Μητροτητα και ευτυχια

[Tabitha]

Καλησπερα σε ολους.Ειμαι νεο μελος γραφω πρωτη φορα.

Εχω ενα πανεμορφο μπεμπακο 6 μηνων.

Ο λογος που σας γραφω ειναι γιατι δεν νιωθω ευτυχισμενη. Δεν ξερω αν αυτο συμβαινει γιατι αυτη η αρχικη περιοδος ειναι τοσο δυσκολη ή αν εγω τελικα εχω το προβλημα. Η αληθεια ειναι πως δεν εχω καθολου βοηθεια και το μωρακι μου ειναι αρκετα προσκολλημενο πανω μου με αποτελεσμα να μην εχω καθολου χρονο για τιποτα. Θηλαζω αποκλειστικα και ξυπναμε ακομα πολλες φορες το βραδυ για φαγητο οποτε ειμαι παντα αυπνη. Τωρα μολις ξεκινησαμε στερεα. Απλα ο μικρος μου δεν καθεται καθολου μονος να παιξει,θελει να ειναι μονο στην αγκαλια μου,η να ειμαι παντα εκει οταν παιζει στο χαλακι του.Αν τον αφησω εστω 5 λεπτα ξεσπαει σε κλαμματα.Ο αντρας μου δουλευει πολλες ωρες,δεν οδηγω και με αυτη την απιστευτη ζεστη δεν μπορουμε να βγαινουμε παρα μονο αργα το απογευμα. Με τον υπνο εινα μαλωμενος οποτε μεσα στη μερα εχω 3 μισαωρα που κοιμαται για να μπορεσω φαω η να κανω καμια δουλεια. Στο καροτσι δεν καθεται οποτε και η βολτα ειναι δυσκολη..Εχω γινει μια σκια του εαυτου μου,απεριποιητη εντελως να σερνομαι ολη μερα απο την κουραση. Δεν εχω καταθλιψη αν αυτο σκεφτει καποιος απλα δεν νιωθω ευτυχια μεσα απο αυτο που βιωνω..βλεπω αλλους ανθρωπους και ζηλευω την ελευθερη ζωη τους.Δεν μπορω να βγω ουτε για ενα καφε μονη γιατι θηλαζω πολυ συχνα και τον κοιμιζω σχεδον παντα εγω γιατι με ζηταει. Περασαν 6 μηνες ολοι μου λεγανε οτι θα βελτιωθουν τα πραγματα αλλα δεν νιωθω να αλλαξε κατι

Πολλες φορες νιωθω πολυ εγκλωβισμενη και απελπισμενη,χρειαζομαι ενα διαλειμμα λιγο χρονο για μενα..δεν μπορω να χαρω τη μητροτητα ετσι..εχω ενα υπεροχο συντροφο που με στηριζει αλλα γιατι δε νιωθω ευτυχισμενη σαν μητερα? εγω εχω το προβλημα τελικα?

[Mariasmommy]

Καλησπέρα και  να  σου ζήσει το μωράκι σου!δεν έχεις κανένα πρόβλημα!Είναι φυσιολογικά αυτά που νιώθεις με όσα λες ότι περνάς!!!!Και εγώ το έχω νιώσει πολλές φορές!δεν έχουμε χρόνο πλέον για μας και δεν είναι εύκολο να προσαρμοστούμε!Αν δεν έχεις και βοήθεια είναι ακόμα πιο δύσκολα!Ούτε εγώ έχω!Να μην ανησυχείς καθόλου θα βρεις τη σειρά σου και θα νιώσεις και εσύ καλύτερα!Επίσης μπορείς να δοκιμάσεις να του δίνει με μπιμπερό γάλα κάποιος αλλος (εαν υπαρχει)ή να τον ταΐσει  τώρα που αρχίζει να τρωει για να μπορείς να βγεις μια βόλτα εφόσον το έχεις ανάγκη! 

