"Δικο μου ειναι"

[bibibo]

Γεια σας κοριτσια δε θα σας απασχολησω πολυ σημερα. Εχω ενα κοριτσακι 2 χρονων το οποιο θελω να το μαθω να μοιραζεται πραγματα με αλλα παιδακια και οχι μονο. Να σας πω ενα παραδειγμα, οταν ερχεται στο σπιτι μας η κουμπαρα μου με το γιο της, που ειναι της ιδιας ηλικειας, εκει που παιζουν μια χαρα αρχιζουν να τσακωνονται για ενα χαζο παιχνιδι, λεγοντας του μικρου "ειναι δικο μου αυτο". Και το αστειο ειναι οτι δε μπορουμε να τα χωρισουμε με τοση δυναμη που κραταει το παιχνιδι. Της εχω εξηγησει παρα πολες φορες οτι με τα παιχνιδια παιζουνε ολα τα παιδακια μαζι... Κοριτσια φοβαμαι μη μου γινει κακομαθημενο, πως θα της μαθω την εννοια του μοιραζομαι και να μη λεει "δικο μου" αλλα "δικο μας"? Μ'αρεσει που ειπα οτι δε θα σας απασχολησω πολυ, αλλα οταν μιλαω για την κορη μου ξεχναω να σταματησω..... Φιλακια

[Silia26]

Καλημέρα bibibo!!!!

Προσωπικά μου αρέσει πολύ η αντίδραση της κόρης σου! Διεκδικεί έντονα αυτό που πιστεύει ότι της ανήκει! Έντονη προσωπικότητα! Τα παιχνίδια σε αυτή την ηλικία δεν είναι "χαζά"! Είναι ο κόσμος τους! Είναι "ιδιοκτησία τους" και μόνο δικά τους!

Ηρέμησε και απόλαυσε το δυναμισμό της κόρης σου! Δεν πρόκειται να γίνει κακομαθημένη επειδή διεκδικεί και δεν είναι ......παθητική!!!!

Όταν μάθει το "δικό μου είναι" ( και συνήθως είναι δικά τους ότι τους αρέσει και κεντρίζει την προσοχή τους), θα μάθει και να μοιράζεται!

Στη θέση σου, θα τα άφηνα να "μαλώσουν" και να τα βρουν μόνα τους!

Να χαίρεσαι την κοράκλα σου!

[xristina83]

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΒΙΒΙΒΟ!

ΕΙΜΑΙ Η ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΙ ΕΧΩ ΕΝΑΝ ΓΙΟ 1,5 ΧΡΟΝΩΝ...

ΠΙΣΤΕΥΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ Η ΚΟΡΗ ΣΟΥ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΕΤΕ ΠΡΩΤΑ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ..

ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΣΑΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ; ΕΣΥ, ΑΥΤΗ ΚΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ. ΤΗΣ ΕΧΕΙΣ ΜΑΘΕΙ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ "ΠΑΙΡΝΩ" ΚΑΙ ΤΟΥ "ΔΙΝΩ";

ΒΑΣΙΚΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΡΓΑΖΕΣΑΙ, Η' ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΣΠΙΤΙ ΚΙ ΕΧΕΙΣ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΤΗΣ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ ΠΟΛΥ...

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΝΩ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.. ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑΚΙΑ, ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΟΥ ΜΑΘΩ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΥΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ.. ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ..

ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΛΕΕΙ "ΠΑΛΕ" ΚΑΙ "ΔΩΣΕ" ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΠΡΑΞΗ.

ΒΛΕΠΩ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ, ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ..

ΜΙΑΣ ΓΝΩΣΤΗΣ ΜΟΥ Ο ΓΙΟΣ, ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΜΕ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ, ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ, Ο ΤΡΟΠΟΣ ΜΕΓΑΛΩΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΔΙΑΦΕΡΕΙ.. ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙ. ΟΤΑΝ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ, ΤΟΥ ΤΑ ΑΡΠΑΖΕ ΟΛΑ! ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΧΑΤΙΡΙΑ, ΕΤΣΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥΣ..

ΙΣΩΣ ΠΑΛΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙΟΥ.. ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΤΗ "Μ0ΙΡΑΣΙΑ", ΑΛΛΑ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ... ΘΕΛΕΙ ΥΠΟΜΟΝΗ... ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΤΕ ΣΥΝΤΟΜΑ...

[Silia26]

xristina83 μου γλυκό, όσο μεγαλώνει ο Σάββας σου, θα δεις ότι η ηλικία των 2 είναι εντελώς διαφορετική από το 1,5!

Η τρομερή ηλικία των 2 ετών, είναι ΕΓΩκεντρική! Οι ψυχολόγοι λένε ότι σε αυτή την ηλικία δημιουργείται το "ΕΓΩ"!

Τα περισσότερα παιδάκια , σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους και το τι θέλουν αυτά! Δεν έχουν ενσυναίσθηση! Δεν μπορούν να μπουν στη θέση του άλλου, με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνουν την "μοιρασιά"!

Και εάν ένα παιδάκι "μοιράζεται" τα παιχνίδια του εύκολα σε αυτήν την ηλικία πιστεύω ότι το κάνει για "να είναι καλό παιδάκι", "για να κάνει το χατήρι στη μαμά του", και όχι γιατί καταλαβαίνει την αξία της πράξης του!

Φιλικά....

[bibibo]

Καλημερα silia26, οτι ειναι εντονη προσωπικοτητα ειναι το παραδεχομαι(Τοξοτης με Ιχθυ) αλλα πως θα μαθει να μοιραζεται? Μηπως ειναι μικρη ακομα και ανησυχω αδικα?

[bibibo]

Χριστινακι να σου ζησει ο γιος! Στο σπιτι γινεται χαμος, δε τολμω να κανω τιποτα που να μη φωναξει "μαμα σου ειπα ειναι δικο μου" αν της παρω κατι η "μαμα σου ειπα μη το κανεις αυτο" οταν μαζευω τα παιχνιδια που πεταει παντου! Δουλευω τα πρωινα στο μαγαζι μας(internet cafe) και μονο τ' απογευματα οτι κανω μαζι της. Πιστευω οτι τα παμε καλα αν εξαιρεσεις αυτες τις μικρες "εκρηξεις". Ευχαριστω παντως

[Silia26]

bibibo έγραψε:

Καλημερα silia26, οτι ειναι εντονη προσωπικοτητα ειναι το παραδεχομαι(Τοξοτης με Ιχθυ) αλλα πως θα μαθει να μοιραζεται? Μηπως ειναι μικρη ακομα και ανησυχω αδικα?

Ναι πιστεύω ότι ανησυχείς άδικα! Η κοράκλα σου δεν είναι καθόλου μικρή! Είναι απλώς στη φάση που πρέπει να μάθει το "ΕΓΩ" για να μπορέσει αργότερα να κατανοήσει το "ΕΜΕΙΣ"! Θυμάμαι και την κόρη μου σε αυτή την ηλικία! Και πίστεψέ με δεν είναι καθόλου κακομαθημένη και ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΤΗΣ (τώρα είναι 12).

Θα μάθει να μοιράζεται όταν είναι έτοιμη! Θα το καταλάβεις, μην αγχώνεσαι! Κάθε παιδάκι έχει τους δικούς του ρυθμούς! Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να σέβεσαι τους ρυθμούς της κόρης σου!

Μπορείς όμως να γίνεις το παράδειγμά της! Να σε βλέπει να μοιράζεσαι πράγματα με τους άλλους και να είσαι χαρούμενη για αυτό!! Τα παιδιά μας είναι ότι βλέπουν να είμαστε εμείς και όχι ότι τους λέμε με τα λόγια μας!!!!

Φιλικά και πολύ σεβασμό .....

[Silia26]

bibibo έγραψε:

Χριστινακι να σου ζησει ο γιος! Στο σπιτι γινεται χαμος, δε τολμω να κανω τιποτα που να μη φωναξει "μαμα σου ειπα ειναι δικο μου" αν της παρω κατι η "μαμα σου ειπα μη το κανεις αυτο" οταν μαζευω τα παιχνιδια που πεταει παντου! Δουλευω τα πρωινα στο μαγαζι μας(internet cafe) και μονο τ' απογευματα οτι κανω μαζι της. Πιστευω οτι τα παμε καλα αν εξαιρεσεις αυτες τις μικρες "εκρηξεις". Ευχαριστω παντως

Για να αποφύγω τις εντάσεις με το μάζευα των παιχνιδιών της είχα αγοράσει ένα μεγάλο κουτί της barbie που το είχαμε ονομάσει το "κρεβαατάκι των παιχνιδιών"και της έλεγα: "μωρό μου,βλέπω ότι σήμερα έπαιξες πολύ με τα παιχνιδάκια σου! Σίγουρα τα κούρασες!Τι σκέφτεσαι να κάνεις για να ξεκουραστούν τα κακόμοιρα και να τα προστατεύσεις από το να τα πατήσουμε???????"

Και φυσικά αυτή μου απαντούσε με τα χέρια στη μέση: "Ξέρω εγώ!!!! Θα τα βάλω στο κρεβατάκι τους! "

Θυμήσου πως οι κόρες μας σε αυτή την ηλικία κάνουν ακριβώς το αντίθετο από ότι τους λέμε! Το "όχι" είναι στο στόμα τους και μας το πετάνε συνέχεια! μην μπαίνεις στο παιχνίδι της, γιατί τα δικά σου νεύρα θα σπάσουν!

Και εγώ εργαζόμενη είμαι! Τα παιδιά γίνονται αυτό που θέλουμε εμείς και όχι αυτό που θέλουν οι παππούδες και οι νταντάδες!

