Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Το Ημερολόγιο Ενός Αγέννητου Παιδιού

5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: Σήμερα άρχισε η ζωή μου. Οι γονείς μου δεν το ξέρουν ακόμη, αλλά εγώ ήδη υπάρχω. Και θα είμαι κορίτσι. Θα έχω ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια. Όλα είναι κανονισμένα, ακόμη και το ότι θα αγαπώ τα λουλούδια.

19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: Μερικοί λένε ότι δεν είμαι ακόμη ένα πραγματικό πρόσωπο, ότι μόνο η μητέρα μου υπάρχει. Αλλά είμαι ένα πραγματικό πρόσωπο, όπως ένα ψιχουλάκι ψωμιού είναι πραγματικό ψωμί. Η μητέρα μου υπάρχει. Κι εγώ υπάρχω.

23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: Το στόμα μου μόλις τώρα αρχίζει ν’ ανοίγει. Σκεφτείτε, σ’ ένα χρόνο περίπου θα γελώ και αργότερα θα μιλώ. Ξέρω ότι η πρώτη μου λέξη θα είναι: ΜΑΜΑ.

25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά σήμερα εντελώς μόνη της. Από τώρα και στο εξής θα χτυπά σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή μου, χωρίς να σταματήσει ποτέ για να ξεκουραστεί! Και μετά από πολλά χρόνια θα κουραστεί, θα σταματήσει και τότε θα πεθάνω.

2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: Μεγαλώνω λίγο κάθε μέρα. Τα χέρια μου και τα πόδια μου άρχισαν να σχηματίζονται. Πρέπει όμως να περιμένω πολύ, μέχρις ότου αυτά τα ποδαράκια θα με σηκώσουν στα χέρια της μητέρας μου, και αυτά τα χεράκια θα μπορούν να μαζεύουν λουλούδια και ν’ αγκαλιάζουν τον μπαμπά μου.

12 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: Στα χέρια μου άρχισαν να σχηματίζονται μικροσκοπικά δάχτυλα. Είναι αστείο που είναι τόσο μικρά! Θα μπορώ ν’ αρπάζω μ’ αυτά τα μαλλιά της μαμάς μου.

20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: Μόλις σήμερα είπε ο γιατρός στη μανούλα ότι ζω εδώ κάτω από την καρδιά της. Πόσο ευτυχισμένη πρέπει να είναι! Είσαι ευτυχισμένη μανούλα;

25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου σκέφτονται προφανώς το όνομα που θα μου δώσουν. Αλλά δεν ξέρουν ακόμη ούτε καν ότι είμαι κοριτσάκι. Θέλω να με ονομάσουν Κάθυ. Και είμαι κιόλας πολύ μεγάλη.

10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ: Τα μαλλιά μου μεγαλώνουν. Είναι μαλακά, λαμπερά και γυαλιστερά. Αναρωτιέμαι πώς είναι τα μαλλιά της μαμάς μου;

13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ: Μόλις άρχισα να βλέπω. Είναι σκοτάδι γύρω μου. Όταν η μαμά μου με φέρει στον κόσμο, θα υπάρχει παντού λιακάδα, και λουλούδια. Αλλά εκείνο, που θέλω πιο πολύ απ’ όλα είναι να δω τη μαμά μου. Πώς είσαι άραγε μανούλα;

24 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ: Άραγε ακούει η μανούλα το ψιθύρισμα της καρδίας μου; Μερικά παιδιά γεννιούνται λίγο άρρωστα. Αλλά η δική μου καρδιά είναι γερή και υγιής. Χτυπάει πολύ κανονικά: τακ-τακ, τακ-τακ. Μανούλα, θα αποκτήσεις μια υγιή, μικρή κόρη!

28 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ: Σήμερα η μαμά μου με σκότωσε.

:(:(:(:(:(

  • Απαντήσεις 60
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Δημοσίευση

Το περιεργο με αυτες τις δακρυβρεχτες ιστοριες ειναι οτι το αγεννητο παιδακι ειναι ομορφο ξανθο, γαλανοματικο και βεβαια υγιεστατο κι οχι καποιο ασκημο μαυριδερο παιδακι με καποιο πιθανο προβλημα υγειας (αυτο δεν εχει ψυχουλα αραγε?).