[vivika10]

Καλησπέρα νομίζω πως λίγο πολύ είναι φυσιολογικά όλα αυτά. Είναι λίγο πιο δύσκολα τα πράματα όταν δεν έχεις βοήθεια και εγώ δεν έχω απλά το μεσημέρι γυρίζει ο άντρας μου από τη δουλειά και μπορώ να κάνω ένα μπάνιο σαν άνθρωπος και από εκεί και πέρα με βοηθάει.πιστευω πως η αϋπνία είναι που σε σκοτώνει τον πρώτο ενάμιση μήνα που δεν κοιμόταν το μωρο ήμουν αρρωστη.αν μπορεί να κρατήσει ο άντρα σου το μωρο έστω μια ώρα να βγεις μια βόλτα έξω η να κάνεις κάτι για το ευατο σου να νιώσεις καλύτερα.

[vayaki]

Ενιωθα ακριβως ετσι πριν λιγο καιρο. Φοβηθηκα μηπως ειχα επιλοχειο καταθλιψη και πηγα σε ψυχολογο. Με καθησυχασε οτι δεν περνουσα επιλοχειο καταθλιψη. Απλα ειπε οτι ημουν μια νεα μανα εξαντλημενη σε απογνωση και οτι χρειαζομουν αμεσα ο,τι βοηθεια μπορουσε να μου προσφερει ο καθενας. Αμεσως μιλησα σε ολους τους δικους μου. Με στηριξαν ολοι αμεσως. Αρχισαν να με βοηθανε. Σταματησα να θηλαζω....οποτε αρχισαν να τον ταιζουν κι αλλοι και ενιωσα οτι απελευθερωθηκα. Κοινως κοιταξα λιγο κ τον εαυτο μου. Ο αντρας μου σε καθε ευκαιρια κοιτουσε να κανουμε πραγματα εξω απ το σπιτι. Κοιμηθηκε καποια βραδια και σε γιαγιαδες και καναμε υπνο σερι σαν ζευγαρι που μας ανανεωσε.

Μίλα για το πως νιωθεις σε οποιο κοντινο εχεις κ μπορει να βοηθησει. Συγγενεις, φιλοι, κουμπαροι... οποιοσδηποτε! Πες σε τι φαση εισαι και ο,τι τους χρειαζεσαι. Δεν ειναι κακο. Για να ειμαστε ευτυχισμενες δε φτανει να ειμαστε μαμαδες 24 ωρες το 24ωρο με κολλημενα μωρα πανω μας. Χρειαζονται κι αλλα πραγματα που τα ξεχναμε τωρα με τα μωρα. 

[Tabitha]

Σας ευχαριστώ πολυ για τις απαντησεις. Δυστυχώς δεν υπάρχουν γονείς πεθερικα κτλ.. Απο θεμα βοήθειας ειμαστε λιγο ατυχοι. Εχω την αδερφη μου η οποια θα μπορούσε μια στο τοσο να τον κρατήσει αλλα ο μικρος μου είναι τοσο προσκολλημένος που δεν καθεται,μονο στον αντρα μου μπορω τον αφησω να πάω ενα σούπερ. Αλλα κι αυτο για λιγο γιατι αν κουραστει και προσπαθησει να τον κοιμισει θα σηκωσει τον κοσμο.Θελει εμενα. Οποτε καταλαβαινετε είμαστε κολλημενοι 24 ωρες το 24ωρο και πλεον εχω λαλησει. Χρειάζομαι ενα μικρο διαλειμμα. Να παρω μια ανασα. Ισως ειναι κ η αυπνια. 6 μηνες τώρα χωρις ύπνο εχω θολωσει. 

