Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Γεια σας κορίτσια!

Σκέφτηκα ότι πολλά κορίτσια που είναι στην αναμονή για να γίνουν μαμάδες ή που πρόκειται να γίνουν άμεσα θα ήθελαν να ακούσουν πώς βιώνει κάθε γυναίκα ξεχωριστά μια γέννα. Οι μανούλες θα ήταν ωραίο να μοιραστούν μαζί μας αυτή την τόσο σημαντική στιγμή καθώς και όλα τα συναισθήματα που ένιωσαν από τη στιγμή που κατάλαβαν ότι γενάνε μέχρι να δουν πρώτη φορά το αγγελούδι τους!! Αν συμφωνήτε να συνεχιστεί αυτό το topic, αναμενουμε τις γλυκιές σας ιστορίες!

  • Απαντήσεις 352
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Δημοσίευση

καλημερα!

δικιο εχεις HAPPYLAND πιστευω οτι οσες ειμαστε στην αναμονη σιγουρα θελουμε να διαβασουμε κατι σχετικο με τη γεννα απο της πιο εμπειρες!

ελπιζω κοριτσια οσες εχετε γεννησει να μας δωσετε καποιες εμπειριες!

Δημοσίευση

καλημερα!

δικιο εχεις HAPPYLAND πιστευω οτι οσες ειμαστε στην αναμονη σιγουρα θελουμε να διαβασουμε κατι σχετικο με τη γεννα απο της πιο εμπειρες!

ελπιζω κοριτσια οσες εχετε γεννησει να μας δωσετε καποιες εμπειριες!

Δημοσίευση

καλημερα!

δικιο εχεις HAPPYLAND πιστευω οτι οσες ειμαστε στην αναμονη σιγουρα θελουμε να διαβασουμε κατι σχετικο με τη γεννα απο της πιο εμπειρες!

ελπιζω κοριτσια οσες εχετε γεννησει να μας δωσετε καποιες εμπειριες!

Δημοσίευση

καλημερα!

δικιο εχεις HAPPYLAND πιστευω οτι οσες ειμαστε στην αναμονη σιγουρα θελουμε να διαβασουμε κατι σχετικο με τη γεννα απο της πιο εμπειρες!

ελπιζω κοριτσια οσες εχετε γεννησει να μας δωσετε καποιες εμπειριες!

Δημοσίευση

Ονομάζομαι Χριστίνα και είμαι μητέρα ενός υπέροχου μωρού!!

Το παραμύθι ξεκινάει….. Στις 24/11/2006 και ενώ διένυα την 35η εβδομάδα κύησης στις 6:00 το πρωί άρχισα να έχω κάποιες ενοχλήσεις, μικροπονάκια. Στις 8:30 περίπου ευχήθηκα στον άντρα μου χρόνια πολλά για τη γιορτή του και έφυγε για τη δουλειά του. Νύσταζα όμως τόσο πολύ και ήταν τόσο καλά ανεκτά ώστε μέχρι τις 10:00 έμεινα στο κρεβάτι πότε προσπαθώντας να κοιμηθώ και πότε να τα καταφέρνω.

Επειδή σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου είχα κάποια μικροπροβληματάκια λόγω χαμηλής πρόσφυσης πλακούντος , αλλά και λόγω διαίσθησης, πέρασε από το μυαλό μου η ιδέα ότι αυτοί μπορεί να είναι οι πρώτοι πόνοι γέννας. Τη βαλίτσα μου για την κλινική την είχα ετοιμάσει την προηγούμενη μέρα μετά από ένα προφητικό όνειρο που είδα ότι γεννούσα. Στις 10:00 όταν σηκώθηκα πια για να πάω στο μπάνιο διαπίστωσα ότι έσπασαν τα νερά μου. Πήρα αμέσως τη μαία μου τηλέφωνο και δώσαμε ραντεβού στην κλινική, μετά πήρα τον άντρα μου και του είπα ότι μάλλον γεννάω (ήρθε μέσα σε λίγα λεπτά), και μετά τους γονείς μου. Ήμουν σχετικά ήρεμη, κατάφερα να κάνω ένα γρήγορο ντους, και να βάλω στη βαλίτσα μου τα τελευταία πράγματα. Ήξερα πλέον ότι είχε φτάσει η ώρα να συναντηθούμε, εσύ μάλλον ήθελες να με δεις πιο πολύ γιατί βιαζόσουνα, εγώ πάλι φοβόμουνα μήπως είσαι πολύ μικρή και χρειαστεί να μπεις σε θερμοκοιτίδα…φοβόμουν γενικότερα.. για σένα όχι για μένα.

Μετά από ωδίνες 5 ωρών, επισκληρίδιο, τη γιαγιά σου (μαμά μου) να μου κρατάει το χέρι και το μπαμπά σου να πηγαινοέρχεται, γεννήθηκες φυσιολογικά 2310 κg. Πρόωρη σε είπαν.. Σ έβαλε κατευθείαν ο γιατρός στην αγκαλιά μου με κοίταξες με τα υπέροχα μεγάλα και ορθάνοιχτα μάτια σου και κλαίγοντας και γελώντας σου συστήθηκα «είμαι η μαμά σου και σ’ αγαπώ πολύ» σου είπα και θα σου το λέω μια ζωή μέχρι να πεθάνω!!!

Ήσουν τέλεια!!! Το θαύμα της ζωής μου!!! Ένιωθα τόσο περήφανη για μένα που τα κατάφερα να ανταπεξέλθω στη δοκιμασία του τοκετού αλλά και για σένα, το ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.

Αφού σε εξέτασαν και έγιναν τα απαραίτητα ΧΩΡΙΣΤΗΚΑΜΕ, εσύ στη θερμοκοιτίδα όπως φοβόμουν και εγώ στο δωμάτιο μου. Ήσουν μικρή αλλά τόσο δυνατή!!! Ήρθα στο θάλαμο και σε είδα, σου είχαν ένα σωληνάκι στο στόμα που κατέληγε στο στομαχάκι σου…με αυτό έπινες γάλα. Ήσουν τόσο μικρή…έκλαιγα, σ’ αγαπούσα τόσο πολύ, φοβόμουν τόσο πολύ…όλα πήγαν καλά.. Δεν έκατσες ούτε 24 ώρες στη θερμοκοιτίδα και μετά σε έφεραν στο δωμάτιο ..το θαύμα της ζωής μου!!!

