Φυσιολογικός τοκετός, ρήξη περινέου και αποκατάσταση

[Elenaki12]

Καλησπέρα κορίτσια.

Πριν 25 μέρες γέννησα φυσιολογικά ένα γλυκό πλάσμα 3,5 κιλά με φυσιολογικό τοκετό, με μια αρκετά όμορφη εμπειρία.. Ωστόσο είχα μια μικρή επιπλοκή και είχα ρήξη περινέου, δυστυχώς δεν ξέρω το βαθμό, το οποίο πρόκειται να το συζητήσω στις 40 μέρες που θα πάω στον γιατρό μου... Έκανα αρκετά ράμματα, τις πρώτες 3 μέρες είχα μικρή απώλεια κοπράνων όταν είχα αέρια , ενώ πλέον δεν έχω τέτοιο θέμα , παρά μόνο δυσκολεύομαι να συγκρατήσω τα αέρια μου ώρες ώρες. Προσπαθώ πολύ να τρώω σωστά και να μην κάνω δυσκοιλιότητα γιατί ακόμη φοβάμαι, ενώ παίρνω ανά μέρες duphalac όπως μου έδωσε την πρώτη βδομάδα ο γυναικολόγος μου, αν δεν έχω κάποια μέρα κένωση ή λιγο δυσκολευτώ...

Ωστόσο ακόμη τα ράμματα είναι εκεί, έχω ακόμη και τα λόχεια, που όσο να ναι το σερβιετάκι είναι αρκετά ενοχλητικό από μόνο του (ποτέ δεν το ανεχόμουν , όπως και τις σερβιέτες ) νιώθω σαν συγκαμμένη...

Με έχει αγχώσει λίγο πόσο καιρό θα έχω τα ράμματα, σε αυτή τη κατάσταση, δεν ξέρω αν είναι πάντα στο φυσιολογικό τοκετό έτσι ή αν σε εμένα λόγω της ρήξης έχει συμβεί αυτό... πείτε μου την εμπειρία σας! επίσης ξέρετε το λόγο που μπορεί να συνέβη αυτό σε εσάς; έκανα κάτι λάθος εγώ;;;

Πρέπει να προσέχω κάτι από εδώ και πέρα;; Τι γίνεται με τις ασκήσεις kegkel;; Οι επαφές μετά από όλα αυτό πως ήταν σε εσάς;;; Επόμενος τοκετός είναι εφικτός;; είμαι λίγο αγχωμένη για το μετά..

[barb2019]

Καλησπέρα και να σου ζήσει το μωράκι. Έχω κάνει 2 φυσιολογικους τοκετους και πράγματι τον πρώτο μήνα ήμουν λίγο άβολα....Ειχα τον πρωτο μήνα περιοδικά εντονους πόνους ιδιαίτερα όταν πήγαινα να κάτσω ή να σηκωθώ και εννοείται το αίσθημα του συγκαματος που περιγραφεις. Εάν και δεν είχα πάθει ρήξη περινεου αυτό που σου συνέβη μπορεί να προκληθεί όταν είναι μεγαλο το μωράκι (εμένα και τα 2 γεννήθηκαν περίπου 3 κιλά) ή σε πολυωρους τοκετους ή αντίθετα σε πολύ συντομους.  Εννοείται δεν φταις εσύ σε κάτι, θα μπορούσε ο γιατρός αναλογα την εικόνα που είχες κατά τον τοκετό να σε συμβουλεύει να κάνεις ελεγχομενες εξωθησεις ή να κανει αυτός μια μικρή τομή πλαγίως για να μειώσει την πίεση στην περιοχή....Όμως σημασία έχει ότι βλέπεις βελτίωση μέρα με την μέρα και σύντομα θα επανέλθεις. Μεγάλη σημασία να δωσεις στις ασκήσεις κεγκελ. Εγώ και τις 2 φορές τις έκανα ανελλιπώς τον πρώτο καιρό και δεν είχα κανένα θέμα με ακράτεια ούρων, κάτι που βασανίζει πολλές νέες μαμάδες, ουτε με θεματα χαλαρωσης. Μετά τις 40 ημέρες και εφόσον σε δει ο γιατρός σου μπορείς να έρθεις σε επαφή με τον σύζυγο, θα είναι λίγο διαφορετικά στην αρχη αλλά θα επανέλθετε σύντομα σε κανονικούς ρυθμούς και εννοεί εννοείται οτι δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς για το αν είναι εφικτός ο επόμενος τοκετός. Προσπαθησε να είσαι ήρεμη και να χαρείς το μωράκι σου!

