ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ

[emiliastat]

Γειά σας,

Παρακολουθώ το φόρουμ πολύ καιρό,μόλις τώρα όμως αποφάσισα να σας πω αυτά που με βασανίζουν,μήπως και με βοηθήσετε να πάρω μια σωστή απόφαση.

Ειμαι 42 ετών. Ξεκινώ από την ηλικία γιατί είναι βασικός παράγοντας στη διαμόρφωση της ψυχολογίας μου όπως είναι τώρα.Είμαι 42 ετών λοιπόν, δεν έχω παντρευτεί και δεν έχω παιδιά. Δεν ήταν επιλογή μου όμως. Τα παιδιά τα λατρεύω, θέλω πάρα πολύ να γίνω μητέρα, αλλά ως τώρα δεν κατάφερα να βρω το σύντροφο που θα με γεμίσει τόσο ώστε ν' αποφασίσουμε να ενώσουμε τις τύχες μας. Συμβατικό γάμο δεν ήθελα να κάνω, πίστευα και πιστεύω ότι έτσι οι άνθρωποι απλώς καταστρέφουν τη ζωή τους και τίποτε παραπάνω. Όσο για τον άνδρα που ερωτεύτηκα, δυστυχώς οι συνθήκες δε μας επέτρεψαν να είμαστε για πολύ καιρό μαζί. Έτσι έμεινα μόνη. Βασανιζόμουν όμως και βασανίζομαι όταν βλέπω μωράκια στην αγκαλιά της μαμάς τους. Θέλω να κλάψω όταν περνάω από μαγαζάκια με παιδικά ρουχαλάκια και τα βλέπω έτσι μικροσκοπικούλια έτοιμα να φορεθούν από τρυφερά παιδικά κορμάκια. Κοιτώ με τις ώρες τα πορτ μπεμπέ, τα λούτρινα αρκουδάκια, τα λίκνα και αναρωτιέμαι 'γιατί να μην μπορώ να ζήσω κι εγώ αυτή την ευτυχία;' Αποτέλεσμα αυτής μου της ψυχολογίας και καθώς τα χρόνια περνάνε είπα κάποια στιγμη να κάνω το μεγάλο βήμα και είτε να υιοθετήσω ένα παιδάκι, είτε ν' απευθυνθω σε τράπεζα σπέρματος. το πρώτο έχει μια διαδικασία πολύχρονη κι επίπονη, το δεύτερο απαιτεί μεγάλη οικονομική θυσία, συν το γεγονός ότι κάποια στιγμή το παιδί θα ζητήσει να μάθει για τον πατέρα του και τότε τί θα του πω; Γιατί όπως και να το κάνουμε ένα παιδί χρειάζεται και τους δύο γονείς του. Βέβαια το ξέρω πως κάποια παιδάκια μένουν με τον ένα γονέα είτε από ατύχημα, είτε επειδή ο άλλος γονέας δε στάθηκε αξιος ν΄αναλάβει τις ευθύνες του.Τί γίνεται όμως αν καταλήγει κάποιος με μονογονεϊκή οικογένεια όχι λόγω συνθηκών αλλά από επιλογή;Λέω πως αν με αξιώσει ο Θεός να έχω ένα παιδί με αυτό τον τρόπο θα του δώσω όλη μου την αγάπη, όλη μου τη ζωή, αρκεί όμως αυτό για το παιδί;

Στο σημείο αυτό να σας πω ότι πριν λίγο καιρό, αποφάσισα να βοηθήσω την αδελφή μου ν΄αποκτήσει παιδάκι μ΄εξωσωματική. Πήρα όλα τα φάρμακα, έκανα ενέσεις ορμονοθεραπείας, μπήκα στο χειρουργείο και της έδωσα ωοθηκικο ιστό και ωάρια. Απέκτησε την ανηψούλα μου τη Σοφούλα μας που γι α μένα ήταν σα να ήταν δικό μου παιδί. Μου ζήτησε να μην πω τίποτε σε κανένα για το γεγονός αυτό, ούτε καν στους γονείς μας ή στον πατέρα της μικρής. Το σεβάστηκα. Επειδή όμως δεν της έγραψα το σπίτι μου κατά πλήρη κυριότητα και ήθελα να της γράψω την ψιλή κυριότητα και να κρατήσω μόνο την επικαρπία για όσο ζω, και να το πάρει κατά πλήρη κυριότητα όταν πεθάνω, θύμωσαν και η αδελφή μου και ο γαμπρός μου και δε με κάλεσαν ούτε στη βάπτιση της μικρής.

Συγγνώμη αν καταχράστηκα το χρόνο σας, ακούω πότε τη μία άποψη πότε την άλλη.. Τελικά, είναι θεμιτό ν' αποκτήσω παιδί με δότη ή είναι μια πράξη αδόκιμη χωρίς ΔΥΟ γονείς;

Ευχαριστώ που με διαβάσατε,

Αιμιλία

[mama eva]

καλη μου Αιμιλια γεια σου ..

δεν σε ξερω αλλα με συγκινησες ..

Δεν υπαρχουν λογια για αυτο που εκανες για την αδελφη σου αυτη ειναι η γνωμη μου ..Ομως οι ανθρωποι δυστηχως ξεχνουν γρηγορα κ πληγωνουν το ιδιο γρηγορα ..

Τα παιδια νομιζω χρειαζονται αγαπη για να μεγαλωσουν , ανεξαρτητα αν ειναι μελη μονογονεικων οικογενειων κτλ .

Σιγουρα θα υπαρξουν δυσκολιες, αλλα ποιος ειπε οτι το μεγαλωμα παιδιων ειναι ευκολη υποθεση ?

