Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

“Δεν θα Κακομάθω το Μωρό;”

“Αν ανταποκρίνομαι κάθε φορά που κλαίει το μωρό, δεν θα το κακομάθω;” μπορεί να ρωτήσετε. Πιθανόν. Οι απόψεις σε σχέση με αυτό το ερώτημα ποικίλλουν πολύ. Εφόσον κάθε παιδί είναι μοναδικό, συνήθως οι γονείς πρέπει να αποφασίσουν ποια είναι η καλύτερη προσέγγιση. Ωστόσο, μερικές πρόσφατες έρευνες δείχνουν πως, όταν το νεογέννητο βρέφος πεινάει, νιώθει άβολα ή είναι αναστατωμένο, οι μηχανισμοί με τους οποίους αντιδράει στο στρες εκλύουν ορμόνες του στρες. Το μωρό εκφράζει τη δυσφορία του με κλάμα. Λέγεται πως, όταν ο γονέας ανταποκρίνεται στις ανάγκες του μωρού και τις καλύπτει, ο ενήλικος αρχίζει να δημιουργεί στον εγκέφαλο του μωρού τα δίκτυα των κυττάρων που το βοηθούν να μάθει να ηρεμεί. Επίσης, σύμφωνα με τη Δρ Μέγκαν Γκάναρ, το μωρό που λαβαίνει την ανταπόκριση που ζητάει παράγει λιγότερη κορτιζόλη, μια ορμόνη του στρες. Ακόμη και όταν αναστατώνεται, το στρες απομακρύνεται συντομότερα.

«Στην πραγματικότητα», λέει η Έρικσον, «τα μωρά που λαβαίνουν φροντίδα γρήγορα και ανελλιπώς, ιδιαίτερα τους πρώτους 6-8 μήνες της ζωής τους, κλαίνε λιγότερο από τα μωρά των οποίων οι γονείς αγνοούν το κλάμα τους». Εξίσου σημαντικό είναι το να διαφοροποιείτε τις αντιδράσεις σας. Αν αντιδράτε κάθε φορά με τον ίδιο τρόπο, όπως ταΐζοντάς το ή παίρνοντάς το στην αγκαλιά σας, τότε μπορεί πράγματι να κακομάθει. Μερικές φορές, ίσως αρκεί να δείξετε με τη φωνή σας ότι λάβατε υπόψη σας το κλάμα του. Ή, μπορεί να είναι αποτελεσματικό το να πλησιάσετε το μωρό και να μιλήσετε απαλά στο αφτί του. Κάτι άλλο που μπορεί να βοηθήσει είναι να το αγγίξετε με το χέρι σας στην πλάτη ή στο στομάχι.

«Δουλειά του μωρού είναι να κλαίει». Έτσι λέει μια παροιμία της Άπω Ανατολής. Για το μωρό, το κλάμα είναι ο κύριος τρόπος για να εκφράσει αυτό που θέλει. Πώς θα νιώθατε εσείς αν σας αγνοούσαν κάθε φορά που ζητούσατε κάτι; Άρα λοιπόν, πώς θα ένιωθε το μωρό σας, που είναι αβοήθητο χωρίς κάποιον να το φροντίζει, αν το αψηφούσατε κάθε φορά που λαχταρούσε την προσοχή σας; Ποιος, όμως, πρέπει να ανταποκρίνεται στο κλάμα του;

