Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Όταν γέννησα πρίν 11 μήνες την Φωτεινούλα μου, άλλαξαν τα πάντα...

Στη ζωή μου, στον τρόπο σκέψης μου, στην καθημερινότητά μου γενικότερα.

Κάθε φορά πού έκλαιγε λοιπόν, μου ερχόταν να πηδήξω απ'το μπαλκόνι...

Πολλές φορές την κοιτούσα και δεν την ήθελα...

Ένιωθα πως μου "ρούφαγε" τα πάντα μου...

Τη ζωή μου, τον εαυτό μου...

Με τον καιρό αυτά τα αρνητικά συναισθήματα έφυγαν.

Άρχισα να συνηθήζω την παρουσία της και όλα τα υπόλοιπα.

Πολλές φορές ένιωθα πώς μετάνιωνα που έμεινα έγκυος κτλ.

Τώρα πιά όλα είναι υπέροχα και σε 2,5 εβδομάδες γεννάω και το δεύτερό μου παιδί.

Αυτό λοιπόν που σκέφτομαι όταν η μικρή με κουράζει υπερβολικά ή όταν κλαίει ή όταν δεν κοιμάται είναι ότι όλα αυτά έχουν ημερομηνία λήξης.

Τα παιδιά μας μεγαλώνουν και χωρίς να το καταλάβουμε θα γίνουν άνθρωποι που θα επικοινωνούμε μαζί τους, που θα διασκεδάζουμε μαζί τους, που θα νιώσουν τα πρώτα ερωτικά τους καρδιοχτύπια κτλ.

Η "μωρουδίστικη" συμπεριφορά τους, κρατάει για πολύ λίγο...

ΑΥΤΗ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΟΥ.

ΟΤΑΝ ΞΕΝΥΧΤΑΤΕ, ΟΤΑΝ ΚΟΥΡΑΖΕΣΤΕ, ΟΤΑΝ ΣΑΣ ΛΕΙΠΕΙ ΥΠΝΟΣ, ΟΤΑΝ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΕ ΑΛΛΟ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΠΩΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΡΑΤΟΥΝ ΛΙΓΟ.

ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

ΜΕ ΑΓΑΠΗ. :kiss:

Δημοσίευση

αννουλα...καταρχην να σου ζησει το κοριτσακι σου και με το καλο να δεχτεις και το 2ο ζουζουνακι!!!

ισως να μην νιωθω ακριβως τα ιδια μ αυτα που περιγραφεις, αλλα σιγουρα υπαρχουν στιγμες οταν καθομαι μονη στον καναπε εχοντας βαρεθει να βλεπω τβ ολη τη μερα οτι δεν παει αλλο και τι θα κανω οταν θα ερθει και το 2ο (οταν με το καλο γινει κι αυτο)

αναλογιζομαι επισης οτι πλεον η ζωη μου ποτε δε θα ειναι η ιδια και οτι απο δω και περα δε θα παψω να σκεφτομαι και να φοβαμαι και ν ανησυχω για τα παιδια μου... που ειναι, τι κανουν.... ομως ενα χαμογελο της μπουμπους μου - εστω και μερικως ακουσιο - φτανει να μου παρει ολη την κουραση και να μου δωσει κουραγιο για να συνεχισω ν αλλαζω πανες, και φορμακια και σαλιαρες.... :silly: :woohoo: :silly:

θελω λοιπον να ζησω οσο το δυνατον πιο εντονα αυτη τη μωρουδιστικη συμπεριφορα - που θα διαρκεσει τοσο λιγο - γιατι ΜΕΤΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

Δημοσίευση

Αννούλα πόσο δίκιο έχεις!!

Κι εγώ όταν γέννησα τα μωρά μου και για αρκετούς μήνες μετά ένιωθα φοβερή εξάντληση! Πολλές φορές είχα φτάσει στα όριά μου! Όμως με το καιρό όλα πήραν το δρόμο τους και μπήκαν σ' ένα ρυθμό και τώρα που τα παιδάκια μου είναι δύο χρονών,απορώ πότε πέρασε ο καιρός?! :huh: Πότε μεγαλώσανε τα μωρά μου? :dry: Μου φαίνεται σαν χτές η στιγμή που τα πρωταγκάλιασα:)

Πρέπει να ζούμε και να χαιρόμαστε τη κάθε στιγμή με τα μωρά μας!! Είναι στιγμές ανεπανάληπτες...και ο χρόνος κυλάει τόσο γρήγορα..

