Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Γεια σας κορίτσια!

Σκέφτηκα ότι πολλά κορίτσια που είναι στην αναμονή για να γίνουν μαμάδες ή που πρόκειται να γίνουν άμεσα θα ήθελαν να ακούσουν πώς βιώνει κάθε γυναίκα ξεχωριστά μια γέννα. Οι μανούλες θα ήταν ωραίο να μοιραστούν μαζί μας αυτή την τόσο σημαντική στιγμή καθώς και όλα τα συναισθήματα που ένιωσαν από τη στιγμή που κατάλαβαν ότι γενάνε μέχρι να δουν πρώτη φορά το αγγελούδι τους!! Αν συμφωνήτε να συνεχιστεί αυτό το topic, αναμενουμε τις γλυκιές σας ιστορίες!

  • Απαντήσεις 352
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Δημοσίευση

καλημερα!

δικιο εχεις HAPPYLAND πιστευω οτι οσες ειμαστε στην αναμονη σιγουρα θελουμε να διαβασουμε κατι σχετικο με τη γεννα απο της πιο εμπειρες!

ελπιζω κοριτσια οσες εχετε γεννησει να μας δωσετε καποιες εμπειριες!

Δημοσίευση

καλημερα!

δικιο εχεις HAPPYLAND πιστευω οτι οσες ειμαστε στην αναμονη σιγουρα θελουμε να διαβασουμε κατι σχετικο με τη γεννα απο της πιο εμπειρες!

ελπιζω κοριτσια οσες εχετε γεννησει να μας δωσετε καποιες εμπειριες!

Δημοσίευση

καλημερα!

δικιο εχεις HAPPYLAND πιστευω οτι οσες ειμαστε στην αναμονη σιγουρα θελουμε να διαβασουμε κατι σχετικο με τη γεννα απο της πιο εμπειρες!

ελπιζω κοριτσια οσες εχετε γεννησει να μας δωσετε καποιες εμπειριες!

Δημοσίευση

καλημερα!

δικιο εχεις HAPPYLAND πιστευω οτι οσες ειμαστε στην αναμονη σιγουρα θελουμε να διαβασουμε κατι σχετικο με τη γεννα απο της πιο εμπειρες!

ελπιζω κοριτσια οσες εχετε γεννησει να μας δωσετε καποιες εμπειριες!

Δημοσίευση

Ονομάζομαι Χριστίνα και είμαι μητέρα ενός υπέροχου μωρού!!

Το παραμύθι ξεκινάει….. Στις 24/11/2006 και ενώ διένυα την 35η εβδομάδα κύησης στις 6:00 το πρωί άρχισα να έχω κάποιες ενοχλήσεις, μικροπονάκια. Στις 8:30 περίπου ευχήθηκα στον άντρα μου χρόνια πολλά για τη γιορτή του και έφυγε για τη δουλειά του. Νύσταζα όμως τόσο πολύ και ήταν τόσο καλά ανεκτά ώστε μέχρι τις 10:00 έμεινα στο κρεβάτι πότε προσπαθώντας να κοιμηθώ και πότε να τα καταφέρνω.

Επειδή σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου είχα κάποια μικροπροβληματάκια λόγω χαμηλής πρόσφυσης πλακούντος , αλλά και λόγω διαίσθησης, πέρασε από το μυαλό μου η ιδέα ότι αυτοί μπορεί να είναι οι πρώτοι πόνοι γέννας. Τη βαλίτσα μου για την κλινική την είχα ετοιμάσει την προηγούμενη μέρα μετά από ένα προφητικό όνειρο που είδα ότι γεννούσα. Στις 10:00 όταν σηκώθηκα πια για να πάω στο μπάνιο διαπίστωσα ότι έσπασαν τα νερά μου. Πήρα αμέσως τη μαία μου τηλέφωνο και δώσαμε ραντεβού στην κλινική, μετά πήρα τον άντρα μου και του είπα ότι μάλλον γεννάω (ήρθε μέσα σε λίγα λεπτά), και μετά τους γονείς μου. Ήμουν σχετικά ήρεμη, κατάφερα να κάνω ένα γρήγορο ντους, και να βάλω στη βαλίτσα μου τα τελευταία πράγματα. Ήξερα πλέον ότι είχε φτάσει η ώρα να συναντηθούμε, εσύ μάλλον ήθελες να με δεις πιο πολύ γιατί βιαζόσουνα, εγώ πάλι φοβόμουνα μήπως είσαι πολύ μικρή και χρειαστεί να μπεις σε θερμοκοιτίδα…φοβόμουν γενικότερα.. για σένα όχι για μένα.

Μετά από ωδίνες 5 ωρών, επισκληρίδιο, τη γιαγιά σου (μαμά μου) να μου κρατάει το χέρι και το μπαμπά σου να πηγαινοέρχεται, γεννήθηκες φυσιολογικά 2310 κg. Πρόωρη σε είπαν.. Σ έβαλε κατευθείαν ο γιατρός στην αγκαλιά μου με κοίταξες με τα υπέροχα μεγάλα και ορθάνοιχτα μάτια σου και κλαίγοντας και γελώντας σου συστήθηκα «είμαι η μαμά σου και σ’ αγαπώ πολύ» σου είπα και θα σου το λέω μια ζωή μέχρι να πεθάνω!!!

Ήσουν τέλεια!!! Το θαύμα της ζωής μου!!! Ένιωθα τόσο περήφανη για μένα που τα κατάφερα να ανταπεξέλθω στη δοκιμασία του τοκετού αλλά και για σένα, το ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.

Αφού σε εξέτασαν και έγιναν τα απαραίτητα ΧΩΡΙΣΤΗΚΑΜΕ, εσύ στη θερμοκοιτίδα όπως φοβόμουν και εγώ στο δωμάτιο μου. Ήσουν μικρή αλλά τόσο δυνατή!!! Ήρθα στο θάλαμο και σε είδα, σου είχαν ένα σωληνάκι στο στόμα που κατέληγε στο στομαχάκι σου…με αυτό έπινες γάλα. Ήσουν τόσο μικρή…έκλαιγα, σ’ αγαπούσα τόσο πολύ, φοβόμουν τόσο πολύ…όλα πήγαν καλά.. Δεν έκατσες ούτε 24 ώρες στη θερμοκοιτίδα και μετά σε έφεραν στο δωμάτιο ..το θαύμα της ζωής μου!!!

