Αναφορά

Επίσης, @stel papa , θα ήθελα με όλη μου την αγάπη να σου πω ότι το μωρό δεν δένεται μαζί μας μόνο με το θηλασμό. Έχεις πολλά πολλά να του προσφέρεις και μόνο με την παρουσία σου. Αν είναι να χάνεις 12 ωρες την ημέρα στο θηλαστρο για μόνο λίγες σταγόνες όπως λες, συν τις ώρες που θα κοιμηθεί το μωρό, κατά τη γνώμη μου χάνεις πολύτιμες ώρες από την επαφή και τη γνωριμία με το μωρό σου. Η αρχή είναι δύσκολη για όλους και κανείς δεν μας το λέει από πριν. Πάρτο αγκαλίτσα, ακούμπησέ το πάνω σου, χαλαρώστε μαζί, χαιδεψέ το, τραγούδησε του, τάισε το, έχει ανάγκη να σε νιώθει, το μόνο που γνωρίζει σε αυτόν τον κόσμο είναι ο χτύπος της καρδιάς σου, νιώθει ασφάλεια με τη φωνή σου, με την αναπνοή σου, δεν είναι ο  θηλασμός το παν για να σε εξαντλεί και να σε απορροφά αποκλειστικά...

Κορίτσι μου εμένα τώρα πριν την τελευταία μου περίοδο με πόναγε κάπως έτσι το στήθος κι είχα ανησυχήσει αλλά αφού μου ήρθε περίοδος υποχώρησε, οπότε υποθέτω ότι ήταν απλώς από αυτό. Επίσης μπορείς να κάνεις υπέρηχο στο στήθος άσχετα με την πιθανότητα εγκυμοσύνης. Κι εγώ είχα κάνει όταν ήμουν 5 εβδομάδων.

Να χαίρεσαι το παιδάκι σου και να περάσετε τέλεια στο πάρτυ σας! 💙

Η περίπτωσή σου ταιριάζει ακριβώς με την εικόνα που έχω. Συμφωνούμε απόλυτα!

Θα συμφωνήσω τόσο πολύ με τα λόγια σου για τον θηλασμό. Αυτό το πράγμα με την πίεση να θηλάσεις λες κ είναι το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο ή λες κι αν δε θηλάσεις σημαίνει ότι ταιζεις το μωρό δεν ξέρω κι εγώ τι , είναι πραγματικά τραγικό. Εγώ είμαι μια λίγο διαφορετική περίπτωση, είχα γάλα αλλά για κάποιο λόγο το μωρό δεν ήθελε το στήθος με τίποτα. Μιλάμε για νεογέννητο στο μαιευτήριο να το πλησιάζω στο στήθος κ να βάζει τα χέρια μπροστά σχεδόν να με σπρώχνει κ να τσιριζει. Ίσως τον δυσκόλευαν οι θηλές μου που είναι λίγο πιο επίπεδες απ' το φυσιολογικό. Και βέβαια να μη μιλήσω για τις "μεγάλες" μαίες..που αντί να υποστηρίξουν ψυχολογικά μια γυναίκα σ αυτή τη στιγμή, την κάνουν χάλια. Αφού λοιπόν είχα αυτό το θέμα με το μωρό και αφού είχα φωνάξει όλα τα κορίτσια στον όροφο να με βοηθήσουν να το βάλουμε στο στήθος και όλες δυσκολεύονταν γιατί το παιδί αρνιοταν, πήρα την πρωτοβουλία να βάλω ψευδοθηλες. Το μωρό έπιασε κατευθείαν κ θήλαζε κάθε φορά που τις έβαζα. Και τότε το αποκορύφωμα. Ήρθε η μαία που συνεργάζεται με τον γιατρό μου και με μάλωσε για τις ψευδοθηλες λέγοντας μου ένα σωρό πράγματα ότι έτσι σαμποταρω την παραγωγή μου κλπ κλπ. Δε θα μακρυγορησω αλλο, ήδη έχω πει πολλές λεπτομέρειες. Θα πω απλώς ότι απ' την επιμονή μου να θηλάσω και μάλιστα χωρίς ψευδοθηλες (αφού έτσι ΕΠΡΕΠΕ), το στοματακι του μωρού μου μυριζε σαν αφυδατωμένο τις πρώτες μέρες σπίτι μέχρι που με πολύ μεγάλη δυσαρέσκεια μου αναγκαστηκα να του δώσω ξένο γάλα και το ήπιε λες κ το είχα νηστικό μέρες. Τα συναισθήματα μου εκείνη τη στιγμή 2: πρώτον άπειρες τύψεις ότι άφηνα το παιδί να πεινάει για να ικανοποιήσω εγώ την επιθυμία μου να το θηλάσω κ δεύτερον αισθάνθηκα ότι μου έφυγε ένα τεράστιο βάρος από πάνω μου βλέποντας το παιδί επιτέλους ήρεμο. Συγγνώμη για το σεντόνι, είμαι πολύ εκνευρισμένη από τότε με όλη αυτή την πίεση που επικρατεί γενικά με τον θηλασμό κ που κανείς δε σκέφτεται με αυτό τον τρόπο πόσο κακό κάνει στην ήδη εύθραυστη ψυχολογία μιας λεχώνας.