Οι πρώτες μέρες που ακολούθησαν σπίτι μας ήταν δύσκολες αλλά μας βοήθησαν τόσο πολύ ο μπαμπάς σου, η γιαγιά σου (μαμά μου), αλλά και ο παππούς σου με τον οποίο έχεις ένα ιδιαίτερο δέσιμο!!! Τώρα πια είσαι 11 μηνών κούκλα, δυνατή, δεν θυμίζεις το αδύνατο και όχι αδύναμο μωράκι που γεννήθηκες. Ήσουν το καλύτερο δώρο και για το μπαμπά σου που γιόρταζε εκείνη την ημέρα αλλά και για όλους εμάς που σε λατρεύουμε !!!

Δημοσίευση

Ονομάζομαι Χριστίνα και είμαι μητέρα ενός υπέροχου μωρού!!

Το παραμύθι ξεκινάει….. Στις 24/11/2006 και ενώ διένυα την 35η εβδομάδα κύησης στις 6:00 το πρωί άρχισα να έχω κάποιες ενοχλήσεις, μικροπονάκια. Στις 8:30 περίπου ευχήθηκα στον άντρα μου χρόνια πολλά για τη γιορτή του και έφυγε για τη δουλειά του. Νύσταζα όμως τόσο πολύ και ήταν τόσο καλά ανεκτά ώστε μέχρι τις 10:00 έμεινα στο κρεβάτι πότε προσπαθώντας να κοιμηθώ και πότε να τα καταφέρνω.

Επειδή σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου είχα κάποια μικροπροβληματάκια λόγω χαμηλής πρόσφυσης πλακούντος , αλλά και λόγω διαίσθησης, πέρασε από το μυαλό μου η ιδέα ότι αυτοί μπορεί να είναι οι πρώτοι πόνοι γέννας. Τη βαλίτσα μου για την κλινική την είχα ετοιμάσει την προηγούμενη μέρα μετά από ένα προφητικό όνειρο που είδα ότι γεννούσα. Στις 10:00 όταν σηκώθηκα πια για να πάω στο μπάνιο διαπίστωσα ότι έσπασαν τα νερά μου. Πήρα αμέσως τη μαία μου τηλέφωνο και δώσαμε ραντεβού στην κλινική, μετά πήρα τον άντρα μου και του είπα ότι μάλλον γεννάω (ήρθε μέσα σε λίγα λεπτά), και μετά τους γονείς μου. Ήμουν σχετικά ήρεμη, κατάφερα να κάνω ένα γρήγορο ντους, και να βάλω στη βαλίτσα μου τα τελευταία πράγματα. Ήξερα πλέον ότι είχε φτάσει η ώρα να συναντηθούμε, εσύ μάλλον ήθελες να με δεις πιο πολύ γιατί βιαζόσουνα, εγώ πάλι φοβόμουνα μήπως είσαι πολύ μικρή και χρειαστεί να μπεις σε θερμοκοιτίδα…φοβόμουν γενικότερα.. για σένα όχι για μένα.

Μετά από ωδίνες 5 ωρών, επισκληρίδιο, τη γιαγιά σου (μαμά μου) να μου κρατάει το χέρι και το μπαμπά σου να πηγαινοέρχεται, γεννήθηκες φυσιολογικά 2310 κg. Πρόωρη σε είπαν.. Σ έβαλε κατευθείαν ο γιατρός στην αγκαλιά μου με κοίταξες με τα υπέροχα μεγάλα και ορθάνοιχτα μάτια σου και κλαίγοντας και γελώντας σου συστήθηκα «είμαι η μαμά σου και σ’ αγαπώ πολύ» σου είπα και θα σου το λέω μια ζωή μέχρι να πεθάνω!!!

Ήσουν τέλεια!!! Το θαύμα της ζωής μου!!! Ένιωθα τόσο περήφανη για μένα που τα κατάφερα να ανταπεξέλθω στη δοκιμασία του τοκετού αλλά και για σένα, το ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.

Αφού σε εξέτασαν και έγιναν τα απαραίτητα ΧΩΡΙΣΤΗΚΑΜΕ, εσύ στη θερμοκοιτίδα όπως φοβόμουν και εγώ στο δωμάτιο μου. Ήσουν μικρή αλλά τόσο δυνατή!!! Ήρθα στο θάλαμο και σε είδα, σου είχαν ένα σωληνάκι στο στόμα που κατέληγε στο στομαχάκι σου…με αυτό έπινες γάλα. Ήσουν τόσο μικρή…έκλαιγα, σ’ αγαπούσα τόσο πολύ, φοβόμουν τόσο πολύ…όλα πήγαν καλά.. Δεν έκατσες ούτε 24 ώρες στη θερμοκοιτίδα και μετά σε έφεραν στο δωμάτιο ..το θαύμα της ζωής μου!!!

Οι πρώτες μέρες που ακολούθησαν σπίτι μας ήταν δύσκολες αλλά μας βοήθησαν τόσο πολύ ο μπαμπάς σου, η γιαγιά σου (μαμά μου), αλλά και ο παππούς σου με τον οποίο έχεις ένα ιδιαίτερο δέσιμο!!! Τώρα πια είσαι 11 μηνών κούκλα, δυνατή, δεν θυμίζεις το αδύνατο και όχι αδύναμο μωράκι που γεννήθηκες. Ήσουν το καλύτερο δώρο και για το μπαμπά σου που γιόρταζε εκείνη την ημέρα αλλά και για όλους εμάς που σε λατρεύουμε !!!

Δημοσίευση

Ονομάζομαι Χριστίνα και είμαι μητέρα ενός υπέροχου μωρού!!

Το παραμύθι ξεκινάει….. Στις 24/11/2006 και ενώ διένυα την 35η εβδομάδα κύησης στις 6:00 το πρωί άρχισα να έχω κάποιες ενοχλήσεις, μικροπονάκια. Στις 8:30 περίπου ευχήθηκα στον άντρα μου χρόνια πολλά για τη γιορτή του και έφυγε για τη δουλειά του. Νύσταζα όμως τόσο πολύ και ήταν τόσο καλά ανεκτά ώστε μέχρι τις 10:00 έμεινα στο κρεβάτι πότε προσπαθώντας να κοιμηθώ και πότε να τα καταφέρνω.

