Μετάβαση σε περιεχόμενο

Για να ηρεμούν οι μανούλες !!!!!!!!!!!!.


Recommended Posts

Όταν γέννησα πρίν 11 μήνες την Φωτεινούλα μου, άλλαξαν τα πάντα...

Στη ζωή μου, στον τρόπο σκέψης μου, στην καθημερινότητά μου γενικότερα.

Κάθε φορά πού έκλαιγε λοιπόν, μου ερχόταν να πηδήξω απ'το μπαλκόνι...

Πολλές φορές την κοιτούσα και δεν την ήθελα...

Ένιωθα πως μου "ρούφαγε" τα πάντα μου...

Τη ζωή μου, τον εαυτό μου...

Με τον καιρό αυτά τα αρνητικά συναισθήματα έφυγαν.

Άρχισα να συνηθήζω την παρουσία της και όλα τα υπόλοιπα.

Πολλές φορές ένιωθα πώς μετάνιωνα που έμεινα έγκυος κτλ.

Τώρα πιά όλα είναι υπέροχα και σε 2,5 εβδομάδες γεννάω και το δεύτερό μου παιδί.

Αυτό λοιπόν που σκέφτομαι όταν η μικρή με κουράζει υπερβολικά ή όταν κλαίει ή όταν δεν κοιμάται είναι ότι όλα αυτά έχουν ημερομηνία λήξης.

Τα παιδιά μας μεγαλώνουν και χωρίς να το καταλάβουμε θα γίνουν άνθρωποι που θα επικοινωνούμε μαζί τους, που θα διασκεδάζουμε μαζί τους, που θα νιώσουν τα πρώτα ερωτικά τους καρδιοχτύπια κτλ.

Η "μωρουδίστικη" συμπεριφορά τους, κρατάει για πολύ λίγο...

ΑΥΤΗ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΟΥ.

ΟΤΑΝ ΞΕΝΥΧΤΑΤΕ, ΟΤΑΝ ΚΟΥΡΑΖΕΣΤΕ, ΟΤΑΝ ΣΑΣ ΛΕΙΠΕΙ ΥΠΝΟΣ, ΟΤΑΝ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΕ ΑΛΛΟ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΠΩΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΡΑΤΟΥΝ ΛΙΓΟ.

ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

ΜΕ ΑΓΑΠΗ. :kiss:

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

αννουλα...καταρχην να σου ζησει το κοριτσακι σου και με το καλο να δεχτεις και το 2ο ζουζουνακι!!!

ισως να μην νιωθω ακριβως τα ιδια μ αυτα που περιγραφεις, αλλα σιγουρα υπαρχουν στιγμες οταν καθομαι μονη στον καναπε εχοντας βαρεθει να βλεπω τβ ολη τη μερα οτι δεν παει αλλο και τι θα κανω οταν θα ερθει και το 2ο (οταν με το καλο γινει κι αυτο)

αναλογιζομαι επισης οτι πλεον η ζωη μου ποτε δε θα ειναι η ιδια και οτι απο δω και περα δε θα παψω να σκεφτομαι και να φοβαμαι και ν ανησυχω για τα παιδια μου... που ειναι, τι κανουν.... ομως ενα χαμογελο της μπουμπους μου - εστω και μερικως ακουσιο - φτανει να μου παρει ολη την κουραση και να μου δωσει κουραγιο για να συνεχισω ν αλλαζω πανες, και φορμακια και σαλιαρες.... :silly: :woohoo: :silly:

θελω λοιπον να ζησω οσο το δυνατον πιο εντονα αυτη τη μωρουδιστικη συμπεριφορα - που θα διαρκεσει τοσο λιγο - γιατι ΜΕΤΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Αννούλα πόσο δίκιο έχεις!!

