Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Επιτελους βρηκα λιγο χρονο να σας γραψω την δικη μου εμπειρια τοκετου.

Ας τα παρουμε ομως απο την αρχη.

27/12/2010:

Μετα απο 2 μερες καθυστερησης και 2 μερες πριν τα γενεθλια μου εκανα τεστ εγκυμοσυνης.Κα ηταν θετικο!Το καλυτερο δωρο γενεθλιων που πηρα ποτε! :D

Οι μηνες κυλησαν γρηγορα,με μερικα προβληματα.Μια μικρη αποκολληση στην αρχη και αρκετες συσπασεις προς το τελος.Ευτυχως ξεοεραστηκαν.

Το πραγματικο προβλημα ομως ηρθε κατα τον 7ο μηνα.Η μπεμπουλα ειχε τυλιχτει με τον λωρο και εριχνε συνεχεια παλμους.Με αποτελεσμα να ειμαι σχεδον καθε μερα για καρδιοτοκογραφο.Ειχα πολυ μεγαλο αγχος,αν δεν την ακουγα για μια ωρα τρελαινομουν!Επισης ο πλακουντας ειχε γερασει και δεν ξεραμε αν τρεφοταν σωστα το μωρο και τα αμνιακα ειχαν μειωθει...Απο ενα σημειο και μετα η γιατρος μου εκρινε πως το μωρακι μου κινδυνευε και δεν επρεπε να περμενουμε να φτασουμε στις 40 εβδομαδες.Ετσι κανονισαμε να παμε για προγραμματισμενη καισαρικη.

13 Αυγουστου 2011:

Κατα τις 8 το πρωι μπηκα στο μαιευτηριο για να γεννησω.Αφου κανονισαμε τα διαδικαστικα,πηγαμε με τον αντρα μου και την μαμα μου στο δωματιο.Στο μεταξυ ειχε ερθει και η πεθερα μου με την κουνιαδα μου.Κατα τις 9:30 με πηρε η μαια να με ετοιμασει.Μου φορεσε μια ρομπιτσα μιας χρησης,παντοφλιτες,σκουφακι και μου εβαλε το καθιερωμενο κλυσμα. :lol: Μετα γυρισα παλι στο δωματιο και περιμενα.Στις 9:50 με πηραν στο χειρουργειο.Χαιρετησα ολους και εκει με επιασαν τα κλαμματα,ειχα αρχισει να φοβαμαι...Τον αντρα μου θα τον χαιρετουσα κατω.

Μολις κατεβηκα μια αλλη μαια με εβαλε απευθειας στο χειρουργειο.Της λεω θελω να χαιρετησω τον αντρα μου!Με εβγαλε παλι εξω.Ευτυχως εκεινη την ωρα ειχε μολις κατεβει.Τον αγκαλιασα και τον φιλησα.Απο εδω και περα δεν θα ειμασταν πια 2 αλλα τρεις!

Με εβαλαν να καθισω στο κρεβατι για να μου βαλουν την ραχιαια.Η σπονδυλικη μου στηλη ομως ειναι λιγο στραβη λογω σκολιωσης και η βελονα εβρισκε δεξια...Εκει αγχωθηκα πραγματικα!Την εβγαλαν και την ξαναεβαλαν.Παλι πηγαινε λιγο δεξια αλλα ειπε ο αναισθησιολογος πως ηταν ενταξει.Δεν πονεσα,απλα ενοιωσα την βελονα και το φαρμακο να μπαινει και να μουδιαζω.Αμεσως ηρθε η γιατρος μου,με ρωτησε πως ειμαι και αρχισε η διαδικασια.Εγω ημουν σαν να μου ειχαν κανει μεθη!Με επιασε πολυ η αναισθησια.Μετα ρωτησα τον αναισθησιολογο αν μου ειχαν βαλει ηρεμιστικη και μου ειπε πως δεν μου ειχαν βαλει τιποτα!Ειχα συνειχεια τα ματια κλειστα,σαν να νυσταζα.

