Καλοκαιρινές Βουτιές Και Νέες Αφίξεις Στο Καφενέ Μας!

[girl84!]

Αννα Μαρία κλείσαμε 2 μηνών 6 του Νιοβρη! Το ελαιόλαδο το έβαζα με το βαμβάκι εκεί στην τρυπουλα! Τώρα όμως που πάει τουαλέτα δεν έχει συχνά αυτό το πρόβλημα η Ιωάννα! Βασικά ήταν πολύ μεγάλα τα κακά της και δυσκολευονταν να βγουν!

Καλά η μαμά σου αντί να χαίρεται που πάτε και τους κάνετε παρέα μουρμουρα κιόλας? Δεν θα την άντεχα με τίποτα!

[magykal]

Καλησπέρα με ατάκες του Βασίλη που είναι για πολύ γέλιο

Πάμε για νάνι πριν λίγο ξαπλώνουμε ο μικρός τραγουδά του κάνω σσσσς νάνι τώρα

Γυρνά στο δεινόσαυρο που κοιμάται μαζί κ του κάνει σκάσε (που το άκουσε ιδέα δεν έχω δε το λέμε ποτέ σπίτι)

Του λέω δε λέμε σκάσε λέμε σώπα πάψε σταματά αν θυμώνουμε..

Γυρνάει με κοιτάει μου λέει μαμά κλείσε τα αυτιά σου

Τα κλείνω

Δεινόσαυρε σκάσε

Τον αγριοκοιτάζω

Μαμά αφού σου πα κλείσε τα αυτιά σου!!!!

Τώρα του τρώω τα δικά του αυτιά η όχι;;;;;

Κλείνει μάτια φωνάζει από κάτω ο άντρας μου στα αγγλικά ότι η ταινία αρχίζει σε δέκα λεπτά να συντομευω ( μιλάμε στα αγγλικά για να μη τα πιάνει όλα ο μικρός)

Κ φωνάζει ο μικρός μπαμπά κάνω αγγλικά στο σχολείο σε λίγο καιρό θα ξέρω κ εγώ τι λέτε στα αγγλικά εσεις οι δυο

Βασίλης μαγδα λοιπόν 1-0

[magykal]

Από νέα αγάπες μου είχα ένα όμορφο χαλαρό ΣΚ

Το Σάββατο άφησα το συζήξ στη δουλειά το πρωί κ μετά πήγα στην μαμά μου εκεί ήταν κ η ίνα με πολύ κ μικρή πήραμε κ τη μαμά μου κ πήγαμε στον παιδότοπο του Σεφερλή από παιδότοπους δεν έχω εμπειρία μιας κ άλλη μια φορά έχω πάει αλλά από την λίγη εμπειρία μου μου άρεσε πολύ ήταν δίπατο πολύ καθαρό πολύ όμορφα διακοσμημένο με πολλές κοπέλες κ αγόρια για προσωπικό παρά πολύ ωραία κ πολλά παιχνίδια φουςκωτα τραμπολίνο αλλά κ πολλά με καταςκευες με ζωγραφική κ γενικά το καταευχαριστηθηκαμε όλοι απολαύσαμε καφέ κ παιχνίδι είχε κ μαγικά εκείνη τη μέρα κ στα παιδιά έδινε όσο χυμό κ ποπ κορν ήθελαν θα ξαναπάμε σίγουρα κ σύντομα μάλιστα..

Το απόγευμα γυρίσαμε κ πήγαμε πάνω στη πεθερά για βραδινό κ παιχνίδι ο μικρός που ήταν κ οι άλλες ξάδερφες γυρησαμε κ έπεσε νεκρός

Κυριακή παρέδωσα το παπί στην πεθερά κ έκανα μια μίνι γενική μπάνια κουζίνα κ σίδερο όποτε μετά το μεσημέρι ταυλιαστηκα στον ύπνο το απόγευμα ήρθε ο αδερφός του άντρα μου για Καφέ με τις μικρές κ το βράδυ ταινιουλα κ νάνι

Σήμερα σπίτι δουλειά κ πρΟποΝηση ο μικρός ο οποίος του δε λείψει λόγω γιορτών κ έκανε σα παλαβό από χαρά με τους φίλους αγκαλιές φιλία χαμός είναι κ ο πιο μικρός κ τον έχουν από αγκαλιά σε αγκαλιά

Σήμερα δεν ήταν κ πολύ καλός στην προπόνηση σε δυο διαγωνίσματα έχασε στη σκυτάλη κ σε κάτι άλλο που ήταν με συγκέντρωση κ ταχύτητα. Όστοσο το χάρηκε αυτή τη βδομάδα θα τον πάω 4 φορές αντί 3 για να ξαναμπεί σε ρυθμό γιατί σα να τα ξεχασε λόγω διακοπών κ σε ένα μήνα πάει για ζώνη..

Άννα Μαρία ρωτά παιδίατρο για τα κακουνια αν κ το λαδακι πιστεύω βοηθά επίσης δες κ ποια φρούτα βοηθούν να φάει το μωράκι

Εμένα ο β κ μωρό κ τώρα κάνει τρεις τεςςερις φορές τη μέρα στάνταρ κακουνια να μου πεις τρώει ένα λαχανόκηπο μόνος του λογικό χαχαχα όποτε δεν ξέρω κ πολλά

Καλά κ η μαμά σου δεν παίζεται πραγματικά Άννα Μαρία εγώ νομίζω ότι θα τσακωθώ πολύ αν μου πουν τι να κάνω δε σηκώνω κ πολλά πολλά

Αλλά με ξέρουν κ δε μου λένε

Η μαμά μου με ανησυχεί λίγο με κάτι φοβίες που δε δικαιολογούνται τώρα τελευταία αλλά θα το δω κ ελπίζω να φτιάξει σύντομα κ να μην υποφέρει από χαζομάρες

Ανησυχεί πολύ πως τα μωρά θα φάνε κάτι κ θα πνίγουν θα χτυπήσουν κ τέτοια όχι να λέει τίποτα απλά υποφέρει μόνη της κ αυτό είναι που με ανησυχεί μήπως υποβόσκει κατάθλιψη η κάποια ελαφριά διαταραχή

Θα μιλήσω με ψυχολόγο για συμβουλή μιας κ έχουμε στο σχολείο συνάντηση του μήνα θα τη ρωτήσω ιδιαίτερως τη γνώμη της..

[magykal]

Βασούλα του δώσα κ διάβασε το ποστ σου του άντρα μου έχει τρελαθεί για δεύτερο μωρό κ του κάνω κοιτά άυπνη η κοπέλα τρέχει κ δε φτάνει θα κλατάρω

Κ μου κάνει Καντο ΕΣΥ κ όλα εγώ θα τα κάνω δεν άντεξα κ του απάντησα τότε ετοίμασε κ τα βυζια σου για να το θήλαζεις χαχαχα τα χουν όλα τόσο εύκολα αυτοί οι άντρες!!!

Λοιπόν ξεκινάτε κ τουρ εμβολίων τι μου θύμισες κ μπεις έχουμε ένα από βδομαδα θα κλείσω κ εγώ να ξεμπερεδευουμε

Αυτά έν ολίγοις

Φιλία στις απούσες ζουζούνες....!

...!

[girl84!]

Καλημερα κοριτσια!

Μαγδουλα κανε εσυ το δευτερο τωρα που υποσχεθηκε ο αντρας σου οτι θα τα κανει ολα αυτος!χαχα!η αληθεια ειναιοτι οντως με 2 παιδια τρεχεις και δεν φτανεις αλλα πραγματικα γεμιζει το σπιτι!εγω ακομα εχω και βοηθεια απ την κοπελα με τις δουλειες!και με τον μικρο ομως κατεχει και να ταισει και να αλλαξει γιατι ηταν νοσοκομα σε μαιευτικη κλινικη!αυτος ηταν κι ενας απ τους λογους που την διαλεξα οταν ειδα το βιογραφικο της!εχει τωρα σχεδον τεσσερις μηνες που ειναι εδω!πιστευω οτι αν δεν την ειχα θα πελαγωνα ειλικρινα!παω και δουλεια ερχομαι αναλαμβανω τον μικρο μετα σχολανει κι η ΙΩαννα σαν ρομποτ ειμαι!αν ειχα και τις δουλειες...μαλλον δενθα τα εκανα τοσο καλα θα παραμελουσα το σπιτι αναγκαστικα!