Οι πρώτες μέρες που ακολούθησαν σπίτι μας ήταν δύσκολες αλλά μας βοήθησαν τόσο πολύ ο μπαμπάς σου, η γιαγιά σου (μαμά μου), αλλά και ο παππούς σου με τον οποίο έχεις ένα ιδιαίτερο δέσιμο!!! Τώρα πια είσαι 11 μηνών κούκλα, δυνατή, δεν θυμίζεις το αδύνατο και όχι αδύναμο μωράκι που γεννήθηκες. Ήσουν το καλύτερο δώρο και για το μπαμπά σου που γιόρταζε εκείνη την ημέρα αλλά και για όλους εμάς που σε λατρεύουμε !!!

Δημοσίευση

Ονομάζομαι Χριστίνα και είμαι μητέρα ενός υπέροχου μωρού!!

Το παραμύθι ξεκινάει….. Στις 24/11/2006 και ενώ διένυα την 35η εβδομάδα κύησης στις 6:00 το πρωί άρχισα να έχω κάποιες ενοχλήσεις, μικροπονάκια. Στις 8:30 περίπου ευχήθηκα στον άντρα μου χρόνια πολλά για τη γιορτή του και έφυγε για τη δουλειά του. Νύσταζα όμως τόσο πολύ και ήταν τόσο καλά ανεκτά ώστε μέχρι τις 10:00 έμεινα στο κρεβάτι πότε προσπαθώντας να κοιμηθώ και πότε να τα καταφέρνω.

Επειδή σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου είχα κάποια μικροπροβληματάκια λόγω χαμηλής πρόσφυσης πλακούντος , αλλά και λόγω διαίσθησης, πέρασε από το μυαλό μου η ιδέα ότι αυτοί μπορεί να είναι οι πρώτοι πόνοι γέννας. Τη βαλίτσα μου για την κλινική την είχα ετοιμάσει την προηγούμενη μέρα μετά από ένα προφητικό όνειρο που είδα ότι γεννούσα. Στις 10:00 όταν σηκώθηκα πια για να πάω στο μπάνιο διαπίστωσα ότι έσπασαν τα νερά μου. Πήρα αμέσως τη μαία μου τηλέφωνο και δώσαμε ραντεβού στην κλινική, μετά πήρα τον άντρα μου και του είπα ότι μάλλον γεννάω (ήρθε μέσα σε λίγα λεπτά), και μετά τους γονείς μου. Ήμουν σχετικά ήρεμη, κατάφερα να κάνω ένα γρήγορο ντους, και να βάλω στη βαλίτσα μου τα τελευταία πράγματα. Ήξερα πλέον ότι είχε φτάσει η ώρα να συναντηθούμε, εσύ μάλλον ήθελες να με δεις πιο πολύ γιατί βιαζόσουνα, εγώ πάλι φοβόμουνα μήπως είσαι πολύ μικρή και χρειαστεί να μπεις σε θερμοκοιτίδα…φοβόμουν γενικότερα.. για σένα όχι για μένα.

Μετά από ωδίνες 5 ωρών, επισκληρίδιο, τη γιαγιά σου (μαμά μου) να μου κρατάει το χέρι και το μπαμπά σου να πηγαινοέρχεται, γεννήθηκες φυσιολογικά 2310 κg. Πρόωρη σε είπαν.. Σ έβαλε κατευθείαν ο γιατρός στην αγκαλιά μου με κοίταξες με τα υπέροχα μεγάλα και ορθάνοιχτα μάτια σου και κλαίγοντας και γελώντας σου συστήθηκα «είμαι η μαμά σου και σ’ αγαπώ πολύ» σου είπα και θα σου το λέω μια ζωή μέχρι να πεθάνω!!!

Ήσουν τέλεια!!! Το θαύμα της ζωής μου!!! Ένιωθα τόσο περήφανη για μένα που τα κατάφερα να ανταπεξέλθω στη δοκιμασία του τοκετού αλλά και για σένα, το ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.

Αφού σε εξέτασαν και έγιναν τα απαραίτητα ΧΩΡΙΣΤΗΚΑΜΕ, εσύ στη θερμοκοιτίδα όπως φοβόμουν και εγώ στο δωμάτιο μου. Ήσουν μικρή αλλά τόσο δυνατή!!! Ήρθα στο θάλαμο και σε είδα, σου είχαν ένα σωληνάκι στο στόμα που κατέληγε στο στομαχάκι σου…με αυτό έπινες γάλα. Ήσουν τόσο μικρή…έκλαιγα, σ’ αγαπούσα τόσο πολύ, φοβόμουν τόσο πολύ…όλα πήγαν καλά.. Δεν έκατσες ούτε 24 ώρες στη θερμοκοιτίδα και μετά σε έφεραν στο δωμάτιο ..το θαύμα της ζωής μου!!!

Οι πρώτες μέρες που ακολούθησαν σπίτι μας ήταν δύσκολες αλλά μας βοήθησαν τόσο πολύ ο μπαμπάς σου, η γιαγιά σου (μαμά μου), αλλά και ο παππούς σου με τον οποίο έχεις ένα ιδιαίτερο δέσιμο!!! Τώρα πια είσαι 11 μηνών κούκλα, δυνατή, δεν θυμίζεις το αδύνατο και όχι αδύναμο μωράκι που γεννήθηκες. Ήσουν το καλύτερο δώρο και για το μπαμπά σου που γιόρταζε εκείνη την ημέρα αλλά και για όλους εμάς που σε λατρεύουμε !!!

Δημοσίευση

Ονομάζομαι Χριστίνα και είμαι μητέρα ενός υπέροχου μωρού!!

Το παραμύθι ξεκινάει….. Στις 24/11/2006 και ενώ διένυα την 35η εβδομάδα κύησης στις 6:00 το πρωί άρχισα να έχω κάποιες ενοχλήσεις, μικροπονάκια. Στις 8:30 περίπου ευχήθηκα στον άντρα μου χρόνια πολλά για τη γιορτή του και έφυγε για τη δουλειά του. Νύσταζα όμως τόσο πολύ και ήταν τόσο καλά ανεκτά ώστε μέχρι τις 10:00 έμεινα στο κρεβάτι πότε προσπαθώντας να κοιμηθώ και πότε να τα καταφέρνω.