Ακολουθα την καρδια σου Αιμιλια μου

[ΕΦΗΚΑΤΕΡΙΝΑ]

γεια σου Αιμιλια

εγω στη θεση σου θα αποκτουσα ενα παιδακι με σπερμα δοτη

ανετα!!!!!!!!!

αλλα ομως να ειχα την οικονομικη δυνατοτητα να το μεγαλωσω...

γιατι τα παιδακια που μενουν με τη μητερα τους μονο δεν μεγαλωνουν

φυσιολογικα......

το καλυτερο το ξερουμε ολοι δηλ.να εχει και τους δυο γονεις αλλα

αν δεν γινεται αυτο????????

ειμαι θετικη παντα σε αυτα.... ειτε απο δοτη ειτε απο υιοθεσια ειτε απο παρενθετη μητερα.

αν μπορεις να το κανεις..........να το κανεις!!!!!!!

οσο για το σπιτι για μενα κακως το εγραψες...εισαι 42 χρονων και οχι 82 και αυριο

μπορει να κανεις ενα παιδακι η δυο....γιατι να μην το παρουν τα δικα

σου παιδια.....νομιζω με το να γραψεις την περιουσια σου μονη σου

παραιτησαι απο το να κανεις ενα γαμο η ενα παιδι...ειναι σα να λες

εγω γερασα εφτασα 42 και δεν θα κανω οικογενεια ποτε.....

εκτος και αν εχεις και αλλα σπιτια η φραγκα πολλα :laugh: :laugh:

σου ευχομαι τα καλυτερα

[zina76]

Είναι ένα θέμα δύσκολο, η αλήθεια είναι, και πολύ υποκειμενικό. Προσωπικά δεν θα έμπαινα σ αυτή την διαδικασία γιατι δεν είμαι τόσο πολυ φαν του να γίνω μαμά αν δεν υπάρχει ενας πατέρας ότι κι αν γίνει στο μέλλον, είτε είμαστε μαζί είτε όχι. Απο την άλλη σέβομαι την λατρεία που έχεις για τα παιδιά και την μεγάλη επιθυμία που έχεις να αποκτήσεις ένα δικό σου και θα σου πω οτι αν πληρείς τις προυποθέσεις (καλή οικονομική κατάσταση, δύναμη και κουράγιο να μεγαλώσεις μόνη σου ένα παιδί) τότε ΝΑΙ κάντο γιατι αυτό το παιδί παρόλο που δεν θα έχει μπαμπά στο σπίτι θα έχει μια μανούλα που θα το υπεραγαπά και θα του προσφέρει ότι χρειάζετε! Δικαίωμα σ' αυτή την ζωή έχουν όλοι, απλά να μπορούν να ανταπεξέλθουν στη ζωή που θα επιλέξουν.

[Aggelikoulini]

κουκλα μου,εγω καταρχας θελω να σου πω συγχαρητηρια που δεν εκανες εναν συμβατικο γαμο.ο ερωτας δεν επιδεχεται εκπτωσεις.η συμβιωση ειναι δυσκολη ακομα και με εναν ανθρωπο που λατρευεις,ποσο μαλλον με καποιον που δεν τον θες.το οτι εισαι 42 χρονων εμενα προσωπικα δεν μου λεει απολυτως τιποτα.καταρχας σταματα να εισαι τοσο αγχωμενη.κατα δευτερον θα σου ελεγα να επανεκτιμησεις τη σχεση σου με την αδερφη σου γιατι κατι παει ασχημα εκει.και κατα τριτον για να μη γινομαι κουραστικη,αν εχεις κουραγιο να υιοθετησεις ενα παιδακι η να κανεις ενα παιδι με δοτη,καντο.παντως να ξερεις πως ο,τι σου χρωσταει η ζωη κατι παντα γινεται και στο δινει.για αυτο και η γνωμη μου ειναι να χαλαρωσεις,να αισιοδοξησεις και να δεις που ο ερωτας (ο αληθινος,μονο αυτος ειναι που καταληγει στην εκκλησια γιατι χωρις αυτον δεν μπορεις να ζησεις)θα ερθει και θα φερει μαζι του και μωρο σαν αυτα που λαχταρας!

[juliet]

Γεια σου Αιμιλία,με συγκίνησε η ευθύτητα κ η ειλικρίνεια των λόγων σου γιατί βρήκα κομματια από εμένα!!!!Έτσι ένιωθα κ εγώ,δεν ήθελα με τίποτε να κάνω ένα συμβατικό γάμο μόνο κ μόνο για να κάνω παιδιά ,ήθελα να ερωτευτώ το σύντροφο μου κ βάσει αυτόυ να προχωρούσα στην δημιουργία οικογένειας που τόσο λαχταρούσα κ εγώ!Όσο περνούσαν τα χρόνια κ οι σχέσεις που είχα κατά διαστήματα (για τον ένα ή άλλο λόγο) χαλούσαν, είχα πια άρχίσει να σκεφτομαι το ενδεχόμενο ότι μπορεί να μείνω μόνη στη ζωή.....να μην αποκτήσω παιδιά μέσα σ΄ενα γάμο,ότι ίσως θα μπορούσα να κάνω ένα παιδί εκτός γάμου ή κ να υιοθετούσα ακόμα.....Τα πράγματα δεν ήρθαν έτσι,γνώρισα τον άντρα μου,με έκανε να πίστεψω στην αγάπη ξανά,τον αγάπησα πολύ κ τώρα έχουμε ένα πολύ γλυκό πλασματάκι που μας έχει αλλαξει τη ζωή!!