Μετα απο 5 λεπτα,στις 10:25 ακουσα ενα δυνατο κλαμα,μου τραβηξαν το παραβαν και ειδα το μωρακι μου να το κρατανε απο τα ποδια,με τον λωρο ακομα πανω του και ασπρο απο τα αμνιακα υγρα.Σοκαριστηκα!Δεν θα ξεχασω ποτε αυτη την εικονα!Η πρωτη φορα που αντικρυσα το κοριτσακι μου!Ταυτοχρονα ακουσα τον βοηθο να λεει "πωπω και με περιτυληξεις",μιας και τελικα ειχε διπλη περιτυλιξη.Αυτο μου το ειπε η γιατρος μου στον 8ο,ηταν καιρο τυλιγμενη αλλα δεν ηθελε να με αγχωσει και δεν μου το ειχε πει νωριτερα...

Την πηραν πισω σε ενα τραπεζι και ο παιδιατρος της εβαλε οξυγονο και την μετρησε.Εγω παρακολουθουσα και δεν μπορουσα να συγκρατησω τα δακρυα μου.Δεν περασαν 2 λεπτα και μου την εφεραν στην αγκαλια μου.Ενα τοσο δα μικρο πλασματακι με πολλα μαυρα μαλλακια,ιδιο ο μπαμπας της!Το κοριτσακι μου,η ζωη μου ολοκληρη!Μολις την ακουμπησαν πανω μου σταματησε να κλαιει.Την αγκαλιασα και την φιλησα,ενω δεν μπορουσα να σταματησω να κλαιω.Τα λογια δεν μπορουν να περιγραψουν τα συναισθηματα μου εκεινη την στιγμη....

Μετα την πηραν να την βαλουν στην θερμοκοιτιδα.Γεννηθηκε στις 36 εβδομαδες και 6 μερες και ηταν μικρουλα,2595 γραμμαρια.

Με ετοιμασαν και με ανεβασαν στο δωματιο.Εκει με περιμεναν ο αντρας μου,η μαμα μου,η πεθερα μου και η κουνιαδα μου.Ολοι μου ελεγαν πως ειναι κουκλιτσα!Ο αντρας μου κοιτουσε σαν χαμενος,με ενα τεραστιο χαμογελο.Μετα μου ειπαν οτι σοκαριστηκε οταν του εφεραν το μωρο στην αγκαλια του.Δεν το περιμενε και του ηρθε αποτομο! :lol: Ηταν ολοι τους αφηρημενοι και ξαφνικα βγηκαν και τους εδωσαν το μωρο! :lol:

Μετα απο λιγες ωρες μου εφεραν την κουκλιτσα μου και την θηλασα,ενω εγω στο μεταξυ ειχα λυσσαξει να μου την φερουν!Επιτελους την ειχα στην αγκαλια μου!

Η αναισθησια περασε γρηγορα,μεσα σε μιαμιση ωρα.Παρενεργειες δεν ειχα καθολου,μονο που για αρκετη ωρα ενοιωθα ακομα νυσταγμενη.Πονουσα αρκετα στην τομη αλλα το ιδιο κιολας απογευμα σηκωθηκα απο το κρεβατι.Την επομενη εκοβα βολτες στον διαδρομο.

Εδω θελω να πω οτι το μωρο μου ετρωγε κανονικα απο το στηθος μου και οι μαιες με τον παιδιατρο ηθελαν να την ξυπανω και να της δινω μπιμπερο!Για να χορταινει,λεει,επειδη ειναι μικρουλα! :evil: Φυσικα το μωρο μου δεν ξυπνουσε,αφου χορταινε με το δικο μου!Την 3η μερα που ειχα πια πολυ γαλα το εβγαζα με το θηλαστρο και της το διναμε.Με το ζορι,αφου δεν ηθελε ουτε ακομα θελει το μπιμπερο!Με εκαναν να νοιωθω τυψεις πως αφηνω νηστικο το παιδι μου!

Ολα αυτα τελειωσαν με το που γυρισαμε σπιτι,μετα απο 4 μερες στις 17 Αυγουστου.Η μπεμπουλα μου θηλαζει αποκλειστικα και ειναι μια χαρα!Πηρε 1200γρ μεσα σε ενα μηνα!Ο παιδιατρος μας ειναι πολυ υποστηρικτικος με τον θηλασμο,ευτυχως!