Οσο κι αν δε μου αρεσει η λυση της εκτρωσης ειναι δικαιωμα της γυναικας που κατακτηθηκε νομικα (αφου πολλες γυναικες πρωτα σακατευτηκαν σε διαφορους κομπογιανιτες οσο οι εκτρωσεις ηταν παρανομες).

Δημοσίευση

ΦΡΟΥΚΤΗΝΟΣ έγραψε:

Οσο κι αν δε μου αρεσει η λυση της εκτρωσης ειναι δικαιωμα της γυναικας που κατακτηθηκε νομικα (αφου πολλες γυναικες πρωτα σακατευτηκαν σε διαφορους κομπογιανιτες οσο οι εκτρωσεις ηταν παρανομες).

:dry::(:(:(:(:(:(:(:unsure::unsure:

Δημοσίευση

καλημερα κοριτσια!το παραπονο ενος εμβρυου το εχω δει και το εχω ακουσει κι εγω δεν ξερω ποσες φορες..κλαιγοντας και λεγοντας στο μωρακι που μου πηραν ο,τι δεν εφταιγα εγω ψυχουλα μου που σου σταματησαν την καρδουλα σου πριν καλα καλα ξεκινησει να χτυπαει...δεν εφταιγα..ο αντρας μου δεν μπορουσε να με ξεκολλησει απο αυτο το βιντεακι..δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα να σκοτωνεις αυτες τις αθωες ψυχουλες,στην προκειμενη δεν εφταιγα εγω... :(:(:(:(:(:(:(:(:(:(

Δημοσίευση

ΦΡΟΥΚΤΗΝΟΣ έγραψε:

Το περιεργο με αυτες τις δακρυβρεχτες ιστοριες ειναι οτι το αγεννητο παιδακι ειναι ομορφο ξανθο, γαλανοματικο και βεβαια υγιεστατο κι οχι καποιο ασκημο μαυριδερο παιδακι με καποιο πιθανο προβλημα υγειας (αυτο δεν εχει ψυχουλα αραγε?).

Οσο κι αν δε μου αρεσει η λυση της εκτρωσης ειναι δικαιωμα της γυναικας που κατακτηθηκε νομικα (αφου πολλες γυναικες πρωτα σακατευτηκαν σε διαφορους κομπογιανιτες οσο οι εκτρωσεις ηταν παρανομες).

Ο νόμος τις αποποινικοποιεί,δεν τις νομιμοποιεί.

Επίσης,τα παιδάκια με προβλήματα υγείας αντιπροσωπεύουν έναν μικρό αριθμό.Αναμφισβήτητα περισσότερα ειναι τα υγιή παιδάκια.Άλλα ακόμα και αν πάσχει το παιδί οι γονείς θα πρέπει πρώτα να ενημερωθούν για την μορφή της αθένειας,τους τρόπους αντιμετώπισης και αν υπάρχει πιθανότητα το παιδί να βοηθηθεί ή να γίνει καλά στο μέλλον. :)

Δημοσίευση

οταν εφτασε η μερα κοριτσια να κανω αυχενικη ο γιατρος φανηκε ανησυχος με τις μετρησεις.δεν ειπε κατι αλλα το καταλαβαμε οταν μας ειπε ο,τι την ιδια μερα καπακι το απογευμα θα επρεπε να κανω τροφοβλαστη.το αποτελεσμα? συνδρομο νταουν...τι επιλογες θα μπορουσα να ειχα?δεν το πιστευα,ελεγα ο,τι εχουν κανει λαθος και δεν ηθελα να μου το παρουν..

Δημοσίευση

Γωγάκι σε καταλαβαίνω απόλυτα :( Και εγώ έχασα μωράκι στην 18η εβδομάδα χωρίς κανένα πρόβλημα,με καλή αυχενική.Κοριτσάκι ήταν...Γι'αυτό είμαι τόσο κατά των εκτρώσεων.Είναι απίστευτο εγώ να κλαίω για το παιδάκι που έχασα και κάποιες άλλες να κάνουν αβέρτα τις εκτρώσεις.Όταν υπάρχει πρόβλημα υγείας που δεν μπορεί να διορθωθεί μάλλον η έκτρωση ειναι η καλύτερη λύση :(Αλλά όταν όλα είναι καλά δεν μπορώ να χωνέψω,να αποδεκτώ και να δικαιολογήσω την πράξη... :dry:

Δημοσίευση

το ξερω,και καταλαβαινω απολυτα...ενω ημουν σε αναμονη για να μου παρουν το μωρο με ορο κολπικα χαπια εβλεπα τις αλλες το πως ανυπομονουσαν να διακοψουν την κυηση και με τι χαρα εφευγαν μετα την εκτρωση..δεν τις κατηγορω και ουτε μπορω να ξερω ποιοι ηταν οι λογοι που τις οδηγησαν σε αυτη την αποτροπαια πραξη μα ειναι ο,τι χειροτερο να σκοτωνεις ποιο?ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ :(:(:(:(:(:(:(:(

Δημοσίευση

γωγακι έγραψε:

οταν εφτασε η μερα κοριτσια να κανω αυχενικη ο γιατρος φανηκε ανησυχος με τις μετρησεις.δεν ειπε κατι αλλα το καταλαβαμε οταν μας ειπε ο,τι την ιδια μερα καπακι το απογευμα θα επρεπε να κανω τροφοβλαστη.το αποτελεσμα? συνδρομο νταουν...τι επιλογες θα μπορουσα να ειχα?δεν το πιστευα,ελεγα ο,τι εχουν κανει λαθος και δεν ηθελα να μου το παρουν..

Πόσο έκλαψα την ημέρα που μου είπαν ότι μάλλον έχει πρόβλημα..ένιωθα τους πόνους της εγκυμοσύνης και έκλαιγα..δεν το πιστευα...

Για ένα πράγμα χαίρομαι..μου δίνει ο Θεός την ευκαιρία να μεγαλώσω δύο αγόρια και να τους μεγαλώσω με τέτοιες αξίες ώστε να μην γίνουν ποτέ η αιτία για ένα τέτοιο λάθος..πάντα μα πάντα προφυλάξεις..πάντα μα πάντα!!Θα τους κάνω πλύση εγκεφάλου να μην αφήσουν ποτέ έγκυο μια κοπέλα αν δεν είναι πρώτα απολύτως σίγουροι...μπορεί να καταντήσω υστερική αλλά τουλάχιστον θα έχω αυξήσει τις πιθανότητες να μη φτάσουν ως εκεί...

Δημοσίευση

Γωγάκι αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ...το ίδιο σου το παιδί; :( Απο προσωπική εμπειρία έχω καταλήξει κάπου...Αν το θέλεις,δεν σε σταματάει ΤΙΠΟΤΑ!Ούτε γονείς,ούτε δουλειά,ούτε χρήματα,ούτε άρνηση συντρόφου...Τίποτα όμως!

Φανή,αυτό ακριβώς.Καλύτερα να τους κάνουμε εμείς πλύση εγκεφάλου(στις κόρες και στους γιούς,γιατί ποτέ δεν ευθυνεται μόνο ο ένας για μια εγκυμοσύνη)πάρα να βλέπουμε το παιδί μας με τύψεις που δεν θα φύγουν ποτέ απο μέσα του

Δημοσίευση

γωγακι έγραψε:

το ξερω,και καταλαβαινω απολυτα...ενω ημουν σε αναμονη για να μου παρουν το μωρο με ορο κολπικα χαπια εβλεπα τις αλλες το πως ανυπομονουσαν να διακοψουν την κυηση και με τι χαρα εφευγαν μετα την εκτρωση..δεν τις κατηγορω και ουτε μπορω να ξερω ποιοι ηταν οι λογοι που τις οδηγησαν σε αυτη την αποτροπαια πραξη μα ειναι ο,τι χειροτερο να σκοτωνεις ποιο?ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ :(:(:(:(:(:(:(:(
Το είχα αναφέρει παλιότερα σε ένα άλλο τόπικ , πως αυτη η συ΄μπεριφορά που περιγράφεις είναι κάτι σαν το ένστικτο επιβιωσης, δηλαδή υπάρχει σε όλα τα όντα της φύσης(κουνέλια τρώνε τα μωρά τους, γάτες εγκαταλείπουν τα γατάκια τους αν πονεσαν στη γέννα κτλ) Όταν ένα ον νιώσει ότι απειλείται η ίδια του η επιβιωση(κι όμως έτσι το εκλαμβάνουν εκείνες οι μητέρες δηλαδή φόβος της αλλαγής σε μια φάση όπου δεν είναι έτοιμες) η κίνηση αυτή φαντάζει σωτήρια για τις ίδιες και δεν χωράει κάτι άλλο στο μυαλό τους και ναι νιώθουν ανακουφιση...όμως επειδή είμαστε <<λογικά>> όντα,υπάρχουν πάρα πολλοί που γνωριζουν και νιώθουν πως κάτι τέτοιο είναι αποτρόπαιο κα εγκληματικό και κινουνται κατά. Όμως νομίζω πως όπως όλα τα ένστικτα έτσι κι αυτό ..ειναι πολύ ισχυρό ...ακόμη και σε σένα την ίδια αλλά ακόμη και σε μένα την ίδια που έκανα κάτι τέτοιο...στη σκέψη και μονο ότι θα έφερνα στον κόσμο ένα άρρωστο παιδί δε μου άρεσε(όχι από λογους αισθητικής βεβαια!!!!) τόσο απο τη μεριά τη δική μου όσο κι απο τη δική του...αλλιώς θα επιλέγαμε να τα κρατήσουμε...
Δημοσίευση

