Δυσκολία ένταξης στον παιδικό

[thalia1]

Μαμάδες γεια σας!

Έχω πολύ καιρό να γράψω για αυτό θα σας ξανα-συστηθώ. Λέγομαι Θάλεια και έχω ένα αγοράκι που στις 23 Δεκέμβρη θα γίνει τριών χρόνων. Την τελευταία φορά που σας έγραψα ζούσαμε Γερμανία… Τον τελευταίο χρόνο έχουμε μετακομίσει στην Αγγλία (Μπρίστολ).

Με τον παιδικό έχουμε πρόβλημα… Αρχίσαμε να πηγαίνουμε για 1-2 ώρες την προηγούμενη άνοιξη. Α, να πω ότι τότε ο Γιωργάκης μου μιλούσε πολύ καλά στα ελληνικά αλλά στα αγγλικά ούτε μια λέξη… Ο πρώτος παιδικός ήταν άθλιος. Οι δασκάλες (όσο ήμασταν εγώ και ο άντρας μου σε διπλανό δωμάτιο και παρακολουθούσαμε) δεν του έδιναν καθόλου προσοχή… Ο Γιώργος έκλαιγε πολύ εκεί. Τον έβλεπαν και απλά τον άφηναν να κλαίει , δεν προσπάθησαν να τον εντάξουν στην ομάδα. Λόγω της αδιαφορίας τους αλλά και λόγω κάποιων θεμάτων ασφάλειας δεν μας γέμιζε το μάτι, τον πήραμε από εκεί.

Μετά από πολύ ψάξιμο βρήκαμε έναν πολύ καλό όπου προσέχουν τα παιδιά, είναι καθαρός, οι δασκάλες ασχολούνται όλη την ώρα με τα παιδία, και προπάντων τα παιδιά όλα φαίνονται πολύ χαρούμενα! Πήγαμε αρκετές φορές για επίσκεψη για 1-2 ώρες. Αρχικά κάθισα και εγώ μαζί του, αργότερα άρχισα να κάθομαι σε διπλανό δωμάτιο και να εμφανίζομαι ανά 10 λεπτο. Έκλαιγε πολύ… Παρόλα αυτά μου είπαν να συνεχίσουμε έτσι, αλλα να τον αφήνω για μεγαλύτερα διαστήματα. Να πηγαίνω βόλτα και να ξανα-έρχομαι μετά από 1 ώρα… Τα ίδια… Έκλαιγε συνεχόμενο… Ας μην πολυλογώ, από τον παιδικό μου είπαν ότι δεν είναι έτοιμος. Είναι πολύ κολλημένος απάνω μας και ίσως και λόγω της γλώσσας να μην μπορεί να ενταχθεί εύκολα. Ο Γιώργος σε όλη την διάρκεια της προσπάθειας ένταξης στον παιδικό άρχισε να έχει πρόβλημα στον ύπνο. Πεταγόταν στον ύπνο του, αλλά και ειδικότερα τα βράδια άρχισε να μην μπορει να κοιμηθεί μόνος του. Εγώ ή ο άντρας μου έπρεπε να ξαπλώνουμε στο χαλί δίπλα του, και ο Γιώργος κάθε τόσο κοιτούσε να δει μήπως και έχουμε φύγει.

