Πιθανες επιπλοκες εγκυου

[manoyla]

Πιθανές επιπλοκές

Η εγκυμοσύνη, παρόλο που είναι μια απόλυτα φυσιολογική κατάσταση, μπορεί να προκαλέσει ορισμένες επιπλοκές, οι οποίες όχι μόνο δεν είναι συχνές, αλλά αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά από την επιστήμη. Δεν υπάρχει, λοιπόν, κανένας λόγος να ανησυχείτε. Ο γιατρός που σας παρακολουθεί θα φροντίσει να φέρετε στον κόσμο ένα γερό παιδί, που θα είναι η χαρά της ζωής σας. Ωστόσο, επειδή η ενημέρωση ποτέ δεν βλάπτει, σας αναφέρουμε μερικά από τα συνηθισμένα προβλήματα της εγκυμοσύνης. Άλλωστε, αναγνωρίζοντας ένα «ύποπτο» σύμπτωμα, ο γιατρός σας θα ενημερωθεί εγκαίρως και θα σας συστήσει, αν χρειάζεται, την κατάλληλη αγωγή χωρίς χάσιμο χρόνου.

Αποβολή

Πρόκειται για τη διακοπή της κύησης πριν από την εικοστή τέταρτη εβδομάδα. Πρώιμη είναι εκείνη η οποία συμβαίνει πριν από τη δωδέκατη εβδομάδα και όψιμη εκείνη η οποία συμβαίνει στο διάστημα από τη δωδέκατη έως την εικοστή τέταρτη εβδομάδα. Το 12% των κυήσεων καταλήγουν σε αποβολή, από τις οποίες το 75% συμβαίνει πριν από την όγδοη εβδομάδα. Πολλές αποβολές συμβαίνουν όταν δεν έχει ακόμη διαγνωστεί η εγκυμοσύνη. Το 80% των αποβολών οφείλονται σε κακή εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου ή σε ανωμαλίες της δομής των χρωμοσωμάτων -είναι ένας τρόπος της φύσης να αναπαράγει υγιή άτομα. Άλλες αιτίες οι οποίες προκαλούν τις αποβολές μπορεί να είναι ένα ανατομικό ελάττωμα της μήτρας ή κάποια ορμονική ανισορροπία στη μητέρα. Τα συμπτώματα της αποβολής είναι συνήθως αιμορραγία και πόνος. Το φαινόμενο τριών ή περισσότερων διαδοχικών αποβολών ονομάζεται καθ' έξιν αποβολή.

Παλίνδρομη κύηση

Δεν πρόκειται για αποβολή. Διακόπτεται όμως η εξέλιξη της εγκυμοσύνης για κάποιο λόγο, όπως για παράδειγμα, φλεγμονή, χρωμοσωμική ή άλλη ανωμαλία του εμβρύου, του οποίου παύει η καρδιακή λειτουργία. Το νεκρό κύημα μπορεί να παραμείνει στη μήτρα πολλές ημέρες και να το ανακαλύψει ο γιατρός τυχαία από τον τακτικό έλεγχο ρουτίνας. Τα μόνα συμπτώματα που έχει ίσως η γυναίκα είναι ότι σταματάνε οι ναυτίες, ενώ το στήθος της μαλακώνει και πέφτει.

Αποκόλληση του πλακούντα

Η επαπειλούμενη αποβολή στα αρχικά στάδια της κύησης οφείλεται σε αποκόλληση του πλακούντα, ο οποίος δεν έχει ίσως προσκολληθεί καλά ή στο καλύτερο σημείο της μήτρας. Τα συμπτώματα είναι πονάκια στην κοιλιά και λίγο αίμα, αντιμετωπίζονται όμως αν η έγκυος μείνει στο κρεβάτι για όσες ημέρες χρειαστεί. Στο διάστημα της σύντομης κρεβατοθεραπείας της πρέπει να αποφύγει τις σεξουαλικές επαφές. Όταν σταματήσει το αίμα και το υπερηχογράφημα δείξει ότι ο πλακούντας έχει προσκολληθεί κανονικά στο τοίχωμα της μήτρας, τότε η έγκυος σηκώνεται και συνεχίζει κανονικά τις δραστηριότητές της.

Εξωμήτριος κύηση

Συμβαίνει όταν το γονιμοποιημένο ωάριο εμφυτεύεται εκτός της κοιλότητας της μήτρας. Στο 90% των περιπτώσεων η εμφύτευση γίνεται στη σάλπιγγα. Στην αρχή η εγκυμοσύνη δεν διαφέρει από μια φυσιολογική κύηση, αν και συχνά η γυναίκα πονά και έχει αιμορραγία. Η διάγνωση γίνεται χάρη στη μέτρηση της Β χοριακής και στο υπερηχογράφημα. Η αντιμετώπιση είναι η χειρουργική ή λαπαροσκοπική αφαίρεση της σάλπιγγας. Ωστόσο, κάθε μελλοντική εγκυμοσύνη μπορεί να συνεχιστεί φυσιολογικά.

