Μετάβαση σε περιεχόμενο

Αντίο ,


Recommended Posts

Δημοσίευση
στις πριν 20 λεπτά, ο/η Χρυσάφω είπε:

Ξέρω οτι δεν είμαι στο κατάλληλο φορουμ και ούτε μες το θέμα αλλά θέλω να σε χαιρετίσω μανούλα μου απο εδώ.Μέσα απο μια σελίδα για μανούλες και μωράκια που τόσο πολυ αγαπούσες.Χαιρόσουν πολυ να βλέπεις εγκυούλες και μικρά παιδιά.Τα λάτρευες. Έπαιζες μαζί τους ,τους έκανε πλάκες και αστεία ,βόλτες και παιχνίδια...Ηθελες μια μεγαλη και αγαπημένη οικογένεια.Για εσένα ολα ήταν τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου που ήρθαν δύσκολα και με εξωσωματικές...Το δικό μας αργούσε να έρθει..Και αυτό σε πίκρανε και σε στενοχωρούσε πολυ ,όσο και αν προσπαθούσες να το κρύψεις.

Πριν 2 μηνες με καμάρωσες νυφούλα!Ήσουν η πιο λαμπερή και χαρούμενη μανούλα. Όλα λάμπανε γύρω σου.Την χαρά σου μανούλα μου!Κι έπειτα οι δυνάμεις σου λες και σε εγκατέλειψαν...Γιατί μανούλα δεν μας είπες κάτι;;Γιατί;;Για να μην μας στενοχωρήσεις ποτέ...Έτσι ήσουν πάντα.Δυνατή γυναίκα και περήφανη.Η χαρά της παρέας όπου κι αν βρισκόσουν.Ένα μεγάλο και σκανδαλιάρικο κορίτσι.Μόνο για να μας βλέπεις να γελάμε .Όλους. Αυτή ήταν η χαρά σου.Και να που τώρα οι δυνάμεις σου σε εγκατέλειπαν σιγα σιγα κ εσυ δεν έλεγες τίποτα.

Ηρθα και σε είδα το προηγούμενο Σαββατοκυριακο ..Λες και ήξερα..Σε έιδα τόσο αδύναμη που μάτωσε η καρδιά μου.Δεν ήθελες να πάμε σε κανέναν γιατρό.Είχες λέει πάει σε όλους..Ησουν πάντα όρθια και δεν μπορούσες να δεχτείς οτι χρειαζόσουν βοήθεια..Εγώ όμως το έβλεπα...Η μανούλα  μου είχε αλλάξει.Δεν με φρόντισες για πρώτη φορά ,δεν μου μαγείρεψες το αγαπημένο μου φαγητό...Δεν μιλούσες πολυ ,δεν γελούσες..Και παρόλα αυτά ,είχες έννοια πότε θα ξεκινήσουμε την εξωσωματική ...Σε παρηγόρησε που θα αρχίσω σύντομα.Και έπειτα σε χαιρέτησα και σε φίλησα για τελευταία φορά.Που να ήξερα...Να μείνω εκεί και να σε κάνω να νιώσεις καλα...

Έφυγα με βαριά καρδιά και με μια απροσδιοριστη πίκρα και έκλαιγα ασταμάτητα για 50 χιλιόμετρα...Το ένιωσα ...μας άφηνες.Δεν περίμενα τόσο σύντομα.Την Τεταρτη το πρωί ένα τηλ. μας ανακοίνωσε το θάνατο σου...Την προηγούμενη μέρα πήγες στις δουλειές σου ,μαγείρεψες και πήγες ήρεμη για ύπνο.Για πάντα.Σε βρήκε ο μπαμπας με τα χεράκια σταυρωμένα και ήρεμη.Έφυγες...

Μαχήτρια ,αγωνίστρια ,περήφανη πάντα!Να μην μας κουράσεις ποτέ και να μην μας στενοχωρήσεις.Σε τίποτα.Αχ μανούλα!Τώρα θα τρέχεις σαν παιδί στα περιβόλια του ουρανού και θα χαμογελάς.Θα πηγαίνεις παντού! Όπου αγαπάει η καρδούλα σου!Αχ μανούλα μου...Ξέρω οτι θα μας προσέχεις και απο εκεί ψηλά και θα μας φροντίζεις.Μα εγώ το μόνο που θέλω είναι να είσαι εσύ χαρούμενη εκεί που είσαι .Και να χαμογελάς!

