Τί φοβάστε?

[liberty81]

πεπιτα με πλλληγωνειςςςς... :laugh: :laugh:

ζαχα καλοοοοοοοοο αλλα δεν πειθεις

[pepita]

Όχι καλέ, δεν το είπα για κακό...σαν παρατήρηση!!!

[jovanna]

τον θανατο φοβαμαι πιο πολυ απο ολα...οταν μερικες φορες σκεφτομαι οτι ισως να ειναι οπως οταν κοιμαμαι....δηλαδη...δεν θα ξαναδω τα παιδια μου τον αντρα μου τους γονεις μου...δεν θα ξαναναπνευσω....δεν θα σκεφτω ποτε ξανα σαν γιαννα...δεν θα υπαρχει γιαννα...με πιανει αγχος...δεν μπορω να κοιμηθω...

[bembini]

την μοναξιά και τον θάνατο όχι τον δικό μου αλλά των αγαπημένων μου προσώπων το φοβάμαι πολύ!

[mat]

jovanna συμφωνουμε τοοσο πολυ...και εγω σκεφτομαι τον θάνατο και ολα γύρω μου μου φαινονται μάταια...λοιπον ταραταρα...τα,τα...ο λόγος που έλειπα τόσο ΄καιρό απο το μομμυ ηταν το οτι ημουν σε πολυ ασχημη φαση με τον ανδρα μου συν του οτι επαθα καταθλιψη...ήπια κάμποΣΑ LADOSAKIA μετά τα έκοψα μόνη μου..γύρισα στην δουλειά μπας και συνέλθω...τώρα το παλεύω...και λόγος κορίτσια αυτός που προανέφερα....σκεφτόμουν τον θάνατο συνέχεια και έβλεπα μάταιο ακόμη και το οτι έκανα παιδί...με καταλαβαινετέ?...

Εμπαινα στο μομμυ στην αρχη εσεις ασχολουσασταν με δύσκολα ή έστω ευκολα πραγματα της καθημερινοτητας και ενιωθα τοοσο μη φυσιολογική που τα έβλεπα όλα τόσο μάταια. Ηθελα να μιλαω μονο γι΄αυτο που ενιωθα μπας και φύγει και φοβόμουν μην γίνω κουραστικη..εδώ εχω κουρασει τον ανδρα μου σκεφτόμουν δεν θα κουρασω αυτες τισ κοπέλες που στο κάτω, κάτω δεν με ξέρουν κιόλας...αυτα ουφ...

[alkost]

ανεκαθεν φοβαμαι πολυ το θανατο των αγαπημενων μου προσωπων και πλεον κοιμαμαι με το φοβο οτι μπορει να σηκωθω μια μερα απο το κρεβατι μου,να πιασω την κοιλιτσα μου και να μην ειναι ετσι σκληρη και γεματη,να ειναι αδεια,ξεφουσκωτη και να συνειδητο ποιησω οτι ολο αυτο τον καιρο ονειρευομουν και ξυπνησα..

αυτος ειναι ο χειροτερος φοβος μου και ειναι το πρωτο πραγμα που κανω μολις ξυπνησω,η ακομα και στον υπνο μου..ασε που αν κανει αρκετη ωρα να κουνηθει ο μικρος,τον "ψαχουλευω" για να με κλωτσησει!!!!μονο ετσι ηρεμω!!!ολοι με μαλωνουν και μου λενε οτι το τρομαζω,και οτι το αγχωνω αλλα δεν μπορω να κανω αλλιως..

κοριτσια μη με κοροιδεψετε,αλλα ακομα καλα καλα δεν το εχω συνειδητοποιησει πληρως!!!πιστευω οτι δεν μου συμβαινει πραγματικα και νομιζω οτι ολο κατι θα γινει και θα χαλασει!

μαλλον δεν ειμαι καλα!!!

[ΚΑΤΚΑΤ]

Τις κατσαριδες και τον καρκινο. Αυτα!

[molly]

Το θάνατο των δικών μου προσώπων,τον καρκίνο,

να μη μπουν κλέφτες σπίτι και μου πάρουν το παιδί(!!!)

τον πόλεμο,την πυρκαγιά,το σεισμό και παλιά

φοβόμουν τους ψυχικα άρρωστους ανθρώπους...

Τώρα που το σκέφτομαι σαν πολλές φοβίες δεν έχω?

