Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

κοριτσια η μπεμπα εχει παρει θεση αλλα μου ειπε ο γιατρος οτι ειναι ακομα ψηλα.θα κανω προκληση σε λιγο καιρο και ο γιατρος μου ειπε οτι ακομα και αν ειναι ψηλα θα παμε για φυσιολογικο.το ερωτημα μου ειναι κατα ποσο αυτο θα συμβαλει σε καισαρικη?αν ειναι ψηλα κραταει πιο πολλες ωρες ο τοκετος??ποια ειναι η γνωμη και η εμπειρια σας??

Δημοσίευση

Σε ποιο μηνα εισαι? ο σακος εχει υγρο, ο πλακουντας τροφοδοτει σωστα το μωρο? αν ολα ειναι καλα μπορεις να περιμενεις κι αλλο? τι ΠΗΤ εχεις? συνηθως μπορει να τραβηξει αλλες 10 μερες

και μενα ηταν ψηλα, και δεν καναμε προκληση, περιμεναμε μεχρι να κατεβει και να μαλακωσει ο τραχηλος και μετα απλα λιιιιγο τον "πειραξε" και τσουπ! γεννησαμε!

επισης μου ειχε πει οτι δεν θελει να μου κανει προκληση αφου ειναι ψηλα γιατι υπαρχει φοβος να μπει στραβα στη λεκανη και να καταληξουμε σε καισαρικη

αυτα απο μενα!

με το καλο σου ευχομαι :)

Δημοσίευση

την αλλη εβδομαδα μπαινω στον μηνα μου και μεχρι την 37η εβδομαδα πρεπει να εχω γεννησει γιατι στην προηγουμενη κυηση ειχα ανεπαρκεια πλακουντα λογω θρομβοφιλιας οποτε δεν μας παιρνει να ρισκαρουμε περα απο αυτην την εβδομαδα.το αμνιακο και ο πλακουντας μεχρι στιγμη ειναι καλα.αλλα απότι καταλαβα πιο πολλες πιθανοτητες εχει να καταληξει σε καισαρικη ε?φοβαμαι πολυ μην υπαρξουν τιποτα επιπλοκες ρε γαμωτο!!!τι πρεπει να κανω για να το βοηθησω να κατεβει?περπατημα?

Δημοσίευση

MariaIoanna έγραψε:

Μην στενοχωριέσαι εμένα η πρώτη μου κόρη ήταν ψηλά όταν πήγα με πόνους στο μαιευτήριο αλλά τελικά γέννησα μέσα σε 4 ώρες... Όλα έγιναν πολύ γρήγορα

γεννησες φυσιολογικα?εγω δεν εχω κολλημα με τον φυσιολογικο τοκετο απλα αν ειναι να κανω καισαρικη θελω να προετοιμαστω ψυχολογικα,γιατι φοβαμαι λιγουλακι...

Δημοσίευση

κοιτα εχετο σαν πιθανοτητα στο πισω μερος του μυαλου σου , συζητα το και με τον γιατρο σου και αν τελικα δεν κανεις καισαρικη, τοτε ακομα πιο καλα!

αντε βρε μη φοβασαι! αφου θα χεις επισκληριδιο δε θα καταλαβεις τιποτα :)

Δημοσίευση

Ναι φυσιολογικά.

Μη φοβάσαι όπως και να γεννήσεις σημασία έχει το μωρό σου να είναι γερό.

Φίλες μου που έκαναν καισαρική όλα πήγαν καλά και δεν πόνεσαν και αμέσως σηκώθηκαν.

Όλα καλά θα πάνε. Έφτασες στο τέλος με το καλό να υποδεχτείς το μωρό σου.

Δημοσίευση

ηρεμησε κοπελα μου....αφου ο γιατρος σου σε παει για φυσιολογικο , σημαινει οτι εκτος απροοπτο θα γεννησεις φυσιολογικα . οι απογευματινοι περιπατοι πιστευω θα σου κανουν καλο και στην ψυχολογια σου και θα βοηθησουν να κατεβει το μωρο . καλο καιρο εχει οποτε βολτα

Δημοσίευση

Μην απελπίζεσαι κοριτσάκι.Καμιά φορά τα μωράκια μας εμπεδώνονται και τελευταία στιγμή ,εκει που δεν το περιμένεις.

Το περπάτημα κάνει πολύ καλό ως προς αυτήν την κατεύθυνση.

Η θρομβοφιλία επηρελαζει τον πλακούντα,ε?Δεν το ήξερα.Δεν μου έχει πει κάτι ο γιατρός μου ακόμα ως προς αυτό(αντιμετωπίζω και εγώ αυτό το θέμα)αλλά μάλλον με αυτό εξηγείται γιατί μου ζήτησε προληπτικά να κάνω 2 μέρες κορτιζόνη για τα πνευμονάκια του μικρού,μάλλον για να είναι ΟΚ σε περίπτωση πρόωρου.(ασχετο: τις ενέσεις πρέπει νομίζω πρέπει να τις σταματήσουμε λίγο πιο νωρίς σε περίπτωση που κάνουμε επισκληρίδιο, το ξέρεις?)

