Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Κοντεύει μήνας από τότε που γέννησα αλλά τώρα βρήκα τον χρόνο (πιστεύω) για να γράψω κι εγώ τη δική μου περιγραφή!

Ηξερα ότι θα γεννούσα με προγραμματισμένη καισαρική ευθύς εξ αρχής, λόγω υψηλότατης μυωπίας που έχω. Έτσι, με το που μπήκα στον 9ο, έφτιαξα τα πραγματάκια μου και ήρθα στο πατρικό μου, λίγες μέρες μετά είχα ραντεβού με τον γιατρό μου για να ορίσουμε ημερομηνία. Κατά την επίσκεψη όμως στον γιατρό μου είπε ότι ο μπέμπης μπορεί και να μας προλάβαινε και να γεννιόταν νωρίτερα από την ημερομηνία που είχαμε ορίσει. Τρόμαξα λίγο γιατί ο άντρας μου ήταν μακριά και θα ερχόταν μια μέρα πριν την καισαρική, οπότε τις επόμενες 15 μέρες έκατσα λίγο στα αυγά μου, παρακαλώντας τον μπέμπη να περιμένει τον μπαμπάκα του!

Κι έτσι έγινε, ήρθε ο άντρας μου και την επόμενη το πρωί ξεκινήσαμε για το μαιευτήριο. Με πήραν για τις γνωστές εξετάσεις, γλίτωσα το ξύρισμα γιατί είχε δουλέψει τυφλό σύστημα που τελικά έπιασε και το κλίσμα γιατί η νοσοκόμα με ρώτησε αν είχα πάει τουαλέτα κι εφόσον ήταν καισαρική δεν το θεώρησε απαραίτητο (δόξα τον θεό!) και μετά με συνέδεσαν με τον καρδιοτοκογράφο και φώναξαν τον άντρα μου. Κι εκεί που περιμέναμε ήσυχα κι ωραία, λέγοντας χαζομάρες-φανερά αγχωμένοι και οι δυο- νιώθω έντονες συσπάσεις με πόνο...Στην αρχή λέω η ιδέα μου είναι αλλά τελικά, ο μικρούλης μου είχε αποφασίσει να βγει εκείνη την ημέρα!!! Ήρθε και ο γιατρός μου να με δει και το επιβεβαίωσε!! Η ώρα πέρασε και με πήραν για το χειρουργείο, επισκληρίδειο (καλέ αυτό πόνεσε λίγο), οι νοσοκόμες και οι μαίες να με ετοιμάζουν, ήρθε κι ο γιατρός μου, όλοι άνετοι και χαλαροί κι εγώ σφιγμένη και εν αναμονεί. Όλη την ώρα το μόνο που ένιωθα ήταν ένα τράνταγμα έντονο από την κοιλιά και κάτω και ξαφνικά μια πίεση έντονη και το κλάμα του μικρού...το οποίο συνοδεύτηκε από τα δικά μου δάκρυα. Ο γιατρός τον σήκωσε ψηλά για να τον δώ, ένα κατακόκκινο πλασματάκι που έκλαιγε γοερά, τον παρέλαβε μια μαία που τον ετοίμασε δίπλα μου για να τον βλέπω και μετά από λίγο τον έβαλαν πάνω μου, ένα προσωπάκι μικρό με κλειστά ματάκια και σουφρωμένο χειλάκι. Ο γιος μου! Το πλάσμα που δημιουργήθηκε από την αγάπη μας, ένα μικρό θαύμα που ολοκληρώθηκε μέσα στο σώμα μου....Τα δάκρυα ποτάμι και τα συναισθήματα απερίγραπτα! Μου τον πήραν για να τον πάνε στον πατέρα του και τους δικούς μου που περίμεναν απέξω, με ετοίμασαν και μετά στην ανάνηψη όπου η ώρα δεν πέρναγε με τίποτε. Με πήγαν να δω τον άντρα μου και τους γονείς μου, όλοι χαρούμενοι και απίστευτα συγκινημένοι και μετά από λίγο με ανέβσαν επάνω στο δωμάτιο.

Εκεί άρχισαν οι πόνοι μιας και έφυγε η επισκληρίδειος και την πρώτη ημέρα υπέφερα αρκετά μέχρι το απόγευμα αλλά τα ξέχασα μόλις μου έφεραν τον μικρούλη μου για να τον θηλάσω. Ένα αχόρταγο στοματάκι!! Η ανάρρωση ευτυχώς ξεκίνησε γρήγορα και η παραμόνη στο μαιευτήριο είναι μια πολύ όμορφη ανάμνηση.

Από τότε η μέρα μου καλύπτεται εξ ολοκλήρου από τις απαιτήσεις του μικρού αλλά είμαι απίστευτα γεμάτη και ευτυχισμένη. Ένα μικρό θαύμα ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου!

  • 3 weeks later...

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...