[filos`ifigen]

ΣΕ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΘΑ ΓΙΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΑΝΟΥΛΑ ΑΛΛ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΗΛΙΚΙΑ 5-6 ΠΟΥ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΤΙ.ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΛΕΜΕ ΜΩΡΟ ΜΗΝΩΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΕ ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΙΝΕΙΤΑΙ Η ΑΝΤΙΔΡΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΘΕΩΡΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΟΜΟΡΦΗ ΝΑ ΜΗΝ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ.ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΛΛΑ ΠΕΣ ΑΥΡΙΟ ΕΡΧΕΤΑΙ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΚΕΨΟΥ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑ...ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Η ΧΡΙΣΤΙΝΑ

[Τζοαννα]

Koritsia geia sas ki apo mena....

Egw pisteuw ta mwra einai mwra...

Kai ola ta mwra pernoun kapia stadia stin zwh tous...

Den tha meinoun etsi gia panta...

Tha allaksoun ta zizania mas...

Na sas pw kai kati allo,,,Emena mou aresoun ta zwira MWRA...

Filia se oles koritsia...

[filos`ifigen]

Ομαδικό παιχνίδι

Στην ηλικία των τριών χρόνων το παράλληλο παιχνίδι (δύο παιδιά παίζουν στον ίδιο χώρο το καθένα χωριστά από το άλλο) αρχίζει να δίνει τη θέση του στα παιχνίδια συνεργασίας και αλληλεπίδρασης. Το παιδί απολαμβάνει όλο και περισσότερο να παίζει με άλλα παιδιά και να συμμετέχει σε ομαδικά παιχνίδια, καθώς μαθαίνει να μοιράζεται, να περιμένει τη σειρά του και να είναι μέλος μιας ομάδας. Γι'; αυτό και είναι η καλύτερη στιγμή για να το στείλετε, αν θέλετε, στον παιδικό σταθμό ή να φροντίσετε να το φέρνετε συχνά σε επαφή για παιχνίδι με άλλα παιδιά. Επιδιώξτε ακόμα να ενθαρρύνετε δραστηριότητες, όπου το ομαδικό παιχνίδι αποτελεί ανταμοιβή. Για παράδειγμα, όταν δύο παιδιά παίζουν και χτίζουν ένα πύργο με τουβλάκια, μπορεί να νιώσουν μεγάλη ικανοποίηση με το αποτέλεσμα του παιχνιδιού τους κι έτσι να τονιστεί το κομμάτι της συνεργασίας και του μοιράσματος. Επίσης, καλό είναι να υπάρχουν στο σπίτι παιχνίδια που ευνοούν τη συνεργασία μεταξύ των παιδιών, όπως σετ κατασκευών ή αν έχετε κήπο και αυλή, να υπάρχουν κούνιες και τσουλήθρα.

Πόσο σημαντικό είναι το θέμα της πειθαρχίας και τι μπορώ να κάνω στο σπίτι;

Τα όρια στη συμπεριφορά προετοιμάζουν τα παιδιά για το μέλλον σε θέματα κοινωνικοποίησης. Βοηθώντας το παιδί να αναπτύξει υγιείς σχέσεις ενθαρρύνεται η ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητας και εδραιώνεται η συναισθηματική επικοινωνία. Στο σπίτι πρέπει να υπάρχει πειθαρχία, δεν πρέπει να είστε υπερβολικά ανεκτικοί ούτε αυστηρά περιοριστικοί. Όμως τα παιδιά χρειάζονται σταθερά όρια στο σπίτι και χρειάζεται να μπορούν να υπακούν κανόνες. Η οριοθέτηση της συμπεριφοράς πρέπει να αρχίσει από τους γονείς και αυτό θα βοηθήσει το παιδί να καταλάβει και να αποδεχτεί τους κανόνες στην τάξη πράγμα που θα βοηθήσει στην προσαρμογή. Χρειάζεται:

Να επαινείτε τη συνεργασία

Να ενθαρρύνετε τα παιδιά

Να αποδέχεστε τις αδυναμίες των παιδιών και να τους δίνετε χρόνο

Να δίνετε σαφείς οδηγίες και εντολές

Να θέτετε λογικούς και κατάλληλους κανόνες

Σταθερά όρια επίσης βοηθούν τα παιδιά να έχουν περισσότερη αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Θετική πειθαρχία, που είναι αποτελεσματική, επηρεάζει τη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού επειδή η υπακοή στους κανόνες από νωρίς θεωρείται αναγκαία για την κοινωνική επιβίωση στο σχολείο και γενικά στην ζωή. Έλλειψη ορίων, δηλαδή, όταν τα παιδιά αφήνονται ανεξέλεγκτα μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή παραβατικότητα και σοβαρές δυσκολίες στο σχολείο. Οι γονείς δεν πρέπει να είναι υπερβολικά καταπιεστικοί, αυταρχικοί ή τιμωρητικοί αλλά να έχουν μια στάση αποδοχής.

Ανησυχώ ότι το παιδί μου δεν θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στις ακαδημαϊκές απαιτήσεις όταν θα πάει σχολείο. Μπορείτε να εισηγηθείτε συγκεκριμένες δραστηριότητες που θα μπορούσα να κάνω με το παιδί μου στο σπίτι για να τον προετοιμάσω καλύτερα;

Υπάρχει μια τάση στους γονείς να δίνουν περισσότερη έμφαση στην απόκτηση βασικών μαθησιακών ικανοτήτων πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς και δεν δίνουν προτεραιότητα στην ανάπτυξη άλλων δεξιοτήτων όπως τις κοινωνικές δεξιότητες, τις επικοινωνιακές και τις δημιουργικές. Μπορείτε στο σπίτι να αναπτύξετε την ικανότητα του παιδιού για συγκέντρωση, την ικανότητα του να επιλύει προβλήματα και να ενθαρρύνετε την περιέργεια τους να αναπτυχθεί. Θα μπορούσατε να διαβάζετε παραμύθια, ιστορίες, ποιήματα και να βλέπετε μαζί εικόνες σε καθημερινή βάση. Έστω και αν τα πολύ μικρά παιδία δεν κατανοούν αυτά που τους λέτε, μαθαίνουν αρκετά για τη γλώσσα, αρκεί που ακούν τη φωνή σας. Θα μπορούσατε επίσης, να συζητάτε με το παιδί σας διάφορα θέματα που σας ενδιαφέρουν, να ρωτάτε τι ενδιαφέροντα έχει το παιδί και γιατί και προσπαθήστε να ανοίξετε διάλογο μαζί του. Τα παιδιά που κατέχουν πιο ανεπτυγμένο λεξιλόγιο στο σχολείο μπορούν να χειρίζονται με περισσότερη ευκολία καινούριες πληροφορίες.

Να παρέχετε άνετο χώρο να πειραματιστούν και κατάλληλα υλικά στα παιδιά για ζωγραφική για να αναπτυχθεί ο οπτικο-κινητικός συντονισμός τους για να καταφέρουν σταδιακά να σχηματίζουν γράμματα και αριθμούς.

Να τους δείξετε τον κόσμο με επισκέψεις στην τράπεζα, σε εστιατόρια, σε θέατρα και στη γειτονιά, για να επεκτείνετε τις γνώσεις τους πέραν του σπιτιού. Να τους εξηγείτε με απλό τρόπο πώς λειτουργούν κάποια πράγματα και να ενθαρρύνετε το παιδί να σας κάνει ερωτήσεις.

Πώς μπορεί το παιχνίδι να βοηθήσει στην ετοιμότητα του παιδιού μου για το σχολείο;

Όταν ένα παιδί αρχίσει σχολείο αναμένεται να μπορεί να επικοινωνεί, να κατέχει κάποιες βασικές γνώσεις, να μπορεί να κοινωνικοποιείται και να δείχνει μια κατάλληλη για την ηλικία του ανεξαρτησία. Η εμπειρία του παιχνιδιού σε μικρά παιδιά μπορεί να βοηθήσει στην προετοιμασία τους για το σχολείο και μέσω του παιχνιδιού να αναπτυχθούν οι μαθησιακές δεξιότητες. Επειδή εσείς είστε οι πρώτοι σύντροφοι του παιδιού στο παιχνίδι είναι σημαντικό να αφιερώνετε χρόνο για παιχνίδι και για προσποίηση (pretend play). Το παιδί θα μαθαίνει από τα παραδείγματα που του προσφέρετε και θα σας έχει κοντά του όταν μαθαίνει για διάφορους κανόνες, όταν δοκιμάζει κάτι καινούριο, όταν μαθαίνει για τα συναισθήματα των άλλων (από παραμύθια), όταν εκνευρίζετε στη ματαίωση και όταν επιλύει προβλήματα. Όταν εισέρχεστε στον κόσμου του παιχνιδιού του παιδιού σας, θα βοηθήσετε το παιδί να εισαχθεί στο σχολείο με αυτοπεποίθηση.

Μέσω του παιχνιδιού μπορείτε να προσφέρετε ευκαιρίες για ανάπτυξη της αυτό-εξυπηρέτησης του. Για παράδειγμα μπορείτε να συμπεριλάβετε ρούχα στο παιχνίδι όπου το παιδί θα προσπαθεί να ντύνεται μόνο του, να κουμπώνει και να ξεκουμπώνει, να χειρίζεται φερμουάρ, ζώνες, κορδόνια, βέλκρο κτλ. Στόχος είναι να κάνει πράγματα από μόνο του και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση να δοκιμάζει καινούριες προκλήσεις στο σχολείο. Η επιτυχία που θα αισθάνεται όταν μαθαίνει καινούριες δεξιότητες μέσω του παιχνιδιού θα ενθαρρύνει το παιδί να επιτύχει σε άλλους τομείς της μάθησης. Μπορείτε ακόμη να παίζετε με το γραπτό και τον προφορικό λόγο μέσω παραμυθιού και τραγουδιού για να αποκτήσει διαλεκτικές δεξιότητες. Επίσης, να εξασκείτε τη μνήμη του παιδιού με ερωτήσεις, με αποστήθιση αγαπημένων ποιημάτων κτλ. Συνιστώνται παιχνίδια με νερό, κουτιά, πλαστελίνη, μαξιλάρια, κουβάδες, κούκλες και απλά κοινά αντικείμενα του σπιτιού για να διεγείρετε τη φαντασία του παιδιού.