Θελω να σας ρωτήσω καθως μεγαλώνει το μωρο αλλαζουν τα πράγματα καθολου?  Εχω αρχισει να πιστεύω οτι δεν θα νιωσω ποτε ξανα ομορφα. Οτι θα είμαι πάντα ενα ρακος που θα προσπαθω να βγάλω τη καθε μερα με την ψυχολογία μου στο πατωμα

[vivika10]

στις πριν 33 λεπτά, ο/η Tabitha είπε:

Σας ευχαριστώ πολυ για τις απαντησεις. Δυστυχώς δεν υπάρχουν γονείς πεθερικα κτλ.. Απο θεμα βοήθειας ειμαστε λιγο ατυχοι. Εχω την αδερφη μου η οποια θα μπορούσε μια στο τοσο να τον κρατήσει αλλα ο μικρος μου είναι τοσο προσκολλημένος που δεν καθεται,μονο στον αντρα μου μπορω τον αφησω να πάω ενα σούπερ. Αλλα κι αυτο για λιγο γιατι αν κουραστει και προσπαθησει να τον κοιμισει θα σηκωσει τον κοσμο.Θελει εμενα. Οποτε καταλαβαινετε είμαστε κολλημενοι 24 ωρες το 24ωρο και πλεον εχω λαλησει. Χρειάζομαι ενα μικρο διαλειμμα. Να παρω μια ανασα. Ισως ειναι κ η αυπνια. 6 μηνες τώρα χωρις ύπνο εχω θολωσει. 

Θελω να σας ρωτήσω καθως μεγαλώνει το μωρο αλλαζουν τα πράγματα καθολου?  Εχω αρχισει να πιστεύω οτι δεν θα νιωσω ποτε ξανα ομορφα. Οτι θα είμαι πάντα ενα ρακος που θα προσπαθω να βγάλω τη καθε μερα με την ψυχολογία μου στο πατωμα

Νομίζω πως και τα μωρά περνάνε φάσεις.το μωρό μου είναι μόλις 2,5 μηνών για να ξέρω αν όσο μεγαλώνουν στρώνουν τα πράματα αλλά μπορώ να σου πω πως ο πρώτος μήνας ήταν δράμα μετά μου κοιμόταν στης 3 τα μεσάνυχτα και ξυπνάτγε 2 το μεσημέρι μέχρι που μια μέρα άλλαξε και τώρα κοιμάται από της 11 αργότερα θα βγάλει δοντάκια και πάλι θα έχουμε κλάματα και αϋπνίες νομίζω πως είναι κύκλος ολο αυτο αλλά όσο μπορείς προσπάθησε να μη σε περνει από κάτω 

[Mariasmommy]

Ακριβώς όπως τα λέει η @vayaki  !συμφωμω απολυτα!ανατρίχιασα οσο διαβαζα το μήνυμα σου!

@Tabitha πρέπει να το δουλέψετε λιγάκι το ότι είναι κολλημένος πάνω σου...βέβαια θα μου πεις χωρίς βοήθεια πως να το κάνεις και θα έχεις και δίκιο!Ίσως με τον άντρα σου να προσπαθήσετε να αναλαμβάνει σιγά σιγά τον μικρό για να πάρεις μια ανάσα!και εμένα δουλεύει ο άντρας μου αλλά του ζητάω όταν νιώσω την ανάγκη να αναλάβει τη μικρή γιατί νιώθω πως θα τρελαθώ ώρες ώρες!δούλεψε το και με την αδελφή σου...Ίσως αν ξεκινήσετε να πηγαίνετε βόλτες μαζί..δεν ξέρω πώς είναι καθώς μεγαλώνουν τα μικρά μας γιατί η μπέμπα μου αύριο γίνεται 3 μηνών!πιστεύω πως θα καλυτερέψουν τα πράγματα δεν μπορεί!!!

[vayaki]

στις πριν 7 λεπτά, ο/η stasa199 είπε:

Ακριβώς όπως τα λέει η @vayaki  !συμφωμω απολυτα!ανατρίχιασα οσο διαβαζα το μήνυμα σου!

