Αναφορά

@melitiniღΚαλη επιτυχία για τη χοριακη σου κορίτσι μου εύχομαι ολοψυχα να είναι θετική και να κάνουμε πάρτι στην ομάδα μας❤️🌈

Ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου..!!! Κι εγώ ελπίζω το ίδιο.. πρώτα ο Θεός θα πάω πρωί πρωί πριν πάω στη δουλειά. Λογικά μέχρι να σχολάσω θα έχει βγει και το αποτέλεσμα. 

Κορίτσια μου... Γεννησαμε.. 17/1/25 00:20 τα ξημερώματα, 42+1 εβδομάδων!! 3.780kg & 54cm!!! 💖💖💖💖👣👣👣👣🌈🌈🌈🌈 Ας τα πάρω όμως από την αρχή..  Ώρα να σας γράψω αυτό που δεν σας έλεγα..  Εμείς είχαμε αποφασίσει να προχωρήσουμε σε γέννα στο σπίτι!! Φυσικά υπήρχε πάντα το plan B του μαιευτηρίου σε κάθε περίπτωση..  Η εμπειρία του τοκετού μου σε συντομία... Είχαμε δει ήδη υπερηχογραφηκα ότι το τραχηλικό βύσμα είχε φύγει σε εμένα από τη 38η-39η εβδομάδα πότε ήταν ακριβώς, δε θυμάμαι.. και ήμουν με 0,5εκ διαστολή.. τη Κυριακή (41+3) είχα ροζ κολπικά υγρά με αιματηρές ίνες στο σκούπισμα και ήλπιζα χαρούμενη καθώς ο χρόνος πλέον μετρούσε αντίστροφα.. τη Δευτέρα (41+4) τα ξημερώματα στις 3 όπως σας έγραψα ξεκίνησαν τα κύματα των συσπάσεων... Ήρθε μια από τις μαίες μου στις 7 το πρωί, κάναμε κολπική εξέταση πρώτη φορά με το χέρι.. μαλακός τράχηλος και 2εκ διαστολή.. οι συσπάσεις ήταν κάτι πανέμορφο ειλικρινά!! Και αυτά τα "διαλείμματα" ανάμεσα.. υπέροχα ανεκτίμητα!!! Τρίτη 5 το πρωί που μετρήσαμε πάλι τράχηλο, πλήρη εξάλειψη τραχήλου και 3εκ διαστολή!!! Τετάρτη πλέον τελεία διαστολή τραχήλου!!! Σκεφτείτε εγώ με διαστολή 9 πχ και να τρώω, να μιλάω και να γελάω με τις μαίες μου στο σπίτι, το σπίτι πανέτοιμο με τη πισίνα γεμάτη να περιμένει να μπούμε σε τελική ευθεία ..χωρίς κάποιο παυσίπονο θέλω να σας πω.. Πέμπτη (42+0) το πρωί σπασανε και τα νερά!!!! Μετά από αρκετές εξωθήσεις το κεφαλάκι του μωρού έχει μπει και στον κόλπο σε στάδιο εξώθησης 1!!! Σκεφτείτε έβαζες μισό δάχτυλο του μεσαίου δαχτύλου και έπιανες το κεφαλάκι της!!!! Ήμουν τόσο χαρούμενη όσο και κουρασμένη αλλά και φυσικά πλέον οι συσπάσεις ήταν τρομερές... Και κάπου εκεί τα πράγματα πήραν παράξενη τροπή...  Ξαφνικά η μήτρα νωρίς το μεσημέρι της Πέμπτης σταμάτησε τις έντονες συσπάσεις και αντί να προχωρήσει σε συσπάσεις κάθε 1' για την τελική εξώθηση, αυτές αραίωσαν.. στην αρχή δεν ανησυχησαμε καθώς ο τοκετός μου, έδειξε όλη την εβδομάδα, ότι "έδινε" το χρόνο που χρειαζόταν το σώμα μου για να προχωρήσει κάθε φορά και περισσότερο.. μετά από κάποιες ώρες όμως και με σπασμένα νερά, παρόλο που το nst που κάναμε καθόλη τη διάρκεια έδειχνε τη μπέμπα απροβληματιστη χαλαρή, έπρεπε να πάρουμε μια απόφαση για το πώς θα προχωρήσουμε ώστε να βγει το μωράκι μας.. αποφασίσαμε να πάμε σε εφημερεύον μαιευτήριο ώστε να μας χορηγηθεί ελάχιστη ποσότητα ωκυτοκίνης για να πάρει η μήτρα ξανά "μπρος" και να μπορέσει να ολοκληρωθεί το τελευταίο στάδιο του τοκετού.. οι μαίες μου με συνδέσεις στα μαιευτήρια, βρήκαν γιατρό που δέχτηκε να πάμε για να προχωρήσουμε στο τελικό πλάνο του τοκετού μας..  