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΜΑΝΟΥΛΑ...

Καλό της ταξίδι. Τα λόγια είναι περιττά. Τα είπες όλα εσύ καλό μου κορίτσι. Να ξέρεις όμως πως στην εξωσωματική, σε όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης, σε όλα τα στάδια θα είναι η ψυχούλα της παρούσα. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή της....

Δημοσίευση
στις πριν 1 ώρα, ο/η nikona είπε:

Ο Θεός να την αναπαύσει. Θα ειναι πάντα διπλα σας εστω κι αν δεν την βλέπετε. Κουράγιο. 

Σ ευχαριστω πολυ..

Δημοσίευση

Κορίτσι μου γλυκό συλλυπητήρια μεσα από την καρδια μου. Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς σε αυτές τις περιπτώσεις. Να είσαστε καλα να την θυμόσαστε, θα ειναι πάντα διπλα σου κ θα σου δίνει δύναμη από κει πάνω. Ο Θεός να αναπνεύσει την ψυχούλα της. 

Δημοσίευση
στις On 23/12/2018 at 11:11 ΜΜ, ο/η Mellenaki είπε:

Κορίτσι μου γλυκό συλλυπητήρια μεσα από την καρδια μου. Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς σε αυτές τις περιπτώσεις. Να είσαστε καλα να την θυμόσαστε, θα ειναι πάντα διπλα σου κ θα σου δίνει δύναμη από κει πάνω. Ο Θεός να αναπνεύσει την ψυχούλα της. 

Ευχαριστώ πολυ...

Δημοσίευση
στις On 22/12/2018 at 6:33 ΜΜ, ο/η LOULOUdaki! είπε:

Αχ κορίτσι μου, με συγκίνησες. Πρόλαβε να σε καμαρώσει νυφούλα και σε λίγο καιρό θα σε καμαρώσει μαμά από εκεί πάνω. 

Να είσαι γερή να τη θυμάσαι. Και από μένα μια μεγάλη αγκαλιά ?

Ευχαριστώ πολυ!

Δημοσίευση

@Χρυσάφω μου τι κάνεις κορίτσι μου; Ξέρω πως το πένθος θέλει χρόνο και περνάει από πολλά στάδια. Δεν θα ξεχάσεις ποτέ την μανούλα σου, αλλά σιγά σιγά θα απαλύνει αυτός ο πόνος που νιώθεις. Ειδικά τέτοιες μέρες γιορτινές η απώλεια είναι περισσότερο αισθητή. Μιλώ εκ πείρας. Αν θέλεις να ελαφρύνεις την καρδιά σου είμαι εδώ για σένα.?

Δημοσίευση
στις On 28/12/2018 at 11:17 ΠΜ, ο/η paradisebird είπε:

@Χρυσάφω μου τι κάνεις κορίτσι μου; Ξέρω πως το πένθος θέλει χρόνο και περνάει από πολλά στάδια. Δεν θα ξεχάσεις ποτέ την μανούλα σου, αλλά σιγά σιγά θα απαλύνει αυτός ο πόνος που νιώθεις. Ειδικά τέτοιες μέρες γιορτινές η απώλεια είναι περισσότερο αισθητή. Μιλώ εκ πείρας. Αν θέλεις να ελαφρύνεις την καρδιά σου είμαι εδώ για σένα.?

Καλημερα κοπελα μου...

Κάποιο ευχάριστο νέο απο την παρέα;;

Δημοσίευση
στις πριν 2 ώρες, ο/η Χρυσάφω είπε:

Καλημερα κοπελα μου..Κάθε μέρα πονάει και λίγο πιο πολύ. Αρχιζω να συνειδητοποιώ οτι δεν θα την ξαναδώ και μου βγαίνει μια αρνηση.Δεν μπορω να το δεχτώ ακόμα.Περιμένω να χτυπήσει το τηλ. ,να ειναι εκεινη...Πηγαίνω στην πόλη που έμενε και νομίζω οτι κάπου θα την συναντήσω στο δρόμο...Δόξα το Θεό έχω μεγάλη στήριξη απο τους συγγενείς και κάποιες φορές ξεχνιέμαι.Η χαρά μου είναι να πάω στο νοσοκομείο ,να δω την ξαδέρφη μου ,που περιμένουμε μερα την μέρα να γεννήσει.Κι εκείνη ήθελε να είναι εκεί...

