Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Εννοείται πως βοηθάει!!!!!!

Έχω δύο ζουζουνάκια και να θέλει να ηρεμίσει και να χαλαρώσει αποκλείεται, οπότε βοηθάει ώστε να επικρατεί (λέμε τώρα) ηρεμία και τάξη στο σπίτι!!! :laugh:

Σε γενικές γραμμές πάμε πολύ καλά, άλλωστε πατέρας είναι και επιβάλεται να συμμετέχει και όχι απλά να βοηθά.

Δημοσίευση

Υπαρχουν φορες που νιωθω πραγματικα τυχερη που εχω εναν αντρα που με βοηθαει με τα παιδια και καποιες αλλες που νιωθω την τελεια απογνωση! ειδικα οταν κλαινε και τα δυο και νιωθει οτι δεν μπορει να συννενοηθει και αρχιζει να γκρινιαζει κι αυτος και να μιλαει αποτομα στη μικρη και να μου λεει δεν αντεχω αλλο... ε μου ρχεται να σκασω!!!

αν δηλ αυτος νιωθει ανημπορος να τα βγαλει περα τοτε εγω τι πρεπει να κανω?

μηπως ειμαι υπερβολικη που τον θελω να ναι παντα ψυχραιμος και συγκροτημενος? ειναι ισως αδυνατο λογω φυλου ? δε ξερω

παντως ενα ειναι σιγουρο.....ΜΑΜΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ!!!!!

Δημοσίευση

Βοηθαει πολυ και στο σπιτι κ με το μωρο...γενικα ειναι σαν δευτερη μαμα κ νοικοκυρα, απλα μερικες φορες τα χανει η εξαντλειται η υπομονη του!ας μην ξεχναμε ομως πως και οι αντρες ειναι παντα σαν παιδια!

eyANp3.png

Δημοσίευση

Και εγώ αισθάνομαι τυχερή που με βοηθάει και με το σπίτι

αλλα και με το γιο μας αν , και όπως αναφέρατε, πολλες φορές που ο μικρός γκρινιάζει και δεν ξέρει τι θέλει , απελπίζεται και εκνευρίζεται.

Με ενοχλεί αυτό γιατί εγώ προσπαθώ να συγκρατηθώ αφού ξέρω πως ο μικρός σύντομα θα ηρεμήσει,ενώ αυτός δεν εχει υπομονή.

Αλλα μαλλον ετσι είναι η φύση τους,όχι ολων τω μπαμπάδων βέβαια!!!

Πάντως δεν τον παίρνει να μην βοηθάει,ειδικα από εδω και περά αφου περιμένουμε και τα αδφερφάκια του μικρού μας σε λίγους μήνες!

Δημοσίευση

Celeste έγραψε:

Βοηθαει πολυ και στο σπιτι κ με το μωρο...γενικα ειναι σαν δευτερη μαμα κ νοικοκυρα, απλα μερικες φορες τα χανει η εξαντλειται η υπομονη του!ας μην ξεχναμε ομως πως και οι αντρες ειναι παντα σαν παιδια!

eyANp3.png

ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ!!!

ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΚΑΝΕΝΑ,

50 ΗΜΕΡΩΝ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΑΣ(ΔΥΣΚΟΛΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ!)

ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΕΙ,ΠΗΓΑΙΝΕ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ ΘΑ

ΚΑΤΣΩ ΕΓΩ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΑΝΑΓΚΗ....ΚΑΙ ΤΑ ΕΒΓΑΖΕ ΠΕΡΑ

ΣΑΝ ΝΑ ΗΜΟΥΝΑ ΚΑΙ ΓΩ ΕΚΕΙ.ΠΕΣΕ ΚΟΙΜΗΣΟΥ ΕΣΥ ΞΕΝΥΧΤΑΣ ΝΑ ΤΟ

ΘΗΛΑΣΕΙΣ.....ΑΣΕ ΤΑ ΠΙΑΤΑ ΘΑ ΤΑ ΚΑΝΩ ΕΓΩ...ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥΣ

ΑΠΛΑ ΣΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΧΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΟΥΣ..ΘΕΛΟΥΝ ΤΟ

ΓΛΥΦΙΤΖΟΥΡΑΚΙ ΤΟΥΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ!

Δημοσίευση

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ...ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΒΟΗΘΑΕΙ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΚΑΗΕΜΕΝΟΣ ΓΙΑΤΙ ΔΟΥΕΛΕΥΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ 9 ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ 9 ΤΟ ΒΡΑΔΥ, ΠΑΡΟΛ ' ΑΥΤΑ ΠΑΝΤΑ ΞΥΠΝΟΥΣΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ 40 ΜΕΡΕΣ Κ ΑΚΟΜΗ Κ ΤΩΡΑ ΜΕ ΟΛΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΠΡΩΙ ΞΥΠΝΑΕΙ Κ ΤΗΝ ΚΡΑΤΑΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ...!!!

ΑΠΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ Κ ΜΕΤΑ ...ΒΟΗΘΑΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ...ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΠΙΝΕΙ Κ ΜΕ ΜΠΙΜΠΕΡΟ ΤΗΝ ΤΑΙΖΕΙ ΚΙΟΛΑΣ...ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΤΟ ΣΒΚ...ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΣΤΩ Κ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΙΓΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ...Κ ΠΑΝΩ ΑΠ ΄ΟΛΑ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΩ ΜΑΖΙ!!!ΕΡΩΤΑΣ!!!

Δημοσίευση

Δεν θέλω να παρουσιάσω την εικόνα μιας τέλειας οικογένειας, ούτε του τέλειου πατέρα γιατί όπως σε κάθε οικογένεια υπάρχουν οι καλές και οι κακές στιγμές. Ο άντρας μου βοηθάει ως εξής: το ντύνει, τον αλλάζει, τον παίζει μπάλα αλλά επι το πλείστον πρέπει να του το πω εγώ. Δεν έχω παράπονο απ' τον τρόπο που συμπεριφέρεται στο παιδί και τον τρόπο που προσπαθεί να το διαπαιδαγωγήσει αλλά πιστέυω ότι η μάνα έχει τελείως διαφορετική οπτική των πραγμάτων στο μεγαλώμα του παιδιού, θα επιμείνει πιο πολύ όταν δεν τρώσει, θα φροντίσει πιο πολύ το ντύσιμό του, θα τον περιποιηθεί καλύτερα όταν το αλλάζει, γενικά είναι άλλο το δέσιμο, άλλη η έγνοια της μάνας.

Δημοσίευση

καλημερα κοριτσια!

Μ'εμας εχει ως εξης ¨βρεθηκαμε με τις διδυμες που για ησυχα παιδακια δεν μπορουσες να τις πεις ...Αρα οι πιθανοτητες του για να συνεχισει την καθημερινοτητα του οπως την ηξερε δεν υπηρχε . Ιδιαιτερα τωρα που εχουμε κ την μπεμπα ομολογω οτι ορισμενες φορες ισως να τον πιεζω κ γω λιγουλακι αλλα ανθρωπος ειμαι κ γω . Προσπαθει να βοηθησει , κ βοηθαει , στις αρχες ηταν λιγο καταστροφη γιατι φανταστειτε να προσπαθω η δολια με χιλια βασανα να κοιμησω τις διδυμες μεσα στην μαυρη νυχτα κ αυτος να ειναι τοσο καλος να μην παραπονιεται που ξυπναει 50 φορες , κ αντι να τις βαζει κ αυτος στην διαδικασια υπνου να τις ξεσηκωνει...

Εξακολουθει κ ειναι αδεξιος μπαμπας , αλλα χαριτωμενα αδεξιος οταν ταιζαμε τις μικρες φρουτοκρεμα θυμαμαι πασαλειψε κ αυτος τη φατσα του κ γελουσαν οι λιονταρινες μας μεχρι δακρυων.. :P

Δημοσίευση

ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΒΙΩΣΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ- ΕΠΕΙΔΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΙΣΩΣ ΕΝΙΩΘΑ Κ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ Η ΖΩΗ ΜΑΣ - ΝΟΜΙΖΑ ΤΟ ΝΙΩΘΕΙ Κ ΑΥΤΟΣ...!

