Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Η ιστορία που θα διαβάσετε είναι μια αληθινή ιστορία, γεμάτη πολλά και βαθιά συναισθήματα, που εγείρουν -τι άλλο;- τη συγκίνησή μας. Μια ιστορία ποτισμένη με μητρικό φίλτρο, πόνο, απόγνωση αλλά πάνω από όλα με αισιοδοξία. Είναι η ιστορία μιας 18χρονης μανούλας που προτίμησε να μην ακολουθήσει αγωγή με χημειοθεραπείες, όταν έμαθε ότι έχει καρκίνο, προκειμένου το παιδί που κυοφορούσε να μην υποστεί κάποια βλάβη και να γεννηθεί υγιές. Η ίδια προτίμησε να πεθάνει…

Η Jenni Lake ήταν ένα χαρούμενο κορίτσι που απολάμβανε τη ζωή. Ερωτεύτηκε μικρή και διατήρησε τη σχέση που είχε μέχρι να παντρευτεί. Όταν έγινε 18, αποφάσισε να συζήσει με το φίλο της, στο ίδιο σπίτι αφού και οι δυο φοιτούσαν στο ίδιο πανεπιστήμιο. Η Jenni, όλο αυτό τον καιρό έπασχε από τρομερούς πονοκεφάλους, αλλά δεν είχε πει τίποτε σε κανένα. Πήγε και έκανε εξετάσεις και εκεί ο γιατρός της είπε ότι είναι έγκυος.

Επέστρεψε στο σπίτι πετώντας από τη χαρά της. Το ίδιο βράδυ αποφάσισε με τον μελλοντικό της άνδρα και πατέρα του παιδιού της να βγουν έξω να το γιορτάσουν. Η ζωή της άλλαξε προς το καλύτερο. Μέχρι και οι πονοκέφαλοι δεν ήταν τόσο έντονοι. Ύστερα από 2 μήνες σε ένα εστιατόριο που δειπνούσε ο πονοκέφαλος ξανάρθε. Δυνατότερος από ποτέ… Δεν άντεξε και λιποθύμησε. Στο νοσοκομείο οι γιατροί είπαν ότι χρειάζονται επιπλέον εξετάσεις για να εντοπίσουν το πρόβλημα. Οι μαγνητικές το αποκάλυψαν. Η Jenni, είχε όγκο τόσο στον εγκέφαλο όσο και στη σπονδυλική στήλη.

Ο θεράπων ιατρός της είπε ότι πρέπει να ξεκινήσει χημειοθεραπείες το συντομότερο δυνατόν. “Και το μωρό μου; διατρέχει κίνδυνο; θα υποστεί τις παρενέργειες;” κατάφερε να ψελλίσει. Η απάντηση ήταν αποστομωτική: “ναι διατρέχει κίνδυνο, και πολύ πιθανόν οι παρενέργειες να είναι ανεπανόρθωτες. Θα πρέπει να το ρίξετε” της είπε ο γιατρός της.

Η 18χρονη μητέρα δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά: “Γιατρέ, δεν θα κάνω καμία θεραπεία. Ακόμη και με αυτές το ξέρετε πολύ καλά ότι στο τέλος δεν θα τα καταφέρω. Θα προχωρήσω κανονικά να γεννήσω. Ελπίζω μόνο να προλάβω…”

Μήνα με το μήνα η κατάσταση της χειροτέρευε. Οι γιατροί έκριναν ότι δεν θα τα κατάφερνε. Έπρεπε να πάρουν το παιδί. Εξάλλου είχε μπει ήδη στο μήνα της. Λίγο πριν τον τοκετό η jenny, δυσκολευόταν και να αναπνεύσει. Οι δυνάμεις της, την είχαν εγκαταλείψει. Ερχόταν και χανόταν, ήταν λες και ζούσε μόνο για να περιμένει να γεννήσει.