Πρόωρη ρήξη υμένων και πρόωρος τοκετός

Αυτόματη ρήξη των υμένων, δηλαδή του αμνιακού σάκου (σπάσιμο νερών) μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε στιγμή στη διάρκεια της κύησης. Το αμνιακό υγρό είναι δυνατόν να τρέχει συνεχώς από τον κόλπο ή να εμφανίζεται σε σταγόνες ή η ροή του να είναι διακοπτόμενη. Η πρόωρη ρήξη υμένων είναι σοβαρή κατάσταση στην εγκυμοσύνη και μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρο τοκετό ή σε ενδομήτρια φλεγμονή. Πρόωρος θεωρείται ο τοκετός, ο οποίος συμβαίνει πριν από την 37η εβδομάδα και καταλήγει στη γέννηση ενός παιδιού, το οποίο ζυγίζει λιγότερο από 2.500 γραμμάρια. Σε πολλές περιπτώσεις η αιτία της πρόωρης ρήξης των υμένων είναι άγνωστη. Σημαντικοί παράγοντες που προκαλούν το πρόωρο σπάσιμο των νερών θεωρούνται οι φλεγμονές του κόλπου και του τραχήλου. Είναι όμως εντελώς αβάσιμη η άποψη ότι η κίνηση και η εργασία -όποια κι αν είναι- μπορεί να οδηγήσει στην πρόωρη ρήξη των υμένων. Εξαιρετική σημασία έχει η εβδομάδα της κύησης κατά την οποία θα σπάσουν τα νερά. Όσο πιο προχωρημένη είναι η εγκυμοσύνη, τόσο μικρότερος είναι ο κίνδυνος για την εμφάνιση ανωριμότητας των πνευμόνων του μωρού (παρόλο που το έμβρυο είναι βιώσιμο μετά την εικοστή έβδομη εβδομάδα).

Αναιμία της κύησης

Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης υπάρχει φυσιολογικά μία πρόσκαιρη πτώση του αιματοκρίτη μέχρι πέντε ή έξι μονάδες (φυσιολογική αναιμία της κύησης), η οποία παρατηρείται μεταξύ της εικοστής δεύτερης και τριακοστής δεύτερης εβδομάδας. Πολύ συχνά όμως η φυσιολογική αυτή αναιμία δημιουργεί άγχος στην έγκυο, αν κάνει το λάθος να συγκρίνει τις τιμές του αιματοκρίτη της με εκείνες μιας γυναίκας, η οποία δεν περιμένει παιδί. Ωστόσο, όταν υπάρχει πραγματική αναιμία, ο αιματοκρίτης είναι κάτω από 33% ή η αιμοσφαιρίνη είναι κάτω από 11 γραμμάρια. Τις περισσότερες φορές για την αναιμία ευθύνεται η έλλειψη σιδήρου. Μια άλλη μορφή αναιμίας οφείλεται στην έλλειψη φολικού οξέος ή βιταμίνης Β12. Άλλοι τύποι αναιμίας είναι η αιμοσφαιρινοπάθεια, η μεσογειακή και η δρεπανοκυτταρική αναιμία. Τα συμπτώματα της ασθένειας μπορεί να είναι ακαθόριστα. Συνήθως η γυναίκα αισθάνεται κόπωση, ταχυκαρδία, δύσπνοια, τάση για λιποθυμία, ανορεξία και αϋπνία. Η θεραπεία γίνεται ανάλογα με τον τύπο της αναιμίας στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Σακχαρώδης διαβήτης και κύηση

Ο διαβήτης μπορεί να προϋπάρχει ή να εμφανίζεται πρώτη φορά στην εγκυμοσύνη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κύηση επιφέρει αλλαγές στο μεταβολισμό των υδατανθράκων, των λιπών και των πρωτεϊνών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την επιβάρυνση προϋπάρχοντος διαβήτη ή την ενεργοποίηση λανθάνοντος. Παλαιότερα, όταν ακόμα δεν είχε ανακαλυφθεί η ινσουλίνη, οι διαβητικές γυναίκες είχαν δύσκολη σύλληψη και πολλές αποβολές, ενώ η μητρική και περιγεννητική θνησιμότητα ήταν μεγάλη. Σήμερα, μια διαβητική έγκυος, η οποία έχει σωστή παρακολούθηση, δεν κινδυνεύει και φτάνει αισίως στον τοκετό. Στο 90% των εγκύων με διαβήτη υπάρχει παθολογική καμπύλη ανοχής γλυκόζης (καμπύλη σακχάρου), ενώ τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους είναι φυσιολογικά. Η δοκιμασία ανοχής γλυκόζης πρέπει να γίνεται μεταξύ της εικοστής όγδοης και τριακοστής εβδομάδας. Για να γίνεται σωστά η θεραπεία και να αποφεύγονται οι επιπλοκές, καθοριστικό ρόλο παίζει η συνεργασία του μαιευτήρα με γιατρό διαβητολόγο.

