ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΗΣ....

[hrisalifourfouro]

Γειά σας!! Λοιπόν, έχω ένα κοριτσάκι 16 μηνών που δεν δέχεται να κοιμηθεί στο κρεβάτι της.. Για όλα φταίω εγώ.. Εγώ την έμαθα.. γιατί από ημερών που ήταν είχε πρόβλημα αναγωγών και ο γιατρός μας είχε πει να την κρατάμε αγκαλιά ένα 20λεπτο, πριν την βάλουμε στο κρεβάτι, για να ρευτεί. Αυτήν εν τω μεταξύ την έπαιρνε ο ύπνος οπότε την έβαζα κοιμησμένη στο κρεβάτι..... Η ΓΟΠ κράτησε πολλούς μήνες (11...) και βέβαια η συνήθεια παγειώθηκε. Όμως η μέση μου δεν αντέχει άλλο... Πώς να την μάθω να κοιμάται μόνη της? Μέχρι και να κλάψει την άφησα (αν και την μισώ αυτή τη μέθοδο) αλλά τίποτα.. είναι ικανή να κλαίει για πάντα! Τι να κάνω..???

[labrinip]

Καλησπέρα υπομονη! Εγω κούναγα για να κοιμηθει εως 11 μηνών. Πάρε το βιβλίο Κοιμήσου παιδί μου απο εκδοσεις Πατακη αλλα αν δεν αντεχεις το κλαμα δεν ξέρω νομιζω είναι η μόνη μέθοδος που πιανει.

Φιλια καλή επιτυχία.

[juliax]

εγω πάλι δεν τον αφησα να κλαψει ποτε κ δεν επα8ε τιποτα... τωρα ειναι 2 και με διωχνει κιόλας.

προφανως σε εχει αναγκη , δοκιμασε τραγουδακια , ξαπλωστε στο δικο σου κ μετεφερε την μετά , κουνα καρότσι Δοκιμασε τρόπους διάφορους που να μην υποφερει κανεις απο τους 2 σας.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ Κ ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ!!!

[hrisalifourfouro]

εγω πάλι δεν τον αφησα να κλαψει ποτε κ δεν επα8ε τιποτα... τωρα ειναι 2 και με διωχνει κιόλας.

προφανως σε εχει αναγκη , δοκιμασε τραγουδακια , ξαπλωστε στο δικο σου κ μετεφερε την μετά , κουνα καρότσι Δοκιμασε τρόπους διάφορους που να μην υποφερει κανεις απο τους 2 σας.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ Κ ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ!!!

Το δοκίμασα και το καρότσι αλλά τίποτα. Δοκίμασα να την πάρω μαζί μου στο κρεβάτι αλλά νομίζει οτι θα παίξουμε..!! Ειλικρινά την απολαμβάνω κι εγώ την αγκαλιά αλλά τα δύο που με αγχώνουν είναι η μέση μου και το ενδεχόμενο δεύτερου παιδιού.. Ποιό θα πρωτοκοιμίζω?????

[Efrosyni]

Καλησπέρα γλυκειά μου , σε καταλαβαίνω! Εγώ είχα δοκιμάσει τη μέθοδο να την αφήσω να κλαίει , όπως λες έκλαιγε ασταμάτητα. Έπειτα έμπαινα μαζί της στο δωμάτιό της , την έβαζα στο κρεβατάκι της και ξάπλωνα δίπλα της στο χαλί , της έλεγα νάνι τώρα. Μετά από λίγο της έλεγα η μαμά θα πάει λίγο στη τουαλέτα και θα έρθει σε λίγο. Αν έλειπα πολύ και έκλαιγε , έμπαινα πάλι μέσα , ξάπλωνα πάλι στο χαλί και της γυρνούσα τη πλάτη να μη με βλέπει , συνήθως μετά από λίγο κοιμόταν. Τις πρώτες φορές αργούσε να κοιμηθεί , αλλά έπειτα από λίγο καιρό μου έλεγε μόνη της , άντε μανούλα πάνε εσύ να κάνεις τσίσα , ναι? Είχε και το αγαπημένο της αρκουδάκι αγκαλίτσα. Κάποιες φορές τις έβαζα και ένα cd με νανουρίσματα να παίζει χαμηλά , τραγουδούσε λίγο και μετά κοιμόταν. Αυτά , ελπίζω να σε βοήθησα , υπομονή!