Μετά από όλα αυτά, αποφασίσαμε να του δώσουμε λίγο χρόνο…. Σταματήσαμε τον παιδικό, αρχίσαμε να βλέπουμε παιδικά στα αγγλικά, να του λέμε λέξεις και φράσεις στα αγγλικά. Την προηγούμενη εβδομάδα πήγε για πρώτη φορά ξανά. Τον είχα προετοιμάσει. Του είχα πει ότι θα πάω στην δουλεία και ότι όταν θα γυρίσω να τον πάρω (αν δεν είχε κλάψει) θα πηγαίναμε για παγωτό . Τα σκεφτόταν και συμφωνούσε, αλλά… Δεν δούλεψε το σχέδιο… Όταν φτάσαμε στον παιδικό τα παιδάκια ήταν στην αυλή. Ο Γιώργος έτρεξε αμέσως να παίξει αλλά με το που έκανα να φύγω άρχισε τα κλάματα. Έκατσα και εγώ σε μια γωνία για να με βλέπει αλλά δεν έπαιζα μαζί του. Τον άφηνα να είναι ανεξάρτητος. Είναι μια δασκάλα που της έχει ανατεθεί να τον αναλάβει για όσο θα είναι εκεί ο Γιώργος. Παίζει συνέχεια μόνο με τον Γιώργο, έτσι ώστε να δεθεί μαζί της και να πάψει να νιώθει το περιβάλλον ξένο. Την θυμόταν και από την άνοιξη, αλλά δεν πολύ-ήθελε να είναι μαζί της…. Ελπίζω αυτό να αλλάξει γιατί η κοπέλα καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για να τον προσεγγίσει. Μέχρι και λέξεις στα ελληνικά μαθαίνει… Εγώ κρύφτηκα για 10 λεπτά όταν δεν κοιτούσε, αλλα με το που κατάλαβε ότι δεν ήμουν εκέι άρχισε να κλα’ιει αι να φωνάζει ότι έφυγα και τον άφισα αι δεν θα ξανά έρθω. Δεν σταμάτησε, μέχρι να εμφανιστώ…

Δεν ξέρω τι να κάνω. Συνέχεια του λέω ότι θα τον αφήνω για λιγες ώρες και θα ξαναγυρνάω, ότι δεν τον εγκαταλείπω. Επίσης, του διαβάζουμε ένα βιβλιο με ένα αρκουδάκι που πάει παιδικό. Στην θεωρία είναι καλός, αλλα στην πράξη δεν αντέχει….

Πριν κάνω παιδι έλεγα ότι δεν έγινε τιποτα και να κλάψει ένα παιδι, σιγα και τι έγινε… Τωρα δεν αντέχω ούτε εγώ αλλά ούτε και ο άντρας μου… Δύσκολο τελικά… Δεν το περίμενα … Και το κακό είναι ότι το ίδιο μεσημέρι και βράδυ είχε πάλι πρόβλημα στον ύπνο… Πετάχτηκε και τις 2 φορές μέσα στον ύπνο του… Με έχει αγχώσει πολύ το θέμα. Έχει κάποια άλλη κοπέλα παρόμοια εμπειρία?

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την υπομονή σας να διαβάσετε το μακροσκελές μου μήνυμα.

[tonia28]

Θαλεια μου σου κανω επικολληση αυτα που ελεγα σε μια αλλη κοπελα με παρομοιο προβλημα για να μη τα ξαναγραφω..

"το να κλαιει την ωρα που την αφηνετε μπορει να κρατησει πολυ καιρο,αλλα μη σε αγχωνει αυτο...σημασια εχει τι κανει μετα που φευγετε! Πχ ειχα παιδακια που μπορει να κλαιγανε τη μιση χρονια(που λεει ο λογος) οταν ηταν να τα αφησει η μαμα τους γιατι ελπιζανε καθε μερα οτι θα τις συγκινησουν και θα τα παρει μαζι της..ομως με το που στριβανε οι μαναδες τους,ηταν λες και τους πατουσες ενα κουμπακι,ξεχνουσαν τα κλαματα και περνουσαν ΤΕΛΕΙΑ!!!!

Ειχα και παιδακια που οντως δυσκολευτηκαν να προσαρμοστουν και δεν ηταν μονο οτι εκλαιγαν,αλλα δε συμμετειχαν στις δραστηριοτητες ουτε επαιζαν τιποτα..σε αυτες τις περιπτωσεις ομως εφταιγαν κυριως οι γονεις,γιατι ηταν και οι ιδιοι πολυ ευαλωτοι-ευαισθητοι-αναποφασιστοι με το θεμα αυτο...δηλαδη φερνανε το παιδι στο παιδικο και εβλεπες στα ματια τους την ανησυχια,τη στεναχωρια που θα το αφησουν και μεχρι να το αφησουν και να φυγουν εκαναν πολυ ωρα..ετσι απλως παρατεινεις την αγωνια στο παιδι,εκεινο ελπιζει οτι οσο καθεσαι θα σε πεισει να το παρεις και λαμβανοντας τη δικη σου συναισθηματικη κατασταση νιωθει περισσοτερη ανασφαλεια...

