Terrible two- διαχείριση θυμού νηπίων

[Gelie]

Κορίτσια γεια σας. Θα ήθελα να μου πείτε αν έχετε εμπειρίες σε σχέση με πρόβλημα  διαχείρισης θυμού σε ηλικία 2-3 ετών. Η κόρη μου είναι σε αυτή την ηλικιακή φάση και έχει αρχίσει να μου κάνει τελευταία περίεργα ξεσπάσματα τα οποία δεν ξέρω πως να διαχειριστώ. Σχεδόν όλα σχετίζονται με τα ίδια θέματα πάνω κάτω.. να μην αλλάξουμε την πάνα, να μη βγεί από τη μπανιέρα ενώ μουλιαζει με τις ώρες.. να μη  ντυθεί μετά το μπάνιο κ να τριγυρνάει στο σπίτι φορώντας μόνο την πανα Φλεβαρη μηνα... να μη δώσει ένα παιχνίδι στον αδερφό της που είναι ενάμιση χρόνο μικρότερος... Ειδικά τα 3 πρώτα θέματα αποτελούν την μόνιμη αιτία διαμάχης στο σπίτι μας τώρα τελευταία.. και να φανταστείτε ότι είναι παιδί που καταλαβαίνει πολλά πράγματα για την ηλικία του και έχει μάθει υποτίθεται με όρια από μικρότερη ηλικία..(που να της λέγαμε δηλαδή σε όλα ναι.. θα μας έδερνε εδώ σπίτι τωρα). Μέχρι πρότινος φαινόταν απλώς πολύ δραστήρια, δυναμική και κάποιες φορές επίμονη... Το τελευταίο διάστημα έχει εξελιχθεί σε παιδί που φωνάζει και ωρυεται όταν αυτο που της λέμε είναι κάτι αντίθετο με αυτό που επιθυμεί... όπως είναι λογικό την ώρα που κάνει έτσι χάνω την ψυχραιμία μου.. Στην καλύτερη περίπτωση την πηγαίνω 2-3 λεπτά τιμωρία στη γωνία της σκέψης.. (και συνήθως τότε συνετιζεται) στη χειρότερη φωνάζω τόσο που μας ακούει όλη γειτονιά.. ούτε με το ένα ενδεχόμενο νιώθω καλά ούτε με το άλλο γιατί και στις δύο περιπτώσεις νιώθω πως η κόρη μου γίνεται αποδέκτης συναισθήματος οργής..! Από την άλλη πια μας έχουν τελειώσει οι ιδέες σε σχέση την αντιμετώπιση του φαινομένου..Λέμε τι στο καλό... Μόνο με την απειλή καταλαβαίνει αυτό το παιδί;;;.Με λυπει πολύ που για να αλλάξει πάνα θα πρέπει να αναγκαστώ να την μαλώσω πρώτα ή να την τιμωρήσω. Επίσης αυτό είναι πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία και για εμένα γιατί αναγκαστικά την επαναλαμβάνω πολλές φορές τη μέρα... Πραγματικά το βράδυ νιώθω να με πονάει καμιά φορά το στομάχι μου από την ψυχολογική πίεση όλης της ημέρας...  Το μόνο πού πιάνει πολύ είναι ένα ισχυρό κίνητρο ή μια απειλή ότι θα χάσει κάποιο προνόμιο που να είναι όμως πολύ άμεσου ενδιαφέροντος...και μάλιστα πρώτης γραμμής στη λίστα των επιθυμιών.. δηλ "μάζεψε τα παιχνίδια από το πάτωμα και θα πάμε στον ξαδερφακι σου να παίξετε". Εκεί όχι απλά κινητοποιείται..... Τηλεμεταφερεται στο δωμάτιο κ τα παιχνίδια τακτοποιούνται εν ριπή οφθαλμού.  Αν όμως η επίσκεψη πρόκειται να γίνει αργότερα πχ το απόγευμα, η συγκεκριμένη προσφορά-κινητρο την αφήνει σχεδόν αδιάφορη.. και τις περισσότερες φορες δεν λειτουργεί. Δε γίνεται όμως προκειμένου να κάνει η μικρή το σωστό τα κίνητρα που θα της παρέχουμε να είναι ανα πασα στιγμή τόσο ισχυρά κ δελεαστικά ώστε να υπάρχει σωστή αλληλεπίδραση και συνεννόηση μεταξύ μας.... Είμαι σε αδιέξοδο. Οποιαδήποτε άποψη θα μπορούσε να μου φανεί χρήσιμη.. σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

 

 

 

 

 

 

 

[donnat]

στις On 15/2/2021 at 4:39 ΜΜ, ο/η Gelie είπε:

