Είμαι πολύ προβληματισμένη ...

[SOFIA]

Kαλημέρα Φιλενάδες μου και ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ να έχουμε!!!!

Κορίτσια είμαι πάρα πολύ στεναχωρημένη και προβληματισμένη!

Έχω ένα αγοράκι 5 1/2 μηνών περίπου και φοβάμαι ότι δεν θα μ'αγαπάει και δεν θα με θέλει!

Το ξέρω ότι θα διαβάζετε την απο πάνω φράση μου και θα γελάτε αλλά πραγματικά έτσι νοιώθω!

Δυστυχώς, αναγκάστηκα να γυρίσω πολύ νωρίς στη δουλειά, περίπου στους 3 μήνες γύρισα ! Το ν'άφηνα τη δουλειά μου δεν "έπαιζε" με τίποτα! Μ'ενα μισθό μόνο δε βγαίνουμε με τίποτα ... ο μισθός μου είναι πολύτιμος για το σπίτι μας όπως συμβαίνει με τα περισσότερα νοικοκυριά άλλωστε .. δυστυχώς !!

Το μωρό το κρατάει δυστυχώς η πεθερά μου και λέω δυστυχώς γιατί τα μεγαλύτερα προβλήματα στο σπίτι μου αυτή τα δημιουργεί! Το μωράκι μου ξυπνάει κατά τις 6:30 - 7, του δίνω το γαλατάκι του και μετά φεύγω! Μετά έρχεται εκείνη και το κρατάει μέχρι τις 3 το μεσημέρι! Εγώ το πολύ 3:30 η ώρα είμαι σπίτι και ασχολούμε συνέχεια με το γιό μου !

Οσο για τις δουλειές του σπιτιού με βοηθάει η μαμάκα μου πάρα πολύ που έρχεται μια φορά τη βδομάδα και κρατάει το μικρό. Δεν μπορεί περισσότερο γιατί εκείνη μένει πολύ μακριά ενώ η πεθερά μου μένει σχετικά κοντά μας!

Το θέμα μου είναι ότι φοβάμαι πως ο γιός μου δεν θα με μάθει!! Η πεθερά μου συνέχεια λέει : κοίτα πως με κοιτάει, κοίτα πως μου γελάει , κοίτα πως μου κάνει συνέχεια κτλ κτλ !! Γυρνάω βρε κορίτσια σπίτι μου, πάω κατευθείαν στο γιό μου να του μιλήσω και εκεί που με κοιτάει έρχεται αυτή απο δίπλα μου και αρχίζει: είδες ποια ήρθε ? η μαμά . .να αγάπη μου κτλ κτλ! Με συνέπεια το παιδί να κοιτάει αυτή που του μιλάει και μ'μένα να μη μου δίνει καμία σημασία! Εχω καταντήσει να παρακαλώ να περάσει λίγο ο καιρός να μεγαλώση ο γιόκας μου για να τον πάω παιδικό και να φήγει αυτή απο το σπίτι μου

Νοιώθω τελείως άχρηστη ... απελπισμένη, στεναχωρημένη ! Δεν νομίζω ότι είμαι καλή μαμά ! Εχω φοβερές τύψεις που φεύγω και αφήνω το γιό μου! Είμαι σίγουρη ότι η πεθερά μου θα προσπαθήσει ν'απομακρύνει το γιό μου απο'μένα και να θέλει εκείνη περισσότερο.. !

Είμαι απόλυτα σίγουρη γι'αυτό !

το ξέρω ότι μπορεί να σας ακούγονται "κουφά " όλα αυτά αλλά έχουν γίνει τόσα πολλά μ'αυτή τη γυναίκα που δεν μου φτάνουν 10 posts για να σας τα γράψω!!

Συγνώμη για το μεγάλο μήνυμα αλλά ήθελα κάπου να τα πω ... να ξεσπάσω !

[frapedia72]

εγω σου χω τη λυση... να το πας απο τωρα παιδικο! εγω τη μαργαριτα την εστειλα απο 5,5 μηνων, τωρα ειναι κοντα 15 μηνων και το παιδι κυριολεκτικα πεταει!

το ιδιο θα κανω και με τον ανεστη φυσικα... απο τελη σεπτεμβριου στο σχολειο μαζι με την αδερφη του

βεβαια εννοειται οτι δεν υπαρχει περιπτωση το παιδι σου να μην σ αγαπαει, αλλα για να σαι εσυ καλα κανε οτι εκανα και γω!

[pepita]

Καλημέρα Σοφία και να σου ζήσει το μωράκι σου!!! Σε καταλαβαίνω ως ένα βαθμό. Εμένα η πεθερά μου όσο ήμουν έγκυος μου φερόταν υπέροχα! Δεν με άφηνε να κάνω τίποτα σχεδόν, μου μαγείρευε, μου σιδέρωνε και με πρόσεχε ΠΑΡΑ πολύ...μέχρι που γέννησα!!! Μετά, μοιραία, μπήκα όχι σε δεύτερη, αλλά σε χιλιοστή μοίρα! Το παιδί πάνω απ' όλα! Ανέβαινε να το δει μέχρι και 6 φορές τη μέρα (μένει από κάτω μας) και συνέχεια ρώταγε αν έφαγε, αν ρεύτηκε, αν έκλαψε...λες κι εγώ θα το άφηνα νηστικό!

Να πω την αλήθεια, πράγματι στην αρχή δεν την ήθελα και μου την έδινε που εχόταν κάθε 3 και λίγο. Ήθελα κι εγώ να μείνω μόνη μου με το μωρό μου βρε αδερφέ! Να του γελάσω, να του μιλήσω, να το θηλασω. Ένιωθα ότι ήθελε να το είχε δικό της, ότι ήθελε να την αγαπάει περισσότερο και χίλια δύο άλλα πράγματα πέρναγαν από το μυαλό μου! Μέχρι που μια μέρα ήρθε και με ρώτησε αν τον τάισα για να τον πάει βόλτα. Της λέω οκ, να τον ντύσω και να τον πάρετε. Μα, μου λέει, κι εσύ μαζί, τί, μόνη μου θα το πάρω; Κι εκεί κατάλαβα ότι δεν ήθελε να μου τον πάρει, ούτε επιδίωκε να την αγαπήσει περισσότερο. Βλακείες σκεφτόμουν! Απλώς είναι το πρώτο της εγγόνι και έχει πάθει την πλάκα της η γυναίκα! Είναι λογικό!

Είσαι η μαμά του, αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει! Η πεθερά μου όταν γέννησε έμεινε κατάκοιτη λόγω έλλειψης ασβεστίου και το μωρό της (τον άντρα μου) τον μεγάλωσε στο χωριό η μάνα της. Το παιδί ως τα 5 του έλεγε τη μαμά του γιαγιά και τη γιαγιά του μαμά! Φαντάζεσαι την ψυχολογία της; Κι όμως, μόλις έγινε καλά και τον ξαναπήρε, όχι μόνο την λάτρεψε, ακόμα και τώρα την λατρεύει!

Σε ένα βιβλίο διάβασα ότι το να γίνεις γονιός είναι ευθύνη. Το να γίνεις παπούς είναι ανταμοιβή! Προσπάθησε να χαλαρώσεις και άσε τη γιαγιά να είναι κοντά στο παιδί. Από τη χαρά τους τα κάνουν και κάποιες φορές υπερβάλλουν. Αν είναι τόσο κακή και δεν θες να σου κρατάει το παιδί, υπάρχουν και βρεφονηπιακοί σταθμοί. Προτιμάς να στείλεις εκεί το μωρό σου;