Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

  • Απαντήσεις 352
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Δημοσίευση

Πόσο με κάλυψες... Έχω γράψει κι εγώ την ιστροία μου πριν αρκετό καιρό... Μπορεί να είναι άλλο πράγμα όπως λένε η φυσιολογική γέννα, αλλά κι εγώ γέννησα με καισαρική (και επικσληρίδιο) καθώς μού είχαν σπάσει τα νερά και η μικρή ήταν τυλιγμένη στο λώρο της και εκτός λεκάνης! Είναι μαγικό το συναίσθημα του ...αδειάσματος από την κοιλιά, ότι πραγματικά σε ξεριζώνουν χωρίς ίχνος πόνου και ξαφνικά έχεις στην αγκαλιά σου ό,τι πολυτιμότερο κράτησες ποτέ!!! Να σου ζήσει Σταυρούλα και με το καλό το δεύτερο!!!

Δημοσίευση

Πόσο με κάλυψες... Έχω γράψει κι εγώ την ιστροία μου πριν αρκετό καιρό... Μπορεί να είναι άλλο πράγμα όπως λένε η φυσιολογική γέννα, αλλά κι εγώ γέννησα με καισαρική (και επικσληρίδιο) καθώς μού είχαν σπάσει τα νερά και η μικρή ήταν τυλιγμένη στο λώρο της και εκτός λεκάνης! Είναι μαγικό το συναίσθημα του ...αδειάσματος από την κοιλιά, ότι πραγματικά σε ξεριζώνουν χωρίς ίχνος πόνου και ξαφνικά έχεις στην αγκαλιά σου ό,τι πολυτιμότερο κράτησες ποτέ!!! Να σου ζήσει Σταυρούλα και με το καλό το δεύτερο!!!

Δημοσίευση

Πόσο με κάλυψες... Έχω γράψει κι εγώ την ιστροία μου πριν αρκετό καιρό... Μπορεί να είναι άλλο πράγμα όπως λένε η φυσιολογική γέννα, αλλά κι εγώ γέννησα με καισαρική (και επικσληρίδιο) καθώς μού είχαν σπάσει τα νερά και η μικρή ήταν τυλιγμένη στο λώρο της και εκτός λεκάνης! Είναι μαγικό το συναίσθημα του ...αδειάσματος από την κοιλιά, ότι πραγματικά σε ξεριζώνουν χωρίς ίχνος πόνου και ξαφνικά έχεις στην αγκαλιά σου ό,τι πολυτιμότερο κράτησες ποτέ!!! Να σου ζήσει Σταυρούλα και με το καλό το δεύτερο!!!

Δημοσίευση

Τι σου είναι όμως οι ορμόνες... Ακόμα μια ιστορία που με συγκίνησε! Θυμήθηκα και την μαμά μου που μου έλεγε ότι και αυτή και σε μένα και στον αδερφό μου το ίδιο άγχος Σταυρούλα άν είναι αρτιμελής τα μωράκια της( άλλες εποχές τότε, βέβαια, δεν είχαν τις δικές μας πολυτέλειες).

Αντε και στα δικά μας με το καλό, και ότι επιθυμήτε όλες οι μανούλες!!:kiss::kiss: :kiss:

Δημοσίευση

Τι σου είναι όμως οι ορμόνες... Ακόμα μια ιστορία που με συγκίνησε! Θυμήθηκα και την μαμά μου που μου έλεγε ότι και αυτή και σε μένα και στον αδερφό μου το ίδιο άγχος Σταυρούλα άν είναι αρτιμελής τα μωράκια της( άλλες εποχές τότε, βέβαια, δεν είχαν τις δικές μας πολυτέλειες).