Κορίτσια γεια σας. Θα ήθελα να μου πείτε αν έχετε εμπειρίες σε σχέση με πρόβλημα  διαχείρισης θυμού σε ηλικία 2-3 ετών. Η κόρη μου είναι σε αυτή την ηλικιακή φάση και έχει αρχίσει να μου κάνει τελευταία περίεργα ξεσπάσματα τα οποία δεν ξέρω πως να διαχειριστώ. Σχεδόν όλα σχετίζονται με τα ίδια θέματα πάνω κάτω.. να μην αλλάξουμε την πάνα, να μη βγεί από τη μπανιέρα ενώ μουλιαζει με τις ώρες.. να μη  ντυθεί μετά το μπάνιο κ να τριγυρνάει στο σπίτι φορώντας μόνο την πανα Φλεβαρη μηνα... να μη δώσει ένα παιχνίδι στον αδερφό της που είναι ενάμιση χρόνο μικρότερος... Ειδικά τα 3 πρώτα θέματα αποτελούν την μόνιμη αιτία διαμάχης στο σπίτι μας τώρα τελευταία.. και να φανταστείτε ότι είναι παιδί που καταλαβαίνει πολλά πράγματα για την ηλικία του και έχει μάθει υποτίθεται με όρια από μικρότερη ηλικία..(που να της λέγαμε δηλαδή σε όλα ναι.. θα μας έδερνε εδώ σπίτι τωρα). Μέχρι πρότινος φαινόταν απλώς πολύ δραστήρια, δυναμική και κάποιες φορές επίμονη... Το τελευταίο διάστημα έχει εξελιχθεί σε παιδί που φωνάζει και ωρυεται όταν αυτο που της λέμε είναι κάτι αντίθετο με αυτό που επιθυμεί... όπως είναι λογικό την ώρα που κάνει έτσι χάνω την ψυχραιμία μου.. Στην καλύτερη περίπτωση την πηγαίνω 2-3 λεπτά τιμωρία στη γωνία της σκέψης.. (και συνήθως τότε συνετιζεται) στη χειρότερη φωνάζω τόσο που μας ακούει όλη γειτονιά.. ούτε με το ένα ενδεχόμενο νιώθω καλά ούτε με το άλλο γιατί και στις δύο περιπτώσεις νιώθω πως η κόρη μου γίνεται αποδέκτης συναισθήματος οργής..! Από την άλλη πια μας έχουν τελειώσει οι ιδέες σε σχέση την αντιμετώπιση του φαινομένου..Λέμε τι στο καλό... Μόνο με την απειλή καταλαβαίνει αυτό το παιδί;;;.Με λυπει πολύ που για να αλλάξει πάνα θα πρέπει να αναγκαστώ να την μαλώσω πρώτα ή να την τιμωρήσω. Επίσης αυτό είναι πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία και για εμένα γιατί αναγκαστικά την επαναλαμβάνω πολλές φορές τη μέρα... Πραγματικά το βράδυ νιώθω να με πονάει καμιά φορά το στομάχι μου από την ψυχολογική πίεση όλης της ημέρας...  Το μόνο πού πιάνει πολύ είναι ένα ισχυρό κίνητρο ή μια απειλή ότι θα χάσει κάποιο προνόμιο που να είναι όμως πολύ άμεσου ενδιαφέροντος...και μάλιστα πρώτης γραμμής στη λίστα των επιθυμιών.. δηλ "μάζεψε τα παιχνίδια από το πάτωμα και θα πάμε στον ξαδερφακι σου να παίξετε". Εκεί όχι απλά κινητοποιείται..... Τηλεμεταφερεται στο δωμάτιο κ τα παιχνίδια τακτοποιούνται εν ριπή οφθαλμού.  Αν όμως η επίσκεψη πρόκειται να γίνει αργότερα πχ το απόγευμα, η συγκεκριμένη προσφορά-κινητρο την αφήνει σχεδόν αδιάφορη.. και τις περισσότερες φορες δεν λειτουργεί. Δε γίνεται όμως προκειμένου να κάνει η μικρή το σωστό τα κίνητρα που θα της παρέχουμε να είναι ανα πασα στιγμή τόσο ισχυρά κ δελεαστικά ώστε να υπάρχει σωστή αλληλεπίδραση και συνεννόηση μεταξύ μας.... Είμαι σε αδιέξοδο. Οποιαδήποτε άποψη θα μπορούσε να μου φανεί χρήσιμη.. σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

 

 

 

 

 

 

 

Όλο αυτό που περνάτε είναι φυσιολογικό. Το περνάνε όλα τα παιδάκια άλλα πιο έντονα άλλα πιο ήπια. Είναι ΤΕΡΆΣΤΙΟ και ΠΟΛΎ ΣΗΜΑΝΤΙΚΌ αναπτυξιακό στάδιο και δεν πρέπει να τιμωρείται το παιδί για αυτό. Θα σου προτείνω να μπεις στο fb στην ομάδα ενσυναίσθηση και να διαβάσεις τα αντίστοιχα θέματα (tantrums terrible 2 horrible 3) καθώς και την θεωρία του νου. Επίσης να προμηθευτείτε τρία πολύ αξιόλογα βιβλία το 'πως να μιλάτε στα παιδιά σας ώστε να σας ακούν' το 'το ικανό σου παιδί' και το 'τι συμβαίνει στον εγκέφαλο του'. Θα δεις το παιδί σου με εντελώς διαφορετικό μάτι θα βγουν όλες οι ταμπέλες και οι απειλές και θα μάθετε σαν γονείς πως να συνδέεστε με το παιδί αντί να απομακρύνεστε με τις τιμωρίες και τις φωνές. Κάντε ένα 'κόπο' ενημερωθείτε για το τι περνάει τώρα το παιδί τι γίνεται μέσα του πως βλέπει τον κόσμο τι σημαίνει η κάθε του αντίδραση πως πρέπει να πράττουμε εμείς ως γονείς και θα δείτε θα γίνει πολύ πιο εύκολη η καθημερινότητα. Έτοιμες λύσεις που ταιριάζουν σε κάθε οικογένεια δυστυχώς δεν υπάρχουν και κολπακια που ίσως πιάσουν κάποιες φορές μακροπρόθεσμα θα γυρίσουν εναντίον σας. Έρχονται και τα 3 όπου και εκεί μέχρι τα 4 υπάρχει μια τεράστια αλλαγή (και γενικά μέχρι τα 5 6)! Υπομονή θα ευχηθώ και κατανόηση στην ανάπτυξη της! Τα περάσαμε τα περνάμε και σε νιώθουμε! 