Καταλαβαίνω απόλυτα την ανάγκη σου κ τη σέβομαι,σίγουρα είναι το ιδανικότερο να μεγαλώσει ένα παιδάκι κ με τους δύο γονείς αλλά αυτό και μόνο δεν εξασφαλίζει την ευτυχία του,πάνω από όλα χρειάζεται αγάπη.....έσυ από αυτή έχεις περισσεμα απ΄όσο αντιλαμβάνομαι....συμμερίζομαι κ εγώ τον ενδοιασμό σου για την τράπεζα σπέρματος αλλά σκέψου ότι έχει δημιούργηθεί γι αυτό ακριβώς το λόγο,για να βοηθήσει δηλ.ανθρώπους να κάνουν παιδιά.....άμα απόφασισεις να το προχωρήσεις καλό θα ήταν να πάρεις τη γνώμη κάποιου ειδικού για το πως χειρίζεσαι το θέμα της πατρότητας στο παιδάκι οταν αρχίσει να αναρωτιέται που είναι ο μπαμπάς...

Επίσης καλή θα ήταν κ η υιοθέσια,να μπορούσες να προσφέρεις σ ενα παιδάκι που απλά έτυχε κ δεν επέλεξε(σαν κ εσένα όπως λες)να είναι μόνο του..Η υιοθεσία πραγματικά είναι κάτι θεάρεστο...αν μπορούσες ισως να περιμένεις λίγο.....θα εδινες μεγάλη χαρά σε κάποια αθωα ψυχούλα που λαχταρά οικογενειακή θαλπωρή....

Είναι πράγματι δύσκολη απόφαση αλλά μωρέ αιμιλία είναι κρίμα και αδικό από τη στιγμή που λάχταρας να μεγαλώσεις έναν άνθρωπο στη ζωή κ να του πρόσφέρεις ότι καλύτερο να μην μπορείς για λόγους κοινωνικούς,ψυχολόγικούς κ ηθικούς ίσως...Πιστεύω πως ενα είναι το κύριο συστατικό για να μεγαλώσει σωστά ένας ανθρωπος και αυτό είναι μόνο η αγάπη κ νιώθω ότι αυτό το έχεις...Σου ευχομαι καλή επιτυχία σ΄ότι κ να αποφασίσεις.....

[emiliastat]

Κορίτσια ευχαριστώ για τις απαντήσεις, μιας και το θέσατε, οικονομικά είμαι καλά, δεν είμαι πλούσια, εχω όμως δουλεψει σκληρά και πληρώνομαι ικανοποιητικά για να το θεσω έτσι. Το διαμερισματάκι που έχω το αγόρασα με οικονομίες και δάνειο. Το έταξα στην αδελφή μου όταν έμεινε έγκυος και μου ζήτησε να βαφτίσω το μωρό. Απλώς η προϋπόθεση που έθεσα ήταν να έχω εγώ την επικαρπία όσο ζω γιατί άνθρωποι είμαστε, αν π.χ εχει οικονομικά προβλήματα η αδελφή μου τί θα γινόταν αν το σπίτι ήταν στο όνομα της μικρούλας; Θα ήθελα τη διαχείριση να την έχω εγώ τώρα που είναι νήπιο, αν ο μη γένοιτο γίνει κάτι.Αν της έγραφα την ψιλή κυριότητα θα την εξασφάλιζα. Όμως, φαίνεται τα αδέλφια μου υπολόγιζαν περισσότερο στα χρήματά μου παρά σε μένα. Ακούγομαι μελό τώρα και δεν το θέλω, αλλά τί να πω που δε με κάλεσαν στη βάπτιση γιατί ... το ξέχασαν; Έτσι λένε δηλαδή...

Τώρα για το δότη το σκέπτομαι σοβαρά, αλλά αγχώνομαι. Το παιδί κάποτε θα πρέπει να μάθει. Ψεύτικες ιστορίες δε θέλω να του πω. Ούτε δικαιολογίες. Απλώς αν με ρωτήσει 'γιατί' θα του πω 'γιατί σ' αγαπώ, γιατί σ' αγαπούσα πριν καν γεννηθείς'. Κι αυτή θα ναι η αλήθεια...Αν με συγχωρήσει όμως που θα βλέπει τ' άλλα παιδάκια να έχουν το μπαμπά τους, είναι κάτι που δεν το ξέρω. Ελπίζω πως θα με καταλάβει...

[vagman]

κατ' αρχην σιγουρα ο αντρας της αδερφης σου δεν ξερει οτι εσυ εδωσες ωαρια και ιστο για την εξωσωματικη; περιεργο μου φαινεται. δηλ ο γιατρος της αδερφης σου δε μιλουσε και στους δυο για το προβλημα που αντιμετωπιζε η αδερφη σου και τις λυσεις που υπηρχαν; δεν εδωσε σπερμα την ιδια στιγμη με την ωοληψια για να γινει η γονιμοποιηση; μηπως σου κραταει κρυφα και απο σεν ακαποια πραγματα η αδερφη σου;;;

αυτο με το σπιτι δεν το σχολιαζω γιατι ειναι απλα απαραδεκτο απο μερους τους.