Αντε και στα δικά μας με το καλό, και ότι επιθυμήτε όλες οι μανούλες!!:kiss::kiss: :kiss:

Δημοσίευση

Τι σου είναι όμως οι ορμόνες... Ακόμα μια ιστορία που με συγκίνησε! Θυμήθηκα και την μαμά μου που μου έλεγε ότι και αυτή και σε μένα και στον αδερφό μου το ίδιο άγχος Σταυρούλα άν είναι αρτιμελής τα μωράκια της( άλλες εποχές τότε, βέβαια, δεν είχαν τις δικές μας πολυτέλειες).

Αντε και στα δικά μας με το καλό, και ότι επιθυμήτε όλες οι μανούλες!!:kiss::kiss: :kiss:

  • 3 weeks later...
Δημοσίευση

να πω και γω την ιστορια μου που ηταν τοσο συντομη που ουτε την καταλαβα.πιθανη ημερομηνια ειχα 253 και 13 η κορουλα μου χτυπουσε την πορτα ολη τη νυχτα βεβαια δεν ειχα κοιμηθει απο τουσ πονους στην μεση και το πρωι παω τουαλετα πλημμυρα απο υγρα....σπασαν τα νερα μου παιρνω το γιατρο τηλεφωνο και μου λεει ηρεμησε κανε ενα ζεστο μπανιο και πανε στην κλινικη(στο διαβαλκανικο)οντως το μπανιο μου εκανε πολυ καλο νομιζω και δεν ανχωθηκα καθολου......8;30 το πρωι ειμασταν εκει με πηραν τα κοριτσια μεσα και διαπιστωσαν 6 διαστολη που σημαινει σε 2 ωρες γεννας μου ειπαν εκει ανχωθηκα λιγο !!!!!!!!!!!!!εκανα επισκληριδιο και να ο γιατρος μου διαστολη τελεια ειχα φτασει αλλα η δεσποινις ηταν ψηλα και περιμεναμε τωρα ποτε θα κανει κεφι για να κατεβει τελικα σε 2 ωρες ακριβως τη ειχα στην αγκαλια μου και την καμαρωνα!!!!!!!!!!!!!!!

ειχα πολυ ευκολη γεννα αλλα και δυσκολη να εχειςοταν το κρατησεις στην αγκαλια σου το πλασματακι τα ξεχνας ολαααααα!

γερα παιδια ναναι και ολα ταλλα ξεχνιουντε

Δημοσίευση

να πω και γω την ιστορια μου που ηταν τοσο συντομη που ουτε την καταλαβα.πιθανη ημερομηνια ειχα 253 και 13 η κορουλα μου χτυπουσε την πορτα ολη τη νυχτα βεβαια δεν ειχα κοιμηθει απο τουσ πονους στην μεση και το πρωι παω τουαλετα πλημμυρα απο υγρα....σπασαν τα νερα μου παιρνω το γιατρο τηλεφωνο και μου λεει ηρεμησε κανε ενα ζεστο μπανιο και πανε στην κλινικη(στο διαβαλκανικο)οντως το μπανιο μου εκανε πολυ καλο νομιζω και δεν ανχωθηκα καθολου......8;30 το πρωι ειμασταν εκει με πηραν τα κοριτσια μεσα και διαπιστωσαν 6 διαστολη που σημαινει σε 2 ωρες γεννας μου ειπαν εκει ανχωθηκα λιγο !!!!!!!!!!!!!εκανα επισκληριδιο και να ο γιατρος μου διαστολη τελεια ειχα φτασει αλλα η δεσποινις ηταν ψηλα και περιμεναμε τωρα ποτε θα κανει κεφι για να κατεβει τελικα σε 2 ωρες ακριβως τη ειχα στην αγκαλια μου και την καμαρωνα!!!!!!!!!!!!!!!

ειχα πολυ ευκολη γεννα αλλα και δυσκολη να εχειςοταν το κρατησεις στην αγκαλια σου το πλασματακι τα ξεχνας ολαααααα!

