Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Θα προσπαθήσω να διηγηθώ την ιστορία μου όσο πιο όμορφα μπορώ.

Με τον άντρα μου μετά από σχεδόν 6 χρόνια αγάπης,πήραμε την απόφαση να κάνουμε το δικό μας μωράκι.Με την βοήθεια του Θεού δεν αργήσαμε να μείνουμε έγκυος.Στην 2η προσπάθεια είχαμε το σποράκι μας.Έκανα β-χωριακή και τα αποτέλεσματα ήταν θετικά.Από την χαρά μας κλαίγαμε.

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είχαμε κάποιες επιπλοκές οι οποίες ξεπεράστηκαν.Και τώρα θα μπω στο κυρίως θέμα.

Στις 31 Ιανουαρίου 2013 άρχισα να έχω συσπάσεις αλλά πολύ ακανόνιστες.Δεν έδωσα κάποια σημασία γιατί ο γιατρός μου, μου είχε πει πως όταν νιώσω συσπάσεις κάθε 10 λεπτά για ένα 2ωρο πάμε για τοκετό.Οπότε το βράδυ ξάπλωσα να κοιμηθώ ήσυχη.Ξημερώματα 1ης Φεβρουαρίου στις 4:30 οι πόνοι έγιναν πιο δυνατοί και άρχισαν να είναι πιο συχνοί.Από τις 6:30 και μετά είχα πλέον το σύμπτωμα που μου είχε πει ο γιατρός μου και φύγαμε για το μαιευτήριο.Εκεί επιβεβαιώθηκε ότι όντως γεννάμε,ενημέρωσα τον άντρα μου να έρθει από την δουλειά του και ξεκίνησε η όλη διαδικασία.

Στις 12:30 είχα πόνους σχεδόν ανά λεπτό με διάρκεια μισού λεπτού και προκαλούσαν αφόρητους πόνους στην μέση,τότε έκανα και επισκληρίδιο.

Διαστολή όμως ανύπαρκτη,το μωρό δεν είχε κατέβει και τα νερά δεν είχαν σπάσει.Ο γιατρός μου έσπασε τα νερά και περιμέναμε μήπως έχουμε κάποια πρόοδο στα άλλα 2.Τότε το μωρό μου άρχισε να δυσφορεί και να πέφτουν οι παλμοί της (είχε αποβάλλει το μυκώνιο) και μπήκαμε κατευθείαν για καισαρική.Μου έδωσαν οξυγόνο για να βοηθάω με τις αναπνοές μου τη μικρούλα μου και μετά από λίγο άκουσα το πρώτο της κλάμα.Δεν θα το ξεχάσω ποτέ.Τα συναισθήματα απερίγραπτα και το κλάμα ήταν χαράς και ανακούφισης που όλα πήγαν καλά.Μου έδειξαν την μπεμπούλα μου μόλις βγήκε,σε λίγο μου την έφεραν,την φίλησα και της μίλησα.Ήταν μια μελαχρινή καλλονή με βάρος μόλις 2670γρ. και ύψος 51εκ.

Μετά από λίγο στο δωμάτιο μας την έφεραν,και ενώ έτρεμα από την επισκληρίδιο,την πήρα αγκαλιά και αμέσως σταμάτησε το τρέμουλο.Τότε είδα πόσο μικροσκοπική και εύθραυστη ήταν και την ονομάσαμε "σταλίτσα".

Πλέον είμαστε στο σπίτι τρεις και όχι δυο.Και το σπίτι μας είναι πιο χαρούμενο και πιο όμορφο.

Αυτή είναι η δική μου ιστορία τοκετού.

Δημοσίευση

Λενα μου τι γλυκα που μας τα μετεφερες!Να σας ζησει η σταλιτσα σας !Να ειναι παντοτε γερη και ευτυχισμενη!Ο Θεος να τη φυλαει και να την δειτε να μεγαλωνει!καλη λοχεια να εχεις κοπελα μου!

Δημοσίευση

Λένα μου, να σου ζήσει κοριτσάκι μου!!!

Να είναι πάντα γερό και καλότυχο στην ζωή του το κοριτσάκι σας!!!

Πολύ όμορφα μας περιγράφεις την εμπειρία του τοκετού σου!!!!

Καλή Λοχεία να έχεις και να χαίρεσαι πάντα την οικογένειά σου!!!