Κάπου εκεί ξεκίνησε το δράμα και η παράνοια...  Φτάνουμε στο μαιευτήριο.. συνεννοούμαστε με το γιατρό, κάνουμε εισαγωγή και με μεταφέρουν στην αίθουσα τοκετών εν αναμονή της ωκυτοκίνης, με συνέδεσαν σε nst και ορό και περίμενα... Και περίμενα... Και περίμενα... Να σας πω ότι ήμουν μόνη μου, ακόμα και το κινητό απαγορευόταν να το έχω μαζί μου, με "υποχρέωση" να παραμένω μόνιμα ξαπλωμένη ενώ είχα το κεφάλι της μικρής μέσα στο κόλπο μου με συσπάσεις τοκετού ανά 5'-10' μεν αλλά πόνους φρικτούς δέ.. ήμουν 10 ώρες έτσι... Ψυχολογία στο πάτωμα.. Πλέον έκλαιγα εδώ και ώρες... Σηκώθηκα με το έτσι θέλω και έκοβα βόλτες στα 3 βήματα μπροστά στο καρδιοτοκογραφο που μου επέτρεπαν τα καλώδια.. φυσικά τσακωνομουν από το 6ωρο πλέον.. ήθελα να σηκωθώ να φύγω.. να μην με αφήνουν!!! Έρχονται λοιπόν 10 ώρες μετά να μου πουν ότι είχα αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια και σύμφωνα με το πρωτόκολλο τους θα έπρεπε να μπω για κτ με ολική νάρκωση!!! Ξεκίνησαν τη τρομοκρατία και το ψυχολογικό εξαναγκασμό... Έπρεπε να ήσασταν μπροστά σε στιχομυθία με την υπεύθυνη βάρδιας... "Εγώ φεύγω!!" "Δεν επιτρέπεται, δε μπορούμε να σε αφήσουμε να φύγεις " "Να υπογράψω να φύγω!" "Δεν επιτρέπεται!" "Δε με νοιάζει, δικό μου το σώμα δικό μου το παιδί, ποιος μου το απαγορεύει;!" "Είναι τέτοιο το πρωτόκολλο δε μπορούμε να σε αφήσουμε να φύγεις" "Δείξτε μου το πρωτόκολλο γραπτός" "Α δε γίνονται αυτά που ζητάτε " "Ωραία λοιπόν εγώ φεύγω!" "Μα δε μπορείτε να φύγετε " "Και τι θα κάνετε βρε παιδιά; Θα αμολησετε τα security να μου βάλουν τάκλιν μη φύγω;!!" "Όχι δε θα το κάνουμε αυτό " "Ε τότε εγώ φεύγω!!" Και συνεχίστηκε μια τέτοια συζήτηση, εγώ σε παροξυσμό από την αναμονή δεμένη σε ένα κρεβάτι χωρίς επικοινωνία με κανέναν και με τις οδύνες του τοκετού τόσες ώρες με το κεφάλι του μωρού στο κόλπο μου ξαναλέω!! Τα θυμάμαι όσο το γράφω και με πιάνουν τα κλάματα πάλι... Φώναξαν τον άντρα μου να φανταστείτε για να με "συνετίσει"!!! Αν έχετε το θεό σας!!!! Δεν ήξεραν φυσικά ότι ο άντρας μου είναι χειρότερος από εμένα και δε θα υπήρχε ποτέ περίπτωση να κάνει απόπειρα να με"συνετίσει"!!!! Συνέχισαν τη τρομοκρατία στον άντρα μου και όταν γύρισε τους είπε "και εφοσον είναι τόσο επικίνδυνα τα πράγματα γιατί την έχετε αφήσει τόσες ώρες και δεν τη βάλατε επιτόπου για κτ;!" "Ε λέει ναι μεν είναι επικίνδυνα αλλά δεν είπαμε ότι είναι τόσο επείγον" "και συνέχισε μετά προσβάλλοντας εμένα!!! Εκεί τα πνεύματα ξέφυγαν με τον άντρα μου οριακά να τη χτυπήσει.. Anyway, μέσα στις άκρες όλα καθώς ειπώθηκαν πολλά περισσότερα αλλά σας έδωσα