Προβλήματα λόγου και ομιλίας:

Ο λόγος αποτελεί μια πολύπλοκη δραστηριότητα. Οι βάσεις του λόγου μπαίνουν από την πρόωρη νηπιακή ηλικία και περνούν από έναν αριθμό σταδίων.

Στην αρχή το παιδί επαναλαμβάνει ορισμένες συλλαβές ενώ αργότερα μιμείται τους ήχους των άλλων ανθρώπων. Η ανάπτυξη της ομιλίας αρχίζει στους 9 περίπου μήνες και συνεχίζεται μέχρι την εφηβεία. Στο δεύτερο έτος το παιδί μπορεί να αρχίσει να συνδυάζει λέξεις. Ανακατεύει ουσιαστικά και ρήματα: «μπαμπάς σπίτι», «κάνει νάνι». Η κατανόηση της ομιλίας δείχνει ότι η ανάπτυξη προχωράει. Πολλά παιδιά ωριμάζουν αργά αλλά με υπομονή και ενθάρρυνση υπάρχει εξέλιξη. Υπάρχουν όμως διάφορα προβλήματα που μπορούν να παρεμβληθούν στην ομαλή ανάπτυξη της ομιλίας, και αφού έχει εξεταστεί πιθανή αναπηρία στην ακοή. Η ροή της ομιλίας είναι δυνατό να ανακοπεί όπως στο τραύλισμα. Το τραύλισμα είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο στο στάδιο που το παιδί αρχίζει να μιλά. Μόνον όταν συνεχίζεται ή συνδυάζεται με άλλα προβλήματα θα πρέπει οι γονείς να αναζητήσουν τη βοήθεια κάποιου λογοθεραπευτή. Το παιδί μπορεί ακόμα να παρουσιάσει προβλήματα άρθρωσης, δεν θα μπορεί δηλαδή να προφέρει σωστά τους φθόγγους. Όσο νωρίτερα αντιμετωπίσετε τα προβλήματα της ομιλίας, τόσο περισσότερο θα ωφεληθεί η συνολική ανάπτυξη του παιδιού.

Αντιζηλία μεταξύ αδελφών:

Η αντιζηλία μεταξύ αδελφών είναι φυσιολογική και αναπόφευκτη. Τα παιδιά μέσα από τον ανταγωνισμό γνωρίζονται μεταξύ τους και γνωρίζουν τον εαυτό τους. Ταυτόχρονα μαθαίνουν να νοιάζονται το ένα για το άλλο. Όταν τα παιδιά τσακώνονται, μια κρυφή ενοχή κάνει τους γονείς να πιστεύουν ότι έχουν υποχρέωση να υποστηρίξουν το ένα ή το άλλο παιδί. Έτσι πολλές φορές η κατάσταση μετατρέπεται σε μια τριγωνική σχέση αντιπαλότητας. Το να μάθει λοιπόν κανείς να ζει με τους άλλους μέσα στην οικογένεια είναι σίγουρα μια από τις πιο σημαντικές γνωστικές ευκαιρίες που έχει το παιδί στη ζωή του. Ίσως το σημαντικότερο πράγμα που θα είχατε να του διδάξετε είναι να νιώθει υπεύθυνο για τους άλλους. Αυτό ξεκινάει από τη στιγμή που μαθαίνει να μοιράζεται το κάθε τι με το αδελφάκι του. Προτείνω κάποιες συμβουλές, αν έχετε περισσότερα από ένα μικρά παιδιά. Ανάλογα με την ηλικία του πρώτου παιδιού, αναθέστε του κάποια καθήκοντα σχετικά με το μωρό: να το ταΐσει, να του φέρει τις πάνες, να σας βοηθήσει να το κρατήσετε κ.α. Αν εργάζεστε εκτός σπιτιού, είναι πολύ σημαντικό να προετοιμάζετε την επιστροφή σας κάθε μέρα. Να περιμένετε ότι τα παιδιά θα αποδιοργανωθούν μόλις δρασκελίσετε το κατώφλι της πόρτας και θα ξεκινήσουν έναν απίστευτο καβγά. Ήρεμα, αλλά σταθερά, καθίστε μαζί τους και ρωτήστε τα πώς πέρασαν τη μέρα τους. Αφού κουβεντιάσετε και με τα δυο παιδιά, μπορείτε να ξεκινήσετε τις μικροδουλειές του σπιτιού. Βεβαιωθείτε ότι θα βοηθήσουν κι αυτά. Κανονίστε επίσης να σας μείνει λίγος ελεύθερος χρόνος στο τέλος της ημέρας για το καθένα.

Ψέμα:

Όλα τα τετράχρονα παιδιά λένε ψέματα. Μια ζωηρή φαντασία είναι σημάδι συναισθηματικής υγείας στην ηλικία των τεσσάρων ή πέντε χρονών. Όταν το παιδί λέει ψέματα, πρώτα-πρώτα προσπαθήστε να κατανοήσετε τις περιστάσεις που οδήγησαν στο επεισόδιο. Μη στριμώχνετε το παιδί και μην αντιδράτε υπερβολικά και βίαια. Η ενοχή του παιδιού έρχεται μετά την πράξη και ως αντίδραση στην αναγνώριση της αποδοκιμασίας που δέχτηκε. Αν υπερβάλατε με την κριτική και την τιμωρία που επιβάλατε, ή αν το κατηγορήσατε άδικα για κάτι, παραδεχτείτε το μπροστά στο παιδί. Χρησιμοποιήστε το ως ευκαιρία για να συζητήσετε μαζί του σχετικά με το πόσο σας αναστατώνουν οι ψευτιές του. Εύκολα θα καταλάβετε αν προοδεύσατε στον τομέα αυτό, όταν θα φτάσετε να κουβεντιάζετε με το παιδί σας κάθε μεμονωμένο επεισόδιο και το βοηθάτε να κατανοεί τους λόγους που το οδήγησαν στο να πει ψέματα. Αν το ψέμα επαναλαμβάνεται αδιάκοπα και αν μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο πονηρό και όλο και πιο εξωπραγματικό, αναλογιστείτε την πιθανότητα να εξασκείτε υπερβολική πίεση στο παιδί. Αν ανησυχείτε πολύ, ζητήστε βοήθεια από κάποιον ψυχολόγο. Το ψέμα πρέπει να αντιμετωπιστεί, όχι να καταπιεστεί.

Πειθαρχία:

Αμέσως μετά την αγάπη, το σπουδαιότερο δώρο του γονιού προς το παιδί είναι η αίσθηση της πειθαρχίας. Οι περισσότεροι γονείς παραδέχονται ότι είναι πολύ σημαντικό να θέτουν όρια, εντούτοις ένα από τα δυσκολότερα εγχειρήματά τους είναι να βάλουν σε πράξη αυτήν την παραδοχή και μάλιστα με τρόπο σταθερό και αποτελεσματικό. Όταν και οι δυο γονείς δουλεύουν όλη μέρα και λείπουν από το σπίτι, απεχθάνονται να εφαρμόζουν κανόνες πειθαρχίας τις λιγοστές ώρες που βρίσκονται με τα παιδιά τους. Όμως τότε είναι που πολλές φορές τα παιδιά θα δοκιμάσουν την προκλητική τους συμπεριφορά.

Πειθαρχία σημαίνει διδασκαλία, όχι τιμωρία. Χωρίς πειθαρχία, τα παιδιά, ήδη από το δεύτερο έτος, συμπεριφέρονται σαν να είναι κακομαθημένα. Η σταθερή πειθαρχία που αφορά σημαντικά ζητήματα δεν αποτελεί απειλή για την προσωπικότητα του παιδιού. Ίσα-ίσα, είναι μέρος της πορείας του προς την αυτογνωσία. Οι γονείς θα πρέπει να διδάξουν όρια στα παιδιά, χωρίς να επιδεινώνουν την κατάσταση. Για παράδειγμα,

μερικά παιδιά ηλικίας 3 ως 6 ετών σε κάποιο ξέσπασμά τους πετούν ή σπάζουν αντικείμενα. Στο τέλος της ημέρας ή κάποια άλλη στιγμή που είναι πολύ κουρασμένο, το παιδί χάνει τον έλεγχό του. Κατ’αρχήν, δώστε του να καταλάβει ότι αυτό δεν πρέπει να το κάνει-ότι δε θα το αφήσετε να το κάνει όσο περνάει από το χέρι σας. Αγκαλιάστε το και καθήστε κοντά του ώσπου να είναι σε θέση να σας ακούσει. Τότε κουβεντιάστε το λόγο που πιστεύετε ότι θέλησε να το κάνει και δείξτε του ότι ξέρετε καλά πόσο άσχημα αισθάνεται για αυτή την καταστροφική και ανεξέλεγκτη συμπεριφορά του. Διαβεβαιώστε το ότι θα προσπαθήσετε να το βοηθήσετε προτού του ξανασυμβεί. Ρωτήστε το τι νομίζει ότι θα μπορούσε να το σταματήσει. Αν αυτό που προτείνει φέρνει αποτέλεσμα, επαινέστε το ζωηρά. Αυτό βοηθά ιδιαίτερα στην ανάκτηση του αυτοελέγχου.