Όταν οι γιατροί της έφεραν τον γιο της στην αγκαλιά της, δεν μπορούσε καν να μιλήσει. Τον μύρισε βαθιά σαν να ήθελε να έχει για πάντα την μυρωδιά του και ύστερα έκλεισε τα μάτια και δάκρυσε. Έπειτα από 2 ημέρες και ενώ η νοσοκόμα της έφερνε το φαγητό της, την άγγιξε απαλά στο χέρι.

Η νοσοκόμα τα έχασε, νόμιζε ότι η Jenni κοιμόταν. Έσκυψε πάνω της και την άκουσε να ψιθυρίζει: “Φεύγω…το χρέος μου το έκανα…ελπίζω ο γιος μου να έχει καλύτερη τύχη… Ελπίζω να με θυμάται…”

Εκείνο το βράδυ η Jenni, ξεψύχησε. Ο γιος της τώρα μεγαλώνει με τη γιαγιά του, τη μητέρα της Jenni, αλλά και με τον μπαμπά του, που συνέχεια του μιλάει για εκείνη όταν τον βάζει για ύπνο. Η γιαγιά του μικρού Michael, λέει ότι μοιάζει στην κόρη της. Και όταν την ρωτούν για τη ιστορία της απαντάει αποστομωτικά: “Δεν είναι μια δραματική ιστορία. Είναι η ιστορία μιας μητέρας που θυσιάστηκε για το σπλάχνο της…”

ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΩ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ!!!!!!ΠΟΝΕΣΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ!!!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Καλησπέρα κορίτσι μου! Λυπάμαι πολυ για την απωλεία σου. Είμαστε στα ίδια..και εγώ Ιανουάριο είχα μείνει έγκυος και απέβαλλα στισ 9μιση εβδομάδες. Ξέρω το οτι έχεις ήδη ένα παιδάκι δεν μειώνει το μέγεθος του πόνου, ούτε υποβαθμίζει την απώλεια σου. Θα σου μιλήσω όπως μιλάω και σε μενα..ή προσπαθώ γιατί ακόμα και εγώ το βιώνω πολύ έντονα..κάθε γυναίκα πενθεί και παίρνει όσο χρόνο της αναλογεί..όλα τα συναισθήματα είναι αποδεκτά..αλλά όπως ε΄γω έτσι και εσύ..πρέπει να μη αυτομαστιγωνόμαστε. Σου συνέβη κάτι που σίγουρα εσύ δεν έφταιγες..όπως και εγώ..ποιος γονιός το θέλει άλλωστε..Φαντάσου εγώ που απέβα΄λλα από χρωμοσωμική , όπως θα είδες και από τα παραπάνω σχόλια..προσπαθώ να βρω κάτι να φταίει,,γιατί δεν νιώθω ότι ήμουν απλά άτυχη..και όμως έτσι είναι..  Δεν υπάρχουν μόνο καλές εκβάσεις σε εγκυμοσύνες αλλά και κακές..ή καλύτερα άτυχες..απλώς εμείς μαθαίνουμε μόνο για τη θετική κατάληξη της..και εγώ δεν ήξερα τίποτα για αυτές και τώρα τις νιώθω στο πετσί μου, πιστεύω πρέπει να μας μαθαίνουν ότι μια έναρξη εγκυμοσύνης έχει δύο πλευρές εως ότου ολοκληρωθεί..ίσως έτσι και εμείς δεν νιώθαμε ανάξιες και "προβληματικές".. Που στην καμμία δεν είμαστε! Για να σε βοηθήσω και στο θέμα με την θρομβοφιλία.. Εγώ στην 1η εγκυμοσύνη πήγα προληπτικά για εξετάσεις θρομβοφιλίας..η αιματολόγος μετά από πλήρη έλεγχο κατέληξε πωσ έχω αντιφωσφολιδικό σύνδρομο που κάνει καραμπινάτες αποβολές..και εγώ βασίστηκα σε αυτή τη διάγνωση ως αιτία της πρώτης αποβολής.. Μου πρότεινε salospir και clexane για όλη την επόμενη εγκυμοσύνη από την πρ΄ω΄τη κιόλας προσπάθεια σύλληψης.. όπως και έκανα στην 2η εγκυμισύνη.. Λίγο πριν αποβάλλω όμως για δεύτερη φορά, είχα κάνει επαναληπτικές και βγηκαν θετικότατες. Τότε απευθύνθηκα σε δεύτερο αιματολόγο καθώς δεν μπορούσα να καταλάβω πως είναι δυνατόν με θετικές τιμές να απέβαλλα. Εκείνος μου είπε πως δεν είμαι θρομβοφιλική και πως η γιατρός υπερέβαλε με τη διάγνωση και ότι είμαι μια χαρά. Και όντως είχε δίκιο..Που θέλω να καταλήξω; Και ο αιματολόγος και ο γυναικολόγος στη συνέχεια με διαβεβαίωσαν ότι η clexane μόνο καλό μπορούν να κάνουν..και μάλιστα τις δίνουν και σε άλλες περιπτώσεις χωρίς θρομβοφιλία.. Εμένα το salospir μου είπαν ήταν υπερβολή καθως θα μπορουσε να μου φέρει αιμοραγία (δεν μου έφερε ποτέ). Αν λοιπόν ανησυχείς για το αν ήταν  περιττές οι clexane και αν απέβαλες από αυτές, να ξέρεις ΔΕΝ  υπάρχει περίπτωση, μόνο καλό κάνουν και λειτουργούν προστατευτικά. Εγώ λόγω 2 αποβολών μου είπαν να συνεχίσω τις clexane σε νέα εγκυμοσύνη αλλά από την στιγμή που θα μάθω για αυτή όχι νωρίτερα.. Ελπίζω να σε βοήθησα, να ξέρεις δεν είσαι μόνη ❤️
    • Αχ κορίτσια όσες έχετε και άλλα παιδιά πως την παλεύεται; Ακόμα είμαι στην αρχή και τα έχω φτύσει που να φουσκώσω κιόλας . Στον γιο μου δεν καταλάβαινα τίποτα όλη μέρα τώρα με το παραμικρό πεθαίνω 
    • @ΜαρίαΔημήτρης αχ ψυχουλα ομορφη! Να σηκωθείς όσο μπορείς πιο γρήγορα. Εστω για 10 βηματα. Προσπάθησε να κοιμηθείς. Να παρεις τ πανω σου. @Sotiria_94 κ μενα μεγαλώσε η κοιλια μου αποτομα. Για να δουμε ποσο θα γεννηθει και η δικιά μου.
    • Αααααα @ΜαρίαΔημήτρης ειναι υπεροχη Παναγιτσα μου τι αφρατουλα ειναι αυτη με τα χερακια της δε μπορωωω. Τι πλουσια χαιτη ειναι αυτη φτου φτου μαλλουρα. Να σου ζησει και παλι Μαρακι μου❤️🌹
    • @Katerinioo μου και γω στην εβδομαδα σου δηλαδη υπεφερα απο καουρα αλλα για λιγες μονο μερες. Μετα υποχωρησε και να σκεφτεις οτι εχω παλινδρομηση γενικως. Τα γεμιστα δυστυχως νομιζω επιβαρυναν την κατασταση ειναι βαρυ φαγητο. Δοκιμασε ισως λιγο χαμομηλι ή λιγο γιαουρτακι- γαλατακι αλλα σιγουρα μην ανησυχεις ειναι φυσιολογικο. @Diwni μου τι ωραια νεα, αφρατουλα και η δικη σου η μπεμπα μπραβο της, με το καλο να την ξαναδειτε. Ποσο μεγαλωσαν τα μπεμπινια μεσα στις κοιλιτσες Παναγιτσα μου και γω εχω κανει μια κοιλια να με το συμπαθειο αυτες τις μερες. 
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...