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Γειά σου κορίτσι. Πιθανόν να ειμαι κι εγω για Ιουλιο.
    • Καλημέρα κορίτσια σας ευχαριστώ πραγματικά όλες για τα λόγια στήριξης,  πολλές με νιώθετε κ αλλες εύχομαι να μην το ζήσετε πότε!! Όπως μου λέτε μόνο ο χρόνος θα βοηθήσει και μακαρι με πίστη και ελπίδα στο μέλλον με το Θέλημα του Θεού να έρθει το φως!🙏
    • Γεια σας κορίτσια! Καιρό έχω να στείλω, βλέπω εδώ συζητήσεις για μετακομίσεις κλπ! Απελπισία η κατάσταση με τα σπίτια, έχετε απόλυτο δίκιο. Εμείς μένουμε σε ένα πολύ μικρό σπίτι (κανονικά δηλ. είναι απλά για ένα ζευγάρι και πολύ λέω), ιδιόκτητο, και υπολογίζουμε όταν με το καλό τελειώσω το διδακτορικό μου σε κάνα χρόνο να κάνουμε ανακαίνιση στο πατρικό μου που είναι από πάνω, για να μπορέσουμε να ζήσουμε πιο ανθρώπινα. Βασικά εδώ και πάρα πολύ καιρό πιέζομαι ήδη με τον χώρο εδώ, αλλά δεν έχω το κουράγιο να ανοίξω σε αυτή τη φάση μέτωπο ανακαίνισης, ενώ τρέχουν τόσα. Οπότε κάνω υπομονή... Απώτερο όνειρο είναι να φύγουμε από την Αθήνα και να πάμε στο νησί μας. Αλλά ρε κορίτσια, χωρίς τη σιγουριά της δουλειάς πού να κάνεις τέτοιο βήμα;! Θα δείξει! Εγώ έκανα όλες τις εξετάσεις, και την καμπύλη. Εννοείται βγήκε τσιμπημένη, αλλά επειδή μετριέμαι 4 φορές την ημέρα έτσι κι αλλιώς και είμαι υπό έλεγχο σε γενικές γραμμές, δεν ανησύχησα. Θα τα στείλω τα αποτελέσματα και στον ενδοκρινολόγο και βλέπουμε. Χθες κάναμε και τον καθιερωμένο υπέρηχο. Όλα καλά, η ζουζούνα κοντεύει το κιλό, η ανάπτυξή της είναι μια χαρά. Απλά ο τράχηλ΄ός μου μειώθηκε (αν το λέω και σωστά). Ενώ στη Β Επιπέδου ήταν 36 χιλιοστά, τώρα είναι 31. Και μάλλον (τι μάλλον; σίγουρα!) είναι επειδή σηκώνω τον μικρό μας (πέρα δηλ. από τα βασικά για άλλαγμα, κρεβάτι, καρότσι κλπ.κλπ., κάνουμε και διάφορα παιχνίδια, χορούς αγκαλιά). Και όλα αυτά θα πρέπει να τα κόψω μαχαίρι, αν γίνεται. Να περάσει και ο 7ος που είναι πιο επικίνδυνα τα πράγματα. Τώρα πώς θα το πετύχω αυτό δεν ξέρω. Γιατί κάποια πράγματα εκ των πραγμάτων πρέπει να τα κάνω εγώ, αφού λείπει ο άντρας μου τη μισή μέρα και πολλά περνούν από εμένα. Και δεν θέλω να έχω και τη μαμά μου απίκο συνέχεια. Εκείνη το θέλει. Εγώ όμως δεν θέλω.   
    • Ααα περίπου στα ίδια και εγώ 4 ώρες μακριά από Αθήνα  καλα σίγουρα δεν έχει σαν το σπίτι σου αλλά εντάξει μπορείς όταν πλησιάζει ο καιρός να πας να μείνεις λίγο Αθήνα θα σε βλεπει κάθε βδομάδα ο γιατρός τότε οπότε θα βλέπει  περίπου αν κοντεύεις  εγώ δεν είχα πάει Αθήνα ήμουν σπίτι και αν μου σπάγαν τα νερά θα ξεκινούσα για Αθήνα αλλά εμένα δεν έσπασαν ποτέ 🤷‍♀️ βήμα βήμα θα τα δείτε όλα 😊
    • @Ngsofia σου στέλνω μια τεράστια αγκαλίτσα λυπάμαι τόσο πολυ 🩷🩷 Κουράγιο κοριτσι μου😞🙏 
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...