Προβλήματα διατροφής:

Παρότι οι γονείς θα ήθελαν τα παιδιά τους να απολαμβάνουν το φαγητό, έχουν τις δικές τους απόψεις για το θέμα. Το τάισμα του νηπίου είναι γεμάτο απόρριψη και αρνητισμό εξαιτίας της επιθυμίας του να ανακαλύψει τα όριά σας. Θα θέλει φυσικά αυτό που δεν έχετε μαγειρέψει. Μην το αφήσετε να σας νικήσει-το είδος του φαγητού δεν είναι τόσο σημαντικό, το παιχνίδι όμως είναι. Θα είναι πιο εύκολα τα πράγματα αν θέσετε όρια. Μπορείτε απλά να πείτε: «Αυτό υπάρχει για φαγητό. Αν θέλεις μερέντα, θα σου έχω μια άλλη φορά». Εξάλλου, όταν θα του το δώσετε, δεν θα το θέλει πια, αυτό είναι σίγουρο.

Μέχρι την ηλικία των τεσσάρων ή των πέντε χρονών, αν δεν έχετε μετατρέψει το φαγητό σε πεδίο μάχης, το παιδί θα αρχίσει να δοκιμάζει καινούριες τροφές, να ακολουθεί δηλαδή αυτό που λέμε «πλήρη διατροφή». Τους τρόπους θα τους μάθει μιμούμενο εσάς. Δεν πρόκειται να τους μάθει αν του λέτε: «Κάνε αυτό. Κάνε εκείνο». Θα πρότεινα τα τεθούν σαφή όρια ως προς την ποσότητα της τροφής που μπορεί να φτύσει ή να σκορπίσει στο πάτωμα. Όταν ένα παιδί αυτής της ηλικίας είναι ιδιαίτερα αρνητικό, θα του έδινα μονάχα δύο μπουκιές κάθε φορά. Όταν αρχίσει να τις πασαλείβει στο τραπέζι ή να τις σκορπίζει τριγύρω, σταματήστε το τάισμα. Αφήστε το παιδί ήσυχο μέχρι το επόμενο τάισμα. Μην το ταΐζεται σνακ και πατατάκια ανάμεσα στα γεύματα, αν θέλετε να του διδάξετε κάποια όρια.

Προβλήματα ύπνου:

Κάθε παιδί έχει χαρακτηριστικούς κύκλους ελαφρού και βαρύτερου ύπνου. Όταν δημιουργούνται προβλήματα στον ύπνο, τόσο οι γονείς όσο και το παιδί δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι το παιδί μπορεί να τα αντιμετωπίσει μόνο του. Θεωρώ ότι η ανεξαρτησία της σκέψης και της πράξης είναι ουσιαστικής σημασίας για την παιδική ηλικία. Θα συμβούλευα τους γονείς να θεωρήσουν τον ύπνο ως έναν από τους ευρύτερους τομείς όπου αυτή η ανεξαρτησία μπορεί να διδαχθεί. Στο κάτω-κάτω, το αν ένα παιδί κοιμάται ή όχι με τους γονείς του ίσως δεν είναι τόσο σημαντικό όσο το να μάθει πώς να αντιμετωπίζει τα προβλήματά του και να πετυχαίνει να ανακτά τον ύπνο του μετά από τις φάσεις εγρήγορσης στη διάρκεια της νύχτας. Βεβαιωθείτε ότι συμφωνείτε και οι δύο με το πρόγραμμα. Αν εσείς, οι γονείς, διαφωνείτε μεταξύ σας, το παιδί θα νιώσει την αβεβαιότητά σας. Παρατηρήστε πώς περνάει τη μέρα του το παιδί. Αν το παιδί έχει περάσει τα δύο, ο μεσημεριανός ύπνος μπορεί να καταργηθεί. Έτσι μπορεί να αυξηθεί η ανάγκη του για συνεχόμενο και βαθύ ύπνο τη νύχτα. Βεβαιωθείτε ότι ακολουθείτε μια ξεκούραστη και σωστή τακτική ώρα του ύπνου. Αφήστε το παιδί να μάθει να κοιμάται, όταν το βάζετε στο κρεβάτι. Μην το βάλετε να κοιμηθεί στην αγκαλιά σας. Δώστε του το αγαπημένο του αρκουδάκι ή την πιπίλα του. Να ξέρετε και να το περιμένετε πως τα παιδιά ξυπνούν και κλαίνε κάθε τρεις με τέσσερις ώρες (περίπου στις 10, στις 2 και στις 6 το πρωί). Αφού έχετε προετοιμάσει το παιδί για το πρόγραμμα και έχετε πάρει την απόφαση να το ακολουθήσετε, υποδεχτείτε το ξύπνημά του με όσο γίνεται λιγότερες παρεμβάσεις και ερεθίσματα. Αφού γίνει ανεξάρτητο τη νύχτα, δικαιούται κάθε έπαινο και αναγνώριση από μέρους σας και σίγουρα δεν θα πρέπει να το αμελήσετε.

Προβλήματα λόγου:

Στοιχεία ανάπτυξης της ομιλίας που μπορούν να προσέξουν οι γονείς είναι τα ακόλουθα:

Στους τρεις μήνες το μωρό θα βγάζει άναρθρες κραυγές του τύπου «α-γκού»!

Στους έξι με οκτώ μήνες οι φθόγγοι και οι ρυθμοί της ομιλίας εμπλουτίζονται. Το μωρό συνεχίζει να δοκιμάζει ήχους και προσθέτει κάποια σύμφωνα, κυρίως για να πει «μαμά». Όμως οι λέξεις δεν έχουν ακόμα προσαρτηθεί στο αντίστοιχο πρόσωπο.

Στο χρόνο επάνω το μωρό θα αραδιάζει ένα χείμαρρο ασυνάρτητους φθόγγους, αλλά συνήθως οι λέξεις «μαμά» και «μπαμπά» θα κατευθύνονται στο σωστό πρόσωπο. Μπορεί να ανταποκριθεί σε απλές εντολές, όπως «δώσε μου αυτό».

Στους δεκαπέντε μήνες το μωρό θα συνεχίσει να βγάζει απόλυτα ακατάληπτους ήχους, αλλά παρεμβάλλοντας και κάποιες πραγματικές λέξεις. Η κατανόηση της ομιλίας θα εμπλουτιστεί, δηλαδή θα είναι σε θέση να καταλαβαίνει περισσότερες εντολές.

Στους δεκαοκτώ μήνες το νήπιο πιθανότατα θα πει «μπάλα», θα προφέρει (έστω και στραβά) ονόματα προσώπων με ιδιαίτερη σημασία και λέξεις δράσης, όπως «γεια». Το «ναι» και το «όχι» επίσης είναι σημαντικότατα. Πολλά παιδιά μπορούν να ανταποκριθούν σε διπλές εντολές πράγμα που δείχνει το αυξανόμενο επίπεδο κατανόησης της ομιλίας.

Στο δεύτερο έτος το παιδί μπορεί να αρχίσει να συνδυάζει λέξεις. Ανακατεύει ουσιαστικά και ρήματα: «μπαμπάς σπίτι», «κάνει νάνι». Η κατανόηση της ομιλίας δείχνει ότι η ανάπτυξη προχωράει. Ακόμα και αν τα παιδιά δεν συνδυάζουν λέξεις, η πλούσια και κατάλληλη επικοινωνία μέσω χειρονομιών σημαίνει ότι δεν αργεί η πραγματική ομιλία.

Βρεγμένο κρεβάτι:

Πάνω απ’όλα, είναι στόχος του ίδιου του παιδιού να μείνει στεγνό τη νύχτα, και όχι στόχος των γονιών του. Οι γονείς θα πρέπει με κάποιο τρόπο να καθησυχάσουν την ανυπομονησία τους. Όταν το παιδί είναι έτοιμο, ζητήστε από το παιδί σας να συγκρατήσει τα ούρα του λίγο περισσότερο κατά τη διάρκεια της ημέρας, για να αυξήσει τον έλεγχο της κύστης του. Με την άδεια του παιδιού μπορείτε να το ξυπνάτε πριν πάτε εσείς για ύπνο. Εξηγείστε στο παιδί ότι πολλά παιδάκια αργούν να πάρουν τον έλεγχο στα χέρια τους και ότι θα τα καταφέρει με το δικό του ρυθμό. Προσπαθήστε να μη δημιουργήσετε στο παιδί την αίσθηση της ηττοπάθειας και της αποτυχίας.

Αποχωρισμός:

Και οι δύο γονείς πολλές φορές λυπούνται όταν αφήνουν ένα μικρό παιδί στη φροντίδα κάποιου άλλου. Είναι σημαντικό οι γονείς να μην καταπνίγετε αυτά τα συναισθήματα αλλά να τα αφήνετε να έρθουν στην επιφάνεια με στόχο να τα αντιμετωπίσετε. Αφού αναζητήσετε την καλύτερη φροντίδα για το παιδί σας και βεβαιωθείτε ότι το αφήνετε σε «καλά χέρια», πρέπει να εμπιστευθείτε αυτό το πρόσωπο. Είναι δύσκολο βέβαια! Η πρώτη απομάκρυνση από το σπίτι δεν είναι ποτέ εύκολη. Μεγαλώνοντας τα παιδιά έχουν ανάγκη να συναναστραφούν συνομήλικα παιδιά και να παίξουν. Με τη συναναστροφή έχει πολλές ευκαιρίες να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του.