@Tabitha πρέπει να το δουλέψετε λιγάκι το ότι είναι κολλημένος πάνω σου...βέβαια θα μου πεις χωρίς βοήθεια πως να το κάνεις και θα έχεις και δίκιο!Ίσως με τον άντρα σου να προσπαθήσετε να αναλαμβάνει σιγά σιγά τον μικρό για να πάρεις μια ανάσα!και εμένα δουλεύει ο άντρας μου αλλά του ζητάω όταν νιώσω την ανάγκη να αναλάβει τη μικρή γιατί νιώθω πως θα τρελαθώ ώρες ώρες!δούλεψε το και με την αδελφή σου...Ίσως αν ξεκινήσετε να πηγαίνετε βόλτες μαζί..δεν ξέρω πώς είναι καθώς μεγαλώνουν τα μικρά μας γιατί η μπέμπα μου αύριο γίνεται 3 μηνών!πιστεύω πως θα καλυτερέψουν τα πράγματα δεν μπορεί!!!

Ακριβως αυτο που λες. Θελει δουλιτσα ωστε το μωρο να μην ειναι κολλημενο εντελως πανω στη μαμα. Φοβομουν στις αρχες να τον αφησω οπουδηποτε. Νομιζα οτι αν δεν ειναι κολλημενος πανω μου ολη μερα....θα παθει ψυχολογικα και δεν ξερω κι εγω τι αλλο. Βλακειες! Στην ουσια εγω ημουν φοβιτσιαρα κ κολλημενη. Αν συνεχιζα ετσι με αυτο το σκεπτικο σιγουρα το μωρο θα ηταν μονο πανω μου κολλημενο. Αρχισε η μανα μου να μου λεει: αστον κανενα βραδυ εδω σε εμας. Εεε και τολμησα και το εκανα και επιασε! Ουτε το μωρο επαθε τιποτα...ουτε εμεις. Κι αυτος μια χαρα περασε και ειχε μπολικη αγαπη κι εμεις οι γονεις του ξεκουραστηκαμε και μετα ειχαμε περισσοτερες αντοχες να του δωσουμε κι αλλη κι αλλη αγαπη. Χρειαζομαστε ολοι γεμισμα μπαταριων! Οποτε η καθε βοηθεια καλοδεχουμενη. Οποιος μπορει να κρατησει εστω για λιγο το μωρο, οταν το εχουμε αναγκη...καλο ειναι να γινεται για να μη λαλησουμε! 

[vayaki]

Και να σας πω και μια αλλη σκεψη που με βοηθαει; αναλογιστειτε ποσο μικρο διαστημα ειναι η βρεφικη ηλικια των μωρων μας μπροστα στην υπολοιπη ζωη μας (γεροί να ειμαστε). Κραταει μονο λιγους μηνες. Οχι οτι δε θα εχουμε αργοτερα αγχη και δυσκολιες αλλα η βρεφικη ηλικια πως να το κανουμε ειναι λιγο παλουκι για τις πρωταρες μαμαδες. Οπως ειπαμε ομως κραταει λιγο κι οχι για παντα. Οποτε υπομονη αδερφια? θα ερθουν καλυτερες στιγμες! 

[Bloublou85]

Αν έχετε την οικονομική δυνατότητα φυσικα μπορείτε να πάρετε μία κοπέλα κάποιες μέρες της εβδομάδας ώστε να σε βοηθάει με τον μικρό να τον πηγαίνει βόλτες ώστε να μπορείς να κοιμασαι, αν γίνει αρκετές φορές με άλλους θα συνηθίσει.αυτα για λίγο καιρό τώρα,μετα ίσως τον γράψεις σε κάποιο παιδικό κ θα χαλαρώσουν τα πράγματα ειδικά από όταν θα περπατάει μόνο του κ θα θέλει να εξερευνεί τα πάντα.

[Sofi90]

Κ

 

 

[z1989]

στις On 26/8/2019 at 5:27 ΜΜ, ο/η Tabitha είπε:

Καλησπερα σε ολους.Ειμαι νεο μελος γραφω πρωτη φορα.

Εχω ενα πανεμορφο μπεμπακο 6 μηνων.