Δεν ημουν πολυ καλά αυτές τις μερες. Μου ανέβηκε η πίεση και ζαλιζόμουνα διαρκώς.Προσπαθώ να συνέλθω και να νιώσω καλά για να στηρίξω τον πατέρα μου αλλά και για τον εαυτό μου. Είμαι σίγουρη οτι θα ήθελε να είμαι καλα...Τα κλάματα θα βαραίνουν την ψυχούλα της κι αυτό που επιθυμώ ειναι να αναπαυθεί και να ειναι ευτυχισμένη εκει που είναι...

Κάποιο ευχάριστο νέο απο την παρέα;;

Κορίτσι μου, και θα κλάψεις και θα γελάσεις, όλα είναι μέσα στη ζωή. Πολύ σωστό αυτό που λες πως δεν θέλεις να κλαις πολύ για να στηρίξεις τον πατέρα σου και να μην βαραίνει η ψυχούλα της μανούλας σου. Ξέρεις, οι ψυχές των κεκοιμημένων είναι κοντά μας και ας μη τις βλέπουμε. 

Πριν δύο χρόνια ανήμερα του Αγίου Ελευθερίου στις 15 Δεκεμβρίου χάσαμε τον πεθερό μου. Έδωσε μια γενναία μάχη για τέσσερα χρόνια με τον καρκίνο και ποτέ μα ποτέ δεν έχασε την πίστη του στο Θεό. Ποτέ δεν παραπονέθηκε και μάλιστα μας έλεγε να μη χάσουμε την πίστη μας στο Θεό και φύγουμε από το δρόμο Του. Το 2015 τον γνώρισα ήδη άρρωστο. Μου έδειξε τόση αγάπη και στοργή, μου άνοιγε διάπλατα τα χέρια του για να με αγκαλιάσει. Η εικόνα αυτή έχει χαραχτεί βαθιά μέσα στην ψυχή μου. Ποτέ δεν μου έχει πει βαριά κουβέντα, πάντα με τον καλό λόγο. Δεν πρόλαβα να τον ζήσω περισσότερο, όσο θα ήθελα και να του χαρίσω ένα εγγονάκι και να του δώσουμε το όνομά του. Θέλημα Θεού. Την ημέρα του Αγίου Ελευθερίου ελευθερώθηκε η ψυχούλα του, πέταξε ψηλά στον ουρανό και από εκεί πάνω μας βλέπει και μας προσέχει. Το πένθος όπως είπα περνάει από πολλά στάδια. Στην αρχή είσαι μουδιασμένος, μετά αρχίζεις σιγά σιγά να συνειδητοποιείς πως έφυγε ο άνθρωπός σου και νιώθεις την απουσία του, μετά νιώθεις οργή και ένα μεγάλο "γιατί" σε βασανίζει. Ο χρόνος όμως γιατρεύει σιγά σιγά. Να ξέρεις πως η μαμά σου εκεί που βρίσκεται είναι πολύ καλά και σας βλέπει. Και όταν με το καλό θα αποκτήσεις ένα παιδάκι, εκείνη θα καμαρώνει και θα χαίρεται. Καλόν παράδεισο!!!

Δημοσίευση
στις On 29/12/2018 at 12:08 ΜΜ, ο/η paradisebird είπε:

Κορίτσι μου, και θα κλάψεις και θα γελάσεις, όλα είναι μέσα στη ζωή. Πολύ σωστό αυτό που λες πως δεν θέλεις να κλαις πολύ για να στηρίξεις τον πατέρα σου και να μην βαραίνει η ψυχούλα της μανούλας σου. Ξέρεις, οι ψυχές των κεκοιμημένων είναι κοντά μας και ας μη τις βλέπουμε. 