Επειδή σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου είχα κάποια μικροπροβληματάκια λόγω χαμηλής πρόσφυσης πλακούντος , αλλά και λόγω διαίσθησης, πέρασε από το μυαλό μου η ιδέα ότι αυτοί μπορεί να είναι οι πρώτοι πόνοι γέννας. Τη βαλίτσα μου για την κλινική την είχα ετοιμάσει την προηγούμενη μέρα μετά από ένα προφητικό όνειρο που είδα ότι γεννούσα. Στις 10:00 όταν σηκώθηκα πια για να πάω στο μπάνιο διαπίστωσα ότι έσπασαν τα νερά μου. Πήρα αμέσως τη μαία μου τηλέφωνο και δώσαμε ραντεβού στην κλινική, μετά πήρα τον άντρα μου και του είπα ότι μάλλον γεννάω (ήρθε μέσα σε λίγα λεπτά), και μετά τους γονείς μου. Ήμουν σχετικά ήρεμη, κατάφερα να κάνω ένα γρήγορο ντους, και να βάλω στη βαλίτσα μου τα τελευταία πράγματα. Ήξερα πλέον ότι είχε φτάσει η ώρα να συναντηθούμε, εσύ μάλλον ήθελες να με δεις πιο πολύ γιατί βιαζόσουνα, εγώ πάλι φοβόμουνα μήπως είσαι πολύ μικρή και χρειαστεί να μπεις σε θερμοκοιτίδα…φοβόμουν γενικότερα.. για σένα όχι για μένα.

Μετά από ωδίνες 5 ωρών, επισκληρίδιο, τη γιαγιά σου (μαμά μου) να μου κρατάει το χέρι και το μπαμπά σου να πηγαινοέρχεται, γεννήθηκες φυσιολογικά 2310 κg. Πρόωρη σε είπαν.. Σ έβαλε κατευθείαν ο γιατρός στην αγκαλιά μου με κοίταξες με τα υπέροχα μεγάλα και ορθάνοιχτα μάτια σου και κλαίγοντας και γελώντας σου συστήθηκα «είμαι η μαμά σου και σ’ αγαπώ πολύ» σου είπα και θα σου το λέω μια ζωή μέχρι να πεθάνω!!!

Ήσουν τέλεια!!! Το θαύμα της ζωής μου!!! Ένιωθα τόσο περήφανη για μένα που τα κατάφερα να ανταπεξέλθω στη δοκιμασία του τοκετού αλλά και για σένα, το ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.

Αφού σε εξέτασαν και έγιναν τα απαραίτητα ΧΩΡΙΣΤΗΚΑΜΕ, εσύ στη θερμοκοιτίδα όπως φοβόμουν και εγώ στο δωμάτιο μου. Ήσουν μικρή αλλά τόσο δυνατή!!! Ήρθα στο θάλαμο και σε είδα, σου είχαν ένα σωληνάκι στο στόμα που κατέληγε στο στομαχάκι σου…με αυτό έπινες γάλα. Ήσουν τόσο μικρή…έκλαιγα, σ’ αγαπούσα τόσο πολύ, φοβόμουν τόσο πολύ…όλα πήγαν καλά.. Δεν έκατσες ούτε 24 ώρες στη θερμοκοιτίδα και μετά σε έφεραν στο δωμάτιο ..το θαύμα της ζωής μου!!!

Οι πρώτες μέρες που ακολούθησαν σπίτι μας ήταν δύσκολες αλλά μας βοήθησαν τόσο πολύ ο μπαμπάς σου, η γιαγιά σου (μαμά μου), αλλά και ο παππούς σου με τον οποίο έχεις ένα ιδιαίτερο δέσιμο!!! Τώρα πια είσαι 11 μηνών κούκλα, δυνατή, δεν θυμίζεις το αδύνατο και όχι αδύναμο μωράκι που γεννήθηκες. Ήσουν το καλύτερο δώρο και για το μπαμπά σου που γιόρταζε εκείνη την ημέρα αλλά και για όλους εμάς που σε λατρεύουμε !!!

Δημοσίευση

Ονομάζομαι Χριστίνα και είμαι μητέρα ενός υπέροχου μωρού!!

Το παραμύθι ξεκινάει….. Στις 24/11/2006 και ενώ διένυα την 35η εβδομάδα κύησης στις 6:00 το πρωί άρχισα να έχω κάποιες ενοχλήσεις, μικροπονάκια. Στις 8:30 περίπου ευχήθηκα στον άντρα μου χρόνια πολλά για τη γιορτή του και έφυγε για τη δουλειά του. Νύσταζα όμως τόσο πολύ και ήταν τόσο καλά ανεκτά ώστε μέχρι τις 10:00 έμεινα στο κρεβάτι πότε προσπαθώντας να κοιμηθώ και πότε να τα καταφέρνω.

Επειδή σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου είχα κάποια μικροπροβληματάκια λόγω χαμηλής πρόσφυσης πλακούντος , αλλά και λόγω διαίσθησης, πέρασε από το μυαλό μου η ιδέα ότι αυτοί μπορεί να είναι οι πρώτοι πόνοι γέννας. Τη βαλίτσα μου για την κλινική την είχα ετοιμάσει την προηγούμενη μέρα μετά από ένα προφητικό όνειρο που είδα ότι γεννούσα. Στις 10:00 όταν σηκώθηκα πια για να πάω στο μπάνιο διαπίστωσα ότι έσπασαν τα νερά μου. Πήρα αμέσως τη μαία μου τηλέφωνο και δώσαμε ραντεβού στην κλινική, μετά πήρα τον άντρα μου και του είπα ότι μάλλον γεννάω (ήρθε μέσα σε λίγα λεπτά), και μετά τους γονείς μου. Ήμουν σχετικά ήρεμη, κατάφερα να κάνω ένα γρήγορο ντους, και να βάλω στη βαλίτσα μου τα τελευταία πράγματα. Ήξερα πλέον ότι είχε φτάσει η ώρα να συναντηθούμε, εσύ μάλλον ήθελες να με δεις πιο πολύ γιατί βιαζόσουνα, εγώ πάλι φοβόμουνα μήπως είσαι πολύ μικρή και χρειαστεί να μπεις σε θερμοκοιτίδα…φοβόμουν γενικότερα.. για σένα όχι για μένα.