Δημοσίευση

ran,άντε και με το καλό!!!Να μην ανησυχείς καθόλου μα καθόλου!!!

Και εμένα το αγοράκι μου ήταν ψηλα,αλλα τοτε με συμβούλεψαν απλά

να περπατάω και κάνω βαθιά καθίσματα...

Για να μην πολυλογώ εμένα με πιάσανε οι πόνοι με το μωρό χωρίς να έχει εμπεδωθεί στη λεκάνη και να είναι ψηλα,αλλα με κάποιες ασκησούλες κατα τη διάρκεια του τοκετού με τις οδηγίες της μαιάς,τον κατεβάσαμε τον σκατιάρη και γεννήσαμε σε 4 ώρες χωρίς επισκληρίδιο και όλα κύλισαν άψογα!!!

Και μέσα σε λίγες ώρες γυρνάνε τα ατιμούτσικα!!!

Δημοσίευση

madrid05 έγραψε:

Μην απελπίζεσαι κοριτσάκι.Καμιά φορά τα μωράκια μας εμπεδώνονται και τελευταία στιγμή ,εκει που δεν το περιμένεις.

Το περπάτημα κάνει πολύ καλό ως προς αυτήν την κατεύθυνση.

Η θρομβοφιλία επηρελαζει τον πλακούντα,ε?Δεν το ήξερα.Δεν μου έχει πει κάτι ο γιατρός μου ακόμα ως προς αυτό(αντιμετωπίζω και εγώ αυτό το θέμα)αλλά μάλλον με αυτό εξηγείται γιατί μου ζήτησε προληπτικά να κάνω 2 μέρες κορτιζόνη για τα πνευμονάκια του μικρού,μάλλον για να είναι ΟΚ σε περίπτωση πρόωρου.(ασχετο: τις ενέσεις πρέπει νομίζω πρέπει να τις σταματήσουμε λίγο πιο νωρίς σε περίπτωση που κάνουμε επισκληρίδιο, το ξέρεις?)

Ναι η θρομβοφιλια επηρεαζει τον πλακουντα,και εγω απο βδομαδα θα κανω ενεσουλες κορτιζονης γιατι θα γεννησω πιο νωρις,μολις δηλαδη μπω στο μηνα μου.τις ενεσουλες που κανουμε για την θρομβοφιλια πρεπει τουλαχιστον να εχουν περασει 12 ωρες και μετα να κανουμε επισκληριδιο.γιάυτο παμε με προγραμματισμενο τοκετο εμεις που εχουμε θρομβοφιλια.ειναι καλυτερα.παντως αυτο με το περπατημα θα το κανω μπας και εμπεδωθει.

Δημοσίευση

evipapa έγραψε:

ran,άντε και με το καλό!!!Να μην ανησυχείς καθόλου μα καθόλου!!!

Και εμένα το αγοράκι μου ήταν ψηλα,αλλα τοτε με συμβούλεψαν απλά

να περπατάω και κάνω βαθιά καθίσματα...

Για να μην πολυλογώ εμένα με πιάσανε οι πόνοι με το μωρό χωρίς να έχει εμπεδωθεί στη λεκάνη και να είναι ψηλα,αλλα με κάποιες ασκησούλες κατα τη διάρκεια του τοκετού με τις οδηγίες της μαιάς,τον κατεβάσαμε τον σκατιάρη και γεννήσαμε σε 4 ώρες χωρίς επισκληρίδιο και όλα κύλισαν άψογα!!!

Και μέσα σε λίγες ώρες γυρνάνε τα ατιμούτσικα!!!

ωραια!!!πηρα λιγο τα πανω μου!!! :)

