Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Καλησπέρα! Είμαι η Ράνια 27 χρονών και παρακολουθώ ανελλιπώς το φόρουμ από τον 3ο μήνα της εγκυμοσύνης μου.Θα ήθελα να σας διηγηθώ κι εγώ την ιστορία της γέννας μου, που για μένα ήταν η πιο συγκλονιστική εμπειρία της ζωής μου. Λοιπόν, είναι Κυριακή 29 Μαρτίου και είμαι σπίτι με τον άντρα και την πεθερά μου, η οποία ήρθε για να με βοηθάει 10 μέρες πριν και για να παρευρίσκεται στη γέννα.Όλη τη μέρα είμαι κάπως, νιώθω περίεργα και το βράδυ αυτό κορυφώνεται. Κάθομαι στην κουζίνα και τρώω 3 κομμάτια μουσακά από το μεσημέρι: blush:. Αφού τρώω πάω στο κρεβάτι και νιώθω χάλια, αρχίζω να κλαίω και να μου φταίνε όλα. Έρχεται κι ο άντρας μου και ξαπλώνει. η ώρα 11 παρα.το πορτατίφ ανοιχτό. μου λέει δε θα το σβήσεις;του λέω όχι ακόμα .ξαφνικά στο εντελώς ξεκάρφωτο όμως, του λέω Παντελή, ο χρόνος τελείωσε, δεν έχει άλλο και σβήνω το φως. κι εκεί που ο σύζυξ έχει κοιμηθεί κι εμένα μόλις που πάει να με ζαλίσει ο ύπνος (καθότι 39 εβδομάδων, με καούρες, δύσπνοια και το μωρό να κάνει πάρτυ μεταμεσονύχτιο), νιώθε ένα κλουφ! και ώσπου να διερωτηθώ αν κατουρήθηκα και τι ζεστό είναι αυτό που τρέχει, συνειδητοποιώ ότι μου σπάσαν τα νερά.11 και 10 τη νύχτα. Πετιέμαι όρθια και λέω, Παντελή, σήκω, σπάσαν τα νερά. από εκείνη τη στιγμή και μέχρι τη στιγμή που γέννησα, ο άντρας μου ένας βράχος δίπλα μου, σε πλήρη εγρήγορση. με περιμένει στην πόρτα με τα πράγματα και εγώ τρέχω πανικόβλητη, με το εσώρουχο στο χέρι, φωνάζοντας ότι τρέχουν τα νερά και θα λερώσω τα χαλιά!!! η πεθερά μου με κυνηγάει από πίσω για να με προλάβει. τελικά ντύνομαι και φεύγουμε. Φτάνουμε στο μαιευτήριο, γίνεται ο καλλωπισμός και η εισαγωγή στο δωμάτιο ωδινών και τοκετού .εγώ χαμπάρι από πόνο, τίποτα,η μαία λέει διαστολή 2 εκατοστά. Έρχεται ο γιατρός μετά από λίγο, τα ίδια. Μου λέει θα γεννήσεις αύριο μεσημέρι ή και απόγευμα, ο τράχηλος είναι ανώριμος. Μου βάζουν ορό και μια μικρή ποσότητα τεχνητών πόνων.

Οπότε σε καμιά ώρα, αρχίζουν οι πόνοι, οι οποίοι δυναμώνουν και τελικά γίνονται ανά 3 λεπτά, ανυπόφοροι, και εγω να μην μπορώ να κάνω ένα διάλειμμα. Εν τω μεταξύ έχω δηλώσει εξ αρχής ότι δε θέλω επισκληρίδιο. Η μαία-ο Θεός να την έχει καλά-να με βοηθάει με τις αναπνοές και να με ενθαρρύνει αλλά να με παρακαλάει να το ξανασκεφτώ για την επισκληρίδιο, γιατί εγώ χανόμουν από τους πόνους. Μέσα στη θολούρα μου είδα ένα κεφάλι μπροστά μου και αρπάχτηκα από τα μαλλιά-ήταν του άντρα μου, ο οποίος παρακολούθησε όλο τον τοκετό κρατώντας μου το χέρι. Μετά από 4 σχεδόν ώρες ωδινών και τη διαστολή ούτε 4 εκατοστά, λέω στον άντρα μου τρέχα να φέρεις αναισθησιολόγο, δεν αντέχω άλλο. Προσπάθησε να με κρατήσει λίγο ακόμα, αλλά δεν την πάλευα. Οπότε έρχεται η κυρία αναισθησιολόγος, από τον ύπνο, και μου χτυπάει την ένεση και με παίρνουν τα αίματα ποτάμι! Να μη σας τα πολυλογώ, σε δέκα λεπτά με έπιασε και ήμουν οκ! κι ενώ σε σε 5 ½ ώρες είχα 4 εκατοστά, σε μιάμιση ώρα είχα τελεία διαστολή! Κατά τις 7 και κάτι έρχεται ο γιατρός μου και μου λέει είμαστε έτοιμοι, ξεκινάμε για τις εξωθήσεις! Στο μεταξύ, η επισκληρίδιος έχει περάσει και τα νιώθω όλα κανονικά! σπάνε το κρεβάτι, μου δένουν τα πόδια και…πάμε! Κορίτσια μου, 7.30 ξεκίνησα να σπρώχνω, με 5 εξωθήσεις από 3 ανάσες η καθεμιά και με ελάχιστα διαλείμματα ανάμεσα, στις 30 Μαρτίου, στις 8 ακριβώς το πρωί, μου έβαλαν στα χέρια μου την μικρή ένοικο της κοιλιάς μου: την δυναμική και τσαχπίνα μπέμπα μου! Το μόνο που μας ανησύχησε και ευτυχώς ο γιατρός μας το είπε μετά, είναι ότι η μπέμπα είχε τυλιχτεί ολίγον με το λώρο, αλλά όλα οκ!απλά δεν μπόρεσε να τον κόψει ο άντρας μου, που τόσο το ήθελε! Αυτή είναι η εμπειρία μου! Ευχαριστώ που μου κρατήσατε συντροφιά σε όλη την εγκυμοσύνη αλλά και τώρα!φιλιά!