Πριν δύο χρόνια ανήμερα του Αγίου Ελευθερίου στις 15 Δεκεμβρίου χάσαμε τον πεθερό μου. Έδωσε μια γενναία μάχη για τέσσερα χρόνια με τον καρκίνο και ποτέ μα ποτέ δεν έχασε την πίστη του στο Θεό. Ποτέ δεν παραπονέθηκε και μάλιστα μας έλεγε να μη χάσουμε την πίστη μας στο Θεό και φύγουμε από το δρόμο Του. Το 2015 τον γνώρισα ήδη άρρωστο. Μου έδειξε τόση αγάπη και στοργή, μου άνοιγε διάπλατα τα χέρια του για να με αγκαλιάσει. Η εικόνα αυτή έχει χαραχτεί βαθιά μέσα στην ψυχή μου. Ποτέ δεν μου έχει πει βαριά κουβέντα, πάντα με τον καλό λόγο. Δεν πρόλαβα να τον ζήσω περισσότερο, όσο θα ήθελα και να του χαρίσω ένα εγγονάκι και να του δώσουμε το όνομά του. Θέλημα Θεού. Την ημέρα του Αγίου Ελευθερίου ελευθερώθηκε η ψυχούλα του, πέταξε ψηλά στον ουρανό και από εκεί πάνω μας βλέπει και μας προσέχει. Το πένθος όπως είπα περνάει από πολλά στάδια. Στην αρχή είσαι μουδιασμένος, μετά αρχίζεις σιγά σιγά να συνειδητοποιείς πως έφυγε ο άνθρωπός σου και νιώθεις την απουσία του, μετά νιώθεις οργή και ένα μεγάλο "γιατί" σε βασανίζει. Ο χρόνος όμως γιατρεύει σιγά σιγά. Να ξέρεις πως η μαμά σου εκεί που βρίσκεται είναι πολύ καλά και σας βλέπει. Και όταν με το καλό θα αποκτήσεις ένα παιδάκι, εκείνη θα καμαρώνει και θα χαίρεται. Καλόν παράδεισο!!!

Σ ευχαριστω πολυ για τα λογια σου.Ολα μπορουν να με βοηθήσουν ...Κάνω οτι μπορω. .