Επειδή σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου είχα κάποια μικροπροβληματάκια λόγω χαμηλής πρόσφυσης πλακούντος , αλλά και λόγω διαίσθησης, πέρασε από το μυαλό μου η ιδέα ότι αυτοί μπορεί να είναι οι πρώτοι πόνοι γέννας. Τη βαλίτσα μου για την κλινική την είχα ετοιμάσει την προηγούμενη μέρα μετά από ένα προφητικό όνειρο που είδα ότι γεννούσα. Στις 10:00 όταν σηκώθηκα πια για να πάω στο μπάνιο διαπίστωσα ότι έσπασαν τα νερά μου. Πήρα αμέσως τη μαία μου τηλέφωνο και δώσαμε ραντεβού στην κλινική, μετά πήρα τον άντρα μου και του είπα ότι μάλλον γεννάω (ήρθε μέσα σε λίγα λεπτά), και μετά τους γονείς μου. Ήμουν σχετικά ήρεμη, κατάφερα να κάνω ένα γρήγορο ντους, και να βάλω στη βαλίτσα μου τα τελευταία πράγματα. Ήξερα πλέον ότι είχε φτάσει η ώρα να συναντηθούμε, εσύ μάλλον ήθελες να με δεις πιο πολύ γιατί βιαζόσουνα, εγώ πάλι φοβόμουνα μήπως είσαι πολύ μικρή και χρειαστεί να μπεις σε θερμοκοιτίδα…φοβόμουν γενικότερα.. για σένα όχι για μένα.

Μετά από ωδίνες 5 ωρών, επισκληρίδιο, τη γιαγιά σου (μαμά μου) να μου κρατάει το χέρι και το μπαμπά σου να πηγαινοέρχεται, γεννήθηκες φυσιολογικά 2310 κg. Πρόωρη σε είπαν.. Σ έβαλε κατευθείαν ο γιατρός στην αγκαλιά μου με κοίταξες με τα υπέροχα μεγάλα και ορθάνοιχτα μάτια σου και κλαίγοντας και γελώντας σου συστήθηκα «είμαι η μαμά σου και σ’ αγαπώ πολύ» σου είπα και θα σου το λέω μια ζωή μέχρι να πεθάνω!!!

Ήσουν τέλεια!!! Το θαύμα της ζωής μου!!! Ένιωθα τόσο περήφανη για μένα που τα κατάφερα να ανταπεξέλθω στη δοκιμασία του τοκετού αλλά και για σένα, το ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.

Αφού σε εξέτασαν και έγιναν τα απαραίτητα ΧΩΡΙΣΤΗΚΑΜΕ, εσύ στη θερμοκοιτίδα όπως φοβόμουν και εγώ στο δωμάτιο μου. Ήσουν μικρή αλλά τόσο δυνατή!!! Ήρθα στο θάλαμο και σε είδα, σου είχαν ένα σωληνάκι στο στόμα που κατέληγε στο στομαχάκι σου…με αυτό έπινες γάλα. Ήσουν τόσο μικρή…έκλαιγα, σ’ αγαπούσα τόσο πολύ, φοβόμουν τόσο πολύ…όλα πήγαν καλά.. Δεν έκατσες ούτε 24 ώρες στη θερμοκοιτίδα και μετά σε έφεραν στο δωμάτιο ..το θαύμα της ζωής μου!!!

Οι πρώτες μέρες που ακολούθησαν σπίτι μας ήταν δύσκολες αλλά μας βοήθησαν τόσο πολύ ο μπαμπάς σου, η γιαγιά σου (μαμά μου), αλλά και ο παππούς σου με τον οποίο έχεις ένα ιδιαίτερο δέσιμο!!! Τώρα πια είσαι 11 μηνών κούκλα, δυνατή, δεν θυμίζεις το αδύνατο και όχι αδύναμο μωράκι που γεννήθηκες. Ήσουν το καλύτερο δώρο και για το μπαμπά σου που γιόρταζε εκείνη την ημέρα αλλά και για όλους εμάς που σε λατρεύουμε !!!

Δημοσίευση

Ονομάζομαι Χριστίνα και είμαι μητέρα ενός υπέροχου μωρού!!

Το παραμύθι ξεκινάει….. Στις 24/11/2006 και ενώ διένυα την 35η εβδομάδα κύησης στις 6:00 το πρωί άρχισα να έχω κάποιες ενοχλήσεις, μικροπονάκια. Στις 8:30 περίπου ευχήθηκα στον άντρα μου χρόνια πολλά για τη γιορτή του και έφυγε για τη δουλειά του. Νύσταζα όμως τόσο πολύ και ήταν τόσο καλά ανεκτά ώστε μέχρι τις 10:00 έμεινα στο κρεβάτι πότε προσπαθώντας να κοιμηθώ και πότε να τα καταφέρνω.

Επειδή σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου είχα κάποια μικροπροβληματάκια λόγω χαμηλής πρόσφυσης πλακούντος , αλλά και λόγω διαίσθησης, πέρασε από το μυαλό μου η ιδέα ότι αυτοί μπορεί να είναι οι πρώτοι πόνοι γέννας. Τη βαλίτσα μου για την κλινική την είχα ετοιμάσει την προηγούμενη μέρα μετά από ένα προφητικό όνειρο που είδα ότι γεννούσα. Στις 10:00 όταν σηκώθηκα πια για να πάω στο μπάνιο διαπίστωσα ότι έσπασαν τα νερά μου. Πήρα αμέσως τη μαία μου τηλέφωνο και δώσαμε ραντεβού στην κλινική, μετά πήρα τον άντρα μου και του είπα ότι μάλλον γεννάω (ήρθε μέσα σε λίγα λεπτά), και μετά τους γονείς μου. Ήμουν σχετικά ήρεμη, κατάφερα να κάνω ένα γρήγορο ντους, και να βάλω στη βαλίτσα μου τα τελευταία πράγματα. Ήξερα πλέον ότι είχε φτάσει η ώρα να συναντηθούμε, εσύ μάλλον ήθελες να με δεις πιο πολύ γιατί βιαζόσουνα, εγώ πάλι φοβόμουνα μήπως είσαι πολύ μικρή και χρειαστεί να μπεις σε θερμοκοιτίδα…φοβόμουν γενικότερα.. για σένα όχι για μένα.