 

[Zelda]

Έχεις δίκιο πως έχει σημασία ο βαθμός της ρήξης αλλά είναι πολύ νωρίς για απελπισία! Είναι τόσο δύσκολο να έχεις το νεογέννητο, την αϋπνία, τις αμφιβολίες, τις ορμόνες και από πάνω τα ράμματα, την ανάγκη για σχολαστική φροντίδα της περιοχής και το άγχος! Έχεις απόλυτο δίκιο να αισθάνεσαι πιεσμένη. Κ εγώ με φυσιολογικό γέννησα, χωρίς περινεοτομη, δεν έγινε ρήξη αλλά κάτι έγινε γιατί μου έκανε εσωτερικά δύο απορροφησιμα ράμματα "για να μην με τσούζει" οπότε υποθέτω κάποιος μικρός τραυματισμός. Από τον φυσιολογικό τοκετό είχα ακράτεια ούρων ένα μήνα περίπου. Ειδικά στην αρχή αν δεν πήγαινα να αδειάζω την κύστη κάθε λίγο και λιγάκι, αν γέμιζε πολύ έκανε ένα πλατς και γινομουν μούσκεμα χωρίς καν να το καταλαβαίνω. Ο γιατρός μου είχε πει να πηγαίνω να ουρω κάθε 3-4 ώρες ανεξάρτητα αν θέλω για να αδειάζει και όντως ήταν όλο και καλύτερα μέχρι που σταμάτησε τελείως το θέμα. Δυστυχώς αυτά είναι τα θέματα της μητρότητας που δε συζητούνται. Διάβασα μετά σε μελέτες ότι περίπου 30% των γυναικών μετά από φυσιολογικό τοκετό έχουν ακράτεια ούρων και εγώ δεν το είχα ακούσει ξανά ποτέ! Να ξέρεις αυτά διορθώνονται εντελώς συνήθως! Κάνε τις ασκησουλες σου, μιλα με τον γιατρό σου, όλα θα πάνε καλά! Να σου ζήσει το μωράκι σου!

[Katerina1990]

Καλημέρα κορίτσι μου! Να χαίρεσαι το παιδάκι σου! Έχω κάνει κι εγώ 2 φυσιολογικούς τοκετούς με μικρή διάρκεια και γρηγορη εξέλιξη, κάτι που επηρεάζει  απ' ότι μου είπε ο γιατρός μου. Στην μεγάλη μου κόρη μου έκανε περινεοτομη γιατί έβγαινε λίγο στραβά. Είχα αρκετά ράμματα, αλλά γύρω στον ένα μήνα ήμουν πάρα πολύ καλά, σαν να μην συνέβη ποτέ τίποτα στην περιοχή. Την μικρή μου την γέννησα πριν 2 μήνες και μπορώ να πω ότι έχω εδώ και δυο βδομάδες που δεν έχω καμία ενόχληση από τα ράμματα. Σε αυτή όμως ζήτησα να μην μου κάνει τομή και με τραυμάτισε λίγο ατσαλα βγαίνοντας. Είχα ράμματα αλλά και μικροτραυματισμούς. Και στις 2 περιπτώσεις είχα ακράτεια ούρων, η οποία βελτιωνοταν μετά τις 15-20 μέρες. Στον τωρινό τοκετό υποχώρησε εντελώς στους 2 μήνες. Έκανα κι εγώ αυτό που λέει η @Zelda. Πήγαινα τουαλέτα κι ας μην ήθελα κάθε 2-3 ώρες. Όσο για τις κενώσεις κι εγώ εκανα σωστή διατροφή και ντουφαλακ για να μην δυσκολεύομαι. Σχετικά με τις επαφές τις ξεκινήσαμε μετά τους 2 μήνες και η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν στις αρχες, αλλά νομίζω πιο πολύ στο μυαλό μου ήταν. Στην πρώτη πάντως βελτιώθηκαν πολυ οι επαφές μετά την πρώτη φορά που αδιαθετησα(στους 9 μήνες), γιατί έπαψε να υπάρχει αυτή η ξηρότητα. Και τέλος, φυσικά και θα μπορέσεις να ξαναχείς φυσιολογικό τοκετό, ο οποίος θα είναι σίγουρα και πιο εύκολος! Να χαίρεσαι το παιδάκι σου!!!