το νόημα... Να σας θυμίσω μέσα σε όλα αυτά ότι κοντευα τις 24 ώρες με σπασμένα νερά!!! Τα αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια ήταν απόλυτα δικαιολογημένα... Εγώ πλέον σωματικά και ψυχολογικά το απόλυτο ράκος... Εκεί που φτάσαμε η επιλογή της ωκυτοκίνης δεν ήταν διαθέσιμη ακόμα και σε ιδιωτικό μαιευτήριο... Μπήκαμε για κτ με ολική αναισθησία... Το μωρό μου δεν έζησε το skin to skin.. δεν έζησε καθυστερημένη απολίνωση... Δεν έζησε καλά καλά το πρώτο μητρικό χάδι ούτε το πρώτο 24ωρο!!!!  Και εγώ δεν είχα δει κάν το παιδί μου!!! 😭😭😭 Συνηλθα κατά τις 4 τα ξημερώματα της Παρασκευής.. ρώτησα τη μαία βάρδιας πότε μπορώ να πάω να δω το παιδί μου και μου είπε ότι θα πρέπει να περπατήσω και να βγει ο καθετήρας πρώτα... Εκεί αρχίζει ένας αγώνας δρόμου για εμένα.. μέχρι τις 7 είχα σταθεί και 11:30 έκοβα βόλτες.. υπέφερα χειρότερα στη σκέψη του μωρού μου μόνο του σε ένα κρύο περιβάλλον χωρίς ίχνος αγάπης στις πρώτες του στιγμές στη ζωή παρά στο πόνο το σωματικό.. 4 το απόγευμα της ίδιας μέρας έπεισα να βγει ο καθετήρας.. όλες αυτές τις ώρες ανάμεσα έβαζα θηλαστρο και έτρεχε ο άντρας μου να τους πηγαίνει το γάλα.. η ενημέρωση που είχε ο άντρας μου ήταν ότι θα την κρατούσαν προληπτικά λόγο των αυξημένων λευκών αιμοσφαιρίων εμού μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα των εξετάσεων της.. 10 το πρωί της Παρασκευής, του είπαν ότι θα τη κρατούσαν για επαναληπτικές εξετάσεις στο 12ωρο και αν όλα καλά θα μας την έφερναν.. περνάει το 12ωρο.. περνάει το 15ωρο... Περνάει το 18ωρο... Καμία ενημέρωση!! Ξεκινάμε με τον άντρα μου (εγώ με δύο φλεβοκαθετηρες στα χέρια) να κατέβουμε 2 ορόφους με τα πόδια για να πάμε στο τμήμα νεογνών.. φτάνουμε, παίρνουν το γάλα και μου λένε ότι έχει κλείσει το επισκεπτήριο και να πάω την επόμενη μέρα κλείνοντας μου τη πόρτα στα μούτρα.. Ε ρε.. Ποιος είδε το τρελό και δεν τον φοβήθηκε!!!!!! Εγώ δεν έφευγα από εκεί χωρίς να πάρω αγκαλιά το παιδί μου!!! Άρχισα να βαράω κουδούνια, δε μου άνοιγαν δεν ερχόταν κανένας.. δεν υπήρχε περίπτωση να φύγω από εκεί!!! Μετά από 30' περίπου ήρθε μια υπεύθυνη εκεί και άρχισε παρόμοιες παπαριές... Επιτόπου παίρνω τηλέφωνο μια πολύ καλή μου φίλη (την οποία να πω γνώρισα μέσα από αυτό το φόρουμ!!) η οποία τυγχάνει να είναι δικηγόρος και ήταν ήδη ενήμερη για τη περίπτωση.. βάζω ανοιχτή ακρόαση, ακούει η κοπέλα τη στιχομυθία και σε κάποια φάση ζητάει η υπεύθυνη εκεί να κλείσω το τηλέφωνο.. "Δεν υπάρχει περίπτωση λέει η φωνή από το τηλέφωνο, είμαι η δικηγόρος της τάδε.. παρακαλώ συνεχίστε με όσα λέτε να πάρω τον διευθυντή της κλινικής και πείτε μου το όνομα σας"... Στο 20' κρατούσα για πρώτη φορά το μωράκι μου αγκαλιά... Ένα απίστευτο θαυματακι.. τόσο όμορφο.. τόσο μοναδικό.. και τόσο δικό μου... Με πήραν πάλι τα ζουμια γράφοντας σας... Εντέλει είχαν αποφασίσει να κάνουν και 3ο γύρο εξετάσεων στο 24ωρο και απλά δε θεώρησαν σημαντικό να μας ενημερώσουν...!!! Πήγαινα ανά 3ωρο να τη θηλάσω..