Αντίο ,

[Guest]

 

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΜΑΝΟΥΛΑ...

[paradisebird]

στις πριν 20 λεπτά, ο/η Χρυσάφω είπε:

Ξέρω οτι δεν είμαι στο κατάλληλο φορουμ και ούτε μες το θέμα αλλά θέλω να σε χαιρετίσω μανούλα μου απο εδώ.Μέσα απο μια σελίδα για μανούλες και μωράκια που τόσο πολυ αγαπούσες.Χαιρόσουν πολυ να βλέπεις εγκυούλες και μικρά παιδιά.Τα λάτρευες. Έπαιζες μαζί τους ,τους έκανε πλάκες και αστεία ,βόλτες και παιχνίδια...Ηθελες μια μεγαλη και αγαπημένη οικογένεια.Για εσένα ολα ήταν τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου που ήρθαν δύσκολα και με εξωσωματικές...Το δικό μας αργούσε να έρθει..Και αυτό σε πίκρανε και σε στενοχωρούσε πολυ ,όσο και αν προσπαθούσες να το κρύψεις.

Πριν 2 μηνες με καμάρωσες νυφούλα!Ήσουν η πιο λαμπερή και χαρούμενη μανούλα. Όλα λάμπανε γύρω σου.Την χαρά σου μανούλα μου!Κι έπειτα οι δυνάμεις σου λες και σε εγκατέλειψαν...Γιατί μανούλα δεν μας είπες κάτι;;Γιατί;;Για να μην μας στενοχωρήσεις ποτέ...Έτσι ήσουν πάντα.Δυνατή γυναίκα και περήφανη.Η χαρά της παρέας όπου κι αν βρισκόσουν.Ένα μεγάλο και σκανδαλιάρικο κορίτσι.Μόνο για να μας βλέπεις να γελάμε .Όλους. Αυτή ήταν η χαρά σου.Και να που τώρα οι δυνάμεις σου σε εγκατέλειπαν σιγα σιγα κ εσυ δεν έλεγες τίποτα.

Ηρθα και σε είδα το προηγούμενο Σαββατοκυριακο ..Λες και ήξερα..Σε έιδα τόσο αδύναμη που μάτωσε η καρδιά μου.Δεν ήθελες να πάμε σε κανέναν γιατρό.Είχες λέει πάει σε όλους..Ησουν πάντα όρθια και δεν μπορούσες να δεχτείς οτι χρειαζόσουν βοήθεια..Εγώ όμως το έβλεπα...Η μανούλα  μου είχε αλλάξει.Δεν με φρόντισες για πρώτη φορά ,δεν μου μαγείρεψες το αγαπημένο μου φαγητό...Δεν μιλούσες πολυ ,δεν γελούσες..Και παρόλα αυτά ,είχες έννοια πότε θα ξεκινήσουμε την εξωσωματική ...Σε παρηγόρησε που θα αρχίσω σύντομα.Και έπειτα σε χαιρέτησα και σε φίλησα για τελευταία φορά.Που να ήξερα...Να μείνω εκεί και να σε κάνω να νιώσεις καλα...

Έφυγα με βαριά καρδιά και με μια απροσδιοριστη πίκρα και έκλαιγα ασταμάτητα για 50 χιλιόμετρα...Το ένιωσα ...μας άφηνες.Δεν περίμενα τόσο σύντομα.Την Τεταρτη το πρωί ένα τηλ. μας ανακοίνωσε το θάνατο σου...Την προηγούμενη μέρα πήγες στις δουλειές σου ,μαγείρεψες και πήγες ήρεμη για ύπνο.Για πάντα.Σε βρήκε ο μπαμπας με τα χεράκια σταυρωμένα και ήρεμη.Έφυγες...