Μήπως πρέπει να το κοιτάξω??????????????/

[ΣΩΣΩ]

molly έγραψε:

Το θάνατο των δικών μου προσώπων,τον καρκίνο,

να μη μπουν κλέφτες σπίτι και μου πάρουν το παιδί(!!!)

τον πόλεμο,την πυρκαγιά,το σεισμό και παλιά

φοβόμουν τους ψυχικα άρρωστους ανθρώπους...

Τώρα που το σκέφτομαι σαν πολλές φοβίες δεν έχω?

Μήπως πρέπει να το κοιτάξω??????????????/

οχι ρε μολυ..1 χαρα εισαι..απλα ξεχασεσ,τισ πλυμμηρεσ, τα ηφαιστεια, την ανεργια, τις ελιες στο προσωπο,τη ρυτιδα, κτλ..χαχα

[manoula3]

εγω οχι απλα φοβαμαι...τρεμω μην παθουν τιποτα ο αντρας μου η' τα παιδια μου...κανω συχνα τετοιες σκεψεις κ με δυσκολια καταφερνω να σταματησω να κλαιω.

καμια φορα σκεφτομαι οτι αν καποια στιγμη ''φυγει'' καποιος συγγενης μου...οσο κ να με πονεσει...ο αντρας μου κ τα παιδια μου θα γιατρεψουν με τον καιρο την πληγη...

αν ομως παθουν κατι εκεινοι πραγματικα θα σταματησω κ γω να υπαρχω...

δεν αντεχω με τιποτα...

κ πολλα ακομα φοβαμαι..αλλα σαν αυτο τιποτε αλλο...μου κοβονται τα ποδια

επισης φοβαμαι οτι ισως ο θεος μου στερησει ολη αυτη την ευτυχια που ζω τωρα...δεν ξερω γιατι...ισως επειδη καμια φορα ειμαι αχαριστη....ισως να μην πολυ καλη μαμα,η' πολυ καλη συζυγος ωρες-ωρες κ δεν μου αξιζουν ολα αυτα.. δεν ξερω.

[mama_xina]

ο μεγαλυτερος μου φοβος ειναι να μην περασω ξανα οτι περασα,μετα ακολουθει μια μεγαλη φοβια μηπως δεν μπορω να κανω πια παιδια,μετα ακολουθει μια χαζη φοβια...μην με ακουμπησει καμπια!απαξ και δω καμπια μετα εχω εφιαλτες πχ οτι ειμαι στη θαλασσα και γεμμιζει καμπιες!εχω φοβο μεγαλο!

οσον αφορα το να μην ξανακανω παιδι ειναι κατι που νιωθω φοβο μηπως δεν θελει ο γιος που εχασα να παρει καποιο αλλο τη θεση που επρεπε να εχει αυτος.

[mama_xina]

επισης φοβαμαι τον εαυτο μου!

[mummydi]

mama_xina έγραψε:

ο μεγαλυτερος μου φοβος ειναι να μην περασω ξανα οτι περασα,μετα ακολουθει μια μεγαλη φοβια μηπως δεν μπορω να κανω πια παιδια,μετα ακολουθει μια χαζη φοβια...μην με ακουμπησει καμπια!απαξ και δω καμπια μετα εχω εφιαλτες πχ οτι ειμαι στη θαλασσα και γεμμιζει καμπιες!εχω φοβο μεγαλο!

οσον αφορα το να μην ξανακανω παιδι ειναι κατι που νιωθω φοβο μηπως δεν θελει ο γιος που εχασα να παρει καποιο αλλο τη θεση που επρεπε να εχει αυτος.

Αχ αγάπη μου γλυκιά... Δε ξέρω την ιστορία σου δυστυχώς,αλλα πίστεψέ με ο Θεούλης κάποια στιγμή θα σου στείλει το αγγελούδι που σου πήρε πίσω,γιατι σου αξίζει!!Θα δεις..

[muller]

ΚΑΠΟΤΕ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΗΝ ΠΑΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΚΑΤΙ.ΜΟΥ ΣΥΝΕΒΕΙ ΕΧΑΣΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ 25.ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΟΤΙ ΑΝ ΚΑΝΩ ΠΑΙΔΙ ΘΑ ΠΑΘΕΙ ΚΑΤΙ.ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΑΝΤΡΑΚΙ ΜΟΥ 11 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ.ΤΩΡΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΠΟΤΕ ΜΑΜΑ.ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΝ ΠΑΘΕΙ ΚΑΤΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ Ή ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ.ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΦΤΑΣΩ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΙ ΠΩ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ.

