Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Αν και περναω για δευτερη φορά την ..κατασταση ,ποτε δεν φανταζομουν τετοια διαφορα στις εγκυμοσυνες μου!!

Στην πρωτη ενω ειχα αιμοραγιες..ημουν τρισευτυχισμενη σε ολο το διαστημα της!!!

Σε αυτην ενω ολα πηγαινουν καλα..στο πρωτο τριμηνο τα ειδα ολα αναποδα:silly: ..φταιει το΄΄ωριμο΄΄ της ηλικιας μου(38) ? φταινε οι ορμονες?ημουν πολυ πεσμενη....

Παει ομως και περασε!!! τωρα χαμογελαω :) Νιωθω πολυ καλυτερα!!

Κανω ονειρα κ χαιρομαι σε καθε ..μικρο γαργαλεματακι που νιωθω!!

Ειμαι αλλος ανθρωπος μεσα σε λιγες μερες!!

Εσεις νιωσατε αυτη τη διαφορα διαθεσης? νιωθατε ..καπως στο 1ο τριμηνο και ειδατε διαφορά στο 2ο?

Δημοσίευση

Καλησπερα, και εμενα η 2η εγκυμοσυνη ηταν τελειως διαφορετικη.Μου φανηκε ατελειωτη και πιο κουραστικη.Ισως γιατι εχουμε ηδη ενα παιδακι και μας βγαζει νοκ αουτ.

Οσο για τα τριμηνα και αυτα εχουν διαφορα, και εγω ειχα αιμμοραγιες στο 1ο και δεν περιμενα ποτε οτι θα εμπαινα στο 2ο.Καθε παιδι κ τα δικα του.

Δημοσίευση

Καλησπερα κι απο εμενα και σου ευχομαι να εχεις καλο υπολοιπο εγκυμοσυνης!

Εγω στη πρωτη εγκυμοσυνη ειχα πολυ ελευθερο χρονο και παρολο που δουλευα μεχρι και 3 μερες πριν γεννησω και καθησα μονο 17 μερες και ξαναπηγα στη δουλεια ,ειχα τοση ενεργεια και διαθεση που δεν ενοιωθα καμμια κουραση!Τη δευτερη φορα ημουν πολυ πιο προβληματισμενη και κουρασμενη (με ενα παιδακι 1,5 ετους πολυ ζωηρο) παρολο που οπως και στη πρωτη ολα πηγαιναν τελεια...Μαλιστα τη δευτερη φορα καθησα 2,5 μηνες και ηταν καλοκαιρι αλλα δυστυχως ολα μου φαινοταν βουνο!!Βεβαια σκαμπανεβασματα στη ψυχολογια μου ειχα οπως και τη τριτη φορα!Τη τριτη λοιπον φορα στα (36 μου πλεον) που τα παιδια ηταν μεγαλα 5 και 7 ετων ολα ηταν πολυ ποιο ευκολα και η εγκυμοσυνη μου απο την αρχη μεχρι και το τοκετο ηταν μια ευτυχισμενη περιοδος μια γλυκεια αναμνηση της οποιας με κανει ακομα να δακρυζω!!Βεβαια οπως και εσυ στο πρωτο τριμηνο αισθανομουν κομματια ηθελα να ξαπλωνω συνεχεια και να κοιμαμαι ακομα και ορθια!!Αλλα ακομα κι αυτο το θυμαμαι με νοσταλγια και χαμογελω!Ειδες τωρα νοιωθεις καλλιτερα και ευχομαι να συνεχισεις να νοιωθεις καλα και να χαρεις καθε στιγμη του δευτερου και ειδικα του τριτου τριμηνου!

Σου ευχομαι με ενα πονο,φιλακια!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...