Ο λογος που σας γραφω ειναι γιατι δεν νιωθω ευτυχισμενη. Δεν ξερω αν αυτο συμβαινει γιατι αυτη η αρχικη περιοδος ειναι τοσο δυσκολη ή αν εγω τελικα εχω το προβλημα. Η αληθεια ειναι πως δεν εχω καθολου βοηθεια και το μωρακι μου ειναι αρκετα προσκολλημενο πανω μου με αποτελεσμα να μην εχω καθολου χρονο για τιποτα. Θηλαζω αποκλειστικα και ξυπναμε ακομα πολλες φορες το βραδυ για φαγητο οποτε ειμαι παντα αυπνη. Τωρα μολις ξεκινησαμε στερεα. Απλα ο μικρος μου δεν καθεται καθολου μονος να παιξει,θελει να ειναι μονο στην αγκαλια μου,η να ειμαι παντα εκει οταν παιζει στο χαλακι του.Αν τον αφησω εστω 5 λεπτα ξεσπαει σε κλαμματα.Ο αντρας μου δουλευει πολλες ωρες,δεν οδηγω και με αυτη την απιστευτη ζεστη δεν μπορουμε να βγαινουμε παρα μονο αργα το απογευμα. Με τον υπνο εινα μαλωμενος οποτε μεσα στη μερα εχω 3 μισαωρα που κοιμαται για να μπορεσω φαω η να κανω καμια δουλεια. Στο καροτσι δεν καθεται οποτε και η βολτα ειναι δυσκολη..Εχω γινει μια σκια του εαυτου μου,απεριποιητη εντελως να σερνομαι ολη μερα απο την κουραση. Δεν εχω καταθλιψη αν αυτο σκεφτει καποιος απλα δεν νιωθω ευτυχια μεσα απο αυτο που βιωνω..βλεπω αλλους ανθρωπους και ζηλευω την ελευθερη ζωη τους.Δεν μπορω να βγω ουτε για ενα καφε μονη γιατι θηλαζω πολυ συχνα και τον κοιμιζω σχεδον παντα εγω γιατι με ζηταει. Περασαν 6 μηνες ολοι μου λεγανε οτι θα βελτιωθουν τα πραγματα αλλα δεν νιωθω να αλλαξε κατι

Πολλες φορες νιωθω πολυ εγκλωβισμενη και απελπισμενη,χρειαζομαι ενα διαλειμμα λιγο χρονο για μενα..δεν μπορω να χαρω τη μητροτητα ετσι..εχω ενα υπεροχο συντροφο που με στηριζει αλλα γιατι δε νιωθω ευτυχισμενη σαν μητερα? εγω εχω το προβλημα τελικα?

Καλησπερα..Αρχικα να σου ζησει ο μικρουλης σου.

Δεν ειμαι ακομα στη θεση σου για να μπορω να σε καταλαβω καλως εχοντων των πραγματων θα ειμαι σε μερικους μηνες.Νομιζω πως οσα περιγραφεις ομως ειναι απολυτα φυσιολογικα.Η ζωη τα συναισθηματα δεν ειναι μια ευθεια γραμμη ..Ολο αυτο συμβαινει επειδη εισαι αρκετες ωρες σπιτι χωρις βοηθεια και βλεπεις την ιδια παρασταση που λενε καθε μερα. Σκεψου τι τροποι υπαρχουν να χαλαρωσεις λιγο.Ισως τωρα που ελπιζουμε να αρχισει να δροσιζει αρχισετε βολτες με τον μικρο και παιρνεις και συ τον αερα σου παραπανω..Βγειτε λιγο με τον αντρα σου να ερθετε πιο κοντα μολις καταφερετε.. Ειναι ο πρωτος χρονος με ενα μωρακι νομιζω σιγα σιγα ολα θα βελτιωθουν..Επισης καταθλιψη δεν εχεις ..Αλλα αν σου επιτρεπει η οικονομικη σου δυνατοτητα να επισκεφτεις καποια στιγμη καποιον ψυχολογο καντο.Δεν ειναι ταμπου και θα νιωσεις αληθεια πολυ ομορφα