γερα παιδια ναναι και ολα ταλλα ξεχνιουντε

Δημοσίευση

να πω και γω την ιστορια μου που ηταν τοσο συντομη που ουτε την καταλαβα.πιθανη ημερομηνια ειχα 253 και 13 η κορουλα μου χτυπουσε την πορτα ολη τη νυχτα βεβαια δεν ειχα κοιμηθει απο τουσ πονους στην μεση και το πρωι παω τουαλετα πλημμυρα απο υγρα....σπασαν τα νερα μου παιρνω το γιατρο τηλεφωνο και μου λεει ηρεμησε κανε ενα ζεστο μπανιο και πανε στην κλινικη(στο διαβαλκανικο)οντως το μπανιο μου εκανε πολυ καλο νομιζω και δεν ανχωθηκα καθολου......8;30 το πρωι ειμασταν εκει με πηραν τα κοριτσια μεσα και διαπιστωσαν 6 διαστολη που σημαινει σε 2 ωρες γεννας μου ειπαν εκει ανχωθηκα λιγο !!!!!!!!!!!!!εκανα επισκληριδιο και να ο γιατρος μου διαστολη τελεια ειχα φτασει αλλα η δεσποινις ηταν ψηλα και περιμεναμε τωρα ποτε θα κανει κεφι για να κατεβει τελικα σε 2 ωρες ακριβως τη ειχα στην αγκαλια μου και την καμαρωνα!!!!!!!!!!!!!!!

ειχα πολυ ευκολη γεννα αλλα και δυσκολη να εχειςοταν το κρατησεις στην αγκαλια σου το πλασματακι τα ξεχνας ολαααααα!

γερα παιδια ναναι και ολα ταλλα ξεχνιουντε

Δημοσίευση

κοριτσια μου γεια σας!;) ας πω κι εγω την ιστορια μου... δοξα τω Θεω,γεννησα σχετικα γρηγορα και ευκολα (για 1ο παιδι κιολας!)οι πονοι ξεκινησαν ενα βραδυ του απριλιου κατα τις 11 η ωρα.επειδη ομως ειμασταν με παρεα στο σπιτι μου κι επισης δεν ειχα παρει πολλες μερες απο το μηνα μου,δεν πιστευα οτι υπηρχε περιπτωση να γενναω και δεν εδωσα και πολλη σημασια!! η ωρα περνουσε και παροτι οι πονοι συνεχιζαν,επειδη ηταν και ακανονιστοι χρονικα,αδυνατουσα να πιστεψω οτι ειχε ερθει η ωρα!! οι φιλοι μας αστειευονταν "φευγουμε για μαιευτηριο??" ωσπου ειπαμε καληνυχτα κι εφυγαν λεγοντας οτι "παντως,θα αφησουμε τα κινητα ανοιχτα"!! ετοιμαστηκα για υπνο αλλα..οι πονοι συνεχιζονταν!κατα τη 1 αρχισα ν'αναρωτιεμαι μηπως... ο χαζομπαμπας μας αρχισε να παθαινει ψιλοπανικο!!λιγο αργοτερα και κατω απο τις αφορητες πιεσεις του,πηρα τη μαια μου,η οποια με διαβεβαιωσε οτι ειχε ξεκινησει ο τοκετος! εκανα το μπανακι μου και προσπαθησα να ηρεμησω! κατα τις 5.30 πηγα στο μαιευτηριο,διαπιστωσαμε διαστολη 3εκ. και ξεκινησε το πανηγυρι!!! αφου με ετοιμασαν,κατα τις 6.30 με πηγαν στην αιθουσα ωδινων,ωπου και εντυπωσιαστηκαν απο τις ορεξουλες μου για χιουμορακι!!δεν ηξερα τι με περιμενε...!!:woohoo: αστειευομαι!!!η μαια μου ηταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ και παροτι δεν εχω μετρο συγκρισης,νομιζω πως χαρη σ'εκεινη ολα εξελιχθηκαν μια χαρα! διοτι παρολο που η διαστολη προχωρουσε κανονικα,η πεισματαρα η μικρη μου παρεμενε ψηλα,δεν ηθελε ν'αποχωριστει τη ζεστασια της!! η μαια μου με δικη της πρωτοβουλια μου εσπασε τα νερα (οι πονοι μετα οντως δυναμωσαν,μα εκεινη τη στιγμη δε με πονεσε καθολου!) και στη συνεχεια η μωρακλα μου αποφασισε να βρει την εξοδο!! πρεπει να ομολογησω οτι η εμπειρια του τοκετου ειναι συγκλονιστικη... οι πονοι ειναι λιγουλακι απεριγραπτοι(βεβαια δεν εκανα επισκληριδιο,παρα μονο κατι τοπικες)αλλα δε θα ξεχασω ποτε εκεινη τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ στιγμη που αισθανθηκα τη ζωουλα μου να βγαινει απ τη κοιλιτσα και μου την ακουμπησαν στο στηθος... οπως λεει κι ο μπαμπας μας,η σκηνη ηταν πολυ αστεια...κλαιγαμε κι οι 3 μαζι!!!! δε θα το ξεχασω ποτε... και το μονο σιγουρο ειναι πως οταν κοιτω τα ματακια της,ειμαι σιγουρη πως ΑΞΙΖΕ...:) και ναι...οσο φοβιτσιαρα και να μαι,αν θελησει ο Θεουλης,θα το ξανακανω...γιατι τωρα ξερω τι σημαινει ν'αγαπας αληθινα...............

