Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

εγώ συμφωνώ και διαφωνώ....συμφωνώ αν πρόκειτε για παιδιά μεγάλα δλδ πάνω από 12 ετών και διαφωνώ αν πρόκειτε για μικρότερα γιατί και τα παιδιά έχουν το δικό τους άγχος με το σχολείο, με την κοινωνικοποίησή τους, πώς να διαχειριστούν κάποιες καταστάσεις στην καθημερινότητά τους......δεν χρειάζεται, κατ εμέ, να τα φορτίζουμε με επιπλέον άγχος και αγωνία με αποτέλεσμα να αποτύχουν στην δική τους προσπάθεια!!!!

τι να πω εγώ στον γιο μου, που είναι 6 ετών και μόλις άρχισε το δημοτικό, κάνει την προσπάθειά του να μάθει τα πρώτα του γράμματα, να βρει καινούργιους φίλους, να μάθει πώς λειτουργεί το καινούργιο του σχολείο κ.λπ., να του φορτώσω και τα δικά μου άγχη και στο τέλος?......ποιός ψυχολόγος θα μου εγγυηθεί ότι το παιδί αυτό δεν θα μεγαλώσει με άλλα προβλήματα?!!!! :!::!::!:

τα παιδιά είναι παιδιά και πρέπει να ζήσουν την παιδική ηλικία με τα δικά της προβλήματα και όχι με τα προβλήματα των μεγάλων!!!!....σαφώς και δεν ζούμε σε έναν ιδανικό κόσμο, αλλά δεν χρειάζεται να τον κάνουμε χειρότερο στα μάτια τους!!! ήδη με το σχολικό πρόγραμμα χάνουν πολλά από την παιδική ανεμελειά..........!!!!

Δημοσίευση

Argi, αυτό ακριβώς λέει και η ψυχολόγος και το κείμενο. Δεν χρειάζεται να εκθέτεις τα παιδιά σε αγωνία και άγχος που δεν μπορούν, λόγω ηλικίας, να διαχειριστούν. Ούτε όμως να τα αφήνεις να πιστεύουν ότι τα πράγματα είναι ρόδινα. Το βιντεάκι είναι πολύ χρήσιμο.

Γνώμη μου είναι πως κι ένα εξάχρονο παιδί μπορεί να αντιληφθεί πχ ότι δεν αγοράζουμε το τάδε παιχνίδι για να εξοικονομήσουμε χρήματα για ένα ζευγάρι παπούτσια που είναι πιο απαραίτητο.

Δημοσίευση

αυτό θα του το πω έτσι και αλλιώς και χωρίς να υπάρχει κρίση, θα του εξηγήσω ότι υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα να αγοράσουμε και επίσης θα του εξηγήσω ότι υπάρχουν και άλλα παιδάκια στον κόσμο που δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα......αλλά να τον φορτώσω με τις δικές μας ανησυχίες π.χ. αν θα χάσουμε την δουλειά μας ή αν θα έχουμε αύριο να φάμε, αυτό δεν θα το κάνω......

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...