[kangaroo]

Καλησπέρα και απο μένα

είχα και εγώ το ίδιο πρόβλημα επειδή μάλιστα τη θήλαζα μέχρι 15 μηνών είχε μάθει να κοιμάται μαζί μου στο κρεβάτι μας. Οταν την έπερνε ο ύπνος την έβαζα στην κούνια και μέσα στη νύχτα όταν ξύπναγε την έπερνα στο κρεβάτι και πάλι τα ίδια. Τον τελευταίο μήνα την έβαλα απο κούνια σε κρεβάτι μονό. Ευτυχώς το πήρε πολύ καλά οπότε την κοιμίζω στο κρεβάτι της πλέον, ξαπλώνω δίπλα μαζί της και μόλις την πέρνει ο ύπνος σηκώνομαι (γλίτωδα τα πήγαινε έλα αγκαλια και τη μέση μου). Εχει μάθει να κατεβαίνει μόνη της όταν ξυπνήσει και αισθάνομαι οτι δεν περιορίζεται όπως όταν ήταν στην κούνια.

Επείδη είναι 16 μηνών μπορείς να το δοκιμάσεις σιγά σιγά και ελπίζω να το δεχτεί καλά.

Υπομονή και μακάρι να τα καταφέρετε σύντομα!

[hrisalifourfouro]

Κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας, είναι παρήγορο να ξέρω οτι κι άλλοι πέρασαν απ' αυτή τη φάση.. Φαίνεται οτι για 'μας θα είναι δύσκολη η μετάβαση.. Kangaroo μου, αφού διάβασα την απάντησή σου, ξάπλωσα δίπλα της, στο πάτωμα (!) για καμιά ώρα και της έλεγα να ξαπλώσει κι αυτή και να της κρατάω το χεράκι. Τζίφος!! Δεν σταμάτησε να κλαίει ούτε λεπτό. Ουφφφ... Επίσης, για το μονό κρεβατάκι, που είπες, θα ήταν υπέροχο αν της άρεσε.. Λες να νιώθει εγκλωβισμένη και αυτό να της φταίει..?

[Argi]

Καλημέρα, να σου πω και εγώ την γνώμη μου

εμείς τον γιο μας τον βγάλαμε από το δωμάτιό μας αργά περί τους 15 μήνες!!!! ....... αυτό που κάναμε ήταν το εξής:

ετοιμάζαμε το δωμάτιό του μαζί του, τον αφήσαμε να συμμετέχει και εκείνος στην διακόσμηση δλδ να κολλήσει κάποιο αυτοκόλλητο.....μετά μεταφέραμε όλα του τα παιχνίδια στο δωμάτιο, χωρίς την κούνια, και πήγαινε εκεί για να παίζει.....ήξερε ότι είναι ο ΔΙΚΟΣ ΤΟΥ χώρος......μετά του εξηγήσαμε ότι θα φέρουμε και την κούνια του και θα κοιμάται εδώ μαζί με τα παιχνίδια του και την ημέρα της μεταφοράς της κούνιας ήταν εκεί και υποτίθεται ότι βοηθούσε!!! .......

την πρώτη ωύχτα νομίζαμε ότι θα γκρίνιαζε, αλλά όχι....κοιμήθηκε πάρα πολύ καλά και μάλιστα καταλάβαμε ότι το παιδί ήθελε τον χώρο του!!!!

την κόρη μου την βγάλαμε 6 μηνών, αλλά δεν είχε χώρο και έτσι κοιμόταν στο σαλόνι......εδώ να πω ότι η κόρη μου από την ώρα της γέννησής της μέχρι και 14 μηνών ξυπνούσε κάθε μία ώρα (το λέω αυτό για να καταλάβεις ότι δεν ήταν εύκολο παιδί στον ύπνο!!!), όταν μετακομίσαμε σε άλλο σπίτι πήγε κατευθείαν στο δωμάτιό της και κανένα πρόβλημα!!!! .....και σε εκείνη δείξαμε πού θα κοιμάται!!!!......συνέχιζε να ξυπνάει - όχι κάθε μία ώρα - τον ύπνο σερί τον έκανε αφού έκελισε περίπου τα 2!!!!