Δημοσίευση

κοριτσια μου γεια σας!;) ας πω κι εγω την ιστορια μου... δοξα τω Θεω,γεννησα σχετικα γρηγορα και ευκολα (για 1ο παιδι κιολας!)οι πονοι ξεκινησαν ενα βραδυ του απριλιου κατα τις 11 η ωρα.επειδη ομως ειμασταν με παρεα στο σπιτι μου κι επισης δεν ειχα παρει πολλες μερες απο το μηνα μου,δεν πιστευα οτι υπηρχε περιπτωση να γενναω και δεν εδωσα και πολλη σημασια!! η ωρα περνουσε και παροτι οι πονοι συνεχιζαν,επειδη ηταν και ακανονιστοι χρονικα,αδυνατουσα να πιστεψω οτι ειχε ερθει η ωρα!! οι φιλοι μας αστειευονταν "φευγουμε για μαιευτηριο??" ωσπου ειπαμε καληνυχτα κι εφυγαν λεγοντας οτι "παντως,θα αφησουμε τα κινητα ανοιχτα"!! ετοιμαστηκα για υπνο αλλα..οι πονοι συνεχιζονταν!κατα τη 1 αρχισα ν'αναρωτιεμαι μηπως... ο χαζομπαμπας μας αρχισε να παθαινει ψιλοπανικο!!λιγο αργοτερα και κατω απο τις αφορητες πιεσεις του,πηρα τη μαια μου,η οποια με διαβεβαιωσε οτι ειχε ξεκινησει ο τοκετος! εκανα το μπανακι μου και προσπαθησα να ηρεμησω! κατα τις 5.30 πηγα στο μαιευτηριο,διαπιστωσαμε διαστολη 3εκ. και ξεκινησε το πανηγυρι!!! αφου με ετοιμασαν,κατα τις 6.30 με πηγαν στην αιθουσα ωδινων,ωπου και εντυπωσιαστηκαν απο τις ορεξουλες μου για χιουμορακι!!δεν ηξερα τι με περιμενε...!!:woohoo: αστειευομαι!!!η μαια μου ηταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ και παροτι δεν εχω μετρο συγκρισης,νομιζω πως χαρη σ'εκεινη ολα εξελιχθηκαν μια χαρα! διοτι παρολο που η διαστολη προχωρουσε κανονικα,η πεισματαρα η μικρη μου παρεμενε ψηλα,δεν ηθελε ν'αποχωριστει τη ζεστασια της!! η μαια μου με δικη της πρωτοβουλια μου εσπασε τα νερα (οι πονοι μετα οντως δυναμωσαν,μα εκεινη τη στιγμη δε με πονεσε καθολου!) και στη συνεχεια η μωρακλα μου αποφασισε να βρει την εξοδο!! πρεπει να ομολογησω οτι η εμπειρια του τοκετου ειναι συγκλονιστικη... οι πονοι ειναι λιγουλακι απεριγραπτοι(βεβαια δεν εκανα επισκληριδιο,παρα μονο κατι τοπικες)αλλα δε θα ξεχασω ποτε εκεινη τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ στιγμη που αισθανθηκα τη ζωουλα μου να βγαινει απ τη κοιλιτσα και μου την ακουμπησαν στο στηθος... οπως λεει κι ο μπαμπας μας,η σκηνη ηταν πολυ αστεια...κλαιγαμε κι οι 3 μαζι!!!! δε θα το ξεχασω ποτε... και το μονο σιγουρο ειναι πως οταν κοιτω τα ματακια της,ειμαι σιγουρη πως ΑΞΙΖΕ...:) και ναι...οσο φοβιτσιαρα και να μαι,αν θελησει ο Θεουλης,θα το ξανακανω...γιατι τωρα ξερω τι σημαινει ν'αγαπας αληθινα...............

