ενα ευχαριστο στο αττικο

[AFRODITH]

Από την στιγμή που επέστρεψα σπίτι μετά την γεννά μου ήθελα πολύ να σας γράψω την εμπειρία μου από το αττικό νοσοκομείο .ειλικρινά το θεωρώ σαν χρέος μου να πω σε σας όσα καλά μου προσέφερε το νοσοκομείο και το προσωπικό του .το θεωρώ χρέος μου μιας και ακούγονται διάφορα γιαυτο ότι υπολειτουργεί και ότι δεν έχει προσωπικό .

Η αλήθεια είναι ότι έχει ελλείψεις πχ στις πάνες και σε ότι προσφέρει ένα ιδιωτικό η κάποιο άλλο νοσοκομείο και πρέπει να πάρεις και σεντόνια από το σπίτι για σένα γιατί δεν τα αλλάζουνε αλλά αυτά είναι ένα τίποτα μπροστά σε ότι προσφέρει .

Το προσωπικό από την απλή μαία έως τον πιο μεγάλο καθηγητή ιατρό σου φέρονται άψογα και με πολύ κατανοιση και αγάπη .

Όπως σας είπα εγώ χρειάσθηκε να αποχωρισθώ το παιδάκι μου για τρις μέρες το είχανε στην παιδιατρική κλινική για μια παρακολούθηση ,έτσι δεν το είχα κοντά μου για να το θηλάσω αμέσως .την πρώτη μέρα ήμουνα και εγώ λίγο στα χαμένα λόγο πολύ χαμηλού αιματοκρίτη και δεν το θήλασα και να πω την αλήθεια το είδα μόνο μια φορά αν και μπορούσα να το δω περισσότερο .οι κοπέλες ώμος στην παιδιατρική όταν πήγα να το δω με παρακίνησαν να το βάλω στο στήθος μου αν και δεν θα έτρωγε μόνο και μόνο για την αίσθηση να αρχίσει να εξοικειώνετε με το στήθος και ας μην το έβαζε στο στόμα μέσα .ακόμα μου λέγανε συνεχεία να βγάλω γάλα με το θήλαστρο και να τους το πάω όσο λίγο και να ήταν .την δεύτερη μέρα που ένιωθα και εγώ καλύτερα άρχισα από το μεσημέρι ,πάλι με παρακίνηση των κοπελιών του παιδιατρικού ,να πάω κάθε 3 ώρες και να θηλάζω το μωρό μου .με βοηθήσανε όλες παρά πολύ με το να μου δήξουν πώς να το κάνω και να μου λένε κόλπα και συμβουλές να μου εξηγούνε ότι αυτό που βγάζω τώρα δεν είναι γάλα αλλά χορταίνει και διάφορα άλλα .ήταν όλες τους άψογες .

Όταν τον πήρα στο δωμάτιο μου εκεί είχα την βοήθεια από τις μαίες όποια ώρα τις χρειαζόμουνα και με βοηθούσανε με μεγάλη υπομονή .περάσαμε πολλά δύσκολα με το μωρό στο νοσοκομείο ,πέρασε και ίκτερο και τον είχα δίπλα μου στην λάμπα και δεν σταμάτησα ποτέ να τον θηλάζω .κάθε μέρα παίρνανε τα παιδία για πανάκι και για εξέταση αίματος για να βλέπουν την ποριά τους (αν ανεβάσουν ίκτερο η ότι άλλο ) .επειδή το έχεις δίπλα σου μαθαίνεις γρήγορα πώς να το φροντίζεις και δεν πας στο σπίτι και δεν ξέρεις τίποτα .επιπλέον σε κάθε απορία σου έχεις και μια ιδικό δίπλα σου να σου την λύσει και να σου δήξει το οτιδήποτε .οι παιδίατροι που τον εξέταζαν κάθε μέρα πάνω από δυο φορές απαντούσανε με μεγάλη προθυμία στις ερωτήσεις μου και μας αντιμετώπιζαν όλες μας σαν ανθρώπους και όχι σαν πορτοφόλια οπός γίνετε αλλού .στο σαλόνι έξω από τα δωμάτια κάθε 3 μέρες γίνετε σεμινάριο θηλασμού που το κάνει μια πολύ καλή παιδίατρος .εκτός από αυτό το σεμινάριο γίνετε και οικογενειακού προγραμματισμού που εξηγούνε μεθόδους αντισύλληψης .γενικά όλοι τους είναι υπέρ του μητρικού θηλασμού και κάνουν το παν να τα καταφέρεις ,είναι ευγενικές και πρόθυμες .μπορεί το νοσοκομείο να στερείται προσωπικού και να είναι πολύ κουρασμένες οι κοπέλες όλες αλλά δεν σου το δείχνουν .μπορεί να στερείται υλικού (πάνες)και να σου ζητήσουν ευγενικά αν μπορείς να πας κάποιες (στην παιδιατρική στην θερμοκοιτίδα) αλλά σου βγαίνει και σε σένα από μέσα σου να βοηθήσεις την κατάσταση αφού βλέπεις πόσο καλές είναι .

Δεν έχω αλλά λόγια να πω για τα ευχαριστώ που θέλω να πω σαυτους τους ανθρώπους εκεί μέσα που κάτω από δύσκολες συνθήκες σε φροντίζουν σαν να είσαι δικός τους άνθρωπος .έκατσα μέσα μια εβδομάδα και έχω μια ολοκληρωμένη άποψη γιαυτο το διαμαντάκι που λέγετε αττικό .μακάρι ερχόμενη στο σπίτι τις πρώτες μέρες που είχα και την καταθλιψουλα μου να είχα ακόμα μια από τις κοπέλες για ενθάρρυνση και σιγουριά .μου λείπουν πολύ ,γιατί όσο νάνε μπορεί οι μαμάδες μας και οι πεθερές μας να μεγαλώσανε παιδία αλλά δεν είναι αντικειμενικές και τις περισσότερες φορές δεν βοηθάνε αλλά τα κάνουν χειρότερα όπως την έπαθα εγώ από την πεθερά μου το πρώτο βράδυ στο σπίτι η από την μητέρα μου λίγες μέρες πριν .