οσο για το να γινεις μητερα με σπερμα δοτη, και μια φιλη μου το σκεφτεται, αν και ειναι 6 χρονια μικροτερη απο σενα. θα σου πω οτι ειπα και σε κεινη. γιατι παραιτειστε ετσι απο τον ερωτα; ξερω, ειναι δυσκολα τα πραγματα αυτον τον καιρο, αλλα δεν ξερεις ποτε θα σου χτυπησει την πορτα, αρκει να εισαι εκει και προθυμη να την ανοιξεις. αλλα αν εχεις τα κοτσια να το κανεις, μπραβο σου! στοκατω κατω δε θα κανεις κατι κακο. παιδακι θα φερεις στον κοσμο. που θα το αγαπας οπως λες και θα το αναθρεψεις σωστα. και μεχρι να μεγαλωσει και να μπορεις να του κανεις μια ειλικρινη συζητηση... θα εχει αλλαξει τοσο ο κοσμος, που θα του φανει φυσιολογικο. και γιατι οχι... ως τοτε να εχεις βρει και εσυ συντροφο και το παιδακι την πατρικη φιγουρα που σιγουρα χρειαζεται.

[emiliastat]

vagman, όχι δεν το ξέρει ο γαμπρός μου. Το ξέρουμε εγώ, η αδελφή μου και φυσικά ο γιατρός, ο οποίος μας δεχόταν και τις δύο-έχουμε άλωστε το ίδιο επώνυμο και το κύριο όνομα και των δύο αρχίζει από Α (Αιμιλία εγώ, Άννα εκείνη) τη μέρα του χειρουργείου άλλωστε ήταν μαζί μου κι η αδελφή μου. Αυτό βέβαια απ' όσο ξέρω δεν είναι σύννομο γιατί ο δότης γεννετικού υλικού πρέπει να μένει άγνωστος, δεν ξέρω τί είπε η αδελφή μου στο γιατρό, πάντως μπροστά μου μ' εκθείαζε ' η υπέροχη αδελφούλα μου κ.λ.π' και όταν δεν έδωσα το σπίτι έγινα ξαφνικά η κακιά μάγισσα.

Τέλος πάντων, δε θέλω να το παίζω θύμα, ήθελα και τη βοήθησα, μπορεί και να ήταν λάθος, βλέπω όμως τη Σοφούλα (σπάνια βέβαια) και παρηγοριέμαι ότι το λάθος έπιασε τόπο.

[Νανούκα]

Δε θα σχολιάσω καθόλου την αδερφή σου... δε θέλω να συγχιστώ...

Εγώ είμαι υπέρ του να υιοθετήσεις 1 παιδάκι!!!

Δεν υπάρχει μαγαλύτερη καλοσύνη από αυτή...

1 παιδάκι θα αποκτήσει μητρική αγάπη!!!

Τι πιο γεναιόδωρο από αυτό...

Δυστυχώς είναι χρονοβόρα η διαδικασία ητς υιοθεσίας... αξίζει τον κόπο, όμως...

Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο για τη ζωή σου!!!

[kiska]

Siginithika paaara poli me osa egrapses kai kseroume oles pws einai i epithumia na thes ena mwro...egw stin thesi sou sigoura tha ekana ena me doti giati an perimeneis apo iothesia tha perimeneis gia poli...oso anafora to thema goniou nai sigoura tha se rwtisei kapoia stigmi alla gia afto uparxoun kai oi paidopsuxologoi gia na sou poun ti prepei na peis sto paidi otan tha ethei ekeini i stigmi pou tha se rwtisei..egw lew oso exeis xrono akoma na to prospathiseis giati o xronos pernaei kai einai poli diskolo meta na thes kai na min boreis!! Sou efxomai oti kalutero kai makari sintoma na exeis ena mwraki..

[Koukida]

Αιμιλία καλησπέρα,

διαβασα το μηνυμα σου και σε νιωθω.

δεν θα πω πολλά- ούτε θα σχολιάσω τα οικογενειακά σου.

αυτό που θα σου πρότεινα είναι να κάνεις πραγματικότητα το ονειρο σου -ξεκίνα.

μονο αποφάσισε που θα ηθελες να επικεντρωθείς- στο να κάνεις το δικό σου παιδί -ή να υιοθετήσεις.

μην σε απασχολούν ηθικά διλήμματα που έχουν να κάνουν με την υπαρξη πατερα ή όχι- εξάλλου μικρή εισαι ακόμα- σίγουρα κάποιος θα βρεθει στη ζωη σου- και για σενα- και για το παιδί σου!

Θα γίνεις μια πολύ καλή μάνα γιατι το θες πολύ και αυτό χρειάζεται ένα παιδι- μην το αφήνεις.

[Θέλω να γίνω μαμά]

Αιμιλία, αν κατάλαβα καλά, η κόρη της αδελφής σου είναι από δικό σου ωάριο και το σπέρμα του άντρα της; Επειδή μπερδεύτηκα λίγο.

Όπως και να έχει, η αδελφή σου και ο άντρας της είναι αχαρακτήριστοι. Δεν έχεις καμιά υποχρέωση να γράψεις κανένα σπίτι πουθενά. Κι εσύ πάλι το έγραψες. Θες να πάω να τους δείρω;

Όσο για το παιδί με δότη, εγώ διαφωνώ γιατί θεωρώ ότι το παιδί προκύπτει από τον έρωτα δύο ανθρώπων και όχι κατά παραγγελία. Αυτή, βέβαια, είναι η δική μου άποψη. Συμφωνώ με την υιοθεσία, γιατί έτσι βοηθάς ένα ήδη υπάρχον παιδί. Άποψή μου κι αυτή πάντα!

Σου εύχομαι, ό,τι κι αν αποφασίσεις, να είσαι ευτυχισμένη.

