Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Ναι λοιπόν γέννησα και γω!και αν και καθυστερημένα(τι να κάνω,με φαγαν οι υποχρεώσεις)θα σας αφηγηθώ με όλες τις λεπτομέρειες το πως βίωσα την μαγική εμπειρία του τοκετού.

Όπως γνωρίζετε οι πιο παλιές αντιμετόπιζα πρόβλημα σακχάρου.Λόγω αυτού δυστυχώς δεν έπρεπε να γίνω τελειόμηνη(να περιμένω να σπάσουν τα νερά μου δηλαδή)διότι υπήρχε μεγάλος κίνδυνος να συμβεί ενδομητριακός θάνατος και πιθανότατα να έχανα το αγγελούδι μου.Ήμουν πολύ στεναχωρημένη που έπρεπε τελικά να προγραμματίσω την γέννηση του μωρού μου...Αποφασίσαμε με τον γυναικολόγο μου να γεννήσω φυσιολογικά με τεχνικούς πόνους αν και εκείνος επέμενε για καισαρική,όχι οτι είναι υπερ αυτής αντιθέτως,αλλά όπως μου εξήγησε θα ήταν πολύ δύσκολο για μένα να γεννήσω φυσιολογικά επειδή το μωρό θα γεννιόταν την 38η εβδομάδα,είναι το πρώτο μου παιδί και ήταν και ψηλά ο μπαγάσας αλλά με το κεφαλάκι του κάτω.Μου είπε:<<αλλιώς είναι όταν πας να πάρεις έναν ώριμο καρπό από ένα δέντρο και αλλιώς είναι όταν πας να πάρεις έναν άγουρο πιο πολύ θα δυσκολευτείς να τον κόψεις>>.

Στις 25 Οκτωβρίου στις 9:00 το βράδυ βρισκόμουν στο Διαβαλκανικό να περιμένω έξω απ'το μαιευτικό μαζί με τον αντρούλη μου,τις μαμάδες μας και τ'αδέρφια μας με αγωνία και λαχτάρα..όταν με πήρανε μέσα ήμουν έτοιμη να κατουρηθώ απ'το άγχος μου <<τι θα μου κάνουνε?>> σκεφτόμουνα..<<θα πονέσω άραγε?>>...<<μπαααα,τελειώσανε τα ψέμματα σήμερα θα γεννήσω!>>..Έρχεται μετά απο λίγο μια ευγενέστατη μαία η οποία με ετοίμασε κλισματάκι κλπ.Ααα!δεν με ξύρισε έχω να σας πω,το έκανα μόνη μου και άκουσα και το κοπλιμέντο μου:<<μόνη σου ξυρίστηκες?σαν μωρουδιακό το έκανες!>>.Με πάει λοιπόν στο δωμάτιο όπου θα γεννούσα τον μικρό μου,μου περνάει ορό και μετά από λιγο αρχίζει να βάζει φάρμακα για τους πόνους.Ύστερα από 5 λεπτά ήρθε και ο αντρούλης μου φορόντας την χαρακτιριστική πράσινη ποδιά(μιλάμε για πολύ γέλιο..).Κατά τις 9:40 άρχισα να έχω μερικές συσπάσεις,1 διαστολή μου είπε μια από τις μαίες που με παρακολουθούσαν.Στις 10:30 οι πόνοι οξύνονταν και η διαστολή μου 3.Δεν άντεχα τους πόνους και ζητούσα απεγνωσμένα τον αναισθησιολόγο αλλά ο γιατρός μου είπε να περιμένω λίγο να μου σπάσει τα νερά και μετά..Ωχ!σκέφτηκα...κοριτσια έβγαλε τον άντρα μου έξω για να τα σπάσει μιλάμε για πολύ νερό 2 λεκάνες που το είχα όλο αυτό??μετά από κανα μισάωρο πέθαινα στους πόνους και οι αναπνοές δεν βοηθούσαν καθόλου,επέμενα να έρθει ο αναισθησιολόγος ο οποίος ήρθε και με έσωσε!!παράδεισος κορίτσια,δεν πόνεσα καθόλου αφήστε που από κει και πέρα συνεργάστηκα καλύτερα με τις μαίες οι οποίες ήταν πολύ ευγενικές και διακριτικές μαζι μου,όνειρο σας λέω!ο πόνος σχεδόν ανύπαρκτος αλλά η διαστολή 4 ακόμα και η ώρα 12:15.Κάναμε παράκληση στην Παναγία από ένα βιβλιαράκι που πάντα έχει μαζί του ο άντρας μου πάνω του,για να πάνε όλα καλά με τον τοκετό.Κορίτσια 3:00 τα ξημερώματα και η διαστολή μου 8!το κανε το θαύμα της η Παναγίτσα μου!εγώ με το χαμόγελο να περιμένω το μωράκι μου,η διαστολή 10 τέλεια και στο δωμάτιο μπαίνει ο γυναικολόγος μου μαζί με τον παιδίατρο και τις μαίες...ο άντρας μου νωρίτερα έβλεπε τα μαλάκια του και φώναζε από χαρά <<να τα!!τα βλέπω!!>>.Μου λέει ο γιατρός 3 καλές σπρωξιές και θα βγει ο κατεργάρης..έσπρωχνα με όλη μου την δύναμη ώσπου ξαφνικά στις 4:25 ξημερώματα της γιορτής του Αγίου Δημητρίου ακούω κλάμματα και να σου ο πριγκιπάκος μου!ζύγιζε μόλις 2.970kg και είχε ύψος 48εκατοστά!δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου!επιτέλους τον κρατούσα σφιχτά στην αγκαλιά μου και δεν πιστευα με τίποτα ότι αυτό το πλασματάκι ήταν δικό μου,το κουβαλούσα τόσους μήνες στην κοιλίτσα μου!δεν ήθελα να τον αφήσω και όταν με πρωτοκοίταξε χάθηκα στο βλέμμα του,σ'αυτά τα 2 αθώα ματάκια που με γέμιζαν ευθύνη απέναντι του αλλά γέμιζαν και την καρδιά μου η οποία κόντευε να σπάσει από συγκίνηση!ο άντρας μου έχασε τα λόγια του και συνέχεια με φιλούσε ενώ και οι 2 τον χαζευαμε δεν κατάλαβα για πότε με έραψε ο γιατρός.Ασύλληπτη εμπειρία κορίτσια!και με μεγάλη χαρά θα την ξαναζούσα με τον ίδιο γιατρό στην ίδια κλινική.Δεν έχω κανένα παράπονο απ'την διαμονή μου εκεί,τα κορίτσια ήταν εξυπηρετικά πολύ και το φαγητό υπέροχο,όσο για την καθαριότητα ένα σας λέω,όλα έλαμπαν!έχω ευχάριστες αναμνήσεις από εκεί αλλά η πιο ευχάριστη και η πιο έντονη ήταν ο ερχομός του μικρούλη μου που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην καρδιά και στην ψυχή μου!εύχομαι σε όλες όσες περιμένετε τα μικρούλια σας με το καλό να τα υποδεχτείτε,όσες είστε ήδη μανούλες να τα χαίρεστε και όσες προσπαθείτε σύντομα να φουσκώσει η κοιλίτσα σας!συγνώμη αν σας κούρασα αλλα σας υποσχέθηκα λεπτομέρειες γι'αυτό!