Φιλάκια!!!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Καλημέρα σε όλες και Χρόνια πολλά!!! Με το καλό τα μωράκια μας, υγιή και δυνατά!! Βρίσκομαι στην 32η βδομάδα , αλλά περιμένω διδυμάκια, οπότε πρώτο 10ήμερο Σεπτέμβρη θα ήταν το ιδανικό σενάριο για εμάς.  Ήθελα να σας μεταφέρω την εμπειρία μου τον τελευταίο καιρό όσον αφορά το θέμα του ύπνου. Αρχικά να πω ότι δεν βολεύομαι σε καμία στάση παρά το μαξιλάρι εγκυμοσύνης και άλλα 500 μικρότερα, ταλαιπωρούμαι από δύσπνοια και όταν τελικά με πάρει ο ύπνος σε κάποια στάση μετά από λίγη ώρα ξυπνάω υποφέροντας. Με πονάει η μέση μου, τα ισχύα (αλλά μιλάμε για τρομερό πόνο) και χαμηλά χαμηλά η κοιλιά, δεν μπορώ από τον πόνο να στρίψω (κυριολεκτικά) κι εννοειταί το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι από το πιάσιμο και τον πόνο πετρώνει/συσπάται και όλη η κοιλιά. Σηκώνομαι με το ζόρι για να αρχίσω να ξεπιάνομαι, πάντα πάω και ουρώ και περπατάω λίγα βήματα και μετά ξαπλώνω σε ημιανάκλιση με μαξιλάρια κάτω από τη μέση για να ελαττωθούν σταδιακά τα συμπτώματα (πόνος, πέτρωμα, πιάσιμο). Αυτό μπορεί να γίνει και 5 και 6 φορές κάθε βράδυ. Απλά ρε κορίτσια έχω φτάσει σε σημείο να μη θέλω να κοιμηθω για να μην περάσω όλη αυτή την ταλαιπωρία κάθε τόσο. Δηλαδή πολλές φορές ξυπνάω 5-6 το πρωί κι ενώ νυστάζω πάρα πολύ, προτιμώ να σηκωθώ για να μην το ξαναπάθω. Όταν το πρωτοέπαθα, έλεγα πάει… γεννάω… μιλάμε για τέτοιο πόνο και δυσφορία. Τελικά όμως μου συμβαίνει κάθε νύχτα εδώ και καμιά δεκαριά μέρες… Βιώνετε καμιά σας κάτι παρόμοιο; Πώς τελικά καταφέρνετε και κοιμάστε; 
    • Χρόνια πολλά κορίτσια σε όλες που γιορτάζουν ! Με το καλό τα κορίτσια που είναι έγκυες να πάρουν τα μωράκια τους αγκαλιά ! Όσες προσπαθούν να έρθει γρήγορα ένα σποράκι στην κοιλιτσα τους !  Να περάσετε όμορφα σήμερα !!! 
    • Δεν τα τσιμπάει... Απλά είναι πρώτη δεν είχε έρθει σε επαφή. Συν όταν ξεκινάει κάτι πχ παιδικό ,νήπια σχόλειο είναι τα ωραία τα καλά .. καλώς.ηρθατε αρρώστιες . Για αυτό εγώ θεώρησα καλύτερα από μικρά να πάνε παιδικό 1χε και να μην τα παίρναμε όλα μαζεμένα .   
    • Μπράβο κορίτσια για όλα τα θετικά αποτελέσματα 🙂 🥰 εγώ την Δευτέρα έχω επαναληπτική β επιπέδου μετά την πρώτη, το έχει σαν πρωτόκολλο μου είπε η εμβρυολογος να τσεκαρει δίδυμες κυήσεις δύο φορές και επιπλέον την ημέρα που την έκανα εγώ, έχω το σύνδρομο κοίλης φλέβας και έσβηνα ανά διαστήματα διακόπτες όσο με εξέταζε, οπότε δεν έγιναν κάποιες μετρήσεις και δεν είχαν και καλή θέση τα μωρά! Ευελπιστώ την Δευτέρα να τα πάμε μαμά και γιοι καλύτερα 😂
    • Κοριτσι μου κι εγώ νομίζω τα πληρώνεις εσύ.  Καλύτερα να ρωτήσεις είτε τον γιατρό σου είτε τη γενική κλινική. 
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...