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • @giotoulini και εγω τα ίδια είμαι πονάει η πλάτη  είτε καθιστή είτε ξαπλα  είτε όρθια.. κάθε στιγμή.. έχω αϋπνίες εδώ κ 2 μήνες.. υπομονή πάει πέρασε ο 15αυγουστος.. προχωράμε ....
    • Καλησπέρα κορίτσια και πάλι! Τώρα κατάφερα να δω λίγο τι έχει συμβεί όλο αυτό τον καιρό με τη βοήθεια του chatgpt φυσικά 😅 @Kiddo συγγνώμη που επιστρέφω στο θέμα, λυπάμαι για το σκυλάκο σας 💔  Μιλήσατε για κιλά εγκυμοσύνης, εγώ κορίτσια μπορώ να πω ότι είμαι πολύ ευγνώμων με το πως διαχειρίστηκε το σώμα μου την εγκυμοσύνη και τη λοχεία ως προς τα κιλά - έβαλα 15/16 κιλά σύνολο, τα οποία έχασα σταδιακά τις πρώτες εβδομάδες χωρίς κάποια διατροφή, τουναντίον έτρωγα τον αγλέωρα λόγω μαραθώνιων θηλασμού, αλλά πιστεύω ότι ακρι΄βως αυτό συνέβαλε ο θηλασμός να συνεχιστούν οι συσπάσεις της μήτρας και το ότι έπινα πάρα πολύ νερό. Κάπου τον Μάιο ήμουν και 2 κιλά πιο κάτω από πέρυσι πριν μεινω έγκυος! Τα ξανάβαλα όμως όταν πήγαμε Ελλάδα τον Ιούλιο 🤭  🤭   🤭   🤭   🤭  Αχ ο ύπνος.... πονεμένη ιστορία...! εμάς ο μικρός μέχρι και τον 3, αρχές 4ου μήνα, σταδιακά αύξανε το σερί του. Θυμάμαι (σαν μια αιωνιότητα μου φαίνεται τώρα...) ότι έκανε 4/5 ώρες σερ΄ι, μετά πρώτη αφύπνιση,  μετά 3/2 σερί, αφύπνιση, και τέλος 1/2 ώρες πριν την τελική αφύπνιση το πρωί. Από την αρχή είχαμε βραδινή ρουτίνα 7-8μμ και συνήθως ξυπνούσε για πρωί 6-7πμ. Την οποία βραδινή ρουτίνα τη διατηρούμε μέχρι και σήμερα, με κάποιες διακυμάνσεις τώρα το καλοκαίρι που νυχτώνει πιο αργά, αλλά το τι συμβαίνει το βράδυ έιναι άλλη ιστορία 😅 Που λέτε εκείς κάπου τέλος 3ου αρχες 4ου μήνα, εκεί που βλέπαμε το βραδινό σερί ολοένα να αυξάνεται, μπαμ μας τα σκάει μια παλλινδρόμηση ύπνου, από την οποία δε ξέρω αν βγήκαμε και ποτέ 😅 θυμάμαι τον πρώτο καιρό που κράτητησε για κάνα μήνα, ξυπνούσε καθε 30/40 λεπτά! κορίτσια τα είχαμε δει όλα.... εν τω μεταξύ όχι απλά ξυπνούσε αλλά δεν ηρεμούσε καποιες φορές ούτε με θηλασμό, ούτε με λίκνισμα, ούτε με τίποτα....! ο σύζυξ κι εγώ τα είχαμε δει όλα! δραματικές καταστάσεις και φυσικά ήμασταν σα ζόμπι μονίμως... Ημερίσιους ύπνους κι εκεί παλλινδ΄ρομηση, από 1-1.5 ωρα περίπου ο καθένας, ξαφνικά 20/30 λεπτά με το ζόρι στο λίκνο του.... για να κοιμηθεί 1-2 ώρες μόνο πάνω μου κολλημένη στον καναπέ... Φτάσαμε μέσα Ιουνίου κι ήμασταν ακόμα έτσι και άρχισα να σκέφτομαι να απευθυνθώ σε κάποια ειδικό ύπνου που να είναι και παιδοψυχολόγος όπως με συμβούλευσαν εδώ. Βέβαια η παιδίατρός μας είπε ότι κάτω του έτους, η εκπαίδευση ύπνου είναι ανούσια... Κι είπα να την εμπιστευτω.... Απλά επειδή πλησίαζαν οι διακοπές εκτός έδρας άρχισα να αγχώνομαι για το πως θα την παλέψουμε σε διαφορετικές συνθήκες απ αυτές του σπιτιού μας... Εν τέλει να μη σας τα πολυλογώ, όσο ήμασταν εκτός σπιτιού, στα σπίτια παππούδων και έπειτα στις διακοπές, ο ύπνος βελτιώθηκε! κι όταν λέω βελτιώθηκε, μη νομίζετε ότι επιστρέψαμε ποτέ σ αυτό που τώρα φαντάζει σουπερ λουξ ΄φαση 4/5 σερί, αλλά τλχ κάνει 3 ώρες μέχρι την πρώτη αφύπνιση 🤪 το λες