Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Κοριτσια, γεια σας και παλι. Θέλω την συμβουλή σας!! Εχω εναν μπουμπουκο 10 μηνων τον Δημητρη, οποίος είναι υπερκινητικος, φωνακλάς και ξυπνάει ακόμα τη νύχτα (οχι για φαγητό απαραίτητα - βασικά δεν ξέρω γιατί ξυπνάει!!). Συζητάγαμε λοιπόν με τον άντρα μου τις προάλλες, πότε θα ήταν η κατάλληλη στιγμή να βάλουμε μπροστά για δεύτερο. Η άποψή μου βασικά είναι ότι θα πρέπει πρώτα να μπει ο μικρός σε ένα πρόγραμμα (τουλάχιστον να μην ξυπνάει τη νύχτα) και μετά να κάνουμε άλλο παιδάκι. Ο σύζηγός μου δεν έχει πρόβλημα με το πότε, αλλά εγώ νοιώθω λίγο κουρασμένη από την όλη κατάσταση. Από την άλλη μήπως αν τολμούσα τώρα να πέρναγα όλη την ταλαιπορία μαζεμένη και μετά να ηρεμούσα;Σημειώστε ότι ο Δημήτρης είναι το πρώτο εγγόνι των οικογενειών μας και έχει στραμένη όλη τη προσοχή απάνω του. Μήπως αρχίσει να ζηλεύει πολύ το 2ο μωρό και έχω χειρότερα;; Please help!!:dry:

Δημοσίευση

βασικα ειμαι της αποψης να μην εχουν μεγαλη διαφορα λογω ζηλειας αλλα και για να τελειωνεις μια και καλη με τις πανες τα ξενηχτια και ολα τα συναφη....αλλα αυτο εξαρταται και απο τις αντοχες του καθε γονιου και για πολλους και απο τη βοηθεια που εχουν...προσωπικα δεν εχω βοηθεια...αλλα αυτη δεν θα την εχω και ποτε οποτε το τολμησα..:P

Δημοσίευση

ο χρονος για να αποκτησει ενα ζευγαρι παιδι ειναι καθαρα προσωπικο θεμα και ποικιλλει ανλογα με τις καταστασεις .Ετσι ειναικαι για το δευτερο. 10μηνων που ειναι ο μικρος ο οποιος ακομα δεν εχει κατακτησει πολλα πραγματα ειναι λιγο νωρις με βαση τη δικη μου αποψη για μενα και το δικο μου παιδι .

Ειναι ακομα μωρακι κοιτα να χαρεις λιγο ολο αυτη τη κατασταση τις αγκαλιες του , τις πλακιτσες τα πρωτα του βηματα ακομα και τη γκρινια του και στο λεω αυτο γιατι ο χρονος δεν γυρναει πισω . Η καλυτερη διαφορα για εμνα ειναι τα τρια χρονια να εχει σταματησει τις πανες το ενα να μπορει αν αυτοεξυπερετειτε και να μην θελει αγκαλιες , καιμετα μπορεις να μπεις στη διαδικασια για δευτερο. Βεβαια η κουραση δεν τελειωει ποτε απλα βρισκεις σιγα σιγα τον τροπο . Απο την άλλη η ζηλεια ειναικατι ανποφευκτο εγω με την αδερφη μου εχω χρονιακαιμε τον αδρφο μου 7 δεν με ζηλεψεανε ποτε εγω ημουν κατατα λεγομενα της μαμας μου που ζηλευα ηθελα να μεγαλωσω ; δεν ξερω .Απο την άλλη για φαντασου να εχεις εναπαιδιακι που θα ειανι στα πρωτα χρονια του σχολειου και απο πισω ενα λιγομικροτερο θα γινετε χαμος ενω αν ειναιμικρο θα εχεις το χρονο . Βεβαια σου ξεαλεω όλα ειναι θεμα επιλογης .

Εμενα ο γις μου ειναι 5 ετων πολυ ζωηρος , υπερκινητικος , χαρουμενος , ολα τα εχει πολυ ..... και απο περσι μπηκα στη φαση για δευτερο δεν θα ηθελα να χασω ουτε ενα λεπτο απο όλη αυτη την ενεργεια .