[Θέλω να γίνω μαμά]

Γεια σας κορίτσια!

Τι κάνετε;

Εγώ είμαι πάρα πολύ κουρασμένη αυτόν τον καιρό. Αυτό που με κουράζει είναι που δεν έχω μισή ωρίτσα να ξεκουραστώ. Με το που έρχομαι σπίτι απ' το σχολείο, πρέπει να τρέχω να ταΐζω μωρά, να αλλάζω μωρά, να παίζω με τα μωρά. Ο άντρας μου θεωρεί ότι, όταν είμαι εγώ σπίτι, αυτός δεν έχει καμία ευθύνη να ασχολείται με τα παιδιά. Φυσικά αυτό είναι αποτέλεσμα της πλύσης εγκεφάλου που δέχτηκε απ' τη μάνα του... Χτες το μεσημέρι έτρωγα, τάιζα τον Αντρέα και ταυτόχρονα κουνούσα τη Γεωργία στο ριλάξ. Ο άντρας μου πήγε στο γραφείο και κάθισε στον υπολογιστή. Μετά του ζήτησα να έρθει να αλλάξει τον Αντρέα, γιατί δεν ερχόταν σ' εμένα, και έκανε πεντακόσιες ώρες να έρθει, γιατί έπαιζε σκάκι, και μάλιστα μου είπε ότι δεν είναι ευγενικό να μιλάς σε κάποιον που παίζει σκάκι. Τελικά ήρθε, το μωρό είχε συγκαεί, και φυσικά, ήθελε βοήθεια για να τον αλλάξει. Μετά του ζήτησα να κρατήσει τη μικρή για να καθαρίσω τα μπάνια (προσέξτε: για να καθαρίσω τα μπάνια, όχι για να πάω για καφέ/να κοιμηθώ/να παίξω παιχνίδια στον υπολογιστή) και γκρίνιαζε. Η μικρή έκλαιγε, του είπα να την αλλάξει και δε δέχτηκε, γιατί λέει είναι δική μου ευθύνη. Χίλια κομμάτια γίνομαι, και φυσικά, όλη μέρα τσακωνόμαστε.

Προσέξτε σήμερα: μετά από μια αφόρητα κουραστική μέρα, επιστρέφω σπίτι από τα ρωσικά. Με το που μπαίνω μέσα, κι ενώ δεν είχα ακόμα κλείσει την πόρτα και φορούσα το παλτό μου, μου είπε να ζεστάνω τον τραχανά που είχε φέρει η μάνα μου για να φάει ο Αντρέας. Φυσικά δεν το έκανα, και τον ζέστανε αυτός. 

Συνεχίζει, βέβαια, και κάνει όλες τις δουλειές του, και τον Αντρέα συνήθως αυτός τον αλλάζει, αλλά είναι απίστευτη η ξεροκεφαλιά του. Να του ζητάω να κρατήσει τα παιδιά για να κάνω δουλειές, να γκρινιάζει και να φωνάζει και να μου λέει ότι είναι πολύ κουρασμένος και θέλει να ξεκουραστεί, και να του λέω ότι δεν πρέπει να κάνει παράπονα αν δεν είναι το σπίτι καθαρό και μου απαντά "κι άλλες δουλεύουν, πώς τα καταφέρνουν;". 

Επιμένει να φέρνουμε γυναίκα, ενώ δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να το κάνουμε αυτό. Άλλο να τη φέρνω μια φορά το μήνα για τα βαριά. Το θέμα είναι ότι κάποιος πρέπει να κάνει και τις καθημερινές δουλειές, και φυσικά δε γίνεται να φέρνουμε γυναίκα κάθε λίγες μέρες. Του το λέω και μου λέει "ε, τότε να μην παραπονιέσαι και να έχεις απαιτήσεις".

Είναι απίστευτο ότι ακολουθεί κατά γράμμα τη ζωή των γονιών του, λες και είναι κανένα πρότυπο. Πρότυπο είναι, βέβαια, αλλά ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗ.

Τέλος πάντων.

Και το σχολείο είναι μια σκέτη απογοήτευση. Οι περισσότεροι μαθητές είναι τρομερά αδιάφοροι, και δεν μπορούν να ξεφύγουν από το μικρόκοσμό τους και τα μηδαμινά τους ενδιαφέροντα. Δεν τους νοιάζει να μάθουν απολύτως τίποτα, ενώ οι "καλοί" μαθητές ενδιαφέρονται μόνο να μάθουν αυτά τα πέντε πράγματα που θα τους εξασφαλίσουν ένα καλό βαθμό. Αφήστε που οι πιο πολλοί φέρονται σαν ζώα, εξαρτώνται από τα ένστικτά τους, δεν μπορούν να βάλουν όρια στον εαυτό τους, δεν έχουν ιδέα τι θα πει σεβασμός, και εξευτελίζονται καθημερινά με βλακώδεις και ανώριμες συμπεριφορές. 

Μια ξαδέλφη μου που δουλεύουμε μαζί στο σχολείο, μου έλεγε ότι τον "παλιό καλό καιρό" ήταν υπέροχα να κάνεις μάθημα στο Λύκειο, ενώ τώρα δεν αξίζει τον κόπο καν να ασχολείσαι.

Μάγδα πολύ γέλιο η συνομιλία με το Βασιλάκη! 

Ο άντρας μου πηγαίνει πολύ συχνά τον Αντρέα σε παιδότοπους. Είναι ένας, που κάθε Τρίτη έχει δωρεάν την είσοδο των παιδιών, και πληρώνεις μόνο ό,τι πάρεις. Είναι μικρός παιδότοπος, έχει κοπέλες που ασχολούνται με τα παιδιά, δεν τα προσέχουν απλώς, τα βάζουν και κάνουν χειροτεχνίες με πλαστελίνες, κ.λπ. και του αρέσει πάρα πολύ. Συνήθως μαζεύονται τα ίδια παιδάκια, κι έχουν γίνει παρεούλα!

Θα επανέλθει στην προπόνηση ο Βασιλάκης!

Κι ο Αντρέας που δεν τρώει ένα λαχανόκηπο, κάνει αρκετές φορές τη μέρα κακά. 

Η μάνα μου με πρήζει γενικώς. Σήμερα το απόγευμα που πήγα ρωσικά, ήρθε για να δει τα μωρά. Έρχομαι σπίτι, με βλέπει η μικρή κι αρχίζει να κλαψουρίζει, ενώ ο Αντρέας εκείνη την ώρα είχε ξυπνήσει από ένα σύντομο υπνάκο που είχε πάρει, και ήταν λίγο ιδιότροπος. Εγώ ετοιμάζω κάτι να φάω, μιλώντας παράλληλα με τον Αντρέα, ενώ ο άντρας μου του ζέστανε τον τραχανά και τον έδωσε στη μάνα μου να τον ταΐσει, μέχρι να φάω εγώ. Παράλληλα, είχε τη μικρή εκεί στο ριλάξ. Κάθομαι εγώ να φάω και μου κάνει "αντί να πιάσετε τα μωρά, καθίσατε κι οι δύο να φάτε". Συγγνώμη, ήμουν σκοτωμένη, πτώμα, πεινούσα, και δεν είχα αφήσει τα μωρά μόνα τους να κλαίνε. Ήταν μαζί της. Της λέω "είμαι σκοτωμένη, δεν μπορώ να φάω μια μπουκιά;".

Πραγματικά, είναι μέρες που νιώθω σαν ζώο, όλη μέρα δουλεύω ή ασχολούμαι με κάτι, μπουκώνομαι το φαΐ μου γρήγορα, τουαλέτα πηγαίνω με την ψυχή στο στόμα, κι αντί να ακούω κι ένα ευχαριστώ που σκοτώνομαι, έχω μόνο γκρίνια και επικρίσεις.

Τέλος πάντων, όλο γκρινιάζω σήμερα.