Επισης ειχα παιδακια που τις πρωτες μερες δε κλαιγανε ΚΑΘΟΛΟΥ και μια κοπανια αρχισανε να μη θελουν να ερθουν κι εβρισκα το μπελα μου οτι φταιω εγω! Κι αυτο ξερεις γιατι συνεβαινε;;; γιατι τις πρωτες μερες τους αρεσε,αλλα δεν ειχαν συνειδητοποιησει οτι αυτο θα γινεται καθημερινα απο δω και στο εξης!!! Αρχικα το ειδαν οπως πχ ενα παιδοτοπο που παμε ποτε ποτε και φευγουμε..μολις συνειδητοποιουσαν οτι αυτο θα γινεται καθημερινα κι οτι δεν ειναι ακριβως παιδοτοπος,αλλα πρεπει να ακολουθουν μια σειρα,επαναστατουσαν και δεν ηθελαν να ερθουν..ενταξει τους περνουσε πολυ γρηγορα ομως...

Παντως σε ολες αυτες τις περιπτωσεις απο τις πιο ευκολες μεχρι τις πιο δυσκολες ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ δε μου ετυχε παιδακι που να μη συνηθιζε αργα ή γρηγορα και να μη περνουσε ΤΕΛΕΙΑ μετα!!!

Φυσικα εχει να κανει και με τη δασκαλα...εγω πχ μπορει να ειμαι λιγο γκεσταμπω,αλλα τα αγαπαω πολυ,παιζω μαζι τους,ειμαι δικαιη(πχ δε τα μαλωνω ποτε χωρις σοβαρο λογο) κι εκεινα το ξερουν πολυ καλα,νιωθουν ασφαλεια και μαγαπανε κι εκεινα πολυ!"

Θαλεια μου επειδη μαλλον ο μικρος ειναι οντως απο τις δυσκολες περιπτωσεις,το μονο που εχω να σου πω ειναι οτι με το να τον αρχιζετε-σταματατε απο το σχολειο ειναι χειροτερο γιατι ξεροντας ο μικρος οτι με το να χτυπηθει θα τον παρετε,καθε φορα θα χτυπιετε και πιο πολυ μεχρι να σας πεισει...

Κι εγω ημουν απο τις πολυ δυσκολες περιπτωσεις προσαρμογης στο παιδικο σα παιδακι(θυμαμαι τη ζωη μου απο 2,5 χρονων και φυσικα η πρωτη μερα στο παιδικο ειναι απο τις δυνατες αναμνησεις μου!) εχω να σου πω οτι οσο χτυπιομουν να μη κατσω στις αρχες,τοσο χτυπιομουν μετα γιατι δεν ηθελα να φυγω!!!

ελεγα στη μανα μου να ερχετε να με παιρνει μετα που θα εφευγαν ολα τα παιδακια!!!!

[thalia1]

Τόνια σε ευχαριστώ πολύ για την άμεση απάντηση σου!

Με βοήθησαν πολύ αυτά που μου παραθέτεις.

Ο Γιώργος όντως έχει δύσκολη προσαρμογή… Πάντως όταν τον πηγαίνω παιδικό προσπαθώ να μην δείχνω ότι έχω αγωνία για το αν θα κλαίει. Ισα-ισα, ειμαι χαμογελαστή. Πραγματικά πιστεύω ότι ο παιδικός έχει πολλά να του μάθει. Είναι μοναχοπαίδι, οπότε πρέπει να μάθει να μοιράζεται πράγματα, να μην έχει όλη την προσοχή των ενηλίκων πάνω του και επίσης είναι ωραίο να μάθει να είναι μέλος μιας ομάδας.

Εγώ αντιθέτως δεν έκλαψα ούτε την πρώτη μέρα. Μου άρεσε πολύ ο παιδικός και ακόμα θυμάμαι πόσο μου άρεσε να κάνω παρέα με τα άλλα παιδάκια.

Πάντως προσπαθεί και ο ιδιος να ξεπεράσει την φοβια του με τον παιδικό. Εχθες μου λέει : μαμα αυτη τη φορα δεν έκλαιγα πάρα πολύ. Όταν με είχες ξαναπάει παιδικό έκλαιγα περισσοτερο γιατί ήμουν μικρότερος .