Χθες η μπεμπουλιτσα μας εγινε ενος μηνος!Ηρθε και μας αλλαξε την ζωη!Ηρθε και γεμισε το σπιτι μας ευτυχια!Την λατρευουμε,ειναι η ζωη μας ολοκληρη!

Δημοσίευση

αρε νικη παλι με πηραν τα ζουμια.....οοοοχι δεν φταινε οι ορμονες αλλα νομιζω πως καθε φορα που θα διαβαζω μια εμπειρια γεννας,παντα θα με παιρνουν τα ζουμια...κ ποσο μαλλον εμπειριες κοριτσιων που ξερω κ μοιραστηκαμε μαζι αυτους τους υπεροχους εννια μηνες,μια καλοκαιρινη παρεα που αισιως φτασαμε στο φθηνοπωρο (αν κ ζεστο :D:D ) κ κραταμε στην αγκαλια μας τα μωρακια μας.κ σιγουρα μας περιμενει ενας γεματος χειμωνας.

κ παλι να σου ζησει κ εσεις να ειστε γεροι κ αγαπημενοι να το βλεπετε να μεγαλωνει.φιλια πολλα!!!

Δημοσίευση

Σ'ευχαριστω πολυ Μιχαελα μου!Και εσυ να χαιρεσαι τα κοριτσακια σου!

Μοιραστηκαμε τοσα πολλα ολους αυτους τους μηνες!Και θα συνεχισουμε να μοιραζοαστε τις εμπειριες μας!Ειστε η καλυτερη παρεουλα! :D

Δημοσίευση

Μπεμπουλινο μου, να σας ζησει το κοριτσακι σας!να ναι γερο και καλοτυχο και να σας χαριζει μονο στιγμες ευτυχιας!

Συνεχισε με τον θηλασμο και μην ακους κανεναν ασχετο!

Σε αρκετα σημεια με συγκινησες πολυ..ειδικα εκει πριν μπεις στο χειρουργειο και οταν ειδες την μικρη σου!καπως ετσι φανταζομαι θα ειναι και για μενα..αααχχχχχ..

Να σου ζησει και παλι!

Δημοσίευση

αχ βρε Νικη....εριξα κλαμα....πωποοο...οι ορμονες Μιχαελα μου οι ορμονες..τι επειδη γεννησαμε δεν εχουμε??Αχ...και εμενα μου ελεγαν οτι επρεπε να τρωει συνεχεια γιατι ειναι μικρουλα..αλλα να περιμενω μεχρι 5 ωρες το πολυ αν δεν ξυπναει τοτε να την ξυπναω...ευτυχως δεν εχουμε τετοιο θεμα και βλεπω μπουτακια να παχινουν...κοντα γεννηθικαμε στα κιλα οποτε φανταζομαι σαν πρελοκακι θα ηταν η μικρη εε??Αχ καλοτυχη να ειναι και να την ευχαριστηθεις και να ειναι γερη και υγειης...

Δημοσίευση

Νίκη μου συμφωνώ απόλυτα με τη "συνάδελφο" Μιχαέλα!! :lol::lol: Τα είπες τόσο ωραία... Να σας ζήσει και πάλι καλή μου!! Να πίνει το γαλατάκι της μαμάς και να γίνει ένα μεγαααααλο κορίτσι!!! :D:D:D και εσείς να την καμαρώνετε!

Δημοσίευση

νικη μου αχ συγκινηθηκα πολυκ οχι μονο,μιλαμε για κλαμα......, κοριτσι μου με την ιστορια σου!!!!!!!

να σας ζησει κοπελα μου η μπεμπουλιλτσα σας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! να ειναι παντα γερη , υγιεις κ καλοτυχη στη ζωουλα της!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ευχομαι πραγματικα οτι καλυτερο!!!!!!!!!!!!

να την χαιρεστε κ να την καμαρωνετε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

καλη λοχεια κ σε σενα καλη μου!!!!!

φιλησε της το πατουσακι !!!!!!!!!!!!!!

Δημοσίευση

Συμπεθέρα μου με συγκίνησες πολύυυυυυυυυυυυυ!!!! Να σου ζήσει και πάλι η νύφη μας! Να ειναι παντα της ευτυχισμένη και να έχει όλα τα καλά του κόσμου στη ζωή της!