Μπα, δε νομίζω η μάνα σου να έχει κατάθλιψη. Αυτό που έχει ονομάζεται "σύνδρομο της ελληνίδας μάνας".

Καλά, ο άντρας σου είναι το ακριβώς αντίθετο του δικού μου. Όταν του ζητώ να κάνει κάτι με κάποιο παιδί μου λέει "μήπως να βγάλω και βυζιά να το θηλάσω;". Του λέω 'αυτό είναι το μόνο που δεν μπορείς να κάνεις. ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ, ΜΠΟΡΕΙΣ".

Βάσω όπως τα λες είναι με τα δύο παιδιά. Εγώ πάντως το σπίτι το έχω παραμελημένο. Σόρι κιόλας, πού να τα προλάβω όλα; Έχω σχολείο, ρωσικά, κατηχητικό, τα παιδιά, θα κάθομαι όλη μέρα με τα σφουγγαρόπανα; Τώρα θα μου πείτε, τι τα ήθελες τα ρωσικά, αφού δεν προλαβαίνεις; Αν, όμως, κάθομαι όλο το απόγευμα μέσα να κάνω δουλειές, την κατάθλιψη την έχω βέβαιη.

Για τα κακά της μικρής, ο γιατρός μου είπε να δώσουμε δαμάσκηνο σε βαζάκι, γιατί τόσο μικρή δεν μπορεί να φάει αποξηραμένο, και αυτήν την εποχή δεν έχει φρέσκα. Αλλά ρε κορίτσια, πήρε ο άντρας μου της ΗΙΡΡ, βιολογικό, και έχει μέσα ζάχαρη. Είναι δυνατόν; Αφήστε που τα φοβάμαι πολύ αυτά. Πώς γίνεται να διατηρείται το φρούτο στο βαζάκι εκτός ψυγείου; Πόσα συντηρητικά έχει; Στα συστατικά, πάντως, δε γράφει κανένα. Πώς διατηρείται, λοιπόν;

Α, ακούστε και το άλλο! Άφησα σήμερα τη Γεωργία στο ριλάξ και ξεσκόνιζα στο σαλόνι. Σχεδόν δίπλα μου η μικρή, σε κάποια φάση γυρίζω να τη δω και δεν ήταν στο ριλάξ. Τρέχω και τη βλέπω να έχει σκύψει και να έχει γύρει στο πλάι, προσπαθώντας να ακουμπήσει το χέρι της στο χαλί! Όπως ήταν τοποθετημένο το ριλάξ, απ' το σημείο που κοίταξα την πρώτη φορά, ήταν λες και δεν ήταν μέσα! Μιλάμε, ένα δευτερόλεπτο ν' αργούσα, μπορεί να έπεφτε κάτω!

Άντε, σας αφήνω κόρες!

Τα λέμε!

Φιλιά!

[magykal]

Διαλυση το παρεακι μας..

[Θέλω να γίνω μαμά]

Γεια σας κορίτσια, δηλαδή Μάγδα!

Δεν έγραφα τόσες μέρες γιατί δεν έμπαινε καμία.

Κατ' αρχήν να σας πω ότι γέννησε η Μαρίνα! 
Επίσης, το Σαββάτο είχε γενέθλια ο Γιωργάκης της Κατερίνας-Καγκουρώ!

Εμείς καλά είμαστε. Σχολείο, σπίτι, δουλειές, τρεχάματα, τα γνωστά.

Ευτυχώς η επίδραση της πεθεράς περνάει σιγά-σιγά, και σταμάτησαν οι πολλές γκρίνιες και οι παράλογες απαιτήσεις. Είχα πήξει, όμως, αυτές τις μέρες, γιατί παραδίδουμε βαθμούς και είχα εκθέσεις, διαγωνίσματα, τετράδια, κ.λπ. 

Στο σχολείο ίδια η κατάσταση. Οι μαθητές αντί να γίνονται καλύτεροι αποθρασύνονται. Τι να πω ρε κορίτσια, λέμε για χάσμα γενεών, αλλά αυτό δεν είναι χάσμα, είναι το Γκραν Κάνυον. Απόλυτη αδιαφορία, ασέβεια, θράσος. Δε μιλάμε για μαθητές που δεν είναι καλοί στην επίδοση, μιλάμε για μαθητές που έχουν παντελή έλλειψη στοιχειωδών τρόπων καλής συμπεριφοράς. Απλά πράγματα, όχι τίποτα το φοβερό: να μη μιλάνε μεταξύ τους όταν τους μιλάω, ή να τους λέω κάτι και να μη με γράφουν, τόσο απλά. Ούτε καν... Τι ανατροφή έχουν πάρει αυτά τα παιδιά; Πώς θα είναι αύριο η κοινωνία που θα αποτελείται από τέτοιους ανθρώπους; Τέλος πάντων, μεγάλες κουβέντες αυτές, και δεν αξίζει κιόλας να ασχολούμαι.

Χτες πήγαμε με τον Αντρέα σε μια παράσταση με τον Μίκυ και την παρέα του. Ήταν λίγο χαζομάρα, είχε πολλούς χορούς, δηλαδή κοπέλες που χόρευαν, είτε μόνες τους, είτε με τους ήρωες του Ντίσνεϊ. Αυτό ήταν λίγο άκυρο, γιατί ποιο παιδάκι θέλει να βλέπει χορούς; Έπειτα, ήταν όλη η παράσταση πλέι μπακ. Μιλούσαν κι ήταν ηχογραφημένα, οπότε δεν είχε ζωντάνια και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι φορούσαν τα κεφάλια με τις φάτσες του Μίκυ, κ.λπ. που ήταν συνέχεια χαμογελαστά, δεν ήταν εύκολο να καταλάβει ένα παιδάκι τι γινόταν. Είχε κυρίως χορούς και στα ενδιάμεσα διάφορα σκετσάκια, ταχυδακτυλουργικά κόλπα, τραγούδια, τέτοια πράγματα. Καθόμασταν στις πρώτες σειρές, κι ήταν από πάνω μας τα μεγάφωνα. Από την αρχή δεν άρεσε στον Αντρέα, επειδή ήταν πάρα πολύ δυνατά ο ήχος. Κάθισε, όμως, πάρα πολύ φρόνιμος και παρακολούθησε όλη την παράσταση. Όταν φύγαμε μου είπε ότι δεν του άρεσε, επειδή "τ-αγουδούσαν δυνατά". 

Κατά τα άλλα, πετάει τις γνωστές δολοφονικές ατάκες, ενώ εξελίσσεται σε μεγάααλο μάστορα των παζλ!

Όσο για τη Γεωργία, έχει ζωηρέψει τις τελευταίες μέρες. Κατ' αρχήν κάνει "έλα-έλα" με τα χεράκια της, ενώ όποτε τη βάλουμε στο ριλάξ σηκώνεται και κάθεται, σκύβει μπροστά και στο πλάι, και παίζει με τα κρεμαστά παιχνιδάκια και την ετικέτα! Σε κάποια φάση σήμερα την είχα δίπλα μου κι έφτιαχνα παζλ με τον Αντρέα, γυρίζω να τη δω, και είχε γυρίσει διαγώνια προς το ριλάξ, με το κεφάλι στον αέρα. Και στην αγκαλιά τα ίδια. Θέλει να την κρατάμε καθιστή, ή και όρθια, αλλά πάντα καταλήγει στον καναπέ, με τα μούτρα ή μπρούμυτα, ή διπλωμένη στα δύο, να περιεργάζεται να αντικείμενα που βρίσκονται εκεί, ό,τι κι αν είναι! Το πάρκο, όμως, δεν το θέλει... Τη βάζουμε, κάθεται λίγο και μετά αρχίζει γκρίνια. 

Με τα κακά της έχουμε ακόμα θέμα. Της δίνω δαμάσκηνο, αλλά όσο περνάνε οι μέρες δυσκολεύεται ακόμα περισσότερο. Ουφ, και δε θέλω να δίνω φρούτο από βαζάκι, αλλά τι να κάνω; Δοκίμασα κι αυτό με το ελαιόλαδο, αλλά τίποτα. Αν δεν τη βοηθήσω με μπατονέτα, δε γίνεται τίποτα. Κι έτσι πάλι δυσκολεύεται...