[Gelie]

@donnat ευχαριστω πολύ για την απάντηση. Έχω διαβάσει πολλά άρθρα σχετικά με το αναπτυξιακό στάδιο που περνάει το παιδί σε αυτή τη φάση κ τα tantrums. Δεν αναζητώ έτοιμες λύσεις αλλά ανταλλαγή απόψεων με γονείς οι οποίοι περνούν κάτι αντίστοιχο καθώς τα περισσότερα από αυτά που προτείνονται στα άρθρα πρακτικα δεν είναι εφαρμόσιμα. Όπως το πχ. Κατεβαίνουμε στο επίπεδο του παιδιού κ του ζητάμε να μας κοιτάξει στα μάτια κ να μιλήσουμε και να του πούμε ότι θα αρρωστήσει αν μείνει χωρίς ρούχα τώρα που είναι χειμώνας.. εκείνο γυρνάει από την άλλη κ κλείνει τα μάτια για να αποφύγει...  Κάνουμε πολλές προσπάθειες αλλά η ίδια αντίδραση συνεχίζεται και μάλιστα μόλις δει ότι στριμώχνονται βάζει τις φωνες  κ σου λέει φύγε...Δε θέλει να ακούσει τίποτα περισσότερο. Δε μπορείς να το αφήσεις γυμνό γιατί θα κάνει πυρετό. Ούτε να περιμένεις μετά από 1-2 ώρες που ίσως αποφασίσει μόνο του ντυθεί. Κ φυσικά ούτε να το ντύσεις με το ζόρι γιατί θα πάθει αμόκ. Θα μπω στη fb  στην σχετική ομάδα

[Lisaki 80]

Γκέλλυ σε καταλαβαίνω απόλυτα.. Αυτό το συναισθηματικό φορτίο και τις ενοχές τις κουβαλάω και εγώ πολλές φορές τα βράδια. Είναι 5 και σκέφτομαι συχνά, μόνο με την απειλή καταλαβαίνει?
Η αλήθεια είναι, πως είναι ένας χειριστικός τρόπος απέναντι στους γονείς και ένας τρόπος να δοκιμάσουν τα όρια τους. Δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος έτσι. Γνωρίζει πως η πάνα έχει γίνει αντικείμενο καυγά, άρα και προσοχής, έστω και αρνητικής. Η ζήλια προς το αδερφάκι της κορυφώνεται σιγά σιγά επίσης, όσο αυτό μεγαλώνει..
Καταρχάς να σε καθησυχάσω πως οι περισσότεροι περνάμε τα ίδια και οι περισσότεροι από μας αγανακτούμε, φωνάζουμε, νιώθουμε ενοχές και τύψεις. 

Θεωρώ πως μία καλή συμβουλή είναι να υποχωρείς άμεσα όταν πάει να εξελιχθεί καυγάς από το πουθενά (είσαι ο ενήλικας στη σχέση, τα παιδιά τείνουν να μας κάνουν να πεισμώνουμε και να τα διαχειριζόμαστε λες και είμαστε συνομήλικοι). Μυρίζεσαι τον καυγά και κάνεις μία θεαματική υποχώρηση και την αφήνεις να "κερδίσει" για να κερδίσεις εσύ κάτι άλλο.. (σε πράγματα που μπορεί να γίνει αυτό)

Το κάνεις σαν παιχνίδι, την αλλαγή της πάνας... Δημιουργείς ένα διαφορετικό σκηνικό δεν ξέρω πως να το εξηγήσω..  Έχει παγιωθεί μία κατάσταση όπου σε προκαλεί σε κάποια πράγματα. Πρέπει να αλλάξει όλο το σκηνικό. Άλλα λόγια, άλλο ύφος, άλλος τρόπος, άλλος χώρος.. "Σήμερα θα αλλάξουμε πάνα πάνω στον πάγκο της κουζίνας! έχεις αλλάξει πάνα εκεί? Για να δω χωράς?? χμμ ή μήπως να την αλλάξουμε στην τουαλέτα! ωχ λες να πέσεις?"
Να σπάσει κάπως ο φαύλος κύκλος.. Και άσε καμιά φορά να περάσει το δικό της (θεαματική υποχώρηση). Ακόμα και αν κυκλοφορεί λίγο γυμνή Φλεβάρη μήνα..

Όσον αφορά το μοίρασμα είναι φυσιολογικό να μην θέλει και να μην μπορεί να μοιραστεί ακόμα και ειδικά με τον αδερφό της. Την προτρέπεις φυσικά αλλά δεν είναι ακόμα η ηλικία της νομίζω για να μπορεί να μοιράζεται.. Καλύτερα να το πας με επιβράβευση. πχ όταν δεχτεί να δώσει ένα παιχνίδι, κερδίζει κάτι και η ίδια.... 
Θα βελτιωθούν όλα σιγά σιγά και θα βγούνε άλλα  Σίγουρα βελτιώνονται με τον παιδικό πολλά από αυτά που περιγράφεις..