Να χαίρεσαι τη Φωτεινούλα σου και με το καλό να γεννήσεις και το δεύτερο παιδάκι σου!:)

Δημοσίευση

Πολύ ωραίο θέμα.κι εγώ έτσι νοιώθω πάνω-κάτω.ότι είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή,που θυσιάζεις τον ίδιο σου τον εαυτό για το παιδί σου.εγώ τις προάλλες αναρωτιόμουν πότε θα βγω άραγε για ποτό κ θα πιω λίγο(ή πολύ) παραπάνω.γιατί τώρα κ να βγω αν πιω πως θα εχω καθαρό κεφάλι στα ξυπνήματα την νύχτα;

Αλλά τελικά μπροστά στο χαμόγελο των παιδιών τίποτα δεν έχει σημασια κ όλα μοιάζουν ασήμαντα.κ ευχαριστώ τον θεό που με έκανε γυναίκα κ με αξιοσε να γίνω μάνα για να ζήσω αυτό το μεγαλειώδες συναίσθημα.

Δημοσίευση

Έχεις δίκιο!! Όταν είναι μωράκια όσο και να κουραζόμαστε είναι καλύτερα! Μικρά παιδιά.. μικροί μπελάδες! Μεγάλα παιδιά.. μεγάλοι μπελάδες!! Σκέφτομαι ίσως είναι κι η βλακεία του μυαλού μου, από τώρα που ακόμα δεν έχω γεννήσει το πρώτο μωράκι μου, σε 15 με 16 χρόνια που θα θέλει να βγει, που θα μεθύσει για πρώτη φορά... γενικά που δεν θα μπορώ να το μαζέψω με τίποτα! Και θα είναι κι άδικο κιόλας! Όταν τα έκανα εγώ καλά ήταν;; Γι'αυτό.. όταν μας κουράζουν.. να σκεφτόμαστε τα χειρότερα που κάνουν μεγάλα! Που δεν θα κοιμόμαστε μέχρι ν'ακούσουμε ότι γύρισαν σπίτι.. να βεβαιωθούμε ότι είναι καλά.. Αχ καημένη μανούλα μου!! Πόσο την καταλαβαίνω τώρα!!

Δημοσίευση

ΑΥΤΗ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΟΥ.

ΟΤΑΝ ΞΕΝΥΧΤΑΤΕ, ΟΤΑΝ ΚΟΥΡΑΖΕΣΤΕ, ΟΤΑΝ ΣΑΣ ΛΕΙΠΕΙ ΥΠΝΟΣ, ΟΤΑΝ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΕ ΑΛΛΟ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΠΩΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΡΑΤΟΥΝ ΛΙΓΟ.

ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

ΜΕ ΑΓΑΠΗ. :kiss:

Δημοσίευση

ΑΧ, ΒΡΕ ΑΝΝΟΥΛΑ! ΠΟΤΕ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΚΟΡΗ, ΞΕΝΥΧΤΗΣΑ ΜΕ ΤΑ ΔΩΝΤΑΚΙΑ ΤΗΣ, ΜΕ ΤΑ ΑΥΤΑΚΙΑ ΤΗΣ! ΚΟΙΜΟΜΟΥΝΑ 4 ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕΤΑ! ΡΑΚΟΣ! ΕΛΕΓΑ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΔΩΣ ΜΟΥ ΔΥΝΑΜΗ! ΠΕΡΑΣΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΑ! ΤΩΡΑ, ΜΕ ΜΑΛΩΝΕΙ, ΜΟΥ ΔΕΙΝΕΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ, ΕΠΟΙΚΙΝΩΝΟΥΜΕ! ΘΑ ΠΑΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ ΑΠΟ ΣΥΓΓΥΝΗΣΗ! ΑΦΟΥ ΛΕΩ ΝΑ ΤΗΝ ΔΩ ΜΕ ΤΗΝ ΤΣΑΝΤΟΥΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΜΑΜΑ ΦΕΥΓΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΑ ΚΛΑΙΩ! ΠΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ! ΕΥΤΗΧΩΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΞΑΝΑΝΟΙΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ! ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ!

Δημοσίευση

Αχ πόσο με άγγιξε αυτό το θέμα,

έχω να δώσω και εγώ ένα αισιόδοξο μήνυμα..

