δεν με θελει το μωρο μου

[stel papa]

Δεν ξερω αν ειμαι στη σωστη ενοτητα (δεν ηξερα που να γραψω) το μωρο μου δυο μηνων απο την αρχη της ζωης του δεν με θελει. νιωθω απορριψη μεγαλο πονο και κλαιω καθε μερα. θελει μονο τον μπαμπα του εκει ηρεμει εκει δειχνει οτι θελει μονο να ειναι στη δικη του αγκαλια. Δεν νιωθω μαμα θελω να πεθανω ειλικρινα.Νιωθω απαισια καθε μερα.Το εχει περασει καμια απο εσας? Θελω απλα να δω αν αυτο το εζησε ετσι καποια και αν περασει/αλλαξει ποτε αυτο...σας ευχαριστω....

[Sofi1987]

Κοριτσι μου λυπαμαι πολυ που νιωθεις ετσι!

Δεν ξερω πως να σου το εξηγησω απλα, αλλα θα κανω μια προσπαθεια!

Το μωρακι σε αυτη την ηλικια δεν εχει συνειδηση και η εγκεφαλικη του αναπτυξη δεν ειναι τετοια ωστε να μπορει να διαχωρισει αν προτιμαει τον μπαμπα ή τη μαμα. 2 μηνων σκεψου, ουτε η οραση τους δεν ειναι αναπτυγμενη. Αν ηταν 10 χρονων και δεν ηθελε να ειναι μαζι σου θα σου ελεγα ελα να το συζητησουμε, αλλα 2 μηνων πραγματικα δεν εχει αυτη την αντιληψη. 

Αυτο που συμβαινει ειναι πως η δικη σου διαθεση και ψυχολογια αντανακλαται στο μωρο. Αν το παρει αγκαλια καποιος που ειναι ηρεμος και πραος θα ηρεμησει πιο ευκολα απ΄οτι αν το παρει αγκαλια καποιος που ειναι νευρικος και νιωθει οτι δεν ειναι επαρκης. Αυτο που θελω να πω ειναι πως η δικη σου ανασφαλεια και ψυχικη αμφιθυμια αντανακλαται στο μωρο. Αν ηρεμησεις και βρεις τα πατηματα σου αυτο θα αλλαξει.

Ειχα αντιμετωπισει κατι παρομοιο οταν γεννηθηκε ο γιος μου (ειδικα στο κομματι του θηλασμου) και συνειδητοποιησαμε με τον ψυχολογο μου πως οφειλοταν σε μια μικρη καταθλιψη που περνουσα μετα τη γεννα συν μετατραυματικο στρες γιατι ο τοκετος μου δεν πηγε καλα και ολα αυτα δημιουργουσαν προβλημα στη σχεση μου με το νεογνο. Μολις το δουλεψαμε, καταφερα να ηρεμησω και να συνδεθω με το μωρακι μου.

Εχω διαβασει και αλλα μηνυματα σου, θα σου προτεινα να συμβουλευτεις καποιον ειδικο. Το προβλημα δε νομιζω πως ειναι οτι δεν σε θελει το μωρακι σου, αλλα οτι εσυ περνας καποια ψυχικη αναστατωση που δε σου επιτρεπει να συνδεθεις σωστα με το μωρακι σου. Μολις το λυσεις αυτο θα αλλαξουν ολα, στο εγγυωμαι! 

Σου στελνω μια μεγαλη αγκαλια, ολα θα πανε καλα!

[stel papa]

ποσο ευχαριστω...αληθεια απο την καρδια μου...ολο το πρωι εκλαιγα γιατι το μωρο μου ουρλιαζε κοιτωντας με και με το που πηγε στην  αγκαλια του μπαμπα τελος...και μου το παραδεχτηκε και εκεινος οτι οντως σε μενα δεν ειναι το ιδιο απ οτι σε εκεινον οτι σε μενα ειναι εκνευρισμενο και οτι δεν ειναι στο μυαλο μου....😔νιωθω οτι ακυρωνομαι σαν μαμα και επειδη ειχα διαβασει και σε αλλο φορουμ οτι φυσικα τα νεογεννητα εχουν προτιμηση αυτο με εκανε ακομα χειροτερα και νιωθω οτι αυτο δεν θα αλλαξει ποτε....

[Sofi1987]

στις πριν 3 λεπτά, ο/η stel papa είπε:

ποσο ευχαριστω...αληθεια απο την καρδια μου...ολο το πρωι εκλαιγα γιατι το μωρο μου ουρλιαζε κοιτωντας με και με το που πηγε στην  αγκαλια του μπαμπα τελος...και μου το παραδεχτηκε και εκεινος οτι οντως σε μενα δεν ειναι το ιδιο απ οτι σε εκεινον οτι σε μενα ειναι εκνευρισμενο και οτι δεν ειναι στο μυαλο μου....😔νιωθω οτι ακυρωνομαι σαν μαμα και επειδη ειχα διαβασει και σε αλλο φορουμ οτι φυσικα τα νεογεννητα εχουν προτιμηση αυτο με εκανε ακομα χειροτερα και νιωθω οτι αυτο δεν θα αλλαξει ποτε....

