Λογοτεχνική γωνιά...βγάλτε την ποιήτρια από μέσα σ

[Καλλιοπώ]

Εντάξυ, εμένα είναι το χόμπυ μου,

είμαι σίγουρη όμως πως όλες αυτήν την όμορφη περίοδο της εγκυμοσύνης (και όχι μόνο) σκεφτήκαμε σαν ποιητές!

Σκοπός μας δεν είναι η κριτική, αλλά η έκφραση!

Αφιερωμένο λοιπόν σε όλα τα παιδάκια μας!

[*]Μια συμβουλή αγάπη μου

Μια συμβουλή αγάπη μου

Λίγο πριν βγεις στον κόσμο

Για να ανθούν στο διάβα σου

Βασιλικό και δυόσμο

Ποτέ στο πλήθος μην χαθείς

Πάντα να ξεχωρίζεις

Για ήρωες και είδωλα

Αυτούς να μην γνωρίζεις

Να έχεις το χαμόγελο

Για όπλο και για ασπίδα

Στα μαύρα και στα άραχνα

Να είσαι εσύ η ελπίδα

Ποτέ να μην συμβιβαστείς

Μην σκύψεις το κεφάλι

Και να τολμάς να ονειρευτείς

Μα όχι «ζωή μεγάλη»

Εχθρούς ποτέ μη φοβηθείς

Αγάπη να τους δίνεις

Με τύψεις την ψυχούλα σου

Ποτέ να μη βαρύνεις

Να ξέρεις βλάκα θα σε πουν

Και μαλθακό κι ονειροπόλο

Τα λόγια τους μη φοβηθείς

θα ’ναι από ζήλια κι από φθόνο…

[Anna_80]

Εγώ δεν έχω το ταλέντο να δημιουργώ ποιήματα,αλλά μου αρέσουν πολύ...Παραθέτω κάποια αγαπημένα μου...

Οδυσσέας Ελύτης-Η ΜΑΡΙΝΑ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ

'Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα πού γύριζες

Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας

Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους.

Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο

Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της χίμαιρας

Ριγώνοντας μ' αφρό τη θύμηση!

Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου

Στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω

Τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών

Τις γωνιές όπου οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές τα δυοσμαρίνια

- Μα πού γύριζες

Ολονυχτίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας

Σου' λεγα να μετράς μες στο γδυτό νερό τις φωτεινές του μέρες

Ανάσκελη να χαίρεσαι την αυγή των πραγμάτων

'Η πάλι να γυρνάς κίτρινους κάμπους

Μ' ένα τριφύλλι φως στο στήθος σου ηρωίδα ιάμβου.

'Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη

Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα

Βαθιά μες στο χρυσάφι του καλοκαιριού

Και τ' άρωμα των γυακίνθων - Μα πού γύριζες

Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τους κόλπους με τα βότσαλα

'Ηταν εκεί ένα κρύο αρμυρό θαλασσόχορτο

Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο αίσθημα που μάτωνε

Κι άνοιγες μ' έκπληξη τα χέρια σου λέγοντας τ' όνομά του

'Οπου σελάγιζε ο δικός σου ο αστερίας

'Ακουσε ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση

Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος

Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας

Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα

'Εχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη.

Δεν είναι για να λογαριάζεις γαλανή ως το κόκαλο άλλο καλοκαίρι,

Για ν' αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια

Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους,

Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές

'Η για να πας καβάλα στο μαίστρο.

Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο,

Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας

Θ' αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου.

[Anna_80]

Κωνσταντίννος Καβάφης -ΙΘΑΚΗ

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,

να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,

τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,

αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή

συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,

αν δεν τους κουβαλείς μες στην ψυχή σου,

αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι

που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά

θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους

να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,

και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,

σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,

και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,

όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·

σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,

να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.

Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου.

Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.

Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·

και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,

πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,

μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.

Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.

'Αλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχή την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.

έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,

ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

[jovanna]

annoula...kai poiitria.bre koritsaki mou.ti thayma eisai esi????????pws ta kataferneis ola????

[Anna_80]

Πάμπλο Νερούδα-Η ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ

'Ολη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου

κοντά στη θάλασσα, στο νησί.

'Ησουν άγρια και γλυκιά ανάμεσα στην ηδονή και στον ύπνο

ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό.

'Ισως πολύ αργά

ενώθηκαν τα όνειρά μας,

στα ψηλά ή στα βαθιά,

στα ψηλά σαν κλαδιά που κουνάει ο ίδιος άνεμος,

στα χαμηλά σαν κόκκινες ρίζες που αγγίζονται.

'Ισως το όνειρό σου

χωρίστηκε από το δικό μου

και στη σκοτεινή θάλασσα

με έψαχνε

όπως πρώτα

όταν δεν υπήρχες ακόμα,

όταν χωρίς να σε διακρίνω

έπλεα στο πλάι σου,

και τα μάτια σου έψαχναν

αυτό που τώρα

- ψωμί, κρασί, έρωτα και θυμό -

σου δίνω με γεμάτα χέρια,

γιατί εσύ είσαι το κύπελλο

που περίμενε τα δώρα της ζωής μου.