Εμείς οι γονείς κολλάμε στο πως πρέπει να γίνονται τα πράγματα. Να κάνουν τα παιδιά μας αυτό τώρα, να μην κρυώσουν, να φάνε έτσι, να μην φάνε αυτό κτλ.. Τα παιδιά το αντιλαμβάνονται, συνειδητοποιούν πόσο σοβαρά είναι αυτά για μας  και μας πάνε κόντρα.. Αν χαλαρώσουμε λίγο (όσο γίνεται) ίσως αλλάξει το σκηνικό. 
Το να αγνοείς συμπεριφορές που δεν σου αρέσουν είναι επίσης αρκετά αποδοτικό.  Σε φωνές στο σούπερ μάρκετ τον άφηνα να κυλιέται στα πατώματα και δεν του έδινα καμία σημασία.. Ούτε φωνές ούτε τίποτα, τον αγνοούσα.. 
Δεν υπάρχει χρυσή λύση να ξέρεις, τέτοια κάνουν τα παιδιά και θα συνεχίσουν να κάνουν και εμείς οι γονείς θα αναρωτιόμαστε τι πρέπει να κάνουμε, αν κάνουμε κάτι λάθος και θα έχουμε τύψεις διαρκώς..
Με δύο μικρά παιδιά, ένα σπίτι και δουλειά, πολλές φορές μία μαμά ασχολείται με τα διαδικαστικά των παιδιών μόνο και νιώθει πως είναι αυτή που θα φωνάξει, θα βάλει την τάξη και γίνεται αποδέκτης των αρνητικών συναισθημάτων. 
Βρες 15 λεπτά την ημέρα να παίζεις ανέμελα μαζί της χωρίς να έχεις έννοια τον αδερφό της, το φαγητό, τη δουλειά.. Θα της φανεί αιώνας και θα το χαρεί πολύ...
Όσον αφορά τα παιχνίδια της, είναι μικρή ακόμα για να θέλει να τα μαζεύει καθημερινά μόνη της.. Μην ανησυχείς δεν πρόκειται να γίνει παιδί που δεν θα μάθει να το κάνει, εφόσον θα της το επισημαίνεις.. Και εμένα στα 3 με έγραφε αλλά στα 5 μου κάνει "έκπληξη" και συμμαζεύει όλο του το δωμάτιο.. Βοήθησε και ο παιδικός σε αυτό. Τους έβαζαν ένα τραγουδι στο σχολειο, το τραγούδι του συμμαζέματος, το έβαζα και εγώ και συνήθισε να μαζεύει έτσι.. αλλά όχι 2,5-3 όμως, μεγαλύτερος..
Συνοψίζοντας
χαλάρωσε σε κάποια πράγματα και άσε να περάσει το δικό της
Βρες κάποια σημαντικά που σε απασχολούν και επικεντρώσου εκεί. Δηλαδή δεν βοηθάει να φωνάζεις για το ασυμμάζευτο δωμάτιο, την πάνα, το μπάνιο, το μοίρασμα παιχνιδιών κτλ.  είναι πολλά και μπερδεύεται.. 
Βρες τι είναι σημαντικό και ασχολήσου με αυτό μόνο, ανάλογα και την ηλικία της, μην έχεις υπερβολικές απαιτήσεις από αυτήν που ξεπερνάνε αυτά που μπορεί να διαχειριστεί ένα 3χρονο.. Μετά ζορίζεται.. 
Η απομόνωση σε χώρο χωρίς την παρουσία σου, πχ στο δωμάτιο της,  είναι η καλύτερη "τιμωρία" χωρίς να είναι τραυματική.. ο χρόνος είναι τόσα λεπτά όσα και η ηλικία της περίπου.. πχ σε εσένα 3 λεπτά.. Αλλά ξεκινάει όταν κάτσει χωρίς να χτυπιέται.. Και να είναι για σημαντικό λόγο, όχι για απλά διαδικαστικά, για να έχει αξία..
Χρήσιμο βιβλίο https://www.ebooks.gr/gr/εκπαιδευοντας-τα-παιδια-342331.html 
Δεν ξέρω αν βοήθησα.. Πάντως έχω περάσει τα ίδια ακριβώς..  

[Gelie]

 @Lisaki 80 ευχαριστω από καρδιάς για τις εξαιρετικές συμβουλές. Θα κάνω τις προσπάθειες μου και εύχομαι να καταφέρω να συμβαλλω όσο μπορώ στο να αλλάξει έστω και λίγο αυτή η κατάσταση. Τουλάχιστον να αντιμετωπιστει σε κάποιο βαθμό το συγκεκριμένο θέμα γιατί έρχονται και άλλα που αφορούν τις σχέσεις των αδερφών.. Εναι βέβαια αναμενόμενο πως θα υπάρξουν δυσκολίες με δύο παιδιά τα οποία έχουν μόλις 1,5 χρόνο διαφορά..  (σήμερα το πρωί έγινε και επίσημα ο πρώτος περιποιημένος τσακωμός... "Δικό μου είναι το παιχνίδι.."     τράβηγμα ο ένας από εδώ..η άλλη από εκεί... Σπρώξιμο δυνατο στον μπέμπη εκείνη...και ξαφνικά σηκώνει ο σπόρος χέρι να τη χτυπήσει... Ωραία θα περάσουμε στο εξής... χαχα) αυτά δυστυχώς δεν αποφεύγονται...Όσο και να τους λέω ότι δε χτυπάμε ο ένας τον άλλον... Παιδια είναι θα μαλώσουν. Τη μια αγκαλιάζονται και φιλιούνται και σε δύο λεπτά μπορεί να πιαστούν μαλλί με μαλλί...  ψυχραιμία να υπάρχει μια θα μας χρειαστεί άφθονη.

 

 

 

 

[Maritina89]

στις On 15/2/2021 at 4:39 ΜΜ, ο/η Gelie είπε:

Κορίτσια γεια σας. Θα ήθελα να μου πείτε αν έχετε εμπειρίες σε σχέση με πρόβλημα  διαχείρισης θυμού σε ηλικία 2-3 ετών. Η κόρη μου είναι σε αυτή την ηλικιακή φάση και έχει αρχίσει να μου κάνει τελευταία περίεργα ξεσπάσματα τα οποία δεν ξέρω πως να διαχειριστώ. Σχεδόν όλα σχετίζονται με τα ίδια θέματα πάνω κάτω.. να μην αλλάξουμε την πάνα, να μη βγεί από τη μπανιέρα ενώ μουλιαζει με τις ώρες.. να μη  ντυθεί μετά το μπάνιο κ να τριγυρνάει στο σπίτι φορώντας μόνο την πανα Φλεβαρη μηνα... να μη δώσει ένα παιχνίδι στον αδερφό της που είναι ενάμιση χρόνο μικρότερος... Ειδικά τα 3 πρώτα θέματα αποτελούν την μόνιμη αιτία διαμάχης στο σπίτι μας τώρα τελευταία.. και να φανταστείτε ότι είναι παιδί που καταλαβαίνει πολλά πράγματα για την ηλικία του και έχει μάθει υποτίθεται με όρια από μικρότερη ηλικία..(που να της λέγαμε δηλαδή σε όλα ναι.. θα μας έδερνε εδώ σπίτι τωρα). Μέχρι πρότινος φαινόταν απλώς πολύ δραστήρια, δυναμική και κάποιες φορές επίμονη... Το τελευταίο διάστημα έχει εξελιχθεί σε παιδί που φωνάζει και ωρυεται όταν αυτο που της λέμε είναι κάτι αντίθετο με αυτό που επιθυμεί... όπως είναι λογικό την ώρα που κάνει έτσι χάνω την ψυχραιμία μου.. Στην καλύτερη περίπτωση την πηγαίνω 2-3 λεπτά τιμωρία στη γωνία της σκέψης.. (και συνήθως τότε συνετιζεται) στη χειρότερη φωνάζω τόσο που μας ακούει όλη γειτονιά.. ούτε με το ένα ενδεχόμενο νιώθω καλά ούτε με το άλλο γιατί και στις δύο περιπτώσεις νιώθω πως η κόρη μου γίνεται αποδέκτης συναισθήματος οργής..! Από την άλλη πια μας έχουν τελειώσει οι ιδέες σε σχέση την αντιμετώπιση του φαινομένου..Λέμε τι στο καλό... Μόνο με την απειλή καταλαβαίνει αυτό το παιδί;;;.Με λυπει πολύ που για να αλλάξει πάνα θα πρέπει να αναγκαστώ να την μαλώσω πρώτα ή να την τιμωρήσω. Επίσης αυτό είναι πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία και για εμένα γιατί αναγκαστικά την επαναλαμβάνω πολλές φορές τη μέρα... Πραγματικά το βράδυ νιώθω να με πονάει καμιά φορά το στομάχι μου από την ψυχολογική πίεση όλης της ημέρας...  Το μόνο πού πιάνει πολύ είναι ένα ισχυρό κίνητρο ή μια απειλή ότι θα χάσει κάποιο προνόμιο που να είναι όμως πολύ άμεσου ενδιαφέροντος...και μάλιστα πρώτης γραμμής στη λίστα των επιθυμιών.. δηλ "μάζεψε τα παιχνίδια από το πάτωμα και θα πάμε στον ξαδερφακι σου να παίξετε". Εκεί όχι απλά κινητοποιείται..... Τηλεμεταφερεται στο δωμάτιο κ τα παιχνίδια τακτοποιούνται εν ριπή οφθαλμού.  Αν όμως η επίσκεψη πρόκειται να γίνει αργότερα πχ το απόγευμα, η συγκεκριμένη προσφορά-κινητρο την αφήνει σχεδόν αδιάφορη.. και τις περισσότερες φορες δεν λειτουργεί. Δε γίνεται όμως προκειμένου να κάνει η μικρή το σωστό τα κίνητρα που θα της παρέχουμε να είναι ανα πασα στιγμή τόσο ισχυρά κ δελεαστικά ώστε να υπάρχει σωστή αλληλεπίδραση και συνεννόηση μεταξύ μας.... Είμαι σε αδιέξοδο. Οποιαδήποτε άποψη θα μπορούσε να μου φανεί χρήσιμη.. σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

 

 

 

 

 

 

 

Καλησπέρα,

Στην ίδια φάση είμαστε κ μικρός μου σε λίγο θα κλείσει τα δυο.

Η γωνιά σκέψης δεν λειτουργεί είναι καθαρά προσωρινό....δεν έχουν τη δυνατότητα τα παιδιά να κάτσουν να σκεφτούν τι λάθος έκαναν....ούτε οι δωροδοκίες...άσε που έτσι περνάς το μήνυμα ότι αυτό που της ζητάς να κάνει είναι τόσο δυσάρεστο που μόνο με δώρο μπορεί να το ανεχτεί.... Φυσικά ούτε οι φωνές λειτουργούν.... Το μυστικό είναι να την αφήνεις να νομίζει ότι είναι ελεύθερη κ επιλέγει η ίδια τι θα κάνει.... Δεν θέλει να αλλάξει πάνα? Φυσικά δεν θα το δεχτείς ειδικά όταν έχει γεμίσει τσισα ή κακά...θα της πεις "θέλεις να πάρει το τάδε ή το τάδε παιχνίδι όσο θα σε καθαρίζω?" Θέλεις να φορέσουμε το τάδε ρούχο ή το τάδε αφού βγάλουμε την λερωμενη πάνα...?" Δηλαδή περνάς σαν στάνταρ ότι η πάνα θα αλλάξει αλλά της δίνεις τη δυνατότητα να επιλέξει τα επί μέρους θέματα 😉 κάπως λειτουργείς σε όλα....λες σταθερά αργά κ ήρεμα αυτό που είναι να γίνει κ εξηγείς κ γιατί πρέπει να γίνει....περιμένεις όσο γίνεται να της δώσεις χρόνο κ κάνεις αυτά που είπα παραπάνω....

Θα πεις τώρα εσύ που τα λες αυτά είσαι τόσο ζεν κ ήρεμη κ όλα καλά? Όχι...αλλά διαβάζω συνέχεια κ ενημερώνομαι κ προσπαθώ....έχω αποτυχίες έχω κ επιτυχίες....🤷 Πάντως τιμωρίες , δωροδοκίες κ φωνές όντως δεν πιάνουν...επιπλέον πρέπει να καταλάβουμε πως είναι απόλυτα φυσικό να θέλουν πολλές επαναλήψεις.

Όσο για τα αδέρφια αν κ δεν το έχω ψάξει καλα γιατί δεν με αφορά ακόμα...κάτι που είχα διαβάσει μπορεί κ πριν καν μεινω έγκυος είναι πόσο άσχημο είναι αυτό που κάνουμε στα μεγάλα αδέλφια πάντα όλοι μας...που λέμε συνέχεια κάνε αυτό στο μικρό γιατί δεν καταλαβαίνει εσύ είσαι μεγάλο....δηλαδή να κάνει μονίμως υποχωρήσεις γιατί είναι μεγάλο... Το φορτωνουμε με ευθύνες ενώ στην ουσία κ αυτό μικρό είναι...δεν είναι αναγκασμενο ούτε να μοιραστεί ούτε να κάνει πίσω....έχει ίδια δικαιώματα κ δικές του ανάγκες 😉

 

[Gelie]

στις πριν 11 ώρες, ο/η Maritina89 είπε:

Καλησπέρα,

Στην ίδια φάση είμαστε κ μικρός μου σε λίγο θα κλείσει τα δυο.