ήθελα να σου πω ότι να μην πιέσεις το παιδί να δεχθεί μία καινούργια κατάσταση ....... προετοίμασέ το, δείξε του να καταλάβει........"διάβασε" το παιδί σου, μόνο εσύ ξέρεις ΤΙ είναι εκείνο που πραγματικά θα το ηρεμούσε και θα το έκανε να δεχθεί κάτι νέο........όλα αυτά τα βιβλία που κυκλοφορούν είναι γενικές οδηγίες, κάθε παιδάκι είναι διαφορετικό, θέλει διαφορετική μεταχείρηση.........το να την αφήσεις να κλαίει και να γυρίσεις την πλάτη, για μένα, είναι μια βάρβαρη λύση......σαφώς και κάποια στιγμή θα σταματήσει....όμως πμες στην θέση της και σκέψου αν συνέβαινε κάτι καινούργιο σε σένα και δεν σου άρεσε, δεν θα ήθελες κάπου να ακουμπήσεις το κεφάλι σου? κάποιον να σε καταλάβαι, να σου συμπαρασταθεί?

συγνώμη για το σεντόνι που άπλωσα!!! ελπίζω να το διαβάσεις και να μην βαρεθείς!!!

πιστεύω ότι μιλώντας ήρεμα και εξηγώντας μία κατάσταση σε ένα παιδί, ακόμη και σε αυτήν την ηλικία, όλα λύνονται......επίσης ΥΠΟΜΟΝΗ και ΕΠΙΜΟΝΗ!!!

[Argi]

.....

[hrisalifourfouro]

Καλημέρα Argi!!! Είμαι ακριβώς της ίδιας άποψης, οτι δηλαδή το να αφήνεις το παιδί να κλαίει είναι κάπως βάρβαρο. Βέβαια ο κάθε γονιός κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί και ό,τι θεωρεί σωστότερο για το παιδί του. Το δικό μου το Χρυσαλιφούρφουρο ξέρει πάρα πολύ καλά οτι το δωμάτιό της είναι ο δικός της χώρος και περνάει αρκετό μέρος της ημέρας εκεί. Τι να πω.. ίσως το πρόβλημά της είναι η κούνια, τα κάγκελα... Θα προσπαθήσω να έχω επιμονή και υπομονή, όπως είπες, και σ' ευχαριστώ για το σεντόνι που άπλωσες!

[fotin]

'Ήθελα κι εγώ να ανοίξω ένα παρόμοιο θέμα...

Εγώ τον έβαλα στο δωμάτιό του απο 2 μηνών και μέχρι τους 8 μήνες κοιμόμουνα κι εγώ σε διπλανό κρεβάτι. Μετά που έφυγα απο το δωμάτιο δεν του κακοφάνηκε. Τώρα είναι 14 μηνων. Κοιμάται στην κούνια του (πολλές φορές πια σερί) αλλά το πρόβλημα είναι οτι δεν κοιμάται αν δεν τον κουνησω πρώτα περίπου μισή - μία ώρα στο ριλάξ (ευτυχώς είναι μεγάλο κ τον χωράει ακόμα, αλλά ως πότε???) και λέμε και όλο το ρεπερτόριο τα παιδικά τραγουδάκια...Τον παίρνει ο ύπνος και μετά τον βάζω στην κούνια του. Με κούρασε κάθε μεσημερι και βράδυ αυτό το κούνημα, τα χέρια μου πονάνε...

Αλλά όσο κι αν δοκίμασα να τον βάλω στην κούνια και να του τραγουδάω, να ξαπλώσω κι εγώ δίπλα μέχρι να κοιμηθεί, ΤΙΠΟΤΑ! Ή θα κλαίει ή σηκώνεται όρθιος, φέρνει βόλτες μέσα στην κούνια και αν εγώ κάνω δήθεν οτι κοιμάμαι απλώνει χέρια και γκρινιάζει.