Κοιμήθηκα μαζί σου

όλη τη νύχτα, ενώ

η σκοτεινή γη γυρίζει

με ζωντανούς και νεκρούς,

και σαν ξύπνησα ξάφνου

καταμεσής στη σκιά

το μπράτσο μου τύλιγε τη μέση σου.

Ούτε η νύχτα, ούτε ο ύπνος

μπόρεσαν να μας χωρίσουν.

Κοιμήθηκα μαζί σου

και ξύπνησα με το στόμα σου

βγαλμένο από τον ύπνο

να μου δίνει τη γεύση από τη γη,

από τη θάλασσα, από τα φύκια,

από το βάθος της ζωής σου,

και δέχτηκα το φιλί σου

μουσκεμένο από την αυγή

σαν να έφθανε

από τη θάλασσα που μας περιβάλλει.

[Anna_80]

Τζο το θέμα το άνοιξε η Καλλιοπώ και εγώ απλά...παραθέτω αγαπημένα ποιήματα!:laugh:

[Καλλιοπώ]

Ο Τρομοκρατης

Πρόσεχε αγόρι μου γλυκό τα όνειρά σου

Γιατί πολύ τρομάξανε τον κόσμο αυτό

Σκόρπισες ολούθε τα πολύχρωμα άλογά σου

Και στις κολώνες παίζουνε κρυφτό

Σε κάθε κίνησή σου φεύγει χρώμα

Βάφεις τους γκρίζους τοίχους θαλασσί

Κίτρινο, κόκκινο και λίγο λαχανί ακόμα

Πράσινο, μπλέ, λιλά, πορτοκαλί!

Ανοίγεις τα χεράκια σου κι ελευθερώνεις

Σπουργίτια, περιστέρια και παγόνια

Μες τις βιτρίνες ψάρια κολυμπάνε

Και τα ραδιόφωνα κατέλαβαν αηδόνια

Σκάνε γελάκια στα παρμπρίζ των αμαξιών

Κι οι οδηγοί απορημένοι σταυροκοπιούνται

Φυτρώνουν λουλούδια στις κόχες των αυτιών

Και οι πιο ρεαλιστές τρομοκρατούνται

Ο κόσμος γύρω έντρομος κοιτάζει

Ποιος τους χαλάει την μονοτονία;

Ποιος τον ασπρόμαυρο κόσμο τους ταράζει

Και ωστόσο υπάρχει αρμονία;

Κι εγώ χαμογελώ κάτω απ’το γείσο

Και μες τα σπλάχνα μου αγόρι μου σε κρύβω

Και μέσα απ’ τα πολύχρωμα όνειρά σου

Παιδί ξανά κατάφερα να γίνω!

Καλλιόπη@

[katrina]

Anna μου ο Καβάφης είναι ο αγαπημένος μου! Μέσα από την ιδιαιτερότητά του έφτασε στο Θείο! Όλα τα ποιήματά του με αγγίζουν προσωπικά!

Δεν ξέρω ποιο να παραθέσω αλλά λόγω μήκους καταλήγω στο εξής:

ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς:μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στις πολλές κινήσεις και ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πηγαινοντάς την, γυρίζοντάς συχνά και εκθετοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία, ως που να γίνει μια ξένη φορτική.

Μου αρέσουν και τα ερωτικά του, αλλά δεν ταιριάζουν πολύ στην περίσταση!

ΥΣ. Πάντως συγχαρητήρια σ'εσάς που γράφετε ποίηση! Δηλώνει ιδιαίτερα ευαίσθητο και ευαισθητοποιημένο άτομο!

[Αννιώ]

"ΖΗΤΗΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΔΥΝΑΤΟ.

ΖΗΤΗΣΑ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΛΥΣΩ.

ΖΗΤΗΣΑ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΜΥΣ ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΩ.

ΖΗΤΗΣΑ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ.

ΖΗΤΗΣΑ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΠΡΟΣΩΠΑ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ...

ΔΕΝ ΕΛΑΒΑ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟ ΟΣΑ ΖΗΤΗΣΑ, ΕΛΑΒΑ ΟΜΩΣ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΙΧΑ ΑΝΑΓΚΗ.

ΖΗΣΕ ΑΦΟΒΑ, ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΙΣ ΥΠΕΡΒΕΙΣ...

ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΟΜΩΣ ΜΗΝ ΓΙΝΕΣΑΙ ΕΜΠΟΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ..."

Το βιωσα εντονα οταν πριν απο 1,5 χρονο αντιμετωπισα ενα προβλημα υγειας...Με βοηθησε και με εκανε πιο σκληρη...

[αρετη1]

πολυ ωραια κοριτσια τα ποιηματα...αννιω τελειο........