[thena]

lipame gia osa eginan k lipame pio poli tin aderfi soy

ego sti thesi soy k logo ilikias alla k epidi den tha ithela ena pedi xoris patera h agnosto patera, tha evgaza tin agapi moy se pedakia poy zoyn se idrimata den ksero tin ikonomiki soy katastasi alla pistevo oti kathe anthropos esto k ithika mpori na to kani isos na to psaksis ligo an zis k stin athina poy iparxoyn polla pedakia mona toys ine pio efkolo xoris na xriasti na ta iothetisis vevea

opos k na exi soy efxome kathe eftixia sti zoi soy apo edo k pera

[μαιρη3]

καλησπερα Αιμιλια,στην αδερφη σου δε θελω να αναφερθω καν γιατι δε θα μιλησω ομορφα αλλα υπαρχει θεος κ ολα εδω πληρωνονται!!μεγαλωσα σε μια οικογενεια κ με τους 2 γονεις,ο πατερας μου ηταν βιαιος πολυ ομως..(στα 2 μ εβγαλε το χερι στις 3 κλειδωσεις,καρπο,αγκωνα,ωμο στα 4,5 εφαγα το πρωτο μ μαστιγωμα,η μανα μ τις περισσοτερες φορες ηταν λιποθυμη απ το ξυλο κ θυμαμαι πως δεν ειχα σωματικη δυναμη να τη σηκωσω κ καθομουν κ εκλαιγα στο πλαι της......περασαν χρονια που ζουσα μες το φοβο κ την αγριοτητα γεμισα οργη κ στα 13 μου εγινα τυφωνας και καταστρεφα οτι βρισκοταν μπροστα μου κ πρωτα εκεινον αρχισα να δουλευω σα το σκυλι εβλεπα πως η υπολοιπη οικογενεια αδιαφορουσε κ ημουν μονη κ επρεπε να προστατεψω τη μαμα μ..ως τα 20 μ που τη πηρα κ φυγαμε....ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ....θα προτιμουσα να μην ειχα ποτε πατερα αυτον το πατερα που δεν ηταν ικανος για τιποτα..θα ηθελα να μεγαλωσω μονο με τη μαμα μ..αφου δεν εχεις βρει αξιο πατερα καλυτερα να μην εχει πατερα το παιδακι σου,ακολουθησε το ενστικτο σου κ οταν ερθει η στιγμη να δωσεις εξηγησεις να σαι σιγουρη πως δε θα το νοιαξει κ πολυ γιατι θα χει μεγαλωσει με τη περισια αγαπη σου κ δε θα του λειπει τπτ!!!!!

[Koukida]

Mαιρη η ιστορια σου συγκλονιστική. Μπράβο σου κοπέλα μου.

Θα συμφωνήσω μαζι σου όσον αφορα το θέμα του πατερα- καλό ειναι να υπάρχει αλλά και αν δεν υπάρξει ως φυσικό προσωπο- σημασιά εχει οτι η Αιμιλία θα καλύψει το κενο με την αγαπη της.

στο χερι μας ειναι να μην δημιουργησουμε κομπλεξ στα παιδια. η αγάπη τα νικάει όλα-και πολεμαει καθε κακή πρόθεση απο τον περίγυρο.

[carmennn]

Καλησπερα κι απο μενα..

και εμενα με συγκινησε η ιστορια σου..

παρα πολλες γυναικες μεγαλωνουν μονες τους παιδια και τα

καταφερνουν ακομα καλυτερα απο το να ειχαν καποιον συντροφο..

γι'αυτο εμενα η γνωμη μου ειναι να ακολουθησεις την καρδια σου και

το ονειρο σου να αποκτησεις ενα παιδακι..πιστευω οτι το αξιζεις..

οσο για την ηλικια σου..ειναι μια χαρα..δεν παιζει κανεναν ρολο..και στην τελικη νεα εισαι ακομα...

φιλια πολλα..σου ευχομαι οτι καλυτερο...

[marikaki27]

Συγκλονιστικές οι ιστορίες σας Αιμιλία και Μαίρη.

ΣτηΜαίρηέχω να πω ότι λυπάμαι αφάνταστα που πέρασες τα πάνδεινα σε τόσο τρυφερή ηλικία. Μπράβο σου, όμως, για το κουράγιο και τη δύναμη που βρήκες να προχωρήσεις μακριά από τον πατέρα σου και να σώσεις τη μάνα μου. Μπράβο σου και που μοιράζεσαι την ιστορία σου μαζί μας. Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι εάν δεν υπάρχει ο κατάλληλος πατέρας, καλύτερα χωρίς... Αυτός είναι ο λόγος που δεν έκανα παιδιά στον πρώτο μου γάμο, και δεν το έχω μετανοιώσει...

Αιμιλία μου γλυκιά, ξέρω πολύ καλά απο τι κανάλι περνάς... Είμαι και εγώ παθούσα, μόνο που στα 41 γνώρισα τον σημερινό μου σύζυγο, σε μια χρονική στιγμή που είχα ξεγράψει τα θέματα "άντρας, γάμος, παιδιά, οικογένεια". Μετά από έναν αποτυχημένο γάμο στα 30-33 και ύστερα από 7-8 χρόνια "φαγούρας", δουλεύοντας σα το σκυλί και επιλέγοντας να ερωτευτώ πάντα λάθος άντρες, κατάλαβα ότι έκανα λάθος επιλογές, γιατί κατά βάθος φοβόμουν να αγαπήσω και να αγαπηθώ. Τα 40α μου γενέθλια, έφεραν μια τρομερή απελευθέρωση: ήμουν άνεργη, δεν είχα εισοδήματα, δεν είχα φίλο, σύζυγο, οικογένεια, παιδιά, αλλά είχα την υγεία μου, τους γονείς μου και τους φίλους μου. Δεν ξέρω πως να το περιγράψω, αλλά στα γενέθλιά μου αισθάνθηκα ελεύθερη σαν το πουλί. Μέσα σε 3 μήνες γνώρισα τον άντρα μου, ο οποίος έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή μου. Παντρευτήκαμε μετά από 1,5 χρόνο γνωριμίας εξ αποστάσεως και σήμερα βρίσκομαι στην Αμερική, έχοντας αφήσει πίσω μου γονείς, φίλους, περιουσία και μια μόνιμη θέση στο Δημόσιο.