Δημοσίευση

Τι όμορφη εμπειρια...

τι ωραια περιγραφη...

ξαναεζησα διαβαζοντας σε την δικη μου μαγικη στιμη...

μεσα απο τη γεννηση τους ..ξαναγεννιομαστε!

Να ειναι γερο!

Τυχερο!αγαπητο!χαμογελαστο!

να ειστε παντα ευτυχισμενοι και να το χαιροσαστε!!!

Δημοσίευση

Να σου ζήσει το αγοράκι σου κοπέλα μου..Να είναι γερός και καλότυχος!!!!Με συγκίνησες με την περιγραφή σου...Μου θύμισες τη δική μου εμπειρία!!!!!Δεν είναι η πιο όμορφη εμπειρία της ζωής σου;;;;Εγώ πάντως δε θα την ξεχάσω ποτέ!!!!!!

Να τον χαίρεστε τον αντράκο σας και να τον καμαρώσετε όπως ποθείτε!!!

:kiss::kiss::kiss::kiss:

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Καλησπέρα! Έχω παρά πολύ καιρό να γράψω αλλά σου γράφω γιατί έχω μια ίσως λίγο πιο εκκεντρική ζωή σα μητέρα. Εγώ πριν μείνω έγκυος, ήμουν πάρα πολύ του έξω με έναν φοιτητικό και μετα - φοιτητικό τρόπο. Σχεδόν όλοι οι φίλοι μου ήταν και είναι χωρίς παιδιά και σε άλλη φάση ζωής - σοκαρίστηκαν και χρειάστηκαν και οι ίδιοι προσαρμογή όταν έμεινα έγκυος κι ας το ήξεραν ότι προσπαθούσαμε. Στη φάση της εγκυμοσύνης προσπαθούσα μανιακα να μην αλλάξω τίποτα. Έβγαινα σε ρυθμούς όπως πριν, είχα μάθει τι μπύρες χωρίς αλκοόλ έχει κάθε μαγαζί της Αθήνας, πήγαινα σε σπιτοπαρτα που αντί να πάω ποτό έπαιρνα τα μη-αλκοολούχα δικά μου, με αποκορύφωμα το ότι πήγα 34η εβδομάδα σε ένα πάρτι στη Θεσσαλονίκη με το αεροπλάνο. Ακόμα κι έτσι όμως ένιωθα μοναξιά, καθώς παρότι ακολουθούσα το πρόγραμμα δε μπορούσα να είμαι όπως πριν, ειδικα το τελευταίο διάστημα. Τόσο φομο είχα που την επόμενη μέρα από αυτή που βγήκαμε από το μαιευτήριο, 2η μέρα από τον τοκετό, πήγα με το μωρό βόλτα σε σπίτι που ήταν μαζεμένες οι φίλες μου. Γενικά δεν είχα την τύχη να νιώθω σα να ήταν η μικρή πάντα στη ζωή μας. Χρειαστηκαμε προσαρμογή στη νέα ζωή. Μετά συνεχίσαμε να βγαίνουμε συνέχεια και παντού μαζί το μωρό, θήλαζα παντού κλπ. Βοήθησε και που ήταν καλοκαίρι και ήταν όλα έξω,οποτε δεν είχα άγχος να κολλήσει κάτι τον πρώτο καιρό. Χάσαμε, όμως, τις διακοπές εκείνου του καλοκαιριού με τους φίλους. Δεν ήταν πάντα εύκολο να προσπαθώ να μην χάνομαι και γενικά μεσολάβησαν συζητήσεις και με τους φίλους που προσαρμοστηκαν και οι ίδιοι αρκετά. Τώρα έχουν περάσει 3 χρόνια κι εχουν αποκτήσει πολλή οικειότητα με την κόρη μου και αυτή έχει γίνει πολύ κοινωνικό παιδάκι. Ξέρει και ότι η μαμά και ο μπαμπάς έχουν φίλους και μερικές φορές θέλουν να βγαίνουν μαζί τους