Το παιδί μου αυτός ο "άγνωστος"

[geo-r-gia]

Κάποιες φορές κοιτάζω το μικρούλι μου που είναι 4 και δεν τον αναγνωρίζω. Αναρωτιέμαι αυτος είναι ο γιος μου που ήταν το καλύτερο παιδί, που δε με δυσκόλεψε από τότε που γεννήθηκε. Ήταν ένα ήσυχο μωράκι, κοιμόταν μόνο του χωρίς αγκαλιές και νανουρίσματα, απλώς το βάζαμε στην κουνια του, άκουγε το μουσικό του παιχνιδάκι του και νανουριζόταν μόνο του. Δεν έκανε κολικούς, ούτε έκλαιγε και ιδιαίτερα, ήταν υπομονετικό και καλόβολο.Αφου έλεγα σε όλους μα καλά τι παιδί είναι τούτο. Δε το πιστεύω.Μέχρι 3 χρονών μπορούσε να κάθεται μόνο του και να ζωγραφίζει να κοιτάει τα βιβλιαράκια του και να λέει μαμα μου να σε βοηθήσω όπως μπορώ για να μη στενοχωριέσαι.Μίλησε πολύ γρήγορα απο 18 μηνων και στα 2 χρόνια του η ομιλια του ήταν πεντακάθαρη Απίστευτα. Σε αντίθεση με το μεγάλο μου γιο που απο τοτε που γεννήθηκε υπήρξε ένα νευρικό και αεικίνητο μωρό και παιδί.Με είχε δυσκολέψει τοσο πολύ που έλεγα ότι δεν θα έκανα άλλο παιδί γιατί δεν μπορούσα να τραβήξω παλι τα ίδια. Μη νομίζετε ότι συγκρίνω τα παιδιά μου, απλά αναφέρω τις συμπεριφορές τους. Το μεγάλο μου τον Γιώργο τον κακομάθαμε και ίσως επηρεαστηκε. Αυτή όμως είναι άλλη ιστορία. Να επανέλθω στο παραπάνω θέμα μου.Ο μικρός μου ο Γιαννάκης πήγε λοιπόν στα 3, παιδικό και απο τότε αλλαξε. Μπορεί πάλι να μη φταίει και ο παιδικός, να είναι σύμπτωση αλλά η συμπεριφορά του τον τελευταίο χρόνο αρχίζει και μοιάζει ολοένα και περισσότερο με του αδερφού του. Δεν ακουει, κάνει του

κεφαλιού του, χτυπάει,τσιρίζει που δεν τσίριζε ποτέ, όλο σκανταλιές και αταξίες. Αν τα αναφέρω όλα θα με πάρει το βράδυ. Γκρινιάζει καθημερινά απο το πρωί ως το βράδυ, έχει υιοθετήσει φρασεις του Γιώργου και τις επαναλαμβάνει και λεει και την λέξη μ@@@@@@ς ασταμάτητα. Φωνές και κλαματα μεταξύ τους. Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σας και εαν περνάτε παρόμοια φάση.

sorry για το μεγάλο ποστ.

[ΤΡΙΣΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ]

Η απαντηση ειναι αγαπη-υπομονη-κουβεντα-επαναληψη-τιμωρια. Οχι ξυλο. Καρεκλακι για ατακτα παιδια. ενα λεπτο για καθε ετος της ηλικιας τους. Κανει σκανδαλια? Αντιμιλαει-βριζει-χτυπαει? Προειδοποιηση. Δεν ακουει? Στο καρεκλακι. Φευγει? Αμιλητη το ξαναπας. Οχι κουβεντα. Τιποτα. Στην αρχη μονο τον βαζεις να καθισει και του εξηγεις γιατι το εβαλες εκει. Τις επομενες τιποτα. Μην τα επιβραβευεις με επικοινωνια. Την πρωτη φορα μπορει να σου παρει και 3 ωρες. Μετα ομως θα μειωνετε ο χρονος..Στο τελος πας να τα παρεις και τους εξηγεις γιατι τα εβαλες τιμωρια. Μετα σου ζηταει συγνωμη και κανετε αγκαλιτσες και φιλακια!! Η τεχνικη ειναι αλανθαστη. Θα δεις μεγαλη διαφορα. Να μην ξεχνας μονο να τα επιβραβευεις στα καλα!!!!

[geo-r-gia]

Ευχαριστώ για τις συμβουλες σου. Όταν κάνει κατι που δεν είναι σωστό τον βάζω 4 λεπτά στην κουνια του και μετά ζητάει συγνώμη και μου λέει:μαμά μου τώρα είμαι πάλι καλό παιδάκι.Μετά από κάποια ωρίτσα πάλι τα ίδια. Ξέρεις η υπομονή μου είναι ελάχιστη και ειδικά οταν γυρίζω από την δουλειά και είμαι κουρασμένη νιώθω ότι δεν έχω άλλες αντοχές. Ευτυχως τώρα είμαι σε άδεια για 2 εβδομάδες και την άλλη θα φύγουμε να πάμε στην Εύβοια, που θα έχει και ο άνδρας μου άδεια. Επηρεάζεται και από τον μεγάλο ως προς την συμπεριφορά και τα λόγια.Θέλει να κάνει ότι κανει και ο αδερφός του, πράγμα που του έχω εξηγήσει ότι αυτό δεν γίνεται. Καυγαδίζουν και πολύ μεταξύ τους απο το πρωι που θα σηκωθούν, αλλά αυτό συμβαίνει συνέχεια ανάμεσα σε αδέρφια.Ισως με ξενίζει γιατί δεν ήταν έτσι πιο πριν,ηταν ενα τελείως διαφορετικό παιδί.Μαλώνω και τον Γιώργο που είναι 8 χρονών και παραπονιέται και αυτό και λέει:ολο εγώ φταιω και όλο εμένα μαλώνεις" Μετά εχω ενοχες και φοβάμαι μη του χαλάσω την αυτοπεποίθηση.Όταν αγκαλιάζονται όμως είναι το κατι άλλο.

Πηρα φόρα πάλι για αυτό και σταματώ.