Μαχήτρια ,αγωνίστρια ,περήφανη πάντα!Να μην μας κουράσεις ποτέ και να μην μας στενοχωρήσεις.Σε τίποτα.Αχ μανούλα!Τώρα θα τρέχεις σαν παιδί στα περιβόλια του ουρανού και θα χαμογελάς.Θα πηγαίνεις παντού! Όπου αγαπάει η καρδούλα σου!Αχ μανούλα μου...Ξέρω οτι θα μας προσέχεις και απο εκεί ψηλά και θα μας φροντίζεις.Μα εγώ το μόνο που θέλω είναι να είσαι εσύ χαρούμενη εκεί που είσαι .Και να χαμογελάς!

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΜΑΝΟΥΛΑ...

Καλό της ταξίδι. Τα λόγια είναι περιττά. Τα είπες όλα εσύ καλό μου κορίτσι. Να ξέρεις όμως πως στην εξωσωματική, σε όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης, σε όλα τα στάδια θα είναι η ψυχούλα της παρούσα. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή της....

[paradisebird]

Και νοερά σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά!!!

[nikona]

Ο Θεός να την αναπαύσει. Θα ειναι πάντα διπλα σας εστω κι αν δεν την βλέπετε. Κουράγιο. 

[Guest]

στις πριν 17 λεπτά, ο/η paradisebird είπε:

Και νοερά σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά!!!

Σ ευχαριστω πολυ πολυ...

[Guest]

στις πριν 1 ώρα, ο/η nikona είπε:

Ο Θεός να την αναπαύσει. Θα ειναι πάντα διπλα σας εστω κι αν δεν την βλέπετε. Κουράγιο. 

Σ ευχαριστω πολυ..

[KONSTANTIA]

Την αγάπη μου μόνο.... και μια αγκαλιά!

[LOULOUdaki!]

Αχ κορίτσι μου, με συγκίνησες. Πρόλαβε να σε καμαρώσει νυφούλα και σε λίγο καιρό θα σε καμαρώσει μαμά από εκεί πάνω. 

Να είσαι γερή να τη θυμάσαι. Και από μένα μια μεγάλη αγκαλιά ?

[Mellenaki]

Κορίτσι μου γλυκό συλλυπητήρια μεσα από την καρδια μου. Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς σε αυτές τις περιπτώσεις. Να είσαστε καλα να την θυμόσαστε, θα ειναι πάντα διπλα σου κ θα σου δίνει δύναμη από κει πάνω. Ο Θεός να αναπνεύσει την ψυχούλα της. 

[Guest]

στις On 23/12/2018 at 11:11 ΜΜ, ο/η Mellenaki είπε:

Κορίτσι μου γλυκό συλλυπητήρια μεσα από την καρδια μου. Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς σε αυτές τις περιπτώσεις. Να είσαστε καλα να την θυμόσαστε, θα ειναι πάντα διπλα σου κ θα σου δίνει δύναμη από κει πάνω. Ο Θεός να αναπνεύσει την ψυχούλα της. 

Ευχαριστώ πολυ...

[Guest]

στις On 22/12/2018 at 6:33 ΜΜ, ο/η LOULOUdaki! είπε:

Αχ κορίτσι μου, με συγκίνησες. Πρόλαβε να σε καμαρώσει νυφούλα και σε λίγο καιρό θα σε καμαρώσει μαμά από εκεί πάνω. 

Να είσαι γερή να τη θυμάσαι. Και από μένα μια μεγάλη αγκαλιά ?

Ευχαριστώ πολυ!

[Guest]

στις On 22/12/2018 at 1:19 ΜΜ, ο/η KONSTANTIA είπε:

Την αγάπη μου μόνο.... και μια αγκαλιά!

Ευχαριστώ πολυ...

[paradisebird]

@Χρυσάφω μου τι κάνεις κορίτσι μου; Ξέρω πως το πένθος θέλει χρόνο και περνάει από πολλά στάδια. Δεν θα ξεχάσεις ποτέ την μανούλα σου, αλλά σιγά σιγά θα απαλύνει αυτός ο πόνος που νιώθεις. Ειδικά τέτοιες μέρες γιορτινές η απώλεια είναι περισσότερο αισθητή. Μιλώ εκ πείρας. Αν θέλεις να ελαφρύνεις την καρδιά σου είμαι εδώ για σένα.?