Η γωνιά σκέψης δεν λειτουργεί είναι καθαρά προσωρινό....δεν έχουν τη δυνατότητα τα παιδιά να κάτσουν να σκεφτούν τι λάθος έκαναν....ούτε οι δωροδοκίες...άσε που έτσι περνάς το μήνυμα ότι αυτό που της ζητάς να κάνει είναι τόσο δυσάρεστο που μόνο με δώρο μπορεί να το ανεχτεί.... Φυσικά ούτε οι φωνές λειτουργούν.... Το μυστικό είναι να την αφήνεις να νομίζει ότι είναι ελεύθερη κ επιλέγει η ίδια τι θα κάνει.... Δεν θέλει να αλλάξει πάνα? Φυσικά δεν θα το δεχτείς ειδικά όταν έχει γεμίσει τσισα ή κακά...θα της πεις "θέλεις να πάρει το τάδε ή το τάδε παιχνίδι όσο θα σε καθαρίζω?" Θέλεις να φορέσουμε το τάδε ρούχο ή το τάδε αφού βγάλουμε την λερωμενη πάνα...?" Δηλαδή περνάς σαν στάνταρ ότι η πάνα θα αλλάξει αλλά της δίνεις τη δυνατότητα να επιλέξει τα επί μέρους θέματα 😉 κάπως λειτουργείς σε όλα....λες σταθερά αργά κ ήρεμα αυτό που είναι να γίνει κ εξηγείς κ γιατί πρέπει να γίνει....περιμένεις όσο γίνεται να της δώσεις χρόνο κ κάνεις αυτά που είπα παραπάνω....

Θα πεις τώρα εσύ που τα λες αυτά είσαι τόσο ζεν κ ήρεμη κ όλα καλά? Όχι...αλλά διαβάζω συνέχεια κ ενημερώνομαι κ προσπαθώ....έχω αποτυχίες έχω κ επιτυχίες....🤷 Πάντως τιμωρίες , δωροδοκίες κ φωνές όντως δεν πιάνουν...επιπλέον πρέπει να καταλάβουμε πως είναι απόλυτα φυσικό να θέλουν πολλές επαναλήψεις.

Όσο για τα αδέρφια αν κ δεν το έχω ψάξει καλα γιατί δεν με αφορά ακόμα...κάτι που είχα διαβάσει μπορεί κ πριν καν μεινω έγκυος είναι πόσο άσχημο είναι αυτό που κάνουμε στα μεγάλα αδέλφια πάντα όλοι μας...που λέμε συνέχεια κάνε αυτό στο μικρό γιατί δεν καταλαβαίνει εσύ είσαι μεγάλο....δηλαδή να κάνει μονίμως υποχωρήσεις γιατί είναι μεγάλο... Το φορτωνουμε με ευθύνες ενώ στην ουσία κ αυτό μικρό είναι...δεν είναι αναγκασμενο ούτε να μοιραστεί ούτε να κάνει πίσω....έχει ίδια δικαιώματα κ δικές του ανάγκες 😉

 

 

Η γωνια της σκέψης στην περίπτωση της κόρης μου δε μπορώ να πω ότι δε λειτουργεί καθόλου (γίνεται 3 ετών σε 3 μήνες. Αυτός ο ένας χρόνος σε σχέση με την ηλικία των 2 ετών παρά κάτι, έχει τεράστια διαφορα.) Ίσα ίσα που καταλαβαίνει και πολλές φορές απο μόνη της λέει το λόγο που την έβαλα εκεί.. Πχ "μαμά, το ξέρω, με έβαλες στη γωνία της σκέψης γιατί σε χτύπησα...".  Στην περίπτωση μας συχνά αποτελεί κάποια λύση γιατί κατά τη γνώμη μου το παιδί πρέπει ορισμένες φορές να καταλαβαίνει ότι αυτό που έκανε είναι απαγορευτικό. Αν απλά του το λες  και αυτό κάνει τα δικά του χωρίς καμία συνέπεια......απλά θα συνεχίζουν οι αρνητικές συμπεριφορές.  Φυσικά δεν περιμένω να σταματήσει δια παντός πχ να σπρώχνει το μωρό επειδή την έβαλα στη γωνία της σκέψης...... αλλα μια μέρα που έχει παραγινει το κακό και τη βλέπω ότι το έχει ρημάξει στα σπρωξίματα και της έχω κάνει 20 φορές την παρατήρηση, την 21η θα πρέπει να κάτσει 2 λεπτά μόνη της "να το σκεφτεί" λιγάκι... Όσο για την πάνα,ως δεδομένο της το λέω. Σταθερά και κατανοητά ότι "θα αλλάξουμε πάνα γιατί έχεις λερωθεί και θα πονάει ο ποπος σου αν μείνουν τα κακά ή τα τσισα... Μετά θα φορέσεις το αγαπημένο σου φόρεμα 👗... "  η απάντηση που παίρνω είναι "δε θα αλλάξω πάνα... Και δε θέλω να φορέσω τίποτα" και τρέχει.. !!! Μόνο στο θα πάμε βόλτα συνεργάζεται πλήρως... προφανώς δε γίνεται να βγαίνουμε βόλτα μετά από κάθε αλλαγή... Επίσης έχω δοκιμάσει το "έλα να αλλάξουμε πάνα να είσαι έτοιμη για το απόγευμα που θα πάμε βόλτα..." δεν πιάνει.. το θεωρεί μακρινό και δεν τη συγκινεί. Έχω καταλάβει τελικά.. Κάνει την επανάσταση της με αυτή την άρνηση.. αυτό πιστεύω.. Αν δεν είχα χαλιά θα ξεκινούσα διαδικασία να κόψουμε την πάνα... Να γλιτώσω από αυτό τον εφιάλτη