Τέλος πάντων, σας αφήνω κόρες.

Ελπίζω να μπει καμία!

[girl84!]

Καλημέρα κορίτσια!  (Μάγδα και Άννα Μαρία)

Μαρινάκι να σου ζήσει ο γιόκας σου!να τον χαίρεστε!πάντα υγιής και χαρούμενος να είναι!πότε γέννησες?περιμένουμε λεπτομέρειες!

Άννα Μαρία ούτε το δαμάσκηνο βοήθησε τη μικρή με τη δυσκοιλιότητα?νομίζω υπάρχει ένα σιρόπι για τη δυσκοιλιότητα και δίνεται και στα μωρά...duphalac ονομάζεται!για ρώτα τον παιδίατρο σου!πήρες τον Αντρέα στην παράσταση του Μίκυ?εγώ δεν την πήρα γιατί πρώτο φοβάται τις μασκότ και δεύτερο όταν την πήρα πριν 3 μήνες σε μια παράσταση του Νικολάκη ακουγόταν τόσο δυνατά ο ήχος και η μικρή φοβήθηκε και φύγαμε πριν καλά καλά αρχίσει!βέβαια η Ιωάννα πλέον φοβάται αρκετά πράγματα, τις μασκότ, τον Άγιο Βασίλη, τον ήχο της μοτόρας, βασικά δυνατούς ήχους τους φοβάται, πανικοβάλλεται...όταν μίλησα με το γιατρό για τους δυνατούς ήχους που την ενοχλούν μου είπε ότι μάλλον μετά απ την επέμβαση στο κεφάλι έχει υπερακοία δηλαδή ακούει περισσότερο! 

Μαγδούλα ρεπάρεις ε???σήμερα επέστρεψες δουλίτσα?

Εγώ δεν απόλαυσα την άδεια μου γιατί καθημερινά έρχομαι δουλειά, τι να κάνω?αφού πρέπει να διευθετήσω ένα σωρό υποχρεώσεις που δεν έχει κάποιον άλλο εδώ να τα κάνει!μου αρέσει βέβαια, δεν μπορώ κλεισμένη σπίτι πολλή ώρα!ο μικρός μεγαλώνει με τη μέρα ειλικρινά!είναι πιο μεγάλο μωρό σε σύγκριση με την Ιωάννα όταν ήταν βρέφος!την προηγούμενη Τετάρτη πήγαμε στον παιδίατρο για το πρώτο ενέσιμο εμβόλιο!έγινε 59 πόντους και 6κιλά!από ύψος μας είπε είναι τέλειος και από κιλά είναι λίγο περισσότερο απ το κανονικό!τον ρώτησα πόσα έπρεπε να ήταν αλλά μου απάντησε δεν έχει πρέπει...!είναι και αγοράκι μου είπε και δεν πρέπει να συγκρίνω με την Ιωάννα όταν ήταν βρέφος!η Ιωάννα στην φάση που είναι ο Γιώργος ήταν 55 πόντους και 4250 κιλά!

[Θέλω να γίνω μαμά]

Γεια σας κορίτσια!

Είμαι σχολείο κι έχω βαρεθεί τη ζωή μου. Αηδίασα πραγματικά. Μπαίνω σε μια τάξη, δύο παιδιά έπαιζαν ασταμάτητα με το κινητό, ένας αρνήθηκε να βγάλει βιβλίο και τετράδιο, και μιλούσαν. Σε κάποια φάση αυτός μίλησε δυνατά, του λέω "κλείσε το στόμα σου" και μου λένε και οι δύο "δεν είναι τρόπος αυτός να μιλάς σε μαθητές" "αν μιλάς έτσι σ' εμάς φαντάσου πώς θα μιλάς στα παιδιά σου" "κάτσε να γίνω καθηγητής και να πάρω τα παιδιά σου και θα δεις" "θα τα αφήσουμε στην ίδια τάξη". Μιλάμε, δεν είμαι καν θυμωμένη. Είμαι αηδιασμένη όσο δεν πάει άλλο. Έκανα γραπτή καταγγελία εννοείται, αλλά ρε κορίτσια και αποβολή που θα φάνε, δε θα καταλάβουν τίποτα. Στον ένα θα βάλω εννιαράκια στα δύο μαθήματα που τους κάνω, αλλά και πάλι δε θα γίνει τίποτα, γιατί δεν είναι εξεταζόμενα και ξέρει ότι στο δεύτερο τετράμηνο θα του βάλω ένα δέκα για να περάσει. Είναι αηδιαστική η κατάσταση. Ουφ, έλεγα να έρθω σε πρωινό σχολείο να κάνω ωραίο μάθημα, κ.λπ., και είναι χάλια. Και είμαστε και καλό σχολείο ακόμη, φανταστείτε τα κακά σχολεία!

Τέλος πάντων.

Βάσω θα ξαναπάρω τον παιδίατρο να τον ρωτήσω για τη δυσκοιλιότητα, γιατί ταλαιπωρείται πολύ το μωρό.

Το Νικολάκη δεν τον αντέχω καθόλου, γιατί είναι εξήντα χρονών και παίζει το πεντάχρονο. Είναι τρομακτικός, μοιάζει με γριά που ντύνεται παιδάκι. Μπρρρ... 

Μάλλον λόγω της επέμβασης φοβάται η Ιωάννα. Ο Αντρέας φοβάται το σκοτάδι και δε θυμάμαι τι άλλο.

Κλείνω γιατί θέλουν τον υπολογιστή.

[Θέλω να γίνω μαμά]

Επέστρεψα από το σπίτι. 

Έκανα κι άλλη γραπτή καταγγελία, σε ένα μαθητή και μια μαθήτρια που έκαναν θόρυβο την ώρα του μαθήματος με πλαστικά μπουκάλια και μετά τα πετούσαν ο ένας στον άλλο. Αφήστε που ο μαθητής, όποτε του έκανα μια παρατήρηση, απαντούσε σα νευρόσπαστο. Ουφ, ευτυχώς αύριο και μεθαύριο είναι το διήμερο του εκπαιδευτικού και θα πηγαίνουμε στο σχολείο για σεμινάρια, χωρίς τους μαθητές. Θα ησυχάσει το κεφαλάκι μας. 

Έχω βαρεθεί και αηδιάσει, πραγματικά.

Τέλος πάντων, Βάσω μεγαλούτσικο παιδάκι ο Γιωργάκης! Η Γεωργία ζήτημα να είναι έξι κιλά τώρα! Από ύψος δε θυμάμαι. Είναι στο παιδί πάντως, εγώ δεν αγχώνομαι καθόλου που είναι μικροκαμωμένη η Γεωργία.

Κι εγώ έλεγα ότι δεν μπορώ σπίτι κλεισμένη και θέλω να πηγαίνω σχολείο, αλλά εννοούσα το παλιό σχολείο... Τώρα ούτε απ' έξω δε θέλω να περνάω, αλλά δυστυχώς δεν έχω επιλογή. Αφήστε που θα μείνω αναγκαστικά και του χρόνου, και δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμα. Στο εσπερινό δεν έχει νόημα να ξαναπάω, αφού του χρόνου ο Αντρέας ευελπιστούμε ότι θα πηγαίνει σε δημόσιο σχολείο, και τα απογεύματα θα πηγαίνει και σε κάποια δραστηριότητα, ποδόσφαιρο ίσως, οπότε θα πρέπει να έχω τα απογεύματα ελεύθερα. Παράλληλα, αν δουλεύω απόγευμα, αυτό σημαίνει ότι ο άντρας μου θα προσέχει και τα δύο παιδιά. Σε άλλο πρωινό σχολείο δεν έχει νόημα να πάω, γιατί ακούω χειρότερα σχόλια για άλλα Λύκεια της πόλης μας, ενώ αυτό με βολεύει με το σχολείο του Αντρέα και με το σπίτι, αφού είναι πάρα πολύ κοντά.

Δε θυμάμαι τι άλλο είχα να σας πω. Πολλά φιλάκια σε όλες!

[girl84!]

Καλημέρα σας!