Μετά από ωδίνες 5 ωρών, επισκληρίδιο, τη γιαγιά σου (μαμά μου) να μου κρατάει το χέρι και το μπαμπά σου να πηγαινοέρχεται, γεννήθηκες φυσιολογικά 2310 κg. Πρόωρη σε είπαν.. Σ έβαλε κατευθείαν ο γιατρός στην αγκαλιά μου με κοίταξες με τα υπέροχα μεγάλα και ορθάνοιχτα μάτια σου και κλαίγοντας και γελώντας σου συστήθηκα «είμαι η μαμά σου και σ’ αγαπώ πολύ» σου είπα και θα σου το λέω μια ζωή μέχρι να πεθάνω!!!

Ήσουν τέλεια!!! Το θαύμα της ζωής μου!!! Ένιωθα τόσο περήφανη για μένα που τα κατάφερα να ανταπεξέλθω στη δοκιμασία του τοκετού αλλά και για σένα, το ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.

Αφού σε εξέτασαν και έγιναν τα απαραίτητα ΧΩΡΙΣΤΗΚΑΜΕ, εσύ στη θερμοκοιτίδα όπως φοβόμουν και εγώ στο δωμάτιο μου. Ήσουν μικρή αλλά τόσο δυνατή!!! Ήρθα στο θάλαμο και σε είδα, σου είχαν ένα σωληνάκι στο στόμα που κατέληγε στο στομαχάκι σου…με αυτό έπινες γάλα. Ήσουν τόσο μικρή…έκλαιγα, σ’ αγαπούσα τόσο πολύ, φοβόμουν τόσο πολύ…όλα πήγαν καλά.. Δεν έκατσες ούτε 24 ώρες στη θερμοκοιτίδα και μετά σε έφεραν στο δωμάτιο ..το θαύμα της ζωής μου!!!

Οι πρώτες μέρες που ακολούθησαν σπίτι μας ήταν δύσκολες αλλά μας βοήθησαν τόσο πολύ ο μπαμπάς σου, η γιαγιά σου (μαμά μου), αλλά και ο παππούς σου με τον οποίο έχεις ένα ιδιαίτερο δέσιμο!!! Τώρα πια είσαι 11 μηνών κούκλα, δυνατή, δεν θυμίζεις το αδύνατο και όχι αδύναμο μωράκι που γεννήθηκες. Ήσουν το καλύτερο δώρο και για το μπαμπά σου που γιόρταζε εκείνη την ημέρα αλλά και για όλους εμάς που σε λατρεύουμε !!!

Δημοσίευση

Είμαι η Ευφροσύνη και η ιστορία μου έχει πολλά κοινά με της Χριστίνας , μόνο που εγώ γέννησα με καισαρική.

8 / 11 / 2007 ώρα 7:00 το πρωί.

Μπαίνουμε στο Γέννεσις ο σύζυγος κι εγώ με μια τεράστια αγωνία να πάνε όλα καλά. Δυο μέρες πριν διαπιστώσαμε ότι είχα απώλεια αμνιακού υγρού και ότι το μωρό είχε σχεδόν στεγνώσει! Φοβόμουν πολύ αλλά δε το έδειχνα , ήθελα να είμαι δυνατή για να τα καταφέρουμε το μωρό μου κι εγώ. 8:00 το πρωί μπήκαμε στο χειρουργείο με το γιατρό μου να μου κρατάει σφιχτά το χέρι, έκανα την επισκληρίδιο και 8:25 άκουσα το κλάμα της αλλά δε μπόρεσα να τη δω. Γεννήθηκε 2480 και μπήκε αμέσως στη θερμοκοιτίδα. 9:15 ήμουν στο δωμάτιο δίπλα σε μια μανούλα επίσης με καισαρική που είχε αγκαλιά το μωράκι της κι εγώ δε την είχα δει ακόμη. Μόλις μπήκε ο σύζυγος με φίλησε , με ευχαρίστησε για το δώρο ζωής και με καθησύχασε λέγοντας πως αύριο θα τη δω. Πέρασα ένα 24ωρο που μετρούσα τα λεπτά για να ξημερώσει. 9:00 το πρωί της άλλης μέρας την είχα στην αγκαλιά μου. Όταν την αντίκρισα έκλαιγα ασταμάτητα κι αυτή απλά με κοιτούσε στα μάτια. Έκτοτε όποτε με κοιτάει στα μάτια χαμογελάω μόνο, δε κλαίω κι ευχαριστώ το Θεό που μπόρεσα να γίνω μανούλα.:)

Δημοσίευση

Είμαι η Ευφροσύνη και η ιστορία μου έχει πολλά κοινά με της Χριστίνας , μόνο που εγώ γέννησα με καισαρική.

8 / 11 / 2007 ώρα 7:00 το πρωί.

Μπαίνουμε στο Γέννεσις ο σύζυγος κι εγώ με μια τεράστια αγωνία να πάνε όλα καλά. Δυο μέρες πριν διαπιστώσαμε ότι είχα απώλεια αμνιακού υγρού και ότι το μωρό είχε σχεδόν στεγνώσει! Φοβόμουν πολύ αλλά δε το έδειχνα , ήθελα να είμαι δυνατή για να τα καταφέρουμε το μωρό μου κι εγώ. 8:00 το πρωί μπήκαμε στο χειρουργείο με το γιατρό μου να μου κρατάει σφιχτά το χέρι, έκανα την επισκληρίδιο και 8:25 άκουσα το κλάμα της αλλά δε μπόρεσα να τη δω. Γεννήθηκε 2480 και μπήκε αμέσως στη θερμοκοιτίδα. 9:15 ήμουν στο δωμάτιο δίπλα σε μια μανούλα επίσης με καισαρική που είχε αγκαλιά το μωράκι της κι εγώ δε την είχα δει ακόμη. Μόλις μπήκε ο σύζυγος με φίλησε , με ευχαρίστησε για το δώρο ζωής και με καθησύχασε λέγοντας πως αύριο θα τη δω. Πέρασα ένα 24ωρο που μετρούσα τα λεπτά για να ξημερώσει. 9:00 το πρωί της άλλης μέρας την είχα στην αγκαλιά μου. Όταν την αντίκρισα έκλαιγα ασταμάτητα κι αυτή απλά με κοιτούσε στα μάτια. Έκτοτε όποτε με κοιτάει στα μάτια χαμογελάω μόνο, δε κλαίω κι ευχαριστώ το Θεό που μπόρεσα να γίνω μανούλα.:)

Δημοσίευση

Είμαι η Ευφροσύνη και η ιστορία μου έχει πολλά κοινά με της Χριστίνας , μόνο που εγώ γέννησα με καισαρική.