γωγακι έγραψε:

καταλαβαινω φανη,αφου περασαμε ακριβως την ιδια κατασταση.τουλαχιστον οπως ειπες σου δωθηκε 2η ευκαιρια και σου ευχομαι με το καλο να φερεις στον κοσμο ενα γερο μωρακι. :)

Σε ευχαριστώ πολυ Γωγάκι..σου εύχομαι κι εσένα να μην αργήσει να έρθει!!! ;)

Δημοσίευση

ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΣΑΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΤΕ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΛΑΧΤΑΡΑΤΕ!!!Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ...ΕΓΩ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟ ΑΓΟΡΑΚΙ ΜΟΥ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΒΔΟΜΑΔΕΣ..ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ ΚΑΤΙ.ΜΕΡΙΚΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΨΥΧΡΕΣ..ΑΠΑΝΘΡΩΠΕΣ..ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ??ΕΙΜΑΙ 23 ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΛΕΓΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΩ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΝ ΕΜΕΝΑ ΕΓΚΥΟΣ (ΧΩΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΩ) ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΠΟΤΕ ΕΚΤΡΩΣΗ!!!ΠΩΣ ΘΑ ΖΟΥΣΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΥΨΕΙΣ???ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΠΟΥ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ???ΟΧΙ ΠΟΤΕ!!!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