Να μην ανησυχεις, και σιγουρα να μη νιωθεις ακυρωμενη! Εχεις δυστυχως μπει σε αυτο το φαυλο κυκλο, που νιωθεις ανασφαλεια, το περνας στο μωρακι και μετα πιστευεις πως δε σε θελει.. 

Κι εγω αν παω να πιασω ενα ποτηρι και τρεμει το χερι μου, το πιθανοτερο ειναι πως θα μου πεσει.

Η δικη μου συμβουλη ειναι να μιλησεις σε καποιον ειδικο για να σε βοηθησει να βαλεις τις σκεψεις σου σε ταξη και να ηρεμησεις, ωστε να ηρεμησει και το μωρακι σου!

[stel papa]

ευχαριστω παρα μα παρα πολυ! μεσα απο την καρδια μου γιατι εχω πεισει τον εαυτο μου οτι δεν ειμαι καλη μαμα επειδη το μωρο κλαιει μαζι μου και δεν ηρεμει! θα το κανω το βημα να μιλησω με ειδικο γιατι μετα απο αυτο φοβαμαι να μεινω μονη με το πλασματακι μου δεν με θεωρω και πολυ ικανη κι ολας και οντως αυτο ειναι φαυλος κυκλος...

[peacock]

@stel papa εγώ θα σου στείλω μια μεγάλη αγκαλιά... Είμαι σίγουρη πως είσαι υπέροχη μανούλα... 

Ζήτα βοήθεια κοριτσάκι μου από ειδικό και θα δεις που σιγά σιγά όλα θα φτιάξουν! 

[stel papa]

δινω και τη ζωη μου για το πλασμα αυτο μονο ενα του χαμογελο κι ας ειναι συσπασεις μυων με στελνουν στον παραδεισο...ευχαριστω τοσο για τα λογια και την αγκαλια που μου εστειλες κοριτσι μου γλυκο!!! ανταποδιδω!!!! 😍

[Elli13]

Εγώ θα πρότεινα να κάνετε επαφή δέρμα με δέρμα με το μωρόκι σου. Ίσως ένα ντουζακι μαζί αγκαλιά, μουσικούλα, αγκαλίτσα και να ηρεμήσεις και εσύ και εκείνο και να συνδεθείτε και πάλι. Δεν ξέρω αν θηλάζεις κιόλας, αλλά η επαφή δέρμα με δέρμα είναι κάτι που χαλαρώνει πολύ τα βρεφακια. Μην στεναχωριέσαι, καταλαβαίνω ότι νιώθεις απόρριψη αλλά όλα φτιάχνονται! Και προς Θεού δεν είσαι κακια μανούλα, απλά ίσως ακόμα δεν έχετε βρει τα πατήματα σας με το μωράκι σου.

[stel papa]

δεν καταφερα να θηλασω οπως ηθελα...με ποναει πολυ αυτο το θεμα αλλα δεν περιμενα η αγκαλια μου να του προκαλει εκνευρισμο και να χρειαζομαι παντα τον συζυγο μου για να νιωθω κι εγω ενταξει.😔 φοβαμαι να μεινω μονη με το μωρο γιαυτο τον λογο...δεν ηρεμει ευκολα μαζι μου κι εγω απογοητευομαι οτι μαλλον δεν ειμαι φτιαγμενη για μαμα γιατι ουτε να το θηλασω μπορεσα ουτε καν να το ηρεμω💔πολλες φορες με κοιταζε και κυριολεκτικα ουρλιαζε ενω με τον μπαμπα του δεν ειναι ετσι και ενιωσα αυτην την απορριψη οτι μαλλον με φοβαται και δεν με θελει....

[finallytheend]

στις πριν 4 ώρες, ο/η stel papa είπε:

δεν καταφερα να θηλασω οπως ηθελα...με ποναει πολυ αυτο το θεμα αλλα δεν περιμενα η αγκαλια μου να του προκαλει εκνευρισμο και να χρειαζομαι παντα τον συζυγο μου για να νιωθω κι εγω ενταξει.😔 φοβαμαι να μεινω μονη με το μωρο γιαυτο τον λογο...δεν ηρεμει ευκολα μαζι μου κι εγω απογοητευομαι οτι μαλλον δεν ειμαι φτιαγμενη για μαμα γιατι ουτε να το θηλασω μπορεσα ουτε καν να το ηρεμω💔πολλες φορες με κοιταζε και κυριολεκτικα ουρλιαζε ενω με τον μπαμπα του δεν ειναι ετσι και ενιωσα αυτην την απορριψη οτι μαλλον με φοβαται και δεν με θελει....