Υπάρχουν κάποιοι τρόποι να διευκολύνετε το μεταβατικό αυτό στάδιο. Προετοιμαστείτε πρώτα εσείς ώστε να αντιμετωπίσετε τα συναισθήματά του. Μιλήστε του για τον αποχωρισμό και για την απόλαυση του παιχνιδιού με άλλα παιδιά. Γνωρίστε του ένα παιδάκι από τον παιδικό σταθμό και κανονίστε να τα πάτε κάπου μαζί. Γνωρίστε του τη δασκάλα του και βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας ξέρει πόσο τη συμπαθείτε. Επιτρέψτε του να ξαναγυρίσει σε παλαιότερες μορφές συμπεριφοράς. Πάρτε από το σπίτι και δίνετέ του κάτι που αγαπάει, π.χ. ένα αρκουδάκι, μια φωτογραφία κ.α. Αγκαλιάστε το και βεβαιωθείτε ότι αφού φύγετε, θα υπάρχει κάποιος άλλος δίπλα του, είτε παιδάκι είτε μεγάλος. Φύγετε, μη καθυστερείτε. Όταν το πάρετε στο τέλος της ημέρας, επιτρέψτε του να ξεσπάσει στην αγκαλιά σας. Αγκαλιάστε το ώσπου να ηρεμήσει.

http://www.familyandparenting.org/Files ... Stage1.pdf

Ως μία από τις σημαντικότερες ασχολίες του παιδιού, το παιχνίδι αποτελεί πρωταρχικό παράγοντα ανάπτυξης και αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως καθοριστική επιρροή στη διαδικασία της μάθησης.

Η επίδραση που ασκεί το παιχνίδι έχει διερευνηθεί επανειλημμένως από επιστήμονες, κυρίως λόγω των ποιοτικών αλλαγών που επιφέρει στον ψυχισμό του παιδιού αλλά και στο χαρακτήρα του.

Από βρέφος ακόμη, το παιδί ξεκινάει την εξερεύνηση του κόσμου μέσα από το παιχνίδι. Οι κουδουνίστρες, τα μαλακά ζωάκια που βγάζουν ήχους είναι τα πρώτα παιχνίδια μέσα από τα οποία το παιδί αρχίζει να εξερευνά το περιβάλλον. Παρατηρώντας τα, το βρέφος εξασκεί την αντίληψή του καθώς απομνημονεύει σιγά-σιγά τα χρώματα, τα σχήματα, αρχίζει να προσανατολίζεται στο καινούργιο και αναπτύσσει τις αισθήσεις του.

Στη νηπιακή ηλικία, το παιδί περνάει στα “αυτοδιδακτικά” παιχνίδια, όπως συναρμολογούμενα, κούκλες κ.α., με τα οποία μαθαίνει να κάνει συνδυασμένες κινήσεις με το μάτι και τα χέρια και αρχίζει να ξεχωρίζει τις μορφές, τα μεγέθη και τα χρώματα. Τα παιχνίδια κατασκευών φέρνουν το παιδί σε μια πρώτη επαφή με τη γεωμετρία, τη βαρύτητα, τα σχήματα και την ισορροπία. Ιδιαίτερη σημασία στη διαμόρφωση της ηθικής και αισθηματικής πλευράς της προσωπικότητας έχουν οι κούκλες και τα ομοιώματα μικρών ζώων, όπως αρκουδάκια, λαγουδάκια και ούτω καθεξής. Το παιδί προστατεύει και φροντίζει την κούκλα του και δημιουργεί ιστορίες, σύμφωνα με τις δικές του εμπειρίες και τη φαντασία του. Βιώνει γεγονότα και καταστάσεις, μέσω ενός φανταστικού φίλου. Χαρακτηριστικά, ο Jean Piaget, διάσημος ψυχολόγος, αναφέρει : “Μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι όλα τα συμβάντα στη ζωή του παιδιού, ευχάριστα ή δυσάρεστα, θα έχουν αντίκτυπο στις κούκλες του”.Στην ίδια ηλικία μπαίνουν στη ζωή του και τα παιχνίδια-αντίγραφα αληθινών αντικειμένων, όπως εργαλεία, οικιακές συσκευές, αμάξια, που μαθαίνουν στο παιδί τη θέση των αντικειμένων, το χειρισμό των εργαλείων και αναπτύσσουν την επιδεξιότητά τους.

Αργότερα, τα παιδιά αρχίζουν να ασχολούνται με ομαδικά παιχνίδια, όπως τα επιτραπέζια. Με τις δραστηριότητες αυτές, τα παιδιά ικανοποιούν την ανάγκη τους για συντροφιά, με την παρουσία των φίλων ή των γονέων και παράλληλα αναπτύσσουν την ικανότητα προσαρμογής σε κανόνες. Μαθαίνουν να μοιράζονται και να συνεργάζονται με τα άλλα παιδιά. Πολύ σημαντική είναι επίσης η λειτουργία των εκπαιδευτικών παιχνιδιών, μέσω των οποίων το παιδί έρχεται σε επαφή και αρχίζει να κατακτά τη διδακτική διαδικασία. Τα τελευταία συμβάλλουν επίσης στην ανάπτυξη της ικανότητας επίλυσης προβλημάτων, καθώς το παιδί πειραματίζεται.

Μία από τις πρωταρχικές λειτουργίες του παιχνιδιού, είναι η προπαραρασκευή του παιδιού για την ενηλικίωση. Τα παιχνίδια δημιουργήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν ως μέσο προετοιμασίας του παιδιού στη ζωή και στο σύγχρονό του σύστημα. Με αυτή την ιδιότητα, το παιχνίδι αντικατοπτρίζει τον πολιτισμό, τα ήθη και τις αξίες κάθε εποχής. Εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει τις επιπτώσεις της τεχνολογικής εξέλιξης στο παιχνίδι. Μαζί με την εποχή μας τα παιχνίδια γίνονται πιο πολύπλοκα και πολυσύνθετα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εισαγωγή στην αγορά των παιδικών υπολογιστών, παιχνιδιών φιλικών στο παιδί, που σκοπό έχουν την εξοικείωσή του με τη σύγχρονη πραγματικότητα και τις προηγμένες απαιτήσεις. Λόγω του ότι είναι ειδικά μελετημένα για παιδιά, αυτά τα παιχνίδια εισάγουν το παιδί με διασκεδαστικό τρόπο στον κόσμο της τεχνολογίας και στη συστηματική σκέψη.

Παράλληλα με τις επιδράσεις του παιχνιδιού, είναι σημαντικό να τονίσουμε τη σημασία των συνθηκών που περιβάλλουν το παιχνίδι και να δώσουμε μερικές χρήσιμες συμβουλές για τους μεγάλους.

Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο για να εξερευνήσουν τις δικές τους ιδέες κι εμείς, για να διευκολύνουμε αυτή τη διαδικασία, πρέπει να προσπαθούμε να ενεργούμε με το δικό τους τρόπο. Καταρχήν, μπορούμε να ενθαρρύνουμε το δημιουργικό και εποικοδομητικό παιχνίδι προσφέροντας ένα φιλικό περιβάλλον στο παιδί, κατάλληλο για παιχνίδι. Είναι πολύ σημαντικό να προσπαθούμε με κάθε ευκαιρία να διευρύνουμε και να αναπτύξουμε τις ιδέες του παιδιού, χωρίς όμως να παρεμβάλλουμε τη δική μας λογική σκέψη και το ρεαλισμό. Λέγοντας στο παιδί πώς θα πρέπει να είναι τα πράγματα καθώς αυτό παίζει, επηρεάζουμε αρνητικά την αξία και το σκοπό του παιχνιδιού. Αντίθετα, διασκεδάζοντας μαζί του και εκτιμώντας το γι’ αυτό που είναι, προσφέρουμε τα καλύτερα εφόδια για τη σωστή του ανάπτυξη. Η παρουσία του ενήλικου θεωρείται απαραίτητη για τις διαδικασίες επικοινωνίας και κοινωνικοποίησης. Χαρείτε την παρουσία του παιδιού στη ζωή σας, παίζοντας μαζί του συχνά και επιβραβεύοντάς το στις προσπάθειές του . Όσον αφορά το χρόνο που διατίθεται για παιχνίδι, αυτός θα πρέπει να είναι αρκετός ώστε να ολοκληρωθεί η δραστηριότητα που επέλεξε το παιδί χωρίς να διακόπτεται απότομα, αλλά όχι τόσος που να οδηγεί σε πλήξη.

Τα παιχνίδια που επιλέγουμε πρέπει να είναι κατάλληλα για την ηλικία του παιδιού, για το στάδιο της πνευματικής και σωματικής του εξέλιξης. Κατά την αγορά των παιδικών παιχνιδιών, είναι προτιμότερο να επιλέγονται τα επώνυμα προϊόντα, καθώς αυτά παρέχουν περισσότερες εγγυήσεις ποιότητας και ασφάλειας. Τα παιδιά δεν αναπτύσσονται όλα με τον ίδιο τρόπο. Κάποια παιδιά δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στα παιχνίδια συναρμολόγησης, άλλα στα παιχνίδια λογικής και ούτω καθεξής. Συνεπώς, οι γονείς είναι καλύτερο να αποφεύγουν να αγοράζουν προϊόντα που αρέσουν στους ίδιους, καθώς βασικό ρόλο στη διαδικασία επιλογής θα πρέπει να παίζει το ίδιο το παιδί.

Το καλό παιχνίδι θέτει τις βάσεις για τη άρτια ανάπτυξη του παιδιού και καλύπτει ένα μεγάλο εύρος ικανοτήτων όπως αισθητικές, κινητικές, νοητικές και κοινωνικές. Προσφέροντας στο παιδί τις ιδανικές συνθήκες ψυχαγωγίας, επενδύουμε στο μέλλον του και συμβάλλουμε με τον καλύτερο τρόπο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο παιδαγωγικός ρόλος του παιχνιδιού ακολουθεί τις εξελίξεις κάθε εποχής, αλλά είναι και άμεσα συνδεδεμένος με τις ξεχωριστές ανάγκες του κάθε παιδιού και τις απαιτήσεις του. Τέλος, δεν πρέπει ποτέ να παραβλέπουμε τον σημαντικότερο σκοπό αυτής της δραστηριότητας που λέγεται παιχνίδι: την ευχαρίστηση του παιδιού.

Πηγή: AS Company, Marketing Dep.