[mama_xina]

αχ μικρη φοβομουν μηπως ειμαι απο τις ατυχες που απλα δεν μπορουν να κανουν παιδι!ειχα δει μια κυριουλα που εμενε στη πολυκατοικια μας και ηταν παντα μονη και φοβηθηκα μηπως δεν τα καταφερω να κανω οικογενεια κ μεινω για παντα μονη σαν το λεμονι

[μαρινιω]

mama_xina έγραψε:

αχ μικρη φοβομουν μηπως ειμαι απο τις ατυχες που απλα δεν μπορουν να κανουν παιδι!ειχα δει μια κυριουλα που εμενε στη πολυκατοικια μας και ηταν παντα μονη και φοβηθηκα μηπως δεν τα καταφερω να κανω οικογενεια κ μεινω για παντα μονη σαν το λεμονι

xazoula min skeftese etsi!!!

tha se malwsw!!!

tha kaneis mpempe sigoura!!!

sigoura auto pou perases itan tragiko kai den ksexniete me tipota alla

prospathise na to kseperaseis... :silly:

egw tremw tis melises

otan dw kamia trexw san palaviiiiiiiiiiiiiiii xaxxaxaxaxaa kai oloi gelan fisika

[mama_xina]

καλα δεν εχεις δει ανθρωπο να ξερναει επειδη ειδε καμπια γιαυτο μιλας!εχθες ειδα μια σου λεω και το βραδυ ειδα εφιαλτες οτι ημουν σε μια θαλασσα που γεμισε με δαυτες!επισης μου κοβεται η ορεξη να φαω και συνεχεια νιωθω οτι κατι ειναι πανω μου!αυτο μονο στη σκεψη οτι μπορει να με ακουμπησει!αν ποτε τυχει και ακουμπησω καποια νομιζω οτι αυτοματος θα παθω καρδιακο!

[Mantarini]

Από μικρή φοβόμουν τον θάνατο και τον καρκίνο (αυτά τα δυο τα συνδύαζα πάντα μαζί) μέχρι που έμαθα ότι ο πατέρας μου έπασχε από καρκίνο πριν κάποια χρόνια (δόξα το Θεό τώρα είναι μια χαρά) φοβάμαι τη μοναξιά, ότι θα γεράσω και θα είμαι μόνη μου. Και φοβάμαι το θάνατο σε άτομα που αγαπώ!

και κάτι χαζό φοβάμαι να σκοτώσω οτιδήποτε ζωύφιο γιατί συνέχομαι το κρατςςς που ακούγεται...

[bibibo]

Πολλα φοβαμαι αλλα αυτο που εγινε προσφατα με ταρακουνησε λιγακι.... Συγνωμη κοριτσια, μη με χαρακτηρισετε "ελαφρομυαλη" αλλα η λαχταρα μου να κανω δευτερο παιδακι δε περιγραφετε.... Μου κανανε αυτο με το σταυρο στη παλαμη, δε ξερω αν καταλαβατε ποιο εννοω? Αυτο που βαζεις να κρεμεται ο σταυρος πανω απο την παλαμη σου και αναλογως πως θα κουνηθει και ποσες φορες θα κουνηθει, δειχνει ποσα παιδια και τι φυλου παιδια θα κανεις. Εμενα μου εδειξε δυο παιδια, ενα κοριτσι και ενα αγορι, εχω ενα κοριτσακι, κι εκει που χαρηκα και ειπα απο μεσα μου "αχ ωραια θα κανω δευτερο παιδακι" ρωταει η συνυφαδα μου την κοπελα που μου το εκανε "ποιανεται και η αποβολη?" και λεει η κοπελα "ναι".....Εκει φοβηθηκα λιγο, γιατι δε θελω με τιποτα να αφησω μονο του το κοριτσακι μου......................... Συγνωμη και παλι αν φαινεται χαζο αυτο που φοβηθηκα....

[bibibo]

alkost έγραψε:

ανεκαθεν φοβαμαι πολυ το θανατο των αγαπημενων μου προσωπων και πλεον κοιμαμαι με το φοβο οτι μπορει να σηκωθω μια μερα απο το κρεβατι μου,να πιασω την κοιλιτσα μου και να μην ειναι ετσι σκληρη και γεματη,να ειναι αδεια,ξεφουσκωτη και να συνειδητο ποιησω οτι ολο αυτο τον καιρο ονειρευομουν και ξυπνησα..

