Μετάβαση σε περιεχόμενο

κακομαθημενο?.....


Recommended Posts

Πώς μπορείς να κακομάθεις ένα μωρό?απο πόσο μηνων και μετα λέτε γινεται?

Εγώ δε πιστευω οτι γινεται μεχρι ενος έτους....σε αυτη την ηλικια κλαιει για καποιο λογο....και οχι γιατι "εκμεταλλευεται"....εσεις τι λετε?

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Αγαπητη Liberty ενα μωρο δεν κακομαθαινει. Θελει αγαπη και στοργη, οση περισσοτερη τοσο καλυτερα. Οι κανονες θα αρχισουν να μπαινουν οταν το παιδι αρχισει να εχει λογο και θα μπορεις να συννενοηθεις μαζι του. Τωρα αν κλαιει και δεν το παιρνεις αγκαλια τι του μαθαινεις ακριβως; Το μονο που μπορεις να καταφερεις ειναι σε λιγο καιρο να μη σε εχει αναγκη γιατι θα εχει καταλαβει οτι δεν ανταποκρινεσαι στο καλεσμα του. Παρε λοιπον το μωρακι σου αγκαλια, ασχολησου μαζι του και αστο να σε "εκμεταλλευτει". Αλλωστε κανενας ανθρωπος που εχει λαβει πολλη και ισορρπημενη αγαπη στη ζωη του δεν βγηκε με διαταραχες και ψυχολογικα προβληματα....το αντιθετο μαλλον. Αυτη ειναι παντα η δικη μου αποψη. Και εγω οταν εκανα την κορη μου πριν 2 χρονια αυτο μου ελεγαν πριν καν φερω το μωρο στο σπιτι. "Μην την παιρνεις αγκαλια θα κακομαθει". Τις πρωτες 3 μερες μολις τη θηλαζα την αφηνα στην καλαθουνα και εκεινη εκλαιγε σπαραχτικα. Στο τελος δεν αντεξα και αρχισα να την παιρνω αγκλαιτσα, να τη νανουριζω, να τη φιλαω, να τη νιωθω και να με νιωθει. Και δεν το μετανιωσα καθολου. Χορτασα το μωρακι μου. Τωρα που ειναι 2 ετων ειναι ενα πολυ τρυφερο παιδι που διοχετευει αγαπη προς ολες τις κατευθυνσεις. Και με το 2ο μου ετσι θα κανω οσο μπορω. Θα σου πω και την αναποδη περιπτωση. Η κουνιαδα μου στο πρωτο της εφαρμοσε την πολιτικη ¨ασε το μωρο να κλαιει, καποια στιγμη θα παψει". Ηταν πολυ αυστηροι μαζι του απο μωρακι, να μαθει να ειναι ανεξαρτητο. Το ταϊζε και το εκλεινε στο δωματιο του και αυτο εκλαιγε με τις ωρες στο σκοταδι μεχρι που κουραζοταν και κοιμοταν. Αποτελεσμα;; Σημερα που ειναι 8 ετων ειναι ενα τρομερα δυσκολο και αντικοινωνικο παιδι, μονιμα θυμωμενο και αγριεμενο. Ζηταει οοοολη την ωρα την προσοχη των δικων και το εκφραζει με βιαιο τροπο προς τα αδερφια του, που καμια σχεση δεν εχουν με τον μεγαλο ως προς τη συμπεριφορα. Στα αλλα 2 καταλαβε το λαθος της, εδρασε διαφορετικα και ειναι εντελως αλλα παιδια. Σορρυ αν σε κουρασα. Απλως κυκλοφορουν πολλες αποψεις που ειναι μονο θεωρια. Εγω σου λεω κατι που εχει γινει πραξη. Απολαυσε το μωρακι σου!!!!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

athinouli συμφωνώ απόλυτα!!! Τα μωρά δεν είναι φαντάροι να τους κόψεις τον "αέρα". Έναν τρόπο επικοινωνίας έχουν το κλάμα και αν δεν ανταποκριθείς στα μάτια τους δεν είσαι εμπιστεύσιμος. Απλά...