Κι εγώ όταν γέννησα τα μωρά μου και για αρκετούς μήνες μετά ένιωθα φοβερή εξάντληση! Πολλές φορές είχα φτάσει στα όριά μου! Όμως με το καιρό όλα πήραν το δρόμο τους και μπήκαν σ' ένα ρυθμό και τώρα που τα παιδάκια μου είναι δύο χρονών,απορώ πότε πέρασε ο καιρός?! :huh: Πότε μεγαλώσανε τα μωρά μου? :dry: Μου φαίνεται σαν χτές η στιγμή που τα πρωταγκάλιασα:)

Πρέπει να ζούμε και να χαιρόμαστε τη κάθε στιγμή με τα μωρά μας!! Είναι στιγμές ανεπανάληπτες...και ο χρόνος κυλάει τόσο γρήγορα..

Να χαίρεσαι τη Φωτεινούλα σου και με το καλό να γεννήσεις και το δεύτερο παιδάκι σου!:)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Πολύ ωραίο θέμα.κι εγώ έτσι νοιώθω πάνω-κάτω.ότι είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή,που θυσιάζεις τον ίδιο σου τον εαυτό για το παιδί σου.εγώ τις προάλλες αναρωτιόμουν πότε θα βγω άραγε για ποτό κ θα πιω λίγο(ή πολύ) παραπάνω.γιατί τώρα κ να βγω αν πιω πως θα εχω καθαρό κεφάλι στα ξυπνήματα την νύχτα;

Αλλά τελικά μπροστά στο χαμόγελο των παιδιών τίποτα δεν έχει σημασια κ όλα μοιάζουν ασήμαντα.κ ευχαριστώ τον θεό που με έκανε γυναίκα κ με αξιοσε να γίνω μάνα για να ζήσω αυτό το μεγαλειώδες συναίσθημα.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

kyriaki78 έγραψε:

Πρέπει να ζούμε και να χαιρόμαστε τη κάθε στιγμή με τα μωρά μας!! Είναι στιγμές ανεπανάληπτες...και ο χρόνος κυλάει τόσο γρήγορα..

:):):):)

Συμφωνώ!!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Έχεις δίκιο!! Όταν είναι μωράκια όσο και να κουραζόμαστε είναι καλύτερα! Μικρά παιδιά.. μικροί μπελάδες! Μεγάλα παιδιά.. μεγάλοι μπελάδες!! Σκέφτομαι ίσως είναι κι η βλακεία του μυαλού μου, από τώρα που ακόμα δεν έχω γεννήσει το πρώτο μωράκι μου, σε 15 με 16 χρόνια που θα θέλει να βγει, που θα μεθύσει για πρώτη φορά... γενικά που δεν θα μπορώ να το μαζέψω με τίποτα! Και θα είναι κι άδικο κιόλας! Όταν τα έκανα εγώ καλά ήταν;; Γι'αυτό.. όταν μας κουράζουν.. να σκεφτόμαστε τα χειρότερα που κάνουν μεγάλα! Που δεν θα κοιμόμαστε μέχρι ν'ακούσουμε ότι γύρισαν σπίτι.. να βεβαιωθούμε ότι είναι καλά.. Αχ καημένη μανούλα μου!! Πόσο την καταλαβαίνω τώρα!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

ΑΥΤΗ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΟΥ.

ΟΤΑΝ ΞΕΝΥΧΤΑΤΕ, ΟΤΑΝ ΚΟΥΡΑΖΕΣΤΕ, ΟΤΑΝ ΣΑΣ ΛΕΙΠΕΙ ΥΠΝΟΣ, ΟΤΑΝ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΕ ΑΛΛΟ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΠΩΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΡΑΤΟΥΝ ΛΙΓΟ.

ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

ΜΕ ΑΓΑΠΗ. :kiss:

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

ΑΧ, ΒΡΕ ΑΝΝΟΥΛΑ! ΠΟΤΕ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΚΟΡΗ, ΞΕΝΥΧΤΗΣΑ ΜΕ ΤΑ ΔΩΝΤΑΚΙΑ ΤΗΣ, ΜΕ ΤΑ ΑΥΤΑΚΙΑ ΤΗΣ! ΚΟΙΜΟΜΟΥΝΑ 4 ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕΤΑ! ΡΑΚΟΣ! ΕΛΕΓΑ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΔΩΣ ΜΟΥ ΔΥΝΑΜΗ! ΠΕΡΑΣΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΑ! ΤΩΡΑ, ΜΕ ΜΑΛΩΝΕΙ, ΜΟΥ ΔΕΙΝΕΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ, ΕΠΟΙΚΙΝΩΝΟΥΜΕ! ΘΑ ΠΑΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ ΑΠΟ ΣΥΓΓΥΝΗΣΗ! ΑΦΟΥ ΛΕΩ ΝΑ ΤΗΝ ΔΩ ΜΕ ΤΗΝ ΤΣΑΝΤΟΥΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΜΑΜΑ ΦΕΥΓΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΑ ΚΛΑΙΩ! ΠΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ! ΕΥΤΗΧΩΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΞΑΝΑΝΟΙΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ! ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

gt i ,A.AAz..;,,;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;10wsxx0p0o0o ffj;;ooooolcxrgggggggggggggggggggggggggggggggggtttttttttttttttttttttttttp.nu mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmjuy8jnkmjbbbbjkddddddddd 3zc xcc cccccccccccccccccccccdf vvvvv

mpemphs

hthela kati na grapsw alla den me afise .ekane dikh tou dilosh :laugh: :laugh:

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Αχ πόσο με άγγιξε αυτό το θέμα,

έχω να δώσω και εγώ ένα αισιόδοξο μήνυμα..

πέρασα μια πολύ δύσκολη γέννα, δεν ήθελα να βλεπω το μωρό μου στο μαιευτήριο τις πρώτες ημέρες, όταν ήρθαμε σπίτι ο άντρας μου πήρε άδεια απο την δουλειά για 2 εβδ και φρόντιζε το μωρό γιατί κατάλαβε οτι εγώ με την ψυχολογία που είχα μπορεί να πηδούσα απο το μπαλκόνι, πίστευα οτι δεν θα μπορεσω να κάνω τίποτα άλλο στην ζωή μου, οτι μια ζωή θα έχω το βυζί απο έξω και θα καταντήσω η γραφική μάνα με την ρόμπα και τα ρόλλει στο κεφάλι...

Αλλά όλα αυτά άλλαξαν ήδη απο τον τρίτο μήνα..

η κόρη μου πήρε τα πάνω της, όπου πάω την παίρνω μαζί μου (από καφετέριες, σούπερ μάρκετ μέχρι και στις τράπεζες!!). Είναι ο άγγελος μου, είναι το καμάρι μου. Συνεχίζω τις σπουδές μου που πίστευα οτι δεν θα τα κατάφερνα και όμως ήδη τα πάω πολύ καλά, έπιασα και μια απογευματινή δουλειά και την προσέχει ο άντρας μου (όταν γυρναει εκείνος μετά απο καμιά ώρα φεύγω εγώ), δεν έχουμε ανάγκη ούτε των παππούδων , ούτε κανενός, τα κάνουμε όλα μόνοι μας!!!

Είμαι τόσο ευτυχισμένη που και να μου το έλεγαν δεν πρόκειται ποτέ να το πίστευα.. :)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Εγώ ενώ ήθελα τρελλά παιδί από μικρή που ήμουν (τώρα είμαι 29), όταν γέννησα πέρυσι τον Αύγουστο, την δεύτερη ημέρα στο Ιασώ, έπαθα νεύρωση στομάχου από τα ψυχολογικά μου...

Έτρεχα μέσα στη νύχτα στις κοπέλες εκεί και τους ζητούσα χάπια για το στομάχι...

Ήμουν χάλια...

Είρθα σπίτι και από τα ψυχολογικά μου, έπινα χαμομήλι όλη την ημέρα με αποτέλεσμα να χάσω σχεδόν όλα τα κιλά της εγκυμοσύνης (22 είχα πάρει) μέσα σε 1,5 μήνα...

