελα τόσο πολύ ένα παιδάκι του που η ηλικία ήταν ο τελευταίος παράγοντας που σκεφτόμουν

όλα πήραν τον δρόμο τους και με τις πρώτες μας προσπάθειες αποκτ΄΄ησαμε 2 όμορφα πριγκιπάκια

στην αρχη της εγκυμοσύνης πέταγα απο την χαρα μου

όσο πλησίαζε ο καιρος να γεννήσω όλη την ώρα σκεφτόμουν αν θα είμαι καλή μανούλα

τα λάθη γίνονται απο την πρώτη μέρα με τα μωρά

κι αν λίγες μέρες μανούλα τις τύψεις μου οτι δεν τα κάνω όλα τέλεια για τα μωρά μου τις έχω

αλλά όταν τα πάιρνω αγκαλίτσα κι όταν με κοιτάνε μέσα στα μάτια όλα αγάπη

και το νιώθεις οτι σου λένε ευχαριστώ και οτι σε αγαπάνε

τα ξεχνάς όλα

με το καλό να έθει στον κόσμο το αγγελούδι σου

[kalypso]

ΣΕ 3 ΜΕΡΕΣ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΜΑ...& ΤΡΕΜΩ!!!!ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΕΝΝΟΙΑ!!!ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ...& ΟΣΟ & ΑΝ ΦΟΒΑΜΑΙ,ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ!!!!

ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ...

[PIPITSAZOUZOUNA]

Αισθάνομαι εδώ και χρόνια έτοιμη για μανούλα..... βέβαια τελικά..... δεν είναι πολύς ο καιρός που ξεκίνησα..... αυτό που φοβάμαι πάάάάάρα πολύ είναι η γέννα!!!! Αλλά ένα πλασματάκι στρουμπουλό..... με διπλίτσες.... θα το ήθελα πάάάάρααα-πάάάάραααα πολύύύύύύ!!!!!!!!!

[pepita]

Κι εγώ ακριβώς έτσι νιώθω. Από τη μια προσπαθούσα 6 μήνες και για μωρό και μόλις έμεινα έγκυος, λέω...και τώρα;;;;;;; τί κάνουμε;;;;;; Ελπίζω όταν γεννηθεί με το καλό να μη με πιάσει κατάθλιψη που δεν θα τα καταφέρνω!!! Προς το παρόν με νοιάζει μόνο να βγαίνουν καλές οι εξετάσεις. Νομίζω ότι όσο περνάει ο καιρός και το νιώθεις μέσα σου εξοικειώνεσαι σιγά-σιγά. Σωστά μανούλες;

[Eleni_sk]

κοριτσια εγω απο την μια ανυπομονω και απο την αλλη αναρωτιεμαι για το ποσο θα τα καταφερω....αλλα πιστευω ενστικτωδως οτι μολις την κανω θα προσαρμοστω πολυ ευκολα μαζι της...

[milina]

Εμείς κλείσαμε ένα χρόνο προσπαθειών το Σεπτέμβριο. Εντάξει δεν έγιναν όλο το χρόνο σοβαρές προσπάθειες...Τέλος πάντων, ένιωθα πάντα έτοιμη να γίνω μαμά.

Στα 19 είχα μια καθυστέρηση και τότε πραγματικά το ήθελα σαν τρελή. Έφτασα 30 και δεν λαχταρώ τίποτα άλλο στη ζωή μου από ένα παιδί. Πιστεύω ότι είμαι έτοιμη και το περιμένω να συμβεί!

[evipapa]

Είμαι 31 και ποτέ δεν ήμουν έτοιμη να γίνω μάνα!

Ναι αλήθεια , από το φόβο για την αλλαγή που φέρνει στη ζωή μας ενα μωρό..Φοβάμαι γενικά τις αλλαγές!

Πόσο λάθος έκανα .....

Βλεποντας τον άγγελο που έχω εδώ και 17 μήνες βουρκώνω και δεν μου λείπει ουτε λεπτο η εργενικη ζωή!!!

Από τη στιγμή που έμεινα έγκυος , άλλαξε η σκέψη μου και έγινε ανυπομονησία για τη γέννηση του !

Και η γέννα? Πιο μεγάλη φοβιτσιάρα από εμένα δεν υπάρχει...

Και όμως ήμουνα πάρα πολύ ήρεμη και δεν τρομοκρατήθηκα ούτε στιγμη.

Γέννησα με φυσιολογικό τοκετό , χωρίς επισκληρίδιο , εγώ που φοβάμαι τα νοσοκομεία...Τι δύναμη αποκτάμε εκείνη τη στιγμή , δεν μπορείτε να το φανταστήτε.Βεβαια ποτέ δενέκανα αρνητικές σκέψεις , πίστευα μέσα μου οτι θα τα καταφέρω!

Αν με ρωτήσεις γιοα δευτερο , παρόλα αυτά , πάλι δεν είμαι έτοιμη και δεν ξέρω πότε θα έιμαι.Τώρα ( αν και όλα πηγαν τόσο καλα ) φοβάμαι ακόμα πιο πολύ..

Συγνώμη για το τόσο πολύ μπλα - μπλα.

Μη φοβάστε τίποτα , η φύση έχει προνοήσει για τα πάντα.

Να σκέφτεστε θετικά!

Καλή τύχη σε όλες!!