 

[Mariasmommy]

Καλησπέρα!!!κάπως έτσι αντιδρά και η μικρή μου 21 μηνών!Στην αλλαγή της πάνας προσπαθώ να της ζητήσω να πάρει μαζί της όποιο παιχνίδι θέλει να μας δει πως αλλάζουμε πάνα ή της δίνω κρέμα και μωρομαντηλο να με "βοηθήσει"!προσπαθώ να την κάνω να συνεργαστεί...Όχι ότι είναι εύκολο πάντα ή πετυχαίνει αλλά προσπαθώ!σίγουρα υπάρχουν φορές που βγαίνω εκτός εαυτού και της φωνάζω αλλα προσπαθώ να μην χρησιμοποιήσω  εκβιασμό ή δωροδοκία....τα απεχθάνομαι επειδή μου τα έκανε η μαμά μου!!!!!!!τώρα για την γωνιά σκέψης δεν πιστεύω ότι η κόρη μου θα κάτσει αλλά αν όπως λες λειτουργεί κομπλέ!!!Μετά το μπάνιο πχ που δεν θέλει για κανένα λόγο να βγει θα της πω ότι τώρα θα πλένουμε τα δοντάκια μας ή θα της δώσω τα λαστιχάκια της να τα βάλει σε ένα παιχνιδάκι που έχει και της αρέσει ή ότι θα βάλουμε κρέμα στο σώμα μας και κάπως βελτιώνεται η κατάσταση!καλό κουράγιο και υπομονή!!!!!!

[Maritina89]

στις πριν 8 ώρες, ο/η Gelie είπε:

 

Η γωνια της σκέψης στην περίπτωση της κόρης μου δε μπορώ να πω ότι δε λειτουργεί καθόλου (γίνεται 3 ετών σε 3 μήνες. Αυτός ο ένας χρόνος σε σχέση με την ηλικία των 2 ετών παρά κάτι, έχει τεράστια διαφορα.) Ίσα ίσα που καταλαβαίνει και πολλές φορές απο μόνη της λέει το λόγο που την έβαλα εκεί.. Πχ "μαμά, το ξέρω, με έβαλες στη γωνία της σκέψης γιατί σε χτύπησα...".  Στην περίπτωση μας συχνά αποτελεί κάποια λύση γιατί κατά τη γνώμη μου το παιδί πρέπει ορισμένες φορές να καταλαβαίνει ότι αυτό που έκανε είναι απαγορευτικό. Αν απλά του το λες  και αυτό κάνει τα δικά του χωρίς καμία συνέπεια......απλά θα συνεχίζουν οι αρνητικές συμπεριφορές.  Φυσικά δεν περιμένω να σταματήσει δια παντός πχ να σπρώχνει το μωρό επειδή την έβαλα στη γωνία της σκέψης...... αλλα μια μέρα που έχει παραγινει το κακό και τη βλέπω ότι το έχει ρημάξει στα σπρωξίματα και της έχω κάνει 20 φορές την παρατήρηση, την 21η θα πρέπει να κάτσει 2 λεπτά μόνη της "να το σκεφτεί" λιγάκι... Όσο για την πάνα,ως δεδομένο της το λέω. Σταθερά και κατανοητά ότι "θα αλλάξουμε πάνα γιατί έχεις λερωθεί και θα πονάει ο ποπος σου αν μείνουν τα κακά ή τα τσισα... Μετά θα φορέσεις το αγαπημένο σου φόρεμα 👗... "  η απάντηση που παίρνω είναι "δε θα αλλάξω πάνα... Και δε θέλω να φορέσω τίποτα" και τρέχει.. !!! Μόνο στο θα πάμε βόλτα συνεργάζεται πλήρως... προφανώς δε γίνεται να βγαίνουμε βόλτα μετά από κάθε αλλαγή... Επίσης έχω δοκιμάσει το "έλα να αλλάξουμε πάνα να είσαι έτοιμη για το απόγευμα που θα πάμε βόλτα..." δεν πιάνει.. το θεωρεί μακρινό και δεν τη συγκινεί. Έχω καταλάβει τελικά.. Κάνει την επανάσταση της με αυτή την άρνηση.. αυτό πιστεύω.. Αν δεν είχα χαλιά θα ξεκινούσα διαδικασία να κόψουμε την πάνα... Να γλιτώσω από αυτό τον εφιάλτη

 

Για την γωνία της σκέψης διάβασα πρόσφατα μέσα από το Instagram μιας παιδοψυχολογου ότι τα παιδιά 0-6 δεν είναι αναπτυξιακά έτοιμα να την αξιοποιήσουν.... Δεν μπορούν να κάνουν συνθέτες σκέψεις αιτιου-αποτελεσματος, να ανακαλέσουν στη μνήμη τους τα γεγονότα που οδήγησαν εκεί κ επίσης είναι ακόμα στην εγωκεντρική φάση... Ακόμα κ η συγνώμη που θα πει γίνεται "μηχανικά" Μετά τα 6 έχει νόημα η γωνιά της σκέψης κ με τη συγκατάθεση του παιδιού ώστε να απομονώθει να ηρεμήσει κ να σκεφτεί 😉 

 

Ξανά λέω σε καταλαβαίνω απόλυτα η καθημερινότητα δεν είναι θεωρία....κ ούτε τα παιδιά ούτε εμείς είμαστε ρομπότ.... Είμαι στην ίδια φάση με εσένα γι'αυτό τελευταία το ψάχνω κ στο διαδίκτυο κ με βιβλία 🤷 

 

Εύχομαι να κάνουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας!