Τοξιναιμία

Η τοξιναιμία της κύησης ή σύνδρομο προεκλαμψίας-εκλαμψίας προσβάλλει κυρίως γυναίκες πρωτοτόκους (που πρόκειται να γεννήσουν για πρώτη φορά) και εμφανίζεται πιο συχνά μετά το δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Η αιτία που την προκαλεί δεν έχει ακόμα διευκρινιστεί. Τα τρία κλασικά χαρακτηριστικά της είναι:

Α. Αύξηση της αρτηριακής πίεσης

Β. Οιδήματα

Γ. Λεύκωμα στα ούρα

Όταν η τιμή της αρτηριακής πίεσης σε μια μέλλουσα μητέρα είναι ίση ή μεγαλύτερη από 140/90, επιβάλλεται η στενή παρακολούθησή της, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος απότομης αύξησης της πίεσης, με αποτέλεσμα την πλήρη εκδήλωση της εκλαμψίας με σπασμούς. Τα τελευταία χρόνια όμως η σωστή παρακολούθηση και η έγκαιρη διάγνωση έχουν μειώσει τους κινδύνους και τις επιπλοκές.

Τα σημάδια που προειδοποιούν

Τα προβλήματα που μπορεί να παρουσιαστούν στη διάρκεια της εγκυμοσύνης γίνονται συνήθως αντιληπτά από το γιατρό, ο οποίος έχει αναλάβει τη συστηματική παρακολούθησή σας. Ωστόσο, κάποιο από αυτά μπορεί να εμφανιστεί στο διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στις επισκέψεις σας στο γυναικολόγο. Άλλωστε, αν μια επιπλοκή προκύψει ξαφνικά, θα έχετε ορισμένα προειδοποιητικά συμπτώματα, τα οποία πρέπει να μάθετε να αναγνωρίζετε. Δεν αποκλείεται να μην κρύβουν κάποιον κίνδυνο και να σας αναστατώσουν άδικα. Είναι όμως πιθανόν, αν δεν τα αγνοήσετε, να σας βοηθήσουν να προλάβετε μια δυσάρεστη κατάσταση. Τα σημάδια που πρέπει να σας οδηγήσουν αμέσως στο γιατρό είναι τα εξής:

Αιμορραγία από τον κόλπο -έστω και μικρή- και πονάκια στο κάτω μέρος της κοιλιάς. Όταν βλέπετε αίμα και έχετε πονάκια, να ενημερώνετε οπωσδήποτε το γυναικολόγο σας. Στην αρχή της εγκυμοσύνης ενδέχεται να σας προειδοποιούν για εξωμήτριο κύηση ή για επαπειλούμενη αποβολή, την οποία μπορείτε να αποφύγετε με την κατάλληλη αγωγή. Στο τέλος της εγκυμοσύνης είναι δυνατόν να σας κρούουν τον κώδωνα για το ενδεχόμενο πρόωρου τοκετού ή να σημαίνουν ότι ο πλακούντας βρίσκεται χαμηλά στη μήτρα φράζοντας τον τράχηλο (πρόδρομος πλακούντας).

Υπερβολικό ή ξαφνικό βάρος, οιδήματα, πονοκέφαλος. Μπορεί να είναι συμπτώματα τοξιναιμίας.

Εύκολη κόπωση, τάση για λιποθυμία, δύσπνοια, ταχυκαρδία, ανορεξία, αϋπνία. Είναι πιθανό να έχετε αναιμία.

Πυρετός με ή χωρίς άλλο σύμπτωμα. Αποτελεί ίσως σύμπτωμα κάποιας λοίμωξης.

Συχνουρία με τσούξιμο, πόνο στο κάτω μέρος της κοιλιάς και πιθανόν πυρετός. Πρόκειται μάλλον για μόλυνση του ουροποιητικού συστήματος.

Μείωση των κινήσεων του εμβρύου. Μπορεί να σημαίνει ότι κάτι συμβαίνει στο παιδί.