Μωράκια Μαρτίου 2026

[το χοντρό μπιζέλι]

Γεια σας κορίτσια! Καιρό έχω να στείλω, βλέπω εδώ συζητήσεις για μετακομίσεις κλπ! Απελπισία η κατάσταση με τα σπίτια, έχετε απόλυτο δίκιο. Εμείς μένουμε σε ένα πολύ μικρό σπίτι (κανονικά δηλ. είναι απλά για ένα ζευγάρι και πολύ λέω), ιδιόκτητο, και υπολογίζουμε όταν με το καλό τελειώσω το διδακτορικό μου σε κάνα χρόνο να κάνουμε ανακαίνιση στο πατρικό μου που είναι από πάνω, για να μπορέσουμε να ζήσουμε πιο ανθρώπινα. Βασικά εδώ και πάρα πολύ καιρό πιέζομαι ήδη με τον χώρο εδώ, αλλά δεν έχω το κουράγιο να ανοίξω σε αυτή τη φάση μέτωπο ανακαίνισης, ενώ τρέχουν τόσα. Οπότε κάνω υπομονή... Απώτερο όνειρο είναι να φύγουμε από την Αθήνα και να πάμε στο νησί μας. Αλλά ρε κορίτσια, χωρίς τη σιγουριά της δουλειάς πού να κάνεις τέτοιο βήμα;! Θα δείξει!

Εγώ έκανα όλες τις εξετάσεις, και την καμπύλη. Εννοείται βγήκε τσιμπημένη, αλλά επειδή μετριέμαι 4 φορές την ημέρα έτσι κι αλλιώς και είμαι υπό έλεγχο σε γενικές γραμμές, δεν ανησύχησα. Θα τα στείλω τα αποτελέσματα και στον ενδοκρινολόγο και βλέπουμε. Χθες κάναμε και τον καθιερωμένο υπέρηχο. Όλα καλά, η ζουζούνα κοντεύει το κιλό, η ανάπτυξή της είναι μια χαρά. Απλά ο τράχηλ΄ός μου μειώθηκε (αν το λέω και σωστά). Ενώ στη Β Επιπέδου ήταν 36 χιλιοστά, τώρα είναι 31. Και μάλλον (τι μάλλον; σίγουρα!) είναι επειδή σηκώνω τον μικρό μας (πέρα δηλ. από τα βασικά για άλλαγμα, κρεβάτι, καρότσι κλπ.κλπ., κάνουμε και διάφορα παιχνίδια, χορούς αγκαλιά). Και όλα αυτά θα πρέπει να τα κόψω μαχαίρι, αν γίνεται. Να περάσει και ο 7ος που είναι πιο επικίνδυνα τα πράγματα. Τώρα πώς θα το πετύχω αυτό δεν ξέρω. Γιατί κάποια πράγματα εκ των πραγμάτων πρέπει να τα κάνω εγώ, αφού λείπει ο άντρας μου τη μισή μέρα και πολλά περνούν από εμένα. Και δεν θέλω να έχω και τη μαμά μου απίκο συνέχεια. Εκείνη το θέλει. Εγώ όμως δεν θέλω. 
 

[Pixies]

στις πριν 12 ώρες, ο/η το χοντρό μπιζέλι είπε:

Γεια σας κορίτσια! Καιρό έχω να στείλω, βλέπω εδώ συζητήσεις για μετακομίσεις κλπ! Απελπισία η κατάσταση με τα σπίτια, έχετε απόλυτο δίκιο. Εμείς μένουμε σε ένα πολύ μικρό σπίτι (κανονικά δηλ. είναι απλά για ένα ζευγάρι και πολύ λέω), ιδιόκτητο, και υπολογίζουμε όταν με το καλό τελειώσω το διδακτορικό μου σε κάνα χρόνο να κάνουμε ανακαίνιση στο πατρικό μου που είναι από πάνω, για να μπορέσουμε να ζήσουμε πιο ανθρώπινα. Βασικά εδώ και πάρα πολύ καιρό πιέζομαι ήδη με τον χώρο εδώ, αλλά δεν έχω το κουράγιο να ανοίξω σε αυτή τη φάση μέτωπο ανακαίνισης, ενώ τρέχουν τόσα. Οπότε κάνω υπομονή... Απώτερο όνειρο είναι να φύγουμε από την Αθήνα και να πάμε στο νησί μας. Αλλά ρε κορίτσια, χωρίς τη σιγουριά της δουλειάς πού να κάνεις τέτοιο βήμα;! Θα δείξει!

Εγώ έκανα όλες τις εξετάσεις, και την καμπύλη. Εννοείται βγήκε τσιμπημένη, αλλά επειδή μετριέμαι 4 φορές την ημέρα έτσι κι αλλιώς και είμαι υπό έλεγχο σε γενικές γραμμές, δεν ανησύχησα. Θα τα στείλω τα αποτελέσματα και στον ενδοκρινολόγο και βλέπουμε. Χθες κάναμε και τον καθιερωμένο υπέρηχο. Όλα καλά, η ζουζούνα κοντεύει το κιλό, η ανάπτυξή της είναι μια χαρά. Απλά ο τράχηλ΄ός μου μειώθηκε (αν το λέω και σωστά). Ενώ στη Β Επιπέδου ήταν 36 χιλιοστά, τώρα είναι 31. Και μάλλον (τι μάλλον; σίγουρα!) είναι επειδή σηκώνω τον μικρό μας (πέρα δηλ. από τα βασικά για άλλαγμα, κρεβάτι, καρότσι κλπ.κλπ., κάνουμε και διάφορα παιχνίδια, χορούς αγκαλιά). Και όλα αυτά θα πρέπει να τα κόψω μαχαίρι, αν γίνεται. Να περάσει και ο 7ος που είναι πιο επικίνδυνα τα πράγματα. Τώρα πώς θα το πετύχω αυτό δεν ξέρω. Γιατί κάποια πράγματα εκ των πραγμάτων πρέπει να τα κάνω εγώ, αφού λείπει ο άντρας μου τη μισή μέρα και πολλά περνούν από εμένα. Και δεν θέλω να έχω και τη μαμά μου απίκο συνέχεια. Εκείνη το θέλει. Εγώ όμως δεν θέλω. 
 

Εμείς μαζί πάμε🤣 και εμένα ο τράχηλος  μίκρυνε και μου σύστησε ξεκούραση και καμιά δραστηριότητα ,28 χιλιοστά τον μέτρησε. 
Ο μπέμπης μου όμως είναι μια χαρά. έφτασε ένα κιλό το κουκλί μου. 
Μου έγραψε και καμπύλη ζαχαρου θα πάω την Δευτέρα να την κάνω.