Μετά από ωδίνες 5 ωρών, επισκληρίδιο, τη γιαγιά σου (μαμά μου) να μου κρατάει το χέρι και το μπαμπά σου να πηγαινοέρχεται, γεννήθηκες φυσιολογικά 2310 κg. Πρόωρη σε είπαν.. Σ έβαλε κατευθείαν ο γιατρός στην αγκαλιά μου με κοίταξες με τα υπέροχα μεγάλα και ορθάνοιχτα μάτια σου και κλαίγοντας και γελώντας σου συστήθηκα «είμαι η μαμά σου και σ’ αγαπώ πολύ» σου είπα και θα σου το λέω μια ζωή μέχρι να πεθάνω!!!

Ήσουν τέλεια!!! Το θαύμα της ζωής μου!!! Ένιωθα τόσο περήφανη για μένα που τα κατάφερα να ανταπεξέλθω στη δοκιμασία του τοκετού αλλά και για σένα, το ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.

Αφού σε εξέτασαν και έγιναν τα απαραίτητα ΧΩΡΙΣΤΗΚΑΜΕ, εσύ στη θερμοκοιτίδα όπως φοβόμουν και εγώ στο δωμάτιο μου. Ήσουν μικρή αλλά τόσο δυνατή!!! Ήρθα στο θάλαμο και σε είδα, σου είχαν ένα σωληνάκι στο στόμα που κατέληγε στο στομαχάκι σου…με αυτό έπινες γάλα. Ήσουν τόσο μικρή…έκλαιγα, σ’ αγαπούσα τόσο πολύ, φοβόμουν τόσο πολύ…όλα πήγαν καλά.. Δεν έκατσες ούτε 24 ώρες στη θερμοκοιτίδα και μετά σε έφεραν στο δωμάτιο ..το θαύμα της ζωής μου!!!

Οι πρώτες μέρες που ακολούθησαν σπίτι μας ήταν δύσκολες αλλά μας βοήθησαν τόσο πολύ ο μπαμπάς σου, η γιαγιά σου (μαμά μου), αλλά και ο παππούς σου με τον οποίο έχεις ένα ιδιαίτερο δέσιμο!!! Τώρα πια είσαι 11 μηνών κούκλα, δυνατή, δεν θυμίζεις το αδύνατο και όχι αδύναμο μωράκι που γεννήθηκες. Ήσουν το καλύτερο δώρο και για το μπαμπά σου που γιόρταζε εκείνη την ημέρα αλλά και για όλους εμάς που σε λατρεύουμε !!!

Δημοσίευση

Είμαι η Ευφροσύνη και η ιστορία μου έχει πολλά κοινά με της Χριστίνας , μόνο που εγώ γέννησα με καισαρική.

8 / 11 / 2007 ώρα 7:00 το πρωί.

Μπαίνουμε στο Γέννεσις ο σύζυγος κι εγώ με μια τεράστια αγωνία να πάνε όλα καλά. Δυο μέρες πριν διαπιστώσαμε ότι είχα απώλεια αμνιακού υγρού και ότι το μωρό είχε σχεδόν στεγνώσει! Φοβόμουν πολύ αλλά δε το έδειχνα , ήθελα να είμαι δυνατή για να τα καταφέρουμε το μωρό μου κι εγώ. 8:00 το πρωί μπήκαμε στο χειρουργείο με το γιατρό μου να μου κρατάει σφιχτά το χέρι, έκανα την επισκληρίδιο και 8:25 άκουσα το κλάμα της αλλά δε μπόρεσα να τη δω. Γεννήθηκε 2480 και μπήκε αμέσως στη θερμοκοιτίδα. 9:15 ήμουν στο δωμάτιο δίπλα σε μια μανούλα επίσης με καισαρική που είχε αγκαλιά το μωράκι της κι εγώ δε την είχα δει ακόμη. Μόλις μπήκε ο σύζυγος με φίλησε , με ευχαρίστησε για το δώρο ζωής και με καθησύχασε λέγοντας πως αύριο θα τη δω. Πέρασα ένα 24ωρο που μετρούσα τα λεπτά για να ξημερώσει. 9:00 το πρωί της άλλης μέρας την είχα στην αγκαλιά μου. Όταν την αντίκρισα έκλαιγα ασταμάτητα κι αυτή απλά με κοιτούσε στα μάτια. Έκτοτε όποτε με κοιτάει στα μάτια χαμογελάω μόνο, δε κλαίω κι ευχαριστώ το Θεό που μπόρεσα να γίνω μανούλα.:)

Δημοσίευση

Είμαι η Ευφροσύνη και η ιστορία μου έχει πολλά κοινά με της Χριστίνας , μόνο που εγώ γέννησα με καισαρική.

8 / 11 / 2007 ώρα 7:00 το πρωί.

Μπαίνουμε στο Γέννεσις ο σύζυγος κι εγώ με μια τεράστια αγωνία να πάνε όλα καλά. Δυο μέρες πριν διαπιστώσαμε ότι είχα απώλεια αμνιακού υγρού και ότι το μωρό είχε σχεδόν στεγνώσει! Φοβόμουν πολύ αλλά δε το έδειχνα , ήθελα να είμαι δυνατή για να τα καταφέρουμε το μωρό μου κι εγώ. 8:00 το πρωί μπήκαμε στο χειρουργείο με το γιατρό μου να μου κρατάει σφιχτά το χέρι, έκανα την επισκληρίδιο και 8:25 άκουσα το κλάμα της αλλά δε μπόρεσα να τη δω. Γεννήθηκε 2480 και μπήκε αμέσως στη θερμοκοιτίδα. 9:15 ήμουν στο δωμάτιο δίπλα σε μια μανούλα επίσης με καισαρική που είχε αγκαλιά το μωράκι της κι εγώ δε την είχα δει ακόμη. Μόλις μπήκε ο σύζυγος με φίλησε , με ευχαρίστησε για το δώρο ζωής και με καθησύχασε λέγοντας πως αύριο θα τη δω. Πέρασα ένα 24ωρο που μετρούσα τα λεπτά για να ξημερώσει. 9:00 το πρωί της άλλης μέρας την είχα στην αγκαλιά μου. Όταν την αντίκρισα έκλαιγα ασταμάτητα κι αυτή απλά με κοιτούσε στα μάτια. Έκτοτε όποτε με κοιτάει στα μάτια χαμογελάω μόνο, δε κλαίω κι ευχαριστώ το Θεό που μπόρεσα να γίνω μανούλα.:)

Δημοσίευση

Είμαι η Ευφροσύνη και η ιστορία μου έχει πολλά κοινά με της Χριστίνας , μόνο που εγώ γέννησα με καισαρική.