Αννα Μαρία τόσο χάλια το σχολείο ε?όταν εμείς πηγαίναμε σχολείο δεν θυμάμαι να είχε κανείς τόσο ανώριμη συμπεριφορά!οκ είχε και τους αναρχικούς κάθε τάξη αλλά έτσι όπως τα λες κι όπως βλέπω και τη συμπεριφορά της νεολαίας πιστεύω έχουν χάσει τον έλεγχο!δεν σέβονται και δεν εκτιμάνε τίποτα, κάνουν του κεφαλιού τους χωρίς να νοιάζονται για τις επιπτώσεις,Όλοι έχουν το μερίδιο ευθύνης τους για το κατάντημα των νέων...λίγο η οικογένεια και η ανατροφή, λίγο η εκπαίδευση στα σχολεία, λίγο οι παρέες και οι φίλοι!

Ναι ο Γιωργάκης είναι σίγουρα πιο μεγάλο μωρό απ την Ιωάννα!βέβαια παίζει και ρόλο ότι είναι αγόρι...!η Ιωάννα 13 κιλά είναι και είναι 3 χρονών!θα μπορούσε να ήταν και 17 και 18 και να φαινόταν φυσιολογική, τώρα όμως φαίνεται λεπτούλα, μικροκαμωμένη και να σου πω και την αλήθεια μου αρέσει στα κορίτσια να είναι λεπτά!χαχα!άρχισες και κρέμες της Γεωργίας?

Εμείς θα βαφτίσουμε 17 Μαίου τον Γιωργάκη!ήθελα μετά το Πάσχα αλλά συγγενείς και φίλοι έχουν άλλες βαφτίσεις και γάμους οπότε το πήγαμε παρακάτω εμείς.

[christina leli]

γεια σας κοριτσια... χαθηκα...

εχω δυσαρεστα νεα...

εχασα τον πατερα μου... τοσο ξαφνικα, τοσο αδικα!

πηγε μια εβδομαδα νοσοκομειο για το γνωστο θεμα με το αναπνευστικο του, αλλα βγηκε τη Δευτερα υποτιθεται μια χαρα! Την Τριτη ξαναμπηκε με υψηλο πυρετο. Ειχε απο καιρο θεμα με το ουροποιητικο και ειχε καθετηρα, λιγες μερες τον ειχε βγαλει. Μπηκε παλι και τον ξεσκονισαν. Μπηκε με ριγη και μαλλον επαθε κι ενα ελαφρυ επιληπτικο σοκ αλλα πηγαμε κανονικα με το αυτοκινητο, περαπατησε δηλαδη και καταλαβαινε κανονικα. Την επομενη ηταν καπως καλυτερα, μας ειπαν οτι μια πετρα του εφραζε το ουροποιητικο και δεν μπορουσαν τα ουρα να πανε απο τα νεφρα στην κυστη και να βγουν. Την Πεμπτη το βραδυ επαθε παλι πυρετο και ριγη και πολλα αλλα και μπηκε επειγοντως εντατικη. Τα ουρα τον δηλητηριαζαν ουσιαστικα... Ταυτοχρονα εμφανισε και μια κεραυνοβολο πνευμονια, που μαλλον μεσα στο νοσοκομειο την επιασε... Ηταν διασωληνωμενος και σε καταστολη για μολις 18 ωρες, ωσπου η καρδια του, που ειχε και στενωση βαλβιδας, δεν αντεξε και τον προδωσε... Ηταν μολις 71....Το Σαββατο ηταν η κηδεια, ειπαμε να μην περιμενουμε και το τραβηξουμε το μαρτυριο πιο πολυ...

Τωρα ολα ειναι διαφορετικα... Η μαμα μου ειναι χαλια, την εχουμε απο κοντα και τα βραδια κοιμαται στην αδερφη μου...

Εμενα μου φαινεται αδιανοητο ολο αυτο, νομιζω πως το βλεπω απο μακρια, δεν το εχω συνειδητοποιησει, αρνουμαι ισως, δεν μπορω.... Στην τελετη ηταν τοσο γαληνιος, τοσο ομορφος, ειλικρινα εδειχνε να κοιμαται, νομιζες θα σου μιλησει...

Αχ κοριτισακια μου... Τι θα κανω χωρις τον μπαμπα μου; Ολες αυτες τις μικρες καθημερινες στιγμες που δεν τους εδινα τοση αξια οση ειχαν, αν και ομολογω τις απολαμβανα... Ολα αυτα που τοσο με ενοχλουσαν, τωρα θα εδινα τα παντα να τα ξαναεχω! Σε λιγες μερες ειναι τα γενεθλια του Δημητρακη μου, ειχα σκοπο να τα γιορτασουμε με ενα μεγαλο παρτυ και τωρα... τη μερα που σχεδιαζα το παρτυ θα ειναι μαλλον τα 40...Και δεν θα ειναι εκει να τον καμαρωσει που τον λατρευε!

Εγω παω δουλεια και ξεχνιεμαι και ολα κυλανε κανονικα... με ενοχλει που ολα κυλανε κανονικα, με ενοχλει που συνεχιζεται η καθημερινοτητα οπως παντα, σαν να μην αλλαξε τιποτα, σαν να μην χαθηκε ανθρωπος... ΟΛα αλλαξαν! Ολα!

[girl84!]

Χριστινακι μου γλυκο συλληπητηρια!

Αχ ρε κοριτσι μου τοσο ξαφνικα? Εγω και σοκαρίστηκα φανταζομαι εσεις κοπέλα μου! Τοσο αδικα και απροσμενα...απιστευτο! Πρεπει να φανεις δυνατη ομως για να σταθεις και στη μαμα σου...! Δεν εχω αλλα λογια...μονο δυναμη και πιστη κοριτσι μου!

[Θέλω να γίνω μαμά]

Αχ ρε Χριστίνα, τώρα το διάβασα κι εγώ... 

Λυπάμαι πάρα, μα πάρα πολύ... 

Στην αρχή είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά μετά σιγά-σιγά το συνειδητοποιείς. Ίσως ακούγεται σκληρό, αλλά έτσι είναι. Χάσαμε κι εμείς τη θεία μου το καλοκαίρι, στα 68 της, από τη μια μέρα στην άλλη λόγω εγχείρισης που δεν πέτυχε, και δεν ξύπνησε ποτέ. Η οικογένειά της, ο άντρας της, δηλαδή και τα παιδιά της, στην αρχή πίστευαν ότι με τίποτα δε θα μπορέσουν να το ξεπεράσουν. Ο θείος μου, ειδικά, που στα 75 του βρέθηκε χήρος, ενώ πάντα πίστευε ότι θα φύγει πρώτος. Σιγά-σιγά, με το χρόνο που πέρασε, τη δουλειά, και διάφορες άλλες ασχολίες, άρχισε κάπως να επανέρχεται.

Συλληπητήρια εύχομαι και πάλι, και να μπαίνεις να μας γράφεις να ξαλαφρώνεις.

[magykal]

Μπηκα κ σοκαριστηκα χριστινουλα μου....τι να πω αγαπη μου οτι κ να πω νομιζω δε βοηθα αυτη τη στιγμη

λενε ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος μα τωρα οτι κ αν λεμε δε βοηθα σε νιωθω...

Ο θανατος ειναι η μεγαλυτερη φοβια μου κ πραγματικα τρεμω στην απωλεια αγαπημενου προσωπου.. Σε νιωθω εχω χασει δικους μου κ ο πονος ειναι αφορητος

Λυπαμαι πολυ.. Παρα πολυ....αν θες φιλη ξερεις που θα με βρεις στο χω πει κ στο παρελθον...

Δεν εχω κατι να γραψω τωρα ειμαι πολυ λυπημενη αυτη τη στιγμη

[christina leli]

Κοριτσια ευχαριστω! Μου ειναι αδυνατον να το αποδεχτω, ξερω οτι ο χρονος θα τα κανει ολα πιο ευκολα, αλλα υπαρχει ενα τεραστιο κενο που δεν νομιζω ποτε να καλυφθει και αυτο το ποτε ξανα... ειναι παρα πολυ!