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Νομιζω οτι λιγο πολυ ολες εχουμε νιωσει κατι παρομοιο. Μετα τη γεννα προσωπικα περασα μια δυσκολη περιοδο παρολο που ειχα βοηθεια απο τη μητερα μου και ειχα και την τυχη να εχω τον αντρα μου στο σπιτι για σχεδον 2 μηνες. Τις πρωτες μερες ειδικα οταν γυρισαμε σπιτι εκλαιγα πολυ συχνα. Εννοειται οτι οταν γινεσαι μανουλα χανεις καποια κομματια του εαυτου σου οπως τον ηξερες πριν αλλα βρισκεις καποια καινουρια που ειναι εξισου ομορφα. Θυμαμαι που κοιτουσα τον μικρο μου και σκεφτομουν οτι αισθανομαι σαν να μη θυμαμαι καν πως ηταν η ζωη μου πριν χωρις αυτον, ενιωθα σαν να τον ειχαμε απο παντα. Τωρα η ζωη ειναι γενικα απαιτητικη, ο καθενας εχει τις υποχρεωσεις και τα τρεξιματα του ομως οπως ειπε και η κοπελς παραπανω θα χτισεις μια νεα καθημερινοτητα στην οποια θα ενταξεις και το παιδακι σου και ολα θα ειναι τελεια. Κι εγω τον πηγαινα καθε μερα κουνιες και ειχαμε γνωριστει με καποιες μανουλες, δε γιναμε φιλες ομως ηξερα οτι θα παω εκει και θα πω και μια κουβεντα. Με το καλο το μωρακι σου ευχομαι. 
    • Αρχικά να πω την αλήθεια η μητρότητα είναι μια αρκετά απαιτητική «κατάσταση»  από την άποψη ότι είσαι η μαμά και το βάρος πέφτει στην μαμά και το μπαμπά φυσικά.    όμως είναι περισσότερο στη μαμά. Γιατί η μαμά θα είναι στο σπίτι όσο ο μπαμπάς θα είναι δουλειά.    εγώ έχω 3 παιδιά.    άπειρες φορές έχω νιώσει μόνη κ ίσως και καθημερινά από την άποψη ότι κ μένα οι συγγενείς μου μένουν κοντά αλλά έχουν κ εκείνοι τη ζωη τους δεν μπορούν καθημερινές να μου κάνουν παρέα να πω μια κουβέντα να πιω ένα καφέ (έχουν το πρόγραμμα τους, έχουν τις δουλειές τους κτλ κτλ)  η κόρη μου έγινε 6 κ της λέω κάθε μέρα πόσο τυχερή νιώθω που υπάρχει κ μπορώ να πω μια κουβέντα με κάποιον που με καταλαβαίνει.  Ο ένας ο γιος μου είναι 3.5 κ δν μπορεί να κάνει κάποια ουσιαστική συζήτηση κ το άλλο παιδάκι μου είναι 6 μηνών δεν μιλάει καν 😁 Καμία φίλη μου δεν είναι μητέρα (είμαι 30) κ κανένα συγγενικό μου πρόσωπο που είναι κοντά. Plus μένω στο εξωτερικό κ φαντάζεσαι πόσο πιο δύσκολο είναι.    εμένα τα παιδιά μου είναι η παρέα μου κ πραγματικά είναι όλη μου η μέρα. Προσωπικά μεγαλώνω τα παιδιά μου εδώ και 6 χρόνια άρα 6 χρόνια είμαι στο σπίτι. Σαφώς υπάρχουν στιγμές μοναξιάς από την άποψη ότι θέλεις έναν ενήλικα να συναναστρεφείς να πιεις ένα καφέ κάτι.    αλλά είναι στιγμές.    αν δεν ήταν η κόρη μου τόσο μεγάλη ίσως να μιλούσα στα ντουβάρια που λέει ο λόγος 🤣   το άλλο που κάνω κ μας βοηθάει όλους είναι να τα βγάζω έξω όλη την ημέρα (3ωρες τουλάχιστον) άρα παίρνουμε αέρα βλέπουμε κόσμο.    μετά από κάθε γέννα μου αντιμετώπιζα έτσι ψυχολογικά προβλήματα. Με το που πήγαινε να νυχτώσει έκλαιγα, στεναχωριόμουν, ένιωθα μόνη μου πολύ έντονα.    ευτυχώς μετά τις 50 μέρες καλυτέρεψα.    Δεν βοηθάει που κ ο άντρας μου γυρνάει 11-12 το βράδυ. Αλλά οκ είναι όλα μια συνήθεια εν τέλη.    τώρα είμαι πολύ καλύτερα που έχουν στρώσει οι ορμόνες. Δεν θα σκεφτώ δλδ τέτοια αρνητικά συναισθήματα συχνά.    (οι φίλες μου όλες μένουν στην Ελλάδα άρα μόνο τηλεφωνικά ή με βιντεοκλήσεις μπορώ να τους μιλήσω κάτι είναι κ αυτό όμως από το τίποτα 🙏🏼🩷).    τον πρώτο καιρό να έχεις παρέα συνέχεια ( την πρώτη εβδομάδα η μαμά μου κοιμόταν σπίτι μας για να με βοηθάει γιατί όπως είπα έχω 3 παιδιά άρα ήταν πολύ εξουθενωτικό μέχρι να μαζέψω δυνάμεις από τη γέννα)    Και θα πω αυτό που πάντα λέω κ στον εαυτό μου! Αν σου δίνουν τη βοήθεια τους να την παίρνεις κ να μην ντρέπεσαι. (Είμαι ένας άνθρωπος που ούτε στην μαμά μου δεν θα πω να έρθει να με βοηθήσει ή πχ στις αδερφές μου. Μόνο αν οι ίδιοι θελήσουν από μόνοι τους να έρθουν τότε θα έρθουν. Κ αυτό θεωρώ ότι είναι μειονέκτημά μου κ είναι κ εγωισμός γιατί εν τέλη θαρρώ απλά ότι δεν ξέρω να ζητάω βοήθεια ή ότι έχω εγωισμό και δεν ζητάω βοήθεια. Από την άλλη έχω την τιμή να λέω ότι τα κατάφερα μόνη μου με 3 παιδιά κάθε μέρα όλη μέρα. Τα αγαπάω τόσο πολύ μου αρέσουν τόσο πολύ τα παιδιά που ξεχνάω πολύ εύκολα αυτή τη μοναξιά)    μακρυγορησα με το καλό εύχομαι 🩷
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...