Την κοιτούσα και έλεγα " Θεέ μου, τι βλακεία έκανα και εγκλωβίστικα έτσι...".

Ο γιατρός μου είπε πως τα συναισθήματά μου ήταν φυσιολογικότατα !!.

Τώρα ανυπομονώ να γεννήσω και αν με πιάσουν πάλι τα ψυχολογικά μου, τουλάχιστον θα χάσω και τα κιλά μου αχαχχαχαχα :Ppppp

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

ΑΧΧΧ!!!!!!

ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ ΙΟΥΝΙΟ 2007 ΗΘΕΛΑ ΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ ΑΛΛΑ

ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΛΟΓΟ ΤΩΝ ΠΟΛΥΚΥΣΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΕΙΧΑ

(Η ΜΙΑ ΩΟΘΗΚΗ ΕΙΧΕ ΠΟΛΛΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΣΤΕΣ

ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΥΣΤΗ ΣΑΝ ΜΗΛΟ ΔΕΝ ΕΠΑΙΡΝΑ ΧΑΠΙΑ

ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑ ΒΑΡΕΘΕΙ ΝΑ ΤΑ ΠΕΡΝΩ) ΘΑ ΑΡΓΟΥΣΑ

ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΕΓΚΥΟΣ. Η ΚΑΤΕΡΙΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΟΜΩΣ ΕΙΧΕ ΑΛΛΑ

ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ 3 ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΑΜΟ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!!!!!

ΜΟΛΙΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΞΕΝΥΧΤΙΑ ΓΚΡΙΝΙΕΣ ΚΑΙ

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΒΡΕΦΗ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΩ ΑΛΛΟ ΜΩΡΑΚΙ ΝΑ ΜΕΙΝΩ

ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΟΥΛΑ?????

ΤΩΡΑ Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΕΙΝΑΙ 14 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ

ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟ!!!

ΜΕΤΑ ΤΟ 6ΜΗΝΟ ΤΑ ΜΩΡΑ ΣΤΡΩΝΟΥΝ ΓΕΝΙΚΩΣ.

ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΑΚΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΗΝ ΠΑΩ

ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ ΓΙΑ ΚΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΚΟΥΝΑΩ ΧΑΜΟΓΕΛΑ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ:cheer: :cheer::cheer:

Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΗΣ ΔΕ ΟΥΤΕ ΤΗ ΦΟΡΜΑ ΠΤΗΣΕΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙ

ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!!!!!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Δεν πιστεύω να νομίζατε ότι δεν θα έκανα τεστ και το βράδυ; 😂😂 Τώρα από κοντά φαινόταν αυτή η ροζ σκιά σε ολα τα φώτα, όχι μόνο στο κιτρινο φως 😂😂
    • Έχεις δίκαιο σε ότι γράφεις, έτσι το αντιλαμβάνομαι κι εγώ εν τέλη! Είναι πολύ κλειστός ως άνθρωπος, δεν εξωτερικεύεται ποτέ και σε κανέναν, οπότε δεν ξέρω ούτε τις ανησυχίες, μα ούτε και τις σκέψεις του. Μου είναι πολύ δύσκολο μερικές φορές να τον καταλάβω και ειδικά τώρα που με βλέπει χαρούμενη και ανηπόμονη για την όλη διαδικασία.  Δεν δυσανασχέτησα ούτε μια στιγμή, κάθε άλλο δεν βλέπω την ώρα να μπω σε όλο αυτό γιατί ξέρω πως ίσως έτσι έχω μια ευκαιρία για ένα παιδάκι.  Αν δεν ήθελα, δεν θα έμπαινα σε αυτή τη διαδικασία, θα έλεγα οκ, αφού δεν μπορούμε το αφήνουμε εδώ και πάμε παρακάτω, ή θα έλεγα ξέρεις κάτι, από τη στιγμή που ήρθαν έτσι τα πράγματα παίρνει ο καθένας το δρόμο του και όλα καλά, τι είχαμε τι χάσαμε.  Τελικά σήμερα το απόγευμα ήρθε μόνος του στο κρεβάτι και με γύρεψε την ώρα που κοιμόμουν.. ενώ εχθές μου έκανε το δύσκολο. Τι να πω!
    • Κοριτσι μου κ σε εμας συνεβη το ιδιο..εμενα για την ακριβεια ηταν πιο ακραιος..μ ειχε ζητησει να χωρισουμε για να προχωρησω τη ζωη μου κ να κανω παιδια χωρις να χρειαστεί να υποβληθω σε οοολα αυτα.. κ τον ειχα ρωτησει αν το προβλημα το ειχα εγω αν θα με παρατουσε.. κ η απαντηση ηταν πως εμενα γνωρισε μονη μ κ εμενα θελει στη ζωη του..κ τ εξηγησα πως το ιδιο ισχυει κ για εμενα..με ή χωρις παιδι ειμαστε οικογενεια δεν μας οριζει αυτο... κ πλεον με αυτο πορευομαστε κ η αληθεια ειναι πως πλεον ειμαστε πιο δεμενοι απο ποτε.. αλλα περασαμε παρα πολλες διακυμανσεις μεχρι να φτασουμε στο τωρα..θελει διαλογο ολο αυτο κ ειναι καλο π ξεκινησε να σου ανοιγεται. Επισης κ εμενα στεναχωριεται απιστευτα οταν με βλεπει να τρυπιεμαι..ειναι επισης κ ο δικος μ συζυγος ενα ατομο π δεν εξωτερικευει τις σκεψεις του ευκολα... για παραδειγμα εχει αλλαξει δωματιο οταν μια φορα με πετυχε να κανω ενεση.. κ τον βρηκα να κλαιει- με αγκαλιασε κ μ ζητουσε συγγνωμη που τα περναω ολα αυτα.. Και δε θα ξεχασω το σοκ μ οταν καταλαβα πως η εξωσωματικη ειναι μονοδρομος (δεν προσπαθουσαμε πολυ καιρο αλλα πλησιαζα τα 35& ψαχτηκα πριν το 6μηνο κ ολοι γυρω μ επιαναν παιδια με μια επαφη δεν μ ήταν κατι γνωριμο).. ειχα την πολυτελεια να ειμαι σε σοκ μιση μερα γτ οταν γυρισα σπιτι επρεπε να του ανακοινωσω τα αποτελεσματα.. κ να ειμαι εκει να τον προφυλαξω κ να τον παρηγορησω απο ολη αυτη τη ματαιωση π δυστυχως ενιωσε.. τελος, το βασικο ειναι πως δεν πρεπει να βαζουμε ταμπελες για το ποιος φταίει αλλα το ποιος ειναι ο κοινος μας σκοπος.. Αυτααααα απο εμενααααα
    • κορίτσια σήμερα είχα νύχια...αφησα τον μικρούλη στον μπαμπά του και στην πεθερά μου ..η κοπελα που κάνει νυχια εχει το σπίτι κολλητά με το σπιτι της πεθεράς που ήμασταν...στο μισάωρο με παίρνει ο άντρας μου τηλ και ακουω τον μπέμπη απο το τηλέφωνο να τσιριζει στο κλάμα 😱 εφυγα αρον αρον...μολις πηγα και τον πήρα αγκαλια ηρεμησε το ψυχακι μου❤️ μέχρι τώρα δεν τον έχω αφήσει λεπτό για να πάω οπουδήποτε...και ίσως του είχα λείψει..💙
    • ααα αυτο δεν το εχω σκεφτεί η αλήθεια είναι 😂😂 αλλα αν είναι αγόρια σιγά μην βοηθάνε 😂 τα πέρασα εγω και ξέρω... εγώ κορίτσι και απο πισω εχω αλλα 4 αγόρια αδέρφια 🤷
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...