Δημοσίευση

πωπω..φοβερή εμπειρία! Απιστευτο το ότι ένιωθες πως η ώρα πλησίαζε! Με αφήνει έκλπηκτη!Τελικά όλες, λίγο πολύ διαισθανόμαστε πως η ώρα πλησιάζει..ναναι οι ορμόνες που εκρίνει ο πλακούντας ο οποίος αρχίζει να γερνάει; Ναναι τα μικροπονάκια που ενώ περνάνε ανέπαίσθητα πας προετοιμάζουν υποσυνείδητα;; Ποιος ξέρει!Πάντως να σου ζήσει η μπεμπούκα σου!! Ναναι πάντα γερή και ευτυχισμένη!!!:)

Δημοσίευση

ελα μωρέ ..και χωρίς επισκληρίδιο δεν είναι κανένας τρομερός και φοβερός πόνος!!εντάει πονάει η γέννα αλλά παλευεται η κατάσταση!Λίγο με φωνές, λίγο με φάρμακα κάτι γίνεται! άλλωστε την ώρα της γέννας, όταν δηλαδή πλέον σπρώχνεις ο πόνος δεν είναι τόσο έντονος αλλά και δεν διαρκεί και πολύ! Το παλούκι είναι πριν τις εξωθήσεις!Αλλά όπως είπα κ πριν παλευεται..!

Όπως και ναχει βέβαια το αποτέλεσμα είναι που μετράει!:)

Δημοσίευση

Κοριτσάκια σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας, και εσείς να δείτε τα μωράκια σας όπως επιθυμείτε, γερά πάνω απ' όλα και τυχερά!κι εσείς που περιμένετε παιδάκι, με το καλό, κι εσείς που το θέλετε πολύ, χαλαρά κι έρχεται!ελπίζω να τα λέμε συχνότερα!θα χαρώ να συναντηθούμε θεσσαλονικιές!

as1cETq0g410015MzAwMjA2NHwwMDczMDVkfFRvIHByaWdraXBpc3Nha2kgbWFzIGVpbmFp.gif

Δημοσίευση

Celeste έγραψε:

Στο μεταξύ, η επισκληρίδιος έχει περάσει και τα νιώθω όλα κανονικά! σπάνε το κρεβάτι, μου δένουν τα πόδια και…πάμε!

τελικά αυτό με τα πόδια θα μου το εξηγήσει κάποιος?!! σου δένουν τα πόδια για να γεννήσεις?

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Την φατσουλα της την είδαμε και την Κυριακή που με είδαν στο Ρεα με την αιμοραγια και την πετύχαμε με το ένα χέρι στο μάτι και να γελάει με ανοιχτό στόμα κιόλας.   Τελικά τα τσιμπήματα μου πέρασαν,ήταν το μωρό από ότι κατάλαβα εκεί και με πιέζε.
    • Εμεις πρώτα ο Θεός θα το ονομάσουμε Ελένη το παιδι 🌸
    • @ΜαρίαΔημήτρης και γω το ίδιο Μαρία μου , δεν έχω κάνει λίστα αλλά είναι και λίγα τα άτομα που έχουν προσφερθεί να παρουν κατι για το παιδι , το βλεπουμε τωρα πως θα παει και αν ξαναπροτεινουν  Όσο για την αρνητική ενέργεια, ουουουου αν μπορούσα αυτόματα με ένα κουμπί να κρύψω την εγκυμοσύνη θα το έκανα συνέχεια και γωω😇  Είμαι της γνώμης να τον ενοχλείτε τον γιατρό κορίτσια για το οτιδήποτε που θεωρείτε πως είναι ανησυχητικό και ας μην είναι,  συμφωνώ με την @Elenaki12🤞  
    • @Sotiria_94 κορίτσι μου λυπάμαι και γω για τον χαμο του μπαμπά σου , καταλαβαίνω το πένθος αυτό γιατί και μεις είχαμε χάσει ένα πολύ δικό μας πρόσωπο και τον επόμενο μήνα έμεινα εγκυουλα εγώ, θα είναι η λύτρωση αυτό το μωράκι και για σας 🫶
    • Ίσως εντάσσονται σε κάποιο σύνδρομο, ίσως όχι. Αν απευθυνθείτε σε έναν γενετιστή, θα σας καθοδηγήσει. Εμάς μας βοήθησε πολύ ο παιδοΩΡΛ, ο οποίος μας σύστησε μια σειρά από γονιδιακές εξετάσεις (κυρίως για μετάλλαξη στην περιοχή κονεξίνη), αιματολογικές και ανοσολογικές (για να φανεί αν είχα εκτεθεί ασυμπτωματικα σε κάποιον ιό στην εγκυμοσύνη),  και οφθαλμολογικές (υπάρχουν κάποια σύνδρομα που περιλαμβάνουν βαρηκοΐα και προβλήματα όρασης). Αυτός μας έβαλε σε μια σειρά. Θα δεις ότι τα περισσότερα θα λυθούν απλά. Αν τελικά επιβεβαιωθεί η βαρηκοΐα, στείλε μου για ο,τι πληροφορία χρειάζεσαι σε σχέση με ακουστικά, λογοθεραπείες κτλ. Όλα να πάνε τέλεια!
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...