Για τις μαμάδες που ζουν στις καρδιές μας

[newagemama]

Η Στέλλα, την ώρα που σιδέρωνε ένα κέντημα της μητέρας της, που έχει φύγει εδώ και 8 χρόνια από τη ζωή, ένιωσε ξανά τη γλυκιά παρουσία της. Διαβάστε το πολύ τρυφερό και αληθινό γράμμα που έγραψε για τη μαμά της:

http://wp.me/pS7gV-1aH

[fotinoula]

Συμβαινει συχνα...Σε καποιες κινησεις ,σε καποιες σκεψεις,σε καποια αρωματα,σε καποια ονειρα, βρισκεται εκει...Ειναι διπλα μου το νιωθω πολλες φορες...Στην κουζινα της και μαγειρευει,,,στα σκαλια και με περιμενει,,παντου...

Την αποζητω συνεχεια,αλλα παντα ειναι εδω...

[gioulaki]

Σε λεπτομεριες βρισκονται μαζί μας! Στα μικρα καθημερινά λείπει!

Εχω ενα παλτο της κρεμασμενο στη ντουλαπα, δεν το φοραω, το αγκαλιαζω και μυριζω μαμα όποτε μου λειπει οπως η κορη μου αγκαλιαζει το αρκκουδακι της!

Οι μαμαδες μας ειναι πάντα εδω!

[newagemama]

Ax, gioulaki, τι μου θύμισες...Η γιαγιά μου έχει πεθάνει εδώ και 20 χρόνια. Το σπίτι της στο χωριό το επισκεπτόμαστε συνήθως Πάσχα-καλοκαίρι (δεν μένει πια κανείς εκεί το χειμώνα)..Η μάνα μου στην ντουλάπα του δωματίου της γιαγιάς έχει αφήσει κρεμασμένο ένα πανωφόρι κοτλέ που συνήθως φορούσε και την τσαντούλα της. Κι όταν πάει στο σπίτι (που είναι το πατρικό της) το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να ανοίγει την ντουλάπα να βλέπει ότι τα συγκεκριμένα πράγματα της γιαγιάς είναι εκεί, σαν να βεβαιώνουν το ότι είναι ακόμα παρούσα με κάποιον τρόπο... Συγκινήθηκα!