[Θέλω να γίνω μαμά]

Χριστίνα κουράγιο!

Είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα, είναι φυσικό να νιώθεις έτσι. Σίγουρα δε θα καλυφθεί το κενό, γιατί ο πατέρας σου ήταν ένας και μοναδικός. Αυτή είναι η πορεία της ζωής και του κόσμου, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι' αυτό, πέρα απ' το να συνεχίσουμε και να μην ξεχνάμε ποτέ αυτούς που έφυγαν. 

Η μητέρα σου πώς είναι; Ο Δημητράκης; 

Πολλά φιλιά από μας! 

[girl84!]

Καλημέρα κορίτσια!

Αχ ρε Χριστινάκι μου σε έχω συνέχεια στο μυαλό μου...δεν υπάρχει χειρότερο απ το να χάνεις αγαπημένα σου πρόσωπα!πόσο μάλλον τον πατέρα σου...τον άνθρωπο που σε μεγάλωσε και ήσουν τόσο συνδεδεμένη μαζί του!είναι πολύ δύσκολο και σε καταλαβαίνω!σίγουρα με τον καιρό θα απαλύνει ο πόνος, θα πονάς αλλά ο χρόνος θα βοηθήσει...θα το δεις!ο θάνατος είναι κάτι που κι εγώ τον φοβάμαι πολύ...τρέμω!ειλικρινά!αλλά Ο Θεός μόνο αποφασίζει γι αυτά!ουφ!είμαι πολύ στεναχωρεμένη!οι στιγμές που περνάς είναι πολύ δύσκολες αλλά αν σε βοηθά να μιλάς και να μας λες τι νιώθεις τότε εδώ είμαστε!φιλιά, κουράγιο και δύναμη!

[Θέλω να γίνω μαμά]

Πού χαθήκατε όλες ρε κορίτσια; 

Μπαίνω κάθε μέρα και περιμένω να δω καμιά ανάρτηση, αλλά μπα... 

Εγώ έχω διάφορα νέα.

Το τριήμερο των Τριών Ιεραρχών πήγαμε μια ωραία οικογενειακή εκδρομούλα στα βουνά. Ένα βράδι μείναμε δηλαδή, και περάσαμε τέλεια! 

Μέναμε στο ορεινό χωριό Πεδουλάς, επισκεφθήκαμε ένα βυζαντινό εκκλησάκι του χωριού, το βυζαντινό μουσείο, και πήγαμε και στο Τρόοδος που ήταν χιονισμένο! Την επομένη πήγαμε πάλι στο Τρόοδος, αλλά έριχνε χιονόνερο. Όταν έκοψε λίγο βγήκαν ο Αντρέας κι ο άντρας μου για να παίξουν με τα χιόνια, αλλά δεν του άρεσε του καραγκιόζη, λέει, το χιόνι, κι ήθελε να φύγουμε. Έτσι, πήγαμε στο χωριό Καλοπαναγιώτης και επισκεφθήκαμε τη βυζαντινή μονή του αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή. Βάσω, πήγαμε στα μέρη τα δικά σας, χαχα! 

Ήταν πάρα πολύ ωραία, ξεσκάσαμε!

Στο σχολείο όπως ήμασταν. Με κάποιους μαθητές που μου έσπαγαν φοβερά τα νεύρα έχουμε γίνει φιλαράκια, ενώ άλλοι με τους οποίους τα πηγαίναμε τέλεια, έγιναν ανυπόφοροι. Τέλος πάντων... 

Τη Δευτέρα χάσαμε τον ιερέα της ενορίας μας. Ήταν πάρα πολύ άρρωστος εδώ και καιρό. Είχε πρόβλημα καρδιάς, είχε κάνει και εγχείριση πριν από μερικά χρόνια, και τον τελευταίο καιρό μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία. Την περασμένη Τετάρτη πήγαμε με κάποιες άλλες κοπέλες και τον είδαμε στο νοσοκομείο, και τη Δευτέρα έφυγε. Από αυτόν τον άνθρωπο έχω άπειρες αναμνήσεις, ήταν πνευματικός μου για πολλά χρόνια, και τον αγαπούσα πάρα πολύ. 

Πήγα στην κηδεία τη Δευτέρα, είχε μια λαοθάλασσα, και ήταν πάρα πολύ συγκινητικό. 

Τέλος πάντων, όλο για κηδείες μιλάμε σ' αυτό το ποστ πια... 

Την περασμένη Τετάρτη πήγαμε παιδίατρο. Η Γεωργία πήγε έξι κιλά (γουάου!). Μας είπε να δώσουμε φαρίν λακτέ και μπισκοτόκρεμες για να βάλει κιλά. Δεν ξέρω ρε κορίτσια, δεν τρελαίνομαι με την ιδέα. Πήρα βρώμη της Holle και δίνω με μπανάνα. Δεν ξέρω αν θα δώσω και φαρίν λακτέ τελικά. Την άλλη βδομάδα θ' αρχίσουμε και τις χορτόσουπες.

Μας είπε ότι η Γεωργία δε γυρίζει ακόμη επειδή πιθανώς τη δυσκολεύουν και τα ρούχα, κάτι που σκεφτόμουν κι εγώ από πριν. Από την Κυριακή, πάντως, γυρίζει από  μπρούμυτα ανάσκελα, ενώ τεσσάρων μηνών γύρισε από ανάσκελα μπρούμυτα, αλλά μετά δεν ξαναγύρισε. 

Τώρα τη βάζουμε και κάθεται στο πάρκο με στήριξη. Μόνη της μένει καθισμένη μόνο αν έχει κάποιο παιχνίδι μπροστά της να ασχολείται, αλλιώς δε θέλει να καθίσει. Στο ριλάξ σηκώνεται μπροστά, σκύβει, προσπαθεί να πιάσει ό,τι βλέπει μπροστά της. Μια μέρα την έβαλε ο άντρας μου χωρίς να τη δέσει, κι έπεσε μπροστά. Ευτυχώς έπεσε στο χαλί, και τόσο απαλά, που νόμισα ότι έπεσε καμιά κουβέρτα! Βρέθηκε μπρούμυτα χωρίς να πάθει απολύτως τίποτα! Γενικώς, δεν μπορεί να δει τίποτα που να μην προσπαθήσει να το πιάσει και να το βάλει στο στόμα. 

Έχει πολλή πλάκα που σουφρώνει τα χειλάκια και ρουθουνίζει. 

Ο Αντρέας τη λατρεύει και όλη μέρα την αγκαλιάζει και τη φιλάει, ενώ αυτή όποτε τον βλέπει του κάνει γελάκια και βγάζει φωνούλες! 

Σας αφήνω κόρες, πήραμε σήμερα καθισματάκι φαγητού και θα το καθαρίσω για να βάλουμε την κυρία!

[girl84!]

Καλημέρα Άννα Μαρία!

Κι εγώ αυτό έκανα κάθε μέρα έμπαινα έβλεπα ερημιές και έβγαινα...εγώ και εσύ μείναμε!χαχα!

Τι κρίμα που πέθανε ο πνευματικός σου...!συλληπητήρια!

Αυτό το σχολείο σε ησυχία δεν σε αφήνει τελικά!πάντα σε παιδεύουν!έλεος!Μεγάλωσε και η Γεωργία...αν δεν θες να της δώσεις κρέμες από τώρα τραίναρε το εσύ...οι γιατροί πάντα λένε να τις δίνουμε πιο νωρίς!εγώ θυμάμαι στην Ιωάννα έδωσα 6 μηνών αλλά ήταν και πολύ μινιόν!τώρα με το Γιωργάκη δεν ξέρω πότε θα δώσω γιατί είναι πιο μεγαλόσωμο μωρό!