8 / 11 / 2007 ώρα 7:00 το πρωί.

Μπαίνουμε στο Γέννεσις ο σύζυγος κι εγώ με μια τεράστια αγωνία να πάνε όλα καλά. Δυο μέρες πριν διαπιστώσαμε ότι είχα απώλεια αμνιακού υγρού και ότι το μωρό είχε σχεδόν στεγνώσει! Φοβόμουν πολύ αλλά δε το έδειχνα , ήθελα να είμαι δυνατή για να τα καταφέρουμε το μωρό μου κι εγώ. 8:00 το πρωί μπήκαμε στο χειρουργείο με το γιατρό μου να μου κρατάει σφιχτά το χέρι, έκανα την επισκληρίδιο και 8:25 άκουσα το κλάμα της αλλά δε μπόρεσα να τη δω. Γεννήθηκε 2480 και μπήκε αμέσως στη θερμοκοιτίδα. 9:15 ήμουν στο δωμάτιο δίπλα σε μια μανούλα επίσης με καισαρική που είχε αγκαλιά το μωράκι της κι εγώ δε την είχα δει ακόμη. Μόλις μπήκε ο σύζυγος με φίλησε , με ευχαρίστησε για το δώρο ζωής και με καθησύχασε λέγοντας πως αύριο θα τη δω. Πέρασα ένα 24ωρο που μετρούσα τα λεπτά για να ξημερώσει. 9:00 το πρωί της άλλης μέρας την είχα στην αγκαλιά μου. Όταν την αντίκρισα έκλαιγα ασταμάτητα κι αυτή απλά με κοιτούσε στα μάτια. Έκτοτε όποτε με κοιτάει στα μάτια χαμογελάω μόνο, δε κλαίω κι ευχαριστώ το Θεό που μπόρεσα να γίνω μανούλα.:)

Δημοσίευση

Είμαι η Ευφροσύνη και η ιστορία μου έχει πολλά κοινά με της Χριστίνας , μόνο που εγώ γέννησα με καισαρική.

8 / 11 / 2007 ώρα 7:00 το πρωί.

Μπαίνουμε στο Γέννεσις ο σύζυγος κι εγώ με μια τεράστια αγωνία να πάνε όλα καλά. Δυο μέρες πριν διαπιστώσαμε ότι είχα απώλεια αμνιακού υγρού και ότι το μωρό είχε σχεδόν στεγνώσει! Φοβόμουν πολύ αλλά δε το έδειχνα , ήθελα να είμαι δυνατή για να τα καταφέρουμε το μωρό μου κι εγώ. 8:00 το πρωί μπήκαμε στο χειρουργείο με το γιατρό μου να μου κρατάει σφιχτά το χέρι, έκανα την επισκληρίδιο και 8:25 άκουσα το κλάμα της αλλά δε μπόρεσα να τη δω. Γεννήθηκε 2480 και μπήκε αμέσως στη θερμοκοιτίδα. 9:15 ήμουν στο δωμάτιο δίπλα σε μια μανούλα επίσης με καισαρική που είχε αγκαλιά το μωράκι της κι εγώ δε την είχα δει ακόμη. Μόλις μπήκε ο σύζυγος με φίλησε , με ευχαρίστησε για το δώρο ζωής και με καθησύχασε λέγοντας πως αύριο θα τη δω. Πέρασα ένα 24ωρο που μετρούσα τα λεπτά για να ξημερώσει. 9:00 το πρωί της άλλης μέρας την είχα στην αγκαλιά μου. Όταν την αντίκρισα έκλαιγα ασταμάτητα κι αυτή απλά με κοιτούσε στα μάτια. Έκτοτε όποτε με κοιτάει στα μάτια χαμογελάω μόνο, δε κλαίω κι ευχαριστώ το Θεό που μπόρεσα να γίνω μανούλα.:)

Δημοσίευση

Γειά σας και από εμένα κορίτσια. Είμαι η Γωγώ και στις 23/06/2007 γέννησα το αγόρι μου!!!

Η ημερομηνία που μας είχε δώσει ο γιατρός ήταν 3/7/7 γιαυτό τη βαλίτσα του μαιευτηρίου την είχα ετοιμάσει μόλις πριν 5 ημέρες. Στις 6:00 το πρωί του Σαββάτου άρχισα να έχω πονάκια όχι πολύ δυνατά γιαυτό και δεν έδωσα πολύ σημασία. Προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά δεν μπορούσα και άρχισα να χρονομετρώ τους πόνους γύρω στις 7:00. Είχαν μεγάλα διαστήματα μεταξύ τους και δεν ανησύχησα. Ο άντρας μου είχε ήδη φύγει από πολύ πρωί, έτσι μέχρι τις 9:00 το πρωί είχα αράξει στην τηλεόραση και χρονομετρούσα κάθε τόσο. Κάτι σαν διαίσθηση όμως με έκανε να τηλεφωνήσω στον άντρα μου να γυρίσει σπίτι. Από τις 10:00 το πρωί οι πόνοι άρχισαν να έρχονται ακριβώς στο τρίλεπτο, πράγμα που κατά τον γιατρό σήμαινε τοκετό!! Έτσι στις 10:30 ξεκινήσαμε για το ΜΗΤΕΡΑ και μόνο όταν με εξέτασε η νοσοκόμα και μου επιβεβαίωσε οτι θα γεννήσω, συνειδητοποίησα οτι ήρθε η ώρα επιτέλους να αντικρίσω το παιδί μου!!!! Η επισκληρίδιος ήρθε στη 1:30 μετά από πολλούς πόνους και τελικά επειδή ο μικρός έριχνε συνέχεια τους παλμούς του γέννησα με καισαρική στη 1:50 το μεσημέρι. Δεν τον είδα αμέσως, πρώτα τον φρόντισαν και μετά μου το έφεραν δίπλα μου στο πυρεξάκι. Του είπα "αγάπη μου γλυκιά, ζωούλα μου εσύ" και τον κοίταζα με λατρεία!!! Ήταν τόσο όμορφος και δεν μπορούσα να τον πάρω αγκαλιά. Όταν το απόγευμα τον πήρα αγκαλιά, ένιωθα αποσβολωμένη από τα τόσα συναισθήματα..... τον κοίταζα στα μάτια με κοίταζε και εκείνος και δεν μπορούσα να πω λέξη....δεν το πίστευα........