Ελπίζω να τα καταφέρουμε σχετικά εύκολα ...

[tonia28]

Ευχομαι να το ξεπερασει γρηγορα ο μικρουλης και να απολαυσει την ανεμελια του παιδικου σταθμου πριν παει δημοτικο κι αρχισουν τα ζορια!!!

ΚΑΛΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΛΟΙΠΟΝ!!!!!!!

[nan]

Γεια σου και απο εμεναδεν εχουμε ξαναμιλησει αλλα την ιστορια την ξερω καλα

Eγω τον γιο μου τον πηγα 3 ετων παιδ. σταθμό και αντιμετώπισα πολλα προβληματα στην αρχή . ο παιδ. σταθμός ηταν καταπληκτικός σαν περιβαλλον. Αλλα ειχαν αλλη σειρά απο την δική σας. Δηλ δεν αφηνανε γονεις να κατσουν εκει να τους βλέπουν τα παιδιά. αλλα στην αρχη με παιρνανε τηλ σε 1 2 3 ωρες και μου λεγανε οτι αρκετα για σημερα ελατε να τον παρετε. Ακομα ομως και μεγαλωνοντας στο νηπιαγωγειο μεχρι τα Χριστουγεννα μυξοκλαιγε μεχρι να φυγω. με το που γυρναγα την πλάτη γινοταν αλλο παιδι. θελει επιμονη. περιττο να σου πω οτι εγω δεν στενοχωριομουν αλλα σε καποια φαση μεχρι να στρωσει λιγο με πιασαν τα νευρα μου γιατι εβλεπα οτι το εκανε εκβιαστικά. Το τελευταιο παντως που θελει ειναι μια φορά να τον πηγαινεις μια οχι. Εγω ημουν κάθετη σε αυτο. Βρεξει χιονισει δεν παει να εισαι κουρσμενος να μην θελεις σχολειο θα πας οπως ο μπαμπας και η μαμα πανε στην δουλεια ετσι ειναι η ζωη στο κατω κατω και μην ανησυχεις στα τρια τους μια χαρα καταλαβαινουν απλες εννοιες. Αυτο λεγεται μαλλον σκληρη αγαπη αλλα ετσι καταλαβαινουν . στο κατω κατω του ελεγα τι θα κανεις στο σπιτι θα μεινεις μονος σου ? αλλα και εγω να ειμαι στο σπιτι τι θα κανεις? τα παιχνιδια σου και τα dvd δεν φευγουν απο την θεση τους. Παντως ενα πραγμα μου ειχε πει ο παιδαγωγος και με ειχε ησυχασει: δεν υπαρχει παιδι που να μην συνηθιζει στο τελος και να μην παιρναει καλα. Α και κατι τελευταιο. και εμενα μοναχοπαιδι μοναχογιος τυχαιο δεν νομιζω!

[thalia1]

Nan, σε ευχαριστώ πολυ για την απάντηση. Όντως τα παιδάκια μας έχουν ομοιότητες... Και εγώ του λέω τα ίδια, του στιλ ολοι παμε στις δουλειες μας και εσυ στον παιδικο, και μολις τελειωσουμε θα ερθουμε να σε παρουμε... Ελπιζω να δουλεψει στο τελος . Το κακό είναι οτι δεν πάει κάθε μέρα. Οι παιδικοι εδω στην Αγγλια είναι ολοι ιδιωτικοι . Πληρώνουμε ~45 λιρες την ημέρα. Εγώ θα εργάζομαι part time και θα πηγαίνει 2 μερες την εβδομάδα αρχικά και μόλς γίνει 3 θα πηγαίνει 3 μέρες. Οπότε είναι λίγο δύσκολο να συνηθίσει γιατί δεν είναι κάθε μερα.

Μακάρι να το πάρει απόφαση γιατί όσο και αν το παίζω βράχος μπροστά του στενοχωριέμαι αν τον βλέπω να υποφέρει. Αλλα ας μην σκέφτομαι αρνητικα, όλα καλά θα πάνε .