αυτος ειναι ο χειροτερος φοβος μου και ειναι το πρωτο πραγμα που κανω μολις ξυπνησω,η ακομα και στον υπνο μου..ασε που αν κανει αρκετη ωρα να κουνηθει ο μικρος,τον "ψαχουλευω" για να με κλωτσησει!!!!μονο ετσι ηρεμω!!!ολοι με μαλωνουν και μου λενε οτι το τρομαζω,και οτι το αγχωνω αλλα δεν μπορω να κανω αλλιως..

κοριτσια μη με κοροιδεψετε,αλλα ακομα καλα καλα δεν το εχω συνειδητοποιησει πληρως!!!πιστευω οτι δεν μου συμβαινει πραγματικα και νομιζω οτι ολο κατι θα γινει και θα χαλασει!

μαλλον δεν ειμαι καλα!!!

Αααχ κοριτσακι κου κι εγω συνηδητοποιησα οτι ειμαι μανα, οταν το παιδι εφτασε να με φωναξει μαμα....

[ΖΕΝΙΑ]

Απο φοβίες άλλο τίποτα....Το κυριότερο πλέον μη μου πάθει κάτι ο χρυσαφένιος Χρηστάκης μου!!!!!!τρελλαίνομαι και μόνο στην ιδέα.Μετά, το θάνατο για τα αγαπημένα μου πρόσωπα,όχι για μένα.Σε σημείο ρε κορίτσια να μη μπορώ καν να το συζητήσω.Δεν είμαι συμβιβασμένη με την ιδέα του θανάτου.Τώρα όλες οι άλλες οι φοβίες παλεύονται....ΑΑ....και τρέμω τις κατσαρίδες.Τις φοβάμαι,δε τις σιχένομαι...τις σιχαμένες... :silly: :silly:

[Kouklitsa]

Φοβάμαι τα πάντα για τα παιδιά μου. Δεν θέλω να πάθουν ποτέ τίποτα η ζωή να τους χαμογελάει πάντα.

[WENDY]

Ωραιο θεμα καταρχην για ολοι μας εχουμε φοβιες !

λιγο κοινο αυτο που θα γραψω γιατι σιγουρα το γραψατε πολλες ,παντα φοβομουν τις αρρωστιες και τον καρκινο ο παραμικρος πονος στο σωμα μου με φοβιζε!!

μετα τις δυο αποβολες, η μεγαλυτερη φοβια μου αλλαξε δεν φοβαμαι τοσο το θανατο οσο το να μην γεννησω ποτε γερο παιδι ...φοβαμαι μην μεινω για παντα μια "αδεια" γυναικα ..φοβαμαι να κανω ονειρα για το παιδι που εχω μεσα μου ..φοβαμαι μην το χασω ..τρεμω στην ιδεα οτι κι αυτο ισως μου φυγει απο μερα σε μερα ..φοβαμαι ληψη τροφοβλαστη ..φοβαμαι τα αποτελεσματα ..την μερα εκεινη που θα χτυπησει το τηλεφωνο για να μου πουνε αν ειναι γερο..ειναι μεγαλος ο φοβος μου αλλα ειμαι ετοιμη να τον ατνιμετωπισω ..ακομα κι σημερα ειμαι εγκυος ..κι αυριο οχι ...

[ΖΕΝΙΑ]

Wendy μου,μου έκανες την καρδιά περιβόλι...είμαι και εγώ απαισιόδοξη και αγχωτικη,χωρίς να μου έχει συμβεί κάτι.Πόσο μάλλον εσύ με αυτα που πέρασες...ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.Τελικά αγχωνόμαστε με βλακείες(εγώ τουλάχιστον)..και στεναχωριόμαστε,και φοβόμαστε ενώ υπάρχουν σοβαρά προβλήματα..Συγκεντρώσου Ευγενία(εγώ είμαι αυτή..)

[WENDY]

Ειναι ομορφο ομως να αγχωνομαστε και με μικρα πραγματα οταν δεν υπαρχουν μεγαλα προβληματα....

ελπιζω συντομα να φοβαμαι πιο απλα πραγματακια κι οχι τοσο πολυπλοκα!!!!!!

ΖΕΝΙΑ τις κατσαριδες κι εγω τις φοβαμαι!