Συγχώρεσέ με εάν μακρηγόρησα, αλλά εκεί που νομίζεις ότι η ζωή σε έχει προσπεράσει, εκεί ξαφνικά σου ανοίγεται μια πόρτα , ή ένα παράθυρο :laugh: :laugh: :laugh: Θα έρθει αυτή η μέρα και για σένα, Αιμιλία, θα δείς. Όσο για το δίλημμά σου, νομίζω ότι η υιοθεσία θα σε καθυστερήσει πολύ. Όσο είσαι ακόμα γόνιμη, θα σε συμβούλευα να προσπαθήσεις να κάνεις δικό σου παιδί. Μετά τα 43, τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ. Εγώ είχα την πρώτη μου εγκυμοσύνη στα 42-43, η οποία παλινδρόμησε. Στα 43 ήρθε η δεύτερη, αλλά ήταν βιοχημική. Σήμερα τρέχω απο τον ένα γιατρό στον άλλο για να βοηθηθώ, διότι σε λίγο γίνομαι 44.

Εφόσον θέλεις τόσο πολύ να κάνεις παιδιά, και εφόσον έχεις τα προς το ζήν, βάλε μπροστά και μην έχεις ηθικούς ενδοιασμούς. Προχώρα και όταν έρθει η ώρα, θα σε συμβουλέψουν οι παιδοψυχολόγοι τι θα πεις στα αγγελούδια σου.

Όσο για την αδερφή σου είναι απαράδεκτη!!! Και εγώ εάν μείνω άκληρη, θα κληροδοτήσω στο μέλλον την κινητή μου περιουσία (που είναι αρκετή) στα ανήψια μου, αλλά δεν τους έχω αναφέρει τίποτα ακόμα. Στη δική σου περίπτωση, είναι διαφορετικά, διότι το ανιψάκι σου είναι παιδί σου... Αλλά καλά έκανες και της έδωσες την ψιλή κυριότητα. Όχι να σε πετάξουν και απο το σπίτι σου, επειδή δεν έχεις επισήμως δικά σου παιδιά... Απαράδεκτη συμπεριφορά!!!

Μάζεψε τις δυνάμεις σου και προχώρα, Αιμιλία Η μητρότητα σε καλεί

[NIKOLETA09]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ. ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΙΔΑΚΙ (ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΖΥΓΟ ΤΟΥΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ) ΠΑΝΤΑ ΕΛΕΓΑ ΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΒΡΩ ΕΝΑΝ ΣΩΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΘΑ ΕΒΡΙΣΚΑ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΩ (ΑΝ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ)ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΕΛΕΙ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ ΤΟΣΟ ΘΑ ΣΟΥ ΦΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΣΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΤΙΠΟΤΑ ΙΣΩΣ ΓΙ' ΑΥΤΗΝ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΠΑΡΑ Η ΑΔΕΛΦΗ ΤΗΣ ! ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ Η ΖΩΗ ΕΝΑΣ ΚΥΚΛΟΣ ΕΙΝΑΙ!!!! ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΣΕ ΟΤΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ……

[Nikol.]

Αιμιλία μου εχω συγκλονιστεί κ με τη δική σου ιστορία κ με της μαίρης, δεν θα σου γράψω πολλά, νοιώθω όμως πως είσαι κοπέλα μου πιο άξια απο ενα πατέρα κ μια μάνα μαζί, δεν θα το σκεφτόμουν καθόλου στη θέση σου, το θέμα πατέρα, αυτα είναι τυχερα στη ζωή όχι πάντα επιλογή μας. Μόνο αγάπη χρειάζεται όλα τα άλλα λύνονται, εξάλου μπαμπάς θα βρεθεί στην πορεία κ μπορεί να είναι κ πολύ καλύτερος απο ενα βιολογικό. Επειδη η ζωή κρύβει πολλές εκπλήξεις, μην το σκέφτεσαι καθόλου κ προχώρα στο όνειρο....ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ.

[merykal]

geia sou k apo mena!!!

katarxhn egw tha ta anarousa ola oso anafora to spiti k tha to kratousa gia parti mou..dhl. sugnwmh twra giati neuriasa...ti paei na pei se ksexasan ?pws ksexasan dhl. na se kalesoun sthn baftish e?????eidika h aderfh sou h opoia gnwrizei polu kala oti xarh se sena egine mana...k oti to paidi biologika einai diko sou k tou antra ths?taspa den tha pw alla...

oso anafora gia to thema tou paidiou..den xreiazete duo goneis gia na nai euthxismeno arkeis k monh sou me tetoia agaph pou eidh exeis...mhn afhneis ton xrono na perna etsi...pane se mia trapeza..kane ena paidi ...eimai sigourh oti tha ta katafereis para polu kala..tha eisai h kaluterh mana!!!!!!!to paidi sigoura tha to katalabei argotera k tha sebastei thn apofash sou...giati tha kserei oti to AGAPAS

[thimidia]

Καταρχήν,μαίρη μου,λυπάμαι πολύ αν κ δεν υπάρχουν λόγια να το περιγράψουν.