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Ελευθερία, εγώ τον μικρό τον βλέπω ότι άλλο κλάμα έχει όταν πεινάει, άλλο κλάμα όταν νυστάζει, κι άλλο κλάμα όταν απλά θέλει παρέα. Πολλές φορές ξυπνάει το βράδι ή κατά τη διάρκεια της μέρας και κλαψουρίζει ή μπορεί να κλαίει και δυνατά. Πηγαίνω και με το που με βλέπει αρχίζει να χαριεντίζεται! Αυτό τι σημαίνει; Ότι με εκμεταλλεύεται; Όχι βέβαια! Ότι κλαίει για να πάω εγώ ή ο μπαμπάς του κοντά του γιατί μας χρειάζεται! Δε νομίζω ότι θα τον κακομάθω αν τον πάρω αγκαλίτσα!

Γενικά εμείς είμαστε πολύ της αγκαλίτσας. Μπορεί κάποια στιγμή να μην τρέξω στο λεπτό μόλις κλάψει, αλλά σε καμιά περίπτωση δε θα τον αφήσω να κλαίει μέχρ να κουραστεί. Μου φαίνεται τελείως απάνθρωπο!

Μόλις γέννησα έρχονταν όλοι οι "ειδήμονες" και μου έλεγαν να μην τον μάθω στην αγκαλιά, γιατί θα κακομάθει. Εγώ δεν τους άκουγα, τον έπαιρνα αγκαλιά, τον νανούριζα, και πολλές φορές τον άφηνα να κοιμάται στην αγκαλιά μου για ώρα, γιατί στην καλαθούνα μόλις τον ακουμπούσα ξυπνούσε. Μόλις μεγάλωσε λίγο, δυο μηνών περίπου, άρχισε να κάθεται στο ριλάξ του και να ηρεμεί με τραγούδια και παιχνίδια και να μη χρειάζεται απαραιτήτως αγκαλιά. Τώρα πλέον κοιμάται μόνος του και δε θέλει νανούρισμα και δεν είναι ούτε τεσσάρων μηνών!

Δε νομίζω ότι κακομαθαίνουν τα βρέφη!

Αθηνούλι, κακούργα η κουνιάδα...

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Συμφωνώ με τα κορίτσια!!!Εγώ τον μικρό μου τον είχα μόνιμα στην αγκαλιά μου μέχρι 6 μηνών που άρχισε να μπορεί να παίζει και λίγο μόνος του και ακόμα και τώρα που είναι 13+ μηνών συνεχίζω να του προσφέρω την αγκαλιά μου όποτε και όσο την χρειάζεται!!Αποτέλεσμα?Ενα πολύ χαμογελαστό,χαρούμενο παιδί,ανεξάρτητο και γεμάτο αυτοπεποίθηση!!Αγαπάει τα ζώα,τα παιδάκια,χαμογελάει σε όλους και το συμαντηκότερο, κλαίει ελάχιστα!!Είναι αρκετά δύσκολο,ειδικά όταν έχεις και άλλα παιδάκια αλλά αξίζει τον κόπο!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

καλησπερα

και γω συμφωνω με τα κοριτσια

το κλαμα ου μωρου ειναι ο τροπος επικοινωνιας του

σου δειχνει οτι κατι χρειαζεται εκεινη τη στιγμη

το θεωρω τραγικο και ανατριχιαστικο να αφησεις ενα μωρο να κλαει και μετα απο ωρα να καταλαβεις οτι πχ διψουσε πεινουσε πονουσε ηταν λερωμενο κτλ.

τι σημαινει κακομαθαινω;

ποιος μας δεν απολαμβανει μια αγκαλια ενα χαδι;και μεις που ειμαστε ενηλικες ακομα..

καιμενα η δικη μου ηταν και ειναι πολυ αγκαλιτσας

περασαμε μηνες ολοκληρους αγκαλια γιατι δεν καθοταν πουθενα ουτε ριλαξ ουτε παρκο ουτε καροτσι

μολις την ακουμπουσες καπου γκρινια...

πολλες φορες ελεγα αμαν να κατσει ιγο μονη της..

αλλα οταν συνειδητοποιησα οτι ετσι ειναι το παιδι μου αυτο ζηταει, και αφου πιστευω οτι με το να την αφηνω να κλαιει δεν βγαζει πουθενα γιναμε αυτοκολλητες,βαλαμε και τον μαρσιππι στη καθημερινοητα μας για να μπορω να κινουμε ελευθερα....

ε και καποια στιγμη περπατησε και αλωνιζει ον κοσμο!