8 / 11 / 2007 ώρα 7:00 το πρωί.

Μπαίνουμε στο Γέννεσις ο σύζυγος κι εγώ με μια τεράστια αγωνία να πάνε όλα καλά. Δυο μέρες πριν διαπιστώσαμε ότι είχα απώλεια αμνιακού υγρού και ότι το μωρό είχε σχεδόν στεγνώσει! Φοβόμουν πολύ αλλά δε το έδειχνα , ήθελα να είμαι δυνατή για να τα καταφέρουμε το μωρό μου κι εγώ. 8:00 το πρωί μπήκαμε στο χειρουργείο με το γιατρό μου να μου κρατάει σφιχτά το χέρι, έκανα την επισκληρίδιο και 8:25 άκουσα το κλάμα της αλλά δε μπόρεσα να τη δω. Γεννήθηκε 2480 και μπήκε αμέσως στη θερμοκοιτίδα. 9:15 ήμουν στο δωμάτιο δίπλα σε μια μανούλα επίσης με καισαρική που είχε αγκαλιά το μωράκι της κι εγώ δε την είχα δει ακόμη. Μόλις μπήκε ο σύζυγος με φίλησε , με ευχαρίστησε για το δώρο ζωής και με καθησύχασε λέγοντας πως αύριο θα τη δω. Πέρασα ένα 24ωρο που μετρούσα τα λεπτά για να ξημερώσει. 9:00 το πρωί της άλλης μέρας την είχα στην αγκαλιά μου. Όταν την αντίκρισα έκλαιγα ασταμάτητα κι αυτή απλά με κοιτούσε στα μάτια. Έκτοτε όποτε με κοιτάει στα μάτια χαμογελάω μόνο, δε κλαίω κι ευχαριστώ το Θεό που μπόρεσα να γίνω μανούλα.:)

Δημοσίευση

Είμαι η Ευφροσύνη και η ιστορία μου έχει πολλά κοινά με της Χριστίνας , μόνο που εγώ γέννησα με καισαρική.

8 / 11 / 2007 ώρα 7:00 το πρωί.

Μπαίνουμε στο Γέννεσις ο σύζυγος κι εγώ με μια τεράστια αγωνία να πάνε όλα καλά. Δυο μέρες πριν διαπιστώσαμε ότι είχα απώλεια αμνιακού υγρού και ότι το μωρό είχε σχεδόν στεγνώσει! Φοβόμουν πολύ αλλά δε το έδειχνα , ήθελα να είμαι δυνατή για να τα καταφέρουμε το μωρό μου κι εγώ. 8:00 το πρωί μπήκαμε στο χειρουργείο με το γιατρό μου να μου κρατάει σφιχτά το χέρι, έκανα την επισκληρίδιο και 8:25 άκουσα το κλάμα της αλλά δε μπόρεσα να τη δω. Γεννήθηκε 2480 και μπήκε αμέσως στη θερμοκοιτίδα. 9:15 ήμουν στο δωμάτιο δίπλα σε μια μανούλα επίσης με καισαρική που είχε αγκαλιά το μωράκι της κι εγώ δε την είχα δει ακόμη. Μόλις μπήκε ο σύζυγος με φίλησε , με ευχαρίστησε για το δώρο ζωής και με καθησύχασε λέγοντας πως αύριο θα τη δω. Πέρασα ένα 24ωρο που μετρούσα τα λεπτά για να ξημερώσει. 9:00 το πρωί της άλλης μέρας την είχα στην αγκαλιά μου. Όταν την αντίκρισα έκλαιγα ασταμάτητα κι αυτή απλά με κοιτούσε στα μάτια. Έκτοτε όποτε με κοιτάει στα μάτια χαμογελάω μόνο, δε κλαίω κι ευχαριστώ το Θεό που μπόρεσα να γίνω μανούλα.:)

Δημοσίευση

Γειά σας και από εμένα κορίτσια. Είμαι η Γωγώ και στις 23/06/2007 γέννησα το αγόρι μου!!!

Η ημερομηνία που μας είχε δώσει ο γιατρός ήταν 3/7/7 γιαυτό τη βαλίτσα του μαιευτηρίου την είχα ετοιμάσει μόλις πριν 5 ημέρες. Στις 6:00 το πρωί του Σαββάτου άρχισα να έχω πονάκια όχι πολύ δυνατά γιαυτό και δεν έδωσα πολύ σημασία. Προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά δεν μπορούσα και άρχισα να χρονομετρώ τους πόνους γύρω στις 7:00. Είχαν μεγάλα διαστήματα μεταξύ τους και δεν ανησύχησα. Ο άντρας μου είχε ήδη φύγει από πολύ πρωί, έτσι μέχρι τις 9:00 το πρωί είχα αράξει στην τηλεόραση και χρονομετρούσα κάθε τόσο. Κάτι σαν διαίσθηση όμως με έκανε να τηλεφωνήσω στον άντρα μου να γυρίσει σπίτι. Από τις 10:00 το πρωί οι πόνοι άρχισαν να έρχονται ακριβώς στο τρίλεπτο, πράγμα που κατά τον γιατρό σήμαινε τοκετό!! Έτσι στις 10:30 ξεκινήσαμε για το ΜΗΤΕΡΑ και μόνο όταν με εξέτασε η νοσοκόμα και μου επιβεβαίωσε οτι θα γεννήσω, συνειδητοποίησα οτι ήρθε η ώρα επιτέλους να αντικρίσω το παιδί μου!!!! Η επισκληρίδιος ήρθε στη 1:30 μετά από πολλούς πόνους και τελικά επειδή ο μικρός έριχνε συνέχεια τους παλμούς του γέννησα με καισαρική στη 1:50 το μεσημέρι. Δεν τον είδα αμέσως, πρώτα τον φρόντισαν και μετά μου το έφεραν δίπλα μου στο πυρεξάκι. Του είπα "αγάπη μου γλυκιά, ζωούλα μου εσύ" και τον κοίταζα με λατρεία!!! Ήταν τόσο όμορφος και δεν μπορούσα να τον πάρω αγκαλιά. Όταν το απόγευμα τον πήρα αγκαλιά, ένιωθα αποσβολωμένη από τα τόσα συναισθήματα..... τον κοίταζα στα μάτια με κοίταζε και εκείνος και δεν μπορούσα να πω λέξη....δεν το πίστευα........