  • Απαντήσεις

    • Εγώ σήμερα δεν έχω καθόλου τα υγρά που είχα χθες..είμαι αλήθεια περίεργη να δω αν ήταν εμφύτευσης..λέω να κάνω ένα πρώιμης την Τριτη-Τετάρτη..
    • Φίλη, θα σου πω κι εγώ την γνώμη μου, από αυτά που διάβασα, με όλο το θάρρος. Κι αν θέλεις με ακούς. Κατ' αρχάς λυπάμαι πολύ για όλα όσα περνάς. Ο σύντροφος όμως αυτός δεν ήταν έτοιμος για παιδί. Είδε τα δύσκολα τώρα με την πρόκληση, με το ζόρι που τραβήξατε όλο τον χειμώνα, ενδεχομένως του έβαλαν λόγια και οι γονείς του και μετάνιωσε. Αν ήταν ειλικρινής και σωστός απέναντί σου και σεβόταν τα 6 χρόνια σχέσης σας, θα έπρεπε να σου εξηγήσει τουλάχιστον αυτό, γιατί άλλαξε γνώμη έτσι απότομα. Και να μην το ρίχνει πάνω σου. Είναι πολύ γελοίος να σου λέει ότι πρόσβαλλες την μητέρα του!  Σίγουρα μπορεί να μεσολάβησε και κάτι άλλο, πέραν του παιδιού, για τον χωρισμό σας (τρίτο πρόσωπο ίσως;) αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε υποθέσεις, γιατί δεν τον γνωρίζουμε. Στην παρούσα φάση, που κι εσύ περνάς δύσκολα, ήταν τουλάχιστον ανέντιμο να σου φερθεί έτσι. Να ξέρεις ότι δυστυχώς πολλοί άντρες χωρίζουν στην διάρκεια της προσπάθειας απόκτησης παιδιού. Είναι ένας ζόρικος δρόμος, για τον οποίο κανείς δεν μας προετοιμάζει. Σ΄ αυτό το σάιτ έχουμε διαβάσει και ιστορίες γυναικών που τις εγκαταλείπουν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη ή αμέσως μετά την απόκτηση παιδιού. Πρόσφατα είχα αυτή την συζήτηση με μια κοπέλα που την εγκατέλειψε με μωρό έξι μηνών. Απαράδεκτες καταστάσεις. Από μία άποψη λοιπόν, καλύτερα που συνέβη τώρα, για να μην συμβεί αργότερα, όταν οι δυσκολίες θα ήταν πολύ περισσότερες. Να μην ρίχνεις ευθύνες στον εαυτό σου. Μην απολογείσαι σε κανέναν και μην ζητάς συγγνώμη. Δεν φταις σε τίποτα. Η μόνη που χρειαζόσουν προστασία και υποστήριξη αυτό το διάστημα ήσουν εσύ. Κι αν οι γονείς του δεν το καταλάβαιναν και είχαν άλλα στο νου τους (ότι θα φέρεσαι ως να μην συμβαίνει τίποτα και θα τους κάνεις και δουλειε΄ς ενδεχομένως...) είναι δικό τους πρόβλημα, όχι δικό σου. Ο φίλος σου έπρεπε να σε προστατεύσει και να σε πάρει να φύγετε, όχι να αφήνει τη μάνα του να σας προσβάλλει. Αλλά ήταν φανερό ότι πάνω από εσένα έβαζε αυτούς και την βολή του. Θες να ζεις έτσι; Είναι σίγουρο ότι θα είχες προβλήματα με αυτούς τους ανθρώπους στο μέλλον. Τώρα δεν το καταλαβαίνεις, αλλά ναι, γλίτωσες. Και να φυλάγεσαι στο μέλλον από τύπους που ακούνε τη μαμά και τον μπαμπά. Τι να κάνεις τώρα; Αρχικά να δώσεις χρόνο να επουλώσεις μέσα σου το τραύμα της βιοχημικής και να φροντίσεις τον εαυτό σου. Μόνο εσύ μπορείς να σε φροντισεις. Να βγαίνεις, να κάνεις ό,τι μπορείς για να ξεχνιέσαι, να μιλάς. Μην κάθεσαι μέσα. Έξι χρόνια σχέσης δεν ξεπερνιούνται εύκολα. Να ζητήσεις βοήθεια από δικά σου πρόσωπα που σε νοιάζονται. Αν έχεις καλές σχέσεις με τους γονείς σου, γύρνα σπίτι σου λίγο να έχεις παρέα. Ζήτα βοήθεια από ειδικό, αν νιώθεις ότι το έχεις ανάγκη. Ψάξε σε σάιτ για ψυχοθεραπεία εξ αποστάσεως, υπάρχουν πολλοί που δουλεύουν έτσι. Μην του ξαναστείλεις μήνυμα, μην τον παρακαλέσεις και μην ξανασχοληθείς μαζί του. Να μην τον λατρεύεις, γιατί δεν σου φέρθηκε καλά. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά μόνο έτσι θα προχωρήσεις την ζωή σου. Θα δεις ότι υπάρχει φως. Σου φαίνεται αδύνατο τώρα, όμως έτσι είναι οι χωρισμοί από μακροχρόνια σχέση. Σου υποσχόμαστε ότι περνάει κι έρχονται καλύτερα. Κυρίως δυνάμωσε τον εαυτό σου. Δεν ετεροκαθορίζεσαι από τον άντρα που έχεις δίπλα σου. Πολλές αποδώ ξέρουμε πώς είναι να ζεις σε μια μικρή κοινωνία όπου όλοι σε ξέρουν ως "αρραβωνιασμένη με τον τάδε", όμως αν χώρισες, αυτός το προκάλεσε, όχι εσύ. Μην το παίρνεις πάνω σου. Στην τελική όλος ο κόσμος χωρίζει σήμερα. Και τι έγινε; Θα κάνεις κι άλλες σχέσεις. Και παιδάκια θα κάνεις. Και όλα θα πάνε καλά.🙂❤️  
    • Κατάλαβα Σία μου. Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.  Καλά αποτελέσματα αύριο! 
    • Χαχαχα! Μακαρι να ακουστουν οι προσευχες μου!! 3 χρονια σχεδον περιμενω αυτη τη στιγμη. Οπως κι εσεις! 🥺
    • Κοίτα τις απολαύσετε τις επαφές σας γτ θα είναι οι τελευταίες σας 😅 είτε φυσιολογικά, είτε με εξωσωματική το φθινόπωρο θα είσαι με κοιλουμπα 😊🥰👶
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...