[Mayland]

Καλημέρα 🙂 Διάβασα το αρχικό σου μήνυμα αλλά δεν διάβασα των υπολοίπων μελών οπότε συγχωρέστε με για την επανάληψη (αν κάτι έχει ήδη ειπωθεί). Έχω έναν μικρό 14 μηνών , νέα μαμά και επιθυμώ όπως όλες μας να μεγαλώσω ένα χαρούμενο παιδί. Μου αρέσει γενικά να διαβάζω και όταν έμεινα έγκυος ξεκίνησα τα βιβλία περί εγκεφάλου των νηπίων, διαπαιδαγώγησης ψυχολογίας, ύπνου και όλα αυτά τα ωραία που κυκλοφορούν. Εχει τύχει από το γοερο κλάμα του μικρού επειδή δεν θέλει πχ να κοιμηθει να βγω από το δωμάτιο του για ένα λεπτό λέγοντας σε υψηλό τόνο "δεν μπορώ" μέχρι να ηρεμήσω γιατί είμαι σίγουρη ότι η απελπισία και τα νεύρα ήταν ζωγραφισμένα στο πρόσωπο μου. Αφού ηρεμησαμε και οι δυο ενιωσα απίστευτες τύψεις γιατί ήταν σαν να τον παραμελώ και αυτός ο "υψηλός τόνος" ήταν ενάντια στην καθοδήγηση των βιβλίων που έχω διαβάσει. Άκου με, καλα και τα βιβλία καλή και η ενημέρωση, καλή και η θεωρία αλλά η πράξη είναι δύσκολη. Σίγουρα θα σε βοηθήσουν στο να "καταλάβεις" λίγο το παιδί σου αλλά δεν θα σου δώσουν την λύση. Όταν χαλαρώσουμε λίγο, τα βρούμε με τον εαυτό μας και σταματήσουμε να ακούμε όλες αυτές τις "τέλειες" μαμάδες που αντιμετωπίζουν πάντα με ενσυναίσθηση τα ξεσπάσματα των παιδιών τους και βρούμε μια δική μας μοναδική επικοινωνία με το παιδί μας τότε τα πράγματα θα είναι καλύτερα...εμείς οι ίδιες θα είμαστε καλύτερα. Οπότε μην νιώθεις τύψεις όταν εξωτερικευεις και μαθαίνεις τα πραγματικά σου συναισθήματα στο παιδί σου. ( Στα θεμιτά πλαίσια- πχ θυμός, στεναχωρια, άγχος,λύπη ). Εκείνη την στιγμή είχες απελπιστει οπότε φωναξες. Έτσι είναι ο δικός σου τροπος έκφρασης. Άνθρωπος είσαι. Λογικό είναι να έχεις τέτοιου είδους ξεσπάσματα. ( Δεν τίθεται θέμα χειροδικιας βέβαια )! Αυτά είχα να πω για την μαμά που παλεύει με το μέσα της! Κανείς/κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για τα παιδιά μας! 

Πάμε τώρα σε αυτό το δίχρονο τερατινι! Δεν κάνει τίποτα επίτηδες-δεν είναι χειριστικο-δεν θέλει το κακό σου! 🤣 Απλά και αυτός είναι ένας τρόπος έκφρασης. Έτσι όπως την παρουσιάζεις ακούγεται ένα πολύ ανεξάρτητο παιδί. Νομίζω το ότι να την αφήνεις να επιλέγει εκείνη για το πώς θα γίνει η διαδικασία θα σας βοηθήσει πολύ. Πχ δύο ειδών πετσέτες. Μια κανονική κ ένα μπουρνουζακι με ζωάκια ( πολύ δελεαστικο ). Ώρα να βγούμε από το μπάνιο. Με ποια πετσέτα θέλεις να σκουπιστουμε? Έλα να τελειώνουμε με το μπάνιο ανυπομονώ να δω τι ρούχα θα διαλέξεις να βάλεις σήμερα!  Ήρθε η ώρα να ντυθούμε. Διάλεξε τι θέλεις να βάλεις το ροζ η το λιλά? Μπορείς επίσης να της δείξεις ότι χρειάζεσαι την βοήθεια της. Σήμερα θα κάνουμε γρήγορα μπανάκι γιατί θα ήθελα να με βοηθήσεις με ... ( Ε βρες κ εσύ κάτι που να θες βοήθεια..) Ίσως σας βοηθήσει και η μίμηση. Να έχει μια κούκλα και να κάνει όλα αυτά που πρέπει να κάνει κ η ίδια. Πχ τώρα τρώει, κάνει μπάνιο, αλλάζει πάνα, κοιμάται. Αλλά ταυτόχρονα να μιλάς να μιλάς να μιλάς να μιλάς, να φτιάχνεις ιστορίες. Νομίζω η κούκλα σου θέλει να βγει γρήγορα από το μπάνιο ώστε να έχει περισσότερο χρόνο για παιχνίδι. Σχετικά με το αδερφάκι της, μπορείς οπότε χρησιμοποιεί  κάτι δικό σου πχ τάπερ να της λες βεβαίως και θα μοιραστώ μαζί σου τα τάπερ μου. Είναι ωραίο να μοιράζεσαι. Η αν έχεις δύο σαμπουάν η τουλάχιστον σε διαφορετικα μπουκάλια το ένα της μικρής το άλλο του μικρού μπορείς να της πεις αν θέλεις μπορείς να χρησιμοποιήσεις το σαμπουάν του αδερφού σου... Χαίρεται όταν μοιράζεται μαζί σου τα πράγματα του. Όταν έρχεται η στιγμή που δεν θέλει να δώσει ένα παιχνίδι στο αδερφάκι της, της υπενθυμίζεις τι ωραίο που είναι να μοιράζεσαι. Ποσες φορές χάρηκε εκείνη όταν εσύ ο μπαμπάς της το αδελφακι της μοιραστηκατε μαζί της τα πράγματα σας... Ξέρω είναι μια συνεχής προσπάθεια και πολλές φορές ουτε αυτοι οι τρόποι θα αποδίδουν αλλά τουλάχιστον θα κάνουν την καθημερινότητά σας λίγο πιο smooth... 😬