Αχ.....!!!! η πιο ωραία ανάμνηση της ζωής μου που όσες φορές και να τη πώ πάντα νιώθω συγκίνηση και ευγνωμοσύνη!!!!

Ευχαριστώ το Θεό γι' αυτό το δώρο και σύντομα σκέφτομαι να του χαρίσω ενα αδελφάκι...!!!

Δημοσίευση

Γειά σας και από εμένα κορίτσια. Είμαι η Γωγώ και στις 23/06/2007 γέννησα το αγόρι μου!!!

Η ημερομηνία που μας είχε δώσει ο γιατρός ήταν 3/7/7 γιαυτό τη βαλίτσα του μαιευτηρίου την είχα ετοιμάσει μόλις πριν 5 ημέρες. Στις 6:00 το πρωί του Σαββάτου άρχισα να έχω πονάκια όχι πολύ δυνατά γιαυτό και δεν έδωσα πολύ σημασία. Προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά δεν μπορούσα και άρχισα να χρονομετρώ τους πόνους γύρω στις 7:00. Είχαν μεγάλα διαστήματα μεταξύ τους και δεν ανησύχησα. Ο άντρας μου είχε ήδη φύγει από πολύ πρωί, έτσι μέχρι τις 9:00 το πρωί είχα αράξει στην τηλεόραση και χρονομετρούσα κάθε τόσο. Κάτι σαν διαίσθηση όμως με έκανε να τηλεφωνήσω στον άντρα μου να γυρίσει σπίτι. Από τις 10:00 το πρωί οι πόνοι άρχισαν να έρχονται ακριβώς στο τρίλεπτο, πράγμα που κατά τον γιατρό σήμαινε τοκετό!! Έτσι στις 10:30 ξεκινήσαμε για το ΜΗΤΕΡΑ και μόνο όταν με εξέτασε η νοσοκόμα και μου επιβεβαίωσε οτι θα γεννήσω, συνειδητοποίησα οτι ήρθε η ώρα επιτέλους να αντικρίσω το παιδί μου!!!! Η επισκληρίδιος ήρθε στη 1:30 μετά από πολλούς πόνους και τελικά επειδή ο μικρός έριχνε συνέχεια τους παλμούς του γέννησα με καισαρική στη 1:50 το μεσημέρι. Δεν τον είδα αμέσως, πρώτα τον φρόντισαν και μετά μου το έφεραν δίπλα μου στο πυρεξάκι. Του είπα "αγάπη μου γλυκιά, ζωούλα μου εσύ" και τον κοίταζα με λατρεία!!! Ήταν τόσο όμορφος και δεν μπορούσα να τον πάρω αγκαλιά. Όταν το απόγευμα τον πήρα αγκαλιά, ένιωθα αποσβολωμένη από τα τόσα συναισθήματα..... τον κοίταζα στα μάτια με κοίταζε και εκείνος και δεν μπορούσα να πω λέξη....δεν το πίστευα........

Αχ.....!!!! η πιο ωραία ανάμνηση της ζωής μου που όσες φορές και να τη πώ πάντα νιώθω συγκίνηση και ευγνωμοσύνη!!!!

Ευχαριστώ το Θεό γι' αυτό το δώρο και σύντομα σκέφτομαι να του χαρίσω ενα αδελφάκι...!!!

Δημοσίευση

Γειά σας και από εμένα κορίτσια. Είμαι η Γωγώ και στις 23/06/2007 γέννησα το αγόρι μου!!!

Η ημερομηνία που μας είχε δώσει ο γιατρός ήταν 3/7/7 γιαυτό τη βαλίτσα του μαιευτηρίου την είχα ετοιμάσει μόλις πριν 5 ημέρες. Στις 6:00 το πρωί του Σαββάτου άρχισα να έχω πονάκια όχι πολύ δυνατά γιαυτό και δεν έδωσα πολύ σημασία. Προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά δεν μπορούσα και άρχισα να χρονομετρώ τους πόνους γύρω στις 7:00. Είχαν μεγάλα διαστήματα μεταξύ τους και δεν ανησύχησα. Ο άντρας μου είχε ήδη φύγει από πολύ πρωί, έτσι μέχρι τις 9:00 το πρωί είχα αράξει στην τηλεόραση και χρονομετρούσα κάθε τόσο. Κάτι σαν διαίσθηση όμως με έκανε να τηλεφωνήσω στον άντρα μου να γυρίσει σπίτι. Από τις 10:00 το πρωί οι πόνοι άρχισαν να έρχονται ακριβώς στο τρίλεπτο, πράγμα που κατά τον γιατρό σήμαινε τοκετό!! Έτσι στις 10:30 ξεκινήσαμε για το ΜΗΤΕΡΑ και μόνο όταν με εξέτασε η νοσοκόμα και μου επιβεβαίωσε οτι θα γεννήσω, συνειδητοποίησα οτι ήρθε η ώρα επιτέλους να αντικρίσω το παιδί μου!!!! Η επισκληρίδιος ήρθε στη 1:30 μετά από πολλούς πόνους και τελικά επειδή ο μικρός έριχνε συνέχεια τους παλμούς του γέννησα με καισαρική στη 1:50 το μεσημέρι. Δεν τον είδα αμέσως, πρώτα τον φρόντισαν και μετά μου το έφεραν δίπλα μου στο πυρεξάκι. Του είπα "αγάπη μου γλυκιά, ζωούλα μου εσύ" και τον κοίταζα με λατρεία!!! Ήταν τόσο όμορφος και δεν μπορούσα να τον πάρω αγκαλιά. Όταν το απόγευμα τον πήρα αγκαλιά, ένιωθα αποσβολωμένη από τα τόσα συναισθήματα..... τον κοίταζα στα μάτια με κοίταζε και εκείνος και δεν μπορούσα να πω λέξη....δεν το πίστευα........

Αχ.....!!!! η πιο ωραία ανάμνηση της ζωής μου που όσες φορές και να τη πώ πάντα νιώθω συγκίνηση και ευγνωμοσύνη!!!!