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Γειά σου κορίτσι. Πιθανόν να ειμαι κι εγω για Ιουλιο.
    • Καλημέρα κορίτσια σας ευχαριστώ πραγματικά όλες για τα λόγια στήριξης,  πολλές με νιώθετε κ αλλες εύχομαι να μην το ζήσετε πότε!! Όπως μου λέτε μόνο ο χρόνος θα βοηθήσει και μακαρι με πίστη και ελπίδα στο μέλλον με το Θέλημα του Θεού να έρθει το φως!🙏
    • Γεια σας κορίτσια! Καιρό έχω να στείλω, βλέπω εδώ συζητήσεις για μετακομίσεις κλπ! Απελπισία η κατάσταση με τα σπίτια, έχετε απόλυτο δίκιο. Εμείς μένουμε σε ένα πολύ μικρό σπίτι (κανονικά δηλ. είναι απλά για ένα ζευγάρι και πολύ λέω), ιδιόκτητο, και υπολογίζουμε όταν με το καλό τελειώσω το διδακτορικό μου σε κάνα χρόνο να κάνουμε ανακαίνιση στο πατρικό μου που είναι από πάνω, για να μπορέσουμε να ζήσουμε πιο ανθρώπινα. Βασικά εδώ και πάρα πολύ καιρό πιέζομαι ήδη με τον χώρο εδώ, αλλά δεν έχω το κουράγιο να ανοίξω σε αυτή τη φάση μέτωπο ανακαίνισης, ενώ τρέχουν τόσα. Οπότε κάνω υπομονή... Απώτερο όνειρο είναι να φύγουμε από την Αθήνα και να πάμε στο νησί μας. Αλλά ρε κορίτσια, χωρίς τη σιγουριά της δουλειάς πού να κάνεις τέτοιο βήμα;! Θα δείξει! Εγώ έκανα όλες τις εξετάσεις, και την καμπύλη. Εννοείται βγήκε τσιμπημένη, αλλά επειδή μετριέμαι 4 φορές την ημέρα έτσι κι αλλιώς και είμαι υπό έλεγχο σε γενικές γραμμές, δεν ανησύχησα. Θα τα στείλω τα αποτελέσματα και στον ενδοκρινολόγο και βλέπουμε. Χθες κάναμε και τον καθιερωμένο υπέρηχο. Όλα καλά, η ζουζούνα κοντεύει το κιλό, η ανάπτυξή της είναι μια χαρά. Απλά ο τράχηλ΄ός μου μειώθηκε (αν το λέω και σωστά). Ενώ στη Β Επιπέδου ήταν 36 χιλιοστά, τώρα είναι 31. Και μάλλον (τι μάλλον; σίγουρα!) είναι επειδή σηκώνω τον μικρό μας (πέρα δηλ. από τα βασικά για άλλαγμα, κρεβάτι, καρότσι κλπ.κλπ., κάνουμε και διάφορα παιχνίδια, χορούς αγκαλιά). Και όλα αυτά θα πρέπει να τα κόψω μαχαίρι, αν γίνεται. Να περάσει και ο 7ος που είναι πιο επικίνδυνα τα πράγματα. Τώρα πώς θα το πετύχω αυτό δεν ξέρω. Γιατί κάποια πράγματα εκ των πραγμάτων πρέπει να τα κάνω εγώ, αφού λείπει ο άντρας μου τη μισή μέρα και πολλά περνούν από εμένα. Και δεν θέλω να έχω και τη μαμά μου απίκο συνέχεια. Εκείνη το θέλει. Εγώ όμως δεν θέλω.   
    • Ααα περίπου στα ίδια και εγώ 4 ώρες μακριά από Αθήνα  καλα σίγουρα δεν έχει σαν το σπίτι σου αλλά εντάξει μπορείς όταν πλησιάζει ο καιρός να πας να μείνεις λίγο Αθήνα θα σε βλεπει κάθε βδομάδα ο γιατρός τότε οπότε θα βλέπει  περίπου αν κοντεύεις  εγώ δεν είχα πάει Αθήνα ήμουν σπίτι και αν μου σπάγαν τα νερά θα ξεκινούσα για Αθήνα αλλά εμένα δεν έσπασαν ποτέ 🤷‍♀️ βήμα βήμα θα τα δείτε όλα 😊
    • @Ngsofia σου στέλνω μια τεράστια αγκαλίτσα λυπάμαι τόσο πολυ 🩷🩷 Κουράγιο κοριτσι μου😞🙏 
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...