Συγχαρητήρια πάντως που μπορέσατε κ σταθήκατε γερές στα πόδια σας,μακρυά απο "παράσιτα",κ που το μοιράστηκες μαζί μας.

Αιμιλία,μην φοβάσαι τίποτα!Είμαστε στην ελλάδα μετα λύπης μου,το ενδεχόμενο της υιοθεσίας ενω θα έπρεπε να είναι κάτι πιο εύκολο είναι δυστυχώς τόοοσο χρονοβόρο,κρίμα γιατί θα μπορούσαν όλα αυτα τα παιδάκια να έχουν μια οικογένεια κ αγάπη.Οπότε την επιλογή της τράπεζας σπέρματος δεν την βρίσκω ακαιρη ή ακυρη!!!Δεν θα υπήρχαν 'αλλωστε!! εχεις αγάπη να δώσεις κ νιώθεις έτοιμη οπότε δοκίμασε το.Όπως προείπαν τα κορίτσια θα σου πω κ γω με την σειρά μου,πως σύντροφος θα βρεθεί στην πορεία,κ σίγουρα οι ειδικοι θα σε συμβουλέψουν για το πως να χειριστείς το θ΄πεμα με το αγγελούδι σου.Θα μπορούσαμε να πούμε για το θέμα "παδί κ εγωισμός" αλλά κα΄τι τέτοιο δεν ισχύει στην περίπτωσή σου,έκανες την υπέρτατη δωρεά,κ βοήθησες να γεννηθείηδη μια ψυχή τώρα είναι η δική σου σειρά να σε βοηθήσει ,αυτό το κάτι,να φέρεις το δικό σου μωράκι!

Για το θέμα με την αδερφή σου δεν θα πω τίποτα.Εσυ ξέρεις καλύτερα!

Καλή επιτυχία κ με το καλό!

[KARKINAKI]

Aιμιλια!!

συγλονιστικη η ιστορια σου.. απο αυτες που θα μου μεινουν στη μνημη μου κυριως για την ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ καποιων ανθρωπων που θελουν να θεωρουνται οι δικοι μας ανθρωποι...κριμα...μεγαλο κριμα για την αδερφη σου μετα απο τετοιο μεγαλοψυχο δωρο...που της χαρισες...

στο δευτερο θεμα μας...απορω τί το συζητας και χανεις χρονο;;;;

λιγα ειναι τα παιδια που προερχονται απο μονογονεικες οικογενεις; δηλαδη θα ταν καλυτερα να το εχεις με καποιον ανθρωπο που τσακωνεστε απο το πρωι μεχρι το βραδυ;;; συμφωνω με τις προλαλησασες οτι η μητροτητα σε καλει και δε πρεπει να χασεις ουτε μερα παραπανω...στο μεταξυ αν βρεθει ο καλός σου μπορεις παντα να κανεις και δευτερο παιδι! :silly:

το τί θα πεις στο παιδι οταν μεγαλωσει ειναι ενα πολυ μακρινο θεμα το οποιο δε θα επρεπε να σε απασχολει αυτη τη στιγμη...εξαλλου υπαρχουν παντα οι ειδικοι(ψυχολογοι) που θα μπορουσαν να σε καθοδηγησουν.

διαισθανομαι οτι την αποφαση σου την εχεις παρει ηδη!

Κοιταξε να μη χασεις αλλο χρονο..

ps το σπιτακι σου κοιτα να το κρατησεις για το παιδακι ΣΟΥ! ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙΑΙΑΙΑΙ!!! :woohoo: :woohoo: :woohoo: :woohoo:

[emiliastat]

Φίλες μου καλησπέρα,

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις. Η αλήθεια είναι πως με βοηθήσατε να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα και σύντομα πιστεύω, θα έχω καταλήξει ποια απόφαση να πάρω και πιθανότατα θα είναι να προχωρήσω στη διαδικασία της εξωσωματικής.

Η υπόθεση με την αδελφή μου με έχει πληγώσει πολύ, δε θέλω να τη συζητήσω άλλο, αλλά επειδή κάποιες κοπέλες με ρώτησαν, δεν ξέρω σίγουρα αν η μικρούλα είναι από δικό μου ωάριο, γιατί είχε γίνει ωοληψία και από την αδελφή μου,απλώς ο δικός μου αριθμός ωαρίων ήταν πολύ μεγαλύτερος. Η Σοφούλα μοιάζει στη μητέρα μου όπως κι εγώ (η αδελφή μου μοιάζει στον πατέρα μας) κι έχει μια ελίτσα πάνω από το αριστερό χείλος που μόνο εγώ την έχω στην οικογένεια. Αυτό με υποψιάζει, αλλά για το καλό της μικρής δεν έχει νόημα να το ψάχνω. Στο κάτω-κάτω εκείνη δε φταίει σε τίποτα. Όσο για το σπίτι, δεν έκανα τη μεταβίβαση, μόνο διαθήκη έχω κάνει, γιατί η αδελφή μου όταν της είπα να πάμε στο συμβολαιογράφο θύμωσε και μου είπε «άμα είναι να περιμένει να πεθάνεις για να πάρει όλο το σπίτι κάνε διαθήκη να μη πληρώσουμε και συμβολαιογραφικά, το θέμα ήταν αν ήθελες να βοηθήσεις να το πάρει το σπίτι από τώρα, να μαζέψει τα ενοίκια για τις σπουδές της...» Κι εγώ μετά από αυτό στεναχωρήθηκα τόσο που δεν το προχώρησα κι αρκέστηκα στη διαθήκη.Τι να κάνω, να μπαίνω στη διαδικασία των εξηγήσεων;