α και οτα μου ελεγαν-λενε οτι ειναι κακομαθημενη με τη αγκαλια

(πιο πολυ τοτε που δεν περπατουσε και ηταν αγκαλια)

ελεγα οχι κακο ,καλομαθημενη την εχω γιατι ετσι θελω να την μεγαλωσω!!!!!!!!!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Σιγουρα δεν υπαρχουν κανονες η συμβουλες για το τι πρεπει να κανεις η να αποφυγεις για να μην κακομαθεις ενα μωρο. Ουτε η ηλικια του 1 ετους σηματοδοτει την εναρξη της συνειδητης κακομαθημενης συμπεριφορας...Καθως το μωρο μεγαλωνει και μαθαινεις τις συνηθειες του-βελτιωνεται και η επικοινωνια, επομενως μειωνεται και η γκρινια , το κλαμα, η ακομα και αυτο που εμεις χαρακτηριζουμε ως ανησυχια χωρις λογο...επομενως ενα μωρο δεν μπορεις να πεις οτι κακομαθαινει στην αγκαλια η οτι το αφηνεις να κλαψει λιγο παραπανω για να απεξαρτηθει....χρειαζεται τη ζεστασια, τη συνεχη φροντιδα και τη διαρκη επιβεβαιωση οτι εισαι εκει για αυτο :):):)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

προσωπικα πιστευω οτι οση περισσοτερη αγαπη δωσεις σε ενα μωρακι αυτο λαμβανεις πισω!τωρα μετα το χρονο παλι το ιδιο τα μωρακια μας μας εχουν δωσει απολυτη αναγκη.μετα το χρονο ομως καταλαβαινουν πολυ καλα και κοιτανε να δουν μεχρι που τα παιρνει να κανουν πραγματα.εγω υψωνω το τονο της φωνης μου σπανια.οταν πραγματικα ομως το παρατραβαει βαζω φωνη.εχω παρατηρησει οτι αυτο του δινει καποια αισθηση ασφαλιας και οτι ξερει τα ορια.ποτε δεν τον εχω αφησει να κλαει σπαραχτικα μονος εκτος απο μεμωνομενες περιπτωσεις που πραγματικα τον ειχε πιασει το καλλιτεχνικο του και οποτε πηρα ενα περιοδικακι και τον αφησα να ηρεμησει μονος του.τα παιδακια μας ειναι πανεξυπνα και εχουν αναγκη απο ορια.ποτε δε σηκωνουμε χερι ποτε δεν τα προσβαλουμε λεκτικα,ποτε δε τα τρομοκρατουμε με αγριοφωναρες.νομιζω οτι αυτοι ειναι βασικοι κανονες.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Αγαπη,αγκαλια,φροντιδα και προδερμ!

Βεβαια η εμπειρια ειναι μεγαλος συμμαχος γιατι και εγω στο πρωτο μου με το γκουχ ετρεχα αλαφιασμενη αλλα στο δευτερο αξιολογω καλυτερα τα σημαδια που μου στελνει, ειμαι πιο ψυχραιμη και πιστευω πολυ λιγοτερο υστερικη.Αλλα σιγουρα οσο πιο μικρα ειναι τοσο περισσοτερο μας ζητανε κοντα τους και το δειχνουν με καθε τροπο. Πιστευω το κλαμα πρεπει να αξιολογειται αναλογα με τις συνηθειες του-και φυσικα να ειμαστε κοντα του-ετσι αποφευγονται οι υπερβολες.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

  • 4 weeks later...

και μενα η αποψη μου ειναι οτι η καθε ηληκια εχει τις ομορφιες της και περναει πολυ γρηγορα ο καιρος να θυμασαι παρτο πολλες αγκαλιες μην το αφηνεις να κλαει σε λιγο καιρο θα μεγαλωσει κ θα ναι για ολη του την ζωη ανεξαρτητο κοιτα να χαρεις το τωρα εγω ετσι εκανα με τον γιο μου δεν τον εχω αφησει ποτε να κλαψει ποτε να κοιμηθει μονος χωρις πρωτα να κανουμε χαδια κ αγκαλιες τωρα ειναι σχεδον 19 μηνων ειναι ενα καλο παιδακι κ καθολου κακομαθημενο δεν νομιζω οτι η αγαπη και τα χαδια κανουν κακο σε κανεναν σιγουρα πρεπει να μπαινουν ορια αλλα απο την στιγμη που το παιδακι καταλαβαινει και παντα με μετρο ειναι ανθρωπος με δικη του προσωπικοτητα κ πρεπει να σεβαστουμε τα θελω του κ τα ορια του κ το ιδιο πρεπει να του εξηγησουμε οτι απαιτουμε κι απο αυτο..καλη τυχη το ενστικτο σου θα σε οδηγησει..

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Προσθήκη...