Κορίτσι  μου.. καλημέρα  σε διαβάζω τόσες μέρες.. και ήθελα να σου γράψω..δεν έχω γεννήσει ακόμα.. οπότε δεν κατανοώ 100% πως είναι αυτα  τα συναισθήματα..απλά να σου πω ότι προέρχομαι από αρκετές (8-9) εμβρυομεταφορες..και είναι να γεννησω μέχρι 8/3.. το μονο που με νοιάζει τώρα είναι να είμαστε υγιής και οι 2..δεν υπάρχει πρέπει να γεννήσω φυσιολογικα πρεπει να θηλασω.. εγώ έχω ψυχολόγο γτ ηταν δύσκολο το ταξίδι αυτό και θα συνεχίσω γτ φοβάμαι  μη φρικάρω..θα σου πρότεινα να βρεις κάποιον ειδικό να μιλήσεις.. όπως σου είπαν και τα κορίτσια  πιο πάνω.. δε νομίζω ότι είναι θέμα ικανότητας..απλά το μωράκι αντιλαμβάνεται την ταραχή σου και τον φόβο σου..

[stel papa]

γλυκο μου κοριτσι @finallytheend με το καλο το μωρακι σου ολη την ευτυχια του κοσμου σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου!!!! 🥰 ηδη εχω απευθυνθει και ανυπομονω να λυθει ολο αυτο το κουβαρι μαυρων σκεψεων να δουλεψω πανω σε μενα και να χαρω επιτελους το πλασμα αυτο που σιγουρα με ειδε οπως δεν επρεπε να με δει (να ξεσπαω με θυμο και κλαματα) ...ευχαριστω πολυ για την απαντηση και το χρονο σου!!! να εισαι παντοτε καλα! 💛

[Elli13]

στις πριν 11 ώρες, ο/η stel papa είπε:

δεν καταφερα να θηλασω οπως ηθελα...με ποναει πολυ αυτο το θεμα αλλα δεν περιμενα η αγκαλια μου να του προκαλει εκνευρισμο και να χρειαζομαι παντα τον συζυγο μου για να νιωθω κι εγω ενταξει.😔 φοβαμαι να μεινω μονη με το μωρο γιαυτο τον λογο...δεν ηρεμει ευκολα μαζι μου κι εγω απογοητευομαι οτι μαλλον δεν ειμαι φτιαγμενη για μαμα γιατι ουτε να το θηλασω μπορεσα ουτε καν να το ηρεμω💔πολλες φορες με κοιταζε και κυριολεκτικα ουρλιαζε ενω με τον μπαμπα του δεν ειναι ετσι και ενιωσα αυτην την απορριψη οτι μαλλον με φοβαται και δεν με θελει....

Φτιαγμένη για μαμά είσαι από τη στιγμή που το αγαπάς και το νοιάζεσαι! Ο θηλασμός δεν έχει καμία σχέση και σε καμία μα καμία περίπτωση μην αφήσεις αυτό το συμβάν να σε κάνει να νιώσεις άσχημα. Ακόμα και να μην ήθελες η ίδια να θηλάσεις, δεν σε κάνει λιγότερο καλή μανούλα. Δεν άφησες το μωρό σου νηστικό! Αλλά αντιλαμβάνομαι ότι τώρα ειναι και οι ορμόνες σου περίεργα, και τα βλέπεις όλα υπό αυτό το πρίσμα. Το έζησα και ξέρω.

Εμένα η κόρη μου είναι 15 μηνων, είναι μεγάλο μωράκι πια, αλλά από το έτος δείχνει ξεκάθαρη προτίμηση στον μπαμπά της. Αν την έχει αγκαλιά και πάω να την πάρω, κλαίει. Όταν μένουμε οι δύο μας βέβαια είμαστε μια χαρά. Ξέρω, δεν είναι η ίδια περίπτωση γιατί εσένα είναι βρεφακι,

Εκτός από το κομμάτι της ψυχολογίας (που τα μωρά το νιώθουν), μήπως ο μπαμπας το κρατάει σε κάποια πιο άνετη στάση; Ρωτάω γιατί θυμάμαι την δικιά μου σαν μωρό που ήθελε να κοιμάται στον ώμο μας όρθια, σε εμένα δεν βολευοταν, την ενοχλούσαν τα κόκκαλα. Ενώ στον άντρα μου που είναι γυμνασμενος, ήταν λες και έβρισκε μαξιλαράκι. Επίσης, εκείνος, όταν πονούσε η κοιλίτσα της, την κρατούσε σε μια στάση που την ανακούφιζε, ακόμα και ο τρόπος που την κουνούσε, την έβαζε πιο εύκολα για υπνο. 

Μίλα γλυκά στο μωράκι σου, χαμογέλασε του, πες του ένα νανούρισμα χαμηλόφωνα, κάντο μια βολτουλα γύρω γυρω, ακούμπησε το πάνω στο γυμνό σου δέρμα να σε μυρίσει, και είμαι σίγουρη θα αναπτύξετε ένα δέσιμο τόσο ισχυρό με την πάροδο του χρόνου που όλο αυτό θα είναι ένα κακό ονειρο. Εξάλλου 9 μήνες την φωνή σου και την καρδιά σου ακουγε, εσύ ήσουν όλος του ο κόσμος 🫂