συμβολή του παιχνιδιού στην αναπτυξιακή πορεία του ανθρώπου είναι αναμφισβήτητη. Ιδιαίτερα, το ομαδικό παιχνίδι δίνει τη δυνατότητα στο παιδί να ωριμάσει και επιταχύνει την κοινωνικοποίηση του, αναπτύσσοντας δεσμούς φιλίας και επεκτείνοντας τις διαπροσωπικές του σχέσεις.

Παρακάτω, σας προτείνουμε ορισμένες ασκήσεις-παιχνίδια που είναι κατάλληλες για παιδιά προσχολικής ηλικίας. Οι γονείς μπορούν μόνοι τους, με λίγη φαντασία, να οργανώσουν τα παιχνίδια αυτά στο σπίτι κατ' ιδίαν με τα παιδιά τους, ή ομαδικά σε παιδικά πάρτι, οικογενειακές συγκεντρώσεις κ.λ.π

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

ΑΠΛΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

Σε όλα τα απλά παιχνίδια για την άσκηση των αισθήσεων, σημασία έχει να έρθουν συνειδητά σε επαφή τα παιδιά με τις αισθήσεις τους, να τις γνωρίσουν και να παίξουν μ’ αυτές. Έτσι καλλιεργούν τις αισθήσεις και συγχρόνως την παρατηρητικότητα και την μνήμη τους.

ΑΦΗ

α) Για την άσκηση της αφής θα χρειαστούμε αντικείμενα με διαφορετικό βάρος, σχήμα, στερεότητα και αφή (λεία ή αδρή) π.χ. μπίλιες, κουβάρια, μαλλί, βότσαλα, σφουγγάρια, κιμωλίες, ξύλα, μέταλλα κ.λπ. και ζητάμε από τα παιδιά να τα αγγίξουν και να τα αναγνωρίσουν με τα μάτια κλειστά.

β) Αντικείμενα με διαφορετικές θερμοκρασίες όπου ζητάμε απ’ τα παιδιά να τα τοποθετήσουν στη σειρά από το πιο κρύο ως το πιο ζεστό.

γ) Ένα-ένα παιδί με τα μάτια κλειστά προσπαθεί να αναγνωρίσει τους άλλους μόνο από την αφή.

ΟΣΦΡΗΣΗ

Μερικά δείγματα από μυρωδιές που τα παιδιά μπορούν να αναγνωρίσουν: φρέσκος καφές, σοκολάτα, καμένη καραμέλα, φρούτα, φρέσκο ψωμί, σκόρδο, κρεμμύδι, τυρί, καπνός, ζυμάρι, χλωρίνη, ξύδι, χαμομήλι, κολόνια κ.ά.

ΓΕΥΣΗ

α) Ποτήρια με νερό κάνουν τον γύρο: το πρώτο σκέτο νερό, το δεύτερο με αλατισμένο νερό, το τρίτο με ζαχαρωμένο νερό και το τέταρτο με λεμόνι. Ζητάμε να αναγνωρίσουν την γεύση του κάθε ποτηριού.

β) Το ίδιο και με διάφορα τρόφιμα: σοκολάτα, καραμέλα, τυρί, ψωμί κ. ά.

ΟΡΑΣΗ

Τα παιδιά κοιτάζουν ένα γύρω στο δωμάτιο και ψάχνουν να αναγνωρίσουν κάποια αντικείμενα με συγκεκριμένο σχήμα. Αντικείμενα στρογγυλά ή κυβικά, ή ζητάμε να βρουν που υπάρχουν ευθείες και πού καμπύλες γραμμές. Μπορούμε επίσης να ζητήσουμε από τα ίδια τα παιδιά να παραστήσουν με το σώμα τους τα διάφορα σχήματα ή ακόμα και τις κινήσεις των προσώπων που παρατηρούν.

ΑΚΟΗ

Με κλειστά μάτια να προσπαθήσουν να συλλάβουν με την ακοή τους όλους τους θορύβους που υπάρχουν στο χώρο. Κατόπιν με ανοιχτά τα μάτια ο καθένας περιγράφει αυτά που άκουσε.

Τα παιδιά καλούνται να ονομάσουν κάποιους από τους ήχους που θυμούνται, π.χ. το τηλέφωνο που χτυπάει, ένα αυτοκίνητο, το πλυντήριο των ρούχων, τον ήχο του αέρα ή της θάλασσας, το νερό που βράζει, ένα αεροπλάνο, μια μοτοσικλέτα, το τραίνο, την γραφομηχανή, τον ήχο του χαρτιού που σκίζεται, μια εφημερίδα που τσαλακώνεται, την βρύση που στάζει, φωνές ζώων. Στην συνέχεια ζητάμε να μιμηθούν με την φωνή τους αυτούς τους ήχους. Βοηθητικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάποια κασέτα με τους ήχους αυτούς.

Ζητάμε από τα παιδιά να δημιουργήσουν ήχους με τα χέρια τους, χτυπώντας τα μεταξύ τους ή πάνω στο σώμα τους, ή σε κάποιο αντικείμενο, καθώς επίσης και τα πόδια τους με διαφορετικούς τρόπους κάθε φορά. Επίσης ήχους που μπορεί να παραχθούν με την γλώσσα και τα χείλια και την φωνή.

Το ίδιο μπορεί να γίνει και με μουσικά όργανα. Κρουστά, ξυλόφωνα, μεταλλόφωνα, είναι πολύ εύχρηστα και προσφέρονται για παιχνίδια. Ακόμα να κατασκευάσουν τα ίδια τα παιδιά διάφορες πηγές ήχων π.χ. κουτάκια με χαλίκια, σπόρους που θα χρησιμοποιηθούν σαν κρουστά, ή και τενεκεδάκια με νερό σε διαφορετικές στάθμες που δίνουν διαφορετικούς μουσικούς τόνους. Ακόμα, αλλά πολύ προσεχτικά και με την καθοδήγηση της δασκάλας, τα μουσικά ποτήρια.

ΦΩΝΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ

Άσκηση για να βρεθεί ο μεγαλύτερος δυνατός αριθμός διαφορετικών τρόπων έκφρασης μιας φράσης. Μπορούμε να προτείνουμε μια φράση και τα παιδιά να βρουν διαφορετικούς τρόπους έκφρασης. Π.χ. «πάρε αυτό το γλυκό» - «είμαι αρκούδα» - «πλύνε τα δόντια σου και πήγαινε για ύπνο» κ.λπ.

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΧΩΡΟΙ

Τα παιδιά μαθαίνουν να ποικίλλουν την συμπεριφορά τους, ενώ μετακινούνται μέσα στο χώρο. Σχηματίζουμε στην αίθουσα 5 ή λιγότερους διαφορετικούς χώρους (οριοθετώντας τους με κιμωλία ή με στεφάνια). Σε καθέναν απ’ αυτούς τους χώρους αντιστοιχεί μια συμπεριφορά: στον πρώτο ψιθυρίζω, στον δεύτερο φωνάζω, στον τρίτο μιλώ κανονικά, στον τέταρτο τραγουδάω και στον κεντρικό κύκλο σιωπώ. Το ίδιο μπορεί να γίνει και με κίνηση. Σε κάθε κύκλο κινούμε διαφορετικά (προχωράω αργά, γρήγορα, σημειωτόν, κουτσό και στον μεσαίο κύκλο μένω ακίνητος). Ακόμα και με αισθήσεις (μυρίζω, ακούω, βλέπω, αγγίζω, δεν κάνω τίποτα).

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΜΙΜΙΚΗΣ

Πριν αρχίσουμε τις ασκήσεις μιμικής εξηγούμε στα παιδιά ότι η μιμική είναι έκφραση μόνο με την κίνηση και χωρίς καθόλου λόγο. Το μιμητικό ένστικτο είναι έμφυτο στον άνθρωπο. Το παιδί από τα πρώτα χρόνια της ζωής του αρχίζει να μιμείται τα γύρω του.

ΑΠΛΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΜΙΜΙΚΗΣ

Σκοπός μας είναι να μάθουν τα παιδιά να παρατηρούν και να μιμούνται κινήσεις και εκφράσεις. Η προσοχή μας είναι να μην μιλήσουμε καθόλου και μόνο με την κίνηση να παραστήσουμε αυτό που ζητείται και να δώσουμε στους άλλους να το καταλάβουν. Μπορούμε να βάλουμε τα παιδιά να μιμηθούν κάποια πράξη καθημερινή. Π. χ. βουρτσίζω τα δόντια μου, ταΐζω το μωρό, βάζω τα παπούτσια μου, χτενίζω τα μαλλιά μου, ανοίγω μια πόρτα, τρώω, μαζεύω λουλούδια κ.ά. Τα παιδιά μπορούν επίσης να μιμηθούν ένα ζώο, π.χ. πως περπατάει η γάτα, πως νιαουρίζει. Το θέμα που θα δοθεί για μίμηση εξαρτάται από την ηλικία των παιδιών και το επίπεδό τους.

ΒΗΜΑ ΚΑΙ ΒΑΔΙΣΜΑ

Σκοπός είναι να παρατηρήσουν τον τρόπο που περπατάει κάποιος άλλος και να τον μιμηθούν. Όταν τα παιδιά μάθουν να παρατηρούν το βηματισμό των άλλων μπορούμε να τους ενθαρρύνουμε να παρατηρήσουν το περπάτημα των δικών τους και των φίλων τους και να παρουσιάσουν το βάδισμά τους.