[Guest]

στις On 28/12/2018 at 11:17 ΠΜ, ο/η paradisebird είπε:

@Χρυσάφω μου τι κάνεις κορίτσι μου; Ξέρω πως το πένθος θέλει χρόνο και περνάει από πολλά στάδια. Δεν θα ξεχάσεις ποτέ την μανούλα σου, αλλά σιγά σιγά θα απαλύνει αυτός ο πόνος που νιώθεις. Ειδικά τέτοιες μέρες γιορτινές η απώλεια είναι περισσότερο αισθητή. Μιλώ εκ πείρας. Αν θέλεις να ελαφρύνεις την καρδιά σου είμαι εδώ για σένα.?

Καλημερα κοπελα μου...

Κάποιο ευχάριστο νέο απο την παρέα;;

[paradisebird]

στις πριν 2 ώρες, ο/η Χρυσάφω είπε:

Καλημερα κοπελα μου..Κάθε μέρα πονάει και λίγο πιο πολύ. Αρχιζω να συνειδητοποιώ οτι δεν θα την ξαναδώ και μου βγαίνει μια αρνηση.Δεν μπορω να το δεχτώ ακόμα.Περιμένω να χτυπήσει το τηλ. ,να ειναι εκεινη...Πηγαίνω στην πόλη που έμενε και νομίζω οτι κάπου θα την συναντήσω στο δρόμο...Δόξα το Θεό έχω μεγάλη στήριξη απο τους συγγενείς και κάποιες φορές ξεχνιέμαι.Η χαρά μου είναι να πάω στο νοσοκομείο ,να δω την ξαδέρφη μου ,που περιμένουμε μερα την μέρα να γεννήσει.Κι εκείνη ήθελε να είναι εκεί...

Δεν ημουν πολυ καλά αυτές τις μερες. Μου ανέβηκε η πίεση και ζαλιζόμουνα διαρκώς.Προσπαθώ να συνέλθω και να νιώσω καλά για να στηρίξω τον πατέρα μου αλλά και για τον εαυτό μου. Είμαι σίγουρη οτι θα ήθελε να είμαι καλα...Τα κλάματα θα βαραίνουν την ψυχούλα της κι αυτό που επιθυμώ ειναι να αναπαυθεί και να ειναι ευτυχισμένη εκει που είναι...

Κάποιο ευχάριστο νέο απο την παρέα;;

Κορίτσι μου, και θα κλάψεις και θα γελάσεις, όλα είναι μέσα στη ζωή. Πολύ σωστό αυτό που λες πως δεν θέλεις να κλαις πολύ για να στηρίξεις τον πατέρα σου και να μην βαραίνει η ψυχούλα της μανούλας σου. Ξέρεις, οι ψυχές των κεκοιμημένων είναι κοντά μας και ας μη τις βλέπουμε. 