Και αν ξυπνήσει τη νύχτα και κλάψει, αν τον πάρω αγκαλιά να τον καθησυχάσω και να τον νανουρίσω δεν κάθεται, θέλει πάλι στο ριλάξ και ξανακοιμάται με λίγο κούνημα.

Δυστυχώς εγώ τον έμαθα στο κούνημα αλλά ήταν νινί ακόμα και δεν ήξερα πόσο πολύ θα συνήθιζε...

Τώρα απελπίστηκα δεν ξέρω πώς να του το κόψω, να τον αφήσω να κλαίει ούτε να το διανοηθώ, δεν αντέχω με τίποτα...

Βρισκόμαστε σε παρόμοια θέση φίλη μου, σε καταλαβαίνω, ελπίζω οτι θα μεγαλώσουν κι άλλο τα παιδάκια μας και θα στρώσουν...Λέω καμιά φορά στον άντρα μου: ''πότε θα κοιμάται μόνος του, να μπαίνει στο κρεβατάκι του, να τον καληνυχτίζω και να κοιμάται?''

Μπορεί να είναι και θέμα ανασφάλειας, κάποια μωρά είναι πιο ευαίσθητα, δεν ξερω, τι να πω....

Σου εύχομαι να βρειτε το ρυθμό σας!

[marianna31]

Γεια σου γλυκια μου.Σου γραφω γιατι και εγω περασα απο μια τετοια κατασταση με ενα κοριτσακι παρα πολυ δυσκολο στον υπνο.Να φανταστεις οτι ειχα απελπιστει τοσο πολυ που ειχα καταλυξει να την κοιμιζω μαζι μου για μηνες μεχρι και 22 μηνων. Απλα θα σου πω αυτο που με συμβουλεψαν και μενα τα κοριτσια του μαμμυ, οτι δεν πρεπει να πιεσεις το μωρακι σου και εκεινο οταν θα ειναι ετοιμο ,θα κοιμηθει μονο του.

Η λυση για μενα ηρθε οταν επιστρεψαμε απο τις διακοπες και ακομα δεν το πιστευω ποσο απλο ηταν . Απλα απο το πρωτο βραδυ καθισαμε μαζι στο δωματιο της και της εξηγησα οτι αυτο ειναι το δικο της κρεβατακι και της το εφτιαξε η μαμα και ο μπαμπας με πολυ αγαπη, και απο τοτε κοιμαται εκει μονη της χωρις κανενα παραπονο η αντιδραση-απλα για την πρωτη νυχτα εκατσα λιγο μαζι της και της κρατουσα το χερακι. Τωρα να φανταστεις οταν νυσταζει το μεσημερι παιρνει το μαξιλαρακι της αγκαλια και παει μονη της για υπνο

Δοκιμασε να το βαλεις σε ενα μονο κρεβατακι μηπως βολευεται καλυτερα.και κανε υπομονη...τα μωρακια μας εχουν αναγκη την αγκαλια μας!!!!

[hrisalifourfouro]

Χμμμ.. εκεί καταλήγω κι εγώ... οτι δηλαδή δεν πρέπει να την πιέσω για τίποτα αν δεν είναι έτοιμη. Μετά από σχεδόν έναν μήνα που προσπαθούμε να της αλλάξουμε τον τρόπο να κοιμάται μόνο χειρότερα έχουν γίνει τα πράγματα. Κλαίει ασταμάτητα, είτε είμαστε μέσα στο δωμάτιό της είτε δεν είμαστε, πολλές φορές για πάνω από δύο ώρες (!!!). Και σα να μην έφτανε αυτό να με κάνει να νιώσω απαίσια, προχθές πήγα να μπω στο δωμάτιό της και τρόμαξε τόσο πολύ που ούρλιαξε! Και είπα τέλος! Προτιμώ να έχω μια τσακισμένη μέση παρά ένα φοβικό κι ανασφαλές πιτσιρίκι! Και την πήρα αγκαλίτσα και κοιμήθηκε αμέσως. Και το ίδιο κάναμε και χτες και προχτες.. (και μάλλον το ίδιο θα κάνουμε μέχρι τα δεκαοχτώ της.. χαχαχαχα )