αυτή τη φορά θέλω να τα καταφέρουμε.....

[nelli]

γεια σε όλους.

Ειμαι η μαμά της μυρτώς που σήμερα είναι τριών παρά μερικών ημερών και μαμά της μικρής μας μπουκίτσας, μόλις 19 ημερών. Στη Μυρτώ θα έλεγα εκ των υστέρων οτι δεν ήμουνα σωστά προετοιμασμένη ως προς το θηλασμό. Δεν είχα την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται και άρα ήμουν ευάλωτη σε σχόλια όπως χορταίνει? έχεις αρκετό γάλα? Παρ΄όλα αυτά θήλασα το λουλουδάκι μου ως τον όγδοο μήνα και μάλιστα από τον τρίτο τέταρτο και μετά σχεδόν αποκλειστικά ενώ το πρώτο διάστημα η διατροφή της ήταν μεικτή. Δηλαδή περνούσε πρώτα από το στήθος μου και μετά σε κάποια γεύματα της έδινα και συμπλήρωμα.

Αυτή τη φορά ξεκίνησα με άλλη ψυχολογία πιο σίγουρη και αποφασισμένη να τα καταφέρω. Βέβαια βγήκαμε από το μαιευτήριο με λίγο ίκτερο. Στα φυσιολογικά επίπεδα αλλά για να σιγουρευτούμε χρειάστηκε να κάνουμε άλλη μια μέτρηση. Αυτό το διάστημα ο παιδίατρος μου συνέστησε συμπλήρωμα μιας και θα βοηθούσε το να πάρει το μωρό περισσότερα υγρά.

Η δέυτερη μέτρηση ήταν καλή οπότε αποφάσισα οτι τέρμα το συμπλήρωμα και ώρα για αποκλειστικό θηλασμό. Όμως το μωρό μου θα πρέπει νά έπαθε μια μικρή σύγχυση και έτσι για μια δυο μέρες ταλαιπωρηθήκαμε και οι δυο. Οι θηλές μου ήταν ήδη τραυματισμένες και αν και καλύτερα σήμερα πραγματικά μου έρχεται να κλαίω από τον πόνο κάθε φορά που τη θηλάζω. Το άντεχα όμως γιατί έβλεπα αποτέλεσμα. Δηλαδή άκουγα το μωρό να καταπίνει και μετά έδειχνε χορτασμένο.Υπέθεσα λοιπόν οτι άρχισε να ρυθμίζεται η παραγωγή μου. Χθες όμως ξανά ρουφαγε με εκνευρισμό και δεν άκουγα να καταπίνει και έτσι το βράδυ της ξαναέδωσα συμπλήρωμα. Είναι γεγονος οτι είναι τόσος ο πόνος μου όσο το μώρό θηλάζει που είμαι χιλιοσφιγμένη και νιώθω οτι είναι ένα μαρτύριο αυτό που περνάω καθώς τρώει για 20- 30 λεπτά από το κάθε στήθος.Δηλαδή μια ώρα περιπου κάθε φορά.Συναισθήματα που σίγουρα μεταβιβάζω και στη μπουκίτσα μας. Μάλλον κάτι δεν κάνω σωστά και προσπαθώ να βρω τι φταίει. Νιώθω ηττημένη και απογοητευμένη. Και αν και αναγνωρίζω οτι είμαι υπερβολική και οτι ακόμα είναι πολύ νωρίς και τίποτα δεν έχει χαθεί το άγχος μου κάνει τα πράγματα όλο και δυσκολότερα.

Είμαι σίγουρη πως θα βοηθηθώ διαβάζοντας το βιβλίο για το θηλασμό που προτείνουν κάποια μέλη αλλά και επικοινωνώντας με άλλες μαμάδες που προβληματίζονται ή έχουν εμπειρία ή έχουν περισσότερη πίστη και λιγότερο άγχος.

Συγχωρέστε με για την πολυλογία μου...δε διάβασα άλλο τόσο μεγάλο μύνημα είναι η αλήθεια.......

[AthinaK]

Αφού έφτασες ώς εδώ δεν αξίζει να τα παρατήσεις!

Στη δικιά σου ιστορία πρόσθεσε και 4 μαστίτιδες, πυρετό και άπειρα φάρμακα. Έτσι πέρασα εγώ τους 2 πρώτους μήνες της δεύτερης κόρης μου.

Για τις πληγές μπορείς να βάζεις λίγο μητρικό γάλα μετά τον θηλασμό και να τις αφήνεις να στεγνώσουν. Μετά βάλε λίγη λανολίνη. Θα βοηθήσει να κλείσουν οι πληγές και να γίνει το δέρμα πιο ελαστικό. Τα κοχύλια βοηθούν στο να μην ακουμπάνε οι πληγές στα επιθέματα και πονάς. Εγώ αντί για συμπλήρωμα έβγαζα το δικό μου γάλα και της το έδινα όταν πονούσα πολύ. Μέχρι που έπαθε σύγχιση θηλών και το έκοψα.

Τα πράγματα έφτιαξαν όταν πέταξα τις θηλές σιλικόνης γιατί το παιδί δεν έπιανε σωστά το στήθος και μου μειώθηκε το γάλα.

Μη το βάλεις κάτω. Θα έρθει η μέρα που δεν θα πονάς. Και εγώ νόμιζα πως ήξερα τι με περίμενε με τον δεύτερο θηλασμό και ήρθαν τα πάνω κάτω. Αλλά το πάλεψα και ακόμα το παλεύω. Πίνω πολλά υγρά, σούπες, τσάι, μπυρα μη αλκοολούχα και τρώω βρώμη. Έτσι η παραγωγή είναι ικανοποιητική και η μικρή μεγαλώνει.

[Argi]

Να σου ζήσει η Μυρτώ και η μπουκίτσα σου...

Εγώ στον γιο μου, Λουκά, -πρώτο παιδί- τα κατάφερα τέλεια με τον θηλασμό δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα. Σε αυτό με βοήθησε τις πρώτες μέρες η μαία μου.

Έχοντας λοιπόν εμπειρία από την πρώτη φορά θεώρησα ότι και στο 2ο παιδί θα τα κατάφερνα εξίσου! Όταν ήρθε το μπουμπουκάκι μου - Ρεβέκκα Ανδρονίκη - την έβαλα στο στήθος αλλά αυτή μου έκανε κόλπα και δεν θήλαζε σωστά με αποτέλεσμα να πληγωθούν οι θηλές μου και να πονούν. Έβαλα μητρικό γάλα και κάθε φορά που θήλαζε στην αρχή μου πονούσε αλλά μετά όλα καλά. έτσι με τον συχνό θηλασμό έφτιαξαν και οι θηλές μου! Τώρα είμαστε αισίως 6,5 μηνών και συνεχίζουμε, έχουμε γίνει αυτοκόλλητες! :silly: και οι άνδρες της οικογένειας δυσανασχετούν!!:woohoo: :woohoo: :laugh:

Συνέχισε, απλά χρειάζεται υπομονή, επιμονή και υποστήριξη από την οικογένεια.

Εύχομαι όλα να σου πάνε καλά.