Δημοσίευση

κοριτσια μου γεια σας!;) ας πω κι εγω την ιστορια μου... δοξα τω Θεω,γεννησα σχετικα γρηγορα και ευκολα (για 1ο παιδι κιολας!)οι πονοι ξεκινησαν ενα βραδυ του απριλιου κατα τις 11 η ωρα.επειδη ομως ειμασταν με παρεα στο σπιτι μου κι επισης δεν ειχα παρει πολλες μερες απο το μηνα μου,δεν πιστευα οτι υπηρχε περιπτωση να γενναω και δεν εδωσα και πολλη σημασια!! η ωρα περνουσε και παροτι οι πονοι συνεχιζαν,επειδη ηταν και ακανονιστοι χρονικα,αδυνατουσα να πιστεψω οτι ειχε ερθει η ωρα!! οι φιλοι μας αστειευονταν "φευγουμε για μαιευτηριο??" ωσπου ειπαμε καληνυχτα κι εφυγαν λεγοντας οτι "παντως,θα αφησουμε τα κινητα ανοιχτα"!! ετοιμαστηκα για υπνο αλλα..οι πονοι συνεχιζονταν!κατα τη 1 αρχισα ν'αναρωτιεμαι μηπως... ο χαζομπαμπας μας αρχισε να παθαινει ψιλοπανικο!!λιγο αργοτερα και κατω απο τις αφορητες πιεσεις του,πηρα τη μαια μου,η οποια με διαβεβαιωσε οτι ειχε ξεκινησει ο τοκετος! εκανα το μπανακι μου και προσπαθησα να ηρεμησω! κατα τις 5.30 πηγα στο μαιευτηριο,διαπιστωσαμε διαστολη 3εκ. και ξεκινησε το πανηγυρι!!! αφου με ετοιμασαν,κατα τις 6.30 με πηγαν στην αιθουσα ωδινων,ωπου και εντυπωσιαστηκαν απο τις ορεξουλες μου για χιουμορακι!!δεν ηξερα τι με περιμενε...!!:woohoo: αστειευομαι!!!η μαια μου ηταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ και παροτι δεν εχω μετρο συγκρισης,νομιζω πως χαρη σ'εκεινη ολα εξελιχθηκαν μια χαρα! διοτι παρολο που η διαστολη προχωρουσε κανονικα,η πεισματαρα η μικρη μου παρεμενε ψηλα,δεν ηθελε ν'αποχωριστει τη ζεστασια της!! η μαια μου με δικη της πρωτοβουλια μου εσπασε τα νερα (οι πονοι μετα οντως δυναμωσαν,μα εκεινη τη στιγμη δε με πονεσε καθολου!) και στη συνεχεια η μωρακλα μου αποφασισε να βρει την εξοδο!! πρεπει να ομολογησω οτι η εμπειρια του τοκετου ειναι συγκλονιστικη... οι πονοι ειναι λιγουλακι απεριγραπτοι(βεβαια δεν εκανα επισκληριδιο,παρα μονο κατι τοπικες)αλλα δε θα ξεχασω ποτε εκεινη τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ στιγμη που αισθανθηκα τη ζωουλα μου να βγαινει απ τη κοιλιτσα και μου την ακουμπησαν στο στηθος... οπως λεει κι ο μπαμπας μας,η σκηνη ηταν πολυ αστεια...κλαιγαμε κι οι 3 μαζι!!!! δε θα το ξεχασω ποτε... και το μονο σιγουρο ειναι πως οταν κοιτω τα ματακια της,ειμαι σιγουρη πως ΑΞΙΖΕ...:) και ναι...οσο φοβιτσιαρα και να μαι,αν θελησει ο Θεουλης,θα το ξανακανω...γιατι τωρα ξερω τι σημαινει ν'αγαπας αληθινα...............