Ένα μωράκι που από την υπερβολική ζέστη στο χώρο ήταν τόσο ληθαργικο.... Μου έκαναν και μερικά καψώνια, τύπου έλα 11 ξανά, α εμείς είπαμε να είσαι 10 εδώ.. δε μπορείς να μπεις χωρίς μάσκα, ε ωραία δωστε μου μια, λυπάμαι αλλά δεν έχουμε να σου δώσουμε πήγαινε να βρεις.. κτλ.. ξαναθυμιζω με δύο φλεβοκαθετηρες έναν στο κάθε χέρι και εγώ ούτε 24ωρες μετά τη κτ και 2 ορόφους απόσταση.. μόνη μου αυτή τη φορά καθώς οι άντρες έπρεπε να φύγουν στις 8 το βράδυ... Δε με ένοιαζε τίποτα.. ένας ήταν ο στόχος.. το παιδί μου... Τα ξημερώματα του Σαββάτου μου έφεραν το μωρό μου.. δεν είχα κοιμηθεί στιγμή με στόχο την επόμενη επίσκεψη στο 3ωρο.. μάλλον βαρέθηκαν να με βλέπουν.. το μωρό άλλωστε ποτέ δεν έδειξε την όποια δυσφορία κατά το τοκετό και φυσικά ήταν υγιέστατο σε κάθε εξέταση! Ο άντρας μου περίμενε από έξω να ανοίξει η είσοδος στους άντρες συνοδούς για να πάρει και αυτός πρώτη φορά τη κόρη του αγκαλιά...  Η εμπειρία μου λοιπόν.. ανάμεικτη... Με ακραία συναισθήματα.. δε ξέρω αν θα με οδηγήσουν σε επιλοχιο.. μέχρι να τη πάρω αγκαλιά έκλαιγα ακατάπαυστα... Από τη στιγμή που την είδα πρώτη φορά μου δόθηκε ένας νέος στόχος.. η ευτυχία και ευημερία της..  Η κόρη μου..  Η κόρη μου είναι πολλά περισσότερα από όσα ποτέ ονειρευόμουν... Η καλύτερη καρμπον εκδοχή μεταξύ εμού και του συζύγου... Είναι όλα όσα αξίζει και άξιζε που περάσαμε όλα αυτά τα χρόνια.. Αν με ρωτάτε όμως, δε ξέρω αν θα έπαιρνα ξανά αυτό το ταξίδι για δεύτερο παιδί... Είναι νωρίς βέβαια ακόμα... Η ζωή μου όλη είναι το προσωπάκι της.. Sorry κορίτσια μου για την έκθεση και τη γλαφυρότητα... Έζησα πολλά την εβδομάδα που μας πέρασε και δεν έχω προλάβει να τα επεξεργαστώ ακόμα... Σας τα γράφω όπως τα βίωσα...  P.S. προσπαθώ από τη παρασκευή τα ξημερώματα που συνηλθα να σας γράψω... Το κερασάκι στη τούρτα.. ο γιατρός με πετσοκοψε με μια τομή από τη μια πλευρά της λεκάνης μέχρι την άλλη και χωρίς πλαστική... Αύριο ελπίζω να καταφέρουμε να γυρίσουμε σπίτι μας... 

Μωρέ έχω το οκ απλά βλέπω βελτίωση απο μόνο του οπότε σκέφτομαι τώρα θα το πάρω που γίνομαι καλά? Το μωρό δε παθαίνει κάτι έχω διαβάσει άπειρα θέματα επάνω σε αυτό. Ίσα ίσα είναι πολύ ζωηρή και συνέχεια κουνιέται ειδικά όταν βήχω την έχω τρελάνει και με κλωτσάει και τεντώνεται συνέχεια 😂 ... Σίγουρα αν συνέχιζε ή γινόταν χειρότερα θα έπαιρνα αλλά είμαι καλύτερα τώρα ο βήχας απο μόνος του μειώθηκε στο 70%. Φυσικά το παρακολουθώ... 

Γύρω στα 30με 35εευρω υπολόγιζε σε αυτό που σου έστειλα ..60νομιζω είναι πολλά για βάφτιση καλύτερα με τα υπόλοιπα να πάτε ταξίδι εξωτερικό