[_piripiri_]

Καλημέρα κορίτσι μου! Να σου ζήσει το μωράκι σου!! 

Έχω κάνει δύο φυσιολογικούς τοκετούς, με περινεοτομη και στους δύο, συν τραυματισμό εσωτερικά στον κόλπο στον δεύτερο, επειδή με τραυμάτισε το κεφάλι του μωρού όπως έβγαινε... Εγώ είχα δύο οξείς τοκετούς και μωρά 3700 και τα δύο, οπότε και οι γιατροί μου δεν προλάβαιναν να το πάρουν χαλαρά το ζήτημα. Δεν ξέρω αν λέγεται ρίξη 1ου βαθμού αυτό που έπαθα στον δεύτερο τοκετό, αλλά στα λέω όλα αυτά επειδή είχα κι εγώ αρκετά ράμματα μετά.

Είχα κι εγώ ακράτεια ούρων όπως ακριβώς την περιέγραψε η @Zelda, αλλά δεν είχα θέμα με τον πρωκτό.

Τα ράμματα εμένα στον πρώτο τοκετό έφυγαν στις 40 μέρες (δεν ήταν πολλά) αλλά στον δεύτερο τοκετό έφυγαν αργότερα, κάπου στους 3-4 άρχισαν να εξαφανίζονται. Για τα ράμματα ο γιατρός μου είχε δώσει και κρέμα ξυλοκαΐνης, γιατί δεν μπορούσα να κάτσω! Ο φόβος που περιγράφεις είναι απόλυτα φυσιολογικός και κατανοητός. Κι εγώ φοβόμουν για αρκετό καιρό να πάω στην τουαλέτα, είχα κι εγώ δυσκοιλιότητα σε όλη μου την εγκυμοσύνη. Φοβόμουν να πλυθω, γιατί έπιανα παντού ράμματα, τα οποία με πονούσαν και δεν ήθελα να κάνω κάποια κίνηση να τα κουνήσω και να πονέσω κι άλλο. Με τραβάνε ακόμα, και σκέψου πριν 6 μήνες γέννησα το 2ο, και γενικά δεν είμαι άνθρωπος που πονάει εύκολα, έχω μεγάλη ανοχή στον πόνο. 

Οι ασκήσεις κεγκελ βοηθάνε σίγουρα. Συζήτησε το με τον γιατρό σου όταν δείτε το θέμα της ρήξης. Και γενικά αν δεις ότι μένει "κουσουρι" πολύ αργότερα, υπάρχει και φυσικοθεραπεία για ακράτεια ούρων ή κοπράνων. 

Όσο για τις επαφές, να σου πω ότι εμένα τα ράμματα της πρώτης γέννας με τραβούσαν για πάνω από χρόνο και δυσκολεύτηκα πολύ να το αποδεχτώ ψυχολογικά (ευτυχώς όσο περνούσε ο καιρός έφυγε η ενόχληση).  Και τώρα πάλι το ίδιο, με τραβάνε και με τσούζουν πολύ στην αρχή. Κι επειδή είχα και τον εσωτερικό τραυματισμό, νιώθω την περιοχή να έχει αλλάξει μορφολογία 😆 κι εκεί δυσκολεύτηκα ψυχολογικά να το αποδεχτώ... Αλλά το έχουμε συζητήσει με τον άνδρα μου και έχουμε βρει "λύσεις" και άλλη ρουτίνα 😆

Βέβαια, το ότι εγώ το πέρασα έτσι, δεν πάει να πει ότι και σε σένα θα κρατήσει τόσο. Απλώς δυστυχώς θα πάρει κάποιο χρόνο και θέλει υπομονή!!

Τέλος, να μην σκέφτεσαι ότι φταις εσύ για την ρήξη, εννοείται ότι μπορείς να κάνεις και δεύτερο τοκετό, απλώς θα πρέπει να το έχεις αναφέρει στο γιατρό σου ή σε κάποια μαία ότι είχες ρήξη στον πρώτο τοκετό. Μπορεί να σε κατευθύνει διαφορετικά κατά τη διάρκεια της κύησης, ίσως με ασκήσεις kegel, μασάζ περινέου, κτλ