Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Κορίτσια γεια σας και από μένα,

Αφού έχουν περάσει δύο βδομάδες, και έχουμε κάπως βρει τους ρυθμούς μας, είπα και εγώ να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου εμπειρία. Μου φαίνεται σαν χθες που κάναμε τις ατέλειωτες συζητήσεις για την καισαρική και την επισκληρίδιο, και εμένα έτρεμαν τα πόδια μου μόνο και μόνο στη σκέψη του χειρουργείου :)Όλα πέρασαν όσο καλύτερα γινόταν και τώρα είμαστε σπίτι με το κοριτσάκι μας.

Για να πάρω τα πράγματα από την αρχή και να μην σας κουράσω, ξημερώματα Δευτέρας, στις 6/4, και αφού δεν έκλεισα μάτι όλο το βράδυ, ξεκινήσαμε για το μαιευτήριο. Με υποδέκτηκαν οι νοσοκόμες που με γνώριζαν από προηγούμενη γυναικολογική επέμβαση που είχα κάνει, και με οδήγησαν στο δωμάτιο μου για να με ετοιμάσουν (κλίσμα, ορός, τοκογράφος, πιεσόμετρα και θερμόμετρα). Στις 7:20 μπήκα στο χειρουργείο για να ξεκινήσει η διαδικασία χορήγησης της επισκληρίδιου αναισθησίας(πήγα καλά διαβασμένη και από το φόβο μου μήπως δεν με πιάσει η επισκληρίδιος και έχανα το θέαμα, ζήτησα να μου κάνουν μαζί και ραχιαία αναισθησία). Δεν ένοιωσα ούτε ρίγος ούτε τίποτα. Στις 8:00 ήρθε ο γιατρός μου μαζί με τον άντρα μου (βλέπετε ούτε αυτός ήθελε να χάσει το θέαμα, και έτσι έφερε μαζί του και την κάμερα)! Στις 8:14 άκουσα τα νερά να σπάνε και αμέσως μετά το κλάμα του μωρού μου! Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι το πλασματάκι εκεκείνο βρισκόταν 9 μήνες στην κοιλιά μου. Έκανε η παιδίατρος τις απαραίτητες εξετάσεις και μετά μου τη βάλανε στο στήθος μου. Δεν μπορούσαν να την αγλκαλιάσω αφού ήμουνα δεμένη χειροπόδαρα στο χειρουργικό τραπέζι, έτσι της έδωσα 3 φιλιά στο κεφαλάκι της προσπαθόντας να κρατήσω τα δάκρυά μου. Η διαδικασία του ραψίματος ήταν κάπως άχαρη. Δεν πόναγα αλλά ένοιωθα πιέσεις και δυσφορία. Σε 25 λεπτά πό τη γέννηση της κορούλας μου είχαν όλα τελειώσει και αποτελούσαν παρελθόν. Ανάρρωσα πολύ γρήγορα, που ακόμα και οι νοσοκόμες έκαναν το σταυρό του. "Είχα το καλύτερο κίνητρο" έλεγαν. Βγήκα από το μαιευτήριο στις τρεις μέρες και από τότε έχω το μωράκι μου σαν "fulltime job"! Δεν πολυκοιμόμαστε τα βράδια, κουτουλάμε τοίχους τα πρωινά αλλά βλέποντας τη χαρά στα μάτια του άντρα μου, και υπολογίζοντας όλες τις δυσκολίες μέχρι να αποκτήσουμε το μωράκι μας, δεν μπορώ παρά να πώ ένα "Δόξα τω Θεώ" και χαλάλι η ταλαιπωρία.

Σας ευχαριστώ όλες για τη συντροφιά που μου κρατήσατε καθυσηχάζοντας τους φόβους και τις ανασφάλιές μου.

Αααα μην ξεχάσω. Να και η φωτογραφία μας

post-3740-13873934689779_thumb.jpg

Δημοσίευση

ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ !!!! ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ Η ΚΟΡΟΥΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΓΕΜΑΤΟΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΧΑΡΕΣ!!!! ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΟΤΥΧΗ, ΓΕΡΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ

ΑΥΤΗ Η ΛΑΜΨΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΠΟΝΟ ΠΙΣΤΕΥΩ.

ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΣΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ !!!!

Δημοσίευση

να σου ζήσει και να είναι γερή η ζουζουνίτσα σου!!!

πραγματικά πανέμορφο μωράκι,φτου φτου!!!!

καλή λοχεία σου εύχομαι και να είστε πάντα ευτυχισμένοι!!!!

κάτι τέτοιες στιγμές συνειδητοποιούμε όλοι πόσο αξίζει η αναμονή και η ταλαιπωρία...

και πάλι να σου ζήσει!!!!

φιλάκια πολλά!!!!

Δημοσίευση

Τι όμορφο μωράκι είναι αυτο καλέ!!! Πάνεμορφο ειλικρινά!!! Να σας ζήσει , να είναι πάντα γερή και ευτυχισμένή.

Αντε να πέρνουμε σειρά σιγά σιγά κι άλλες κοπελίτσες απο το mammyland!!

Filakia kai pali na sas zhsei :kiss:

Δημοσίευση

ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ!!!! ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΓΕΡΟΙ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ.:woohoo: ΣΟΥ ΔΕΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ? ΓΙΑΤΙ? ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΟ? ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΙΔΕΣ Ε? ΕΙΧΕΣ ΣΕΝΤΟΝΙ. ΣΕ ΖΑΛΙΣΑ ΑΛΛΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΟΝ ΤΟΚΕΤΟ ΚΑΙ ΧΕ...ΜΑΙ ΠΑΝΩ ΜΟΥ ΑΠ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΜΟΥ!!

Δημοσίευση

Ευχασριστώ πολύ για τις ευχές σας.

Σου δένουν τα χέρια γιατί σου βάζουν ορρό και πιεσόμετρο. Δεν βλέπεις τίποτα αλλά ακούς τα πάντα. Και εγώ χ...... επάνω μου, μέχρι που μπήκα στο Youtube και είδα live καισαρικές. Δεν είναι και τόσο τρομακτικό. Ήθελα να ξέρω τα πάντα!!! Εκέινη την ώρα ενώ είσαι ξύπνια σε έχουνε σε καταστολή και ’ετσι μειώνεται το άγχος. Το μωράκι βγαίνει τόσο γρήγορα που από εκει και πέρα η χαρά είανια απερίγραπτη για να σκεφτεις κάτι άλλο. όλα τελειώνουν το πολύ σε 45 λεπτά. Μην αγχώνεσαι. Όλα θα πάνε καλά

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...