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Η ΜΑΜΑΕΥΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ ΟΛΕΣ -ΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΕΝΝΟΩ...ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΜΑΜΑ,ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΕΣΥ ΜΕ 3 ΠΑΙΔΑΚΙΑ!!!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Νομιζω οτι λιγο πολυ ολες εχουμε νιωσει κατι παρομοιο. Μετα τη γεννα προσωπικα περασα μια δυσκολη περιοδο παρολο που ειχα βοηθεια απο τη μητερα μου και ειχα και την τυχη να εχω τον αντρα μου στο σπιτι για σχεδον 2 μηνες. Τις πρωτες μερες ειδικα οταν γυρισαμε σπιτι εκλαιγα πολυ συχνα. Εννοειται οτι οταν γινεσαι μανουλα χανεις καποια κομματια του εαυτου σου οπως τον ηξερες πριν αλλα βρισκεις καποια καινουρια που ειναι εξισου ομορφα. Θυμαμαι που κοιτουσα τον μικρο μου και σκεφτομουν οτι αισθανομαι σαν να μη θυμαμαι καν πως ηταν η ζωη μου πριν χωρις αυτον, ενιωθα σαν να τον ειχαμε απο παντα. Τωρα η ζωη ειναι γενικα απαιτητικη, ο καθενας εχει τις υποχρεωσεις και τα τρεξιματα του ομως οπως ειπε και η κοπελς παραπανω θα χτισεις μια νεα καθημερινοτητα στην οποια θα ενταξεις και το παιδακι σου και ολα θα ειναι τελεια. Κι εγω τον πηγαινα καθε μερα κουνιες και ειχαμε γνωριστει με καποιες μανουλες, δε γιναμε φιλες ομως ηξερα οτι θα παω εκει και θα πω και μια κουβεντα. Με το καλο το μωρακι σου ευχομαι. 
    • Αρχικά να πω την αλήθεια η μητρότητα είναι μια αρκετά απαιτητική «κατάσταση»  από την άποψη ότι είσαι η μαμά και το βάρος πέφτει στην μαμά και το μπαμπά φυσικά.    όμως είναι περισσότερο στη μαμά. Γιατί η μαμά θα είναι στο σπίτι όσο ο μπαμπάς θα είναι δουλειά.    εγώ έχω 3 παιδιά.    άπειρες φορές έχω νιώσει μόνη κ ίσως και καθημερινά από την άποψη ότι κ μένα οι συγγενείς μου μένουν κοντά αλλά έχουν κ εκείνοι τη ζωη τους δεν μπορούν καθημερινές να μου κάνουν παρέα να πω μια κουβέντα να πιω ένα καφέ (έχουν το πρόγραμμα τους, έχουν τις δουλειές τους κτλ κτλ)  η κόρη μου έγινε 6 κ της λέω κάθε μέρα πόσο τυχερή νιώθω που υπάρχει κ μπορώ να πω μια κουβέντα με κάποιον που με καταλαβαίνει.  Ο ένας ο γιος μου είναι 3.5 κ δν μπορεί να κάνει κάποια ουσιαστική συζήτηση κ το άλλο παιδάκι μου είναι 6 μηνών δεν μιλάει καν 😁 Καμία φίλη μου δεν είναι μητέρα (είμαι 30) κ κανένα συγγενικό μου πρόσωπο που είναι κοντά. Plus μένω στο εξωτερικό κ φαντάζεσαι πόσο πιο δύσκολο είναι.    εμένα τα παιδιά μου είναι η παρέα μου κ πραγματικά είναι όλη μου η μέρα. Προσωπικά μεγαλώνω τα παιδιά μου εδώ και 6 χρόνια άρα 6 χρόνια είμαι στο σπίτι. Σαφώς υπάρχουν στιγμές μοναξιάς από την άποψη ότι θέλεις έναν ενήλικα να συναναστρεφείς να πιεις ένα καφέ κάτι.    αλλά είναι στιγμές.    αν δεν ήταν η κόρη μου τόσο μεγάλη ίσως να μιλούσα στα ντουβάρια που λέει ο λόγος 🤣   το άλλο που κάνω κ μας βοηθάει όλους είναι να τα βγάζω έξω όλη την ημέρα (3ωρες τουλάχιστον) άρα παίρνουμε αέρα βλέπουμε κόσμο.    μετά από κάθε γέννα μου αντιμετώπιζα έτσι ψυχολογικά προβλήματα. Με το που πήγαινε να νυχτώσει έκλαιγα, στεναχωριόμουν, ένιωθα μόνη μου πολύ έντονα.    ευτυχώς μετά τις 50 μέρες καλυτέρεψα.    Δεν βοηθάει που κ ο άντρας μου γυρνάει 11-12 το βράδυ. Αλλά οκ είναι όλα μια συνήθεια εν τέλη.    τώρα είμαι πολύ καλύτερα που έχουν στρώσει οι ορμόνες. Δεν θα σκεφτώ δλδ τέτοια αρνητικά συναισθήματα συχνά.    (οι φίλες μου όλες μένουν στην Ελλάδα άρα μόνο τηλεφωνικά ή με βιντεοκλήσεις μπορώ να τους μιλήσω κάτι είναι κ αυτό όμως από το τίποτα 🙏🏼🩷).    τον πρώτο καιρό να έχεις παρέα συνέχεια ( την πρώτη εβδομάδα η μαμά μου κοιμόταν σπίτι μας για να με βοηθάει γιατί όπως είπα έχω 3 παιδιά άρα ήταν πολύ εξουθενωτικό μέχρι να μαζέψω δυνάμεις από τη γέννα)    Και θα πω αυτό που πάντα λέω κ στον εαυτό μου! Αν σου δίνουν τη βοήθεια τους να την παίρνεις κ να μην ντρέπεσαι. (Είμαι ένας άνθρωπος που ούτε στην μαμά μου δεν θα πω να έρθει να με βοηθήσει ή πχ στις αδερφές μου. Μόνο αν οι ίδιοι θελήσουν από μόνοι τους να έρθουν τότε θα έρθουν. Κ αυτό θεωρώ ότι είναι μειονέκτημά μου κ είναι κ εγωισμός γιατί εν τέλη θαρρώ απλά ότι δεν ξέρω να ζητάω βοήθεια ή ότι έχω εγωισμό και δεν ζητάω βοήθεια. Από την άλλη έχω την τιμή να λέω ότι τα κατάφερα μόνη μου με 3 παιδιά κάθε μέρα όλη μέρα. Τα αγαπάω τόσο πολύ μου αρέσουν τόσο πολύ τα παιδιά που ξεχνάω πολύ εύκολα αυτή τη μοναξιά)    μακρυγορησα με το καλό εύχομαι 🩷
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...