Ευχαριστώ το Θεό γι' αυτό το δώρο και σύντομα σκέφτομαι να του χαρίσω ενα αδελφάκι...!!!

Δημοσίευση

Γειά σας και από εμένα κορίτσια. Είμαι η Γωγώ και στις 23/06/2007 γέννησα το αγόρι μου!!!

Η ημερομηνία που μας είχε δώσει ο γιατρός ήταν 3/7/7 γιαυτό τη βαλίτσα του μαιευτηρίου την είχα ετοιμάσει μόλις πριν 5 ημέρες. Στις 6:00 το πρωί του Σαββάτου άρχισα να έχω πονάκια όχι πολύ δυνατά γιαυτό και δεν έδωσα πολύ σημασία. Προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά δεν μπορούσα και άρχισα να χρονομετρώ τους πόνους γύρω στις 7:00. Είχαν μεγάλα διαστήματα μεταξύ τους και δεν ανησύχησα. Ο άντρας μου είχε ήδη φύγει από πολύ πρωί, έτσι μέχρι τις 9:00 το πρωί είχα αράξει στην τηλεόραση και χρονομετρούσα κάθε τόσο. Κάτι σαν διαίσθηση όμως με έκανε να τηλεφωνήσω στον άντρα μου να γυρίσει σπίτι. Από τις 10:00 το πρωί οι πόνοι άρχισαν να έρχονται ακριβώς στο τρίλεπτο, πράγμα που κατά τον γιατρό σήμαινε τοκετό!! Έτσι στις 10:30 ξεκινήσαμε για το ΜΗΤΕΡΑ και μόνο όταν με εξέτασε η νοσοκόμα και μου επιβεβαίωσε οτι θα γεννήσω, συνειδητοποίησα οτι ήρθε η ώρα επιτέλους να αντικρίσω το παιδί μου!!!! Η επισκληρίδιος ήρθε στη 1:30 μετά από πολλούς πόνους και τελικά επειδή ο μικρός έριχνε συνέχεια τους παλμούς του γέννησα με καισαρική στη 1:50 το μεσημέρι. Δεν τον είδα αμέσως, πρώτα τον φρόντισαν και μετά μου το έφεραν δίπλα μου στο πυρεξάκι. Του είπα "αγάπη μου γλυκιά, ζωούλα μου εσύ" και τον κοίταζα με λατρεία!!! Ήταν τόσο όμορφος και δεν μπορούσα να τον πάρω αγκαλιά. Όταν το απόγευμα τον πήρα αγκαλιά, ένιωθα αποσβολωμένη από τα τόσα συναισθήματα..... τον κοίταζα στα μάτια με κοίταζε και εκείνος και δεν μπορούσα να πω λέξη....δεν το πίστευα........

Αχ.....!!!! η πιο ωραία ανάμνηση της ζωής μου που όσες φορές και να τη πώ πάντα νιώθω συγκίνηση και ευγνωμοσύνη!!!!

Ευχαριστώ το Θεό γι' αυτό το δώρο και σύντομα σκέφτομαι να του χαρίσω ενα αδελφάκι...!!!

Δημοσίευση

Κοριτσια διαβαζω τις ιστοριες σας και εχω συγκινηθει παρα πολυ...Δεν μπορω να σταματησω να κλαιω.Σε 2 μηνες θα μπορω κι εγω να μοιραστω την εμπειρια μου μαζι σας.Ειμαι σιγουρη οτι οταν αντικρισω την μπεμπουλα μου δεν θα μπορω να συγκρατησω τα δακρυα μου.Οταν πηγα να κανω τον υπερυχο β΄επιπεδου και ειδα το μωρακι μου μπορειτε να φανταστειτε τι ακολουθησε..Ημουν ευσυγκινητη πριν μεινω εγκυος, τωρα κλαιω με το παραμικρο.Ομως ποιος μπορει να συγκρατηθει μπροστα σε αυτο το θαυμα της ζωης...

Δημοσίευση

Κοριτσια διαβαζω τις ιστοριες σας και εχω συγκινηθει παρα πολυ...Δεν μπορω να σταματησω να κλαιω.Σε 2 μηνες θα μπορω κι εγω να μοιραστω την εμπειρια μου μαζι σας.Ειμαι σιγουρη οτι οταν αντικρισω την μπεμπουλα μου δεν θα μπορω να συγκρατησω τα δακρυα μου.Οταν πηγα να κανω τον υπερυχο β΄επιπεδου και ειδα το μωρακι μου μπορειτε να φανταστειτε τι ακολουθησε..Ημουν ευσυγκινητη πριν μεινω εγκυος, τωρα κλαιω με το παραμικρο.Ομως ποιος μπορει να συγκρατηθει μπροστα σε αυτο το θαυμα της ζωης...

Δημοσίευση

Κοριτσια διαβαζω τις ιστοριες σας και εχω συγκινηθει παρα πολυ...Δεν μπορω να σταματησω να κλαιω.Σε 2 μηνες θα μπορω κι εγω να μοιραστω την εμπειρια μου μαζι σας.Ειμαι σιγουρη οτι οταν αντικρισω την μπεμπουλα μου δεν θα μπορω να συγκρατησω τα δακρυα μου.Οταν πηγα να κανω τον υπερυχο β΄επιπεδου και ειδα το μωρακι μου μπορειτε να φανταστειτε τι ακολουθησε..Ημουν ευσυγκινητη πριν μεινω εγκυος, τωρα κλαιω με το παραμικρο.Ομως ποιος μπορει να συγκρατηθει μπροστα σε αυτο το θαυμα της ζωης...

Δημοσίευση

Κοριτσια διαβαζω τις ιστοριες σας και εχω συγκινηθει παρα πολυ...Δεν μπορω να σταματησω να κλαιω.Σε 2 μηνες θα μπορω κι εγω να μοιραστω την εμπειρια μου μαζι σας.Ειμαι σιγουρη οτι οταν αντικρισω την μπεμπουλα μου δεν θα μπορω να συγκρατησω τα δακρυα μου.Οταν πηγα να κανω τον υπερυχο β΄επιπεδου και ειδα το μωρακι μου μπορειτε να φανταστειτε τι ακολουθησε..Ημουν ευσυγκινητη πριν μεινω εγκυος, τωρα κλαιω με το παραμικρο.Ομως ποιος μπορει να συγκρατηθει μπροστα σε αυτο το θαυμα της ζωης...