και πολυτελεια χαχαχα πλέον, στις περιόδους ηρεμίας, εκτός αλμάτων/οδοντοφυιας/κτλ δλδ, θα κάνει 2-3 αφυπνίσεις κατά τη διάρκεια του βραδινού ύπνου και κοιμάται 2-3 ημερίσιους, στο σύνολό τους 3 με 3.5 ώρες. Θεωρώ ότι είμαστε καλά, αλλά σίγουρα θέλουμε και το καλύτερο γιατί η εξάντληση έχει χτυπήσει κόκκινο! Ειδικά σε συνδυασμό με τη δουλειά..... Τώρα έχουμε επιστρεψει στο σπίτι μας και είπαμε με το συζυξ οτι θα κοιμαται στο δωματιο του, στο κρεβάτι του, γιατί 1) ούτως η αλλως δε χωράει στο λίκνο πλεον, 2) κατα τη διάρκεια της διαμονής μας εκτός σπιτιού άλλαξε πάρα πολλά κρεβάτια και παρκοκρέβατα, οπότε είδαμε ότι μπορεί να προσαρμοστεί, άλλες φορε΄ς πετυχημένα κι άλλες καταστροφικές χαχαχαχα, και 3) ε θέλουμε κι εμείς το κρεβάτι μας πίσω 😅 δλδ είμαστε οκ να κοιμάται μαζί μας απ τις 5πμ και μετά, αλλά όλο το βράδυ είναι δύσκολη πίστα.... έτσι ήμασταν μέχρι πρότινος, τώρα έχει 5 μέρες που κάνουμε αυτή την πρόσπαθεια στο δωμάτιό του. Οι πρώτες 2 μέρες ήταν χαλια, ξυπνούσε κάθε 30/40 λεπτά όπως εκείνη η περίοδος που σας έγραψα πιο πάνω.... Ζόμπι mode ξανά και ξανά... Μετά την 3η μέρα ξύπνησε μόνο 1 φορά, ΜΙΑ ΦΟΡΑ, δε ξαναγινε τούτο κυρίες και κύριοι!! Αλλά χθες που ήταν η 4η βραδιά, ξύπνησε 4 φορές. Απόψε, κοιμάτια ήδη 2 ώρες, δε ξέρω πως θα πάει, αλλά έχουμε πει με το συζυξ να το παλέψουμε 10 μέρες για να εδραιωθεί η συνήθεια. Επίσης, σ όλο αυτό ήθελα να σας γράψω και μια ακόμα σημαντική απόφαση που πήρα γιατί θεωρω ότι επηρεάζει πολύ τον ύπνο... ο θηλασμός! Δε ξέρω για σας κορίτσια, εγώ ευτυχώς από την αρχή το βρήκαμε πάρα πολυ καλα με τον μικρό μου, δε δυσκολευτηκα, παραμένει μια όμροφη εμπειρία, αλλά πιστεύω ότι λόγω του ότι τον κοιμιζα με το θηλασμό, τον άφηνα στο στήθος όλη νύχτα (open bar που λέω κι εγώ!), κάπως εδραιώθηκε γι αυτόν και έγινε ο μονος τροπος για να κοιμηθεί. Σε κάποια φάση δε μπορούσε να τον κοιμησει ο μπαμπας του γιατί έψαχνε το στήθος μόνιμα. Οπότε άρχισα στις διακοπές να εισάγω κι άλλους τρόπους, όπως το πατ πατ στον πωπό, φιλάκια στο κεφαλάκι και σσσσσ, να μου κρατάει το χέρι καθώς κουρνιάζει στο πλάι (το οποίο μου το "έδειξε" ο ίδιος) και άρχισα να "αφαιρώ" το θηλασμό σαν μέθοδο κοιμισης, με εξαιρέση τις νύχτες που είχε κανει εμβόλιο και ανέβασε πυρετό κι όταν τον πονούσαν τα δοντα΄κια. Φτάνοντας στο σήμερα, αποφάσισα να κάνω κυρίως άντληση από εδώ και πέρα, και θηλασμό 1-2 φορές τη μέρα. Ο στόχος μου είναι να αποθηλάσω πλήρως γιατί θα πάει και βρεφικό το Σεπτέμβρη, οπότε θα αρχίσουμε και τη φόρμουλα από βδομάδα. Έχω πολύ ανάμεικτα συναισθήματα γι αυτη μου την απόφαση, γιατί πραγματικά ο θηλασμός πηγε πάρα πολύ καλά, και παρα τους μαραθωνιους, τα δαγκώματα τους τελευταιούς μηνες λογω δοντιών, και κυρίως το δέσιμο με το μωράκι μου, πιστεύω οτι έκανε τον κύκλο του για εμάς. Στον αντίποδα, αυτό που με χαροποιεί είναι να βλέπω τον μικρό φουλ περηφανο όταν πίνει το γάλα απ το μπουκάλι, πλεον το κραταει μονος του και τα βράδια πριν παει για ύπνο, πινει το γαλα του ενώ διαβάζουμε βιβλίο αγκαλιά