πέρασα μια πολύ δύσκολη γέννα, δεν ήθελα να βλεπω το μωρό μου στο μαιευτήριο τις πρώτες ημέρες, όταν ήρθαμε σπίτι ο άντρας μου πήρε άδεια απο την δουλειά για 2 εβδ και φρόντιζε το μωρό γιατί κατάλαβε οτι εγώ με την ψυχολογία που είχα μπορεί να πηδούσα απο το μπαλκόνι, πίστευα οτι δεν θα μπορεσω να κάνω τίποτα άλλο στην ζωή μου, οτι μια ζωή θα έχω το βυζί απο έξω και θα καταντήσω η γραφική μάνα με την ρόμπα και τα ρόλλει στο κεφάλι...

Αλλά όλα αυτά άλλαξαν ήδη απο τον τρίτο μήνα..

η κόρη μου πήρε τα πάνω της, όπου πάω την παίρνω μαζί μου (από καφετέριες, σούπερ μάρκετ μέχρι και στις τράπεζες!!). Είναι ο άγγελος μου, είναι το καμάρι μου. Συνεχίζω τις σπουδές μου που πίστευα οτι δεν θα τα κατάφερνα και όμως ήδη τα πάω πολύ καλά, έπιασα και μια απογευματινή δουλειά και την προσέχει ο άντρας μου (όταν γυρναει εκείνος μετά απο καμιά ώρα φεύγω εγώ), δεν έχουμε ανάγκη ούτε των παππούδων , ούτε κανενός, τα κάνουμε όλα μόνοι μας!!!

Είμαι τόσο ευτυχισμένη που και να μου το έλεγαν δεν πρόκειται ποτέ να το πίστευα.. :)

Δημοσίευση

Εγώ ενώ ήθελα τρελλά παιδί από μικρή που ήμουν (τώρα είμαι 29), όταν γέννησα πέρυσι τον Αύγουστο, την δεύτερη ημέρα στο Ιασώ, έπαθα νεύρωση στομάχου από τα ψυχολογικά μου...

Έτρεχα μέσα στη νύχτα στις κοπέλες εκεί και τους ζητούσα χάπια για το στομάχι...

Ήμουν χάλια...

Είρθα σπίτι και από τα ψυχολογικά μου, έπινα χαμομήλι όλη την ημέρα με αποτέλεσμα να χάσω σχεδόν όλα τα κιλά της εγκυμοσύνης (22 είχα πάρει) μέσα σε 1,5 μήνα...

Την κοιτούσα και έλεγα " Θεέ μου, τι βλακεία έκανα και εγκλωβίστικα έτσι...".

Ο γιατρός μου είπε πως τα συναισθήματά μου ήταν φυσιολογικότατα !!.

Τώρα ανυπομονώ να γεννήσω και αν με πιάσουν πάλι τα ψυχολογικά μου, τουλάχιστον θα χάσω και τα κιλά μου αχαχχαχαχα :Ppppp

Δημοσίευση

ΑΧΧΧ!!!!!!

ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ ΙΟΥΝΙΟ 2007 ΗΘΕΛΑ ΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ ΑΛΛΑ

ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΛΟΓΟ ΤΩΝ ΠΟΛΥΚΥΣΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΕΙΧΑ

(Η ΜΙΑ ΩΟΘΗΚΗ ΕΙΧΕ ΠΟΛΛΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΣΤΕΣ

ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΥΣΤΗ ΣΑΝ ΜΗΛΟ ΔΕΝ ΕΠΑΙΡΝΑ ΧΑΠΙΑ

ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑ ΒΑΡΕΘΕΙ ΝΑ ΤΑ ΠΕΡΝΩ) ΘΑ ΑΡΓΟΥΣΑ

ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΕΓΚΥΟΣ. Η ΚΑΤΕΡΙΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΟΜΩΣ ΕΙΧΕ ΑΛΛΑ

ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ 3 ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΑΜΟ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!!!!!

ΜΟΛΙΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΞΕΝΥΧΤΙΑ ΓΚΡΙΝΙΕΣ ΚΑΙ

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΒΡΕΦΗ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΩ ΑΛΛΟ ΜΩΡΑΚΙ ΝΑ ΜΕΙΝΩ

ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΟΥΛΑ?????

ΤΩΡΑ Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΕΙΝΑΙ 14 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ

ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟ!!!

ΜΕΤΑ ΤΟ 6ΜΗΝΟ ΤΑ ΜΩΡΑ ΣΤΡΩΝΟΥΝ ΓΕΝΙΚΩΣ.

ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΑΚΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΗΝ ΠΑΩ

ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ ΓΙΑ ΚΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΚΟΥΝΑΩ ΧΑΜΟΓΕΛΑ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ:cheer: :cheer::cheer:

Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΗΣ ΔΕ ΟΥΤΕ ΤΗ ΦΟΡΜΑ ΠΤΗΣΕΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙ

ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!!!!!!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Μπράβο μανούλα βαστά γερά!!! Ελπίζω λοιπόν να αντέξεις μέχρι κ την Κυριακή!!🙏🏻🙏🏻🙏🏻 Εγώ στην αναμονή, πονάει η μέση μου αρκετά αλλά είμαι οκ. Οχι ότι βάζω κωλο κάτω🤣🤣🤣 Πρώτα ο Θεός το Σάββατο θα γεννήσω. Θέλω αύριο οπωσδήποτε να πάω τα μεγάλα (θα γίνουν κ μεγάλα τρομάρα τους σε λίγες μέρες🤣) στην παρέλαση είναι ευκαιρία φέτος να τη δουν.. Κ μετά ας γεννήσω…
    • @Diwni περαστικά στην μικρούλα σας! Ταλαιπωριουνται τα καημένα! Εμείς κορίτσια το Σάββατο το βράδυ είχαμε ολονύχτια από τα δόντια,2 ώρες με το ζόρι κοιμηθηκαμε και χθες γιόρταζε ο μικρός και ειχε και προπόνηση, ετρεχα και εγω για να κερασει τους φίλους του.  Το απόγευμα είχαν ομαδική εργασία με κάτι συμμαθητές και τα πηγαμε σε ένα καφέ,έκανα την εργασία και κατσαμε και εκεί να κεράσει τους φίλους του. Θα σας πω πως σερνομουν. Ευτυχώς το βράδυ κοιμήθηκε, έδωσα depon προληπτικά γιατί δεν θα άντεχα. Σήμερα είχε γιορτή στο σχολείο ο γιος μου και πήγαμε όλοι μαζι να τον δούμε και μετά πήγαμε για καφέ και τα παιδιά στις κουνιες. Ξετρελαθηκε η μικρή,πήγαινε αγκαλιά σε όλους και εννοείται μόλις γυρίσαμε άρχισε το κλάμα και δεν ήθελε να φάει φρούτα,την έκανα ένα μπάνιο να χαλαρωσει,ήπιε γάλα και κοιμηθηκε.  
    • Κορίτσια μου πως είστε;;;εσείς που γεννήσατε και εσείς που δεν γεννησατε ακόμα;;; Εγώ ακόμα εδώ 35+3 σήμερα,μπορώ να πω ότι έχω πάρει μια ανάσα από το άγχος αλλά πονάω παντου δεν μπορώ ούτε να περπατήσω, να σηκώσω το πόδι μου για να μπω στο αυτοκίνητο.... Αυτά. Την Πέμπτη πήγαμε για nst όλα καλά μια σύσπαση μεγάλη κατέγραψε αλλά οκ φυσιολογικο. Θέλω να κρατησω μέχρι την Κυριακή γιατί έχει γενέθλια η κορούλα μου η μεγάλη και της έχω ετοιμάσει πάρτυ 🤣🤣 Μετά είμαι έτοιμη ελπίζω να βγουν γρήγορα γιατί νομίζω θα σκάσω στο τέλος! Πείτε μου κι εσείς τα νέα σας;! Τα μωράκια που γεννήθηκαν όλα καλά; Τα μωράκια που αναμένουμε;;;οι μαμάδες;;;
    • Ναι, ήθελε η γιατρός να έχω μπει στην 22η βδομάδα. Τώρα που λες για το έντερο, και μένα μου είπε ότι αποκλείεται στην πρώτη εγκυμοσύνη να είχα καταλάβει τον μικρό μας από την 19η εβδομάδα! Μάλλον το έντερό μου ήταν! 😎
    • Ο rsv είναι ένας καινούριος ιος που προσβάλει το αναπνευστικό. Πρέπει να το κάνει το εμβόλιο η μαμά για να πάρει μέσο του πλακούντα το μωρό αντισώματα μέχρι να γεννηθεί, γιατί αν κολλήσει μετά τη γένα αυτόν τον ιό το μωρό δεν ξέρουν οι γιατροί τι να το κάνουν, δεν μπορούν ούτε στη ΜΕΘ να το βάλουν, έτσι μου είπε εμένα η γυναικολόγος μου.  Έχω την ανηψιά μου εγώ 7 χρονών, μένουμε πάνω κάτω, αλλά δεν το βλέπω συχνά το μωρό τώρα γιατί πάει σχολείο και γενικά προσέχω για να μην κολλήσω τπτ. Αλλιώς καλέ που να πάω μετά την αποκόλληση.. μέσα στο σπίτι είμαι κλεισμένη ένα μήνα τώρα.!!!
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...