Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Θα προσπαθήσω να διηγηθώ την ιστορία μου όσο πιο όμορφα μπορώ.

Με τον άντρα μου μετά από σχεδόν 6 χρόνια αγάπης,πήραμε την απόφαση να κάνουμε το δικό μας μωράκι.Με την βοήθεια του Θεού δεν αργήσαμε να μείνουμε έγκυος.Στην 2η προσπάθεια είχαμε το σποράκι μας.Έκανα β-χωριακή και τα αποτέλεσματα ήταν θετικά.Από την χαρά μας κλαίγαμε.

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είχαμε κάποιες επιπλοκές οι οποίες ξεπεράστηκαν.Και τώρα θα μπω στο κυρίως θέμα.

Στις 31 Ιανουαρίου 2013 άρχισα να έχω συσπάσεις αλλά πολύ ακανόνιστες.Δεν έδωσα κάποια σημασία γιατί ο γιατρός μου, μου είχε πει πως όταν νιώσω συσπάσεις κάθε 10 λεπτά για ένα 2ωρο πάμε για τοκετό.Οπότε το βράδυ ξάπλωσα να κοιμηθώ ήσυχη.Ξημερώματα 1ης Φεβρουαρίου στις 4:30 οι πόνοι έγιναν πιο δυνατοί και άρχισαν να είναι πιο συχνοί.Από τις 6:30 και μετά είχα πλέον το σύμπτωμα που μου είχε πει ο γιατρός μου και φύγαμε για το μαιευτήριο.Εκεί επιβεβαιώθηκε ότι όντως γεννάμε,ενημέρωσα τον άντρα μου να έρθει από την δουλειά του και ξεκίνησε η όλη διαδικασία.

Στις 12:30 είχα πόνους σχεδόν ανά λεπτό με διάρκεια μισού λεπτού και προκαλούσαν αφόρητους πόνους στην μέση,τότε έκανα και επισκληρίδιο.

Διαστολή όμως ανύπαρκτη,το μωρό δεν είχε κατέβει και τα νερά δεν είχαν σπάσει.Ο γιατρός μου έσπασε τα νερά και περιμέναμε μήπως έχουμε κάποια πρόοδο στα άλλα 2.Τότε το μωρό μου άρχισε να δυσφορεί και να πέφτουν οι παλμοί της (είχε αποβάλλει το μυκώνιο) και μπήκαμε κατευθείαν για καισαρική.Μου έδωσαν οξυγόνο για να βοηθάω με τις αναπνοές μου τη μικρούλα μου και μετά από λίγο άκουσα το πρώτο της κλάμα.Δεν θα το ξεχάσω ποτέ.Τα συναισθήματα απερίγραπτα και το κλάμα ήταν χαράς και ανακούφισης που όλα πήγαν καλά.Μου έδειξαν την μπεμπούλα μου μόλις βγήκε,σε λίγο μου την έφεραν,την φίλησα και της μίλησα.Ήταν μια μελαχρινή καλλονή με βάρος μόλις 2670γρ. και ύψος 51εκ.

Μετά από λίγο στο δωμάτιο μας την έφεραν,και ενώ έτρεμα από την επισκληρίδιο,την πήρα αγκαλιά και αμέσως σταμάτησε το τρέμουλο.Τότε είδα πόσο μικροσκοπική και εύθραυστη ήταν και την ονομάσαμε "σταλίτσα".

Πλέον είμαστε στο σπίτι τρεις και όχι δυο.Και το σπίτι μας είναι πιο χαρούμενο και πιο όμορφο.

Αυτή είναι η δική μου ιστορία τοκετού.

Δημοσίευση

Λενα μου τι γλυκα που μας τα μετεφερες!Να σας ζησει η σταλιτσα σας !Να ειναι παντοτε γερη και ευτυχισμενη!Ο Θεος να τη φυλαει και να την δειτε να μεγαλωνει!καλη λοχεια να εχεις κοπελα μου!

Δημοσίευση

Λένα μου, να σου ζήσει κοριτσάκι μου!!!

Να είναι πάντα γερό και καλότυχο στην ζωή του το κοριτσάκι σας!!!

Πολύ όμορφα μας περιγράφεις την εμπειρία του τοκετού σου!!!!

Καλή Λοχεία να έχεις και να χαίρεσαι πάντα την οικογένειά σου!!!

Φιλάκια!!!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Τόσο όμορφο το Χαρά! Και η αλήθεια είναι ότι και εγώ κάπως κολλάω με ημερομηνίες και γιορτές! Εγώ έμαθα ότι είμαι έγκυος του Σταυρου και μου έχει χαραχθεί. Όνομα εμείς μάλλον βρήκαμε αλλά κάπως αποφεύγω να το κλείσω πριν γεννηθεί. Είπα θα του το δώσουμε αφού έρθει. Στον πρώτο δεν είχα τέτοια κολλήματα. Τώρα με έπιασε να είμαι προληπτική. 
    • Εύκολο να το λέω απ έξω αλλά πραγματικά νομίζω ότι δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι. Αφου ο γιατρός σου είναι ήρεμος όλα πάνε καλά. Κάνε τον επαναληπτικό έλεγχο σου και θα ηρεμισεις ακόμα παραπάνω. 
    • Γεια σας κορίτσια και από μένα! Τι όμορφα που κάνετε όλες προετοιμασία. Με βάλατε στο ρυθμό, καθώς ακόμα δεν ξεκίνησα! Αγχώθηκα βέβαια τώρα αν θα προλάβω. 😂   Εμεις πήραμε νέο καρότσι, γιατί το παλιό μας αποτελειώθηκε μετά από 2,5 χρόνια καθημερινής χρήσης σε κάμπους και βουνά. Κατά τα άλλα πρέπει να δω τι έχω από τον πρώτο μου γιο, αν και ήρθε χειμώνα και να τα πλύνω και τακτοποιήσω. Και να κάνω και βαλίτσα μέσα στον Απρίλη. Εχω και εγώ πονάκια χαμηλά και πίεση. Εχει γυρίσει και το μωρό από όσο είδαμε στο υπέρηχο. Με χτυπάει συνέχεια στα πλευρά και στο πάνω μέρος της κοιλιάς. Και νιώθω και συσπάσεις, ειδικά τα βράδια. Πια με ζορίζει να σηκώνω αγκαλιά τον μεγάλο μου, αλλά προσπαθώ να το. Παίρνω έστω καθιστή. Δεν θέλω να νιώσει ότι τον αποφεύγω. Κατα τα άλλα εγώ είχα μια ελιά στο στήθος και σήμερα να μου φάνηκε ότι έγινε πιο σκούρα. Ήταν κόκκινη και σαν να καφετισε. Σκέφτηκα μήπως είναι από εγκυμοσύνη αλλά με έπιασε ένα τρομερό άγχος και δεν μπορώ να ηρεμισω. Και όσο αγχώνομαι τόσο κλωτσάει και ο μικρός νιώθω.  
    • Καλά αποτελέσματα κορίτσι μου στην αυχενική σου, να πάνε όλα καλά!!!
    • Χαχαχα κι εγώ δεν τον άφηνα ούτε καν να πλησιάσει τα χέρια του εκεί εκείνη την περίοδο 😂 εύχομαι να φέρνουν καλά νέα τα πιο έντονα συμπτώματα αυτό το μήνα 🤞
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...