και ότι η φιλία είναι πολύ σημαντική. Η ζωή μας είναι άλλη από αυτή που ήταν, χωρίς όμως να έχουμε απομακρυνθεί από τους φίλους μας, τις εξόδους μας, τις διακοπές μας κλπ. Είναι φάσεις που νιώθω μοναξιά, αλλά θεωρώ όχι περισσότερες απ'ο, τι ένας μέσος άνθρωπος. Θέλουν όλα περισσότερη οργάνωση και λιγότερο αυθορμητισμό για να συνδυαστούν, όμως δεν έχουμε χάσει ακόμα πάρτι στη Θεσσαλονίκη 🤣 ούτε άλλες διακοπές με φίλους. Όλα αυτά κοστίζουν σε κούραση, ομως είναι αποφάσεις που ο καθένας παίρνει για τον εαυτό του, ανάλογα το πώς επιθυμεί να είναι η ζωή του.  Ειδικά για εσένα που δε φαίνεσαι crazy όπως εγώ και σε κουράζει να είσαι συνέχεια με κόσμο, θεωρώ θα είναι πιο εύκολο τελικά. Παρατήρησε τον εαυτό σου και πώς αλλάζει σιγά σιγά. Μίλα με τους φίλους σου, μοιράσου το πώς αισθάνεσαι και δώσε χρόνο και σε αυτούς και στη σχέση σας να προσαρμοστουν στη νέα κατάσταση. Φρόντισε κι εσύ από τη μεριά σου τις σχέσεις σας, προσπαθώντας να ακούς με ενδιαφέρον τα θέματα τους. Μια φιλική σχέση θέλει κι αυτή φροντίδα και προσοχή, ανεξαρτήτως αν το μωρό σου θα είναι φυσικά η προτεραιότητά σου. Όλα θα πάρουν το δρόμο τους με τρόπο που δε μπορείς ακριβώς να φανταστείς τώρα. Με το καλό το μωράκι σου και η νέα σας ζωή! 🥰 
    • Ναι κάθε εγκυμοσύνη διαφορετικη πόσο μάλιστα μια διπλή κύηση..ναι δεν μπορώ να ξανά έρθω πάλι Αθήνα κουράζομαι πάρα πολύ..θα δούμε πως θα πάει.. τελευταία παρακολούθηση τώρα στις 19 ο εμβρυολογος..με ποναει το μπράτσο Μ έκανα το πρωί το εμβόλιο για τ κοκκυτη..τ έχεις κάνει εσύ?
    • Θα παω 17/9 γυναικολογο κ εναλλαξ θα με βλεπει την μια εβδομαδα ο εμβρυολογος την αλλη ο γυναικολογος.Αυτη ειναι οδηγια με τα προχθεσινα δεδομενα.Ε και εγω που ξανα υπηρξα εγκυος κσμια σχεση με τα διδυμα.Τα ειδα ολα,καταλαβαινεις τα περασες κι εσυ.Ελα ολα καλα θα πανε θα δεις🩵
    • Σας ευχαριστώ κορίτσια! Βγήκαν και τα αποτελέσματα. Μια χαρά βλέπω τις τιμές 😊 Όντως ορίων και η καμπύλη. Μόνο μια μικρή ένδειξη στα ούρα μου χαλάει τις τέλειες εξετάσεις 😜 Θα τα στείλω αύριο στον γιατρό να μου πει. Εγώ τον μπέμπη θα τον δω πάλι αρχές Οκτωβρίου. Πφ... Περνάει και δεν περνάει ο καιρός. Τέλη Οκτώβρη θα βγω και σε άδεια και περιμένω πως και πως 😅 Έχει ζορισει η δουλειά και κουράζομαι αρκετά (νοητικά κυρίως, γιατί δουλειά γραφείου κάνω).
    • Τέλεια! Με καλό να έρθει σύντομα! Εγώ καλά, είμαι ήδη έγκυος στο 2ο 😅 
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...