Μπράβο στον Αντρέα που δείχνει να μη ζήλεψε τίποτα!εμάς πάντως η Ιωάννα άρχισε τώρα τα ζόρια!ζηλεύει πάρα πολύ απ τον μικρό, ειδικά τις τελευταίες μέρες μόλις πάμε σπίτι απ το σχολείο, την πιάνει πανικός, αρχίζει και κλαίει χωρίς λόγο, θέλει να φύγει ο Γιώργος λέει, δεν τον θέλει, ύστερα της λέμε οκ να τον φύγουμε να δούμε τι θα πει και λέει ότι τον αγαπά!βασικά είναι μπερδεμένα τα συναισθήματά της.έχει 3 βράδια όταν έρθει η ώρα να πάει για ύπνο κλαίει γοερά, χωρίς λόγο, σπαράζει απ το κλάμα, κι όταν φτάσω στα όρια μου, μετά από ένδειξη τεράστιας υπομονής από μέρους μου,της θυμώνω έντονα, σταματά κι αποκοιμάται!

Χτες ήρθαν η κουμπάρα μου με την κόρη της και τη μαμά της να δουν τον μικρό, ήρθαν και η θεία μου με τον μικρό που προσέχει, καθώς έπαιζαν άρχιζε να κλαίει χωρίς λόγο πάλι, να τη ρωτώ τι έπαθε, τι έχει, τίποτα, κλάμαααα, μετά σταμάτησε και συνέχισε το παιγνίδι!το μόνο που λέει ότι δεν θέλει τον Γιώργο!τώρα το εκδήλωσε όλο αυτό!το είπε και στη δασκάλα της ότι δεν θέλει τον Γιώργο, οτι δεν τον αγαπά!βασικά είναι και γριππωμένη με βήχα και πολλή μύξα, δεν την αφήναμε να του πολυκοντεύει να μην τον κολλήσει!ίσως να την επηρέασε αυτό!ποιος ξέρει?και πάλι ο μικρός δεν την γλύτωσε...ρουθουνίζει απο χτες και είχε και λίγο βήχα!σήμερα τον πήρα να τον δει ο γιατρός μπας και ήταν και ο λαιμός του!τελικά Δόξα Τον Θεό και Την Παναγία είναι καθαρός από ακροαστικά και του έβαλε και το εμβόλιο που θα βάζαμε την Τετάρτη για να μην ξαναπηγαίνω!έγινε 6500κιλα και 62 πόντους!

[Θέλω να γίνω μαμά]

Γεια σας και πάλι κοριτσάκια! Δηλαδή, θέλω να πω, Βάσω...

Τι κάνετε (κάνεις);

Η Χριστίνα πού είναι; Έστειλα και μήνυμα στο κινητό, αλλά δεν το έλαβε.

Εγώ είμαι σχολείο. Είχα τώρα Νέα Ελληνικά με ένα τμήμα και δε σταματούσαν να μιλάνε. Αμάν πια, κάθε τρία λεπτά πρέπει να κάνω παρατηρήσεις, και μετά αναρωτιούνται γιατί είναι χαμηλό το επίπεδο των μαθητών μας, και τα ρίχνουν σ' εμάς. Ας μεγάλωναν τα παιδιά τους πιο σωστά. Τέλος πάντων, τους έκανα απρόοπτο διαγώνισμα, χιχι! 

Βάσω ο ιερέας που πέθανε ήταν πνευματικός μου παλιότερα. Από τότε που πήγα για σπουδές άλλαξα πνευματικό, αλλά διατηρούσαμε στενές σχέσεις μ' αυτόν. 

Η Γεωργία άρχισε ρυζάλευρο λίγες μέρες πριν κλείσει πέντε μηνών. Έπαιρνα το σκέτο ρυζάλευρο της ΗΙΡΡ και της το έφτιαχνα με δικό μου γάλα, αλλά της προκαλούσε τρομερή δυσκοιλιότητα, έτσι το σταματήσαμε. Τώρα τρώει φρουτόκρεμα το πρωί, από μπανάνα και αχλάδι, αφού το μήλο φέρνει δυσκοιλιότητα, και δαμάσκηνο από βιολογικό βαζάκι, αναγκαστικά, το απόγευμα, για τη δυσκοιλιότητα. Από τη Δευτέρα άρχισε και βρώμη, αλλά δεν τρελαίνεται, ενώ πρόσεξα και λίγο αίμα στα κακά της. Δεν ξέρω σίγουρα αν είναι αίμα, ούτε και- αν τελικά πρόκειται για αίμα- τι το προκάλεσε. Επειδή ζορίζεται πολύ με τα κακά και βγαίνουν κάτι πολύ χοντρά κόπρανα, ίσως να κόπηκε λίγο στην τρυπούλα. Θα το παρακολουθήσω και θα δω. Την άλλη βδομάδα θ' αρχίσουμε και τις σούπες.

Είναι πολύ αδύνατη και μικροκαμωμένη πάντως. Είναι έξι κιλά και 63 εκατοστά. Από βάρος είναι πιο αδύνατη από το Γιώργο που είναι δύο μηνών, και από ύψος σχεδόν ίδιο! 

Έχει πολλή πλάκα πάντως, της πήραμε καθισματάκι φαγητού και κάθεται εκεί, κι όταν τρώει κάτι που της αρέσει, σκύβει μπροστά, ανοίγει το στόμα και βγάζει τη γλώσσα! 

Έχει αρχίσει να παίζει με παιχνίδια πιο συνειδητά, π.χ. χτες της έδωσε ο Αντρέας κάτι κουβαδάκια που μπαίνουν το ένα στο άλλο, κι αυτή τα έπαιρνε ένα-ένα και τα έριχνε κάτω. Δεν της έφευγαν, τα έριχνε επίτηδες.

Οι αντιδράσεις της Ιωάννας είναι πολύ φυσιολογικές για μωρό της ηλικίας της. Ευτυχώς ο Αντρέας δε ζηλεύει. Μια μέρα ήμασταν στους γονείς μου, κάθισε δίπλα από τη Γεωργία, και τράβηξε το καρότσι κοντά του, είπε "εγώ θα προσέχω την αδεφούλα μου" και κάθε λίγο της έλεγε "αγάπη μου"!!!

Χτες πήγαμε στο ΙΚΕΑ και πήραμε παιδικά επιπλάκια για να φτιάξουμε το χώρο του Αντρέα στο σαλόνι. Να δούμε πότε θα τα στήσουμε, επειδή πρέπει να μεταφέρουμε κάτι πολυθρόνες αρχικά.

Σας φιλώ κόρες!

[christina leli]

Πραγματι ερημωσαμε! Σας φιλω ολες κι ελπιζω να τα ξαναπουμε!

[girl84!]

_{Καλημέρα!}

_{Ρε κορίτσια που χαθήκατε όλες?}

_{Χριστινάκι μου πως είσαι?νιώθεις καλύτερα?ηρέμησες κάπως?}

_{Άννα Μαρία τι κάνετε?ο Αντρέας?η Γεωργία?είναι καλύτερα με τα κακά της?σου είπα να δοκιμάσεις το δαμάσκηνο σε βαζάκι?είναι πολύ αποτελεσματικό όταν το μωρό έχει δυσκοιλιότητα!εμένα πάντως την Ιωάννα τη βοήθησε πολύ πιο παλιά που ζοριζόταν!ο Αντρέας έκοψε την πάνα?}

_{Εμάς τελικά τον Γιώργο τον πείραξε το εμβόλιο που σας έλεγα και έκανε πυρετό για 1 μέρα, ίσως επειδή ήταν και λίγο άρρωστος και τον ενόχλησε...!τελικα την προηγούμενη Τετάρτη τον ξαναπήρα γιατί είχε και βήχα και τελικά μας είπε και αρχίσαμε μασκούλες για να μην προχωρήσει σε βρογχιολίτιδα!ουφ αφού η Ιωάννα δεν τον αφήνει σε ησυχία!είναι όλη τη μέρα απο πάνω του!και ζηλεύει αρκετά, την προπερασμένη βδομάδα με έφτασε στα όρια μου!όλες τις ώρες που ηταν σπίτι έκλαιγε!χωρίς λόγο και χωρίς αιτία!την περασμένη βδομάδα ήταν καλύτερα ευτυχώς!δεν θέλει να είναι στο σπίτι, αν είναι σπίτι ιδιοτροπιάζει!κι ολα αυτά τα κάνει για τον μικρό!λέει δεν θέλει να είναι σπίτι ο Γιώργος, να τον φύγουμε!να της εξηγούμε, είναι αδελφός σου, σε αγαπά, θα σε προσέχει και πρέπει να τον αγαπάς κι εσύ!είναι αρνητική...τώρα κάπως καλύτερα, αλλά πάει κοντά του, τον σπρώχνει, θέλει να βάζει το δάκτυλό της στο μάτι του. να του τραβά τα μαλλιά του,ουφ!τρελή η κατάσταση!}

_{Χτες την πήραμε και στην παιδική καρναβαλίστικη παρέλαση μαζί με τους κουμπάρους μας, της άρεσε, έπαιξε και στην θάλασσα, έριξε πέτρες,μετά πήγαμε και φάγαμε πίτσα, είχε και παιγνιδότοπο, έπαιξαν κι εκεί, περάσαμε όμορφα!το απόγευμα ήρθαν και οι κουμπάροι για καφέ σπίτι μας να δουν και τον βαφτιστικό τους!πέρασε η μέρα!χαχα!}

[Θέλω να γίνω μαμά]

Γεια σας Βάσω και Χριστίνα!

