Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

  • 1 month later...
  • 1 month later...
Δημοσίευση

ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑ. Εχω ενα κοριτσακι 2 χρονων το οποιο ειναι στη φαση αρνησης.Ο,τι της λεμε μας απαντα με ενα ωραιοτατο ΟΧΙ. Αφου σκεφτομαι να την γιορταζω στην επετειο του οχι...Για παραδειγμα, ανεβαινει πανω στο τραπεζακι του σαλονιου και κολλαει την μουρη της στην τηλεοραση, της ειπα λοιπον οσο πιο απλα μπορουσα οτι δεν πρεπει να πηγαινει τοσο κοντα στη τηλεοραση γιατι θα πονεσουν τα ματακια της.Εκεινη μου απαντησε¨οσι τωρα¨. Στην αρχη το βρηκα χαριτωμενο ομως οταν ειδα οτι το αστειο συνεχιζεται προσπαθησα να της αποσπασω την προσοχη σε κατι αλλο. Νιωθω πολυ ασχημα γιατι αν δεν της κανω το χατιρι πεφτει κατω και χτυπιεται με αποτελεσμα να μας ακουει ολη η πολυκατοικια.Δεν ξερω πως να την κουμανταρω, ειχα και μια παλυνδρομη κυηση πριν δυο βδομαδες και δεν ειμαι και στα καλυτερα μου. Κοριτσια ΒΟΗΘΕΙΑΑΑ

Δημοσίευση

Δύσκολη η αντιμετώπιση ενός ζωηρού παιδιού... Οταν έβλεπα τον ανηψιό μου να λέει τα δικά του "όχι" γελούσα μου φενόταν διασκεδαστικό αλλα όταν τον κράτησα για πολλές ώρες είδα ότι τελικά δεν είναι και τόσο διασκεδαστικό με λίγα λόγια τα έπαιξα:blink: :blink:

δεν ήξερα τι να κάνω!!!

Μεγαλώνοντας ηρεμούν απο οτι βλέπω,λίγο υπομονή μανούλες....

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ:)

Δημοσίευση

ετσι ακριβως κανει και ο δικος μου ....αλλα τωρα του βρηκα το κουμπι και σας το συστηνω....καθε φορα που δεν του κανετε το χατηρι και ουρλιαζει μην το κοιτατε στα ματια ,φυγετε απο κει που ειναι και μην του δινεται καθολου σημασια ....πιανει σας λεω...προσπαθειστε το...καλυτερα να κλαινε λιγο παραπανω παρα να κανουμε κακομαθημενα παιδια...φιλακια και υπομονη σε ολες μας.B) :silly: :silly:

Δημοσίευση

Τα παιδακια ολα περνανε απο πολλα σταδια και εμεις οι μεγαλοι πρεπει να ειμαστε διπλα τους να τα βοηθησουμε να ξεπερασουν οσο πιο ομαλα γινετε τα δυσκολα. Ο γιος μου ειναι τεσσεραμισι ετων και αντιμετωπιζει προβλημα με τη ομιλια απευθυνθηκαμε σε λογοπεδικο και ευτυχως ολα πανε καλα . Το θεμα ειναι οτι λογω του προβληματος της ομιλιας ηταν ενα παιδι το οποιο δεν ειχε ορια εκανε αυτο που ηθελε σε οποια φαση και αν ηταν δεν ακουγε η ετσι θελαμε να πιστευουμε αυτα που του λεγαμε . Τελικα καταλαβα οτι το ροβλημα το ειχαμε εμεις και οχι το παιδι απλα εκεινος μας επαιζε σε ενα παιχνιδι που εμεις τον ειχαμε βαλει . Αυτο που μου ειπε τοσο η λογοπεδικος οσο και η ψυχολογος του κεντρου ειναο οτι πρεπει να βαζουμε ορια τα οποια θα ειναι ευελικτα και μεταβλητα , η βαση για να δεχτει ενα παιδι το οριο δεν ειναι το οχι αλλα το ναι δηλαδη να το αφηνουμε να δοκιμασει αυτο που επιθυμει να ρισκαρει αλλα να ειμαστε διπλα του . Για παραδειγμα η μικρη σου καθετε μπροστα στη τηλεοραση αφησε την και μετα δειξε της καποιον φιλο η συγγενη που να φοραει γυαλια και πιασε κουβεντα μαζι του του στυλ :α πονανε τα ματια σου ε; και απο τι το επαθες ; α θα πει αυτος καθομουν κοντα στην τηλεοραση αυτη η κοιβεντα θα γινετε αναμεσα σε σας τους ενηλικους και η μικρη θα ακουει .Εμενα ο μικρος δαγκωνε δεν ειχε αφησει κοριτσαξι για κοριτσακι δοκιμασα πολλα απο κουβεντα με το καλο εως και ξυλο τιποτα τελικα τον επιασα μια μερα που ηθελε να δαγκωσει μια φιλη μου και του εδωσα ενα παιχνιδακι δαγκωσε αυτο του ειπα και ετσι εκανε απο τοτε σταματησε να δαγκωνει τελειως.θα τα καταφερεις απλα πρεπει αν ειστε απολυτοι και οι 2 γονεις σε αυτα που λετε και να μην σασ καταφερνει η μικρη

  • 4 months later...
Δημοσίευση

Γειά σας και από μένα και Χριστός Ανέστη!Είμαι καινούργιο μέλος της παρέα σας και θα ήθελα να σας παραθέσω και εγώ το πρόβλημά μου!Η κόρη μου είναι 13 μηνών και 7 ημερών!Είναι ένα ζωντανό παιδάκι που θέλει να γίνεται το δικό της. Από 11 μηνών άρχισε να κάνει "ντα" και να χτυπάει ακόμη και εμάς.Επίσης μας βάζει και τις φωνές.Δεν γνωρίζω αν είναι φυσιολογικό επειδή είμαι νέα μητέρα και είναι και το 1ο εγγόνι και δεν ξέρω πώς να συμπεριφερθώ.Προσπαθώ να της αποσπώ την προσοχή ή να της μιλάω γλυκά αλλά πολλές φορές την κοιτάω στα μάτια με επιμονή και αυτή γυρίζει αλλού το βλέμμα της.Ίσως να είμαι υπερβολική και όλα αυτά να είναι ένα στάδιο αλλά δεν θέλω να γίνει ένα επιθετικό παιδάκι.Συγγνώμη αν σας κούρασα με το μακροσκελές μήνυμα μου αλλά θα ήθελα τα φώτα σας.

Σας ευχαριστώ πολύ!:unsure:

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...