Ήθελα να σας πω, ότι σαφώς η πρώτη μου επιλογή ήταν η υιοθεσία, διότι αφενός θα έπαιρνα ένα παιδάκι που ήδη υπάρχει και που κι αυτό ήδη έψαχνε μανούλα και αφετέρου γιατί κι η εξωσωματική δεν εγγυάται αποτέλεσμα με την πρώτη προσπάθεια. Πόσες κοπέλες δεν έκαναν 1 και 2 και 3 προσπάθειες χωρίς να τα καταφέρουν; Και κακά τα ψέμματα η διαδικασία στοιχίζει αρκετά. Δυστυχώς όμως, όπως το γνωρίζετε κι εσείς, η γραφειοκρατία και τα συμφέροντα των ΔΣ των Ιδρυμάτων που επιχορηγούνται δε βοηθούν και πολύ- ιδίως στην περίπτωση μου, καθώς προτιμούνται τα ζευγάρια. Και εκείνα όμως πολλές φορές περιμένουν πολύ στην ουρά μέχρι το όνειρο να γίνει πραγματικότητα. Και τα παιδάκια περιμένουν στα Ιδρύματα... Γνωρίζω προσωπικά ένα αγαπημένο φιλικό ζευγάρι που κατέφυγε στην υιοθεσία μετά από 2 αποτυχίες εξωσωματικής λόγω σοβαρού ορμονικού προβλήματος της κοπέλας (αρκετά μικρότερή μου). Τελικά και αφού απάντησαν ένα σωρό ερωτηματολόγια μπήκαν σε λίστα αναμονής και περίμεναν... Περίμεναν πολύ και τελικά απογοητεύτηκαν και κατέφυγαν σε παράνομη υιοθεσία! Πλήρωσαν ένα Χ ποσό και υιοθέτησαν ένα γλυκύτατο παιδάκι από την Αλβανία που οι γονείς του, όχι μόνο δέχθηκαν με πολύ μεγάλη ευκολία να το δώσουν έναντι αμοιβής, αλλά από ό,τι φαίνεται το πότιζαν αλκοόλ για να κοιμάται και να μην τους ενοχλεί (βέβαια ήταν αλκοολικοί και οι ίδιοι). Θυμάμαι πως είχε ορμήξει και μου άρπαξε το ποτήρι με το κρασί από το χέρι και πήγε να το πιει σα νεράκι! Το πιστεύετε; Εμείς που δεν έχουμε παιδάκια να τα βλέπουμε και να τα λαχταράμε τόσο κι εκείνοι που έχουν αυτή την ευλογία να φέρονται τόσο επιπόλαια! Τέλος πάντων, δε θα τους κρίνω εγώ, αλλά με κάτι τέτοια είναι να μην τρελλαίνεται κανείς; Ωστόσο, αν και θεωρώ πολύ ευτυχή την κατάληξη αυτού του μικρούλη κι εγκρίνω εν μέρει την ενέργεια των φίλων μου, σε τέτοια μονοπάτια φοβάμαι να μπω, δε θέλω να έχω συναλλαγές με τέτοια κυκλώματα. Θέλω να έχω νόμιμα και συνειδητά την πλήρη ευθύνη ενός παιδιού, ν΄αναλάβω την ανατροφή του, να του δώσω την αγάπη μου, την προστασία μου, τη στοργή μου και ό,τι άλλο έχω να προσφέρω σ’ ένα παιδί. Εάν ο Θεός με αξιώσει, εννοείται πως δε θα αρνηθώ τη βοήθειά μου και σε άλλα παιδάκια που τη χρειάζονται. Αυτό όμως είναι άλλο και άλλο η πλήρης ανάληψη της ευθύνης ενός παιδιού.

Βέβαια από τον έρωτα δεν παραιτήθηκα, ούτε θα παραιτηθώ. Αυτόν περίμενα ως τώρα άλλωστε. Ασφαλώς κι ελπίζω και χαίρομαι πολύ για κοπέλες όπως η juliet που μας θυμίζουν ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Με δεδομένο όμως ότι μετά τα 40 τα δεδομένα αλλάζουν και μετά τα 45 η υπόθεση μητρότητα αν και δεν αποκλείεται,δυσκολεύει πλέον αρκετά όπως λέει και το μαρικακι27, θέλω να μην έχω χάσει το τραίνο της μητρότητας αν εκείνο του έρωτα τύχει και καθυστερήσει λίγο παραπάνω. Άλλωστε αν έρθει ο έρωτας, όπως τον θέλω και τον ονειρεύομαι δε θα μου κλείσει την πόρτα, επειδή υπάρχει ένα παιδί, όπως λένε κάποιες γνωστές μου, αλλά θα καταλάβει τις ανάγκες και τις επιλογές μου.

Ευχαριστώ πολύ όλες σας και ιδιαίτερα τη μαίρη3 που μοιράστηκε τη συγκλονιστική ιστορία της μαζί μου. Μπράβο σου κοπέλα μου, που είχες το θάρρος να ανοίξεις το δρόμο της ελευθερίας και σε σένα και στη μανούλα σου . Να είσαι πάντα καλά και να χαίρεσαι το παιδάκι σου (και χρόνια πολλά έστω και καθυστερημένα για τη γιορτή σου) .

Να είστε καλά να χαίρεστε τα παιδάκια σας κι όσες δεν έχετε γρήγορα ν’ αποκτήσετε!

Σας φιλώ

[thena]

telika kopelia opia apofasi paris opos k na soy ta feri h zoh osos keros k an perasi perna na mas pis ta nea soy emis edo giro tha imaste