Αχ.....!!!! η πιο ωραία ανάμνηση της ζωής μου που όσες φορές και να τη πώ πάντα νιώθω συγκίνηση και ευγνωμοσύνη!!!!

Ευχαριστώ το Θεό γι' αυτό το δώρο και σύντομα σκέφτομαι να του χαρίσω ενα αδελφάκι...!!!

Δημοσίευση

Γειά σας και από εμένα κορίτσια. Είμαι η Γωγώ και στις 23/06/2007 γέννησα το αγόρι μου!!!

Η ημερομηνία που μας είχε δώσει ο γιατρός ήταν 3/7/7 γιαυτό τη βαλίτσα του μαιευτηρίου την είχα ετοιμάσει μόλις πριν 5 ημέρες. Στις 6:00 το πρωί του Σαββάτου άρχισα να έχω πονάκια όχι πολύ δυνατά γιαυτό και δεν έδωσα πολύ σημασία. Προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά δεν μπορούσα και άρχισα να χρονομετρώ τους πόνους γύρω στις 7:00. Είχαν μεγάλα διαστήματα μεταξύ τους και δεν ανησύχησα. Ο άντρας μου είχε ήδη φύγει από πολύ πρωί, έτσι μέχρι τις 9:00 το πρωί είχα αράξει στην τηλεόραση και χρονομετρούσα κάθε τόσο. Κάτι σαν διαίσθηση όμως με έκανε να τηλεφωνήσω στον άντρα μου να γυρίσει σπίτι. Από τις 10:00 το πρωί οι πόνοι άρχισαν να έρχονται ακριβώς στο τρίλεπτο, πράγμα που κατά τον γιατρό σήμαινε τοκετό!! Έτσι στις 10:30 ξεκινήσαμε για το ΜΗΤΕΡΑ και μόνο όταν με εξέτασε η νοσοκόμα και μου επιβεβαίωσε οτι θα γεννήσω, συνειδητοποίησα οτι ήρθε η ώρα επιτέλους να αντικρίσω το παιδί μου!!!! Η επισκληρίδιος ήρθε στη 1:30 μετά από πολλούς πόνους και τελικά επειδή ο μικρός έριχνε συνέχεια τους παλμούς του γέννησα με καισαρική στη 1:50 το μεσημέρι. Δεν τον είδα αμέσως, πρώτα τον φρόντισαν και μετά μου το έφεραν δίπλα μου στο πυρεξάκι. Του είπα "αγάπη μου γλυκιά, ζωούλα μου εσύ" και τον κοίταζα με λατρεία!!! Ήταν τόσο όμορφος και δεν μπορούσα να τον πάρω αγκαλιά. Όταν το απόγευμα τον πήρα αγκαλιά, ένιωθα αποσβολωμένη από τα τόσα συναισθήματα..... τον κοίταζα στα μάτια με κοίταζε και εκείνος και δεν μπορούσα να πω λέξη....δεν το πίστευα........

Αχ.....!!!! η πιο ωραία ανάμνηση της ζωής μου που όσες φορές και να τη πώ πάντα νιώθω συγκίνηση και ευγνωμοσύνη!!!!

Ευχαριστώ το Θεό γι' αυτό το δώρο και σύντομα σκέφτομαι να του χαρίσω ενα αδελφάκι...!!!

Δημοσίευση

Γειά σας και από εμένα κορίτσια. Είμαι η Γωγώ και στις 23/06/2007 γέννησα το αγόρι μου!!!

Η ημερομηνία που μας είχε δώσει ο γιατρός ήταν 3/7/7 γιαυτό τη βαλίτσα του μαιευτηρίου την είχα ετοιμάσει μόλις πριν 5 ημέρες. Στις 6:00 το πρωί του Σαββάτου άρχισα να έχω πονάκια όχι πολύ δυνατά γιαυτό και δεν έδωσα πολύ σημασία. Προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά δεν μπορούσα και άρχισα να χρονομετρώ τους πόνους γύρω στις 7:00. Είχαν μεγάλα διαστήματα μεταξύ τους και δεν ανησύχησα. Ο άντρας μου είχε ήδη φύγει από πολύ πρωί, έτσι μέχρι τις 9:00 το πρωί είχα αράξει στην τηλεόραση και χρονομετρούσα κάθε τόσο. Κάτι σαν διαίσθηση όμως με έκανε να τηλεφωνήσω στον άντρα μου να γυρίσει σπίτι. Από τις 10:00 το πρωί οι πόνοι άρχισαν να έρχονται ακριβώς στο τρίλεπτο, πράγμα που κατά τον γιατρό σήμαινε τοκετό!! Έτσι στις 10:30 ξεκινήσαμε για το ΜΗΤΕΡΑ και μόνο όταν με εξέτασε η νοσοκόμα και μου επιβεβαίωσε οτι θα γεννήσω, συνειδητοποίησα οτι ήρθε η ώρα επιτέλους να αντικρίσω το παιδί μου!!!! Η επισκληρίδιος ήρθε στη 1:30 μετά από πολλούς πόνους και τελικά επειδή ο μικρός έριχνε συνέχεια τους παλμούς του γέννησα με καισαρική στη 1:50 το μεσημέρι. Δεν τον είδα αμέσως, πρώτα τον φρόντισαν και μετά μου το έφεραν δίπλα μου στο πυρεξάκι. Του είπα "αγάπη μου γλυκιά, ζωούλα μου εσύ" και τον κοίταζα με λατρεία!!! Ήταν τόσο όμορφος και δεν μπορούσα να τον πάρω αγκαλιά. Όταν το απόγευμα τον πήρα αγκαλιά, ένιωθα αποσβολωμένη από τα τόσα συναισθήματα..... τον κοίταζα στα μάτια με κοίταζε και εκείνος και δεν μπορούσα να πω λέξη....δεν το πίστευα........