Μου φαίνεται απιστευτο πώς πέρασε ο καιρός...ποτε μοιραζομασταν τις αγωνίες μας.....ποτε ανησυχούσες κι εσύ και εμείς μαζί σου για τη μική....

Να μου την φιλήσεις την μπεμπα μας!!

Δημοσίευση

Κοριτσια σας ευχαριστω πολυ!Και εσειςνα χαιρεστε τα μωρακια σας και καλη εγκυμοσυνη στις εγκυουλες!

Οι θηλασμοι μας συνεχιζονται ακαθεκτοι!

Συμπεθερα μου,ποσα μοιραστηκαμε ολο αυτο τον καιρο!Νοιωθω σαν να σε ξερω εδω και χρονια!Η μπεμπουλα μου και εγω στελνουμε πολλα φιλακια σ'εσενα και στον Στεφανακο! :D

Δημοσίευση

να σας ζησει η μπεμπουλα σας να ειναι παντα γερη κ ευτυχισμενη κ να σας γεμιζει παντα με χαρες

υπεροχη η ιστιρια σου αχ με εκανες κ βουρκωσα :D:D

καλη λοχεια κ με το καλο να σαραντισετε

Δημοσίευση

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!

Να σας ζήσει η μπεμπούλα και να χει όλα τα καλά!!!!

Να είναι ΓΕΡΗ, ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ, ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΗ & ΕΣΕΙΣ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΜΑΡΩΝΕΤΑΙ!!!

ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ!!!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Αρχικά να πω την αλήθεια η μητρότητα είναι μια αρκετά απαιτητική «κατάσταση»  από την άποψη ότι είσαι η μαμά και το βάρος πέφτει στην μαμά και το μπαμπά φυσικά.    όμως είναι περισσότερο στη μαμά. Γιατί η μαμά θα είναι στο σπίτι όσο ο μπαμπάς θα είναι δουλειά.    εγώ έχω 3 παιδιά.    άπειρες φορές έχω νιώσει μόνη κ ίσως και καθημερινά από την άποψη ότι κ μένα οι συγγενείς μου μένουν κοντά αλλά έχουν κ εκείνοι τη ζωη τους δεν μπορούν καθημερινές να μου κάνουν παρέα να πω μια κουβέντα να πιω ένα καφέ (έχουν το πρόγραμμα τους, έχουν τις δουλειές τους κτλ κτλ)  η κόρη μου έγινε 6 κ της λέω κάθε μέρα πόσο τυχερή νιώθω που υπάρχει κ μπορώ να πω μια κουβέντα με κάποιον που με καταλαβαίνει.  Ο ένας ο γιος μου είναι 3.5 κ δν μπορεί να κάνει κάποια ουσιαστική συζήτηση κ το άλλο παιδάκι μου είναι 6 μηνών δεν μιλάει καν 😁 Καμία φίλη μου δεν είναι μητέρα (είμαι 30) κ κανένα συγγενικό μου πρόσωπο που είναι κοντά. Plus μένω στο εξωτερικό κ φαντάζεσαι πόσο πιο δύσκολο είναι.    εμένα τα παιδιά μου είναι η παρέα μου κ πραγματικά είναι όλη μου η μέρα. Προσωπικά μεγαλώνω τα παιδιά μου εδώ και 6 χρόνια άρα 6 χρόνια είμαι στο σπίτι. Σαφώς υπάρχουν στιγμές μοναξιάς από την άποψη ότι θέλεις έναν ενήλικα να συναναστρεφείς να πιεις ένα καφέ κάτι.    αλλά είναι στιγμές.    αν δεν ήταν η κόρη μου τόσο μεγάλη ίσως να μιλούσα στα ντουβάρια που λέει ο λόγος 🤣   το άλλο που κάνω κ μας βοηθάει όλους είναι να τα βγάζω έξω όλη την ημέρα (3ωρες τουλάχιστον) άρα παίρνουμε αέρα βλέπουμε κόσμο.    μετά από κάθε γέννα μου αντιμετώπιζα έτσι ψυχολογικά προβλήματα. Με το που πήγαινε να νυχτώσει έκλαιγα, στεναχωριόμουν, ένιωθα μόνη μου πολύ έντονα.    ευτυχώς μετά τις 50 μέρες καλυτέρεψα.    Δεν βοηθάει που κ ο άντρας μου γυρνάει 11-12 το βράδυ. Αλλά οκ είναι όλα μια συνήθεια εν τέλη.    τώρα είμαι πολύ καλύτερα που έχουν στρώσει οι ορμόνες. Δεν θα σκεφτώ δλδ τέτοια αρνητικά συναισθήματα συχνά.    (οι φίλες μου όλες μένουν στην Ελλάδα άρα μόνο τηλεφωνικά ή με βιντεοκλήσεις μπορώ να τους μιλήσω κάτι είναι κ αυτό όμως από το τίποτα 🙏🏼🩷).    τον πρώτο καιρό να έχεις παρέα συνέχεια ( την πρώτη εβδομάδα η μαμά μου κοιμόταν σπίτι μας για να με βοηθάει γιατί όπως είπα έχω 3 παιδιά άρα ήταν πολύ εξουθενωτικό μέχρι να μαζέψω δυνάμεις από τη γέννα)    Και θα πω αυτό που πάντα λέω κ στον εαυτό μου! Αν σου δίνουν τη βοήθεια τους να την παίρνεις κ να μην ντρέπεσαι. (Είμαι ένας άνθρωπος που ούτε στην μαμά μου δεν θα πω να έρθει να με βοηθήσει ή πχ στις αδερφές μου. Μόνο αν οι ίδιοι θελήσουν από μόνοι τους να έρθουν τότε θα έρθουν. Κ αυτό θεωρώ ότι είναι μειονέκτημά μου κ είναι κ εγωισμός γιατί εν τέλη θαρρώ απλά ότι δεν ξέρω να ζητάω βοήθεια ή ότι έχω εγωισμό και δεν ζητάω βοήθεια. Από την άλλη έχω την τιμή να λέω ότι τα κατάφερα μόνη μου με 3 παιδιά κάθε μέρα όλη μέρα. Τα αγαπάω τόσο πολύ μου αρέσουν τόσο πολύ τα παιδιά που ξεχνάω πολύ εύκολα αυτή τη μοναξιά)    μακρυγορησα με το καλό εύχομαι 🩷
    • Εγώ γενικά δεν είχα σταθερό κύκλο και πριν μείνω έγκυος αλλά μετά την γέννα θήλαζα μου ήρθε στους 5 μήνες η περίοδος  κάποιες φορές που ερχόταν καλά και άλλες είχα καθυστέρηση αρκετές μέρες  έχει να κάνει και με το θηλασμό σε άλλες κοπέλες στρώνει αμέσως άλλες πάλι θέλει ένα διάστημα να επανέλθει  υπάρχει ενδεχόμενο εγκυμοσύνης;
    • Σε ευχαριστώ πολύ που μου απάντησες!  Ο γιατρός μέχρι στιγμής είναι αισιόδοξος γιατί αναπτύσσονται σωστά ,δεν μου έχει θέσει κάποιον αυστηρό περιορισμό,δεν είχα κάποια αιμορραγία μέχρι στιγμής. Απλά ούτως ή άλλως τα δίδυμα γεννιούνται πρόωρα ,και σκέφτομαι ότι τα δικά μου θα γεννηθούν ακόμα πιο πρόωρα λόγω της ανωμαλίας και κάνω άσχημες σκέψεις ότι θα έχουν μια ζωή θέματα υγείας κτλ. Προσπαθώ να διαχειριστω και το σοκ της δίδυμης κυησης και το σοκ του θέματος της μήτρας με ότι αυτά συνεπάγονται... Να αναφέρω ότι είναι σε δύο διαφορετικούς σάκους άρα δύο πλακούντες. Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη αλλά λέω τι θα είμαι η εξαίρεση στον κανόνα εγώ;🥲 Χαίρομαι που τα κατάφερες και πήγαν όλα καλά ! 
    • Έτσι ακριβώς όπως τα λες είναι, εμείς κάνουμε οτι καλύτερο, από εκει και περα υπάρχουν πολλοι παράγοντες!
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...