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


  • Απαντήσεις

    • Κι εγω ανυπομονω να μπω στον 5ο μήνα! Και γιατί λογικά θα μου φτάσουν και τα αποτελέσματα της ΝΙΡΤ που θα κάνω την ερχόμενη εβδομάδα, και γιατι θα νιώσω τα ψυχάκια μου επιτέλους, και γιατί θα δείχνω έγκυος και οχι οτι ειμαι ένα παραφουσκωμένο γιουβαρλάκι και για να δει επιτέλους ο γιατρός φύλα, αχ ολα ολα μαζι!! αντε να έρθει ο Ιούλιος να ηρεμίσουμε μεχρι την β επιπεδου...
    • @anna_30Εσύ πως το είδες από κοντά, υπήρχε αχνή γραμ΄μή; Ε΄γω παρότι ξέρω πως δεν παθαίνεις κα΄τι όντως από τα βάρη, θα σου έλεγα να προσέχεις όπως και να έχει ..γιατί ξέρω πως όσο προσπαθείς να κάνεις παιδί καλό είναι να τα αποφεύγεις (όσο μπορείς)..
    • Αλλά γενικά ανυπομονώ να περάσει ο 4ος γιατί από τον 5ο περίπου θα αρχίσουμε να τα νιώθουμε 😁😁😁 20η εβδομάδα ξεκίνησα να νιώθω την κόρη μου, δειλά δειλά. Στο 2ο λέει ξεκινάει από την 18η περίπου 😁😁😁 
    • Όλα φυσιολογικά είναι κορίτσια με τα πονακια και με τον πόνο κατά το φτέρνισμα (πολύ σπαστικός αυτός ο πόνος. Φοβάσαι να φτερνιστεις). Θυμάμαι κι εγώ είχα φουλ στην πρώτη εγκυμοσύνη. Τώρα έχω μόνο αν κουραστω ή σηκώσω πολύ τη μικρή μου. Λογικά είναι πιο ελαστική η μήτρα και η κοιλιά από την πρώτη εγκυμοσύνη. Εγώ γενικά ξαπλώνω ή κάθομαι όσο τα έχω. Καλό είναι να μην κουραζόμαστε πολύ.  Να σας πω εγώ χαίρομαι λίγο όταν έχω πόνους γιατί σκέφτομαι ότι μεγαλώνει το μωράκι 😊 Γενικά από τότε που σταμάτησαν τα βαριά συμπτώματα του πρώτου τριμήνου δεν νιώθω και πολύ έγκυος 😅 Αν και το στομάχι είναι έτσι κι έτσι κάθε μέρα.  Εσείς πώς είστε από άλλα συμπτώματα;
    • Είχε στεγνώσει όταν το φωτογράφισα..το έκανα το πρωί και το έχω πετάξει! Θα δούμε σε δύο τρεις μέρες 
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...