Πριν δύο χρόνια ανήμερα του Αγίου Ελευθερίου στις 15 Δεκεμβρίου χάσαμε τον πεθερό μου. Έδωσε μια γενναία μάχη για τέσσερα χρόνια με τον καρκίνο και ποτέ μα ποτέ δεν έχασε την πίστη του στο Θεό. Ποτέ δεν παραπονέθηκε και μάλιστα μας έλεγε να μη χάσουμε την πίστη μας στο Θεό και φύγουμε από το δρόμο Του. Το 2015 τον γνώρισα ήδη άρρωστο. Μου έδειξε τόση αγάπη και στοργή, μου άνοιγε διάπλατα τα χέρια του για να με αγκαλιάσει. Η εικόνα αυτή έχει χαραχτεί βαθιά μέσα στην ψυχή μου. Ποτέ δεν μου έχει πει βαριά κουβέντα, πάντα με τον καλό λόγο. Δεν πρόλαβα να τον ζήσω περισσότερο, όσο θα ήθελα και να του χαρίσω ένα εγγονάκι και να του δώσουμε το όνομά του. Θέλημα Θεού. Την ημέρα του Αγίου Ελευθερίου ελευθερώθηκε η ψυχούλα του, πέταξε ψηλά στον ουρανό και από εκεί πάνω μας βλέπει και μας προσέχει. Το πένθος όπως είπα περνάει από πολλά στάδια. Στην αρχή είσαι μουδιασμένος, μετά αρχίζεις σιγά σιγά να συνειδητοποιείς πως έφυγε ο άνθρωπός σου και νιώθεις την απουσία του, μετά νιώθεις οργή και ένα μεγάλο "γιατί" σε βασανίζει. Ο χρόνος όμως γιατρεύει σιγά σιγά. Να ξέρεις πως η μαμά σου εκεί που βρίσκεται είναι πολύ καλά και σας βλέπει. Και όταν με το καλό θα αποκτήσεις ένα παιδάκι, εκείνη θα καμαρώνει και θα χαίρεται. Καλόν παράδεισο!!!

[Guest]

στις On 29/12/2018 at 12:08 ΜΜ, ο/η paradisebird είπε:

Κορίτσι μου, και θα κλάψεις και θα γελάσεις, όλα είναι μέσα στη ζωή. Πολύ σωστό αυτό που λες πως δεν θέλεις να κλαις πολύ για να στηρίξεις τον πατέρα σου και να μην βαραίνει η ψυχούλα της μανούλας σου. Ξέρεις, οι ψυχές των κεκοιμημένων είναι κοντά μας και ας μη τις βλέπουμε. 

Πριν δύο χρόνια ανήμερα του Αγίου Ελευθερίου στις 15 Δεκεμβρίου χάσαμε τον πεθερό μου. Έδωσε μια γενναία μάχη για τέσσερα χρόνια με τον καρκίνο και ποτέ μα ποτέ δεν έχασε την πίστη του στο Θεό. Ποτέ δεν παραπονέθηκε και μάλιστα μας έλεγε να μη χάσουμε την πίστη μας στο Θεό και φύγουμε από το δρόμο Του. Το 2015 τον γνώρισα ήδη άρρωστο. Μου έδειξε τόση αγάπη και στοργή, μου άνοιγε διάπλατα τα χέρια του για να με αγκαλιάσει. Η εικόνα αυτή έχει χαραχτεί βαθιά μέσα στην ψυχή μου. Ποτέ δεν μου έχει πει βαριά κουβέντα, πάντα με τον καλό λόγο. Δεν πρόλαβα να τον ζήσω περισσότερο, όσο θα ήθελα και να του χαρίσω ένα εγγονάκι και να του δώσουμε το όνομά του. Θέλημα Θεού. Την ημέρα του Αγίου Ελευθερίου ελευθερώθηκε η ψυχούλα του, πέταξε ψηλά στον ουρανό και από εκεί πάνω μας βλέπει και μας προσέχει. Το πένθος όπως είπα περνάει από πολλά στάδια. Στην αρχή είσαι μουδιασμένος, μετά αρχίζεις σιγά σιγά να συνειδητοποιείς πως έφυγε ο άνθρωπός σου και νιώθεις την απουσία του, μετά νιώθεις οργή και ένα μεγάλο "γιατί" σε βασανίζει. Ο χρόνος όμως γιατρεύει σιγά σιγά. Να ξέρεις πως η μαμά σου εκεί που βρίσκεται είναι πολύ καλά και σας βλέπει. Και όταν με το καλό θα αποκτήσεις ένα παιδάκι, εκείνη θα καμαρώνει και θα χαίρεται. Καλόν παράδεισο!!!

Σ ευχαριστω πολυ για τα λογια σου.Ολα μπορουν να με βοηθήσουν ...Κάνω οτι μπορω. .