Καλέ, πού πήγαν όλες οι άλλες; Ακόμα και η Μάγδα που ήταν τακτικότατη εξαφανίστηκε από προσώπου γης...

Εμείς είμαστε καλά, πέρα από κρυωματάκια μεγάλων και μικρών.

Την περασμένη βδομάδα είχαμε μια περιπέτεια με τον πατέρα μου. Εδώ και ένα μήνα περίπου είχε πολλές ζαλάδες και αδυναμίες, σε σημείο που δυσκολευόταν να πάει οπουδήποτε, και έμενε κλεισμένος στο σπίτι. Στις έξι του μήνα πήγαν στον καρδιολόγο στο νοσοκομείο για τις εξετάσεις ρουτίνας, είδαν τα αποτελέσματα των αναλύσεών του, και τον κράτησαν μέσα, γιατί είχε σίδηρο 9 και αιμοσφαιρίνη 7.2. Του έκαναν μεταγγίσεις, αλλά το πρόβλημα προερχόταν από αίμα που έχανε από πίσω. Την περασμένη Δευτέρα του έκαναν γαστροσκόπηση και έδειξε ελαφρά διαφραγματοκήλη, που δεν είναι τίποτα το σοβαρό, την Τρίτη πήρε εξιτήριο και την Παρασκευή έκανε κολονοσκόπηση, μήπως και βρουν το πρόβλημα. Δε σας κρύβω ότι φοβάμασταν για κανένα καρκίνο. Ευτυχώς τελικά ήταν απλώς ερεθισμένο το έντερο, από τις ακτινοβολίες που είχε κάνει για το προστάτη. Δεν είναι κάτι το σοβαρό δηλαδή! 

Στο σχολείο τα ίδια και χειρότερα. Έχω προσέξει ότι κάποια παιδιά με τα οποία δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα στην αρχή, αντιθέτως ήταν πολύ καλά και στην επίδοση και στη συμπεριφορά, έχουν αλλάξει άρδην και δημιουργούν πάρα πολλά προβλήματα, ενώ άλλα που είχαν πρόβλημα στη συμπεριφορά και ήταν πολύ αδιάφορα για το μάθημα, τώρα έχουν βελτιωθεί. 

Είναι πάρα πολύ κουραστικό, όμως, να μιλάνε συνέχεια και να διακόπτω το μάθημα συνεχώς για να κάνω παρατηρήσεις, ενώ κάποια παιδιά αυθαδιάζουν απίστευτα. Διάβαζα χτες ένα άρθρο που είχε γράψει ένας καθηγητής του Πανεπιστημίου Κύπρου, ο οποίος περιέγραφε τη συμπεριφορά των φοιτητών στο Πανεπιστήμιο, και ήταν ακριβώς αυτή... Δυστυχώς το πρόβλημα είναι πάρα πολύ μεγάλο, και όλοι το έχουν ρίξει στις ψυχολογίες και τις φιλοσοφίες και δεν κάνουν τίποτα για να το αντιμετωπίσουν. 

Τέλος πάντων.

Η Γεωργία μεγαλώνει, λέει συνέχεια "λογάκια", κάθεται στο καθισματάκι της και στο πάρκο της και παίζει με διάφορα παιχνδιάκια. 

Είναι και πολύ φαγανή, τρώει το πρωί φρουτόκρεμα, το μεσημέρι εδώ και λίγες μέρες σούπα κοτόπουλο-πατάτα-καρότο-φύλλο σέλινο-ωμό ελαιόλαδο και το απόγευμα βρώμη με δικό μου γάλα (αλλιώς δεν τη θέλει). Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι χαρές κάνει όταν βλέπει το μπολάκι με το φαγάκι της! 

Ο Αντρέας είναι ζιζάνιο όπως πάντα, αλλά και γλύκας! Τις προάλλες είχα τα νεύρα μου σπασμένα, όχι τόσο απ' το σχολείο, όσο επειδή τον πήγα στον ΩΡΛ στο νοσοκομείο για αξιολόγηση, και τον τραβούσα και με τραβούσε, γίναμε θέαμα, δεν μπορείτε να φανταστείτε. Σε κάποια φάση στο σπίτι φώναζα συνέχεια και μου λέει "μαμά, μη θυμώσεις. Θέλω να είσαι χα-ούμενη"... 

Του φτιάξαμε και τη γωνίτσα που σας έλεγα στο σαλόνι. Μια μέρα που είχα πάει στο νοσοκομείο για τον πατέρα μου, είπε ο Αντρέας στον μπαμπά του να στήσουν τα επιπλάκια του για να μου κάνουν έκπληξη! Είναι πάρα πολύ όμορφα, και το Σαββάτο έφτιαξα τον τοίχο, κολλώντας σχεδόν από το ταβάνι μέχρι το πάτωμα ζωγραφιές του Αντρέα από το νηπιαγωγείο! 

Βάσω τα κακά της Γεωργίας έχουν φτιάξει κάπως. Δίνουμε από την αρχή που είδαμε τη δυσκοιλιότητα δαμάσκηνο σε βαζάκι. Τώρα είναι μαλακά, αλλά τις περισσότερες φορές πρέπει να τη βοηθήσω με μπατονέτα, ακόμα κι αν έχει κάνει αρκετά κακά μόνη της. Τώρα περνάει μεταβατική φάση με την εισαγωγή της σούπας, και περιμένουμε να στρώσουν.

Ο Αντρέας δεν έχει κόψει την πάνα. Είπαμε στο τέλος του μήνα να ξαναρχίσουμε προσπάθειες, αλλά σκέφτομαι στην αρχή να φοράει βρακί μόνο στο νηπιαγωγείο. Δεν είναι σωστό, το ξέρω, αλλά και η Ιωάννα έτσι δεν τα έκοψε; Στο σπίτι αρνείται κατηγορηματικά να καθίσει στο γιογιό, ενώ στο σχολείο κάθεται αδιαμαρτύρητα στην τουαλέτα.

Η συμπεριφορά της Ιωάννας είναι φυσιολογική. Τα περισσότερα παιδιά ζηλεύουν.

Ο Αντρέας ευτυχώς ανήκει στις εξαιρέσεις, και θέλει συνέχεια να παίζει με την αδελφή του, να της δίνει παιχνίδια, κ.λπ. Αλλά την κόλλησε κι εμάς, κι έχει μύξα κι η μικρή, δυστυχώς... 

Τις είδα τις φωτογραφίες σας από τα καρναβάλια στο φέισμπουκ. Εμείς ήμασταν καλεσμένοι σε πάρτι γενεθλίων  μασκέ την περασμένη Κυριακή στις 8 του μήνα. Φορέσαμε στον Αντρέα τη στολή του πειρατή που είχαμε από πέρσι (και δεν την είχε φορέσει), και ήθελε από την αρχή να τη βγάλει. Του είπα να δώσει μια ευκαιρία, να τη δει στον καθρέφτη, την άφησε πέντε λεπτά, και μετά την έβγαλε. Δε με χαλά να σου πω, δε με νοιάζει, βασικά, αν θα ντυθεί. 

Σας αφήνω κόρες (=Βάσω+Χριστίνα).