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


  • Απαντήσεις

    • Δεν ξέρω αν σχετίζεται...αλλά πάντως μην πατάς το στήθος σου γιατί προκαλείς παραγωγή γάλακτος....τώρα αν είναι πρησμένο και βλέπεις δυσφορία να μιλήσεις με τον γυναικολόγο να δεις πως να το σταματήσεις....μην πάθεις καμία μαστίτιδα! Μακάρι να δεις θετικό τεστ 🙏😊
    • 6 δόντια 7 μηνών?! Ορε μπράβο! Εμένα 8, μηνών έβγαλε τα 2 πρώτα 😅 Και γενικά περνάμε ένα μαρτύριο κάθε φορά που είναι να βγει δόντι. Τα βγάζει πολύ αργά  @Elli13 κουκλίτσα η Λυδία σας 😁 Κι εμάς έτσι, λίγα μαλλάκια, μετά από 16 μηνών πήραν φόρα και μακραίνουν 😊😊😊 Ποπο έφτασες στη μέση της 2ης εγκυμοσύνης 😊 Έχεις κλείσει για Β επιπέδου;
    • Κορίτσια μου τι κάνετε;; Τα ΣΚ χάνομαι γιατί δεν μπαίνω από το κινητό πολύ συχνά, πιο πολύ με βολεύει το pc στο γραφείο..!! 😅 Πως τα περάσατε;; Εγώ το Σάββατο το πρωί είχα ξανά επαφή με το σύζυγο, αλλά βρε κορίτσια βλέπω πως το θέμα παιδί όλους αυτούς τους μήνες τον έχει κάπως επηρεάσει στο ψυχολογικό κομμάτι με αποτέλεσμα η απόδοση να μην είναι αυτή που "θα έπρεπε" να είναι.. δηλαδή δεν ήταν έτσι πριν ανακαλυφθεί το πρόβλημα.. πφ! τέλος πάντων ελπίζω σιγά σιγά να μπορέσει να επανέλθει στης εργοστασιακές ρυθμίσεις.  Εγώ σε άλλα νέα με το που είχα την επαφή το Σάββατο, σήμερα είχα συμπτώματα ουρολήμοξης.. ευτυχώς έχω τα χαπάκια μου γι' αυτό τη δουλειά και προλαβαίνω την ταλαιπωρία.. αλλά είχα καιρό η αλήθεια να τα χρειαστώ.. μάλλον τώρα είναι πιο ευαίσθητη η περιοχή και γι' αυτό το λόγο συνέβει αυτό. Τεσπα! ελπίζω αύριο να είμαι καλύτερα. Έχω βέβαια και κάποια πονάκια στην περιοχή τα οποία δεν μπορώ να προσδιορίσω. Θέλω να ρθει η περίοδος να δω που βαδίζουμε γενικότερα. Την Παρασκευή είχα και το ραντεβού με τον αιματολόγο. Σε γενικές γραμμές ο άνθρωπος συμφώνησε με την άποψη του εξωσωματικού ότι δεν χρειάζεται να μπω σε διαδικασία εξετάσεων για θρομβοφιλία γιατί δεν έχω ιστορικό, ούτε στην οικογένεια γενικότερα, και κατά πάσα περίπτωση η αποβολή ήταν τυχαίο γεγονός. Να πάω σε δεύτερη εξωσωματική χωρίς πρόβλημα και να ακολουθήσω το πρωτόκολλο που θα μου δώσει ο εξωσωματικός χωρίς πρόβλημα, είτε είναι με αντιπικτικά είτε όχι. Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να βάλω δύο αυτή τη φορά για μεγιστοποίηση επιτυχίας. Δεν ξέρω αν μπορώ να κάνω προεμφυτευτικό στα ήδη ξατεψυγμένα πριν τα βάλω για να μην έχω ξανά αυτή την ταλαιπωρία με εμφυτεύσεις και αποβολές..
    • Άσε με!!! Το βλέπω και δεν μπορώ να κάνω και τίποτα να το σταματήσω. Σκέψου εχθές έγινε 7 μηνών, έχει ήδη βγάλει 6 δόντια και στέκεται όρθια πια μόνη της! Υγ. Ελπίζω κι εύχομαι να με αξιώσει κι εμένα κάποια στιγμή ο Θεός να αποκτήσω ένα δεύτερο παιδάκι. Αν και νομίζω πως το χάνω σιγά σιγά αυτό το τραίνο!
    • Κορίτσι μου έχω να γράψω πολύ καιρό και μπαίνοντας να γράψω είδα πρώτο το μήνυμα σου…μην βαζεις τον εαυτό σου σε αυτή τη διαδικασία, να νιώθεις τύψεις επειδή κάποιος σου είπε κάτι, είσαι η μαμά της και ξέρεις καλύτερα τι είναι το καλύτερο για εσάς. Για να σου το εδειξε η παιδίατρος που είναι ειδικός κάτι θα ξέρει παραπάνω από τον κάθε άνθρωπο που θα σου πει την δική του άποψη. Νομίζω όλοι μα όλοι χρησιμοποιούμε αυτή την στάση για το ρέψιμο είναι η πιο αποτελεσματική, εγώ προσωπικά του έχω μια ελαφριά κλήση προς τα μπρος ώστε όντως να μην πηγαίνει πολύ πίεση στην σπονδυλική στήλη που δεν κάνει. Για το πλάι εμένα ο παιδίατρος μου είχε πει όχι για λόγους ασφαλείας όχι για το αν θα πάθει κάτι επειδή είναι κουλουριαμσενα και έτσι από την πρώτη μέρα τον έβαζα στην πλάτη μόνο. (Όταν τον βάζω στο πλάι μέσα στην ημέρα κάνει τους καλύτερους ύπνους) Όσο για το φασκιωμα το κάθε μωράκι είναι διαφορετικό! Εμένα ο δικός μου αν πας να τον τυλίξεις οριακά θα σε δαγκώσει θέλει τα χέρια ελεύθερα, όμως αν χτυπιέται του βάζω το love to dream swaddle που είναι με τα χεράκια πάνω, ηρεμεί και τον παίρνει ο ύπνος. Το κάθε μωρό είναι διαφορετικό και η κάθε μαμά ξέρει τι να κάνει για το μωρό της μην βασανίζεσαι άδικα ❤️ 
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...