Αχ.....!!!! η πιο ωραία ανάμνηση της ζωής μου που όσες φορές και να τη πώ πάντα νιώθω συγκίνηση και ευγνωμοσύνη!!!!

Ευχαριστώ το Θεό γι' αυτό το δώρο και σύντομα σκέφτομαι να του χαρίσω ενα αδελφάκι...!!!

Δημοσίευση

Γειά σας και από εμένα κορίτσια. Είμαι η Γωγώ και στις 23/06/2007 γέννησα το αγόρι μου!!!

Η ημερομηνία που μας είχε δώσει ο γιατρός ήταν 3/7/7 γιαυτό τη βαλίτσα του μαιευτηρίου την είχα ετοιμάσει μόλις πριν 5 ημέρες. Στις 6:00 το πρωί του Σαββάτου άρχισα να έχω πονάκια όχι πολύ δυνατά γιαυτό και δεν έδωσα πολύ σημασία. Προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά δεν μπορούσα και άρχισα να χρονομετρώ τους πόνους γύρω στις 7:00. Είχαν μεγάλα διαστήματα μεταξύ τους και δεν ανησύχησα. Ο άντρας μου είχε ήδη φύγει από πολύ πρωί, έτσι μέχρι τις 9:00 το πρωί είχα αράξει στην τηλεόραση και χρονομετρούσα κάθε τόσο. Κάτι σαν διαίσθηση όμως με έκανε να τηλεφωνήσω στον άντρα μου να γυρίσει σπίτι. Από τις 10:00 το πρωί οι πόνοι άρχισαν να έρχονται ακριβώς στο τρίλεπτο, πράγμα που κατά τον γιατρό σήμαινε τοκετό!! Έτσι στις 10:30 ξεκινήσαμε για το ΜΗΤΕΡΑ και μόνο όταν με εξέτασε η νοσοκόμα και μου επιβεβαίωσε οτι θα γεννήσω, συνειδητοποίησα οτι ήρθε η ώρα επιτέλους να αντικρίσω το παιδί μου!!!! Η επισκληρίδιος ήρθε στη 1:30 μετά από πολλούς πόνους και τελικά επειδή ο μικρός έριχνε συνέχεια τους παλμούς του γέννησα με καισαρική στη 1:50 το μεσημέρι. Δεν τον είδα αμέσως, πρώτα τον φρόντισαν και μετά μου το έφεραν δίπλα μου στο πυρεξάκι. Του είπα "αγάπη μου γλυκιά, ζωούλα μου εσύ" και τον κοίταζα με λατρεία!!! Ήταν τόσο όμορφος και δεν μπορούσα να τον πάρω αγκαλιά. Όταν το απόγευμα τον πήρα αγκαλιά, ένιωθα αποσβολωμένη από τα τόσα συναισθήματα..... τον κοίταζα στα μάτια με κοίταζε και εκείνος και δεν μπορούσα να πω λέξη....δεν το πίστευα........

Αχ.....!!!! η πιο ωραία ανάμνηση της ζωής μου που όσες φορές και να τη πώ πάντα νιώθω συγκίνηση και ευγνωμοσύνη!!!!

Ευχαριστώ το Θεό γι' αυτό το δώρο και σύντομα σκέφτομαι να του χαρίσω ενα αδελφάκι...!!!

Δημοσίευση

Κοριτσια διαβαζω τις ιστοριες σας και εχω συγκινηθει παρα πολυ...Δεν μπορω να σταματησω να κλαιω.Σε 2 μηνες θα μπορω κι εγω να μοιραστω την εμπειρια μου μαζι σας.Ειμαι σιγουρη οτι οταν αντικρισω την μπεμπουλα μου δεν θα μπορω να συγκρατησω τα δακρυα μου.Οταν πηγα να κανω τον υπερυχο β΄επιπεδου και ειδα το μωρακι μου μπορειτε να φανταστειτε τι ακολουθησε..Ημουν ευσυγκινητη πριν μεινω εγκυος, τωρα κλαιω με το παραμικρο.Ομως ποιος μπορει να συγκρατηθει μπροστα σε αυτο το θαυμα της ζωης...

Δημοσίευση

Κοριτσια διαβαζω τις ιστοριες σας και εχω συγκινηθει παρα πολυ...Δεν μπορω να σταματησω να κλαιω.Σε 2 μηνες θα μπορω κι εγω να μοιραστω την εμπειρια μου μαζι σας.Ειμαι σιγουρη οτι οταν αντικρισω την μπεμπουλα μου δεν θα μπορω να συγκρατησω τα δακρυα μου.Οταν πηγα να κανω τον υπερυχο β΄επιπεδου και ειδα το μωρακι μου μπορειτε να φανταστειτε τι ακολουθησε..Ημουν ευσυγκινητη πριν μεινω εγκυος, τωρα κλαιω με το παραμικρο.Ομως ποιος μπορει να συγκρατηθει μπροστα σε αυτο το θαυμα της ζωης...

Δημοσίευση

Κοριτσια διαβαζω τις ιστοριες σας και εχω συγκινηθει παρα πολυ...Δεν μπορω να σταματησω να κλαιω.Σε 2 μηνες θα μπορω κι εγω να μοιραστω την εμπειρια μου μαζι σας.Ειμαι σιγουρη οτι οταν αντικρισω την μπεμπουλα μου δεν θα μπορω να συγκρατησω τα δακρυα μου.Οταν πηγα να κανω τον υπερυχο β΄επιπεδου και ειδα το μωρακι μου μπορειτε να φανταστειτε τι ακολουθησε..Ημουν ευσυγκινητη πριν μεινω εγκυος, τωρα κλαιω με το παραμικρο.Ομως ποιος μπορει να συγκρατηθει μπροστα σε αυτο το θαυμα της ζωης...