και μου χαμογελάει και λιώνω! Νιώθω δλδ, ότι παρα του ότι μιεώνεται ο θηλασμός, διατηρούμε με αυτό τον τρόπο την επαφή με αγκαλιά και φιλάκια, ενώ ο ίδιος χτιζει την ανεξαρτησία και τη λεπτή κινητικότητα πίνοντας το γαλα του "μόνος" του 💙  Σε άλλα νεα, με την τριχόπτωση πως τα πατε;; Κορίτσια εγώ από τον 5ο μήνα μαζεύω κουβάρια μαλλιά απ το πάτωμα.... πολύ με ανησυχεί αυτή η κατάσταση... έχω μαλλιά στο κεφαλι μου παραδόξως, αλλά πεφτουν πολλά. Παίρνω ακόμα σιδήρο και βαζω κι ενα σερουμ, αλλά βελτίωση δε βλέπω.  Επίσης έχετε αδιαθετήσει; Ξέρω ότι γενικά όσο θηλάζουμε καθυστερεί να επανέλθει και το σύστημα, αλλά βλέπω και κάποιες κοπέλες που τους ήρθε στο 2ο μήνα πχ... 😬 δε περίμενα ότι θα το πω ποτέ αυτό, αλλά θα ήθελα να μου έρθει γιατί η ορμονική τρέλα του postpartum δεν αστειεύεται! έχω γενικά πολλή οργή κι ανυπομονησία προς τους ανθρώπους, πολλές φορές και προς το σύζυγο, αλλά τλχ τα συζητάμε μαζί και το βρίσκουμε. Δε μ αναγνωρίζω! 😭  Τελος, επειδή έγραψα ήδη παρα πολλά, να μη σας κουράζω, σ΄υντομο update για το μωράκι μου: Αισίως 7,5 μηνών! Με βάση τις μετρήσεις της παιδιάτρου την περασμένη βδομα΄δα: 8.700 κιλά και 76εκ. Έβγαλε τα 2 κάτω δοντάκια 5.5 μηνών, κι από τότε φαίνεται ότι τον ζορίζουν τα πάνω, οπότε μαλλον τα περιμένουμε κι αυτά. Γυρνάει απο μπρουμυτα ανασκελα και τουμπαλιν, σαν τον Τομ Κρουζ στις επικυνδυνες αποστολες 🤣🤣 Δε μπουσουλάει ακόμα, αλλά σηκώνει τον πωπό του και στην προσπάθεια του να μπουσουλήσει εμπρός, πάει με την όπισθεν χαχαχα είναι πολύ αστείο, αλλα΄ο γλυκούλης νευριάζει γιατί προφανώς άλλη κατεύθυνση θέλει να πάρει! Αυτά κορίτσια μου, σας καληνυχτω, πάω να εκμεταλευτώ τον χρόνο που απομένει μέχρι την πρώτη αφύπνιση! 🙏🤞
    • Ααα @ΜαρίαΔημήτρης οπως λενε και οι μεγαλυτεροι τα καλοκαιρινα μωρα μεγαλωνουν πιο γρηγορα και ξεπεταγονται πριν το καταλαβεις. Μαλλον εχουν δικιο γιατι ολες το παρατηρουμε. 
    • @Diwni μου να δεις που στις διακοπες θα ηρεμησει και στο ευχομαι ολοψυχα για να περασετε καλα. Ειναι του εξω και της βολτας η μπεμπας σου πιστευω θα κοιμαται αρκετα και θα ειναι ηρεμη. Αχου ψυχουλα μου δυσκολευεται ν κοιμηθει ισως και κλαιει. Πως την ηρεμεις την βαζεις στο στηθος;; Ρε σεις δεν ειναι υπεροχο που προσπαθουν τα μικρουλικα ολο κατι να κανουν. Να γυρισουν να πιασουν να μιλησουν κλπ. Πριν κιγους μηνες αναρωτιομασταν τι κανανε μεσα στην κοιλια ακομα και τωρα κανουν χαμο. Το αστειο της υποθεσης ο μπεμπεκος μ χθες το βραδυ κατα τις 4 ξυπνησε για γαλα, σταυροκοπιομασταν με τον αντρα μου ειχε να το κανει απο νεογεννητο. Ευτυχως ξανακοιμηθηκε αφου χλαπακιασε. 
    • Πάλι καλά που το νιώθεις! Κουράγιο θα πω. Εγώ αν και δεν το παθαίνω αυτό, με βολεύει γενικά να κάθομαι στο πλάι. Ξεκουράζεται καλύτερα έτσι η κοιλιά. 23η εγώ και έχω αρχίσει και ζοριζομαι για τα καλά 😕 Πως θα αντέξουμε μέχρι το τέλος; 😅 Στην πρώτη εγκυμοσύνη δεν θυμάμαι να είχα τόσο θέμα, αλλά τότε αραζα με τις ώρες στον καναπέ, τώρα όλο στο πόδι είμαι 😅
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...