Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά.
Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.
Ευχαριστώ πολύ κοριτσι μου για τις οδηγίες..κάπου κοντά στο μεσημέρι το έκανα τυχαία.. αλλά απ τον επόμενο κύκλο θα κανονίσω συγκεκριμένη ώρα να το κάνω κάθε μέρα..
Εγώ κορίτσια πλέον νιώθω άσχημα όταν μαθαίνω για εγκυμοσύνη κάποιας που γεννήσαμε μαζί το πρώτο πχ…Σήμερα κιόλας κατάλαβα πως μάλλον είναι έγκυος η γυναίκα ενός συναδέλφου που ήμασταν μαζί στο πρώτο και πάλι σφίχτηκα. Αυτό που λέω όμως πάντα, είναι πως όλα για κάποιον λόγο γίνονται…ακόμη κ στην βιοχημική που είχα τον Ιανουάριο, μετά από λίγες μέρες διαπίστωσα πως υπήρχε λόγος που συνέβη, καθώς χρειάστηκε να πάρω αποφάσεις, μην έχοντας σαν γνώμονα μια εγκυμοσύνη.
Λέγεται υπερηχογραφική σαλπιγγογραφία με αφρό (HyFoSY) και το σκεφτόμουν κι εγω να την κάνω… Λένε είναι ανώδυνη και βλέπει τις σάλπιγγες καθαρά ο γιατρός κατά τη διάρκεια..
Νομίζω όλες τα νιώθουμε αυτά…
Και δε νομίζω να είναι παράλογο. Στην αρχή ένιωθα τύψεις, ένιωθα περίεργα. Μετά από τόσο καιρό που προσπαθώ πλέον δε μου φαίνεται παράλογο να έχω αυτά τα συναισθήματα.. Αρκεί να τα αναγνωρίζουμε και να τα διαχειριζόμαστε…
Καλημέρα κορίτσια!
@afr πάνω στο ψυχολογικό κομμάτι, συμφωνώ με όσα είπαν πολύ σωστά όλες οι κοπέλες. Εγώ θέλω να προσθέσω και κάτι ακόμα. Προσωπικά, επειδή έχω χάσει 4 μωρά, όταν ακούω ακόμα και σήμερα για γέννα, με πιάνει μια θλίψη, μια ζήλεια να το πω. Ντρεπόμουν για το συναίσθημα αυτό, γιατί το ένιωσα για πολύ πολύ δικό μου άνθρωπο. Έκατσα, σκέφτηκα, έψαξα μέσα μου και κατάλαβα ότι δεν ζηλεύω την γέννα την ίδια των γύρω μου, αλλά χτυπάει ένα καμπανάκι για τις γέννες που δεν κατάφερα να κάνω εγώ, 4 φορές. Σαν να πενθω ξανά και ξανά τις απώλειες μου. Παρόλο που έχω ήδη ένα μωρό στην αγκαλιά μου. Το ίδιο και όταν βρέθηκα στο Έλενα, στο τμήμα καθεξιν αποβολών και άκουσα μωρά νεογέννητα να κλαινε σε κάποιον διάδρομο. Σφίχτηκε η καρδιά μου, γέμισαν τα μάτια μου δάκρυα..
Είναι ανθρώπινα όλα αυτά που νιώθουμε, δεν χρειάζεται να ντρεπόμαστε, δεν είμαστε κακοί άνθρωποι απλά οι πληγές μας σε κάθε ευκαιρία ματώνουν ξανά και ξανά..
Recommended Posts
Συμμετοχή στη συζήτηση
Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.