ΜΟΡΦΑΣΜΟΙ

Σκοπός είναι να συνειδητοποιήσουν την πλαστικότητα και την εκφραστικότητα του προσώπου. Εδώ θα χρειαστούμε χαρτόνι, σε μέγεθος που να μπορεί να κρύψει το πρόσωπο του παιδιού. Τα παιδιά μπορούν να μιμηθούν μερικές συναισθηματικές καταστάσεις δικές τους, όπως λυπημένος, χαρούμενος, σκυθρωπός κ.ά. Το παιχνίδι αυτό μπορεί να παιχτεί με ζευγάρια και να προεκταθεί βάζοντας αργότερα τα παιδιά αντικριστά να επαναλαμβάνουν διαδοχικά τις εκφράσεις ο ένας τους άλλου. Μπορούμε επίσης να κάνουν μιμήσεις φωνών, ήχων, λέξεων που μπορεί να κάνει ο άλλος.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

ΤΟ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ

Στόχος μας είναι να αναπτυχθεί η φαντασία, ποικίλλοντας τον τρόπο που βλέπουμε ένα αντικείμενο καθημερινής χρήσης. Θα χρειαστούμε αντικείμενα καθημερινής χρήσης, με τα οποία τα παιδιά θα παίξουν. Τοποθετούμε τα αντικείμενα στο κέντρο του χώρου και ζητάμε από τα παιδιά να τα χρησιμοποιήσουν όπως θέλουν, ανάλογα με το σχήμα τους, το χρώμα, την υφή τους. Έτσι το αντικείμενο μετατρέπεται σε κάτι μαγικό πολλές φορές.

Η ΠΙΣΙΝΑ

Εδώ τα παιδιά πρέπει να δουν με την φαντασία τους την πισίνα και τις διαφορετικές δραστηριότητες γύρω απ’ αυτήν. Θα χρειαστούμε κάποιο αντικείμενο που θα παραστήσει την πισίνα. Μπορεί να είναι ένα κομμάτι ύφασμα, ένα χαλί, ένας χώρος που ορίζεται από κύβους, ή οτιδήποτε άλλο θεωρούμε κατάλληλο για να "παίξει" την πισίνα. Βάζουμε τα παιδιά να φτιάξουν την πισίνα τους με το αντικείμενο που προτείνουμε. Το παιχνίδι συνίσταται στο να αυτοσχεδιάσουν έναν περίπατο ή τα παιχνίδια μέσα και έξω απ’ την πισίνα.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ

ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΩ

Προσέχω τον άλλον και κάνω μια συμπληρωματική κίνηση της δικής του. Γίνεται με δύο παιδιά που το ένα στέκει απέναντι στο άλλο. Αν το πρώτο παιδί τεντώσει μπροστά το κεφάλι του, το άλλο φέρνει πίσω το δικό του. Αν πάει πίσω το χέρι του, ο άλλος θα φέρει το δικό του μπροστά, αν φουσκώσει την κοιλιά του, ο άλλος θα την ρουφήξει, αν μαζευτεί σαν μπάλα, ο άλλος θα τεντωθεί κ.λπ. Αυτή η άσκηση εκτός από την παρατηρητικότητα, ασκεί το σώμα και την ετοιμότητά του. Ασκεί την ικανότητα του σώματος να ανταποκρίνεται σε κάποιο εξωτερικό ερέθισμα και να ενεργεί.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ

Στόχος αυτής της άσκησης είναι η βελτίωση της ικανότητας παρατήρησης των παιχτών. Η ομάδα χωρίζεται σε ζευγάρια. Στο ζευγάρι ο καθένας παρατηρεί τον άλλον, σημειώνοντας στο νου του τι φοράει, πως είναι τα μαλλιά του, τα διάφορα αξεσουάρ, κ.λπ. Ο ένας παίχτης βγαίνει έξω και ο άλλος με την βοήθεια ή και τις υποδείξεις αυτών που παρακολουθούν αλλάζει κάτι στην εμφάνισή του π.χ. αλλάζει τα μαλλιά του, λύνει το κορδόνι του παπουτσιού του, αλλάζει την θέση του ρολογιού του... Όταν είναι έτοιμος, ο παίχτης που είναι έξω ξαναγυρίζει και πρέπει να παρατηρήσει τι αλλαγές έχει κάνει ο άλλος.

Η ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΗ ΣΕΙΡΑ - ΤΙ ΕΧΕΙ Ο ΔΙΣΚΟΣ

Άσκηση που βοηθάει την παρατηρητικότητα και την μνήμη. Μέσα από την αίσθηση της όρασης να καλλιεργήσει την παρατηρητικότητα, την προσοχή και την μνήμη. Θα χρειασθούμε ένα δίσκο με πέντε αντικείμενα ή και λιγότερα, ανάλογα με την ηλικία των παιδιών και βέβαια αντικείμενα που να ξέρουμε ότι τα παιδιά τα γνωρίζουν με το όνομά τους. Τους δείχνουμε τον δίσκο για ένα λεπτό και μετά τους ζητάμε να μας πουν ποια αντικείμενα είχε ο δίσκος.

Πηγή: Επιλογές της ηθοποιού και καθηγήτριας θεατρικού παιχνιδιού Γιάννας Ανδρεοπούλου:

-από το βιβλίο "Δραματική έκφραση και αγωγή του παιδιού" (Λένια Σεργή, Εκδόσεις Gutenberg - Παιδαγωγική Σειρά, 2η Έκδοση, Αθήνα 1987)

-από το βιβλίο "Ιδέες, φαντασία, κίνηση" (Μαρία Κυνηγού-Φλάμπουρα, Εκδόσεις Ερμής, Αθήνα 1989)

-από "Το βιβλίο της δραματοποίησης" (Άλκηστις, Έκδοσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1998)

λάθη και 6 κινήσεις για να μάθει να μοιράζεται

«- Είναι δικό μου! - Όχι, δικό μου!»... Η κτητικότητά τους έχει γίνει καθημερινός πονοκέφαλος για σάς. Τι πρέπει να κάνετε, όμως, όταν το μικρό σας αρνείται να μοιραστεί το παιχνίδι του με το αδερφάκι ή το φίλο του;

Της Μαρίας Καρίπογλου, με την επιστημονική επιμέλεια της Γιώτας Αντωνοπούλου, παιδοψυχολόγου - παιγνιοθεραπεύτρια

Όταν τα παιδιά σας μαλώνουν για τα παιχνίδια τους, δεν μπορείτε να τα μάθετε εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή να μοιράζονται τα παιχνίδια τους. Βάλτε στόχο να τους «διδάξετε» αυτό το μάθημα με έναν τρόπο που δεν τα θίγει, που δεν τους δημιουργεί, δηλαδή, ενοχές ή άσχημα συναισθήματα για το άλλο παιδάκι. Τα παιδιά είναι ευαίσθητα στα… σιωπηλά μηνύματα ή, αν θέλετε, επεξεργάζονται το μήνυμα με τον τρόπο που αυτά καταλαβαίνουν. Για παράδειγμα, αν απαιτήσετε από το μεγαλύτερο παιδί να παραδώσει το παιχνίδι με το οποίο ασχολείται στο μικρότερο αδερφάκι του, αυτό που θα καταλάβει το μεγαλύτερο είναι ότι αγαπάτε περισσότερο το μικρότερο ή -στην περίπτωση του φίλου του- ότι εκτιμάτε περισσότερο το «ξένο» παιδάκι από αυτό.

3 λάθη που ΔΕΝ πρέπει να κάνετε:

1. Μην αρπάζετε το παιχνίδι από τα χέρια του!

Τι πιστεύετε ότι εισπράττει ένα παιδί όταν του αρπάζουν το παιχνίδι από τα χέρια και το δίνουν σε άλλο παιδί; Φανταστείτε ότι εισβάλλει στο γραφείο σας το αφεντικό σας,

[filos`ifigen]

λάθη και 6 κινήσεις για να μάθει να μοιράζεται

«- Είναι δικό μου! - Όχι, δικό μου!»... Η κτητικότητά τους έχει γίνει καθημερινός πονοκέφαλος για σάς. Τι πρέπει να κάνετε, όμως, όταν το μικρό σας αρνείται να μοιραστεί το παιχνίδι του με το αδερφάκι ή το φίλο του;

Της Μαρίας Καρίπογλου, με την επιστημονική επιμέλεια της Γιώτας Αντωνοπούλου, παιδοψυχολόγου - παιγνιοθεραπεύτρια

Όταν τα παιδιά σας μαλώνουν για τα παιχνίδια τους, δεν μπορείτε να τα μάθετε εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή να μοιράζονται τα παιχνίδια τους. Βάλτε στόχο να τους «διδάξετε» αυτό το μάθημα με έναν τρόπο που δεν τα θίγει, που δεν τους δημιουργεί, δηλαδή, ενοχές ή άσχημα συναισθήματα για το άλλο παιδάκι. Τα παιδιά είναι ευαίσθητα στα… σιωπηλά μηνύματα ή, αν θέλετε, επεξεργάζονται το μήνυμα με τον τρόπο που αυτά καταλαβαίνουν. Για παράδειγμα, αν απαιτήσετε από το μεγαλύτερο παιδί να παραδώσει το παιχνίδι με το οποίο ασχολείται στο μικρότερο αδερφάκι του, αυτό που θα καταλάβει το μεγαλύτερο είναι ότι αγαπάτε περισσότερο το μικρότερο ή -στην περίπτωση του φίλου του- ότι εκτιμάτε περισσότερο το «ξένο» παιδάκι από αυτό.

3 λάθη που ΔΕΝ πρέπει να κάνετε:

1. Μην αρπάζετε το παιχνίδι από τα χέρια του!

Τι πιστεύετε ότι εισπράττει ένα παιδί όταν του αρπάζουν το παιχνίδι από τα χέρια και το δίνουν σε άλλο παιδί; Φανταστείτε ότι εισβάλλει στο γραφείο σας το αφεντικό σας, αρπάζει το laptop σας και το δίνει σε κάποιον άλλο συνάδελφό σας. Θεωρείτε ότι αυτή η χειρονομία θα σας κάνει, στη συνέχεια, να θέλετε να μοιραστείτε τα πράγματά σας; Μόνο εφόσον συντρέχουν λόγοι ασφάλειας δικαιολογείται να αρπάξετε από τα χέρια του παιδιού σας το παιχνίδι του. Εάν καταλήξετε να χρησιμοποιήσετε βία για να του το αποσπάσετε, απλώς διδάσκετε στο παιδί σας να κάνει το ίδιο. Προσπαθήστε να του ζητήσετε το παιχνίδι, προτείνοντας το χέρι σας και με χαμηλό τόνο στη φωνή σας.