Δημοσίευση

Κοριτσια διαβαζω τις ιστοριες σας και εχω συγκινηθει παρα πολυ...Δεν μπορω να σταματησω να κλαιω.Σε 2 μηνες θα μπορω κι εγω να μοιραστω την εμπειρια μου μαζι σας.Ειμαι σιγουρη οτι οταν αντικρισω την μπεμπουλα μου δεν θα μπορω να συγκρατησω τα δακρυα μου.Οταν πηγα να κανω τον υπερυχο β΄επιπεδου και ειδα το μωρακι μου μπορειτε να φανταστειτε τι ακολουθησε..Ημουν ευσυγκινητη πριν μεινω εγκυος, τωρα κλαιω με το παραμικρο.Ομως ποιος μπορει να συγκρατηθει μπροστα σε αυτο το θαυμα της ζωης...

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


  • Απαντήσεις

    • Φρικτές μέρες η πιο μαγική περίοδος του χρόνου έγινε η πιο λυπηρή! Σκεφτόμασταν πως θα το ανακοινώσουμε στα οικογενειακά τραπέζια και πήραμε εναν αδειο σάκο! Δεν το αντέχω, αληθεια!!! Ρωτησα και την γυναικολόγο μου και τον εξωσωματικό και μου ειπαν σταματάμε την προγεστερόνη και αναμένουμε περίοδο, λιγο πιο βαριά..ρώτησα για αποξεση και μου είπανε οχι ειναι νωρις!! Ναι κοριτσι μου πηγαμε 5+3 και είδαμε σάκο και μεσα ενα σπορακι και μετα πηγαμε χθες 6+9 και ο σακος μεγάλωσε και ήταν αδειος σοοκ για όλους μας!! Δεν ήξερε τι να μου πει η γιατρος, με τον εξωσωματικο έχουμε ραντεβου με την νεα χρονια ! Δεν ξερω τα έχουμε ψάξει ολα αιματολογικα και ανοσολογικα τα ειχαμε καλύψει ολα με αντιπικτικές με κορτιζονη.. δεν ξερω τι αλλο πρέπει να κανουμε αλήθεια! Διαβασα μεχρι  οτι και τα αποτελέσματα του προεμφυτευτικου μπορει να ειναι λανθασμένα,ή να ειχε μωσαικισμο το έμβρυο ή μεταλαξεις που δεν φαίνονται στο προεμφυτευτικο δεν ξερω τι να πω.. τα εχω χαμένα...
    • 3 στα 3 κοριτσια μου. Παμε ολες μαζι το νεο ετος. Εγω εχω να πω ευτυχώς που δεν το είδα κι έμεινα με την απορία. Βασικα για 7η εβδομάδα έπρεπε να δωσει έστω φαρμακα να βοηθήσει τη μητρα να καθαρίσει. Μην την αφήσουν ετσι με πιθανά υπολείμματα. Εγω αυτο σκεφτομαι. Ρωτα αν θες μια τη γιατρο σου.
    • Νοεμβριος και Δεκεμβριος τα κοριτσια  αποτυχαμε παταγωδως με τις εγκυμοσυνες μας...  Αμην μακαρι το 2026 να ειναι πολυ πιο τυχερο και το ονειρο μας να ερθει για να μεινει... Υπομονη, κουραγιο και δυναμη κοριτσια κοριτσια!!! Πρεπει να το πιστεψουμε οσο δυσκολο κ αν μοιαζει..🙏🙏🙏
    • @flowerv Δεν το πιστευω ρε κοριτσι μου...Και εσυ με το ελεγμενο εμβρυο;;; Τι κατραπακια ηταν αυτη 3 στα 3 φαγαμε τα μουτρα μας... και αντε εμεις πιθανολογουμε μη υγιη εμβρυα ( αναμενω καρυοτυπο) αλλα εσυ γιατι;; Δεν γινεται να μην εχουν απαντηση κατι εγινε κατι εφταιξε κ εδω θελει ψαξιμο.. αν κ λες κ σε αιματολογο πηγες κ ειχαν κ διαφορετικες γνωμες με τον γυναικολογο κ εσυ στην μεση;; εμενα ο γιατρος μου μου ειπε αν ειναι υγιες το εμβρυο θελει πολυ ψαξιμο μετα σε εσενα. Γνωριζω κοπελα που εχανε εμβρυα γιατι το ανοσοποιητικο της τα επιτιθοταν. Μετα επινε χαπια να κραταει χαμηλα το ανοσοποιητικο της. Θελω να πω πως ειναι πολλα που μπορει να φταιξουν κ θελουν ψαξιμο.  Άλλα δεν καταλαβα στον πρωτο υπερηχο ειδατε σπορακι κ στον 2ο κενο;; πως γινεται αυτο; εμεις τελος 8ης το βλεπαμε ειχε μεγαλωσει κιολας σαν φασολακι αλλα δεν ειχε καρδιακη λειτουργεια. Ειναι μεγαλος ο πονος η απογοητευση τα ονειρα που κοπηκαν ξαφνικα σε νιωθω απολυτα κ καταβαινω τα γιατι σου που θελουν απαντηση εφοσον βαλατε γερο εμβρυο.. Χρονο θελει οτι κ να σου πουμε.. Ολοι νομιζουν πως ειμαι καλα πως το ξεπερασα αλλα δεν ξεχνιεται ετσι ευκολα δεν εχει υπαρξει ακομη μερα που δεν θα κλαψω στην σκεψη αυτη. Παρε το χρονο σου κ ζητα απαντησεις κ ψαξιμο.  Επισης προσεξε μιας κ σε αφησε με φυσικη αποβολη θα πρεπει να καθαρισεις καλα. Περιεργο 7η εβδαδα που δεν σου ειπε για αποξεση. Βεβαια κ εμενα μου ειπε μπορουμε να το αφησουμε να φυγει μονο αλλα θελαμε καρυοτυπο εσυ δεν εχεις να ελεγξεις κατι απλως να καθαρισει η μητρα αυτο χρειαζεται.
    • Ααα εσύ τελείως ανάποδα από εμένα εγώ και στα δύο κορίτσια χάλια με εμετούς μου μύριζαν πολυ τα φαγητά ειδικά στην μεγάλη το πρώτο τρίμηνο κρέας δεν μπόρεσα να φάω  τώρα λίγες καούρες είχα άντε να έκανα 2-3 φορές εμετό που είχα χάλια στομάχι   αλλά μετά που μπήκα στο δεύτερο τρίμηνο  πέρασαν και οι καούρες.. αλλά θέλω να σιγουρέψω και το φύλο δεν ξέρω αν είναι αγόρι ακόμα.. 
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...