Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Καλησπερα κοριτσια. Ηρθε η ωρα να γραψω και εγω την ιστορια μου μηπως μεσα απο την δικη μου ιστορια βρει κουραγιο μια αλλη κοπελα. πριν 3 χρονια μολις ειχαμε παντρευτει με τον συντροφο μου και μετα απο λιγους  μηνες εμεινα εγκυος το θελαμε πολυ να μεγαλωσει η οικογενεια μας και ετσι εγινε δεν δυσκολευτηκα καθολου να μεινω εγκυος στην δευτερη προσπαθεια εγινε. Περιμενα να αδιαθετησω τιποτα πουθενα η περιοδος. Μετα απο λιγες μερες εκανα β χοριακη βγηκε θετικη και μετα απο λιγες μερες πηγα στον γιατρο. Ειμουν 7 εβδομαδων εγκυος χαρα εμεις που να ξεραμε τι ερχοταν.. κανουμε υπερηχο ειδαμε σακο και τιποτα αλλο. Ο γιατρος ελεγε παμε καλα.. μου δινει οδηγιες καποια φαρμακα και κλεινουμε ραντεβου δυο εβδομαδες μετα για να ακουσουμε καρδια. Δυο εβδομαδες μετα δεν με δεχεται ποτε μου εβρισκε δικαιολογιες και αρχιζω να καταλαβαινω οτι κατι δεν παει καλα. στις 10 εβδομαδες ειδα αιμα τον πηρα τηλεφωνο μου εδωσε χαπια χωρις να μου κανει υπερηχο χωρις να ξερω τι γινεται και εδω αρχιζειο εφιαλτης. Λιγες μερες μετα καναμε υπερηχο διαγνωση ΚΕΝΟΣ ΣΑΚΟΣ. σοκ εγω και ο αντρας μου δεν ηξερα απο που μας ηρθε. Μας ειπε τιμη για αποξεση σε ιδιωτικο μαιευτηριο και εννοειται μας ειπε οτι πρεπει να εξεταστουμε και η δυο για να δουμε τι εφτιαξε. Αλλαξα γιατρο επιτοπου μπηκα για αποξεση με κλαματα φοβομουν. Ελεγα γιατι; γιατι τοση κοροιδια.. οπως εμαθα μετα το ηξερε απο την αρχη και μας κοροιδευε.. οταν βγηκα απο το μαιευτηριο δεν αισθανομουν τιποτα ενιωθα κενη ηθελα να παω σπιτι μου να ηρεμισω. Εκανα 1,5 χρονο να το ξεπερασω και να ξανα μεινω εγκυος. Αυτην την στιγμη εχω στην αγκαλια μου το μωρακι μου που για να το αποκτησω περασα πολλα και θα τα ξανα περνουσα αν χρειαζοταν. Ειχα στο πλαι μου εναν γιατρο ο οποιος με στηριξε απο την αρχη εως και τωρα που πια εχω γεννησει και ποτε δεν μας ειδε σαν πορτοφολι περα απο γιατρος ειναι πανω απο ολα ανθρωπος. Αν γυρνουσα το χρονο πισω σιγουρα θα επερνα δευτερη γνωμη ισως να ειχα γλιτωσει την ψυχικη οδυνη. Πια δεν ποναω τοσο πολυ αλλα δεν θα το ξεχασω ποτε. Παντα να περνετε δευτερη και τριτη γνωμη αν δεν σας καλυπτει. 

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...