2. Μην υποχρεώνετε το μεγαλύτερο να δίνει τα παιχνίδια του στο μικρότερο!

Είναι συνηθισμένη περίπτωση το μεγαλύτερο παιδί σας να παίζει με το βιβλίο του, το στυλό του, το παιχνίδι του και το μικρότερο να θέλει, την ίδια ώρα, να απασχοληθεί και αυτό με τα ίδια αντικείμενα. Είναι, όμως, δίκαιο το μεγαλύτερο παιδί σας να μοιραστεί το παιχνίδι του απλώς και μόνο επειδή αυτή είναι η επιθυμία του μικρότερου; Μην ξεχνάτε ότι το να μάθετε τα παιδιά σας να σέβονται το χώρο του άλλου είναι τόσο σημαντικό, όσο και το αίσθημα γενναιοδωρίας που προσπαθείτε να τους εμφυσήσετε.

3. Μην τα βάζετε να παίζουν με τη σειρά!

Μια βασική στρατηγική που χρησιμοποιούν οι γονείς για να διδάξουν τα παιδιά τους να μοιράζονται είναι να μοιράζουν τα ίδια παιχνίδια στο καθένα απ' αυτά, σε διαδοχικές χρονικές περιόδους. Για παράδειγμα, πολύ συχνά λέτε στα παιδιά σας ότι «σήμερα με την μπάλα θα παίξεις εσύ και αύριο ο αδελφός σου»… Για να έχει η κίνησή σας διδακτική αξία, θα πρέπει πρώτα τα παιδιά να καταλάβουν τι εστί χρόνος. Λάβετε υπόψη σας ότι η αίσθηση του χρόνου δεν αναπτύσσεται στο παιδί μέχρι την ηλικία των τριών χρόνων. Συνεπώς, είναι μάταιο να ζητάμε από ένα παιδί μικρότερο των πέντε ετών να πειθαρχήσει. Ίσως να μας ευχαριστήσει δίνοντας το παιχνίδι του, αλλά σίγουρα η κίνησή του αυτή δεν είναι αποτέλεσμα του μαθήματος που του δώσαμε.

6 κινήσεις που πρέπει να κάνετε:

1. Αναζητήστε λύσεις

Δώστε τους να καταλάβουν ότι είναι υπεύθυνα για τη διαμάχη και ενθαρρύνετέ τα να βρουν μόνα τους τη λύση. Ένας τρόπος είναι να πείτε: «Εντάξει, έχουμε ένα πρόβλημα εδώ. Και οι δυο σας θέλετε να παίξετε με το ίδιο παιχνίδι, αλλά αυτό δεν είναι δυνατό… Πώς μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα;» Στη συνέχεια, αποτραβιέστε, όσο αυτό είναι δυνατό, και αφήνετε τα παιδιά να λύσουν μόνα τους τη διαφορά. Μια άλλη στρατηγική που μπορείτε να ακολουθήσετε είναι να δώσετε κάποιες εναλλακτικές λύσεις στα παιδιά και να τα παροτρύνετε να διαλέξουν.

2. Ζητήστε συγγνώμη για το παιδί σας

Πόσες φορές δεν σας έτυχε να αρπάξει το παιδί σας το παιχνίδι ενός άλλου παιδιού. Μη φοβηθείτε να ζητήσετε εσείς συγνώμη για αυτό. Με αυτήν τη στάση σας δείχνετε στο άλλο παιδάκι ότι το σέβεστε και δίνετε στο δικό σας ένα καλό παράδειγμα. Η δική σας συμπεριφορά είναι σίγουρα το καλύτερο παράδειγμα… Αν εσείς δεν είστε κτητικοί στην καθημερινή σας ζωή, τα παιδιά σας λαμβάνουν το μήνυμα!

3. Παρακολουθείτε χωρίς να παρεμβαίνετε

Αντισταθείτε στον πειρασμό να μπείτε ανάμεσα στα παιδιά που μαλώνουν για ένα παιχνίδι ή να χάσετε την ψυχραιμία σας και να τους φωνάξετε, εκτός βέβαια και αν φτάσουν στο σημείο να πιαστούν στα χέρια. Η ανάμιξή σας στην υπόθεση κάνει στο τέλος κάποιο από τα παιδιά να πληγωθεί. Επίσης, οι μικροί σας «μπελάδες» μαθαίνουν να εξαρτώνται από εσάς για να λύσουν τις διαφορές τους. Εάν επέμβετε, κάποιο από τα παιδιά θα βγει κερδισμένο και κάποιο χαμένο και κάθε φορά που διεκδικούν κάτι θα περιμένουν από τη μαμά και τον μπαμπά να δώσουν τη λύση.

4. Αποσπάστε του την προσοχή

Δεν είναι δύσκολο να αλλάξετε τη διάθεση του παιδιού, αποσπώντας την προσοχή του και κάνοντάς το να ασχοληθεί με κάτι διαφορετικό. Μην προσπαθείτε σε κάθε διαμάχη να του διδάξετε πώς να μοιράζεται. Τα μικρότερης ηλικίας παιδιά είναι εύκολο να ενδιαφερθούν για άλλα πράγματα σε χρόνο ρεκόρ.

5. Μπείτε στην ψυχολογία του

Ένα παιδί μπορεί να είναι γενναιόδωρο με τους φίλους του, αλλά όχι και με τα αδέρφια του. Γιατί συμβαίνει αυτό; Απλώς, το μικρό σας λειτουργεί έτσι επειδή αισθάνεται ότι στο σπίτι δεν μπορεί να οριοθετήσει τα πράγματά του και επιπροσθέτως αισθάνεται ανταγωνιστικά. Μπορείτε να αλλάξετε τη συμπεριφορά τους, βοηθώντας τα παιδιά σας να συνειδητοποιήσουν πράγματα που κάνουν το ένα για το άλλο. Για παράδειγμα, ένα απλό σχόλιο σε ανύποπτο χρόνο, όπως: «Ήταν πολύ ωραία η κίνηση του αδελφού σου να σου δώσει τα πατίνια του», είναι μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται.

6. Επιβραβεύστε τη γενναιοδωρία του

Η κίνησή του να καλέσει δέκα συμμαθητές του στο σπίτι αντί για δύο ή να ετοιμάσει λιχουδιές για όλη την παρέα μπορεί να σας βγάλει εκτός εαυτού. Αναγνωρίστε του όμως τις καλές του προθέσεις και αντί να το επιπλήξετε, επαινέστε το για το ότι είναι καλός φίλος. Οφείλετε να του εμφυσήσετε από νωρίς τη διάθεση του να μοιράζεται.

Θυμηθείτε:

Απαιτείται σεβασμός της ανάγκης του παιδιού για κτητικότητα.

Χρειάζεται να λάβετε υπόψη σας τη συναισθηματική ωριμότητα του παιδιού σας.

Ίσως το μόνο που χρειάζεται είναι η καθημερινή συναναστροφή του παιδιού σας με τα άλλα παιδάκια.

[Silia26]

filos`ifigen καταπληκτικό το άρθρο σου! Σε ευχαριστούμε!

Δεν εγραψα όμως κάτι αντίθετο!Από αυτά που γράφω φαίνεται ότι σέβομαι απόλυτα την ανάγκη του παιδιού για κτητικότητα και ότι λαμβάνω

υπόψη μου τη συναισθηματική ωριμότητα του παιδιού μου .Για αυτό μιλάω για το "εγώ του"!

Και βέβαια μέχρι να πάει στο προνήπιο πρέπει να έχει μάθει τα βασικά! Το ιδανικό βέβαια θα είναι μέχρι τα 3 του!

Διαφωνώ ότι πρέπει να τα μάθει όλα αυτά στα 2!

[filos`ifigen]

ΝΑΙ ΑΠΛΑ ΘΕΩΡΩ ΜΙΑ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΛΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΣΗΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΙΠΑ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΚΑΠΟΙΑ ΕΙΔΙΚΩΝ...

[Nady270914]

Σιλια26 εγώ συμφωνώ μαζί σου.

Εγώ δεν έχω ακόμα παιδάκι, αλλά θυμώνω με τους γονείς που προσπαθούν να μάθουν τα παιδιά τους από μικρά να είναι καλά και ευγενικά, να μοιράζονται τα πράγματα τους και να μην τσακώνονται με άλλα παιδάκια! Και όλα αυτά γιατί??? Για να τους λένε ότι είναι καλοί γονείς. Την δική τους ανασφάλεια για το εάν είναι καλοί ή όχι γονείς δείχνουν και τίποτε άλλο! Τα παιδιά θέλουν το χρόνο τους για να μάθουν. Δεν βιάζονται γιατί δεν τους ενδιαφέρει τι θα πουν οι άλλοι για αυτά.

[apis]

Ενδιαφερον το αρθρο σου Filo's ifigen

Καλο θα ειναι να προμηθευτουμε ενα βιβλιαρακι εξελικτικης ψυχολογιας με τα σταδια που αναφερει ο Piaget. Πιστευω θα βοηθησει πολυ στο να εξηγησουμε καποιες αντιδρασεις των παιδιων και τι δηλωνουν με τις αντιδρασεις αυτες στα αντιστοιχα σταδια αναπτυξης..

Ετσι θα μαθουμε ποτε μια παρεμβαση δικη μας ειναι χρησιμη και ποτε περιττη ή και αστοχη